เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1160
บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1161
ที่สนามฝึกร่างสมบูรณ์แบบของเจนสันยืนตรงตระหง่านขณะที่เขารออยู่อย่างเงียบ ๆ ให้บรรดาครูและนักเรียนมาถึงแดน คัลเลนแหวกฝ่ากลุ่มนักเรียนเข้ามาในสนามฝึกซ้อม เมื่อเขาเห็นเจนสันยืนอยู่บนเวทีประลองเขาก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น“ลูกพี่อยากจะยื่นขอจบสำหรับเดือนนี้ ไหน ๆ เราก็ยกให้เขาเป็นลูกพี่แล้ว พวกเราก็ควรจะช่วยเขา”“แล้วเราจะทำยังไง?” นักเรียนคนอื่นถาม“ไม่เห็นต้องถาม เราก็จะยอมไม่สอบรอบนี้ลูกพี่จะได้ไม่ต้องเจอปัญหามาก แบบนั้นเขาจะได้เหลือแรงไว้สู้กับพวกครู” แดนตอบไม่นานครูคอร์นีเลียสก็เข้ามาในสนามฝึกด้วยย่างก้าวที่หนักแน่นพร้อมไขว้มือไว้ด้านหลังจังหวะนั้นเอง สนามฝึกก็พลันเงียบสงบครูคอร์นีเลียสมองบรรดาเด็กนักเรียนที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งผู้ชมและถามอย่างสงสัย “ทำไมไม่ไปสู้กันล่ะ?”พวกนักเรียนนั้นกระตือรือร้นเพราะฉะนั้นพวกเขาน่าจะอยากฉวยโอกาสนี้ไปประลองกับนักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดเพื่อที่จะพัฒนาทักษะการต่อสู้ของตนบรรดานักเรียนต่างหัวเราะแหะ ๆ พร้อมส่ายหน้า พวกเขาโกหกและบอกว่า "ครูครับ เจนสันน่ะปีศาจชัด ๆ เทคนิคของเขาแข็งแกร่งเกินไป พวกเราจะไปชนะเขาได้ยังไง? เราเลยไม่ขึ้นไปให้ขายหน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1162
”นายแพ้แน่เลย”“เราควรจะไปจากที่นี่ไหม? ถ้านายแพ้คงน่าอายมากเลยลูกพี่ ยอมให้ครูชนะรอบนี้ไปแล้วเราก็ถอยเถอะ ดีไหม?”แต่ตอนนั้นเองครูคอร์นีเลียสก็เตะเจนสันกระเด็นจากเวที ถ้าไม่เพราะว่ามีเชือกคอยรับอยู่เจนสันก็คงจะตกลงกระแทกพื้นไปแล้วซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็จะแพ้เพื่อนร่วมห้องต่างก็มองเจนสันที่ตกลงมาต่อหน้าอย่างกระอักกระอ่วนและปลอบเขา “เจนส์ ถ้านายแพ้ก็ไม่เป็นไรหรอก ยังไงนายก็ยังเป็นลูกพี่ของเรา”“ใช่ นายจะเป็นหัวหน้าของเราไปตลอดชีวิต”ใบหน้าหล่อเหลาของเจนสันฉายแววมุ่งมั่น จากนั้นเขาก็บอกว่า “ใครบอกว่าฉันจะแพ้?”ตอนนั้นเอง เขาก็ดึงเชือกอย่างแรงแล้วปาฏิหาริย์ก็เผยให้เห็นเชือกทุกเส้นบนเวทีประลองสั่นไหว ก่อให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ชั่วพริบตาครูคอร์นีเลียสก็ถูกเชือกมัดแน่นเหมือนไก่ย่างแถมลอยค้างอยู่กลางอากาศเจนสันเด้งตัวกลับเข้าสังเวียนอย่างรวดเร็วด้วยเชือกที่เคลื่อนที่พวกนั้นบรรดาผู้ชมต่างก็ตะลึงอ้าปากค้างไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงปรบมือก็ดังกึกก้อง“ลูกพี่ชนะแล้ว”“ลูกพี่วางแผนขุดกับดักจับครูคอร์นีเลียส ขนาดคนที่เคยผ่านสังเวียนมาก่อนยังคิดไม่ถึงว่าลูกพี่จะใช้เชือกของเวทีมาใช้ให้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1163
”ผมจะเอาตำรากลับไปคืนให้เธอสภาพเดิม…”ก่อนที่เขาจะทันพูดจบ ครูคอร์นีเลียสก็ปฏิเสธและบอกว่า “ตำราลับที่รั่วไหลไปแล้วก็ไม่ถือว่าเป็นตำราลับของตระกูลคอร์นีเลียสอีกต่อไป เอาไปเถอะ แบบนั้นอย่างน้อยการโดนโบยร้อยครั้งที่วิทนีย์ต้องรับก็ไม่ต้องเสียเปล่า”เจนสันรู้สึกผิดเขาพูดพึมพำ “ผมเองที่เป็นคนผิด”ครูคอร์นีเลียสพูดต่อ “เธอขอให้ฉันบอกด้วยว่าถ้าอนาคตวิทนีย์ไปอยู่ข้างกายเธอไม่ได้ เธอก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีด้วย”เจนสันพยักหน้าตอบเงียบ ๆ “ตกลงครับ”เจนสันได้รับใบประกาศนียบัตรจบการศึกษาจากสถาบันเยาวชนแห่งตำนานและเร่งไปที่สนามบินบรรดานักเรียนพากันมายืนตั้งแถวอยู่ริมถนนหน้าทางเข้าสนามบิน เจนสันขึ้นเครื่องซึ่งเป็นการเดินทางชนิดเดียวระหว่างสถาบันเยาวชนแห่งตำนานและโลกภายนอกด้วยการที่มีเพื่อนร่วมชั้นมาคอยส่ง“ลาก่อนลูกพี่” แดนและเพื่อนร่วมชั้นต่างก็โบกมือลาเขาเจนสันยืนที่หน้าต่างของเครื่องบินและมองกลับไปที่สถาบันเขามองเห็นที่นี่เป็นเพียงที่หลบภัยชั่วคราวมาตลอด แต่ตอนนี้มันกลับมีความรู้สึกโหยหาอย่างที่อธิบายไม่ได้บางทีนี่อาจจะเป็นอย่างที่คนพูดกันว่า มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีอารมณ์ความรู้ส
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1164
นายท่านเซเวียร์แค่นเสียงเยาะอย่างเย็นชาก่อนที่จะหันหลังเดินหนีไปแอนลากกระเป๋าเดินทางและจากไปอย่างแน่วแน่ที่เบล เอนเตอร์ไพรส์ ในเมืองอิมพีเรียลเมื่อแอนมาที่คฤหาสน์ของตระกูลเบลและได้เห็นบรรยากาศของที่นี่ เธอก็คิดถึงเรื่องที่ว่าเซร่านั้นเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลเบล และทำให้เธอภูมิใจขึ้นมาเล็กน้อยในฐานะที่เป็นแม่บุญธรรมของเซร่าคนรับใช้ตระกูลเบลพาเธอตรงเข้าไปหาเซร่าที่มองแอนอย่างขุ่นเคือง“ทำไมแม่ถึงมาตามหาหนูคะ?” เซร่าถามแม้ว่าเธอจะรู้เหตุผลเป็นอย่างดีใบหน้าที่แม้จะมีอายุแต่ก็ยังทรงเสน่ห์ของแอนฝืนแค่นรอยยิ้มกระอักกระอ่วน แต่ก็เพียงแค่ชั่วขณะ ต่อมาแอนพยายามที่จะประจบเซร่าด้วยการบอกว่า “เซร่า แม่มาหาวันนี้เพราะว่ามีข่าวดีมาบอกลูกไงล่ะ”เซร่ามองเธออย่างไม่วางใจ “บอกมาสิคะ”“แองเจลีนอยู่ในภาวะวิกฤติแล้ว” แอนพูดต่อ “เธอดูแลตัวเองยังไม่ได้ด้วยซ้ำ ตอนนี่เธอได้แต่ขดตัวอยู่บนเตียงทั้งวัน ไม่คุยกับใครแล้วก็เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย ในความเห็นแม่ ตอนนี้แองเจลีนน่าจะเป็นอัมพาตอย่างสมบูรณ์และเสียการรับรู้อื่น ๆ ไปแล้วด้วย”เซร่ายินดีอย่างมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “จริงเหรอคะ?”แอนพูดสวน “แล
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1165
หลังจากที่มาริลินจากเจย์มา เธอก็ย้ายมาอาศัยอยู่ในคอนโดมิเนียมหรูขนาดกะทัดรัดที่แองเจลีนมอบให้ ชื่อว่าเซาเทิร์น เมมมัวร์จู่ ๆ เจย์ก็โผล่มาเยี่ยมโดยไม่บอกกล่าว ทำให้มาริลินอึ้งไปเมื่อเธอได้เห็นเขา“เบน…” เมื่อเธอเอ่ยชื่อนั้นออกมาก็จำได้ทันทีว่าเขาได้ความทรงจำกลับคืนมาแล้ว เธอจึงเปลี่ยนเป็นเรียกเขาอย่างนอบน้อม “นายท่านอาเรส ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้คะ?”เจย์ยังคงมีสีหน้าไร้อารมณ์แต่เมื่อเขาพูดกับเธอน้ำเสียงก็ดูกล้ำกลืน “มาริลิน พาผมไปตรงจุดที่เกิดอุบัติเหตุหน่อย”มาริลินงงงันแต่เธอก็พยักหน้า “ได้ค่ะ”เธออุ้มไทเกอร์และเดินลงมาด้านล่างกับเจย์หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เจย์และมาริลินก็มาถึงที่อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนที่ครั้งหนึ่งเคยยิ่งใหญ่ตอนนี้กลับเหลือเพียงเถ้าธุลี ตัวอาคารที่สร้างใหม่นั้นคืบหน้าช้ายิ่งกว่าเต่าคลาน แม้จะผ่านไปสามปีแล้วแต่รากฐานอาคารของทัวร์มาลีนก็ยังเผยให้เห็นเจย์มองมาริลินอย่างไม่ไว้ใจ “คุณเจอผมบาดเจ็บอยู่ที่นี่เหรอ?”มาริลินส่ายหน้า “วันนั้นฉันผ่านไปที่อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนของตระกูลอาเรสแล้วจำได้ว่ากำลังขับรถกระบะไปทางด้านใต้ผ่าน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1166
ตอนนั้นเองจู่ ๆ ไทเกอร์ก็ร้องไห้ขึ้นมา “แม่จ๋า ผมอยากลงรถแล้ว ปล่อยผมลงนะ”มาริลินมักจะไม่ค่อยมีความอดทนที่จะรับมือกับลูกของตัวเองอยู่แล้ว ยิ่งในสถานการณ์เช่นนี้ด้วยแล้ว เธอฟาดหัวเขาแล้วก็ด่า “แกจะร้องไห้ทำไมเนี่ย? แกห้ามร้องไห้นะ”ไทเกอร์กลิ้งตัวออกจากอ้อมแขนเธอแล้วเข้าไปหาเจย์ “พ่อจ๋า”มาริลินหน้าซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว เจย์นั้นไม่ใช่เบนผู้ที่อ่อนโยนใจดีที่พวกเขาเคยรู้จักอีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขายังรู้ด้วยว่าไทเกอร์ไม่ใช่ลูกของตน จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องใจดีกับเด็กชายซึ่งก็เป็นอย่างที่คาด เจย์ตอบเขาด้วยสีหน้านิ่งเฉยว่า “กลับไปหาแม่ซะไป”ไทเกอร์หวาดกลัวเมื่อได้เย็นเสียงเย็นชาของเขา แล้วยิ่งร้องไห้หนักขึ้นเสียงร้องไห้จ้าของไทเกอร์ดังก้องไปทั่วรถ แล้วก็ทำให้ทุกคนที่โดยสารมาหงุดหงิดจู่ ๆ เด็กหนุ่มคนนั้นก็ดึงไทเกอร์ไปหา “มานี่เถอะ พี่ชายจะเล่นกับนายเอง”จากนั้นเขาก็ดึงนาฬิกาพกออกมาจากหน้าอกแล้วก็แกว่งไปมาหน้าไทเกอร์ ไม่นานไทเกอร์ก็เคลิ้มหลับไปเพราะการสะกดจิตของเด็กหนุ่มกลวิธีของเด็กหนุ่มคนนั้นทำให้เซร่าถึงกับตกใจจนพูดไม่ออกเซร่าถามออกมาทันที “นายเป็นใครกันแน่?”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1167
เจย์อึ้งมองเด็กหนุ่มด้วยสายตางงงันเด็กหนุ่มตอบว่า “เรื่องมันสะเทือนใจน่ะครับ”เจย์หลุบตาลง ‘เขาก็แค่หวั่นไหวกับเรื่องนี่เอง’เหตุการณ์อุบัติเหตุของเขาก็เกิดขึ้นผ่านไปกว่าสามปีแล้ว ดังนั้นตอนนี้จึงแทบไม่มีร่องรอยอะไรหลงเหลืออยู่แต่เจย์ก็ยังมุ่งมั่นที่จะค้นหาบริเวณที่มาริลินชี้บอก เพราะหวังว่าอาจจะยังได้เจออะไรที่ไม่คาดฝันบริเวณนั้นเป็นเขาแห้งแล้วและมีโขดหินอยู่ทั่วยกเว้นถนนที่ตัดผ่าน ตรงจุดนั้นก็มีทั้งพุ่มไม้ กอหนาม ต้นไม้แล้วกอไม้น้อยใหญ่ปกคลุมไปทั่วพื้นที่ การที่หาเศษซากที่ยังหลงเหลือจากเรื่องเมื่อสามปีก่อนก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆและท้ายที่สุดความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่ที่นั่นเด็กหนุ่มเป็นคนเดินไปเหยียบเจอสร้อยคอในพงหญ้า… สร้อยคอรูปกะโหลกเขาชูสร้อยคอขึ้นขณะที่เซร่าแค่นเสียงเยาะ “เจ้านั่นดูเหมือนของที่ขายอยู่ตามถนนเลย คนอย่างนายท่านอาเรสไม่มีทางใส่ของที่ดูเด็ก ๆ แล้วก็ราคาถูกแบบนั้นหรอก”เด็กหนุ่มกำสร้อยไว้ในมือแน่น “ผมชอบมันนะ”เจย์อึ้งไป แต่เขาก็ไม่เห็นว่าสร้อยคอรูปกะโหลกนี้จะเกี่ยวข้องอะไรกับเขา ดังนั้นคำตอบที่เขามีทันใดก็คือการยกให้เด็กหนุ่ม “ถ้าเธอชอบก็เอาไปเ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1168
เจย์และเซร่าต่างก็มองเด็กหนุ่ม เซร่าแค่นเสียงบอกว่า “ก็แค่สร้อยคอหินเพทายไม่ใช่เหรอ? ถ้านายชอบมากนัก เดี๋ยวฉันเอาให้สักกอง”เด็กหนุ่มยังคงเมินเธอและตั้งหน้าตั้งตาขัดสร้อยคอจนดูเงาเหมือนใหม่เซร่ามองสร้อยคอแวววาวนั้นแล้วรู้สึกตะลึงไป สร้อยเส้นนั้นถูกฝังอยู่ในดินมานานสามปีแต่ยังส่องประกายให้เห็นสีสันสดใส ซึ่งแสดงให้เห็นว่าที่จริงมันเป็นของที่มีราคาเด็กหนุ่มถือสร้อยคือไว้ในมือแล้วจู่ ๆ ก็ดึงมือเจย์ไปก่อนวางสร้อยลงในมือเจย์และกล่าวว่า “เก็บไว้ให้ผมหน่อย”เจย์งงงันไปเล็กน้อยเซร่ามองเด็กหนุ่มแสนประหลาดนี้อย่างระแวงสงสัย “นี่ นายมาจากที่ไหนกัน? แล้วนายชื่ออะไร?”เขายังคงไม่สนใจเธอเอนตัวลงพิงเบาะเช่นเดิม พร้อมหลับตาพักผ่อนเจย์มองสร้อยคอรูปกะโหลกในมือ แววตางุนงงสงสัยของเขาเปลี่ยนเป็นแปลกใจเมื่อเขาได้ยินเสียงประหลาดดังขึ้นมาในหัวว่า “แองเจลีน เธอห้ามตายนะ ฉันไม่ยอมให้เธอตาย เธอบอกว่าจะอยู่กับฉันตลอดไปไง…”รูม่านตาของเจย์เบิกกว้างนั่นมันเสียงของเขาเองชัด ๆเสียงที่โศกเศร้าและพร่าอย่างสิ้นหวัง รวมกับการข่มขู่ที่ฟังราวจวนเจียนจะขาดใจนี้เป็นของเขาแน่ ๆ ฉากนั้นปรากฏขึ้นมาอย่างแจ่มชัดร
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
