”เบ็น นี่นายมีหัวใจบ้างไหม? น้องสาวฉันทุ่มเทให้นายขนาดนี้ ลองถามตัวเองดูนะ ว่ามีใครในโลกนี้อีกไหมที่ปฏิบัติกับนายดีเท่าเธอ?”“ตอนที่ลูกชายนายป่วย น้องสาวฉันก็บริจาคเลือดให้ เธอเป็นถึงประธานของแกรนด์เอเซียที่มีมูลค่าสูงเป็นพันเป็นหมื่นล้านดอลลาร์ นายคิดว่าเธอจะใจดีแบบนี้กับคนอื่นไปทั่วเหรอไง? ถ้าไม่ใช่เพราะนาย เธอก็ไม่จำเป็นจะต้องช่วยอะไรครอบครัวนายด้วยซ้ำ… แล้วนายตอบแทนน้ำใจและการทุ่มเทของเธอแบบนี้เหรอ?”เซย์นโมโหจนแทบบ้าแองเจลีนรีบดึงเซย์นออกไปเพราะกลัวว่าเขาจะเข้าไปปะทะกับเจย์“ไปกันเถอะพี่”เซย์นตะคอกอย่างเหลืออด “จะดึงฉันออกมาทำไมกัน? ให้ฉันชกหมอนั่นแล้วสั่งสอนมันให้เธอไม่ดีเหรอไง?”“นี่เป็นความผิดของเธอที่คอยโอ๋เอาใจจนเขามีนิสัยจองหองแบบนี้ ในเมืองอิมพีเรียลนี้ยังมีใครกล้าเหยียบหัวเธอแบบนี้อีก?”เสียงตะโกนและด่าของเซย์นลดลงมาเป็นเพียงการกระซิบตอนนี้เจย์เองก็เริ่มที่จะใจเย็นลงเหมือนกันที่จริงเขาก็รู้สึกเสียใจทันทีที่คำพูดนั้นหลุดปากออกไปเมื่อเห็นแองเจลีนร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็ก เขาเองก็กระอักกระอ่วนใจความจริงแล้วเขาไม่ได้โทษเธอที่อาการของไทเกอร์ทรุดลง แต่ก็ปฏิเส
แองเจลีนชำเลืองมองเขาก่อนที่จะลากมาริลินอย่างไม่เบามือไปที่กำแพงซึ่งมีกฎของโรงพยาบาลหลายข้อติดไว้“เธออ่านออกไหม?” แองเจลีนถามเสียงแข็งมาริลินตัวสั่นไปทั้งร่างเพราะรังสีและพลังของผู้หญิงตรงหน้า “ก็อ่านออกบ้าง”“กฎโรงพยาบาลข้อที่ห้า อ่านซิ”มาริลินอ่านตะกุกตะกัก “ระหว่าง… ระหว่างการพักรักษาตัวในโรงพยาบาล คนไข้ไม่สามารถออกจากโรงพยาบาลโดยไม่ได้รับอนุญาต โรงพยาบาลจะไม่รับผิดชอบหากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับคนไข้ที่ออกจากโรงพยาบาลโดยฝ่าผืนคำแนะนำของแพทย์”“เข้าใจไหมว่าหมายความว่ายังไง?” แองเจลีนคำรามมาริลินหดคอ เธอกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรสักคำเจย์หรี่ตาเรียวดุจเหนี่ยวของเขา ต้องมีสาเหตุบางอย่างที่แองเจลีนทำแบบนี้แองเจลีนลากมาริลินมาหาเจย์ อาจจะเพราะว่าเธอยังโกรธเขาอยู่ดังนั้นจึงยังรักษาระยะห่างกับเขา“เมื่อคืนภรรยานายแอบพาเด็กออกจากโรงพยาบาลไปตอนดีสาม ก่อนจะลนลานกลับมาโรงพยาบาลด้วยท่าทางตื่นตระหนกในชั่วโมงต่อมาพร้อมเด็กที่ดูอาการหนักเพื่อมาหาหมอ ซึ่งเป็นจังหวะที่หมอไปห้องน้ำพอดี นั่นและที่เธอโวยวายว่าหมอละเลยหน้าที่”ตอนท้ายเธอเสริมอย่างโมโหว่า “ถ้านายไม่เชื่อที่ฉันบอก ก็เชิญเข้าไปห้องควบ
มาริลินตอบเสียงแผ่ว “ฉันก็บอกคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”“แล้วที่เขาบาดเจ็บล่ะ? คุณจะอธิบายว่ายังไง?”“เขาก็แค่หกล้มไม่ได้ตั้งใจ แต่แผลก็เล็กแค่นิดเดียว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย”เจย์โมโห “เขามีภาวะการแข็งตัวของเลือดผิดปกติ แค่แผลเล็กน้อยก็ร้ายแรงถึงตายได้ คุณไม่รู้เหรอไง?”มาริลินตอบ “ตอนนี้ฉันรู้แล้ว”เจย์รู้สึกสิ้นหวัง เขาส่ายหัว “คุณมันผู้หญิงโง่”จากนั้นเขาก็สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปมาริลินนั่งยอง ๆ ลงกับพื้นอย่างอึดอัดใจ ตอนนี้หลังจากหน้ากากเธอถูกกระชากออกไป ดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกก็เผยให้เห็นชัดเธอเองก็ไม่อยากพาไทเกอร์ออกไปจากโรงพยาบาลกลางดึกหรอกแต่ว่าไอ้ชั่วเคนนั่นได้ข่าวมาจากไหนไม่รู้ว่าไทเกอร์ไม่สบาย เขาเลยโทรหาเธอเพื่อบอกว่าจะมาเยี่ยมลูกเธอจะยอมให้เคนมาปรากฏตัวที่โรงพยาบาลได้อย่างไรกัน? ถ้าเขาโผล่มาจริง ๆ ความสัมพันธ์ของทั้งสองต้องถูกเปิดเผยเป็นแน่ เธอถูกไล่ต้อนจนหลังชนฝาแล้วไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมให้เคนได้พบไทเกอร์เธอคิดว่าอาการของไทเกอร์นั้นคงที่แล้วและเคนคงจากไปเมื่อได้พบลูก แต่ใครจะไปคิดว่าไทเกอร์จะล้มจนเข่าเป็นแผลแต่มาริลินก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโก
วันที่แปดในที่สุดเจย์ก็มาทำงานทันทีที่เขาก้าวเท้าเข้ามาในล็อบบี้ชั้นล่างสุดของแกรนด์เอเซีย ก็เจอเซ็ธกับแองเจลีนกำลังทุ่มเถียงกัน“ประธานเซเวียร์ ทำไมคุณถึงลดเงินที่จัดสรรให้กับแผนกแกรนด์เอเซีย ไททัส เอนเตอร์ไพรส์เดือนนี้ครับ?” เซ็ธมีท่าทางโกรธเคืองขณะที่ถามแองเจลีนแองเจลีนตอบเสียงเย็นด้วยสีหน้าจริงจัง “เพราะว่าแผนกของคุณทำผลงานได้ไม่ตามเป้าไง โบนัสที่ลดจากแผนกของคุณเราก็จะเอาไปเพิ่มให้แผนกที่ทำงานได้ตามเป้าแทน”เซ็ธยังคงยืนกรานไม่ยอมแพ้ “ท่านประธาน เรารู้ว่าคุณพยายามลดขนาดของไททัส เอนเตอร์ไพรส์มาตลอดสามปีที่ผ่านมา คุณอยากให้ไททัส เอนเตอร์ไพรส์ล้มหายไปใช่ไหม?”แองเจลีนจวนจะหมดความอดทนแล้ว “ไททัส เอนเตอร์ไพรส์ของคุณเหรอ? หึ เซ็ธ ให้ฉันเตือนความจำคุณหน่อยนะ ไททัส เอนเตอร์ไพรส์เปลี่ยนชื่อเป็นแกรนด์เอเซียแล้วเมื่อสามปีก่อน ตอนนี้เรียกว่า แกรนด์เอเซีย ไททัส เอนเตอร์ไพรส์”“นั่นเพราะว่าพวกคุณเล่นไม่ซื่อ แล้วยึดไปไงล่ะ” เซ็ธคำรามแองเจลีนรู้สึกโมโหความคิดของเซ็ธที่เข้าข้างคนอื่นแทนที่จะเป็นคนในครอบครัวตัวเอง เธอตะโกนใส่เขา “เซ็ธ เซเวียร์ ฉันจะยกโทษให้สำหรับคราวนี้ที่คุณไม่เคารพฉัน เ
”การทำธุรกิจก็เหมือนสนามรบ คุณคิดว่าจะใช้ฝีปากอย่างเดียวแก้ปัญหาได้เหรอ?” เจย์ถามแองเจลีนมองเขาอย่างสงสัย “แล้วนายมีความคิดดี ๆ เหรอไง?”เจย์ถาม “คุณเปลี่ยนบรรดาบริษัทที่ครองมาแบบไททัส เอนเตอร์ไพรส์ให้เป็นแผนกหนึ่งในแกรนด์ เอเซียแบบนี้เยอะเหรอ?”แองเจลีนพยักหน้า “ก็ 50 เปอร์เซ็นต์”เจย์ตรึกตรอง “การร่วมมือกับบริษัทพวกนี้แบบที่คุณทำอยู่ตอนนี้จะไม่ยั่งยืนหรอก ถ้าวันไหนพวกเขาเอาใจออกห่างขึ้นมา รวมกับความจริงที่ว่า พวกเขาเคยเป็นพนักงานของแกรนด์ เอเซียที่คุ้นเคยกับระบบการทำงานและเทคโนโลยีของแกรนด์ เอเซีย ผมว่าตอนนั้น ผู้หญิงคลั่งรักแบบคุณก็คงรักษาบริษัทใหญ่แบบแกรนด์ เอเซียเอาไว้ไม่ได้”แองเจลีนทึ่ง “คุณไม่ต้องห่วงหรอก ตราบใดที่ฉันยังอยู่ไม่มีทางปล่อยให้แกรนด์ เอเซียล้มแน่”ดวงตาเจย์เย็นเยียบทันใด ผู้หญิงคนนี้รักผู้ก่อตั้งแกรนด์ เอเซียจนหมดใจจริง ๆแน่นอนว่าแองเจลีนจำเป็นต้องปรึกษาเจย์ เธอคิดพิจารณาแล้วพูด “ฉันจะหาทางกำจัดพวกปลาเน่าออกไป”“ผมกลัวว่าพวกเขาคงเตรียมพร้อมจะลุกฮือแล้ว เพราะคุณรู้ตัวช้าไป”ประตูลิฟต์เปิดออกและเจย์เดินออกไปโดยไม่พูดอะไรขณะที่แองเจลีนจ้องมองแผ่นหลังของเข
หลังจากไทเกอร์ออกจากโรงพยาบาล เกรย์สันก็เรียกรวมบรรดาพนักงาน VIP ของบริษัทให้ไปเยี่ยมไทเกอร์ที่ลูมิโน การ์เด้นส่วนแองเจลีนเกิดใจไม่กล้าขึ้นมาในช่วงนาทีสุดท้ายแค่คิดถึงท่าทีเย็นชาห่างเหินของเจย์ที่มีต่อเธอ แองเจลีนก็หมดความกล้าที่จะเข้าหาเขาและกลัวว่าสุดท้ายจะเป็นเหมือนว่า เธอกระโดดเข้ากองไฟเองก่อนที่จะออกไป เกรย์สันหันมาถามแองเจลีนซ้ำแล้วซ้ำอีกเพื่อความแน่ใจ “ท่านประธานไม่ไปด้วยกันแน่นะครับ?”แองเจลีนตอบหนักแน่น “ไม่ล่ะ”เมื่อเกรย์สันจากไป แองเจลีนก็รู้สึกวูบโหวงเมื่อเห็นว่าแองเจลีนอารมณ์ไม่ดี เซย์นก็ถอนหายใจหนักหน่วงก่อนปลอบ “เธอยังโกรธเขาอยู่สินะ?”แองเจลีนไม่ตอบ มันก็เหมือนกับเป็นการยอมรับกลาย ๆเซย์นพูดต่อ “ถึงวันนั้นเขาจะดูหยาบคายไปหน่อย แต่มันก็มีเหตุผลนะ เธอก็รู้ว่าเขาไม่สนใจเหตุผลกฎเกณฑ์อะไรเลยถ้าเพื่อต้องปกป้องครอบครัวของตัวเองใช่ไหม? เขาดูแลไทเกอร์เหมือนเป็นลูกของตัวเอง เพราะงั้นเมื่อมีเรื่องเกิดกับไทเกอร์ เขาเองก็ใจสลายเหมือนกัน ถ้าเขาไม่เอาอารมณ์มาระบายกับประธานซึ่งก็คือเธอ แล้วเขาจะไประบายใส่ใครได้?”แองเจลีนมองเซย์นอึ้งงัน “ทำไมนายพูดถึงเขาดีได้ล่ะ?”เซย์นถอ
”ประธานจะฆ่าพวกคุณเหรอ?” เจย์นิ่วหน้าเกรย์สันอธิบาย “ท่านประธานจะบังคับให้เราไปนัดบอด พวกเราทุกคนยังโสดเพราะงั้นการแต่งงานสำหรับเรามันน่ากลัวยิ่งกว่าการตัดหัวอีก”เจย์ถึงกับมึนหลังผ่านไปครู่ใหญ่ เขาก็เยาะ “ดูท่าทางประธานคงจะว่างมากสินะ?”เมื่อเกรย์สันและคนอื่น ๆ ต่างยืนกรานที่จะอยู่ต่อ เจย์ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันไปบอกมาริลิน “ออกไปซื้อไวน์ดี ๆ และก็อาหารมารับแขกหน่อย”มาริลินตอบ “ได้ค่ะ”มาริลินหยิบของและกำลังจะออกไปเมื่อเธอเจอกับแองเจลีนและเซย์นที่เพิ่งมาถึงมาริลินก้าวถอยหลังมาสองสามก้าวด้วยความตกใจ “ที่รักคะ?”เมื่อเจย์ได้ยินเสียงตื่นตระหนกและหวาดกลัวของมาริลิน เขาก็หันไปมองทางเธอเมื่อเห็นแองเจลีนในชุดสูทพอดีตัวและผมสีดำยาวสยายถึงเอว ดวงตาเขาก็เป็นประกายระยับด้วยความดีใจขณะที่เจย์เดินมาที่ประตู แองเจลีนก็มองมาริลินนิ่งไร้อารมณ์ “มาริลิน พวกเรามาเยี่ยมไทเกอร์”มาริลินมองแองเจลีนด้วยความเคารพนอบน้อม เมื่อได้ยินว่าแองเจลีนมาเพื่อเยี่ยมไทเกอร์ เธอก็รีบตะโกนเรียกเขา “ออกมานี่เร็ว ไทเกอร์”ขาสั้น ๆ ของไทเกอร์วิ่งตุบตับมา แองเจลีนก็ก้มตัวลงไปหาเขา และนี่เป็นครั้งแรกที่
ความรักอบอวลในอากาศบรรดาพนักงานต่างอึ้งมองเจย์และแองเจลีนอย่างโง่งมเมื่อเจย์รู้ตัวว่าพลาดเผยความรู้สึกออกไป ก็รีบปั้นหน้าเย็นชาเป็นน้ำแข็งเหมือนเดิมก่อนเดินไปเล่นเลโก้กับไทเกอร์แองเจลีนจำที่เซย์นบอกเธอก่อนหน้านี้ได้ว่า หากเธอรุกเขามากไป มีแต่จะทำให้เขายิ่งหนี แต่หากเธอไม่ทำอะไรเลยเธอก็คงไม่มีโอกาสสักนิดเธอยกมือเกาหัวอย่างวุ่นวายใจ ก่อนจะรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหาเขาเจย์กำลังสอนให้ไทเกอร์ต่อเลโก้เป็นชั้น ๆ อยู่ แต่ไม่ว่าเขาจะต่อขึ้นสูงไปแค่ไหน ไทเกอร์ก็จะผลักมันล้มลงอย่างเริงร่าตอนนี้เจย์เริ่มจะหงุดหงิดแล้ว “พ่อกำลังสอนให้ลูกต่อเลโก้เป็นชั้น ๆ อยู่ ทำไมต้องป่วนด้วย”เดิมไทเกอร์ก็ไม่ได้สนิทสนมกับเจย์อยู่แล้ว เมื่อเจอแบบนั้นเด็กน้อยจึงร้องไห้จ้าพร้อมร้องหาแม่เจย์เสยผมอย่างขัดเคืองใจเขาอยู่เป็นเพื่อนไทเกอร์ในโรงพยาบาลมาหลายวัน แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหนก็เหมือนไม่สามารถสื่อความอ่อนโยนออกไปได้ ไทเกอร์ยังคงต่อต้านเขาอย่างมากแองเจลีนอุ้มไทเกอร์ขึ้นมา “อย่าร้องสิจ๊ะไทเกอร์ ไปเล่นเครื่องเป่าลูกโป่งดีกว่า”พอหันเหความสนใจเขาไปที่ของเล่นใหม่ได้ ไทเกอร์ก็หยุดร้องไห้ทันใดแต