เจย์กำลังจะก้าวเข้าไปช่วยแองเจลีน เมื่อดาราชายคนนั้นโอบเอวของแองเจลีนทำให้เธอตบหน้าเขาฉาดใหญ่เสียงตบดังสนั่นก้องไปทั่วเสียงนั้นทำให้ทุกคนหันมาสนใจทันใดนั้นเมื่อทุกคนหันมามอง ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงหลายคนกรีดร้อง “ตายแล้ว มีคนตบบิ๊ก บี เหรอ?”ดาราชายสุดฮอต เบลค เลโอนาร์ด นั้นอายุยังไม่ถึง 30 ก็สามารถคว้ารางวัลดารานำชายได้สามสมัยซ้อน ดังนั้นบรรดาแฟน ๆ จึงเรียกเขาด้วยชื่อเล่นว่าบิ๊ก บีโดยทั่วไปดาราชายโด่งดังมีชื่อเสียงแบบนี้มักจะได้ทุกอย่างตามใจไม่ว่าจะเป็นอะไรในใต้หล้านี้ ผู้กำกับใช้เรี่ยวแรงไปมากมายกว่าจะหาทางเชฺิญเขามาร่วมงานเลี้ยงปิดกล้องนี้ได้ ผู้กำกับถึงจ่ายค่าเสียเวลาให้เพื่อให้เขาโผล่มาร่วมงานใครจะไปคิดว่าบิ๊ก บี จะโดนใครก็ไม่รู้ตบหน้าเข้าได้?บิ๊ก บี ยกมือลูบใบหน้าที่ร้อนฉ่าทันทีก่อนชี้ไปที่แองเจลีน พร้อมตะคอกอย่างมีโทสะ “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร? กล้าดียังไงมาตบฉัน? เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”บรรดาฝูงชนต่างก็ผุดคำถาม “ใครเชิญผู้หญิงไม่รู้เรื่องรู้ราวคนนี้มาเนี่ย?”โจเซฟินยกมือปิดหน้า เธอไม่อยากมองสถานการณ์ตรงหน้าเธอตอนนี้เธอแค่อยากใช้ความสามารถของตัวเองเข้ามามีที่ยืนในว
โจเซฟินตบหัวตัวเองก่อนขอร้องเจย์ “คุณช่วยพาเธอออกไปหน่อยได้ไหมคะ พี่ชาย?”เจย์ตอบเย็นชา “ถ้าคุณรู้ว่าเธอดื่มเหล้าไม่ได้ ต่อไปก็อย่าเชิญเธอให้มาป่วนงานแบบนี้สิ”โจเซฟินขอโทษ “ฉันผิดเองค่ะ”ด้วยกิริยาที่รุนแรงเล็กน้อย เจย์คว้ามือแองเจลีนและลากเธอออกไปด้านนอกเพราะเจย์ไม่รู้ว่าเกรย์สันขับรถไปที่ไหน เจย์จึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเรียกแท็กซี่หลังจากยัดแองเจลีนที่เมาเละเข้าไปในรถได้ เขาก็ถามเธอ “ให้ไปส่งที่ไหน?”แองเจลีนค่อย ๆ เอนตัวมาซบบ่าเขาก่อนตอบ “ฉันไปไหนก็ได้ที่คุณไป”เจย์ยกมือนวดหน้าผากที่ตอนนี้ปวดหนึบ ก่อนบอกคนขับ “ไปที่สวนบันทึกรัก”ตลอดทางเธอทิ้งตัวอ่อนยวบพิงร่างเขาเหมือนมีคนถอดกระดูกเธอออกไปจนหมด เขาจับเธอนั่งตรง ๆ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่เป็นผล จนสุดท้ายเขาก็ยอมแพ้เขายอมให้เธอซบบนบ่าของเขา แต่เธอก็ไหลตัวลงมานอนหนุนตักเขาก่อนจะหลับไปบนขาของเขาสีหน้าของเจย์ตอนนี้ดูน่ากลัวมากเขาเพิ่งตัดสินใจว่าจะปลุกยัยขี้เมาคนนี้ขึ้นมา เมื่อเห็นเสี้ยวหน้าเล็กและบอบบางของเธอ ยามหลับเธอดูใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนเด็กน้อย จนหลอมละลายความแข็งกร้าวและใจเย็นชาของเขาไปได้ด้วยใบหน้าน่ารักน
ตอนที่แองเจลีนดึงมือเขาออกอย่างง่ายดายและขบริมฝีปากเขา ตอนนั้นเองที่เจย์รู้ตัวว่ามันสายเกินกว่าจะมาเสียใจแล้วดวงตาเหยี่ยวเรียวทรงเสน่ห์ของเขาเบิกกว้างขึ้นทันที นี่แองเจลีนเพิ่งจะ… ปล้นจูบเขาไปเหรอ?สิ่งที่น่าหวาดกลัวที่สุดคือ แม้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาสามารถจะขัดขืนเธอได้ แต่เขากลับยอมที่จะปล่อยใจไปกับความนุ่มนวลของเธอริมฝีปากของทั้งสองประกบแนบแน่น กระหวัดเกี่ยวพันไม่ห่าง“เจย์บี้!” จู่ ๆ แองเจลีนก็ร้องออกมาเจย์ผลักเธอออกทันใด เขารู้สึกราวกับถูกราดด้วยน้ำเย็นเฉียบเขารู้สึกว่าถูกล้อเล่นกับความรู้สึกของตน จากนั้นก็ตามด้วยความรู้สึกอับอายขายหน้าซึ่งโจมตีเขาทั้งร่างกลายเป็นว่าความรักและหลงใหลอย่างลึกซึ้งของผู้หญิงคนนี้ที่แสดงต่อเขามันเป็นแค่เรื่องจอมปลอมเท่านั้นเจย์บี้เหรอ?เจย์ผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซียน่ะเหรอ?ก็ต้องเป็นเขาสินะ?เจย์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากำลังหึงหวงตัวเองอยู่เขาหยัดตัวยืนขึ้นแล้วพุ่งออกจากประตูหน้าเจย์เรียกรถแท็กซี่แล้วรีบไปที่แผนกการแพทย์ของแกรนด์เอเซียมาริลินกำลังนอนสัปหงกอยู่ในห้องพักผู้ป่วยของไทเกอร์เจย์มองสองแม่ลูกที่กำลังนอนหลับแล้วรู้สึกขยะแขยงต
หลังจากทำซุปให้มาริลินและไทเกอร์เสร็จ เจย์ก็รีบออกไปโรงพยาบาลแองเจลีนยืนอยู่กอดอกที่หน้าทางเข้าลิฟต์โรงพยาบาล มองเจย์เดินเข้ามาทางเธอด้วยแววตาแฝงโทสะเมื่อคืนนี้เธอเมาหมดสภาพ แต่เขาก็ทิ้งเธอไว้แม้ว่าเธอจะเมาจนเละขนาดนั้นตอนกลางดึกเธอถึงกับตื่นมาร้องไห้จนตาแทบหลุด เพราะเห็นว่าเขาไม่อยู่แล้วทำไมเขาถึงใจดำได้ขนาดนั้น เขาใจจืดกับเธอขนาดที่ไม่สามารถแสดงความเป็นห่วงเธอได้สักนิดเลยเหรอ?เจย์เดินเข้ามาหาเธอ ชำเลืองมองเธอเล็กน้อยก่อนเดินผ่านเธอไปเข้าลิฟต์ความเย็นเยียบราวน้ำแข็งที่ปกคลุมทั้งร่าง รวมถึงแววตาห่างเหินของเขาทำให้แองเจลีนงงงวยก่อนนี้ระหว่างเขาทั้งคู่อะไร ๆ ก็ดูดีขึ้นมากแล้วนี่นา แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นจู่ ๆ เขาถึงกลับมาเย็นชาอีกครั้ง?ในลิฟต์ทั้งสองต่างก็ไม่พูดอะไร บรรยากาศก็ดูหนักอึ้งไปด้วย“นี่ เจอเจ้านายตัวเองก็ไม่คิดจะทักทายสักคำหน่อยเลยเหรอ?” แองเจลีนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเอ่ยปากทำลายความเงียบนี้เจย์ยังคงหน้านิ่งไม่ยิ้ม ชำเลืองมองเธอด้วยสายตาอ่านไม่ออกโดยไม่พูดอะไรสักคำ“เมื่อคืนนี้นายไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยสักนิด นายทิ้งเจ้านายที่เมาขนาดนั้นไว้ที่บ้านคนเดียวได้ยังไงก
ดวงตาเจย์หม่นแสง ถ้าไม่ใช่เพราะเขารู้ความจริงที่เธอรักชายอื่นอยู่ แม้แต่ชายเย็นชาไร้ใจแบบเขาก็คงไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของการเกี้ยวพาราสีนี้ได้หรอก ใช่ไหม?“เงียบเถอะ” เขาหันหน้ามาและมองเธออย่างเกรี้ยวกราดแองเจลีนตัวงอเพราะความกลัวเจย์หันกลับไปก่อนเดินนำออกจากลิฟต์อย่างเร็วแองเจลีนเดินตามเขาไปด้วยสีหน้าหม่นเศร้าเมื่อทั้งสองก้าวออกจากลิฟต์ พวกเขาต่างก็รีบเร่งไปที่ห้องผ่าตัดของไทเกอร์ เมื่อหมอเห็นแองเจลีนก็รีบรายงานเธอ“ท่านประธานเซเวียร์ครับ อาการของไทเกอร์จู่ ๆ ก็ทรุดหนัก ตอนนี้เด็กมีอาการค่อนข้างเสี่ยง…”เจย์รู้สึกกระวนกระวายมาก “เกิดอะไรขึ้นกับไทเกอร์ครับ?”แองเจลีนมองเจย์อย่างกังวลพร้อมปลอบเขา “ไม่ต้องห่วงมากไปหรอก บางทีอาการก็ทรุดลงได้ถ้าภูมิคุ้มกันของเด็กยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่…”เจย์มองเธอเย็นชา “คุณกำลังแก้ตัวให้การไร้ความสามารถของคุณอยู่เหรอ?”แองเจลีน “...”“โธ่ ลูกชายแม่”เสียงร้องไห้คร่ำครวญของมาริลินดังลอดออกมาจนถึงทางเดินเจย์รีบพุ่งตัวไปอยู่ข้างมาริลินทันใด“มาริลิน”มาริลินโถมตัวเข้าหาอ้อมกอดของเจย์ พร้อมร้องไห้ปิ่มจะขาดใจ“หมอบอกว่าลูกเราคงจะไม่รอด ที่รักคะ
”เบ็น นี่นายมีหัวใจบ้างไหม? น้องสาวฉันทุ่มเทให้นายขนาดนี้ ลองถามตัวเองดูนะ ว่ามีใครในโลกนี้อีกไหมที่ปฏิบัติกับนายดีเท่าเธอ?”“ตอนที่ลูกชายนายป่วย น้องสาวฉันก็บริจาคเลือดให้ เธอเป็นถึงประธานของแกรนด์เอเซียที่มีมูลค่าสูงเป็นพันเป็นหมื่นล้านดอลลาร์ นายคิดว่าเธอจะใจดีแบบนี้กับคนอื่นไปทั่วเหรอไง? ถ้าไม่ใช่เพราะนาย เธอก็ไม่จำเป็นจะต้องช่วยอะไรครอบครัวนายด้วยซ้ำ… แล้วนายตอบแทนน้ำใจและการทุ่มเทของเธอแบบนี้เหรอ?”เซย์นโมโหจนแทบบ้าแองเจลีนรีบดึงเซย์นออกไปเพราะกลัวว่าเขาจะเข้าไปปะทะกับเจย์“ไปกันเถอะพี่”เซย์นตะคอกอย่างเหลืออด “จะดึงฉันออกมาทำไมกัน? ให้ฉันชกหมอนั่นแล้วสั่งสอนมันให้เธอไม่ดีเหรอไง?”“นี่เป็นความผิดของเธอที่คอยโอ๋เอาใจจนเขามีนิสัยจองหองแบบนี้ ในเมืองอิมพีเรียลนี้ยังมีใครกล้าเหยียบหัวเธอแบบนี้อีก?”เสียงตะโกนและด่าของเซย์นลดลงมาเป็นเพียงการกระซิบตอนนี้เจย์เองก็เริ่มที่จะใจเย็นลงเหมือนกันที่จริงเขาก็รู้สึกเสียใจทันทีที่คำพูดนั้นหลุดปากออกไปเมื่อเห็นแองเจลีนร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็ก เขาเองก็กระอักกระอ่วนใจความจริงแล้วเขาไม่ได้โทษเธอที่อาการของไทเกอร์ทรุดลง แต่ก็ปฏิเส
แองเจลีนชำเลืองมองเขาก่อนที่จะลากมาริลินอย่างไม่เบามือไปที่กำแพงซึ่งมีกฎของโรงพยาบาลหลายข้อติดไว้“เธออ่านออกไหม?” แองเจลีนถามเสียงแข็งมาริลินตัวสั่นไปทั้งร่างเพราะรังสีและพลังของผู้หญิงตรงหน้า “ก็อ่านออกบ้าง”“กฎโรงพยาบาลข้อที่ห้า อ่านซิ”มาริลินอ่านตะกุกตะกัก “ระหว่าง… ระหว่างการพักรักษาตัวในโรงพยาบาล คนไข้ไม่สามารถออกจากโรงพยาบาลโดยไม่ได้รับอนุญาต โรงพยาบาลจะไม่รับผิดชอบหากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับคนไข้ที่ออกจากโรงพยาบาลโดยฝ่าผืนคำแนะนำของแพทย์”“เข้าใจไหมว่าหมายความว่ายังไง?” แองเจลีนคำรามมาริลินหดคอ เธอกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรสักคำเจย์หรี่ตาเรียวดุจเหนี่ยวของเขา ต้องมีสาเหตุบางอย่างที่แองเจลีนทำแบบนี้แองเจลีนลากมาริลินมาหาเจย์ อาจจะเพราะว่าเธอยังโกรธเขาอยู่ดังนั้นจึงยังรักษาระยะห่างกับเขา“เมื่อคืนภรรยานายแอบพาเด็กออกจากโรงพยาบาลไปตอนดีสาม ก่อนจะลนลานกลับมาโรงพยาบาลด้วยท่าทางตื่นตระหนกในชั่วโมงต่อมาพร้อมเด็กที่ดูอาการหนักเพื่อมาหาหมอ ซึ่งเป็นจังหวะที่หมอไปห้องน้ำพอดี นั่นและที่เธอโวยวายว่าหมอละเลยหน้าที่”ตอนท้ายเธอเสริมอย่างโมโหว่า “ถ้านายไม่เชื่อที่ฉันบอก ก็เชิญเข้าไปห้องควบ
มาริลินตอบเสียงแผ่ว “ฉันก็บอกคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”“แล้วที่เขาบาดเจ็บล่ะ? คุณจะอธิบายว่ายังไง?”“เขาก็แค่หกล้มไม่ได้ตั้งใจ แต่แผลก็เล็กแค่นิดเดียว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย”เจย์โมโห “เขามีภาวะการแข็งตัวของเลือดผิดปกติ แค่แผลเล็กน้อยก็ร้ายแรงถึงตายได้ คุณไม่รู้เหรอไง?”มาริลินตอบ “ตอนนี้ฉันรู้แล้ว”เจย์รู้สึกสิ้นหวัง เขาส่ายหัว “คุณมันผู้หญิงโง่”จากนั้นเขาก็สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปมาริลินนั่งยอง ๆ ลงกับพื้นอย่างอึดอัดใจ ตอนนี้หลังจากหน้ากากเธอถูกกระชากออกไป ดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกก็เผยให้เห็นชัดเธอเองก็ไม่อยากพาไทเกอร์ออกไปจากโรงพยาบาลกลางดึกหรอกแต่ว่าไอ้ชั่วเคนนั่นได้ข่าวมาจากไหนไม่รู้ว่าไทเกอร์ไม่สบาย เขาเลยโทรหาเธอเพื่อบอกว่าจะมาเยี่ยมลูกเธอจะยอมให้เคนมาปรากฏตัวที่โรงพยาบาลได้อย่างไรกัน? ถ้าเขาโผล่มาจริง ๆ ความสัมพันธ์ของทั้งสองต้องถูกเปิดเผยเป็นแน่ เธอถูกไล่ต้อนจนหลังชนฝาแล้วไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมให้เคนได้พบไทเกอร์เธอคิดว่าอาการของไทเกอร์นั้นคงที่แล้วและเคนคงจากไปเมื่อได้พบลูก แต่ใครจะไปคิดว่าไทเกอร์จะล้มจนเข่าเป็นแผลแต่มาริลินก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโก