ทำไมพวกคนรวยถึงชอบใช้ชีวิตสุรุ่ยสุร่ายแบบนี้กันนักนะ?เขาคิดแอบแซะแองเจลีนไปตอนที่เกรย์สันได้ยินเจย์ตำหนิเซย์นว่า “คุณไม่รู้เหรอครับว่าปกติประธานเซเวียร์ไม่ไปร่วมงานสังคมอะไรนอกเหนือไปจากเรื่องงาน?”เซย์นตอบว่า “คราวนี้มันไม่เหมือนกัน ฉันแน่ใจว่าเธอต้องไปแน่เพราะเธอชอบดาราดังคนหนึ่งที่ไปร่วมงานนี้เซย์นโยนบัตรเชิญลงบนโต๊ะของเกรย์สันเจย์เหลือบมองเขาด้วยสายตาเย็นเยียบนี่เธอก็เป็นพวกบ้าดาราหรอกเหรอ?ช่างเด็กอะไรอย่างนี้!เซย์นยักไหล่ จากนั้นก็ยกมือกอดอกแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว“ในนี้หนาวจริง ๆ ตอนกลับเข้ามาฉันต้องใส่เสื้อกันหนาวซะแล้ว”เกรย์สันหยิบบัตรเชิญขึ้นมา เมื่อเขาเห็นชื่อผู้เชิญก็ไม่กล้าละเลยอีกต่อไปเขารีบลุกขึ้นและเดินตรงไปที่ห้องท่านประธานเกรย์สันเดินเข้าไปในห้องประธานและส่งการ์ดเชิญให้แองเจลีน“ท่านประธานครับ คุณโจเซฟินเชิญไปร่วมงานเลี้ยงปิดกล้องหนังเรื่อง “นายหญิงตัวร้ายกับนายหมอแห่งชาติ” ครับ ไม่ทราบท่านจะไปไหม?”แองเจลีนตื่นเต้นดีใจ บอกว่า “นี่มันหนังเรื่องแรกของโจเซฟินที่เธอได้เป็นดารานำเลยนะ ฉันต้องไปร่วมและให้กำลังใจเธอแน่นอน”ทันใดนั้น สีหน้าเธอก็หม่นลง
”คุณเบ็น ท่านประธานเซเวียร์โทรมาให้แจ้งคุณว่า ท่านแต่งหน้าเรียบร้อยและกำลังรอคุณอยู่ที่ชั้นล่างครับ” เกรย์สันบอก“อืม” เจย์พยักหน้ารับและเดินออกไปด้านนอกที่ประตูทางเข้าของแกรนด์เอเซียรถเฟอร์รารี่สีแดงจอดอยู่ตรงประตูทางเข้า กระจกรถลดลงและมองเห็นแองเจลีนนั่งเงียบ ๆ ที่เบาะหลังเธอใส่ชุดเดรสทรงหางปลาทำจากผ้าลูกไม้สีเขียว ช่วงตัวเสื้อรัดรูปและออกแบบตัดเย็บให้โปร่ง ซึ่งยิ่งเสริมเพิ่มความงามของเธอให้มากขึ้นเมื่อเจย์เดินเข้าไปหา เขาก็เห็นเธอนั่งเงียบ ๆ อยู่ที่เบาะหลัง ใบหน้าด้านข้างของเธอแม้ดูห่างเหินแต่ก็อ่อนโยน หลังจากที่ล้างการแต่งหน้าแบบเข้ม ๆ ออกไป ผิวเธอก็ดูขาวกระจ่าง แม้ว่าเธอจะแต่งตาแนวสโมกกี้และทาลิปสีสด ก็ยังไม่สามารถกดข่มความงามของเธอได้ว่าแต่ทำไมการแต่งตัวของแองเจลีนถึงดูคุ้นตานักนะ?เมื่อเจย์ก้าวเข้าไปนั่งด้านหลัง เขาก็หันหน้ามามองแองเจลีน พูดจาอย่างไม่รักษาน้ำใจว่า “ไก่งามเพราะขน คนงานเพราะแต่งจริง ๆ “แองเจลีนบุ้ยปาก “ฉันสวยมาตั้งแต่เกิดแล้วย่ะ”ตอนนี้เมื่อมองใบหน้าด้านข้างที่นิ่งสงบของเธอใกล้ ๆ เจย์ก็อดแปลกใจไม่ได้ “คุณดูคล้ายเพื่อนของผมคนหนึ่งมาก”แองเจลีนแอบกลั
แองเจลีนขยับปากแต่เธอลังเลที่จะพูดเจย์ต้องคิดว่า โจเซฟินเป็นพวกผู้หญิงไม่มีศักดิ์ศรีแน่ ๆทั้งที่จริงเพราะโจเซฟินมองเห็นเขาเป็นพี่ชายต่างหาก“เบ็น โจเซฟินก็แค่หยอกคุณเล่นน่ะ” แองเจลีนพูดอย่างอับอายเจย์พูดอย่างไม่เกรงใจ “คนประเภทเดียวกันนั่นแหละ ถึงคบกันได้”แองเจลีน “...”นี่เขาเพิ่งจัดเธอเป็นพวกผู้หญิงไม่มีศักดิ์ศรีเหมือนกันใช่ไหม?เมื่อเห็นว่าตนทำพัง โจเซฟินก็รีบหาทางหลบฉาก “พวกคุณทำตัวตามสบายแล้วกันนะคะ ฉันจะไปชนแก้วกับเพื่อนหน่อย”แองเจลีนเองก็อยากชนแก้วขอบคุณผู้กำกับสองสามคนที่ช่วยสนับสนุนและชี้แนะโจเซฟินแต่เมื่อเห็นเจย์นั่งอยู่ที่มุมห้องเหมือนรูปปั้นน้ำแข็ง เธอก็ไม่อยากทิ้งเขาไว้เพียงลำพัง ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากยอมเสียสละตนเองนั่งอยู่ด้านหน้าสุภาพบุรุษคนนี้เหมือนดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาในตอนนั้นเอง คนดังสาว ๆ หลายคนก็สังเกตเห็นเจย์ที่มุมห้อง และสะดุดตากับเสน่ห์ราวกับเทพบุตรของเขา“ผู้ชายคนนั้นหล่อมากเลย จะมีใครไปชวนเขาเต้นรำไหม?” มีคนถามขึ้น“ฉันจะไปเอง” ดาราหญิงคนหนึ่งที่ใส่เดรสสายเดี่ยวคอคว้านลึกเดินเยื้องกรายไปหาเจย์พร้อมแก้วค็อกเทลในมือคนดังสาวคนอื่น ๆ ต
เจย์กำลังจะก้าวเข้าไปช่วยแองเจลีน เมื่อดาราชายคนนั้นโอบเอวของแองเจลีนทำให้เธอตบหน้าเขาฉาดใหญ่เสียงตบดังสนั่นก้องไปทั่วเสียงนั้นทำให้ทุกคนหันมาสนใจทันใดนั้นเมื่อทุกคนหันมามอง ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงหลายคนกรีดร้อง “ตายแล้ว มีคนตบบิ๊ก บี เหรอ?”ดาราชายสุดฮอต เบลค เลโอนาร์ด นั้นอายุยังไม่ถึง 30 ก็สามารถคว้ารางวัลดารานำชายได้สามสมัยซ้อน ดังนั้นบรรดาแฟน ๆ จึงเรียกเขาด้วยชื่อเล่นว่าบิ๊ก บีโดยทั่วไปดาราชายโด่งดังมีชื่อเสียงแบบนี้มักจะได้ทุกอย่างตามใจไม่ว่าจะเป็นอะไรในใต้หล้านี้ ผู้กำกับใช้เรี่ยวแรงไปมากมายกว่าจะหาทางเชฺิญเขามาร่วมงานเลี้ยงปิดกล้องนี้ได้ ผู้กำกับถึงจ่ายค่าเสียเวลาให้เพื่อให้เขาโผล่มาร่วมงานใครจะไปคิดว่าบิ๊ก บี จะโดนใครก็ไม่รู้ตบหน้าเข้าได้?บิ๊ก บี ยกมือลูบใบหน้าที่ร้อนฉ่าทันทีก่อนชี้ไปที่แองเจลีน พร้อมตะคอกอย่างมีโทสะ “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร? กล้าดียังไงมาตบฉัน? เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”บรรดาฝูงชนต่างก็ผุดคำถาม “ใครเชิญผู้หญิงไม่รู้เรื่องรู้ราวคนนี้มาเนี่ย?”โจเซฟินยกมือปิดหน้า เธอไม่อยากมองสถานการณ์ตรงหน้าเธอตอนนี้เธอแค่อยากใช้ความสามารถของตัวเองเข้ามามีที่ยืนในว
โจเซฟินตบหัวตัวเองก่อนขอร้องเจย์ “คุณช่วยพาเธอออกไปหน่อยได้ไหมคะ พี่ชาย?”เจย์ตอบเย็นชา “ถ้าคุณรู้ว่าเธอดื่มเหล้าไม่ได้ ต่อไปก็อย่าเชิญเธอให้มาป่วนงานแบบนี้สิ”โจเซฟินขอโทษ “ฉันผิดเองค่ะ”ด้วยกิริยาที่รุนแรงเล็กน้อย เจย์คว้ามือแองเจลีนและลากเธอออกไปด้านนอกเพราะเจย์ไม่รู้ว่าเกรย์สันขับรถไปที่ไหน เจย์จึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเรียกแท็กซี่หลังจากยัดแองเจลีนที่เมาเละเข้าไปในรถได้ เขาก็ถามเธอ “ให้ไปส่งที่ไหน?”แองเจลีนค่อย ๆ เอนตัวมาซบบ่าเขาก่อนตอบ “ฉันไปไหนก็ได้ที่คุณไป”เจย์ยกมือนวดหน้าผากที่ตอนนี้ปวดหนึบ ก่อนบอกคนขับ “ไปที่สวนบันทึกรัก”ตลอดทางเธอทิ้งตัวอ่อนยวบพิงร่างเขาเหมือนมีคนถอดกระดูกเธอออกไปจนหมด เขาจับเธอนั่งตรง ๆ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่เป็นผล จนสุดท้ายเขาก็ยอมแพ้เขายอมให้เธอซบบนบ่าของเขา แต่เธอก็ไหลตัวลงมานอนหนุนตักเขาก่อนจะหลับไปบนขาของเขาสีหน้าของเจย์ตอนนี้ดูน่ากลัวมากเขาเพิ่งตัดสินใจว่าจะปลุกยัยขี้เมาคนนี้ขึ้นมา เมื่อเห็นเสี้ยวหน้าเล็กและบอบบางของเธอ ยามหลับเธอดูใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนเด็กน้อย จนหลอมละลายความแข็งกร้าวและใจเย็นชาของเขาไปได้ด้วยใบหน้าน่ารักน
ตอนที่แองเจลีนดึงมือเขาออกอย่างง่ายดายและขบริมฝีปากเขา ตอนนั้นเองที่เจย์รู้ตัวว่ามันสายเกินกว่าจะมาเสียใจแล้วดวงตาเหยี่ยวเรียวทรงเสน่ห์ของเขาเบิกกว้างขึ้นทันที นี่แองเจลีนเพิ่งจะ… ปล้นจูบเขาไปเหรอ?สิ่งที่น่าหวาดกลัวที่สุดคือ แม้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาสามารถจะขัดขืนเธอได้ แต่เขากลับยอมที่จะปล่อยใจไปกับความนุ่มนวลของเธอริมฝีปากของทั้งสองประกบแนบแน่น กระหวัดเกี่ยวพันไม่ห่าง“เจย์บี้!” จู่ ๆ แองเจลีนก็ร้องออกมาเจย์ผลักเธอออกทันใด เขารู้สึกราวกับถูกราดด้วยน้ำเย็นเฉียบเขารู้สึกว่าถูกล้อเล่นกับความรู้สึกของตน จากนั้นก็ตามด้วยความรู้สึกอับอายขายหน้าซึ่งโจมตีเขาทั้งร่างกลายเป็นว่าความรักและหลงใหลอย่างลึกซึ้งของผู้หญิงคนนี้ที่แสดงต่อเขามันเป็นแค่เรื่องจอมปลอมเท่านั้นเจย์บี้เหรอ?เจย์ผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซียน่ะเหรอ?ก็ต้องเป็นเขาสินะ?เจย์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากำลังหึงหวงตัวเองอยู่เขาหยัดตัวยืนขึ้นแล้วพุ่งออกจากประตูหน้าเจย์เรียกรถแท็กซี่แล้วรีบไปที่แผนกการแพทย์ของแกรนด์เอเซียมาริลินกำลังนอนสัปหงกอยู่ในห้องพักผู้ป่วยของไทเกอร์เจย์มองสองแม่ลูกที่กำลังนอนหลับแล้วรู้สึกขยะแขยงต
หลังจากทำซุปให้มาริลินและไทเกอร์เสร็จ เจย์ก็รีบออกไปโรงพยาบาลแองเจลีนยืนอยู่กอดอกที่หน้าทางเข้าลิฟต์โรงพยาบาล มองเจย์เดินเข้ามาทางเธอด้วยแววตาแฝงโทสะเมื่อคืนนี้เธอเมาหมดสภาพ แต่เขาก็ทิ้งเธอไว้แม้ว่าเธอจะเมาจนเละขนาดนั้นตอนกลางดึกเธอถึงกับตื่นมาร้องไห้จนตาแทบหลุด เพราะเห็นว่าเขาไม่อยู่แล้วทำไมเขาถึงใจดำได้ขนาดนั้น เขาใจจืดกับเธอขนาดที่ไม่สามารถแสดงความเป็นห่วงเธอได้สักนิดเลยเหรอ?เจย์เดินเข้ามาหาเธอ ชำเลืองมองเธอเล็กน้อยก่อนเดินผ่านเธอไปเข้าลิฟต์ความเย็นเยียบราวน้ำแข็งที่ปกคลุมทั้งร่าง รวมถึงแววตาห่างเหินของเขาทำให้แองเจลีนงงงวยก่อนนี้ระหว่างเขาทั้งคู่อะไร ๆ ก็ดูดีขึ้นมากแล้วนี่นา แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นจู่ ๆ เขาถึงกลับมาเย็นชาอีกครั้ง?ในลิฟต์ทั้งสองต่างก็ไม่พูดอะไร บรรยากาศก็ดูหนักอึ้งไปด้วย“นี่ เจอเจ้านายตัวเองก็ไม่คิดจะทักทายสักคำหน่อยเลยเหรอ?” แองเจลีนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเอ่ยปากทำลายความเงียบนี้เจย์ยังคงหน้านิ่งไม่ยิ้ม ชำเลืองมองเธอด้วยสายตาอ่านไม่ออกโดยไม่พูดอะไรสักคำ“เมื่อคืนนี้นายไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยสักนิด นายทิ้งเจ้านายที่เมาขนาดนั้นไว้ที่บ้านคนเดียวได้ยังไงก
ดวงตาเจย์หม่นแสง ถ้าไม่ใช่เพราะเขารู้ความจริงที่เธอรักชายอื่นอยู่ แม้แต่ชายเย็นชาไร้ใจแบบเขาก็คงไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของการเกี้ยวพาราสีนี้ได้หรอก ใช่ไหม?“เงียบเถอะ” เขาหันหน้ามาและมองเธออย่างเกรี้ยวกราดแองเจลีนตัวงอเพราะความกลัวเจย์หันกลับไปก่อนเดินนำออกจากลิฟต์อย่างเร็วแองเจลีนเดินตามเขาไปด้วยสีหน้าหม่นเศร้าเมื่อทั้งสองก้าวออกจากลิฟต์ พวกเขาต่างก็รีบเร่งไปที่ห้องผ่าตัดของไทเกอร์ เมื่อหมอเห็นแองเจลีนก็รีบรายงานเธอ“ท่านประธานเซเวียร์ครับ อาการของไทเกอร์จู่ ๆ ก็ทรุดหนัก ตอนนี้เด็กมีอาการค่อนข้างเสี่ยง…”เจย์รู้สึกกระวนกระวายมาก “เกิดอะไรขึ้นกับไทเกอร์ครับ?”แองเจลีนมองเจย์อย่างกังวลพร้อมปลอบเขา “ไม่ต้องห่วงมากไปหรอก บางทีอาการก็ทรุดลงได้ถ้าภูมิคุ้มกันของเด็กยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่…”เจย์มองเธอเย็นชา “คุณกำลังแก้ตัวให้การไร้ความสามารถของคุณอยู่เหรอ?”แองเจลีน “...”“โธ่ ลูกชายแม่”เสียงร้องไห้คร่ำครวญของมาริลินดังลอดออกมาจนถึงทางเดินเจย์รีบพุ่งตัวไปอยู่ข้างมาริลินทันใด“มาริลิน”มาริลินโถมตัวเข้าหาอ้อมกอดของเจย์ พร้อมร้องไห้ปิ่มจะขาดใจ“หมอบอกว่าลูกเราคงจะไม่รอด ที่รักคะ