บทที่ 1042

ไม่นานนัก

เจย์กลับมาหาแองเจลีนด้วยท่าทางกังวลพร้อมแก้วน้ำในมือและซองยาในมืออีกข้าง

“ยาพวกนี้ช่วยเรื่องการย่อย ทานสิ!” ใบหน้าหล่อเหลายิ่งดูมืดมนเมื่อสีหน้าเขาดูแย่

หลังจากทานยา แองเจลีนก็มองท่าทางกังวลของเจย์และหัวเราะ “นายห่วงฉันเหรอคะ พี่เบ็น?”

เธอกล่าวอย่างเป็นธรรมชาติมากเมื่อเธอเรียกเขาว่า พี่เบ็น

เจย์ทำหน้าตายอีกครั้งเมื่อจ้องมองเธอนิ่ง

“ผมจะบริการคุณแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว เพราะว่าคุณบริจาคเลือดให้ลูกชายผม” เขาพูดอย่างเย็นชา

แองเจลีนหน้าคว่ำ!

เธอรู้สึกเหมือนหัวใจโดนบีบเมื่อเจย์พูดถึงลูกชายเขา

“ได้เป็นลูกชายคุณคงดีนะคะ” เธอพูดอย่างชอกช้ำ

เจย์จะรู้ได้อย่างไรว่าเธอคิดอะไรอยู่? เขาจึงอดไม่ได้ที่จะแหย่เธอกลับ “คุณจะมาเป็นลูกชายผมด้วยก็ได้ถ้าคุณอยากเป็น ผมจะให้ความรักกับคุณมากพอกันเลย”

แองเจลีน “...”

ในตอนนั้นเองที่เธอคิดจริงจังว่าจะเรียกเขาว่า ‘พ่อ’ ถ้าหากไม่สามารถเป็นภรรยาเขาได้

แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มยียวนที่มุมปากเขา เธอก็รีบระงับความคิดไม่เข้าท่านั้นไปเลย

ไม่นานนักผลตรวจของเด็กชายก็ออกมา

หมอส่งผลรายงานให้เจย์ เขาเริ่มอ่านอาการของลูกชายอย่างละเอียด

ภาวะเกล็ดเลือดต่ำจากภูมิ