เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 26
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-30 19:17:15บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 27
ทันทีที่รู้ข่าวดาวฤกษ์ก็ตรงดิ่งไปหาเธอที่โรงพยาบาลทันที ซึ่งขณะนั้นราตรีดาวกำลังจะนอนรอคลอดอยู่ในห้อง ซึ่งเขาสามารถเข้าไปอยู่กับเธอได้“มดลูกเปิดได้แปดเซ็นแล้วครับตรี อดทนหน่อยนะ” ราตรีดาวพยักหน้ารับก่อนที่ความเจ็บเพราะมดลูกบีบตัวจะเล่นงานจนนิ่วหน้าเธอนอนรอเวลาเพื่อให้มดลูกเปิดแบบนี้มานานหลายชั่วโมงแล้วในขณะที่ดาวฤกษ์ก็พยายามชวนเธอคุยเพื่อให้เธอลืมความเจ็บ กระทั่งหมอเข้ามาตรวจปากมดลูกเธออีกครั้ง ซึ่งประโยคหลังจากนั้นคือหมอให้เธอเตรียมตัวสำหรับการให้กำเนิดทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ราตรีดาวเบ่งตามจังหวะที่คุณหมอบอกอยู่ราวๆ สิบนาทีโดยขณะนั้นดาวฤกษ์กุมมือเธออยู่ตลอดเวลา ความเจ็บมันมีมากมายเหลือเกินแต่เหนืออีกอื่นใดคือราตรีดาวอยากเห็นหน้าลูกเธอออกแรงเบ่งเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เสียงร้องจากเด็กตัวทารกตัวน้อยที่เวลานี้ยังมีสายสะดือยังติดอยู่กับรกของผู้เป็นแม่ดังจ้าขึ้นทันทีเมื่อพยาบาลผู้ช่วยเช็ดคราบเลือดเสร็จก็วางทารกลงบนหน้าอกของผู้เป็นแม่เพื่อให้ทั้งคู่ได้สัมผัสความอบอุ่นของกันและกัน ราตรีด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 28-จบ
ทันทีที่เข้ามาในห้องนอนได้ ดาวฤกษ์ที่อารมณ์ปรารถนาลุกโชนไปแล้วก็ผลักราตรีดาวเบาๆ เพื่อให้เธอลงนอนราบกับเตียงขนาดหกฟุต ริมฝีปากร้อนชื้นทำหน้าที่เล้าโลมภรรยาสาวจนเธออ่อนระทวยก่อนจะวกขึ้นไปจูบปากอิ่มอย่างเร่าร้อนพร้อมกันนั้นต่างฝ่ายก็ต่างจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองกระทั่งเปลือยเปล่า เซ็กซ์จานด่วนที่แข่งกับเวลาว่าเมื่อไหร่ลูกจะตื่นช่างตื่นเต้นเหลือเกินยิ่งตื่นเต้นสารอะดรีนาลีนในร่างกายก็ยิ่งหลั่งออกมาส่งผลให้ยิ่งโหยหา ดาวฤกษ์ถอนจูบออกก่อนจะพรมจูบหนักๆ ลงไปจนทั่วตัวของราตรีดาวโดยเฉพาะบริเวณหน้าอกทั้งสองข้างที่อวบอิ่มเต็มมือ “พี่รักตรีนะ รักมากเหลือเกินที่รักของพี่…อืม” ท้ายเสียงของดาวฤกษ์นั่นครางกระเส่าด้วยไฟราคะยิ่งเขาจงใจบดเบียดสะโพกเข้าหาราตรีดาวเพื่อให้แกนกายเสียดสีกับกลีบกุหลาบของเธอด้วยแล้วก็ยิ่งเสียวซ่าน ก่อนจะค่อยๆ กดสิ่งนั้นเข้าสู่ภายในตัวของภรรยา ราตรีดาวสะดุ้งเฮือกก่อนจะครางกระเส่าในเวลาต่อมา ใบหน้าสวยเหยเกดูทรมานเพราะจังหวะถาโถมเข้าหาเธอของดาวฤกษ์นั้นหนักหน่วงจนยากจะต้านทานไหว แม้จะอยู่กินกันมาจนมีลูกเป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 1
คนที่ใช่ เวลาที่ใช่ สถานการณที่ใช่เมื่อทุกอย่างมีแต่คำว่าใช่ก็จงพร้อมที่จะก้าวไปพร้อมกับความรู้สึกของหัวใจ ดั่งเช่นความรักของพระนางในเรื่องนี้ค่ะ แม้จุดเริ่มต้นมันดูฉุกละหุกจนเจ็บปวดไปบ้างแต่หลังจากนั้นสิ่งที่ตอบแทนพวกเขาคือความหอมหวาน บิลค่ารักษาพยาบาล ไหนจะค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่รวมกันแล้วเป็นจำนวนมหาศาล มันคือแรงกดดันที่ทำให้หญิงสาวตัวเล็กๆ อย่างราตรีดาวนั่งทอดถอนใจอย่างกลัดกลุ้มอยู่หน้าห้องการเงิน เพราะไม่ว่าจะหันหน้าไปทางไหนคำตอบที่ได้คือความว่างเปล่าไร้ซึ่งหนทางออกแม้แต่ทางเดียวเธอเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้มีฐานะ พ่อและแม่ทำงานหาเช้ากินค่ำยิ่งมาเกิดเหตุการณ์ครั้งใหญ่เมื่อหลายวันก่อนก็ยิ่งทำให้สถานการณ์ครอบครัวเธอแย่ลงจนติดลบ อุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิดได้พรากลมหายใจของพ่อไปจากเธอในขณะที่แม่นั้นก็โคม่าเป็นตายเท่ากัน ค่ารักษาพยาบาล รวมถึงค่าเสียหายที่คู่กรณีเรียกร้องมานั้นมากมาย ทุกอย่างถาโถมเข้าหาจนราตรีดาวโอนเอนอย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะเดินต่อ ญาติพี่น้องที่คิดว่าจะหันหน้าไปพึ่งพากลับกลายเป็นเพียงคนอื่นในพริบตา เวลานี้เธอจึงเหมือนตัวคนเดียวไม่มีผิดราตรีดาวเป็นเพียงผู้หญิงตั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-05ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 2
ราตรีดาวเข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาลเพื่อมาดูแลผู้เป็นแม่ คุณหมอเจ้าของเคสบอกให้เธอทำใจรับความสูญเสียไว้แต่เนิ่นๆ เพราะตอนนี้อวัยวะภายในร่างกายบางของแม่เริ่มทำงานผิดปกติ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ถอดใจหรือยอมแพ้อย่างเด็ดขาดและบอกแม่ให้เข้มแข็งแล้วกลับมาหาเธอให้ได้เช่นกัน บ่อยครั้งก็เหนื่อยจนหมดแรงจึงเผลอหลับอยู่หน้าห้องไอซียูจนพยาบาลต้องออกมาปลุกบ่อยๆ ทว่าคราวนี้คนที่ผ่านมาเห็นและกำลังจะเข้าไปปลุกเธอกลับเป็นคุณหมอท่านหนึ่ง และก่อนที่คุณหมอท่านนั้นจะได้ทำอย่างที่ตั้งใจเสียโทรศัพท์ของราตรีดาวก็ดังขึ้นจนเธอสะดุ้งตื่น จังหวะที่เธอควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพาย คุณหมอท่านนั้นก็เดินผ่านไปเสียแล้ว“ฮัลโหล”“สรุปเย็นนี้มาได้ไหม” ปลายสายเอ่ยถามทันที นั่นเพราะถ้างานนี้ยังขาดสาวสวยเสิร์ฟน้ำอีกหลายคน ยิ่งติดต่อได้มากเท่าไหร่เงินเปอร์เซ็นต์ที่ไปรยาจะได้ก็มากตามไปด้วยเท่านั้น และมองว่างานนี้เงินดีไม่ต้องทำอะไรจึงชวนราตรีดาวด้วย“ได้ เราเคลียร์งานที่ร้านแล้ว” ปกติราตรีดาวทำงานที่ร้านอาหารแต่วันนี้เธอขอหยุดหนึ่งวันเพราะอยากทำงานที่ได้เงินมากกว่า “ขอบคุณนะตรี”“เราต่างหากที่ต้องขอบคุณเธอที่ช่วยหางานให้” คำพูดของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-05ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 3
ชายหนุ่มรั้งรอจังหวะกระทั่งเห็นราตรีดาววางถาดลงกับโต๊ะเพื่อเก็บแก้วจึงเดินตรงปรี่เข้าไปหาแล้วล็อคตัวราตรีดาวไว้รวดเร็ว นั่นทำให้เธอเกิดอาการเหวอทันทีก่อนจะขยับหนีและปัดป้องทว่าสุดท้ายก็พลาดพลั้งถูกโรจน์ล็อคตัวเอาไว้ได้ “โรจน์เดี๋ยว” วิทย์ที่เห็นเหตุการณ์พยายามห้าม ทว่าจังหวะนั้นโรจน์ที่จับใบหน้าของราตรีดาวไว้ได้แล้วก็ออกแรงบีบจนปากของเธออ้าออก เสี้ยววินาทีต่อมาก็กรอกเหล้าในแก้วที่ถืออยู่ซึ่งเมื่อครู่เขาได้ผสมอะไรบางอย่างลงไปเข้าปากเธอทันที ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากมากเสียจนราตรีดาวตั้งตัวไม่ทัน เพราะถูกบีบปากไว้ทำให้ราตรีดาวจำต้องกลืนเหล้าบางส่วนลงคออีกบางส่วนเลอะตรงลำคอและเสื้อ เธอไอจนหน้าแดงก่ำหวังลึกๆ ว่าจะมีใครสักคนเข้ามาช่วยให้รอดพ้นจากสถานการณ์ในตอนนี้แต่เหมือนจะไม่มีใครมาสนใจ เธอจึงต้องเอาตัวเองให้รอด“ทำอะไรกัน” เสียงทุ้มจากใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้น นั่นทำให้โรจน์จำต้องปล่อยราตรีดาวให้เป็นอิสระ แม้เขาจะไม่รู้จักแขกในงานของเสี่ยครบทุกคน แต่รู้ว่าทุกคนที่ได้รับเชิญให้มาร่วมงานนั้นไม่ธรรมดาทั้งสิ้น ทางที่ดีคือเขาไม่ควรที่จะไปมีเรื่องด้วย “เราก็แค่คุยกันตามประสาคนรู้จักนะครับ” โรจน์เอ่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-05ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 4
เสียงน้ำที่ดังมาจากภายในห้องน้ำก้องอยู่ในหัวของราตรีดาว บ่งบอกว่าตอนนี้มีคนใช้ห้องน้ำอยู่ เธอลืมตาขึ้นแล้วมองเพดานห้องที่ไม่มีความคุ้นตาเลยแม้แต่น้อยก่อนจะเด้งตัวขึ้นมากึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง แม้จะเจ็บตรงท้องก็กัดฟันข่มความเจ็บไว้ ก่อนที่ภาพเหตุการณ์ต่างๆ จะกรูเข้ามาในความคิดนั่นทำให้ราตรีดาวชาวูบไปทั้งตัวดวงตาทั้งสองข้างของเธอเวลานี้แดงก่ำ ความกลัวรวมถึงความเสียใจเข้าครอบงำจนแทบหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ เธอก้มมองร่างกายตัวเองด้วยม่านน้ำตาที่กำลังไหล แม้เสื้อผ้าจะยังอยู่บนตัวครบทุกชิ้นแต่มันก็ไม่ได้การันตีว่าเธอยังไม่ได้ถูกล่วงเกิน และก่อนที่สมองจะได้คิดอะไรประตูห้องน้ำก็เปิดออกและคนที่ก้าวออกมาก็เป็นคนละคนกับเมื่อคืน“ตื่นแล้วเหรอครับ เป็นไงบ้าง ยังเจ็บอยู่ไหม” เสียงทุ้มของดาวฤกษ์เอ่ยถามเพราะเป็นห่วงแผลฟกช้ำตรงบริเวณท้องของเธอนั่นเองแต่ทว่าคำถามนั้นกลับคล้ายมีดปลายแหลมที่พุ่งเข้าใส่หัวใจของราตรีดาว เธอเจ็บปวดจึงสบตาอีกฝ่ายได้แค่ไม่กี่วินาทีก็หลบสายตาเขาแล้วมองไปที่จุดอื่นแทน มือของเธอเย็นเฉียบเพราะกำลังช็อค ร่างกายเหมือนตายไปแล้ว “เมื่อคืน…”“อ้อ…คือว่า” จังหวะที่ดาวฤกษ์กำลังจะอธิบาย เสีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-05ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 5
“คุณแม่รู้แล้วเหรอครับ”“อืม…รู้แล้ว นี่ถ้าแม่ไม่คาดคั้นจากคุณลุงก็คงไม่รู้อะไรอีกตามเคย” เอ่ยจบก็ถอนหายใจออกมาเพราะครอบครัวเธอเป็นหมอมาตั้งแต่ต้นตระกูล สามีที่เสียไปแล้วของเธอก็เป็นหมอ “อันที่จริงผมก็ตั้งใจจะบอกคุณแม่อยู่พอดี” “บอกตอนไหน ไม่ใช่ก่อนวันเดินทางหรอกนะ”“โธ่คุณแม่ครับ” ดาวฤกษ์แกล้งโอดโอย แต่ดูเหมือนผู้เป็นแม่จะไม่คล้อยตามแม้แต่น้อย “คราวนี้จะไปนานแค่ไหน”“ยังไม่มีกำหนดครับ พอดีที่นั่นพึ่งจะสร้างโรงพยาบาล กว่าอะไรจะเข้าที่เข้าทางคงอีกพักใหญ่ๆ” อันที่จริงนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ดาวฤกษ์ขอย้ายไปทำงานตามโรงพยาบาลต่างจังหวัด ไปมาหลายครั้งซึ่งกรองแก้วก็เป็นห่วงทุกครั้งเช่นกัน “หมอมีเป็นร้อยๆ ทำไมต้องเป็นลูกด้วย”“เพราะผมอยากไปครับคุณแม่” ดาวฤกษ์เอ่ยบอกเหตุผลไป “โรงพยาบาลเอกชนหรือรัฐบาลดีๆ ในกรุงเทพฯ ก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ ลูกไม่ต้องดิ้นรนไปเจอความลำบากทั้งๆ ที่คนอื่นเขาไม่ต้องการก็ได้นี่ฤกษ์” นั่นเพราะกรองแก้วเคยตามดาวฤกษ์ไปทำงานที่ต่างจังหวัดมาบ้าง จึงเห็นว่าสถาพบ้านพักมีแต่ทรุดโทรม ที่อยู่ที่กินไม่พร้อมสักอย่าง “คนอื่นจะคิดยังไงก็ช่าง แต่ผมอยากไปจริงๆ คนที่นั่นขาดหมอและถ้าผมไปจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-10ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 6
“คือว่าแม่หนูท่านไม่สบาย คุณหมอบอกให้รีบไปโรงพยาบาลด่วน” น้ำเสียงของราตรีดาวสั่นเล็กน้อยเพราะเธอห่วงว่าครั้งนี้แม่จะไม่กลับมาหาอีกแล้ว “งั้นรีบไป เดี๋ยวฉันให้คนขับรถขับไปส่งเอง”“ไม่เป็นไรค่ะ หนูนั่งวินมอไซค์ไปได้”“ไม่ได้ๆ ฝนเริ่มลงเม็ดแล้ว ขึ้นรถเถอะ จะได้รีบไปกัน” กรองแก้วรบเร้า “ขอบคุณมากค่ะ” ในที่สุดราตรีดาวก็ยอมเข้าไปนั่งในรถคันหรูของกรองแก้ว จากนั้นคนขับรถก็รีบขับพาคนทั้งคู่ไปยังโรงพยาบาล เมื่อมาถึงยังไม่ทันที่รถจะได้จอดสนิทด้วยซ้ำ ราตรีดาวก็หันมาไหว้ลาพร้อมขอบคุณกรองแก้วแล้วเปิดประตูลงไปจากรถอย่างรีบร้อน “กลับกันเถอะ ไว้พรุ่งนี้เทิดค่อยมาดูว่าแม่ของหนูตรีเป็นยังไงบ้าง” “ได้ครับ” คนขับรถของกรองแก้วเอ่ยรับก่อนจะพาเจ้านายมุ่งตรงกลับบ้าน ซึ่งขณะนั้นอาการของแม่ ราตรีดาวนั้นโคม่าอีกครั้งแต่เธอก็ยังไม่ถอดใจที่จะยื้อลมหายใจของแม่ไว้ แม้จะเป็นการยื้อด้วยอุปกรณ์ทางการแพทย์ก็ตาม นั่นเพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะรับความสูญเสียจริงๆ วันรุ่งขึ้นคนขับรถของกรองแก้วก็แวะไปที่โรงพยาบาลอีกครั้งพร้อมกับสืบข่าวเรื่องอาการป่วยของแม่ราตรีดาวอย่างละเอียดจากนั้นก็กลับไปรายงานผู้เป็นเจ้านาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-10
บทล่าสุด
ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 28-จบ
ทันทีที่เข้ามาในห้องนอนได้ ดาวฤกษ์ที่อารมณ์ปรารถนาลุกโชนไปแล้วก็ผลักราตรีดาวเบาๆ เพื่อให้เธอลงนอนราบกับเตียงขนาดหกฟุต ริมฝีปากร้อนชื้นทำหน้าที่เล้าโลมภรรยาสาวจนเธออ่อนระทวยก่อนจะวกขึ้นไปจูบปากอิ่มอย่างเร่าร้อนพร้อมกันนั้นต่างฝ่ายก็ต่างจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองกระทั่งเปลือยเปล่า เซ็กซ์จานด่วนที่แข่งกับเวลาว่าเมื่อไหร่ลูกจะตื่นช่างตื่นเต้นเหลือเกินยิ่งตื่นเต้นสารอะดรีนาลีนในร่างกายก็ยิ่งหลั่งออกมาส่งผลให้ยิ่งโหยหา ดาวฤกษ์ถอนจูบออกก่อนจะพรมจูบหนักๆ ลงไปจนทั่วตัวของราตรีดาวโดยเฉพาะบริเวณหน้าอกทั้งสองข้างที่อวบอิ่มเต็มมือ “พี่รักตรีนะ รักมากเหลือเกินที่รักของพี่…อืม” ท้ายเสียงของดาวฤกษ์นั่นครางกระเส่าด้วยไฟราคะยิ่งเขาจงใจบดเบียดสะโพกเข้าหาราตรีดาวเพื่อให้แกนกายเสียดสีกับกลีบกุหลาบของเธอด้วยแล้วก็ยิ่งเสียวซ่าน ก่อนจะค่อยๆ กดสิ่งนั้นเข้าสู่ภายในตัวของภรรยา ราตรีดาวสะดุ้งเฮือกก่อนจะครางกระเส่าในเวลาต่อมา ใบหน้าสวยเหยเกดูทรมานเพราะจังหวะถาโถมเข้าหาเธอของดาวฤกษ์นั้นหนักหน่วงจนยากจะต้านทานไหว แม้จะอยู่กินกันมาจนมีลูกเป
ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 27
ทันทีที่รู้ข่าวดาวฤกษ์ก็ตรงดิ่งไปหาเธอที่โรงพยาบาลทันที ซึ่งขณะนั้นราตรีดาวกำลังจะนอนรอคลอดอยู่ในห้อง ซึ่งเขาสามารถเข้าไปอยู่กับเธอได้“มดลูกเปิดได้แปดเซ็นแล้วครับตรี อดทนหน่อยนะ” ราตรีดาวพยักหน้ารับก่อนที่ความเจ็บเพราะมดลูกบีบตัวจะเล่นงานจนนิ่วหน้าเธอนอนรอเวลาเพื่อให้มดลูกเปิดแบบนี้มานานหลายชั่วโมงแล้วในขณะที่ดาวฤกษ์ก็พยายามชวนเธอคุยเพื่อให้เธอลืมความเจ็บ กระทั่งหมอเข้ามาตรวจปากมดลูกเธออีกครั้ง ซึ่งประโยคหลังจากนั้นคือหมอให้เธอเตรียมตัวสำหรับการให้กำเนิดทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ราตรีดาวเบ่งตามจังหวะที่คุณหมอบอกอยู่ราวๆ สิบนาทีโดยขณะนั้นดาวฤกษ์กุมมือเธออยู่ตลอดเวลา ความเจ็บมันมีมากมายเหลือเกินแต่เหนืออีกอื่นใดคือราตรีดาวอยากเห็นหน้าลูกเธอออกแรงเบ่งเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เสียงร้องจากเด็กตัวทารกตัวน้อยที่เวลานี้ยังมีสายสะดือยังติดอยู่กับรกของผู้เป็นแม่ดังจ้าขึ้นทันทีเมื่อพยาบาลผู้ช่วยเช็ดคราบเลือดเสร็จก็วางทารกลงบนหน้าอกของผู้เป็นแม่เพื่อให้ทั้งคู่ได้สัมผัสความอบอุ่นของกันและกัน ราตรีด
ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 26
“มีคำสั่งให้พี่ย้ายกลับเข้ากรุงเทพฯ เดือนหน้า” โดยก่อนเดินทางกลับจะมีหมอมาประจำการแทนเขา ส่วนอาจารย์แพทย์ท่านได้เกษียณอายุอย่างเป็นทางการไปนานแล้ว“พี่ฤกษ์ตัดสินใจว่ายังไงคะ”“พี่ยังสองจิตสองใจ แต่ก็มีอีกข้อเสนอหนึ่งที่พี่อยากตอบรับคือทางโรงพยาบาลจะให้ทุนพี่ไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศโดยสามารถพาครอบครัวไปด้วยได้”“ไม่ว่าพี่ฤกษ์จะตัดสินใจแบบไหน ตรีก็จะอยู่ข้างๆ เสมอค่ะ” เอ่ยจบราตรีดาวก็กระชับอ้อมกอดที่มีคนรักให้แน่นขึ้นเพราะรู้ว่านี่คือการตัดสินใจที่ยากที่สุดของ ดาวฤกษ์ หมอหนุ่มนอนครุ่นคิดเรื่องนี้มาตลอดทั้งคืนกระทั่งได้คำตอบเวลาปีกว่าๆ ที่ทั้งคู่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่นี่ทำให้เกิดความผูกพัน ทั้งกับเรื่องงานและผู้คนรอบข้างที่น่ารักกับพวกเขาอย่างเสมอต้นเสมอปลาย แม้แรกๆ ที่มาจะเกิดอาการหวาดหวั่นไปบ้างแต่หลังจากนั้นความรู้สึกที่ว่าก็หายไปยิ่งได้อยู่ด้วยกันทั้งดาวฤกษ์และราตรีดาวก็ยิ่งรักกันมากขึ้น ทั้งคู่ต่างคอยช่วยเหลืออี
ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 25
“ผมรู้เรื่องจากคุณแม่แล้ว เสียใจด้วยนะครับ”“ขอบคุณค่ะ” ราตรีดาวเอ่ยขอบคุณ ซึ่งจังหวะนั้นดาวฤกษ์ก็กลับมาบ้านพักพอดี ทันทีที่เห็นน้องชายทั้งคู่ก็สวมกอดกันอย่างคิดถึงนั่นเพราะไม่ได้เจอหน้ากันมาหลายปีแล้ว“กลับมาอยู่ไทยถาวรเลยไหม” ดาวฤกษ์เอ่ยถามน้องชายขึ้น“ไม่ครับ ตั้งใจกลับมาเยี่ยมแม่เฉยๆ”“คราวนี้จะอยู่นานแค่ไหน”“อืม…หนึ่งหรือไม่ก็สองเดือน” นั่นคือเวลาที่ดาวเหนือประมาณไว้คร่าวๆ แต่ถ้ามีอะไรผิดแผนเขาก็พร้อมจะขยับเวลาให้เร็วขึ้นหรือยืดออกไปได้เสมอ“แล้วมาถึงนี่ทำไมไม่บอกกันก่อนล่วงหน้า”“เบื่อๆ นะ ไม่ได้ตั้งใจจะมา รู้ตัวอีกทีก็อยู่เมืองกาญแล้ว เลยตัดสินใจแวะมาหาพี่สักหน่อย” ดาวเหนือแค่ต้องการขับรถเล่นเท่านั้นเองแต่พอรู้ตัวก็โผล่มาอยู่กาญจนบุรีแล้ว“เบื่ออะไรหรือถูกคุณแม่นัดดูตัวให้”“ใช่ ถามจริงพี่ฤกษ์รอดจนเจอ
ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 24
หลังเสร็จสิ้นงานเผาศพของโฉมฉาย ราตรีดาวก็นำอัฐิบางส่วนของแม่ไปลอยอังคาร จากนั้นก็กลับมาเก็บข้าวของส่วนตัวที่บ้านอีกเล็กน้อย ซึ่งจังหวะที่เธอกลับออกไปนั้นก็สวนทางกับผู้เป็นลุงที่เวลานี้ถลุงเงินที่ได้ไปจนหมดตัวในบ่อนและหวังกลับมาขูดรีดเอากับหลานสาวหรือไม่ก็ขนสมบัติไปขาย แต่พอไม่เจอใครหรือหยิบฉวยอะไรไปขายต่อได้อย่างที่ใจหวังก็หงุดหงิดจนอาละวาดไปทั่ว“มาแล้วหรือครับลูกหนี้ที่รัก” เสียงเจ้าหน้าคนหนึ่งดังขึ้นจากหน้าบ้านทำให้คมสันหน้าถอดสีทันที ไม่คิดว่าคนของบ่อนจะตามตัวเขาเจอได้เร็วขนาดนี้“กูกำลังมาหาเงินใช้นายมึงอยู่นี่ไง”“แล้วไหนล่ะเงิน”“ยังไม่มี แต่ขอเวลากูหน่อย รับรองกูจะเอาเงินมาคืนได้แน่”“ขอเวลาเหรอ ได้สิ งั้นเราไปขอกันเป็นการส่วนตัวหน่อยดีไหม สักในเรือกลางทะเลเป็นไง เคว้งคว้างดีออกแถมถ้าโชคร้ายถูกฆ่าโยนลงทะเลก็ไม่มีใครหาศพเจอ” คำขู่ที่ได้ยินทำให้คมสันสั่นไปทั้งตัว เพราะเมื่อก่อนเคยได้ยินมาบ้างเรื่องการเบี้ยวหนี้แล้วถูกจับได้ว่าช
ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 23
“ตรีไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะได้แต่งงาน รวมถึงไม่เคยคิดมาก่อนว่าต้องใส่ชุดแต่งงานสวยๆ ชุดนี้ไปหาแม่ที่โรงพยาบาล” เธอสะอื้นไปพูดไปเพราะไม่คิดว่าตัวเองนั้นจะต้องตกอยู่ในสถานการณ์อย่างตอนนี้ ในขณะที่ ดาวฤกษ์ก็ดึงตัวเข้ามากอด รับรู้ความเจ็บปวดและความเครียดของเธอได้“พี่รู้ว่าตรีรู้สึกยังไง แต่เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกันนะครับ” อ้อมกอดและคำปลอบโยนจากเขาทำให้ ราตรีดาวกลับมาเข้มแข็งได้อีกครั้ง เธอสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ เพื่อรวบรวมความกล้าและกลับมาทำทุกอย่างเพื่อแม่ทั้งสองมาที่โรงพยาบาลด้วยชุดเจ้าสาวและเจ้าบ่าวที่สวยหล่อเหมาะสมกันเป็นอย่างมาก โดยข้างๆ ทั้งคู่คือกรองแก้วและหมอปราณที่รู้เรื่องจากดาวฤกษ์จึงรีบเคลียร์งานแล้วมาเป็นสักขีพยาน ห้องพักฟื้นถูกจัดตกแต่งให้เป็นงานแต่งงานเล็กๆโฉมฉายที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงคนไข้ส่งยิ้มให้ลูกสาวและลูกเขย รอยยิ้มนี้มาพร้อมกับน้ำตาของความยินดีอย่างเหลือล้นยิ่งได้เห็นราตรีดาวอยู่ในชุดเจ้าสาวสวยๆ แบบนี้ด้วยแล้วหัวใจคนเป็นแม่ก็พองโตไปหมด&
ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 22
ที่ผ่านมาความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับดาวฤกษ์นั้นยังสบสนจับต้นชนปลายแทบไม่ได้ แต่สิ่งเดียวที่เธอรู้คือเวลาทุกๆ นาทีที่เธอได้อยู่กับเขานั้นมันมีความสุขมาก เธอไม่เคยคิดถึงอนาคตอันไกลลิบลิ่วแต่มักจะคิดแค่วันนี้กับวันพรุ่งนี้และทำมันให้ดีที่สุดภาพครอบครัวที่ไม่เคยวาดฝันมาก่อนจู่ๆ ก็ผุดขึ้นมาในหัวของราตรีดาว ภาพขณะที่เธอกับเขาช่วยกันสร้างครอบครัวไปด้วยกัน ภาพของลูกๆ ที่แสนน่ารักน่าชัง ภาพของรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่แว่วเข้ามาอย่างแจ่มแจ้ง สามีและพ่อของลูกเธอต้องคือดาวฤกษ์คนเดียวเท่านั้น“ตรี…ตรีอยากมีค่ะ แต่ที่ลังเลเพราะกำลังตกใจทั้งเรื่องโรคที่ตรวจเจอ ทั้งวิธีการรักษาและเรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคน”“เรื่องหลังมันอาจตอบยากเพราะเราต่างก็ไม่รู้ใช่ไหมว่าจุดเริ่มต้นมันเกิดจากตรงไหน”“ค่ะ”“ถึงแม้ความสัมพันธ์ของเรามันอาจไม่เหมือนคู่อื่น แต่ทำไมต้องไปเหมือนในเมื่อนี่คือตัวเรา แค่เรา…รู้สึกดีให้กันก็พอแล้ว ใช่ไหม”“ค่ะ” ราตรีดาวพ
ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 21
“อดทนหน่อยนะครับตรี” ราตรีดาวพยักหน้ารับก่อนจะขบเม้มริมฝีปากของตัวเอง คิ้วสวยได้รูปที่ไม่เคยเขียนหรือกันคิ้วขมวดเข้าหากันเพราะความเจ็บปวดที่ยังคงเล่นงาน ไหนจะอ่อนแรงเพราะเลือดที่ออกเยอะกว่าปกติอีกด้วยดาวฤกษ์โทรศัพท์ไปหาหมออดุลย์เพื่อขอลากะทันหันโดยให้เหตุผลไปว่าเพราะอะไร ซึ่งปลายสายก็ไม่ได้คัดค้านและสนับสนุนให้ดาวฤกษ์ทำในสิ่งที่ควรทำเพราะสำหรับหมอแล้วนอกจากคนไข้คนในครอบครัวก็สำคัญไม่แพ้กันวันรุ่งขึ้นดาวฤกษ์จึงพาราตรีดาวเข้ากรุงเทพฯ ทันที ขณะขับรถอยู่นั้นก็คอยถามอาการเธอเสมอกระทั่งมาถึงโรงพยาบาลราตรีดาวก็ถูกนำตัวเข้าห้องตรวจร่างกายโดยละเอียดอย่างเร่งด่วน ในขณะที่ดาวฤกษ์เดินกระสับกระส่ายไปมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดกระทั่งประตูห้องตรวจของนายแพทย์คนหนึ่งเปิดออก“เข้ามาสิ” ประโยคที่เอ่ยทักนั้นดูคุ้นเคยเพราะทั้งคู่เป็นเพื่อนกันนั่นเอง“ตรีเป็นยังไงบ้างไอ้หมอ” ดาวฤกษ์เอ่ยถามเพื่อนสนิทที่เป็นหมอแผนกสูตินรีเวชขึ้นทันทีด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความกังวลใจ&ld
ราตรีดาวฤกษ์ บทที่ 20
ก่อนจะสลัดความคิดที่อยากจะหนีกลับบ้านเสียตอนนี้ออกไปจากหัว แต่ยิ่งอยากสลัดความโหยหาก็ยิ่งมากขึ้น กระทั่งเสียงของผู้ใหญ่บ้านที่อาสาไปดูรถของเขาที่จอดไว้ก่อนทางเข้าหมู่บ้านตั้งแต่เมื่อคืนจะดังขึ้น“แบตเสื่อมนะครับคุณหมอ แต่ผมให้ลูกชายไปซื้อแบตในเมืองมาเปลี่ยนให้แล้ว”“นี่เงินค่าแบตเตอรี่แล้วก็ค่าแรงครับ” เอ่ยจบ ดาวฤกษ์ก็ยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ผู้ใหญ่บ้าน“เอาแต่ค่าแบตเตอรี่ก็พอครับ”“ไม่ได้ครับ ต้องรับไปทั้งหมด ถ้าไม่รับแล้วผู้ใหญ่เกิดปวดหัวขึ้นมาผมไม่รักษาให้นะ”“งั้นผมรับก็ได้ครับ” พอถูกขู่มาแบบนั้นผู้ใหญ่บ้านก็จำต้องรับเงินจากดาวฤกษ์ทันทีก่อนจะยกมือไหว้พร้อมเอ่ยขอบคุณซึ่งทางหมอหนุ่มเองก็รีบไหว้กลับไปเช่นกัน“ผมเองก็ขอบคุณผู้ใหญ่กับลูกชายเหมือนกันที่อาสาไปดูรถให้ เพราะเรื่องรถผมก็แทบไม่มีความรู้เหมือนกัน”“คุณหมอเป็นหมอนี่ครับ เก่งเรื่องรักษาคนก็พอแล้ว เรื่องอื่น
