บทที่ 919

เสิ่นวั่นซานใบหน้างงงัน “รัชทายาท เรื่องเช่นนี้ข้าน้อยก็ไม่ทราบเหมือนกันขอรับ”

ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ “ชัดเจนมาก คนของเจ้าใจกล้านัก ผู้ค้าสิ่งของในสุสานคือไม่เคารพต่อผู้ตาย”

“ในเมื่อรัชทายาทเข้าใจแล้ว เช่นนั้นข้าจะนำตัวคนกลับไปก่อน”

สวีเชียนเติงโบกมือบอกให้ผู้ใต้บังคับบัญชากุมตัวเสิ่นวั่นซานพร้อมขนย้ายของในสุสานทั้งหมดไป

เรื่องที่คนของเสิ่นวั่นซานจำหน่ายสินค้าต้องห้าม ฉินอวิ๋นฟานไม่เข้าใจเอาเสียเลย

แต่ฉินอวิ๋นฟานสงสัยอยู่ข้อหนึ่ง มักรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องไม่ธรรมดาอย่างที่เห็น

มู่หรงจิ่นในฐานะที่เป็นคนดู นางนึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง “พี่อวิ๋นฟาน หรือจะมีคนเล่นงานฉีเป่าจาย วันนี้จึงจงใจมาตรวจค้น นี่จะบังเอิญไปแล้วกระมัง?

“กลับไปก่อนแล้วข้าจะลองคิดอีกที”

ฉินอวิ๋นฟานจูงมู่หรงจิ่นออกจากฉีเป่าจาย ทว่าเขาไม่ได้กลับตำหนัก แต่ลงรถม้าระหว่างทางแล้วให้คนส่งมู่หรงจิ่นกลับไปก่อน

ใช่ว่าความระแวงของฉินอวิ๋นฟานเกิดขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ แต่เพราะเขาล่วงเกินคนไม่น้อย

ถ้อยคำที่กล่าวออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจของมู่หรงจิ่นเตือนสติเขา

หากเสิ่นวั่นซานถูกคนเล่นงาน สุดท้ายยังต้องเป็นเขาฉินอวิ๋นฟานที่ต้องอ