Share
บทที่ 90
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 91
กลิ่นสุราเข้มข้นทำให้มู่หรงซื่อควานยากจะมั่นใจในทันที ในฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องการหมักสุราคนหนึ่ง เขาเริ่มสงสัยจมูกตัวเองแล้ว“ถูกต้อง ท่านพ่อตาลองชิมดูก่อน ดูว่าเป็นอย่างไรบ้าง”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มบาง ใบหน้าเต็มไปด้วยความมั่นใจสามวันก่อน ตอนที่ฉินอวิ๋นฟานยิงลูกธนูมาที่ป้ายร้านภัตตาคารต้าเฉียน เขาได้คิดเค้าโครงธุรกิจในอนาคตแล้วการหมักสุราคือธุรกิจเสาหลักของตระกูลมู่หรง หลังจากกลับไป ฉินอวิ๋นฟานได้ศึกษาสุราในโลกนี้ประมาณหนึ่ง โดยรวมคือไม่มีอะไรแปลกใหม่นอกจากเหล้าขาวก็ยังเป็นเหล้าขาว แถมดีกรียังต่ำมาก ดูแล้วแค่สิบกว่าดีกรีเอง คนคอแข็งสามารถดื่มสิบแปดชามแล้วขึ้นเขาไปต่อสู้กับพยัคฆ์ร้ายได้สบาย ๆตามประสบการณ์ในสมัยใหม่ ฉินอวิ๋นฟานจึงจะเริ่มจับธุรกิจหมักสุราทันที ทั้งยังหมักจากธัญพืชทั้งหมด เอาออกมาหลังจากหมักสามวัน เหล้าขาวโฮมเมดง่าย ๆ ก็สำเร็จแล้วผลการประลองครั้งนี้อยู่ในความคาดคิดของฉินอวิ๋นฟาน ด้วยความเข้าใจในสถานการณ์ปัจจุบัน ต่อให้ชนะก็ไม่แน่ว่าจะขึ้นครองราชย์ได้ราบรื่นดังนั้นเขาจึงวางแผนรวยระยะยาวเอาไว้ ไม่ว่าเมื่อไร ไม่มีเงินทำอะไรก็ลำบาก ถึงเขาจะเป็นรัชทายาทของต้าเฉี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 92
และสุราที่ใช้ในยุคปัจจุบันสามารถหมักธัญพืชได้สมบูรณ์ยิ่งกว่า กลิ่นจึงหอมเข้มข้นมากขึ้น ดีกรีสูงขึ้น ดังนั้นแค่เขาใช้ส่าเหล้าในการหมัก เหล้าขาวที่หมักออกมาได้ก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินจะสยบธุรกิจสุราของโลกใบนี้ง่ายปานพลิกฝ่ามือ และสุรายังเป็นผลิตภัณฑ์ที่ขายดีที่สุดของโลกด้วย มูลค่าการค้าร้อยเท่าจะนับเป็นอะไร?“ได้ ได้แน่นอน!”มู่หรงซื่อควานไม่ลังเลสักนิด ผงกศีรษะงก ๆ ต่อเนื่องยืนยันหนักแน่น“ท่านพ่อ เหล้า เหล้านี่มีอำนาจวิเศษมากขนาดนั้นเลยหรือ?”มู่หรงโหลวถามด้วยใบหน้าฉงนสนเท่ห์“เจ้าอย่าเพิ่งพูด ข้ากำลังคุยเรื่องสำคัญกับลูกเขยข้าอยู่!”ถูกบิดาเฒ่าว่ากลับไป นี่ทำให้มู่หรงโหลวไม่เข้าใจมากกว่าเดิม เหล้าจอกนี้ของฉินอวิ๋นฟานกลับควบคุมบิดาของเขาได้ หรือว่านี่จะเป็นเหล้าลวงวิญญาณ?ฉินอวิ๋นฟานเอ่ย “เช่นนั้นเรื่องที่ข้าจะเลี้ยงข้าวผู้ลี้ภัย...”“จัดการ เอาตามพ่อลูกเขยว่าทุกอย่าง เจ้าว่าอย่างไรก็ทำอย่างนั้น!”มู่หรงซื่อควานประหนึ่งถูกฉินอวิ๋นฟานควบคุม ตอบตกลงกับทุกเงื่อนไขที่เขาต้องการอย่างไม่ลังเล จุดประสงค์ของเขามีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือเคล็ดลับการหมักเหล้าในมือฉินอว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 93
“อุ๊ย ท่าน ท่านลามกอีกแล้ว!”มู่หรงจิ่นเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายนั้นของฉินอวิ๋นฟาน พลันนึกถึงตอนกำลังพลิกคว่ำพลิกหงายอลเวงกับฉินอวิ๋นฟานในหลายวันนี้ คำพูดลามกจกเปรตและหน้าตาของเขาทำให้นางเขินจนก้มหน้างุด“เวลากระชั้นชิด กลับมาเรื่องงานเถอะ!”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ท่านพ่อตา เหล้านี้พวกท่านก็ได้ลิ้มรสแล้ว เป็นอย่างไรท่านมีสิทธิ์พูดมากที่สุด เรื่องไร้สาระอื่นข้าจะไม่พูดแล้ว พวกท่านรีบขยายโรงเก็บเหล้าเถอะ ยิ่งใหญ่ก็ยิ่งดี แต่ต้องทำเป็นความลับ เข้าใจนะ!”“พ่อลูกเขย เจ้าวางใจได้เลย ข้าเป็นพ่อค้า ย่อมเข้าใจความร้ายแรงของเรื่องนี้ ตระกูลมู่หรงจะต้องทุ่มสุดตัวกับการเตรียมนี้แน่นอน ถึงตอนนั้นจะต้องดังพลุแตก”ยามนี้ มู่หรงซื่อควานเริ่มจินตนาการภาพที่ภัตตาคารของตระกูลมู่หรงมีคนเยอะเป็นภูเขาเลากาแล้ว ถึงตอนนั้นสุรานี่หนึ่งจอกยากจะขอ เงินทองไหลมาเทมาเป็นกระบุงทุกวันในความเป็นจริง แผนการของฉินอวิ๋นฟานอลังการกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก!“ในเมื่อเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว ต่อมาก็คือเรื่องที่สำคัญมากอีกเรื่องหนึ่ง!”หลังจากสยบพ่อตาเสร็จ กับทุกเรื่องที่ฉินอวิ๋นฟานขอ พวกเขาย่อมไม่คัดค้าน ฉินอวิ๋นฟ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 94
ฉินอวิ๋นฟานทำเป็นปริศนา ท่าทางเหมือนมีแผนอยู่ในใจมู่หรงจิ่นที่อยู่ด้านข้างคล้ายเดาอะไรออก จึงกระซิบถามข้างหูฉินอวิ๋นฟาน “ท่าน ท่านคงไม่ใช่จะเอามังกรงูนั่นมาทำเป็นกับข้าวหรอกนะ?”มู่หรงจิ่นติดตามบิดาหลายปี ย่อมช่ำชองการทำธุรกิจ นางอยู่ข้างกายฉินอวิ๋นฟานทั้งวัน จนถึงตอนนี้ยังไม่ได้ยินเขาพูดเรื่องเนื้อสัตว์เลยแต่เขากลับให้ผู้ลี้ภัยทั้งหมดไปจับมังกรงูมา ทั้งต้องรวมตัวกันที่ภัตตาคารต้าเฉียนก่อนฟ้ามืด ครั้นนำมาเชื่อมโยงจึงเป็นไปได้มากว่าจะเกี่ยวกับมังกรงู“อ้อ? เจ้าเดาออกแล้ว?”ฉินอวิ๋นฟานประหลาดใจเล็กน้อย มู่หรงจิ่นเป็นอิสตรี กลับเดาออกว่าเขากำลังคิดอะไร ในสายตาของทุกคน มังกรงูคือคำสาป เป็นสิ่งต้องห้าม ไม่มีทางที่คนจะคิดเอามันไปทำเป็นอาหารแต่มู่หรงจิ่นไม่เพียงแต่คิดนอกกรอบ ทั้งยังคิดเชื่อมโยงกับอาหารได้ ฉลาดนัก“หา จริงหรือ?”หน้าสวยของมู่หรงจิ่นกระตุกทีหนึ่ง แววตาที่มองฉินอวิ๋นฟานล้วนเป็นความเหลือเชื่อ มังกรงูคือสิ่งต้องห้าม เขากลับกล้าเอามาทำเป็นอาหาร? คนผู้นี้บ้าไปแล้วกระมัง?“เจ้านี่คือของดี ของบำรุงขั้นเทพ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะเจ้าเล่ห์ “หลายวันนี้ข้าเหน็ดเหนื่อยทั้งวันทั้ง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 95
“นี่เป็นช่วงที่ขายดีที่สุด ภัตตาคารต้าเฉียนจะทำอะไรเนี่ย?”“นั่นสิ การค้าดี ๆ ไม่ทำ ดันเรียกผู้ลี้ภัยมาเยอะแยะทำไม? ทำจนคนไม่ใช่คน ผีไม่ใช่ผี เหม็นจะตายชัก”“ก็นั่นนะสิ ตระกูลมู่หรงคงไม่คิดจะเลี้ยงข้าวขอทานเหม็น ๆ พวกนี้หรอกนะ? ตอนนี้ระหว่างภัตตาคารแข่งขันดุเดือด ภัตตาคารต้าเฉียนอย่างกับรนหาที่ตาย ร้านที่เคยมีขอทานมากิน ต่อไปข้าจะไม่มาเหยียบหรอก”“ข้าก็เหมือนกัน ร้านที่ขอทานกินจะเป็นร้านดีอะไรได้? มากินที่นี่ไม่เท่ากับลดฐานะตัวเองรึ อัปมงคล!”......คนใหญ่คนโตที่ผ่านภัตตาคารต้าเฉียนถากถางวิธีการทำเช่นนี้ของภัตตาคารใหญ่อย่างยิ่ง กระทั่งว่าเกลียด สายตาที่มองผู้ลี้ภัยยิ่งมีแต่การดูถูกและรังเกียจ“มา ๆ ๆ เข็นรถไปที่ด้านหลังนะ แล้วทุกคนรับเสื้อผ้าคนละชุด ไปอาบน้ำอาบท่าล้างกลิ่นเหม็นคาวที่โรงอาบน้ำข้าง ๆ อาบเสร็จก็พอดี กินข้าวได้แล้ว”มู่หรงโหลวไม่รู้ว่าของที่เหม็นคาวอย่างยิ่งบนรถพวกนี้คืออะไร แต่บิดาสั่งไว้แล้ว เขาไม่กล้าชักช้า รีบไปจัดการตามที่บอก“รัชทายาทไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง พวกเราพี่น้องสองพันคนจับมาได้แสนกว่าชั่ง รถม้าสี่ร้อยคันบรรทุกเต็มลำหมด”หลิวเป้ยมาถึงตรงหน้าฉินอวิ๋นฟานใ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 96
ไอ้นี่มันก็เหมือนกับปลานั่นแหละ กินปลาได้ทำไมจะกินปลาไหลกับหนีชิวไม่ได้? เจ้าพวกโง่เอ๊ย!“เอ่อ...”พ่อครัวคนหนึ่ง แม้เขาจะหวาดกลัวมาก แต่ก็กลัวฐานะรัชทายาทของฉินอวิ๋นฟานเช่นกัน รีบยื่นเกลือถุงหนึ่งให้ ฉินอวิ๋นฟานเปิดถุงแล้วโรยเกลือลงกะละมังซึ่งมีปลาไหลอยู่เต็มไปหมดโดยตรงเกลือมีการกระตุ้นสูงมาก ทั้งยังฆ่าเชื้อโรคได้ ขจัดความเหนียวบนตัวปลาไหลยังได้อีก เช่นนี้กินแล้วจะไม่ค่อยคาว เพิ่มรสสัมผัสให้ดียิ่งขึ้นเพิ่งจะเทลงไป พอปลาไหลถูกเกลือก็ดิ้นพล่านอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งพวกมันดิ้นหนัก ความเหนียวบนตัวก็จะยิ่งหลุดไว“เอ๋...”ทุกคนเห็นดังนั้นต่างเผยสีหน้าสงสารออกมาทันที นั่นคือคำสาปจากสวรรค์นะ กลับถูกรัชทายาทสยบได้เช่นนี้? ทรมาทรกรรมแท้ ๆ“โอ้โฮ อีกเดี๋ยวพวกเจ้าดูหนังหน้าตัวเองตอนกินมังกรงูเถอะ”ฉินอวิ๋นฟานโมโหด่าไปด้วยทำงานไปด้วย นี่มันคือของเลิศรสในแดนมนุษย์เลยนะ แม่เอ๊ย ทุกคนดันทำสีหน้าท่าทางอย่างนี้? นี่พ่อยังต้องทำกับข้าวสุดฝีมือ ขอร้องให้ทุกคนยอมรับของดีเลิศรสนี่อีก!แค่คิดก็อารมณ์เสียแล้ว!แพล็บเดียว เพียงไม่กี่นาทีฉินอวิ๋นฟานก็จัดการปลาไหลครึ่งกะละมังเสร็จ ทั้งยังล้างสะอาดหมดจด เ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 97
“ท่านพ่อ อร่อยมากจริง ๆ!”ว่าแล้วมู่หรงจิ่นก็คีบอีกคำใส่ปาก ภาพนี้ยั่วน้ำลายทุกคนอย่างหนัก มู่หรงซื่อควานจึงชิมคำหนึ่งแบบกล้า ๆ กลัว ๆ แต่ทันใดนั้นเขาก็สงบไม่ได้แล้ว“สวรรค์ นี่มันรสเทพเซียนอะไร จะอร่อยเกินไปแล้วกระมัง?”มู่หรงซื่อควานยังคำนึงถึงภาพพจน์ได้อีกที่ไหน เริ่มซัดเข้าปากกร้วม ๆ ทันที บรรดาพ่อครัวที่อยู่อีกทางหนึ่งมองจนน้ำลายยืดยาว สลัดความกังวลเมื่อครู่ออกไปทั้งหมด“คือว่า นายท่าน ให้พวกเราชิมบ้างได้หรือไม่ขอรับ?”พ่อครัวบางคนเริ่มอดรนทนไม่ไหวแล้ว ใครกินก็ว่าอร่อย นี่มันทนความยั่วยวนได้ที่ไหน?“มา ๆ ๆ ทุกคนมาชิมกันให้หมด คนละชิ้นนะ อย่ากินเยอะ ประเดี๋ยวทำตามที่พ่อลูกเขยข้าบอก ทำด้วยกัน อร่อยยิ่งนัก มันหยุดไม่ได้เลย”เวลานี้มู่หรงซื่อควานไม่สนอะไรอีกแล้ว ตักหนึ่งจานใหญ่แบ่งให้ทุกคนอย่าให้พูดเลยว่าตอนนี้มู่หรงซื่อควานดีใจแค่ไหน คำก็ว่าพ่อลูกเขย ๆ แทบจะเห็นฉินอวิ๋นฟานเป็นสมบัติ รัชทายาทตัวโง่งมที่เขาดูแคลนในอดีต บัดนี้กลายเป็นความภาคภูมิใจที่สุดของเขาภาพนี้ฉินอวิ๋นฟานไม่รู้สึกแปลกใจ พลังยั่วยวนของอาหารเลิศรสมันก็อย่างนี้แหละ นี่ก็คือสันดานของมนุษย์!“พ่อลูกเขย เจ้าจะ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 98
ภัตตาคารต้าเฉียนมีไฟสว่างไสว หน้าประตูจัดวางที่นั่นเป็นทิวแถว โต๊ะละสิบคน อลังการงานสร้าง งานเลี้ยงใหญ่โตสำหรับสองพันคนได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!ทันทีที่ปลาไหลน้ำแดงและปลาไหลผัดพริกลำเลียงขึ้นโต๊ะ ทุกคนต่างสะดุ้งโหยงถอยหลังกันเป็นแถว ใบหน้าตื่นตระหนก ไม่อยากจะเชื่อว่างานเลี้ยงใหญ่ที่ว่าของรัชทายาทก็คือมังกรงู?“รัชทายาท ท่าน ท่าน จะเลี้ยงพวกเราด้วยเจ้านี่หรือ?”เซียวหยางพูดแบบหน้าเสียสุดขีดกับข้อสงสัยของเซียวหยาง ฉินอวิ๋นฟานหน้าขรึม อยากด่าว่าไอ้เบื๊อก แม่เอ๊ยของดี ๆ วางอยู่ตรงหน้าแท้ ๆ นายกลับเห็นมันเป็นขี้หมา หิวจนสภาพเป็นอย่างนี้แล้ว ยังจะงมงายอีก?“ถ้าไม่กินก็หิวตาย เจ้าเลือกเอง”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงเย็น ขี้เกียจจะอธิบายจริง ๆ“เอ่อ นี่...”ความเหี้ยมที่มาอย่างกะทันหันของฉินอวิ๋นฟานทำให้เซียวหยางรับไม่ได้ เขาหันไปมองพี่ใหญ่หลิวเป้ย ถึงไม่พูดอะไร แต่เห็นชัดว่ากำลังสงสัยการเลือกของหลิวเป้ย“ไม่เป็นไร กินเถอะ ยังไงก็ดีกว่าหิวตาย”หลิวเป้ยบ่นอยู่ในใจพักหนึ่ง รัชทายาทในตอนกลางคืนกลับเปลี่ยนเป็นคนละคนกับตอนกลางวัน? ไม่ควรเป็นอย่างนี้นี่ด้านหนึ่งคืองูมังกรรูปรสกลิ่นสีครบครันบนโต๊ะ
Latest chapter
