บทที่ 627

“ก๊อก ๆ ๆ...”

ก็ขณะที่ฉินอวิ๋นฟานกำลังคุยเรื่องเหลียงจื่อฝูกับอู่จ้าน จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น จวนเจ้าเมืองมีการป้องกันอย่างแน่นหนา ทั้งยังมียอดฝีมือจากตระกูลเซี่ยงมากถึงสิบคน คนทั่วไปจะไม่สามารถเข้าใกล้ห้องของฉินอวิ๋นฟานได้ การที่มีคนเคาะประตูกะทันหัน จะต้องเป็นคนสนิท

อู่จ้านเพิ่งเปิดประตูก็เห็นเซียวหยาง หลิวเป้ยและหานซิ่นยืนอยู่ตรงหน้าด้วยท่าทางตึงเครียด อู่จ้านรีบถาม “ดึกอย่างนี้แล้ว พวกเจ้าสามคนมีเรื่องเร่งด่วนอะไรหรือ?”

“ถูกต้อง พี่อู่ ท่านดูนี่สิ!”

หลิวเป้ยไม่กล้ารีรอ รีบยื่นกระดาษแถบถึงตรงหน้าอู่จ้านทันที ครั้นอู่จ้านเห็นตัวอักษรบนนั้น ใบหน้าเปลี่ยนสีฉับพลัน เขาพูดขึ้น “รีบเชิญเข้าห้องเร็วเถอะ!”

“มีอะไรหรือ? ทำไมถึงเครียดอย่างนั้นล่ะ?”

เห็นเซียวหยาง หลิวเป้ย หานซิ่นหน้าตาเคร่งเครียด ฉินอวิ๋นฟานจึงขมวดคิ้วถาม

“เสี่ยวฟาน เจ้าดูนี่สิ!”

อู่จ้านรีบส่งกระดาษแถบให้ฉินอวิ๋นฟานทันที ครั้นฉินอวิ๋นฟานเห็นเนื้อหาในนั้นแล้ว คิ้วก็มัดเป็นปมพูดว่า “ระวังองค์ชายใหญ่? ใครส่งเจ้านี่มาน่ะ? คงไม่ได้เล่นสนุกกระมัง?”

“เป็นเด็กคนหนึ่งส่งมาขอรับ คนข้างหลังไม่รู้ว่าไปไหนนานแล้ว แต่พวกเร