Share
บทที่ 482
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 483
“ถูก ถูกต้องแล้วขอรับ ตั้งแต่เขาแพ้ท่านในการประลองด้านบุ๋นเมื่อสี่เดือนก่อน หนำซ้ำยังถูกท่านตอนอีกก็คิดแค้นฝังใจ จึงคิดแผนการแก้แค้นชั่วร้ายนี้ขึ้นมา ข้าแค่เอาประโยชน์จากเขา ใส่ไฟอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น”เหลียงคังเหนียนอธิบายด้วยใบหน้าตื่นตระหนกลนลาน“ทำไม ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้? เราให้ทางรอดกับเขาแล้วแท้ ๆ ทำไมเขาถึงยังใช้วิธีการอย่างนี้เอาคืนเราอีก?”พอได้ยินว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนการของเหลียงคังจวิ้น มู่หรงจิ่นพลันจิตใจพังทลาย ชายในฝันวัยแรกแย้มของนางย่อยยับโดยสิ้นเชิง อัจฉริยะสุภาพชนที่นางชื่นชมชั่วขณะหนึ่ง กลับเป็นคนชั่วช้าสามานย์เช่นนี้หรือ?“บัดซบ! เจ้าบัดซบนี่! ตอนนั้นข้าไม่ควรเก็บชีวิตสุนัขของมันเอาไว้เลย!”สี่เดือนให้หลังกลับถูกเหลียงคังจวิ้นแทงข้างหลัง ทำให้ฉินอวิ๋นฟานเดือดเป็นฟืนเป็นไฟในพริบตา กระทั่งรู้สึกขนพองสยองเกล้า ดีที่เขามาทันกาล มิเช่นนั้นผลลัพธ์ยากจะจินตนาการ คนเลวพรรค์นี้ช่างน่ากลัวนะ จะเก็บมันไว้ไม่ได้เด็ดขาด!“หลานอวิ๋นฟาน ถึงเหลียงคังจวิ้นจะมีใจเอาคืน นั่นก็ต้องได้ข้อมูลที่เชื่อถือได้จึงจะทำได้ ด้วยสภาพของเขาในเวลานี้ สามารถวางแผนได้รัดกุมเช่นนี้ จะต้องได้รับ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 484
“ปล่อยพวกเจ้า? ฝันเพ้อเจ้ออะไร!”ฉินอวิ๋นฟานหรี่ดวงตาทั้งคู่และเอ่ย “อาจ้าน เซี่ยงเทียนเวิ่น จับตัวคนพวกนี้ให้หมด นอกจากเด็กรับใช้กับสาวใช้ที่เป็นผู้บริสุทธิ์ ประหารพวกเขาทั้งตระกูล! ปฏิบัติเดี๋ยวนี้! ใครขัดขืน ฆ่าได้ทันที!”“สอบสวนเหลียงคังจวิ้นอย่างหนัก ถามคนวางแผนเบื้องหลัง ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ฆ่าทิ้งให้หมด!”สิ้นเสียง ทุกคนในที่นั้นต่างตกตะลึงพรึงเพริด!“อะไรนะ?!”“ฆ่าทั้งตระกูล?!”......ครั้นคำสั่งนี้ออกมา เฉาส่วงและคนอื่น ๆ ก็อ่อนแรงทรุดตัวลงกับพื้นทันที ใบหน้าดังขี้เถ้า ส่งเสียงโหยหวนปานปอดฉีกหัวใจแหลกลาญ ฉินอวิ๋นฟานไม่สนใจพวกเขาสักนิด ไม่ให้โอกาสพวกเขาร้องขอชีวิต พามู่หรงจิ่น หลู่เซียงหลิงและคนอื่น ๆ จากไปอย่างรวดเร็วหลังจากฉินอวิ๋นฟานออกคำสั่งเด็ดขาด ทั้งเมืองหลวงต้าเฉียนสะเทือนเลือนลั่น เพียงชั่วครู่เดียว ตระกูลใหญ่ทั้งหกถูกล้างด้วยเลือดในพริบตา แม้จะเป็นขุนนางใหญ่ระดับสองของราชสำนักก็ยังไม่พ้นชะตากรรมถูกฆ่าล้างตระกูล“พวกเจ้ารู้ไหมว่าวันนี้มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมจู่ ๆ ตระกูลเหลียงก็ถูกค่ายทานหลวงฆ่าเรียบเล่า?”“ไม่รู้สิ ไม่ใช่แค่ตระกูลเหลียงนะ ตระกูลเฉ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 485
“ฮะ?! ให้ข้าช่วยแม่นางเซียงหลิง? นี่ นี่จะให้ช่วยยังไง?!”ฉินอวิ๋นฟานเอ๋อขึ้นมาทันที อยู่ในภาวะตึงเครียดตลอดเวลา ในหัวคิดแต่จะช่วยคนอย่างไร กลับละเลยไปว่าที่หลู่เซียงหลิงกินลงไปคือยาปลุกกำหนัดฉีอิน ทางแก้หนึ่งเดียวก็คือต้องหยินหยางรวมเป็นหนึ่ง!ในนาทีวิกฤติของชีวิต ฉินอวิ๋นฟานจะกล้ามีความคิดที่ไม่สมควรที่ไหน? จังหวะที่เขามองไปทางประตู หลู่หนีถูกคนหามเข้ามาแล้วภายใต้อาการบาดเจ็บสาหัส หลู่หนีกลับยังห่วงใยลูกสาวเช่นนี้ สมกับที่พ่อลูกหัวใจเชื่อมกัน หลู่เซียงหลิงคือทุกสิ่งทุกอย่างของเขา ยิ่งเป็นชีวิตของเขา“เฮ้อ! พวกเจ้าออกไปให้หมดเถอะ!”หลังจากหลู่หนีถูกคนประคองมาถึงข้างเตียงแล้ว เขาถอนหายใจหนัก ไล่ทุกคนออกไปเลยเขาพูดอย่างหนักใจ “รัชทายาท เซียงหลิงต้องยาปลุกกำหนัดฉีอิน และยังเป็นพิษร้ายแรงล้ำลึกที่สุด ตอนนี้มีทางแก้แค่หนึ่งเดียว นอกจากท่าน ข้ายังหวังให้ใครแก้พิษให้นางได้บ้าง?”“เอ่อ หลู่หนี เจ้า เจ้าคงไม่คิดให้ข้า...”เมื่อนั้นฉินอวิ๋นฟานจึงเข้าใจขึ้นมาทันที นี่ก็คือให้เขาใช้ร่างกาย ใช้ร่างกายขจัดพิษหรือ? นี่คือเรื่องดีสุดยอดไปเลย! ทำไมเมื่อกี้เขาถึงคิดไม่ออกนะ?!ฉินอวิ๋นฟานทอดถ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 486
“นอกจากรัชทายาท ข้าก็คิดไม่ออกจริง ๆ ว่าใครจะเหมาะสมไปกว่านี้”ได้ยินคำพูดจากใจของหลู่หนี ฉินอวิ๋นฟานไม่เพียงแต่ไม่กล่าวโทษ ในทางกลับกัน เขาปวดใจกับบิดาเฒ่าที่เป็นทั้งบิดาและมารดาผู้นี้อย่างหาที่เปรียบมิได้ จากมุมกว้างของสภาพแวดล้อม เขามิได้วิเคราะห์ผิดนี่คือการแสดงออกถึงความรับผิดชอบอย่างสูงที่บิดาเฒ่าคนหนึ่งมีต่อลูกสาว และเป็นบิดาที่รู้ใจลูกสาวอย่างแท้จริง เทียบกับพ่อแม่จำนวนหนึ่งในยุคปัจจุบัน มีแต่จะเหนือกว่า“หลู่หนี ทำไมเจ้าจึงคิดว่าข้าเป็นผู้ชายที่ไม่รับผิดชอบเล่า?”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มเจื่อน“เฮ้อ! รัชทายาท ท่านรับผิดชอบแล้วจะยังไง? วันข้างหน้า สาวงามข้างกายท่านจะมีแต่เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ยุ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ จะทำได้ถึงขั้นฝนตกทั่วฟ้าได้ยังไง? จะคำนึงถึงจิตใจของทุกคนได้ยังไง?”หลู่หนีถอนหายใจอีกครั้ง“ช่างใหญ่หลู่ ความจริงท่านผิดแล้ว”ก็ขณะที่ฉินอวิ๋นฟานไม่รู้ว่าควรจะอธิบายอย่างไรดี มู่หรงจิ่นกลับพานางกำนัลทั้งหลายเข้าห้องมา ขัดบทสนทนาของพวกเขา บรรดานางกำนัลยกผลไม้ ขนมจำนวนมากมาย พร้อมด้วยน้ำแกงร้อนที่ตุ๋นไว้นานแล้วเข้ามา จัดวางอยู่บนโต๊ะอย่างมีระเบียบ ก่อนจะออกไปนางเอ่ยต่อ “ช่า
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 487
“ขอบคุณพระชายารัชทายาทที่ชี้แนะ เป็นข้าที่มองแคบ เป็นข้าที่คิดมากไปเอง”เมื่อนั้นหลู่หนีจึงเข้าใจความคิดของลูกสาว และรู้ว่าตัวเองคิดมากไป บางทีนี่อาจเป็นผลลัพธ์ที่ลูกสาวต้องการมากที่สุดกระมังความจนใจเมื่อก่อนหน้านี้ ยามนี้คือยอมรับอย่างเปิดอก นี่คือความเปลี่ยนแปลงยิ่งใหญ่ที่บิดาเฒ่าคนหนึ่งทำเพื่อลูกสาว“รัชทายาท ข้าขอมอบเซียงหลิงให้ท่านแล้ว หวังว่าต่อไปท่านจะดีต่อนาง!”หลู่หนีใบหน้าปลื้มใจ อย่างไรลูกสาวก็ถึงวัยออกเรือนแล้ว ในเมื่อมอบกายให้กับชายที่นางชอบที่สุด ก็ถือเป็นจุดจบที่สมบูรณ์แบบที่สุดแล้วกระมัง!“หลู่หนี เอ่อ... ท่านพ่อตา ท่านวางใจเถอะ ข้าต้องดีกับเซียงหลิงแน่นอน จะไม่ให้นางได้รับความลำบากแม้แต่น้อย”ฉินอวิ๋นฟานทุบอกรับประกันเดี๋ยวนั้น“เช่นนั้นก็ดี เช่นนั้นก็ดี เวลาคับขัน ข้าจะออกไปก่อนแล้ว”หลู่หนีโบกมือพลางพูด “เสี่ยวเทียน รีบหามข้าออกไปเถอะ!”ครั้นสิ้นเสียง หลู่เสี่ยวเทียนลูกศิษย์ของหลู่หนีรีบพาองครักษ์สองคนเข้ามาในห้องแล้วหามเขาออกไป ในห้องจึงเหลือเพียงฉินอวิ๋นฟาน มู่หรงจิ่นและหลู่เซียงหลิง“จิ่นเอ๋อร์ วันนี้ขอบใจเจ้ามาก”ฉินอวิ๋นฟานจ้องมู่หรงจิ่น เขารู้สึกซึ้
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 488
อื้อ...ครั้นรับรู้ถึงกลิ่นอายบุรุษที่คุ้นเคย หลู่เซียงหลิงส่งเสียงอืออาแผ่วเบาทีหนึ่ง ทั้งยังให้ความร่วมมือกับการเคลื่อนไหวของฉินอวิ๋นฟานด้วยเมื่อได้รับการตอบรับ ฉินอวิ๋นฟานไม่รักษากิริยาอีก การกระทำบ้าระห่ำมากขึ้นสามชั่วยามให้หลัง ท้องฟ้าเริ่มสลัว ฉินอวิ๋นฟานลากร่างอันอ่อนล้าลงจากเตียง มองปื้นสีแดงบนผ้าปูเตียงและหลู่เซียงหลิงที่กำลังหลับปุ๋ย ฉินอวิ๋นฟานจึงเผยรอยยิ้มกระหยิ่มใจ“หิวจัง ต้องชดเชยพลังงานสักหน่อยจึงจะดี!”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงกับเก้าอี้ เริ่มกินผลไม้ที่มู่หรงจิ่นเอามาและเอ่ยพึมพำ “ยังเป็นจิ่นเอ๋อร์ที่รอบคอบ รู้ว่านี่คือศึกหนักยาวนาน เตรียมของกินไว้ให้ข้าตั้งเยอะแยะ รู้ใจจังเลยนะ”ทันทีที่ฉินอวิ๋นฟานกินน้ำแกงที่ตุ๋นเอาไว้ล่วงหน้า กลิ่นหอมเข้มข้นปะทะใบหน้าเข้ามา จังหวะที่เห็นเซี่ยงจี๊และตัวเดียวอันเดียวของเสือ ใบหน้าของฉินอวิ๋นฟานก็ครึ้มลงทันทีเขาหัวเราะแห้งพลางพูด “หรือว่าปกติเราจะแสดงออกได้ไม่ดีพอ? นานไม่พอ? ต้องตุ๋นน้ำแกงบำรุงชามโตให้ขนาดนี้เชียว?”“เฮ้อ! ช่างเถอะ กินให้อิ่มก่อนแล้วค่อยว่ากัน!”ครึ่งชั่วยามให้หลัง ฉินอวิ๋นฟานที่กินอิ่มดื่มพอแล้วก็บิดขี้เกียจตีวงก
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 489
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ...”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะลั่นทันที “แค่เรื่องนี้? ข้ายังนึกว่าเรื่องอะไร อีกอย่าง พวกเขาไม่ได้ทำอะไรเจ้านี่ ข้าจะติดใจกับเรื่องพรรค์นี้หรือ? ที่ข้าสนใจคือตัวเจ้าต่างหาก”ฉินอวิ๋นฟานแสดงความรู้สึกต่อหน้า หลู่เซียงหลิงรู้สึกซาบซึ้งใจนัก น้ำตาล้นทะลักออกมาทันทีฉินอวิ๋นฟานเห็นดังนั้นพลันตื่นตระหนก หรือว่าเขาพูดอะไรผิดไป? ทำไมอยู่ดี ๆ เสี่ยวเซียงหลิงก็ร้องไห้ล่ะ? หนนี้ทำเอาฉินอวิ๋นฟานไปไม่เป็นแล้วเขารีบถามอย่างห่วงใย “เป็นอะไรไป เซียงหลิง อย่าร้องไห้สิ ข้าพูดผิดไปหรือ? ถ้าข้าพูดอะไรผิดไป ข้าขอโทษเจ้าได้ไหม?”พู่...เห็นฉินอวิ๋นฟานกระวนกระวายอย่างนี้ หลู่เซียงหลิงขำพรืด นางตอบ “ผู้หญิงให้ความสำคัญกับความบริสุทธิ์ที่สุด ข้าถูกพวกเขาฉีกทึ้งเสื้อผ้าต่อหน้าทุกคน เผยผิวกายออกมาหมดแล้ว นี่คือเรื่องต้องห้ามใหญ่หลวงของเหล่าผู้หญิง ข้าเป็นอย่างนี้แล้ว ทำไมรัชทายาทยังใส่ใจข้าอีกล่ะ ข้า...”“เฮ้อ! ดูเจ้าพูดเข้าสิ”ฉินอวิ๋นฟานพูดอย่างไม่ใส่ใจ “เจ้าเป็นผู้เคราะห์ร้าย เจ้าเป็นอย่างนี้ยิ่งสมควรถูกรักให้มากจึงจะถูก ทำไมจะถูกรังเกียจล่ะ? ข้าไม่ใช่คนไม่มีหัวจิตหัวใจพรรค์นั
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 490
“ข้ารู้นานแล้วว่าเขากับแม่นางเซียงหลิงลักลอบส่งสายตาให้กัน ในเมื่อพบกับคนที่ถูกต้องในเวลาที่ถูกต้อง แล้วทำไมข้าไม่ให้พวกเขาสมหวังล่ะ? อีกอย่าง คนที่ชื่นชอบเขามีตั้งเยอะ พวกเราริษยาได้ไม่หมดหรอก”“ขอแค่เขาจริงใจกับพวกเราพี่น้องก็พอแล้ว ข้าอยากเป็นผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังพี่อวิ๋นฟาน ให้เขาต่อสู้กับใต้หล้าได้แบบไร้กังวล แค่นี้ข้าก็พอใจแล้ว”ได้ยินคำพูดจากก้นบึ้งหัวใจของพี่จิ่นเอ๋อร์ เสี่ยวจวี๋กอดมู่หรงจิ่นอย่างรู้ความ “พี่จิ่นเอ๋อร์ ท่านดีจริง ๆ มิน่ารัชทายาทถึงรักท่านปานนั้น”“นอนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีเรื่องต้องทำอีกมาก!”......“บัดซบ บัดซบสิ้นดี!!!!”ในตำหนักเหยียนเหนียน ไท่ซั่งหวงพิโรธอย่างหนัก กวาดฎีกาที่อยู่บนโต๊ะลงพื้นหมด เคราขาวสั่นกระพือด้วยความโกรธ “ไท่ซั่งหวง โปรดระงับโทสะด้วยพ่ะย่ะค่ะ โปรดระงับโทสะด้วยพ่ะย่ะค่ะ”เฉาเจิ้งฉุนเห็นไท่ซั่งหวงเดือดดาลเช่นนี้ จึงรีบเข้าไปลูบหลังไท่ซั่งหวงและพูดปลอบ “พระพลานามัยแข็งแรงคืออันดับหนึ่ง ไม่จำเป็นต้องพิโรธกับเรื่องพวกนี้ในราชสำนักหรอกพ่ะย่ะค่ะ มันได้ไม่คุ้มเสีย”“ฮึ! เจ้าดูเถอะว่านี่มันคือฎีกาอะไรบ้าง!”ไท่ซั่งหวงชี้ฎีกาที่อยู่บนพื้นแ
Latest chapter
