บทที่ 542

สตรีศักดิ์สิทธิ์ขมวดคิ้ว

นางต้องอยู่ข้างกายหลี่เฉินสิบปี จะให้ทำเช่นนั้นก็ไม่เป็นไร

แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้คำนับเหมือนตัวเองเป็นบ่าว

ในขณะที่นางลังเลและจะทำเช่นนั้น หลี่เฉินก็โบกมือแล้วพูดว่า “ไม่จำเป็น สตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่ปุถุชนธรรมดา นางเกิดในยุทธภพ คุ้นชินกับอิสรภาพ ไม่ต้องพูดถึงพิธีหยุมหยิมอะไรพวกนั้นหรอก มันก็แค่สิ่งที่มนุษย์กำหนดขึ้นเอง”

สตรีศักดิ์สิทธิ์ได้ยินดังนั้นก็มองไปที่หลี่เฉินสักพักหนึ่ง แล้วพูดว่า “ขอบพระทัยฝ่าบาท”

หลี่เฉินตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดัง

ความมั่นใจในการพิชิตใจสตรีศักดิ์สิทธิ์เพิ่มขึ้นมาสองจุด

อย่างน้อย สตรีศักดิ์สิทธิ์ก็ยังสามารถสื่อสารได้ ไม่ใช่หินโดยสมบูรณ์

ตราบใดที่ยังสามารถสื่อสารกันได้ หลี่เฉินก็ไม่เชื่อว่าเขาจะรับมือนางไม่ได้

เขาส่งสัญญาณให้นางกำนัลเพิ่มชามและตะเกียบคู่หนึ่งให้กับสตรีศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์จะไม่ได้แตะตะเกียบ แต่หลี่เฉินก็ไม่รีบร้อน

ผู้หญิงอย่างสตรีศักดิ์สิทธิ์ควรใช้วิธีแบบต้มกบในน้ำอุ่น หากรีบเร่งลงมือจะไม่ประสบความสำเร็จ มิหนำซ้ำอาจจะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่เลวร้าย

เขาทานหม้อไฟและพูดกับตัวเองว