บทที่ 506

หลี่เฉินไม่ได้รู้สึกขอบคุณผู้ที่เขียนจดหมายฉบับนี้

เพราะเขามองออกว่าคนผู้นี้มีเจตนาที่ซ่อนเร้น

หากรายงานขุนนางทุจริตเพียงหนึ่งหรือสองคน หรือสามถึงห้าคน เช่นนั้นก็ยังอธิบายได้ว่าต้องการความยุติธรรม

แต่ทว่าการลากขุนนางทุจริตกว่าครึ่งของจักรวรรดิออกมา ซึ่งรายละเอียดของเนื้อหา หากไม่มีการสั่งสมข้อมูลมาหลายปี หรือหลายสิบปีขึ้นไป ก็ไม่มีทางที่จะมีรายละเอียดที่ชัดเจนเช่นนี้

คนหรือกลุ่มคนนั้น จะต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อสอบสวนและติดตามเจ้าหน้าที่ทุจริตเหล่านี้ ซึ่งพวกเขาทำแบบนี้ไปทำไม?

ในช่วงเวลาที่จักรวรรดิกำลังง่อนแง่นเช่นนี้ จุดประสงค์ในการส่งจดหมายฉบับนี้จะต้องไม่บริสุทธิ์ใจอย่างแน่นอน

ถ้าหลี่เฉินล้มเหลวในการควบคุมอารมณ์ของตัวเอง และสอบสวนขุนนางที่มีรายชื่ออยู่ในจดหมายฉบับนี้ เช่นนั้นแล้วส่วนท้องถิ่นของจักรวรรดิกว่าครึ่งก็จะล่มสลายในทันที

และราชสำนักที่แต่เดิมมีอำนาจต่อส่วนปกครองท้องถิ่นน้อยอยู่แล้ว ก็จะยิ่งมีอิทธิพลน้อยลงกว่าด้วยซ้ำ

ด้วยวิธีนี้ การแบ่งแยกดินแดนและการก่อกบฏของอ๋องศักดินาก็คงอยู่ไม่ไกล

“อีกฝ่ายเตรียมการอย่างระมัดระวัง เกรงว่าคงจะไม่มีเบาะแสใดๆ เลย” โจวผิงอันพ