Share
ยอมทุกอย่างเพื่อเธอ
“จะบ้าเหรอคะ! ไม่อยากคุยกับคุณแล้ว..พูดไปก็เสียเวลาเปล่า ฉันจะไปเก็บข้าวของ พอแค่นี้ จบเรื่องเสียที” จบประโยคหญิงสาวก็เปิดประตูห้องเตรียมเข้าไปด้านในไม่สนใจอีกฝ่ายจะว่ายังไงอีกต่อไปแล้ว แต่ก็ต้องชะงักค้างไว้ เมื่อมือใหญ่คว้าประตูห้องไว้ได้ทันก่อนที่จะถูกปิด
“โอเค ถ้าอย่างนั้นผมจะได้ไปเก็บของบ้าง ดีเหมือนกันไปอยู่ที่กรุงเทพก็ดี จะได้ไปให้ห่างจากแก้วกล้าไว้ ผมไม่ไว้ใจหมอนั่นเลย..ให้ตายเถอะ” ดูเหมือนว่าหล่อนกับเจ้านายจะคิดกันไปคนละเรื่องเสียแล้ว..มันยังไงกันล่ะทีนี้ เรื่องที่กำลังถกเถียงกันอยู่นี่ไปเกี่ยวอะไรกับคุณแก้วกล้ากันเล่า
“ไม่เกี่ยวกับคุณนี่คะ ฉันลาออกจากหน้าที่เลขาของคุณแล้ว ฉันจะไปตามทางของฉัน เจ้านายก็ส่วนเจ้านายสิคะ!”
“ใครอนุญาตให้คุณลาออกไม่ทราบจอมขวัญ ผมไม่ยอมให้คุณไปไหนทั้งนั้นแหละ คุณยังทำหน้าที่ไม่สมบูรณ์เลยนะอย่าลืม แล้วอีกอย่าง ถ้าหากคุณกลับไปแล้ว คนที่โน่นเขาจะคิดยังไง ในเมื่อคุณมาทำงานอยู่กับผมแค่เดือนกว่า ๆ ก็หอบกระเป๋าหนีกลับเสียแล้ว คิดดูให้ดี ๆ นะ พวกเขารู้จักและสนิทสนมกับคุณมากกว่าผม เ
Related chapters
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ คู่แข่ง..ทางใจ
หลังจากที่ตกลงสงบศึกเสร็จสิ้นแล้ว มัฆวัฒน์ก็พาหญิงสาวเข้าตัวเมืองเพื่อจับจ่ายซื้อของที่จำเป็นอย่างที่เขาบอกไว้แต่แรก หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้น เมื่อได้มายังศูนย์การค้าใหญ่ ๆ ในตัวเมือง ลำพังเดินดูของทั่วไปน่ะ ไม่เท่าไหร่หรอก แต่พอเข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ตนี่ซิ เจ้านายหล่อนก็ทำตัวราวกับเป็นคู่สามีภรรยากันก็ไม่ปาน จะหยิบจับ ซื้ออะไรก็ต้องหันมาถามความเห็นก่อน แถมยังเข็นรถใส่ของท่าทางทะมัดทะแมงดูเหมือนว่าทำแบบนี้เป็นประจำอย่างนั้นแหละกลับมาจากซื้อของที่แทบเหมามาเกือบทั้งห้าง เล่นเอาหล่อนแทบไม่อยากทำอะไรเอาซะเลย เขาไม่เหนื่อยเลยหรือยังไงกันนะ พอมาถึงก็หิ้วของเข้าบ้านอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยดูเหมือนจะมีความสุขด้วยซ้ำ เป็นหล่อนเสียอีกที่ออกอาการร่อแร่ รู้สึกเหนื่อยล้าเต็มทน เลยต้องขอตัวเข้ามาพักเสียก่อน ส่วนตัวเจ้านายก็จัดการกับข้าวของที่ซื้อมาราวกับจะไม่ออกไปไหนอีกเป็นปีเมื่อเข้ามาในห้องพักได้ ก็ทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดแรง พลางมองข้าวของส่วนที่เป็นของตัวเอง แอบอมยิ้มออกมาไม่ได้ คนอะไรบอกว่าไม่เอา ๆ ไม่มีตังค์ ยังจะดันทุรัง ทู่ซี้ให้หล่อนซื้อจนได้ อ้างว่าเป็นโบนัสสิ้นปีล่วงหน
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ 'นอนกันคนละบ้าน..หลับฝันดี..'
คนพูดประโยคแข็งกระด้างดูถูก เมื่อครู่รีบผละออกไปทันที เมื่อมัฆวัฒน์เดินตามมาถึงรถ จอมขวัญให้นึกหมั่นไส้ทายาทเจ้าของโรงแรมขึ้นมาติดหมัด พลางเม้มปากเข้าหากันแน่น นี่ถ้าหากว่าเจ้านายหันมาสนใจหล่อน เกินขอบเขตระหว่างเจ้านายกับลูกน้องจริง ๆเมื่อไหร่ล่ะก็ เธอนั่นแหละแม่แพทซี่ที่รัก ฉันจะเขี่ยเธอให้พ้นทางเป็นคนแรกเลยคอยดู..จอมขวัญฉุนจัด รู้สึกโมโหสุดขีด พลางนึกในใจว่าตัวเธอเองนี่ก็ร้ายไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย ที่สามารถคิดออกมาได้ว่าจะเปิดศึกชิงชายกับยายแพทอะไรนั่น... แน่ล่ะว่าคุณภัทราจะต้องก้าวขึ้นไปนั่งในตอนหน้าคู่กับคนขับอย่างแน่นอน ท่าทางหล่อนราวกับต้องการอวดตัวว่าคุ้นเคยกับการนั่งรถกับชายหนุ่มเป็นอย่างดี เสียงพูดคุยกันระหว่างสองคนที่นั่งตอนหน้าช่างสั่นสะเทือนระบบประสาทหล่อนดีแท้ โดยเฉพาะแม่แพทซี่ ทำอย่างกับจะอวดอ้างว่าสนิทสนมกับเจ้านายหล่อนเสียเหลือเกิน จอมขวัญแอบเบะปากอย่างนึกหมั่นไส้เป็นรอบที่ร้อยรถซี อาร์ วี คันใหญ่วิ่งเข้าตัวเมืองหัวหิน มาจอดอยู่หน้าประตูบ้านหลังใหญ่โตมโหฬารที่คงกินเนื้อที่ไปกว่าสิบไร่ได้กระมัง นี่ขนาดมองจากด้านนอกยังดูโอ่อ่าสมราคาเจ้าของโรงแรมให
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ บุกถึงห้อง
หล่อนคงกลืนอะไรไม่ลงแน่ ๆ ไม่อยากตกเป็นเป้าสายตา ให้เป็นขี้ปากชาวบ้านเปล่า ๆ มีที่ไหนกัน ที่เลขาต๊อกต๋อยมานั่งร่วมโต๊ะกับผู้บริหารระดับสูงอย่างนี้..พอเดินตามบุรุษทั้งคู่ มาได้สักพัก ยังไม่ถึงห้องอาหาร จอมขวัญจึงถือโอกาส เมื่อคุณมงคล หยุดทักทายกับคนอื่นอยู่“คุณมัฆวัฒน์คะ”“หือม์..มีอะไรหรือ..เห็นทำท่าลุกลี้ลุกลนตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”“คือ..ฉันขอไปนั่งทานรวมกับกลุ่มอื่นดีกว่านะคะ”“แล้วทำไม?ไม่อยากไปทานกับผม หรือกับคุณลุงอย่างนั้นหรือ ก็เห็นสนิทสนมกันดีอยู่นี่”“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ เอ่อ..คือฉันเกรงใจ แล้วอีกอย่าง มันไม่เหมาะนี่คะที่เลขาจะไปนั่งร่วมโต๊ะกับเจ้านาย” จอมขวัญพยายามใช้เหตุผล แกมวิงวอน“ก็ไปบอกคุณลุงเอาเองสิ” ยังไม่ได้พูดอะไรต่อ คุณมงคลก็หันมาเห็นเจ้านายหนุ่มทำเป็นบุ้ยบ้ายไปทางญาติผู้ใหญ่ของเขาพอดี“มีอะไรหรือถึงทำท่าซีเรียสกันอย่างนั้น”“ก็เลขาของผมน่ะสิครับคุณลุงจะไม่ยอมไปนั่งทานข้าวกับเรา” อ๊ะ! คนบ้าทำไมพูดออกไปแบบนั้นเล่า อ
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ เจ้านายรุกหนัก
“ไม่ได้วิ่งซะหน่อย แล้วก็ไม่ได้หิวมากมายขนาดนั้นด้วยค่ะ” เดินขึ้นมาจนถึงชั้นที่ห้า เล่นเอาหอบฮักเลยทีเดียว ผิดกับเขาที่เดินตามขึ้นมาอย่างสบายใจเฉิบ แถมในมือยังถือของ ไม่แสดงอาการเหนื่อยหอบเหมือนอย่างหล่อนเลยสักนิด“ต้องไปออกกำลังกายบ้างแล้วนะคุณน่ะ.. ดูสิ เดินขึ้นบันไดแค่ห้าชั้นก็หอบแฮ่ก ๆ แล้ว” ร่างสูงมายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ขณะที่หล่อนกำลังควานหากุญแจเพื่อไขเข้าไปยังห้องพัก จอมขวัญหน้าแดงขึ้นมาดื้อ ๆ เมื่อได้ยินเสียงทุ้ม ดังอยู่ด้านหลัง แถมได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ โชยมาเตะเข้าที่จมูก จะยืนห่างๆ หน่อยไม่ได้หรือไงนะ..เมื่อไขกุญแจได้ด้วยมือที่สั่นเทา ก็โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง เมื่อจะได้ไม่ต้องทนยืนให้เขาอยู่ใกล้ชิด อย่างไม่ยอมหลบไปไหน ตั้งแต่มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องแล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงของอีกฝ่ายเอ่ยออกมาทันที“น่าอยู่จัง..คุณจัดห้องเองเหรอ?” ร่างสูงหันมาถาม หลังจากที่เดินสำรวจภายในห้องของหล่อนเรียบร้อยแล้ว“ก็แต่งเติมหลังจากที่พี่ชายไม่อยู่แล้ว เท่านั้นเองค่ะ” ที่จริงแล้ว ส่วนใหญ่แล
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ คนชอบฉวยโอกาส
“ไล่จังนะ..อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้หรือไง ยังไม่อยากกลับเลย” จอมขวัญหน้าแดงขึ้นมาอีกรอบแล้วเมื่อได้ยินเสียงเว้าวอน พร้อมกับแววตาระยิบระยับนั่นเข้า เลยแกล้งมองออกไปนอกตัวตึก ก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อน“ฉันง่วงแล้ว..อยากพักผ่อน” ใช้ไม้นี้แหละ ลองดูซิเขาจะว่ายังไง“ก็ไปนอนสิ เดี๋ยวยังไงถ้าผมกลับ จะล็อกห้องไว้ให้ก็แล้วกัน” หญิงสาวหันขวับมามองเขาตาวาว ทำตาขุ่นเคืองใส่คนเรื่องมาก ที่ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมกลับเสียที“เอาล่ะ ๆ ล้อเล่นน่ะ..กลับก็ได้” จากนั้นชายหนุ่มก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงร่วมร้อยแปดสิบเซนติเมตร บิดขี้เกียจไปมาอยู่เป็นครู่ก่อนจะเดินย้อนเข้าไปในห้องพักจอมขวัญจำต้องเดินออกมาส่งเขาตามมารยาท ชายหนุ่มหยุดยืนหน้าประตูห้อง คิดว่าเขาจะเปิดประตูออกไป..หากเขากลับหันมาเผชิญหน้ากับหล่อน ที่มัวแต่เดินตามคนตัวสูงมาอย่างกระชั้นชิดทำให้เบรกแทบไม่ทัน จึงชนเข้ากับแผงอกกว้างแข็งแรงเข้าเต็ม ๆ“ อุ๊ย!..” ชายหนุ่มตระคองกอดร่างเล็กนุ่มนิ่มได้ทันควันก่อนที่หล่อนจะหงายหลังล้มลงไป พลางใช้นิ้วเรียว
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ คนป่วยขี้อ้อน
วันเวลาช่างผ่านไปรวดเร็วนัก ใกล้จะสิ้นปีแล้ว หลังจากกลับมาที่หัวหินคราวนั้นหล่อนก็ต้องมาจัดเตรียมงานเลี้ยงให้กับพนักงาน ซึ่งถูกจัดขึ้นทุกปี และปีนี้พิเศษหน่อยตรงที่ว่า งานจะจัดที่รีสอร์ตหัวหินนี่สิ..เล่นเอาหล่อนต้องทำทั้งงานราษฎร์ งานหลวงกันเลยทีเดียวเหนื่อยจนแทบไม่มีแรงที่จะออกไปเดินเล่นริมชายหาด เหมือนอย่างแต่ก่อน ที่จอมขวัญชอบออกไปรับลมชมวิวตอนพระอาทิตย์ตกดินหลังเลิกงาน หรือไม่ก็วันหยุด ส่วนเจ้านายจอมเฮี้ยบ ยิ่งแล้วใหญ่ เมื่อเข้าสู่โหมดผู้บริหารเมื่อไหร่ เป็นอันไม่สนใจใครทั้งสิ้นเขาเป็นคนเอาจริงเอาจังกับเรื่องต่าง ๆ มาก โดยเฉพาะเรื่องงานถ้างานไม่เสร็จ ก็อย่าหวังว่าจะลุกไปไหน บางวันออกไปทำงานแต่เช้าโดยไม่รอหล่อน บางวันก็นอนที่สำนักงาน ช่วงนี้เขาต้องติดต่อกับลูกค้า ติดต่อกับฝ่ายโน้นฝ่ายนี้มากขึ้น เพราะรีสอร์ตใกล้เสร็จสมบูรณ์เต็มทีแล้ว คราวนี้จึงถือโอกาสจัดเลี้ยงฉลองที่โครงการใกล้เสร็จสิ้นเสียทีเดียวพร้อมกันเลยมัฆวัฒน์ก้าวเข้ามาในตัวบ้านพักเมื่อตอนสองทุ่มเศษ นัยน์ตาของเขาพร่ามัว และรู้สึกปวดที่ขมับตุบ ๆ เหมือนจะมีไข้ อาจเป็นเพราะเมื่อตอนกลางวัน เขาออกไปดูโครงการกับลู
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ พยาบาลพิเศษ II
“งั้นปล่อยก่อนนะคะ..เดี๋ยวจะไปอุ่นข้าวต้มมาให้ใหม่ ป่านนี้คงเย็นชืดไปหมดแล้ว” หญิงสาวลองดึงมือออกอีกครั้ง ก็ถูกปล่อยเป็นอิสระอย่างง่ายดาย หล่อนจึงรีบเดินไปเอาชามข้าวต้มที่หัวเตียง ซึ่งตอนนี้เย็นชืดไปแล้ว เพื่อนำออกไปอุ่นในครัว สักพักข้าวต้มอุ่น ๆ ก็ส่งกลิ่นหอมฉุย เตะเข้าที่จมูก ทำให้หล่อนนึกอยากกินขึ้นมาบ้าง เลยตักส่วนที่เหลือใส่ชามมาเผื่อตัวเองด้วยอีกหนึ่งชาม“อะไรกัน..อย่าบอกนะว่าคุณจะให้ผมกินทั้งสองชามนี่เลย”“บ้าสิ..เอ่อ..เปล่าซะหน่อย ฉันจะกินเองต่างหาก..เห็นมันน่ากินดี”“อืมห์..ดีจังขนาดไม่สบาย ยังมีคนมากินข้าวเป็นเพื่อนอีก คุณนี่ใจดีจังเลย”“ไม่ต้องมาเฉไฉ ไปเรื่องอื่นเลย กินเข้าไปซะดี ๆ อย่าดูถูกฝีมือการทำข้าวต้มของฉันสิคะ อุตส่าห์ทำสูตรเดียวกับที่คุณเคยทำให้ทานแล้วนะเนี่ย”“โอ๊ะ..โอ๋..ไม่ต้องน้อยใจไปเลยครับ..ที่ยังไม่ได้ตักข้าวน่าอร่อยขึ้นมากิน ก็เพราะว่ามือผมน่ะสิ..มันไม่ค่อยมีแรงเอาเสียเลย” จอมขวัญเหลือบตาขึ้นไปมองคนป่วยที่เรื่องมาก อย่างมันเขี้ยว ฮึ.. จะมาทำเป็นอ้อนให
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ คนไข้ใจจะขาด
“น่านะ..เห็นใจคนไข้ที่น่าสงสารหน่อยเถอะนะครับ..รับรองว่าจะไม่ทำอะไร ไปมากกว่า..การนอนเฉย ๆ สาบาน" หญิงสาวต้องก้มหน้าซ่อนยิ้มไว้อย่างยากลำบากเมื่อได้ยินคำสาบาน แถมด้วยท่าตะเบ๊ะแบบทหารจำเป็นของเขาอ๊ะ..เอาก็เอา คิดเสียว่าตอบแทนที่เขาก็เคยดูแลหล่อนอยู่ เมื่อตอนที่ไม่สบายก็แล้วกัน เขาคงไม่กล้าทำอะไรหล่อนหรอกมั้ง..ก็สาบานแล้วนี่. เมื่อหญิงสาวล้มตัวลงนอนเคียงข้างกับเขาแล้วก็หันหลังให้แทบทันที ซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำไว้ไม่ให้เขาได้เห็น“อย่าเพิ่งหลับก่อนคนไข้นะ” ชายหนุ่มชะโงกหน้ามามองที่ร่างเล็กอย่างเอ็นดู พลางเอามือเท้าคางในท่านอนตะแคง เมื่อเจ้าหล่อนเอาแต่นอนหันหลังให้ไม่พูดไม่จา ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ฮึ.. นอนซะชิดขอบเตียงเชียว คิดเหรอว่าอยู่แค่นั้นเขาจะทำอะไรหล่อนไม่ได้ ถึงแม้ว่าจะอยู่ไกลสักแค่ไหน หากว่าเขาจะทำจริง ๆ หล่อนก็ไม่พ้นเงื้อมมือเขาไปได้หรอกถ้าไม่อยากถนอมน้ำใจหล่อน สู้รอคอยคืนวันที่หล่อนยินยอมเขาแต่โดยดีไม่ดีกว่าหรือดูเหมือนว่า คนที่สบายดี ไม่ได้ป่วยไข้อะไร จะหลับอย่างเป็นจริงเป็นจังไปเสียแล้ว ดูจากใบหน้าและเสียงหายใจอย่างสม่ำเสมอนั่น แสด
Latest chapter
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ จบบริบูรณ์
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ ฮันนีมูน
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ บทส่งท้าย คืนเข้าหอ
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ จูบให้สลบกันไปข้าง
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ คู่กัด..คู่กัน III
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ คู่กัด..คู่กันII
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ พ่อคนขี้หึง
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ คุณหนูล้อมดาว
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ กลับบ้านเกิด..ขอเมีย
