บุกถึงห้อง

หล่อนคงกลืนอะไรไม่ลงแน่ ๆ ไม่อยากตกเป็นเป้าสายตา ให้เป็นขี้ปากชาวบ้านเปล่า ๆ มีที่ไหนกัน ที่เลขาต๊อกต๋อยมานั่งร่วมโต๊ะกับผู้บริหารระดับสูงอย่างนี้..พอเดินตามบุรุษทั้งคู่ มาได้สักพัก ยังไม่ถึงห้องอาหาร จอมขวัญจึงถือโอกาส เมื่อคุณมงคล หยุดทักทายกับคนอื่นอยู่

“คุณมัฆวัฒน์คะ”

“หือม์..มีอะไรหรือ..เห็นทำท่าลุกลี้ลุกลนตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”

“คือ..ฉันขอไปนั่งทานรวมกับกลุ่มอื่นดีกว่านะคะ”

“แล้วทำไม?ไม่อยากไปทานกับผม หรือกับคุณลุงอย่างนั้นหรือ ก็เห็นสนิทสนมกันดีอยู่นี่”

“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ เอ่อ..คือฉันเกรงใจ แล้วอีกอย่าง มันไม่เหมาะนี่คะที่เลขาจะไปนั่งร่วมโต๊ะกับเจ้านาย” จอมขวัญพยายามใช้เหตุผล แกมวิงวอน

“ก็ไปบอกคุณลุงเอาเองสิ” ยังไม่ได้พูดอะไรต่อ คุณมงคลก็หันมาเห็นเจ้านายหนุ่มทำเป็นบุ้ยบ้ายไปทางญาติผู้ใหญ่ของเขาพอดี

“มีอะไรหรือถึงทำท่าซีเรียสกันอย่างนั้น”

“ก็เลขาของผมน่ะสิครับคุณลุงจะไม่ยอมไปนั่งทานข้าวกับเรา” อ๊ะ! คนบ้าทำไมพูดออกไปแบบนั้นเล่า อ