เจ้านายรุกหนัก

“ไม่ได้วิ่งซะหน่อย แล้วก็ไม่ได้หิวมากมายขนาดนั้นด้วยค่ะ” เดินขึ้นมาจนถึงชั้นที่ห้า เล่นเอาหอบฮักเลยทีเดียว ผิดกับเขาที่เดินตามขึ้นมาอย่างสบายใจเฉิบ แถมในมือยังถือของ ไม่แสดงอาการเหนื่อยหอบเหมือนอย่างหล่อนเลยสักนิด

“ต้องไปออกกำลังกายบ้างแล้วนะคุณน่ะ.. ดูสิ เดินขึ้นบันไดแค่ห้าชั้นก็หอบแฮ่ก ๆ แล้ว” ร่างสูงมายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ขณะที่หล่อนกำลังควานหากุญแจเพื่อไขเข้าไปยังห้องพัก จอมขวัญหน้าแดงขึ้นมาดื้อ ๆ เมื่อได้ยินเสียงทุ้ม ดังอยู่ด้านหลัง แถมได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ โชยมาเตะเข้าที่จมูก จะยืนห่างๆ หน่อยไม่ได้หรือไงนะ..เมื่อไขกุญแจได้ด้วยมือที่สั่นเทา ก็โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง เมื่อจะได้ไม่ต้องทนยืนให้เขาอยู่ใกล้ชิด อย่างไม่ยอมหลบไปไหน ตั้งแต่มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องแล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงของอีกฝ่ายเอ่ยออกมาทันที

“น่าอยู่จัง..คุณจัดห้องเองเหรอ?” ร่างสูงหันมาถาม หลังจากที่เดินสำรวจภายในห้องของหล่อนเรียบร้อยแล้ว

“ก็แต่งเติมหลังจากที่พี่ชายไม่อยู่แล้ว เท่านั้นเองค่ะ” ที่จริงแล้ว ส่วนใหญ่แล