Share

รักคุณในฝุ่นละออง
รักคุณในฝุ่นละออง
Author: ชิงจือ

บทที่ 1

Author: ชิงจือ
last update Last Updated: 2024-10-29 14:12:18
งานเลี้ยงวันเกิดเซี่ยสือคุณชายไฮโซแห่งวงการจัดขึ้นที่ริมอ่างเก็บน้ำเมืองอัน

แวดวงคนดังมาร่วมงานกันไม่น้อย

ตอนที่ฉันไปถึง ดาราหน้าใหม่สวีลู่ลู่กำลังออดอ้อนอยู่ในอ้อมกอดของเซี่ยสือ

เซี่ยสือก็ไม่ได้มองเธอ นั่งแบบไม่สนใจใยดี มือหนึ่งถือแก้วเหล้า อีกมือหนึ่งกอดอยู่บนเอวสวีลู่ลู่

สวีลู่ลู่มองมาที่ฉันอย่างเหยียดหยาม

"นี่ใครคะ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย?"

"ก็แค่เลขา ไม่ต้องสนใจหรอก"

ใช่สิ ฉันเป็นแค่เลขาผู้บริหารภายใต้เซี่ยกรุ๊ปเท่านั้น ย่อมไม่เข้ากับวงการนี้อยู่แล้ว

ถ้าไม่ใช่เกาะคนอย่างเซี่ยสือได้ ก็จะไม่มีโอกาสได้เจอคนดังในวงการธุรกิจเหล่านี้เลย

เซี่ยสือยิ้มอีกครั้ง "และก็เป็นของเล่นด้วย"

ฉันไม่ได้ปฏิเสธ

สามปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยยอมรับว่าฉันเป็นแฟนของเขา แม้แต่สถานะหวานใจก็ยังไม่ให้

เขาพูดว่า "สวี่โยก็เป็นแบบนี้แหละ ผมจะทำยังไงกับเธอ เธอก็จะไม่มีวันทิ้งผมไป"

เสียงโห่ดังขึ้น

สวีลู่ลู่ปิดปากแอบหัวเราะ จากนั้นอ้อนกับเซี่ยสือว่า

"ประธานเซี่ยคะ เธอชอบคุณหรือเปล่าคะ? ไม่งั้นคุณให้โอกาสเธอเปลี่ยนสถานะหน่อยดีไหมคะ?"

เซี่ยสือเลิกคิ้วและมองมาที่ฉันอีกครั้ง หยิบกระเป๋าของฉันที่อยู่ข้างๆ โยนลงไปในอ่างเก็บน้ำ อยู่ดีๆ ก็พูดขึ้นว่า

"ถ้าสวี่โยกล้ากระโดดลงไปเก็บกระเป๋าขึ้นมาให้ผม วันนี้ผมจะยอมรับว่าเธอคือแฟนผม"

ประมาณตอนที่เสียงเซี่ยสือเพิ่งจบลง

ฉันก็รีบพุ่งออกไปทันที

กำไล กำไล...

ข้างหลังมีเสียงหัวเราะดังกึกก้อง

"ทำอะไรน่ะ? เธอว่ายน้ำเป็นหรือเปล่า เพื่อสถานะ คาดไม่ถึงว่าเธอจะไม่คิดชีวิตเลย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"

"นี่แกไม่รู้เรื่องอะไรซะแล้ว ที่นี่เป็นอ่างเก็บน้ำส่วนตัว ไม่ลึกมาก อีกอย่างพวกเรามีกันตั้งหลายคน จะปล่อยให้เธอจมน้ำตายได้เหรอ?"

"ดูเหมือนว่าสวี่โยคนนี้จะเจ้าเล่ห์มาก แต่การกระทำแบบนี้น่าอายเกินไปมั๊ย"

ในเสียงหยอกล้อ ฉันย่อมไม่ได้สังเกตเห็นเซี่ยสือ

ในขณะนั้นสีหน้าของเขาเริ่มตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูก ยื่นมือออกมาราวกับว่าอยากจะคว้าข้อมือของฉันไว้ แต่ก็พลาดไป

Related chapters

  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 2

    ฉันกลั้นหายใจแล้วว่ายลงไปที่ก้นอ่างเก็บน้ำวันนี้ตอนที่ฉันออกจากบ้านได้เอากำไลอันนั้นใส่ไว้ในกระเป๋า ดังนั้นฉันจึงต้องไปเอามันมาให้ได้ต่างบอกว่าฉันเป็นคนข้างเซี่ยสือที่ประจบสอพลอมากที่สุด ทั้งๆ ที่เป็นแค่เลขา แต่ก็ยังมีความคิดที่ไม่เหมาะสมอยากเปลี่ยนลูกเป็ดขี้เหร่ให้กลายเป็นหงส์แต่ไม่มีใครรู้ว่าสามปีที่ผ่านมาไม่มีวันไหนที่ฉันไม่อยากจากไปว่ายลงไปสักพัก ฉันก็เห็นกำไลอันนั้นที่ล่วงออกมาจากกระเป๋าและกระแทกหักเป็นสองท่อนในทันทีฉันเม้มริมฝีปากเล็กน้อย มันหักแล้วจริงๆฉันเอื้อมมือไปหยิบกำไลสองท่อนขึ้นมาแต่ตอนที่ฉันหันหลังจะว่ายกลับ ต้นขากลับถูกหญ้าในน้ำที่มีหนามเกี่ยวไว้ฉันกระชากออกอย่างแรง จนบาดเป็นแผลยาวที่ต้นขา เลือดออกในทันทีฉันยิ้มเบาๆขอแค่สามารถเอากำไลที่หักกลับมาได้ ความเจ็บปวดแค่นี้ไม่เป็นอะไรเลยฉันอดทนต่อความเจ็บปวด กัดฟันออกแรงว่ายกลับไปอย่างสุดกำลังตอนที่ฉันออกมา ข้างนอกเต็มไปด้วยคนมุงดูมีคนล้อเซี่ยสือว่า "นายน้อยเซี่ย วันนี้จะเลิกเป็นโสดแล้วใช่ไหม?"เซี่ยสือไม่ตอบ เขามองมาที่ฉัน เสียงแหบนิดหน่อย"สวี่โย ผมไม่คิดจริงๆ ว่าคุณจะ..."จนกระทั่งเขาเห็นฉันนั่งย

    Last Updated : 2024-10-29
  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 3

    ฉันกับเซี่ยสือรู้จักกันในสมัยวัยรุ่นคบกันมาเจ็ดปี ความสัมพันธ์มั่นคงมากฉันคิดว่าเราจะหมั้นหมายกันตามขั้นตอนและอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตเขาเป็นนักธุรกิจหน้าใหม่ ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลสวี่แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะเป็นงูเห่าตัวหนึ่งเขาใกล้ชิดฉัน ทุกอย่างระหว่างเรา ล้วนเป็นกลอุบายที่เขาวางแผนมาเป็นอย่างดีเพื่อที่จะแก้แค้นเขาอาศัยเส้นสายของพ่อฉันและค่อยๆ ไต่ระดับขึ้นไปทีละขั้นแต่หันกลับมาเขาก็ผลักพ่อฉันลงเหวเซี่ยสือเป็นคนที่โหดร้ายมากๆโหดร้ายมากๆวันนั้นฝนตกหนัก เขาโยนข้าวของของฉันออกจากคฤหาสต์ทีละชิ้น"คุณรู้อะไรไหม? วันที่พ่อคุณทำให้บ้านผมล้มละลายเป็นวันเกิดผม พ่อผมสัญญาว่าจะพาผมไปสวนสนุก แต่เขาก็ไม่เคยได้กลับมาอีกเลย""สวี่โย คุณควรขอบคุณผมจริงๆ ที่ผมโตได้ไม่เร็วมาก ปล่อยให้ครอบครัวของคุณมีชีวิตที่ดีมาตั้งหลายปีขนาดนี้""ต่อไป คุณก็ควรสัมผัสกับความรู้สึกที่ผมเคยสัมผัสมา!"ความรู้สึกอะไรน่ะเหรอ?ความรู้สึกของการที่ครอบครัวแตกสลายวันที่พ่อฉันฆ่าตัวตาย แม่ฉันอยู่ที่ชั้นล่างมองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเธอสุขภาพไม่ดีอยู่แล้ว ทนต่อความกระทบกระเทือนทางจิตใจไม่ได้นอ

    Last Updated : 2024-10-29
  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 4

    ตอนนี้ได้ยินฉันพูดแบบนี้มีคนกระซิบกระซาบว่า"อะไรกัน หวานใจของเซี่ยสือคนนั้นไม่ได้ชอบเขาเลย คิดอยากจะจากไปอยู่ตลอด?""หุบปาก!" จู่ๆ เซี่ยสือก็ตะคอกเขามองมาที่ฉัน สายตาดุร้ายและมุ่งมั่น"สวี่โย แล้วถ้าผมไม่รักษาคำพูดล่ะ?"ฉันถอยหลังไปหนึ่งก้าว ไม่ได้พูดอะไรเซี่ยสือหลับตา ตอนที่ลืมตามาอีกครั้ง เขาก็ถอนหายใจอย่างแรงราวกับกำลังโน้มน้าวใจตัวเองให้ตัดสินใจ"สวี่โย คุณไม่ได้ชนะ" เขากลับมามีท่าทางเอ้อระเหยลอยชาย พูดพลางจุดบุหรี่มวนหนึ่ง"เพราะคุณเป็นแค่ของเล่นของผม และเป็นเพียงหนึ่งในของเล่นจำนวนมากที่ไม่มีค่าเลย""ผมอยากจะทิ้งก็ทิ้ง อยากจะเปลี่ยนก็เปลี่ยน"ขณะพูด เขาก็โอบดาราหน้าใหม่ที่ยืนอยู่ข้างๆ คนนั้นสวีลู่ลู่คนที่เพิ่งหัวเราะเยาะฉันสวีลู่ลู่อุทานและกระแทกเข้าใส่อ้อมกอดเขา"ต้องขอโทษด้วยนะคุณสวี่ ครั้งนี้ผมต้องการผิดคำพูด ผมไม่อยากทิ้งของเล่นอย่างคุณแล้วสิ"สวีลู่ลู่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเซี่ยสือ มองมาที่ฉันอย่างยั่วยุตะคอกอย่างแอ๊บแบ๊วว่า "ยังอยู่ที่นี่ทำอะไร ของเล่นก็ไปที่ที่ของเล่นควรอยู่นู่น"ฉันมองไปที่เซี่ยสือ "กำไลหักแล้ว จากนี้ไปคุณกับฉันก็ตัดขาดกันแล้ว"

    Last Updated : 2024-10-29
  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 5

    ช่างเป็นใบหน้าที่สมบูรณ์แบบจริงๆ ราวกับผลงานที่น่าภาคภูมิใจที่สุดของผู้สร้าง ทุกตารางนิ้วของโครงร่างนั้นวิจิตรบรรจงจนถึงขีดสุดเมื่อก่อนฉันเคยใจเต้นแรง หลังจากเกิดเรื่องราวมากมายหลายอย่าง ตอนนี้มองหน้านี้อีกครั้ง รู้สึกแค่ว่าเย็นชาและโหดร้ายแต่ขอแค่สามารถหนีไปจากเขาได้ ฉันยอมทำทุกอย่างฉันกัดฟัน คุกเข่าลงกับพื้น ใช้มือหยิบอาหารบนพื้นขึ้นมาข้างหูมีคำเตือนที่เย็นชาของเซี่ยสือดังมา "สวี่โย อย่าทำให้ตัวเองสกปรกจนเกินไป"ฉันทำเป็นไม่ได้ยิน หยิบอาหารยัดเข้าไปในปากสกปรกคืออะไร? แบบไหนถึงเรียกว่าสะอาด?ฉันไม่เคยสกปรกเสียงหัวเราะที่อยู่ข้างๆ ดังชัดจนแสบหู"สวี่โยคนนี้ แม้แต่ขยะก็ยังกิน เธอบ้าไปแล้วเหรอ?""เธอผีเข้าแล้ว คนทั้งเมืองอันใครไม่รู้ว่าเธอรักนายน้อยเซี่ยจนหัวปักหัวปำ นี่ถึงกับกินขยะเพื่อจะจากไป""นี่เธอแสร้งปล่อยเพื่อจับหรือเปล่า?"จู่ๆ ฉันก็ถูกดึงขึ้นมาอย่างแรงคือเซี่ยสือเสียงเย็นชาดังขึ้น "ไสหัวไป!"ฉันไม่กล้าที่จะมองเขาอีกเลย ไม่สนใจสายตาแปลกๆ ของทุกคน หันหลังแล้วก็วิ่งตอนนี้ฉันแค่อยากจากไปเดี๋ยวนี้ ไปให้ไกลๆ!ฉันกลับเข้าเมืองโดยเร็วที่สุด โดยไม่สนใจเรื่องการเปลี่ยนเสื้อผ้าที

    Last Updated : 2024-10-29
  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 6

    "ฆ่าผมเหรอ?" เซี่ยสือหัวเราะเยาะ "สวี่โย คุณมักจะมองตัวเองสูงไปเสมอ"ฉันจ้องมองปล่องบันไดที่โล่งกว้างอย่างว่างเปล่าใช่สิ ฉันจะทำอะไรได้?ฉันได้แต่บังคับตัวเองให้ทำท่าทางที่เขาชอบครั้งแล้วครั้งเล่า ถ่อมตัวและประจบประแจงเหมือนนักโทษ"ขอร้องคุณล่ะ... ฉันจะเชื่อฟังคุณ..."การต่อต้านไม่มีประโยชน์แต่คราวนี้ เซี่ยสือดูเหมือนจะเบื่อหน่ายกับลูกเล่นแบบเดิมๆรถที่มิดชิดพาฉันไปที่บ้านเขาจนมาถึงที่นี่ ในที่สุดฉันก็โทรหาแม่ติดเธอบอกฉันว่าเมื่อกี้แค่ออกไปเดินเล่นกับคนอื่น ตอนนี้กลับมาถึงโรงพยาบาลแล้วจู่ๆ ฉันก็รู้สึกหมดแรง พยุงโซฟาอย่างอ่อนแรงถึงจะยืนอยู่ได้เซี่ยสือกำข้อมือของฉัน ดึงฉันไปไว้ในอ้อมกอดจูบของเขามีกลิ่นอายของความก้าวร้าวและดุดันบ้าจริงๆ!ฉันกัดลิ้นของเขาเขาเจ็บ แต่กลับไม่ยอมปล่อยฉันกลิ่นเลือดเริ่มแรงขึ้นฉันผลักเขาออกอย่างแรง แล้วสะบัดมือตบเขามีเสียง "เพียะ"ทั้งห้องเงียบกริบเกรงว่าจะเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เขาโดนตบเซี่ยสือใช้ปลายลิ้นดันแก้มเขาจ้องมองฉันอย่างเงียบๆ อยู่แบบนี้ ดวงตามืดมนเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ฉันไม่สามารถแยกแยะได้หัวใจเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและความขี้ขลาดจู่

    Last Updated : 2024-10-29
  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 7

    ฉันลืมไปแล้วว่าวันนั้นฉันจากมาได้ยังไงฉันจำได้แค่ว่า คืนนั้นเซี่ยสือบ้าคลั่งมากฉันขยับตัวไม่ได้ทั้งคืนหลังจากนั้นเขาก็ไม่มาหาฉันอีกนานส่วนฉันลางานและเฝ้าอยู่หน้าเตียงแม่ทั้งวันทั้งคืนกลางดึก มีมือข้างหนึ่งสอดเข้าไปในคอเสื้อของฉันฉันตกใจตื่นขึ้นมาทันทีคือเซี่ยสือฉันไม่คิดว่าเขาจะมาหาถึงที่นี่"สวี่โย ผมรอไม่ไหวแล้วแม้แต่วินาทีเดียว"เขาดูเหมือนจะเมานิดหน่อยบีบคางฉันอย่างแรง"คุณจำไว้นะ ต่อไปอย่าทำตัวแบบนี้อีก เมียน้อยก็ต้องทำตัวเหมือนเมียน้อย"ขณะพูดเขาก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อฉันนี่มันโรงพยาบาลนะ!แม่ก็กำลังหลับอยู่ที่เตียงข้างๆไม่ได้ จะให้แม่รู้ความสัมพันธ์ของฉันกับเซี่ยสือไม่ได้!ฉันขอร้องด้วยเสียงแผ่วเบาว่า "ที่ไหนก็ได้ อย่าเป็นที่นี่"เขาตะคอกอย่างเย็นชา ดูเหมือนจะพอใจกับการประนีประนอมของฉันมากเขาลูบริมฝีปากของฉันแล้วพูดว่า "ทำไมปากคุณถึงชอบพูดสิ่งที่ผมไม่ชอบฟัง?"ฉันก้มหน้าก้มตาลง "ต่อไปจะทำอีกแล้ว"เขาหยุดขยับ จากนั้นก็หัวเราะเย็นชาเขาเข้ามาจูบยิ่งฉันผลักเขาก็ยิ่งกอดแน่นระหว่างดิ้นรนฉันหันกลับไปเห็นแม่ในห้องผู้ป่วยถัดไปไม่รู้ตื่นขึ้นมาตอนไหนด้วยแสงไฟที่ส่องเข้ามาจากนอก

    Last Updated : 2024-10-29
  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 8

    เสียงของแม่สั่นเทาฉันตื่นตระหนกมาก บังคับมือที่สั่นไว้ มีเพียงความคิดเดียวคือแม่จะถูกกระทบกระเทือนจิตใจอีกไม่ได้ฉันเอื้อมมือไปดึงเธอ กลับถูกเธอหลบไป"แม่ มันไม่ใช่อย่างที่แม่คิดนะ"ในอากาศเต็มไปด้วยความเงียบที่ทำให้คนหายใจไม่ออกเซี่ยสือเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มดวงตาที่มืดมิดราวกับหมึกจ้องมาที่ฉัน"โยโย เรื่องของเราคุณไม่เคยบอกคุณป้าเลยเหรอ?""คุณป้าครับ เราคบกันมาตลอด ลูกสาวแสนดีของคุณป้า คนทั้งเมืองอันต่างบอกว่าเธอรักผมจนหัวปักหัวปำ""พอได้แล้ว!" ฉันส่งเสียงห้ามเซี่ยสือแม่ฉันฟังอยู่ จู่ๆ ก็สติแตกขึ้นมา ถอยหลังกลับอย่างต่อเนื่อง หลังจากพิงกำแพงไว้ได้ก็ร้องไห้อย่างใจสลาย"แม่..."ฉันกลัวมาก อยากไปประคองเธอ อยากไปข้างหน้าเพื่ออธิบาย แต่ถูกเธอคำรามด้วยขอบตาแดง"เธออย่าเข้ามานะ ถ้าเธอเข้าฉันจะกระโดลงไปเดี๋ยวนี้!"ฉันสะอึกสะอื้น น้ำตาไหลนอง ไม่กล้าขยับตัวอีกต่อไปและหยุดก้าวทันทีถัดจากแม่ก็คือหน้าต่างที่เปิดอ้าอยู่มองท่าทางของเธอ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังสั่นคลอนทันใดนั้นเธอก็ยื่นมือไปตบตัวเองอย่างแรง"คุณสวี่ ฉันสอนลูกไม่ดีเอง ฉันเองฉันเอง!""ตอนนี้ลูกสาวคบกับเซี่ยสือแล้ว ฉันจะยังมีหน

    Last Updated : 2024-10-29
  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 9

    ฉันหมดสติไปตอนที่ตื่นขึ้นมาก็มีหมอและพยาบาลล้อมรอบฉันอยู่พวกเขาเห็นฉันลืมตาฉันมองไปรอบๆ กลับไม่เห็นเซี่ยสือฉันอยากจะพูดอะไร แต่กลับกลืนมันลงไปฉันอ้าปาก"แม่ฉันล่ะ?"...เปิดผ้าขาวออกคนตัวซีดและไร้ลมหายใจคนนั้น หน้าตาเหมือนแม่ของฉันเลย...นี่ไม่ใช่แม่!"พวกคุณเอาแม่ฉันไปซ่อนไว้ที่ไหน!""นี่ไม่ใช่แม่!""แม่กับฉันตกลงกันว่าเราจะไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จักเราและใช้ชีวิตร่วมกัน"หมอหยุดฉัน"จับเธอไว้! ฉีดยาอีกเข็มหนึ่ง!"...ฉันถูกฉีดยาระงับประสาทและก่อนที่ฉันจะหมดสติอีกครั้ง ฉันก็เห็นเซี่ยสือในสายตาของเขาไม่มีความเสียใจแม้แต่น้อย กลับมองฉันแล้วหัวเราะเสียงหัวเราะที่ดูถูกเหยียดหยามล้นออกมาจากลำคอและสายตาของเขาก็กลายเป็นมืดมนมาก"คุณควรจะดีใจที่ในที่สุดพ่อที่ทุจริตคอรัปชั่นของคุณก็มีเพื่อนแล้ว""ถ้าอยากให้แม่คุณได้ฝังดินอย่างสงบก็หยุดโวยวายได้แล้ว!"

    Last Updated : 2024-10-29

Latest chapter

  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 12

    ฉันตายแล้ววิญญาณของฉันลอยอยู่ในท้องฟ้ามองดูตำรวจที่บุกเข้าไปในห้องผู้ป่วยแล้วจับเซี่ยสือไว้ครั้งที่แล้ว ก่อนกลืนยานอนหลับฆ่าตัวตาย ฉันได้ส่งอีเมลไปหาเมิ่งซินข้างในเป็นหลักฐานบางอย่างที่ฉันรวบรวมได้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเกี่ยวกับอาชญากรรมเซี่ยสือในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ธุรกิจของเขาเติบโตขึ้นเรื่อยๆ หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะใช้วิธีการที่ผิดกฎหมายบางอย่างเซี่ยสือถูกตัดสินจำคุกสามปีแต่ที่แปลกคือฉันไม่สามารถไปเกิดได้วิญญาณถูกดึงดูดอยู่ข้างๆ เซี่ยสือตลอดเวลายมทูตกล่าวว่าเขายึดเหนี่ยวมากเกินไปดังนั้นในวันที่เซี่ยสืออยู่ที่โรงพยาบาล ฉันจึงลอยอยู่ข้างๆ เซี่ยสือตลอดฉันมองดูเขาผอมลงเรื่อยๆ เฝ้าดูเขาคิดถึงอดีตของเราครั้งแล้วครั้งเล่า"อ๊า!" เซี่ยสืองอขา สองมือกอดหัวแน่นน้ำตาปรากฏขึ้นทีละหยด เส้นเลือดบนขมับและคอของเขาโป่ง ใบหน้าก็แดงขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากสติแตกเย็นวันนั้น เซี่ยสืออยู่ในห้องขังคนเดียวเขาตะโกนเรียกชื่อฉันอย่างรู้สึกผิด"โยโย คุณรอผมก่อน ผมมาหาคุณแล้ว""คุณต้องรอผมนะ..."ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ด้วยความงุนงง ฉันลอยอยู่ข้างๆ ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างตกพื้นที่พื้นมีมีดอยู่เล่มหน

  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 11

    กลิ่นยาฆ่าเชื้อพุ่งเข้าจมูกฉันฉันได้ยินเสียงคลุมเครือ"นายน้อยเซี่ย คุณสวี่เป็นมะเร็งกระเพาะอาหารระยะสุดท้ายครับ""ท่านถามความปรารถนาของเธอดีกว่าครับ?""มะเร็งกระเพาะอาหาร?" เสียงเซี่ยสือแหบห้าว"เธอยังอายุน้อยขนาดนี้ เธอจะเป็นมะเร็งกระเพาะอาหารได้ยังไง?"หมอถอนหายใจ "คุณสวี่เป็นโรคซึมเศร้ามาเป็นเวลานานครับ อารมณ์ก็คือยาพิษที่ร้ายแรงที่สุด!"ฉันค่อยๆ ลืมตาและหัวเราะอย่างเย็นชาโอ้ พระเจ้าช่วยฉันจริงๆคุณพ่อคุณแม่ รออีกนิดนะคะ เดี๋ยวเราก็จะได้เจอกันแล้วค่ะพอเห็นฉันตื่นขึ้นมา เซี่ยสือก็รีบมาที่ข้างเตียงเขามองมาที่ฉัน ดวงตาเปล่งประกายความหวังอย่างควบคุมไม่ได้"เซี่ยสือ ท่าทางแบบนี้ของคุณ ต่ำทรามจริงๆ""โยโย..."ฉันยังคงเยาะเย้ยต่อไป "ดูสิ แม้แต่พระเจ้าก็ยังไม่อยากให้ฉันอยู่กับคุณต่อไป"ใบหน้าของเขาซีดเผือดดวงตาเป็นสีแดง ในสายตาเหลือแต่ความเศร้าโศก"โยโย ผมแค่อยาก... พยายามชดใช้ให้คุณ...""ไม่จำเป็น!" ฉันตะคอกขัดจังหวะเขา "พ่อฉัน แม่ฉัน เราทำอะไรผิด?"ความเกลียดชังที่มีต่อเขาแผ่ซ่านไปจากตัวฉัน ทำให้เขาพูดไม่ออกสักพัก เขาก็ดึงแขนเสื้อของฉันเขาค่อยๆ ย่อเข่าลงและคุกเข่าอยู่หน้าเตียงของฉ

  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 10

    ที่งานศพ ฉันตรวจดูข้าวของของแม่ที่หมอให้ฉันมาครั้งแล้วครั้งเล่าไดอารี่ของเธอในหน้าสุดท้าย เธอพูดว่า "ลูกรัก ยกโทษให้แม่ด้วย""ถ้าแม่ไม่สามารถยืนหยัดจนถึงวาระสุดท้าย ก็ไม่ต้องเสียใจ แม่ไม่ได้ทิ้งลูกไป แค่จะอยู่กับลูกในอีกโลกหนึ่ง""โยโย ไม่มีแม่เป็นตัวถ่วง ชีวิตลูกถึงจะดีขึ้น..."ทุกคำพูดเป็นเหมือนมีดที่แทงเข้ามาในใจฉันวันที่เขียนไดอารี่คือก่อนวันที่เซี่ยสือจะมาหาฉันที่แท้แม่รู้เรื่องนี้มาตั้งนานแล้วฉันนั่งยองๆ ร้องไห้เศร้าเสียใจรองเท้าหนังคู่หนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าฉันฉันพูดเสียงแหบแห้งว่า "แม่ฉันตายแล้ว!""ตอนนี้คุณพอใจแล้วหรือยัง?"ฉันจ้องมองเขาด้วยดวงตาสีแดง "ทำไมคนที่ตายไม่ใช่คุณ"เซี่ยสือขยับลูกกระเดือก หัวเราะเยาะดูถูก"ทุกอย่างที่คุณรู้สึกตอนนี้ ผมเคยรู้สึกมาหมดแล้ว""กรรมตามสนอง ทั้งหมดนี้คือกรรมตามสนอง!"ฉันกำหมัดแน่น กำลังจะลุกขึ้นต่อยไปที่เซี่ยสือในเวลานี้มีคนรีบวิ่งเข้ามาคือเมิ่งซิน เพื่อนสนิทของฉันเธอกอดฉันไว้ในอ้อมกอดน้ำตาเปียกต้นคอของฉัน"เซี่ยสือ คุณนี่มันสารเลวจริงๆ! คุณทำบ้าอะไรลงไป?""คุณรู้ไหมว่าทำไมเธอถึงยังมีชีวิตอยู่? ก็เพื่อแม่ของเธ

  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 9

    ฉันหมดสติไปตอนที่ตื่นขึ้นมาก็มีหมอและพยาบาลล้อมรอบฉันอยู่พวกเขาเห็นฉันลืมตาฉันมองไปรอบๆ กลับไม่เห็นเซี่ยสือฉันอยากจะพูดอะไร แต่กลับกลืนมันลงไปฉันอ้าปาก"แม่ฉันล่ะ?"...เปิดผ้าขาวออกคนตัวซีดและไร้ลมหายใจคนนั้น หน้าตาเหมือนแม่ของฉันเลย...นี่ไม่ใช่แม่!"พวกคุณเอาแม่ฉันไปซ่อนไว้ที่ไหน!""นี่ไม่ใช่แม่!""แม่กับฉันตกลงกันว่าเราจะไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จักเราและใช้ชีวิตร่วมกัน"หมอหยุดฉัน"จับเธอไว้! ฉีดยาอีกเข็มหนึ่ง!"...ฉันถูกฉีดยาระงับประสาทและก่อนที่ฉันจะหมดสติอีกครั้ง ฉันก็เห็นเซี่ยสือในสายตาของเขาไม่มีความเสียใจแม้แต่น้อย กลับมองฉันแล้วหัวเราะเสียงหัวเราะที่ดูถูกเหยียดหยามล้นออกมาจากลำคอและสายตาของเขาก็กลายเป็นมืดมนมาก"คุณควรจะดีใจที่ในที่สุดพ่อที่ทุจริตคอรัปชั่นของคุณก็มีเพื่อนแล้ว""ถ้าอยากให้แม่คุณได้ฝังดินอย่างสงบก็หยุดโวยวายได้แล้ว!"

  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 8

    เสียงของแม่สั่นเทาฉันตื่นตระหนกมาก บังคับมือที่สั่นไว้ มีเพียงความคิดเดียวคือแม่จะถูกกระทบกระเทือนจิตใจอีกไม่ได้ฉันเอื้อมมือไปดึงเธอ กลับถูกเธอหลบไป"แม่ มันไม่ใช่อย่างที่แม่คิดนะ"ในอากาศเต็มไปด้วยความเงียบที่ทำให้คนหายใจไม่ออกเซี่ยสือเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มดวงตาที่มืดมิดราวกับหมึกจ้องมาที่ฉัน"โยโย เรื่องของเราคุณไม่เคยบอกคุณป้าเลยเหรอ?""คุณป้าครับ เราคบกันมาตลอด ลูกสาวแสนดีของคุณป้า คนทั้งเมืองอันต่างบอกว่าเธอรักผมจนหัวปักหัวปำ""พอได้แล้ว!" ฉันส่งเสียงห้ามเซี่ยสือแม่ฉันฟังอยู่ จู่ๆ ก็สติแตกขึ้นมา ถอยหลังกลับอย่างต่อเนื่อง หลังจากพิงกำแพงไว้ได้ก็ร้องไห้อย่างใจสลาย"แม่..."ฉันกลัวมาก อยากไปประคองเธอ อยากไปข้างหน้าเพื่ออธิบาย แต่ถูกเธอคำรามด้วยขอบตาแดง"เธออย่าเข้ามานะ ถ้าเธอเข้าฉันจะกระโดลงไปเดี๋ยวนี้!"ฉันสะอึกสะอื้น น้ำตาไหลนอง ไม่กล้าขยับตัวอีกต่อไปและหยุดก้าวทันทีถัดจากแม่ก็คือหน้าต่างที่เปิดอ้าอยู่มองท่าทางของเธอ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังสั่นคลอนทันใดนั้นเธอก็ยื่นมือไปตบตัวเองอย่างแรง"คุณสวี่ ฉันสอนลูกไม่ดีเอง ฉันเองฉันเอง!""ตอนนี้ลูกสาวคบกับเซี่ยสือแล้ว ฉันจะยังมีหน

  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 7

    ฉันลืมไปแล้วว่าวันนั้นฉันจากมาได้ยังไงฉันจำได้แค่ว่า คืนนั้นเซี่ยสือบ้าคลั่งมากฉันขยับตัวไม่ได้ทั้งคืนหลังจากนั้นเขาก็ไม่มาหาฉันอีกนานส่วนฉันลางานและเฝ้าอยู่หน้าเตียงแม่ทั้งวันทั้งคืนกลางดึก มีมือข้างหนึ่งสอดเข้าไปในคอเสื้อของฉันฉันตกใจตื่นขึ้นมาทันทีคือเซี่ยสือฉันไม่คิดว่าเขาจะมาหาถึงที่นี่"สวี่โย ผมรอไม่ไหวแล้วแม้แต่วินาทีเดียว"เขาดูเหมือนจะเมานิดหน่อยบีบคางฉันอย่างแรง"คุณจำไว้นะ ต่อไปอย่าทำตัวแบบนี้อีก เมียน้อยก็ต้องทำตัวเหมือนเมียน้อย"ขณะพูดเขาก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อฉันนี่มันโรงพยาบาลนะ!แม่ก็กำลังหลับอยู่ที่เตียงข้างๆไม่ได้ จะให้แม่รู้ความสัมพันธ์ของฉันกับเซี่ยสือไม่ได้!ฉันขอร้องด้วยเสียงแผ่วเบาว่า "ที่ไหนก็ได้ อย่าเป็นที่นี่"เขาตะคอกอย่างเย็นชา ดูเหมือนจะพอใจกับการประนีประนอมของฉันมากเขาลูบริมฝีปากของฉันแล้วพูดว่า "ทำไมปากคุณถึงชอบพูดสิ่งที่ผมไม่ชอบฟัง?"ฉันก้มหน้าก้มตาลง "ต่อไปจะทำอีกแล้ว"เขาหยุดขยับ จากนั้นก็หัวเราะเย็นชาเขาเข้ามาจูบยิ่งฉันผลักเขาก็ยิ่งกอดแน่นระหว่างดิ้นรนฉันหันกลับไปเห็นแม่ในห้องผู้ป่วยถัดไปไม่รู้ตื่นขึ้นมาตอนไหนด้วยแสงไฟที่ส่องเข้ามาจากนอก

  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 6

    "ฆ่าผมเหรอ?" เซี่ยสือหัวเราะเยาะ "สวี่โย คุณมักจะมองตัวเองสูงไปเสมอ"ฉันจ้องมองปล่องบันไดที่โล่งกว้างอย่างว่างเปล่าใช่สิ ฉันจะทำอะไรได้?ฉันได้แต่บังคับตัวเองให้ทำท่าทางที่เขาชอบครั้งแล้วครั้งเล่า ถ่อมตัวและประจบประแจงเหมือนนักโทษ"ขอร้องคุณล่ะ... ฉันจะเชื่อฟังคุณ..."การต่อต้านไม่มีประโยชน์แต่คราวนี้ เซี่ยสือดูเหมือนจะเบื่อหน่ายกับลูกเล่นแบบเดิมๆรถที่มิดชิดพาฉันไปที่บ้านเขาจนมาถึงที่นี่ ในที่สุดฉันก็โทรหาแม่ติดเธอบอกฉันว่าเมื่อกี้แค่ออกไปเดินเล่นกับคนอื่น ตอนนี้กลับมาถึงโรงพยาบาลแล้วจู่ๆ ฉันก็รู้สึกหมดแรง พยุงโซฟาอย่างอ่อนแรงถึงจะยืนอยู่ได้เซี่ยสือกำข้อมือของฉัน ดึงฉันไปไว้ในอ้อมกอดจูบของเขามีกลิ่นอายของความก้าวร้าวและดุดันบ้าจริงๆ!ฉันกัดลิ้นของเขาเขาเจ็บ แต่กลับไม่ยอมปล่อยฉันกลิ่นเลือดเริ่มแรงขึ้นฉันผลักเขาออกอย่างแรง แล้วสะบัดมือตบเขามีเสียง "เพียะ"ทั้งห้องเงียบกริบเกรงว่าจะเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เขาโดนตบเซี่ยสือใช้ปลายลิ้นดันแก้มเขาจ้องมองฉันอย่างเงียบๆ อยู่แบบนี้ ดวงตามืดมนเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ฉันไม่สามารถแยกแยะได้หัวใจเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและความขี้ขลาดจู่

  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 5

    ช่างเป็นใบหน้าที่สมบูรณ์แบบจริงๆ ราวกับผลงานที่น่าภาคภูมิใจที่สุดของผู้สร้าง ทุกตารางนิ้วของโครงร่างนั้นวิจิตรบรรจงจนถึงขีดสุดเมื่อก่อนฉันเคยใจเต้นแรง หลังจากเกิดเรื่องราวมากมายหลายอย่าง ตอนนี้มองหน้านี้อีกครั้ง รู้สึกแค่ว่าเย็นชาและโหดร้ายแต่ขอแค่สามารถหนีไปจากเขาได้ ฉันยอมทำทุกอย่างฉันกัดฟัน คุกเข่าลงกับพื้น ใช้มือหยิบอาหารบนพื้นขึ้นมาข้างหูมีคำเตือนที่เย็นชาของเซี่ยสือดังมา "สวี่โย อย่าทำให้ตัวเองสกปรกจนเกินไป"ฉันทำเป็นไม่ได้ยิน หยิบอาหารยัดเข้าไปในปากสกปรกคืออะไร? แบบไหนถึงเรียกว่าสะอาด?ฉันไม่เคยสกปรกเสียงหัวเราะที่อยู่ข้างๆ ดังชัดจนแสบหู"สวี่โยคนนี้ แม้แต่ขยะก็ยังกิน เธอบ้าไปแล้วเหรอ?""เธอผีเข้าแล้ว คนทั้งเมืองอันใครไม่รู้ว่าเธอรักนายน้อยเซี่ยจนหัวปักหัวปำ นี่ถึงกับกินขยะเพื่อจะจากไป""นี่เธอแสร้งปล่อยเพื่อจับหรือเปล่า?"จู่ๆ ฉันก็ถูกดึงขึ้นมาอย่างแรงคือเซี่ยสือเสียงเย็นชาดังขึ้น "ไสหัวไป!"ฉันไม่กล้าที่จะมองเขาอีกเลย ไม่สนใจสายตาแปลกๆ ของทุกคน หันหลังแล้วก็วิ่งตอนนี้ฉันแค่อยากจากไปเดี๋ยวนี้ ไปให้ไกลๆ!ฉันกลับเข้าเมืองโดยเร็วที่สุด โดยไม่สนใจเรื่องการเปลี่ยนเสื้อผ้าที

  • รักคุณในฝุ่นละออง   บทที่ 4

    ตอนนี้ได้ยินฉันพูดแบบนี้มีคนกระซิบกระซาบว่า"อะไรกัน หวานใจของเซี่ยสือคนนั้นไม่ได้ชอบเขาเลย คิดอยากจะจากไปอยู่ตลอด?""หุบปาก!" จู่ๆ เซี่ยสือก็ตะคอกเขามองมาที่ฉัน สายตาดุร้ายและมุ่งมั่น"สวี่โย แล้วถ้าผมไม่รักษาคำพูดล่ะ?"ฉันถอยหลังไปหนึ่งก้าว ไม่ได้พูดอะไรเซี่ยสือหลับตา ตอนที่ลืมตามาอีกครั้ง เขาก็ถอนหายใจอย่างแรงราวกับกำลังโน้มน้าวใจตัวเองให้ตัดสินใจ"สวี่โย คุณไม่ได้ชนะ" เขากลับมามีท่าทางเอ้อระเหยลอยชาย พูดพลางจุดบุหรี่มวนหนึ่ง"เพราะคุณเป็นแค่ของเล่นของผม และเป็นเพียงหนึ่งในของเล่นจำนวนมากที่ไม่มีค่าเลย""ผมอยากจะทิ้งก็ทิ้ง อยากจะเปลี่ยนก็เปลี่ยน"ขณะพูด เขาก็โอบดาราหน้าใหม่ที่ยืนอยู่ข้างๆ คนนั้นสวีลู่ลู่คนที่เพิ่งหัวเราะเยาะฉันสวีลู่ลู่อุทานและกระแทกเข้าใส่อ้อมกอดเขา"ต้องขอโทษด้วยนะคุณสวี่ ครั้งนี้ผมต้องการผิดคำพูด ผมไม่อยากทิ้งของเล่นอย่างคุณแล้วสิ"สวีลู่ลู่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเซี่ยสือ มองมาที่ฉันอย่างยั่วยุตะคอกอย่างแอ๊บแบ๊วว่า "ยังอยู่ที่นี่ทำอะไร ของเล่นก็ไปที่ที่ของเล่นควรอยู่นู่น"ฉันมองไปที่เซี่ยสือ "กำไลหักแล้ว จากนี้ไปคุณกับฉันก็ตัดขาดกันแล้ว"

DMCA.com Protection Status