ลุงสรรใครมาเหรอครับ ตะวันร้องถาม เขาได้ยินเสียงออดหน้าประตูบ้าน ซึ่งก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร แต่ก็อยากถาม
น่าจะเป็นคุณปรายครับคุณตะวัน เอ...ทำไมมาแต่เช้าเลย อ้อ..ผมลืมไปครับ วันนี้จะไปต่างจังหวัดกัน
ลุงสรรเป็นพ่อบ้าน เป็นคนขับรถ เป็นช่าง เป็นเหมือนญาติสนิท อยู่รับใช้บ้านนี้มาตั้งแต่พ่อกับแม่เขาแต่งงานกันใหม่ๆ อยู่ด้วยกันสองผัวเมืยช่วยกันทำงานที่บ้านนี้ ทั้งสองคนไม่มีลูก จึงรักเจ้านายน้อยๆ ทั้งสองคนของเขา จนเดี๋ยวนี้โตเป็นหนุ่มเป็นสาวทั้งคู่ ลุงสรรกับป้านวลไว้ใจได้ทุกอย่าง และอยู่อย่างเจียมตัวมาก ทั้งๆ ที่ ทั้งตะวัน และกานดารา ก็ให้ความเคารพเหมือนญาตผู้ใหญ่
สวัสดีค่ะลุงสรร มากวนลุงสรรแต่เช้าเลย ปรายมีของมาฝากค่ะ คิดว่าลุงสรรกับป้านวลคงชอบ
หญิงสาวยื่นขวดน้ำผึ้งป่า 2 ขวด ให้ลุงสรร
นี่เป็นน้ำผึ้งจากที่บ้านปรายค่ะ แม่ให้มาไว้กิน หลายขวดเลย ปรายกินไม่หมดหรอก ลอตนี้เพิ่งเอามาใหม่ค่ะ ปรายเลยเอามาฝากลุงสรรกับป้านวลรับไว้นะคะ ของดีหายากค่ะ หญิงสาวพูดและยิ้มให้ชายสูงวัย
ขอบคุณมากครับคุณปราย ไม่น่าลำบากเลยครับ ป้าเขาต้องชอบแน่ๆ เลย รายนั้นชอบน้ำผึ้งมาก ถ้าเห็นคงดีใจมากครับ ทุกคนรอคุณปรายอยู่ที่ห้องอาหารครับ
ปรายลดาขับรถของเธอเข้าไปจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ ลงไปพร้อมน้ำผึ้งป่าอีก 3 ขวด ดีเหมือนกัน แม่ให้มาเยอะเกินไป เธอกินไม่ทันหรอก แบ่งมาให้บ้านนี้บ้าง เดี๋ยวกลับบ้าน แม่ก็ต้องเตรียมให้มาอีก คนงานที่ไร่พ่อหาน้ำผึ้งได้บ่อยๆ พ่อก็รับซื้อเก็บเอาไว้แจกเพื่อนบ้าง กินเองบ้าง
สวัสดีค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะพี่ตะวัน หญิงสาวยกมือไหว้เจ้าของบ้าน
กานยังไม่ลงมาเหรอคะ
วันนี้เธอใส่ชุดเดรสลายสกอต กระดุมหน้าทั้งแถบ แขนยาว คอเชิ้ต ตัวโคร่ง ยาวเกือบถึงตาตุ่ม ที่หัวมีแว่นกันแดดคาดไว้ ใส่รองเท้าผ้าใบ แต่งหน้าบางๆ ง่ายๆ สบายๆ แต่น่ามองมาก
น้องกานขึ้นไปเอาของจ๊ะหนูปราย มาๆ กินข้าวเช้าด้วยกันก่อน เติมพลัง วันนี้มีหลายเมนูเลย ป้านวลกับป้าช่วยกันทำ ห่อไปกินระหว่างทางยังได้เลยลูก นางดุจเดือนตักข้าวให้ปรายลดา
ขอบคุณมากค่ะคุณป้า ปรายมีของมาฝากค่ะ น้ำผึ้งแท้ที่ไร่ คนงานพ่อหามาให้พ่อเยอะเลย แม่เลยให้ปรายมา แต่มันเยอะเกิน เลยแบ่งมาให้คุณป้าค่ะ หญิงสาววางขวดน้ำผึ้งไว้ใกล้ๆ นางดุจเดือน นั่งลงที่เก้าอี้ ตามองอาหารบนโต๊ะ โดยที่ไม่ได้มองคนที่นั่งตรงข้ามเลย เพราะเธอถือว่าไหว้เขาไปแล้ว
ขอบใจมากนะลูก หายากนะน้ำผึ้งแท้ เห็นว่าของแท้จริงๆ นี่ราคาแพงมากๆ
ใช่ค่ะคุณป้า พ่อบอกว่าเป็นผึ้งที่มีอยู่ในไร่ค่ะ ไม่ใช่ผึ้งเลี้ยง ที่บ้านยังมีอีกเยอะนะคะ ปรายว่าขากลับแม่ต้องให้คุณป้ามาอีกแน่เลย ดีเหมือนกัน เพราะปรายก็กินไม่ไหวค่ะ แม่ชอบให้มาเยอะเกินไป
ปรายมาแล้วเหรอ ไม่ผิดเวลาเลยนะ กานดาราหอบกระเป๋าใบเล็กลงมาจากชั้นบน กินข้าวกันเถอะ ปิดน้ำปิดไฟที่หอดีแล้วใช่ไหม ไปตั้งหลายวัน เดี๋ยวจะมีปัญหา
เรียบร้อย ไม่ลืมหรอก ถ้าลืมเจ้าของหอคงโทรหา ปรายลดาตอบแล้วหันมายิ้มให้เพื่อน แล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
เธอเป็นคนที่กินข้าวได้น่าอร่อยมากๆ กินเยอะ กินเร็ว แต่ไม่มูมมาม
สองสาวคุยกันบนโต๊ะอาหาร ตามประสาผู้หญิง แต่ปรายลดาพยายามไม่พูดเยอะ เพราะคนหน้านิ่งนั่งอยู่ตรงข้าม กินข้าวไม่พูดไม่จา หน้าเขาดูขรึมตลอดเวลา แต่ช่างเถอะ เรื่องของเขา
ไม่ต้องเก็บนะลูก เดี๋ยวป้านวลเข้ามาช่วย เข้าห้องน้ำห้องท่า แล้วเราก็ออกเดินทางกันได้เลย นางดุจเดือนบอกปรายลดา หลังจากกินข้าวอิ่มแล้ว นางกลัวว่าเด็กสาวจะช่วยเก็บจานชาม ล้าง เหมือนคราวที่แล้ว
ได้ค่ะ คุณป้า มีอะไรให้ปรายช่วยยกไหมคะ
ไม่มีหรอกลูก ของทุกอย่างอยู่บนรถหมดแล้ว เราไปกันเถอะ ป้ารู้สึกตื่นเต้นแล้วล่ะ
ทั้งหมดเดินออกไปที่หน้าบ้านพร้อมกัน โดยมีลุงแสงกับป้านวลออกมาส่ง
คุณปราย ป้าขอบใจมากนะคะ สำหรับน้ำผึ้ง ถูกใจป้ามากเลยค่ะ
สวัสดีค่ะป้านวล ปรายมา 2 ครั้งไม่เคยเจอป้านวลเลยค่ะ เจอแต่ลุงสรร ไม่เป็นไรค่ะป้านวล แบ่งกันกันนี่เดี๋ยวขากลับแม่ต้องให้มาอีกแน่ๆ เลย ปรายจะเอามาให้อีกนะคะ ไปก่อนนะคะลุงสรร ป้านวล สวัสดีค่ะ หญิงสาวไหว้ทั้งสองอย่างนอบน้อม
คุณป้าขา พี่ตะวันคะ ปรายกับกานนำหน้าไปก่อนเลยนะคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ปรายจะระมัดระวังค่ะ อย่างเต็มที่ ไปกันเถอะกานเร็วๆ
ปราย ฉันตื่นเต้นจังเลยอ่ะ ไม่เคยไปไหนแบบนี้เลย ในรอบหลายสิบปี นี่เรื่องจริงใช่ไหม? นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม กานดาราเสียงเครือ ทั้งดีใจและตื่นเต้น
ปรายลดา ทั้งสงสารเพื่อน และดีใจกับเพื่อนมากๆ เธอดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งให้เพื่อนเธอคนนี้ได้มีอิสระบ้าง คิดแล้วก็นึกโมโห พี่ชายกานดารา บางทีเขาก็ดูใจร้ายมาก ขนาดเธอเพิ่งมารู้จักบ้านนี้ แล้วก่อนหน้านี้ คุณป้ากับกานดารา จะเป็นยังไงนะ คงไม่มีสิทธิ์พูดอะไรเลย เธอคิดว่าเขาทำกับแม่และน้องสาวเขามากเกินไป ถ้าเป็นเธอคงทนไม่ไหวหรอก แต่ก็นั่นแหละ เธอไม่ใช่คนในครอบครัวเขา บางสิ่งบางอย่างเธอก็ไม่ได้รับรู้ด้วย ได้ขนาดนี้ก็ดีมากแล้ว
สองสาวคุยกันไปตลอดทาง เห็นได้ว่ากานดารา ตื่นเต้นมาก พูดคุยซักถามปรายลดาตลอดเวลา
กาน อยากแวะร้านกาแฟไหม ร้านนี้น่ารักมาก มีที่ถ่ายรูปสวยๆ ปรายแวะบ่อยก่อนถึงบ้าน เธอโทรหาคุณพี่เธอหน่อย ชวนเขาแวะเถอะ ฉันอยากแวะ ถ้าเธอไม่กล้าฉันคุยเองก็ได้
ปรายลดาบอกเพื่อนสาว แสดงให้รู้ว่าฉันอยากแวะร้านกาแฟมากนะ
กานดารากดโทรศัพท์หาพี่ชายทันที โอเค พี่ตะวันบอกแวะได้เลย กานดาราหันมาบอกคนขับรถซึ่งก็ทำตาโตแสดงอาการว่าดีใจมาก
หญิงสาวเปิดไฟเลี้ยว ขับเข้าไปในบริเวณร้านกาแฟ ข้างทาง จริงๆ อีกไม่นานก็จะถึงบ้านเธอแล้ว แต่อยากให้กานดาราแวะ และเธอก็ติดใจขนมร้านนี้มาก อร่อยทุกอย่าง ปรายลดาแวะทุกครั้งที่กลับบ้าน เธออยากให้เพื่อนเธอได้เปิดหูเปิดตาบ้าง โชคดีที่พี่ชายเพื่อนใจดีมากวันนี้
คุณป้าขาที่นี่ขนมอร่อยมากค่ะ ร้านก็ร่มรื่นมาก เขาตกแต่งแบบวินเทจค่ะ ปรายชอบมาก เวลากลับบ้านปรายชอบแวะทุกครั้งเลยค่ะ ลองเข้าชมในร้านนะคะคุณป้า พี่ตะวัน
คุณป้ารับน้ำอะไรดีคะ น้ำผลไม้ก็มีหลายอย่างนะคะ เดี๋ยวปรายหยิบเมนูให้ค่ะ
พี่ตะวันรับเป็นน้ำอะไรดีคะ
เมื่อเช้าเธอยังไม่เห็นเขาดื่มกาแฟ เพราะกินข้าวกันเสร็จก็ออกมาเลย
กาแฟร้อนไหมคะ หรือเอาแบบเย็นดี
กานล่ะเอาอะไรดี อร่อยหลายอย่างเลยนะ นี่ๆ ปรายแนะนำตัวนี้เลย และก็ขนมตามนี้นะ รับรองอร่อยมาก
สองสาวช่วยกันสั่งขนมและน้ำ และพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลิน
สวัสดีครับน้องปราย มานานแล้วเหรอครับ สั่งอะไรหรือยัง
ประภาษ เจ้าของร้านกาแฟแห่งนี้ส่งเสียงทักทายมาจากหลังร้าน เขาเดินออกมาหาปรายลดาที่โต๊ะ
สวัสดีค่ะพี่ภาษ ปรายเพิ่งมาเมื่อกี้เลยคะ พี่ภาษสบายดีนะคะ
สบายดีครับน้องปราย แล้ววันนี้มาได้ยังไง ไม่เห็นบอกล่วงหน้า พี่จะได้เตรียมขนมไว้ให้ ฝากพ่อกับแม่ด้วย แต่ไม่เป็นไรเพิ่งเข้าตู้อบสัก 30 นาที นะ เดี่ยวพี่จัดการให้ แล้วมากับใครอ่ะปราย
อ่อนี่คุณป้าดุจเดือน ค่ะ นี่พี่ตะวัน แล้วนี่กานดาราค่ะพี่ภาษ คุณป้าดุจเดือนเป็นเพื่อนพ่อกับแม่ค่ะ
ทุกคนคะนี่คือพี่ประภาษ เป็นเจ้าของร้านนี้ค่ะ
สวัสดีครับคุณป้า คุณตะวัน คุณกานดารา ยินดีต้อนรับนะครับ เชิญตามสบายนะครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปดูขนมสักหน่อย ตามสบายนะปราย ตามสบายนะครับทุกคน เดี๋ยวผมไปเร่งเครื่องดื่มให้นะครับ
ระหว่างรอ คุณป้าขา พี่ตะวัน ปรายกับกาน ขอไปถ่ายรูปตรงนั้นแป๊ปนะคะ
หญิงสาวยิ้มหวานให้นางดุจเดือน และเลยไปหาคนหน้านิ่ง
ป่ะกาน ปรายลดาฉุดมือกานดาราลุกออกไปถ่ายรูปด้านข้างของร้านกาแฟ ปล่อยให้นางดุจเดือนกับลูกชาย นั่งที่โต๊ะรอเครื่องดื่มและขนม
ช่างเถอะถือว่า ขอแล้ว
สองสาวเปลี่ยนกันถ่ายรูปมุมนั้นมุมนี้อย่างมีความสุข แต่ก็ไม่พ้นสายตาของคนที่นั่งอยู่ด้านใน
ดีใจไหมครับแม่ ดูน้องกานมีความสุขมาก ร่าเริง ผมไม่เห็นน้องมีอาการแบบนี้นานมากแล้ว ต่อไปผมจะตามใจน้องมากกว่าเดิมนะครับ แต่ต้องอยู่ในขอบเขต เดี๋ยวจะเหลิง
ดีใจซิลูก นางดุจเดือนยกน้ำอัญชันขึ้นจิบ ท่าทางผ่อนคลาย ไม่ใช่แค่ลูกสาว ลูกชายนางมีความสุขหรอก ตัวนางเองก็มีความสุขมาก
นี่อีกไกลไหมลูกตะวัน กว่าจะถึงบ้านหนูปราย
ตามจีพีเอส ไม่ไกลครับแม่อีกนิดเดียว น่าจะใกล้เวลาอาหารกลางวันพอดีนะครับ
มาแล้วคร้าบบบ ขนมที่อร่อยที่สุดในโลก
ประภาษ ยกขนมมามากมาย แยกเป็นอย่างๆ เขากวักมือเรียกสองสาวให้เข้ามาด้านใน
น้องปรายเซตนี้ฝากพ่อกับแม่นะ ส่วนนี่ของน้องปรายทั้งหมดเลย พี่ห่อกาแฟให้ด้วย ถึงบ้านปรายก็ใส่น้ำแข็ง ดื่มได้เลย
อยู่หลายวันใช่ไหม? เดี๋ยวพี่ไปส่งให้ที่บ้านเลย บริการเต็มที่ครับผม และสำหรับวันนี้ไม่ต้องจ่ายนะครับ ถือว่าพี่เลี้ยงฉลองปิดเทอม และขอบคุณที่หาต้นไม้ให้พี่ได้ครบทุกอย่าง
ไม่ได้หรอกค่ะพี่ภาษ ตั้งมากมาย ยังไงก็ต้องจ่ายค่ะ เดี๋ยวพ่อกับแม่บ่นปรายอีก
ไม่ต้องเถียงกันหรอกครับ คิดมาเลย วันนี้ผมจ่ายเอง นะครับเกรงใจของเยอะแยะ ตามนี้นะครับคุณภาษ ผมกับแม่จะได้สบายใจ เพราะผมกับครอบครัวก็ทานด้วย ตะวันตัดบท
โอเคตามนั้นเลย เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ
น่ารำคาญเถียงกันไปมาอยู่นั่น จ่ายๆ ไปจะได้จบ เขาเริ่มเบื่อ อยากจะเดินทางต่อเต็มทีแล้ว
อ้าว...ไหงเป็นงั้นล่ะ ปรายลดานึกในใจ พี่ภาษก็จบเร็วมากพอคนอื่นจะจ่าย หญิงสาวสะกิดกานดารา อีกคนก็ส่งเสียงอื่อๆๆๆ อยู่ในลำคอ ประมาณว่าฉันรู้แล้ว ฉันเห็นแล้ว ไม่ต้องบอก
ขอบคุณนะครับคุณป้า คุณตะวัน วันหลังผ่านมาแวะได้เลยนะครับ ผมไม่อยู่ก็แวะได้ ผมถือไปส่งที่รถครับ
อ้าวปรายเอารถไปใช้เหรอ คันนี้ยังอยู่ดี เยี่ยมไปเลย ปรายมาอยู่หลายวัน เดี๋ยวพี่ไปหาที่ไร่ จะขนขนมไปให้ ขับรถดีๆ นะ ค่อยๆ ไป
ขอบคุณพี่ภาษ ปรายไปก่อนนะคะ
สวัสดีค่ะคุณประภาษ กานดารายกมือไหว้เจ้าของร้านกาแฟ
ครับเดินทางปลอดภัยนะครับทุกคน แล้วเจอกันที่ไร่ วงษ์นรา ครับ
กาน…..จะถึงบ้านปรายแล้วนะปรายลดาเปิดไฟเลี้ยวซ้าย ทางที่เข้าไร่ ฝั่งขวาเป็นทิวเขา ฝั่งซ้ายเป็นป่า มีลำคลองยาวขนานเรื่อยไปกับถนนเข้าไร่ เดิมเป็นคลองธรรมชาติ หลังๆ มาทางราชการมาขุดขยายให้กว้างและยาวมากขึ้น ชาวบ้านแถวนี้ก็ได้ใช้น้ำทำเกษตร รวมถึงไร่วงษ์นรา ด้วย"กาน….ลองเปิดกระจกซิ อากาศเริ่มเย็นแล้ว" หญิงสาวเปิดกระจกฝั่งของเธอ แล้วยื่นมือออกไปสัมผัสอากาศเย็นข้างนอกกานดาราทำตามบ้าง"โอ้ย.....ปราย ฉันชอบจังเลย ทำไมดีแบบนี้ ขอบใจเธอนะปราย ที่ทำให้ฉันได้มาสัมผัสธรรมชาติ""ไม่เป็นไรหรอก แค่เห็นเธอมีความสุขฉันก็มีความสุขแล้ว หวังว่าคุณพี่ของเธอจะไม่ดุนะ ที่เราเปิดกระจก เอามือออกไปสัมผัสอากาศเย็นแบบนี้ นี่ขนาดยังไม่ค่ำนะกาน คืนนี้อากาศเย็นแน่ๆ เวลาปรายกลับบ้าน ปรายไม่อยากกลับกรุงเทพฯ เลย โหยหาชีวิตแบบนี้ นี่ปรายยังคิดอยู่เลยนะว่า เรียนจบปรายจะไปทำงานไกลๆ ได้ไหม แต่ช่างเถอะ มันยังไม่ถึงเวลา ไว้จบจริงๆ ก่อนค่อยว่ากัน"ประมาณ 4 กิโลเมตรจากถนนใหญ่ก็ถึงไร่ วงษ์นรา ระหว่างทางเข้าไร่ ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่นมาก มองเห็นแสงไฟจากบ้านไม้หลังใหญ่เด่นอยู่บนเนิน บรรยากาศเงียบลงทันที ความเย็นมาแตะผิวสองสาว สดชื่นนั
เสียงโทรศัพท์นางกรกนกดังขึ้น โทรมาเวลามืดค่ำแบบนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากลูกสาวคนโตของนาง"สวัสดีค่ะแม่ ปราณลดา หรือปราณ วีดีโอคอลมาหาแม่ พ่อไม่อยู่เหรอคะแม่""อยู่จ๊ะลูก พวกเรากำลังกินข้าวเย็น วันนี้มีป้าดุจเดือนลูกชาย และลูกสาว มาเยี่ยมเราที่บ้านจ๊ะ มาพร้อมน้องปรายเมื่อบ่ายนี้เอง สวัสดีป้าดุจเดือนหน่อยนะ" นางหันกล้องโทรศัพท์ไปทางนายอลงกต และนางดุจเดือน ไล่ไปจนถึงปรายลดา"สวัสดีค่ะพ่อ คุณป้าดุจเดือน พี่ตะวัน น้องกาน สวัสดีทุกคนนะคะ" ปราณลดายกมือไหว้ทุกคน"มีอะไรหรือเปล่าลูก วันนี้โทรมาแต่วันเลยปกติจะค่ำกว่านี้ ข่าวดีไหม" นางกรกนกพูดยิ้มๆ"ค่ะแม่ เดือนหน้าหน้าพี่ธานินทร์ได้วันลาหลายวัน ตรงกับโรงเรียนปราณปิดเทอมพอดี เราคุยกันว่าจะขึ้นไปหาพ่อกับแม่ที่บ้านค่ะ พี่ธานินทร์ อยากได้ฤกษ์แต่งแล้วค่ะแม่" เสียงลูกสาวนางบอกมาอย่างมีความสุข ซึ่งทุกๆ คนได้ยินกันหมด"ไชโย.....พี่ปราณจะได้แต่งงานแล้ว พ่อขา แม่ขา ปรายจะได้อุ้มหลานแล้วใช่ไหมคะ" ปรายลดายกมือปิดปากตัวเอง เมื่อรู้สึกตัวว่า เสียงดังเกินไป เธอลืมไปว่ามีแขก "เอ่อ...ปรายขอโทษค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้ ก่อนที่จะหันไปหากานดารา แล้วยิ้มให้ กระซิบเบาๆ ว
ชายหนุ่มขยับตัว เขานอนอยู่บนเตียงใหญ่ มือก็ควานหาหมอนข้างประจำตัว เขารู้สึกว่าไม่ได้นอนที่บ้านนี่นา เขาอยู่ที่ไร วงษ์นราตะวันหลับสนิทมาก เมื่อคืนเขาจำได้ว่าไม่ได้เปิดแอร์ เพราะก่อนนอนหลังอาบน้ำเสร็จแล้ว เห็นว่าอากาศเย็นมาก น่าจะ 18 องศาได้ เขาดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือ เผลอหลับจนเช้าเลย ปกติตะวันไม่ชอบนอนห่มผ้า แต่เมื่อคืนเผลอตัวห่มผ้าตอนไหน ผ้าห่มผืนหนาหอมนุ่มผืนใหญ่ คลุมอยู่บนร่างของเขา ตะวันหลับสนิท เขาไม่เคยหลับสบาย และผ่อนคลายแบบนี้มานานมากชายหนุ่มลุกขึ้นเมื่อรู้สึกว่าลมเย็นพัดเข้ามาทางหน้าต่าง สรุปว่าเขาไม่ได้ปิดหน้าต่างสักบาน ดีที่มีมุ้งลวด คิดว่าแม่กับน้องของคงหลับสบายเหมือนกัน เสียงนกร้องดังมาจากต้นประดู่ต้นใหญ่ ที่ขึ้นอยู่ข้างๆ บ้าน เขาลุกขึ้นมายืนมองออกไปนอกหน้าต่าง ตั้งใจจะนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นตรงนี้เกือบหกโมงเช้าแล้ว ปกติอยู่บ้านเขานอนเกือบตีหนึ่งบ้าง ตีสองบ้าง ตื่นก็ราวๆ เก้าโมเช้า ถ้าเขาได้นอนติดต่อกันแบบนี้หลายๆ วันอาการที่นอนไม่ค่อยหลับน่าจะดีขึ้นแน่ๆ ชายหนุ่มคิดแบบนั้นสายตาเขาเหลือบไปเห็นใครบางคน ท่าทางทะมัดทะแมง เดินเข็นรถมอเตอร์ไซค์ อยู่ที่ถนนข้างบ้าน ตะวันรีบหยิบกล้
เกรียงไกร เดินหน้าเครียดออกมาจากห้องประชุม เขาไม่เข้าใจหัวหน้าเขาเลย ทำไมต้องให้พาพวกเด็กฝึกงานที่เป็นผู้หญิงไปฝึกลาดตระเวนด้วย หัวหน้าเขาไม่รู้รึไงว่าเด็กพวกนี้ร้าย และเป็นภาระมาก แล้วทำไมเขาจะต้องมารับผิดชอบงานพวกนี้ เขาอยากย้ายไปทำอย่างอื่นบ้าง ให้ไปประจำที่ไหนก็ได้ เขาเบื่อหน้าที่นีี้แล้ว ไม่อยากทำ ครั้งนี้มีเด็กผู้หญิงมาหลายคนด้วย ดูแลยากจะตาย ที่สำคัญเข้าป่านานๆ แบบนี้ เขาห่วงกัญญา ยิ่งช่วงนี้ทะเลาะกันบ่อย ๆ เขาไม่ไว้ใจเธอเลย"เป็นไงครับคุณพี่เลี้ยง หน้างอออกมาเลย เดินทางวันไหนเพื่อน ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า ไม่ใช่ว่าพวกเราจะไปกันแค่นี้ อาจารย์พ่อเอย อาจารย์แม่เอย มาเต็ม ไม่เหงาหรอก ไหนจะพวกเด็กๆ อีก หรือมีอะไรหนักใจมากกว่าการรับมือกับพวกเด็กๆ" ครรชิตเข้ามาเกาะบ่าเพื่อนสนิท"เออ...ใช่ กูห่วงกัญญา ช่วงนี้ยิ่งมีปัญหาบ่อยๆ กูไม่สบายใจเลย" เกรียงไกรบอกความในใจกับเพื่อนสนิท"เฮ้ย...มึงก็อย่าคิดมาก คงไม่มีอะไรหรอก ครรชิต" ตบบ่าเพื่อนรักเกรียงไกรกับครรชิด เป็นเพื่อนกันมานานสมัยประถม ตัวติดกัน เรียนก็เรียนด้วยกัน โชคดีอีกได้มาทำงานที่เดียวกัน เขามีหน้าที่ดูแลน้องนักศึกษาฝึกงาน และน้องใหม่
"สวัสดีครับ....กิ่งกาล มีธุระด่วนไหม พอดีผมมาต่างจังหวัดครับ ถ้าด่วนก็ฝากเรื่องไว้ที่เลขาผมได้เลยนะครับ อีกหลายวันกว่าผมจะกลับกรุงเทพฯ ผมพาครอบครัวมาพักผ่อน""แหม.....ตะวันคะ ไม่มีเรื่องงานกิ่งโทรหาคุณไม่ได้เหรอคะ เราไม่ได้เจอกันนานแล้ว ตะวันเมื่อไหร่ คุณจะมีเวลาให้กิ่งสักทีคะ นี่ไปพักผ่อนต่างจังหวัดก็ไม่ชวนกิ่งเลย ไปพักผ่อนที่ไหนคะ กิ่งตามไปได้นะคะ จะได้เจอคุณแม่และน้องสาวคุณด้วย""คุณสบายดีไหมครับ อยู่ที่ไหน วันนี้ไม่ได้ทำงานเหรอ อ้อ...วันนี้วันหยุดนี่นา ไปเที่ยวไหนครับ""วันนี้กิ่งอยู่บ้านค่ะตะวัน วันหยุด ถึงได้โทรหาคุณไงคะ กิ่งอยากเจอคุณ คิดถึงนะคะ""ผมยังไม่สะดวกครับกิ่ง ไว้ให้ผมกลับจากต่างจังหวัดก่อนนะครับ เราค่อยเจอกัน""แล้วเมื่อไหร่ล่ะคะตะวัน นับวันๆ คุณยิ่งห่างกิ่งออกไปทุกที เราก็อายุมากขึ้นทุกวันแล้วนะคะ อะไรๆ ก็คาราคาซัง ไม่ชัดเจนเลย แต่ขอให้คุณรู้ไว้นะคะ ว่ากิ่งรักคุณเสมอค่ะ งั้นแค่นี้นะคะตะวัน กิ่งจะออกไปสระผมค่ะ"กิ่งกาล สาระสิทธิ์ เป็นลูกสาวคนเดียวของเศรษฐี เมืองชล บ้านพ่อเธอทำกิจการโรงแรม และอีกหลายอย่าง ส่วนกิ่งกาล ทำงานบริษัทซึ่งเป็นของพ่อเธอ ที่มีสาขาอยู่ที่กรุงเทพ
"กาน พรุ่งนี้ปรายพาไปเที่ยวเขาใหญ่ อย่าลืมขอคุณป้ากับคุณพี่ของเธอไว้นะ"ปรายลดาบอกเพื่อนระหว่างที่หัดขับรถอยู่ในไร่ วันนี้เธอให้กานดาราขับรถหกล้อเกียร์ธรรมดา เธออยากให้เพื่อนขับเกียร์แบบนี้เป็น เวลาจะไปขับเกียร์ออโต้มันจะง่ายมากๆ กานดาราเรียนรู้ได้เร็ว หัดขับไม่กี่ชั่วโมงก็สามารถขับได้ เหมือนตอนที่เธอหัดขับ พ่อของเธอหัดให้ภายในไร่ ใช้เวลาสามชั่วโมงก็ขับได้ พ่อเธอให้ขับขึ้นถนนใหญ่เลย ตอนนั้นจำได้ว่าตื่นเต้นมากๆ"จริงเหรอปราย ไปๆ เดี๋ยวกินข้าวเที่ยงฉันจะลองขออนุญาติแม่กับพี่ตะวันนะ ""หวังว่าเธอจะได้รับข่าวดีนะกาน ฉันอยากพาไปอากาศกำลังดี หรือเราจะไปกางเต้นท์กันดีกาน อุปกรณ์ก็พร้อมทุกอย่าง ถ้าได้ไปเราเตรียมอาหารไปทำกินกันดีกว่านะ พูดแล้วฉันก็ตื่นเต้น เธอว่าพี่ชายเธอจะให้ไปไหม ปรายลดาถามย้ำ""กานไม่รู้แต่ว่าตั้งแต่มาที่บ้านปราย พี่ตะวันเปลี่ยนไปเยอะมากนะ ตามใจ ใจดี กานชอบแบบนี้ ไม่อยากให้พี่ตะวันดุ อยากให้หน้ายิ้มบ้าง กานรู้ว่าพี่ตะวันเครียดหลายอย่าง แต่พอมาที่นี่ผ่อนคลายไปเยอะมาก ไปกันเถอะปราย ฉันว่าฉันขับคล่องแล้ว ตื่นเต้นมากเลยตอนนี้ นี่ฉันจะได้ไปเที่ยวมรดกโลกแล้วเหรอเนี้ย ดีใจจังเลยปร
หลังจากที่กินข้าวเช้ากันแล้ว หนึ่งหนุ่ม สองสาวก็เตรียมตัวขึ้นเขาใหญ่ทันที เพราะกานดาราตื่นเต้นมาก ๆ เร่งให้ทั้งพี่ชายและปรายลดา พาขึ้นไปเร็ว ๆ"เดินทางปลอดภัยกันนะลูก เที่ยวให้สนุก ถึงแล้วก็โทรหาแม่ด้วยนะ""ได้ครับแม่เดี๋ยวถึงแล้วผมโทรหานะครับ ไปนะครับคุณน้า ตะวันยกมือไหว้ทั้งสามคน""สวัสดีค่ะคุณป้า ปรายจะเที่ยวเผื่อนะค"ะ"กานไปก่อนนะคะ แม่ คุณน้าทั้งสอง ตอนนี้ยังตื่นเต้นไม่หายเลยค่ะ""เดินทางกันปลอดภัยนะลูก ไปกันได้แล้ว" นายอลงกตบอกกับทั้งสามคน"เดี๋ยวปรายขับเองนะคะ ขากลับพี่ตะวันค่อยขับค่ะ"พูดจบก็ปีนขึ้นรถ ชายหนุ่มขึ้นไปนั่งข้างหน้าคู่คนขับ ทำให้กานดาราต้องปีนขึ้นไปนั่งข้างหลัง"ปรายจะขับอย่างระมัดระวัง ทางบางช่วงคดเคี้ยว เดี๋ยวคนนั่งหลังจะเมารถเอา เปิดกระจกดีกว่านะคะ ลมเย็นมากๆ หวังว่าเราจะไม่เจอช้างกันกลางทาง แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้าเจอก็จะมีเจ้าหน้าที่อยู่ด้วยตลอดเวลา ถ้าเราไม่ทำอะไรเขา เขาก็ไม่ทำอะไรเราหรอกค่ะ"ทางคดเคี้ยวอย่างที่หญิงสาวบอกจริงๆ เขารู้เลยว่าปรายลดาขับรถเก่งมาก ถ้าให้เขาขับก็คงต้องค่อยๆ ไป เพราะไม่ชินทาง ปล่อยให้หญิงสาวขับไปดีกว่า น่าจะปลอดภัยกว่าเขาขับระยะทางไม่
เกือบห้าทุ่มแล้ว ด้วยว่านักท่องเที่ยวน้อย ทำให้บรรยากาศกลางคืนเงียบสนิท หลังจากที่เก็บอุปกรณ์เสร็จเรียบร้อยแล้ว สองสาวเข้านอนคุยกันต่อในเต้นท์"ปรายมาเที่ยวบนนี้บ่อยไหม ต้องบ่อยมากเลยใช่ไหม" กานดาราถามเพื่อนสาว"บ่อยมาก ว่างเมื่อไหร่ปรายก็ขึ้นมา บางทีก็ใช้มอเตอร์ไซค์ บางทีก็รถกระบะ""อยากได้เที่ยวเหมือนปรายจังเลย กานไม่ค่อยมีโอกาสไป ส่วนมากก็ไปกับแม่ พี่ตะวัน ช่วงมัธยมยิ่งไม่มีโอกาสไปไหนเลย เรียน กลับบ้าน กินข้าวกับแม่สองคน เพราะพี่ตะวันไม่ค่อยว่าง ก็อย่างที่ปรายเห็นพี่ตะวันเครียดตลอด งานเยอะ สมัยพ่อเสียใหม่ๆ บ้านเราไม่ได้สบายเหมือนตอนนี้ กานอิจฉาปรายจัง""ไม่เห็นเป็นไรเลย เธอก็เป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน ที่ผ่านมาอย่าไปคิดมากนะ ปรายเข้าใจ แต่ต่อจากนี้ไป ถ้าปรายว่าง จะต้องมีกานได้ด้วยตลอด ปรายสัญญา นี่ถ้ากานเรียนที่เดียวกับปราย เราคงได้ไปฝึกงานด้วยกันเนาะ กานรู้ไหมว่า เป็นความไฝ่ฝันของปรายเลย มาเที่ยวที่นี่ตั้งแต่เด็กๆ บ้านปรายกับบ้านพี่ภาษสนิทกัน พ่อกับแม่เราก็สนิทกัน เวลาไปเที่ยวก็ไปด้วยกัน ไม่เหมือนเพื่อน เหมือนพี่น้องมากกว่า""เวลามากับเพื่อนๆ ถ้าบอกว่ามากับพี่ภาษ พ่อกับแม่จะสบายใจเพรา
“น้องกาน น้องกาน” เสียงตะวันตะโกนเรียกกานดาราอยู่หน้าห้องของเธอ หญิงสาวสะดุ้งตกใจกับเสียงเคาะประตูนั้น เธอเงยหน้ามองหน้าฬิกาโบราณเรือนใหญ่ที่ผนังห้อง เกือบตีสามแล้ว อะไรกันนี่พี่ตะวันเป็นอะไร ก็เธอบอกว่าจะลงไปเอาโทรศัพท์เอง จะมาเคาะประตูทำไม ไม่อยากเห็นหน้าเลย คนใจร้าย ทำไมพี่ชายเธอถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้ อะไรดลใจให้เขาทำแบบนั้น เสียงเคาะนั่นดังถี่ขึ้น จนเกือบจะกลายเป็นทุบ“อะไรคะพี่ตะวัน” เธอเปิดประตูห้องนอน“กานบอกแล้วไงคะว่าจะไปเอาโทรศัพท์เอง ไม่ต้องเอาขึ้นมาให้หรอกค่ะ”เธอเห็นหน้าพี่ชายเธอ ตาแดง ผมเผ้ารุงรัง เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวพันแขนขึ้นมาถึงข้อศอก ทั้งสองข้าง ท่าทางอิดโรย เหมือนยังไม่ได้นอน สมน้ำหน้าใครจะไปนอนลง ถ้านอนได้ก็แสดงว่า ไม่ใช่คนแล้วล่ะ"น้องกานออกมาคุยกับพี่หน่อย" พี่ทนรอถึงพรุ่งนี้ไม่ได้ มาเถอะมาคุยกับพี่หน่อย"ท่าทางและหน้าตาของพี่ชายเธอตอนนี้ หมดอาลัยตายหยากมาก เดินเหมือนไม่ใรสติ เขาไม่ได้เมา เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ทำตัวเองทั้งนั้น เธอเกลียดมากผู้ชายนิสัยแบบนี้ เห็นแก่ตัว ไม่น่าเชื่อว่าพี่ชายเธอจะเป็นแบบนี้ไปได้เธอเคยเคารพ และนับถือเขามาก เขาเป็นไอดอลของเธอ เป็นพี่
พ่อขา แม่ขา ปรายขอลาไปพักผ่อนสักพักนะคะ อาจสองปีสามปี หรือมากกกว่านั้น ปรายกลับมาแน่นอนค่ะ ปรายขอรถพ่อไปใช้คันหนึ่งนะคะ คันที่ไม่มีใครรู้ว่าบ้านเรามี ปรายขอโทษพ่อกับแม่นะคะ ที่ไม่เข้มแข็งพอ ยังไม่ได้ตอบแทบบุญคุณของพ่อกับแม่เลย ปรายอาจยังเด็ก เลยรับมือกับปัญหายังไม่ได้ พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินนะคะ ปรายพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง และเบอร์โทรนี้ ปรายจะยกเลิกนะคะ เดี๋ยวปรายจะติดต่อมาเองค่ะ ขณะที่แม่กับพ่ออ่านแชทนี้ ปรายก็งไปไกลมากแล้ว สุดท้ายนี้ปราย ขอให้พ่อกับแม่มีสุขภาพแข็งแรง รักพ่อกับแม่มากนะคะ อ่อ...พวกเครื่องประดับ ปรายไม่ได้เอามาด้วยนะคะ ยังอยู่ในเซฟครบทุกอย่าง รักพ่อกับแม่มากค่ะ ปรายลดา................นายอลงกต มองหน้าภรรยา หน้านิ่ง “จนได้นะหนูปราย แม่เห็นว่ายังไงล่ะ” เขาถามภรรยา“จะยังไงล่ะ ก็ต้องตามนั้น ก็รู้กันอยู่ นิสัยน้องปราย ถ้าไม่ที่สุดแล้ว ไม่เป็นแบบนี้หรอก แม่ไม่เป็นไรหรอกพ่อ ดีเสียอีก ลูกจะได้อยู่กับตัวเอง คิดทบทวน ปล่อยเขาไปสักพัก สบายใจดีแล้วคงติดต่อกลับมา ปกติเขาก็ไม่ค่อยได้อยู่กับเราอยู่แล้ว เราก็ให้อิสระลูกเต็มที่ แล้วแต่เขาแม่ไม่มีปัญหาหรอก เดี๋ยวเขาก็กลับมา เราสอง
ปรายลดาตัดสินใจแล้ว พรุ่งนี้ตะวันกับกานดาราเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เธอจะอาศัยช่วงเวลานี้ เอาตัวเองออกไปจากที่ตรงนี้สักพัก ไว้หัวใจเธอแข็งแรงดีแล้วเธอจะกลับมา พ่อกับแม่เธอไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ถ้าเธอหายไปท่านทั้งสองก็จะรู้ว่าเธอเป็นอะไร ครั้งนี้เธอเจ็บเหลือเกิน โธ่เอ้ยปรายลดา ริจะรักก็อกหักซ่ะแล้วหญิงสาวไม่เข้าใจเลย ทำไมกับการที่เธอขอเวลา เพื่ออยู่กับตัวเองสักพัก มันจะทำให้ความรักที่ตะวันรักเธอมันหมดไปเลยเหรอ ปากเขาก็บอกว่ารักเธอ รอเธอได้ จะไม่บังคับเธอ จะตามใจเธอทุกอย่าง จะรอวันที่เธอพร้อม ชีวิตนี้จะมีแต่เธอคนเดียว คำพูดเหล่านี้ เธอจำมาตลอด จำจนขึ้นใจ นึกโมโหตัวเองที่หลงเชื่อเขาง่ายๆ สุดท้ายก็เจ็บอยู่คนเดียวแต่พอถึงเวลาจริงๆ กลับรอเธอไม่ได้ ในกรณีที่รอไม่ได้แล้วทำแต่งาน บ้างาน เธอจะไม่คิดอะไรเลย แต่นี่เขากลับกลายเป็นคนละคน เขาแอบมีคนอื่น ถามว่าทำไมเธอรู้ คนเราคบกันเป็นแฟน พออีกคนเปลี่ยนไป ใครบ้างจะไม่รู้ ที่เธอขอเวลา ใช่ว่าเธอจะมีคนอื่น เธอแค่อยากทำงาน อยากดูแลพ่อแม่ อยากสานต่อธุรกิจที่บ้าน เอาตรงๆ เธออยากตอบแทนบุญคุณพ่อและแม่บ้าง อยู่ๆ เรียนจบมาแล้วจะให้แต่งงานเลย เธอคิดมันไม่ใช่หญิงสาวใ
ตั้งแต่ปรายลดากลับจากใต้ ถึงตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบหกเดือนแล้ว บ้านของตะวันสร้างเสร็จเรียบร้อยและย้ายเข้ามาอยู่แล้ว ตกลงว่าเขาสร้างบ้านสองหลัง หลังเล็กสร้างให้กานดารา เขาให้เหตุผลว่า เผื่อน้องสาวแต่งงานแล้วอยากมีบ้านเป็นของตัวเอง เลยสร้างให้อีกหลัง ซึ่งประภาษก็เป็นคนออกแบบให้เหมือนเดิม นางดุจเดือนมีความสุขมาก ได้ทำอาหาร ได้ทำสวนครัว ได้ปลูกดอกไม้ ตอนนี้นางลุ้นอยู่อย่างเดียวคือ รอให้ตะวันแต่งงาน นางอยากเลี้ยงหลาน อยากอุ้มหลานนางไปทาบทามฝั่งของปรายลดาแล้ว แต่เห็นว่าปรายลดาขอเวลาอีกสักหน่อย นางเข้าใจในฐานะที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน ปรายลดาเพิ่งจะเรียนจบ และรับปริญญาไป หญิงสาวอาจอยากอยู่กับตัวเอง อยากเป็นอิสระ ยังอยากอยู่คนเดียว ผู้หญิงเรื่องมีครอบครัวต้องคิดเยอะหน่อย แต่ลูกชายนางนี่ซิ ใจร้อน อยากแต่งเสียเร็วๆ บางทีผู้ชายก็ไม่เข้าใจผู้หญิง นางก็คอยบอกให้เขาใจเย็นๆ ต้องให้เวลาปรายลดาบ้าง“พ่อว่ายังไงล่ะ พี่ดุจเดือนเขาทาบทามน้องปรายให้พ่อตะวันแล้วนะคะ แม่ว่าพ่อตะวันเขาก็ดูดีทุกอย่างเลยนะ ทั้งฐานะ หน้าที่การ อายุ พร้อมทุกอย่าง สามารถจะดูแลลูกสาวเราได้ ไม่ลำบากหรอก” นางพูดไปเรื่อยๆ แต่หน้าตาก็มีความก
"แม่ครับ รถคันนี้นั่งสบายไหมครับ" ตะวันสังเกตว่า แม่ของเขานั่งเอนหลังท่าทางสบายมาก"สบายมากเลยลูก นิ่ง เสียงเงียบ เก้าอี้ใหญ่นั่งสบาย แม่ชอบ" นางดุจเดือนพูดตามที่ตัวเองรู้สึก"น้องกาน ชอบไหม" ตะวันมองผ่านกระจกถามน้องสาว ที่นั่งแถวหลังคนขับ สายตาเขาเลยไปหาคนที่นั่งข้างกานดาราด้วย ได้เห็นสักนิดก็ยังดี แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว ได้อยู่ใกล้ๆ ได้เห็นหน้า"ชอบค่ะพี่ตะวัน กานชอบตั้งแต่นั่งไปใต้แล้วนะคะ คันใหญ่ นิ่งและนิ่มสบายดี กานยังคุยกับปรายเลยค่ะ ตอนที่เราไปใต้ว่าชอบรถคันนี้นอนสบาย""ถ้าทุกคนชอบ พี่ว่าจะซื้อไว้ใช้สักคัน พี่ก็ชอบใช้แล้วติดใจเลย ใหญ่ไปนิดแต่ ขับสบาย แถมประหยัดน้ำมันด้วย เวลาพาแม่เดินทาง จะได้นั่งสบายๆ ไม่เหนื่อยมาก""ถ้าคุณจะซื้อบอกผมนะ ผมจะพาไปดู เซลล์ที่ขายให้ผม บริการดีมาก" ประภาษบอกกับตะวัน"โอเคงั้น ไว้สักประมาณอาทิตย์หน้า เรามาดูด้วยกันนะ แม่กับน้องกานเลือกสีไว้ได้เลยนะครับ ผมคิดว่าไปนครนายกก่อน ไม่เกินอาทิตย์หน้า ผมจะขึ้นมาดูรถ ถ้ามีสีตามที่ต้องการ ก็จะตกลงซื้อเลย ""กานพี่เขาตอบมาแล้วนะ ปรายส่งผ้าลอตเก่าไปให้เขาดู ห้าสิบชุด รับไปสามสิบ ที่เหลือถ้าขายไม่ได้ เราก็เก็บไว้ใส
ปรายยังไงเนี้ย ตกลงเขาจะมาซื้อของหรือทักมาหาปรายเฉยๆ เอาดีๆ กานงงแล้วนะ วิเคราะห์จากคำพูดที่เขาพิมพ์มา กานว่าเขาไม่ได้มาซื้อของหรอก กานเข้าไปส่องไอจีเขาแล้ว เอฟซีเขาเพียบ สวยๆทั้งนั้น กานไม่เชื่อว่าเขาไม่มีคนคุย เขาไปกดถูกใจสาวๆเพียบเลย มีแต่คนสวยๆ แล้วปรายไปรู้จักเขาได้ยังไง ตั้งแต่เมื่อไหร่เขาเป็นรุ่นพี่ของปราย เพิ่งจบไปปีที่ผ่านมา เรียนคณะเดียวกัน ตอนที่พี่เขาเรียนเขาก็เข้าวงการแล้ว เราทำกิจกรรมด้วยกัน พี่เขามีแฟนแล้ว ไม่นานก็เลิกกันไป เป็นผู้ชายที่เจ้าชู้มาก จีบดะ ยกเว้นปราย ปรายจะคุยแค่งาน จบเรื่องงานก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย ตอนที่ปรายขายของในเพท พี่เขาเข้ามาทัก กดถูกใจในไอจีเวลาเราลงรูป นี่ห่างไปนานนะ เพิ่งจะมากดถูกใจ ที่ปรายตื่นเต้นเพราะ เพื่อนพี่เขามาสั่งชุดฮาวายกับปราย นี่ไงดูซิ เขาออเดอร์มาหลายชุดมาก ไม่มีอะไรหรอก เขาแค่ทักมาบอกว่าเพื่อนเขาอยากดูรูปชุดฮาวาย เรายังไม่ได้ซักไง แต่ปรายได้เบอร์เพื่อนเขาแล้วนะ ต่อไปนี่ก็จะติดต่อกับเพื่อนเขา ไม่ต้องผ่านพี่ผู้ชายแล้ว สบายใจได้เลย ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวพรุ่งนี้ปรายบอกพี่ตะวันเอง ปรายเห็นหน้าพี่ตะวันแล้วเมื่อกี้ รู้ว่าจะต้องทำยังไง นี่ถ้า
"กินน้ำเต้าหู้แล้วคิดถึงที่บ้านปรายเนาะ ที่เราออกไปช่วยลุงกับป้าขายน้ำเต้าหู้ กานว่าที่บ้านปรายอร่อยกว่าเยอะเลยนะ หรือเราชินทางโน้น กานว่าจะซื้อของไปฝากป้ากับลุงสักหน่อย แต่คิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรดี"" ปรายซื้อผ้าถุงมาฝากป้า กางเกงเลมาฝากลุง จริงๆ กานไม่ต้องซื้อหรอก หรือแล้วแต่กานล่ะกัน เผื่ออยากให้ ไว้เราค่อยหาดูพรุ่งนี้ก็ได้ หลังจากกลับจากโรงงาน""ทุกคนครับ เดี๋ยวภาษจะเข้ามานะครับ เขาเข้ามาธุระเรื่องกาแฟที่กรุงเทพฯ ผมเลยชวนเขามาพักบ้านเรา พอดีเลยจะได้กลับพร้อมกันวันมะรืน เราก็จะได้คืนรถภาษด้วย ดีเหมือนกันนะครับ แม่ ผมจะได้ดูแบบบ้านกับเขาเลย เดี๋ยวให้ภาษนอนห้องเดียวผมเลยล่ะกันนะครับ""แล้วพี่ภาษมารถอะไรคะพี่ตะวัน" ปรายลดาถามชายหนุ่ม"มากับเพื่อนครับ เขาเห็นว่าเราจะกลับบ้านกันวันมะรืนก็เลยจะกลับด้วย ผมรบกวนแม่เตรียมที่นอนให้ภาษด้วยนะครับ พวกชุดเครื่องนอน ผ้าเช็ดตัว" "เดี๋ยวกานไปเตรียมให้ก็ได้ค่ะ จะได้ไม่ลำบากแม่ขึ้นลง ปรายไปช่วยกานหน่อยนะ "สองสาวขึ้นไปข้างบนอีกครั้ง เพื่อเตรียมที่นอนให้ประภาษ "เดี๋ยวเราไปเอาผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผ้าห่ม หมอน ผ้าเช็ดตัวก่อนนะ ตู้เก็บผ้าอยู่ที่ห้องอีกห้
แม่ขา พี่ตะวันโทรมาแล้วค่ะ น่าจะถึงแล้ว เดี๋ยวกานออกไปเปิดประตูเองนะคะแม่ กานดารารีบวิ่งออกไปหน้าบ้้าน เพื่อเปิดประตูให้พี่ชายและปรายลดา เธอคิดถึงทั้งสองคนเลยสวัสดีค่ะพี่ตะวัน ไม่ได้เจอพี่ตะวัน หนึ่งเดือนเต็ม ๆ ดูมีความสุขมากเลยนะคะ หน้าตาอิ่มเอิบมาก อ้วนขึ้นไหมคะเนี้ย กานดาราทักทายพี่ชายของเธอ ทำไม ดูพี่อ้วนขึ้นเหรอน้องกาน ช่างสังเกตุนะเรานี่จริงอย่างที่น้องสาวเขาทัก เขาน้ำหนักขึ้นสามกิโล นั่งๆนอนๆ เฝ้าสาว คงเป็นเพราะสบายใจด้วยล่ะ ธรรมดาของคนมีความสุขไปๆช่วยพี่ขนของก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกันปรายเป็นไงบ้าง นี่คล้ำลงนะเนี้ย ใช่ไหม พี่ตะวันอ้วนขึ้น ปรายผอมลง สลับกัน คิดถึงเพื่อนจังเลย ไหนของฝาก กานดาราแหย่เพื่อนเล่นๆ กานเฝ้ารอของฝากจากทางใต้ นี่รอตั้งแต่เช้าแล้วรู้ไหม พี่ตะวันขับรถช้าหรือเปล่านะสบายดี กานก็เหมือนเดิมเลยนะ ของฝากอยู่ในกระเป๋า มีเพียบเลย ปรายไปเจอร้านผ้าฮาวายด้วย ได้มาฝากกานหลายชุดเลย พี่ตะวันไม่ได้ขับรถช้าหรอก เราแวะซื้อของกินบ่อย รถไม่เยอะด้วยแหละ เลยมาแบบสบายๆสองสาวรีบขนของเข้าบ้านก่อนเถอะครับ เดี๋ยวค่อยคุยกัน ตะวันบอกสองสาว เมื่อเห็นว่าทั้งคู่เริ่มที่จะคุยกันยาวสว
ใครมากดออดหน้าบ้าน น้องกานไปดูหน่อยลูก" "ได้ค่ะแม่ เดี๋ยวกานไปดูเอง ไม่น่าจะเป็นคนที่รู้จักนะคะ กดกริ่งรัวๆ แบบนี้""นี่ตะวันอยู่ไหม ทำไมพี่โทรหาแล้วเขาไม่รับสายเลย เขาอยู่ที่นี่ไหม น้องกาน เปิดประตูให้พี่หน่อย" "สวัสดีค่ะพิ่กิ่งกาญณ์ มีธุระอะไรเหรอคะ พี่ตะวันไม่อยู่หรอกค่ะ ไปทำงานที่ใต้ หลายวันแล้วมีอะไรไหมคะ ฝากกานไว้ก็ได้นะคะ อีกหลายวันค่ะ กว่าพี่ตะวันจะกลับ" "ตะวันไปทำงานที่ไหนคะ มีที่อยู่ไหม จังหวัดอะไร แล้วนอกจากเบอร์เดิม ตะวันมีเบอร์อื่นอีกไหมคะ น้องกาน นี่น้องกานจะใจดำ ไม่ให้พี่เข้าไปสวัสดีคุณแม่เลยเหรอคะ พี่เหนื่อยแล้วก็ร้อนมาก ""ขอพี่เข้าไปไหว้คุณแม่หน่อยนะคะ แป๊ปเดียว ทำยังกับว่าบ้านนี้พี่ไม่เคยมางั้นแหละ""ไม่ต้องลำบากหรอกนะหนูกิ่งกาญณ์ พอดีพวกเราจะออกไปธุระข้างนอกกัน ไม่สะดวกเลยจ๊ะ""สวัสดีค่ะคุณแม่ แหม.....กิ่งมาผิดวันใช่ไหมคะ คุณแม่สบายดีนะคะ กิ่งคิดถึงทุกคนเลยนะคะ โดยเฉพาะตะวัน เขาคงงอนกิ่งนะคะ กิ่งโทรไปเข้าไม่รับสายกิ่งเลย ไม่เป็นไร วันหลังเดี๋ยวมาใหม่นะคะคุณแม่ น้องกาน" กิ่งกาญณ์จำต้องถอยกลับไปก่อน เอาเถอะไว้เธอติดต่อตะวันได้ เธอก็ต้องมาที่นี่อยู่วันยังค่ำ ทำไมเ