Share
บทที่ 814
Related chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 815
ฉินอันอันได้ยินน้ำเสียงของเขาแล้วรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก “ฟู่สือถิง ผู้ชายอย่างพวกคุณคิดแบบนี้เหมือนคุณทุกคนหรือเปล่า? ทำไมเสี่ยวเถียนถึงต้องการหย่า? หรือว่าในใจของพวกคุณไม่รู้? ถ้าเสี่ยวเถียนไม่รักเขา ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเลยว่าเขาต้องรับแรงกดดันจากพ่อแม่เขา…” “ฉินอันอัน ถ้าจุ่นจือยืนกรานจะอยู่กับหลีเสี่ยวเถียน ไม่ว่าจุ่นจือจะต้องแบกรับความกดดันมากแค่ไหน มันคือสิ่งที่เขาพิจารณาแล้วว่าเขาสามารถแบกรับได้ ตอนนี้ไม่ว่าเขาตัดสินใจเปลี่ยนเบอร์ใหม่หรือก้าวไปสู่การแต่งงานใหม่ มันก็เป็นอิสระของเขา” ......ทั้งสองคนไม่ได้ทะเลาะกันเรื่องส่วนตัวของพวกเขา แต่พวกเขากลับทะเลาะกันเรื่องของเฮ่อจุ่นจือและหลีเสี่ยวเถียนแต่ฉินอันอันสงบลงอย่างรวดเร็ว เธอพิจารณาคำพูดของฟู่สือถิงอย่างรอบคอบ หลังจากครุ่นคิดแล้ว เธอก็คิดว่าคำพูดของฟู่สือถิงนั้นสมเหตุสมผล “ทำไมคนถึงชอบทำสิ่งที่ตัวเองคิดว่าดีต่ออีกฝ่าย ทั้งที่จริง ๆ แล้วไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย?” เธอถอนหายใจแผ่วเบา “เพราะว่าคิดไปเองว่าเป็นแบบนั้น” เขาตอบอย่างระชับและทรงพลัง “ไม่ใช่เพียงแค่จุ่นจือและหลีเสี่ยวเถียนเท่านั้นที่คิดเอาเอง พวกเราก็เหมือนกัน”
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บบที่ 816
“ฟู่สือถิง” ฉินอันอันเห็นใบหน้ามืดมนของเขาแล้วเอ่ยทันที “วันปีใหม่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเถียงกันด้วยเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ หรอกนะคะ” เมื่อเธอพูดจบ อารมณ์ของเขาสงบลงเล็กน้อย จิ้นซือเหนียนกลับกล่าวว่า “ผมให้ของขวัญอันอันทุกเทศกาลอยู่แล้ว ผมเคยมอบเครื่องประดับอื่น ๆ ให้เธอหมดแล้ว เหลือก็แต่แหวน ปกติคุณไม่ได้สนใจเธอ ตอนนี้ผมแค่ทำเรื่องที่ผมทำเป็นปกติ แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาโกรธผม?” จิ้นซือเหนียนมีภาพลักษณ์ที่อ่อนโยนในใจของฉินอันอันมาโดยตลอด วิธีที่เขาตั้งคำถามกับฟู่สือถิงขณะนี้ทำให้เธอรู้สึกแปลกเล็กน้อยแน่นอนว่าเธอไม่โกรธที่จิ้นซือเหนียนพูดแบบนี้จิ้นซือเนียนพุ่งเป้าใส่ฟู่สือถิงก็เพื่อเธอ “คุณให้ของขวัญเธอทุกเทศกาลแล้วยังไง?” ฟู่สือถิงเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดอย่างดูถูก “เธออยู่กับคุณหรือเปล่า? ถ้าไม่ก็หุบปากซะ” คำพูดนี้ทำให้จิ้นซือเหนียนหุบปาก แล้วทำให้ฉินอันอันโกรธขึ้นมา “ฟู่สือถิง…” “คุณจะขับรถหรือเปล่า? ถ้าไม่ ผมจะขับเอง” ฟู่สือถิงพูดแทรกเธอ เขารู้ว่าเธอต้องการออกหน้าช่วยจิ้นซือเหนียน แต่เขาไม่อยากฟัง เธอแอบสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเปิดประตูรถ ก่อนลุกจากที่นั่งคนขับแล้วไปนั่งที่เบ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 817
ฟู่สือถิงคว้าข้อมือของเธอแล้วดึงเธอไปที่ห้างสรรพสินค้าโดยไม่พูดอะไรสักคำเธอเข้าใจเจตนาของเขาทันที “ฟู่สือถิง ฉันไม่ต้องการให้คุณซื้อของขวัญให้ฉัน! ฉันอยากกลับบ้านเดี๋ยวนี้!” เธออยากจะสลัดให้หลุดจากมือใหญ่ของเขา แต่เขากลับจับไว้แน่นไม่ปล่อย “ทำไมคุณไม่ปฏิเสธของขวัยญองจิ้นซือเหนียน?” เขาย้อนถาม “คุณไม่มีเหตุผลที่รับของเขา แต่ไม่รับของผม” ฉินอันอันคิดว่าตัวเองฟังผิด เขาพูดจาแบบเด็ก ๆ แบบนี้ได้ยังไง? เมื่อจิ้นซือเหนียนเห็นฟู่สือถิงใช้กำลังบังคับดึงฉินอันอันเดินไป เขาเปิดประตูแล้วไล่ตามไปทันที “คุณตามมาทำไม?” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างรังเกียจ “คุณดาราใหญ่ คุณกลัวว่าคนอื่นจะจำคุณไม่ได้งั้นเหรอ? อย่าทำให้ผมกับฉินอันอันถูกปาปารัซซี่ถ่ายรูปไปด้วยเลย!” คำพูดของเขาทำให้จิ้นซือเหนียนถอยกลับไปในรถ จิ้นซือเหนียนไม่กลัวที่จะถูกปาปารัสซี่แอบถ่ายรูป แต่เขารู้ว่าฉินอันอันไม่ชอบการถูกแอบถ่ายรูปหลังจากจิ้นซือเหนียนกลับไปในรถ ฉินอันอันเหลือบมองฟู่สือถิง “คราวหน้าถ้าคุณต้องการให้ของขวัญฉัน อย่าลืมซื้อล่วงหน้าสิ ตอนนี้คุณไม่รู้สึกอายบ้างเหรอ?” ฟู่สือถิง “คนที่ควรอับอายคือจิ้นสือเหน
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 818
เมื่อทั้งสองคนออกมาจากห้างสรรพสินค้า จิ้นซือเหนียนก็เห็นว่าตัวของพวกเขาค่อนข้างอยู่ใกล้กันและค่อนข้างผ่อนคลายไม่ต่างจากคู่รักคู่อื่นบนท้องถนน เห็นได้ชัดว่าตอนที่ทั้งสองคนเข้าไปในห้างสรรพสินค้า พวกเขากำลังผลักและดึงราวกับว่าพวกเขากำลังทะเลาะกันสิ่งที่ทำให้คืนดีกันเร็วขนาดนี้ต้องไม่ใช่ของขวัญในห้างถ้าหากฟู่สือถิงให้ของขวัญแก่ฉินอันอันแล้วมันแก้ไขข้อขัดแย้งของพวกเขาได้ พวกเขาจะไม่ทะเลาะกันอยู่ตลอดอย่างนี้ดูเหมือนว่า ฟู่สือถิงจะเป็นฝ่ายยอมเธอด้วยตัวเอง เมื่อกลับมาถึงวิลล่า ฉินอันอันนำของขวัญกลับไปเก็บที่ห้อง คิดไม่ถึงว่าป้าจางนำกระเป๋าเดินทางของฟู่สือถิงเข้ามาเรียบร้อยแล้ว “คุณบอกว่าหิวไม่ใช่เหรอ? ไปกินข้าวก่อนเถอะ!” ฟู่สือถิงกล่าว “ค่ะ ฉันจะจัดของสักหน่อย คืนนี้คุณนอนที่ห้องฉัน ฉันจะไปนอนห้องเล็กนั่น” “ถ้าเป็นแบบนี้ ผมจะไปพักในห้องเล็กเอง” ฟู่สือถิงไม่ต้องการเบียดบียนที่ของใคร “เช้านี้มันเป็นอุบัติเหตุ ครั้งหน้าผมจะระวัง” “คุณกำลังข่มขู่ฉันเหรอ?” เธอมองดูอาการบาดเจ็บบนหน้าผากของเขา “หรือว่าคุณอยากนอนกับฉันใช่ไหม?” “เอาคำว่า ‘หรือว่า’ ออกไปเถอะ” เขาเข้ามาในห้องแล้วป
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 819
“ตกลง ถ้าเธอไม่อยากมา นายอย่าบังคับเธอนะ” ฉินอันอันอธิบาย “โอเค” ตามที่ฉินอันอันคาดไว้ หลีเสี่ยวเถียนไม่เต็มใจที่จะมาแต่ไม่ใช่เพราะการที่มีฟู่สือถิงอยู่ แต่เป็นเพราะจิ้นซือเหนียน จิ้นซือเหนียนเป็นไอดอลของหลีเสี่ยวเถียน เธออยากเจอเขามากแต่เนื่องจากเมื่อวานเธอดื่มมากเกินไปแล้วยังร้องไห้หนักมากในตอนกลางคืน วันนี้ใบหน้าของเธอจึงบวมมาก ดวงตาของเธอบวมและแดงจนลืมไม่ขึ้น ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถออกไปพบปะผู้คนข้างนอกได้ หลังอาหารเย็น ฉินอันอันส่งจิ้นซือเหนียนกลับออกไป เมื่อเธอเดินกลับมาห้องทานข้าว เห็นฟู่สือถิงกำลังอุ้มจื่อชิวอยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นฟู่สือถิงอุ้มลูกมองออกเลยว่าเขาประหม่าเล็กน้อย ร่างกายของเขาตึงเครียด โดยเฉพาะกล้ามเนื้อที่แขนซึ่งเกร็งมากตัวของเขาสูงใหญ่ แขนขายาว จื่อชิวดูตัวเล็กมากสำหรับเขา เขากลัวว่าอุ้มไม่มั่นคงดี ลูกจะหล่นได้ “เขาไม่ร้องไห้เลย ตอนที่เห็นผมอุ้มเขา” น้ำเสียงของเขาดูมีความสุขป้าจางยิ้มพร้อมกับพูดว่า “จื่อชิวตอนนี้ยังเล็กมาก ยังจดจำผู้คนไม่ได้หรอกค่ะ!” เขาส่งเสียงตอบรับอย่างเก้อเขิน “คุณผู้ชายคะ คุณต้องอยู่กับพวกเด็ก ๆ นะคะ เด็ก
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 820
ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงขยับขึ้นลงและพูดอย่างไม่แน่ใจว่า “เขาเพิ่งร้องไห้เพราะว่าผมป้อนนมให้เขา ผลคือพอดื่มจนหมดเขาก็อาเจียนออกมา ผมทำผิดวิธีหรือเปล่า?” ทันใดนั้นฉินอันอันก็ตระหนักได้ จึงเดินไปหาเขาแล้วมองดูลูก ยังมีฟองนมสีขาวเล็กน้อยอยู่บนปากของจื่อชิว“เด็กเล็กจะแหวะนมออกมาค่ะ รอเขาโตอีกหน่อยก็จะดีขึ้น” “แต่ตอนที่คุณป้อนนมเขาช่วงบ่าย เขาไม่อาเจียนเลย” เขาสงสัยว่าตนเองทำผิดขั้นตอนไหน ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่า จื่อชิวอาเจียนเอานมที่เพิ่งกินไปจนหมดขวดออกมาเกือบหมด ทำให้เสื้อของเขาเปียกชุ่มจนทั่ว เมื่อเห็นคำถามที่จริงใจของเขา เธอจึงช่วยเขาวิเคราะห์ปัญหาว่า “ตอนที่ชงนม ต้องระวังอย่าให้อากาศเข้าไปในขวดมากเกินไป หลังจากที่ลูกกินนมเสร็จแล้ว อุ้มเขาให้ตัวตรงสักพัก บางครั้งระวังแค่ไหนเขาก็ยังแหวะนมอยู่ดี ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความผิดของคุณเลย ด้วยวัยของเขาในตอนนี้ เขาจะแหวะนมออกมาเป็นเรื่องปกติ” ฟู่สือถิงถอนใจโล่งอก “เขาอาเจียนนมที่เพิ่งดื่มไปจนหมด เขาจะหิวหรือเปล่า? ต้องชงให้เขาอีกขวดไหม?” “ไม่ต้องหรอก ตอนนี้เขาไม่ร้อง แสดงว่าไม่หิว” เธอรับเด็กมาจากอ้อมแขนของเขาแล้วมองดูหน้าอกที
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 821
“คุณดูแลลูก ๆ ตามปกติก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเองหรอก” เขาฉวยโอกาสที่เธอยังไม่หลับถามต่อว่า “การฟื้นตัวของคุณเป็นยังไงบ้าง?” เพราะว่าเธอผ่าคลอด เมื่อเทียบกับการคลอดทางช่องคลอดแล้ว การผ่าคลอดนั้นเป็นอันตรายกว่ามาก ความห่วงใยของเขา ทำให้เธอตื่นจากฝัน ทำไมจู่ๆ เขาถึงเป็นห่วงเรื่องการฟื้นตัวของเธอ? พอถามคำถามนี้ในเวลานี้ ก็ยากที่จะไม่คิดมาก“เป็นที่รู้กันโดยทั่วไปว่าภายในสามเดือนหลังคลอดไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์ได้” เสียงของเธอตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด “คุณกำลังคิดฟุ้งซ่านอะไรอยู่?” เขาสูดหายใจเข้าอย่างแรงและพูดเสียงทุ้มลึกว่า “ผมถามว่าการฟื้นตัวของคุณเป็นยังไงบ้าง ไม่ได้อยากทำอะไรคุณ” ทันใดนั้นเธอก็ถอนใจโล่งอก “ฟื้นตัวได้ดีเลยค่ะ!” เธอแสร้งทำเป็นผ่อนคลาย ทำให้เขาถึงกับเปิดไฟ เมื่อเห็นห้องสว่างไสวราวกับกลางวัน เธอหยีตาด้วยความแสบตา “คุณทำอะไรน่ะ? ตอนบ่ายคุณหลับมากพอแล้วตอนนี้เลยไม่ง่วงหรือไง? ถ้าคุณไม่ง่วง…” เขาผุดลุกขึ้นนั่ง แล้วเปิดผ้าห่มของเธอ พร้อมกับรีบยกชายชุดนอนของเธอขึ้นด้วยฝ่ามืออันใหญ่ของเขา พยายามจะดูบาดแผล“ฟู่สือถิง! ใครทำให้คุณมีนิสัยแย่ ๆ แบบน
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 822
ลมหายใจของเขาหนักหน่วงเล็กน้อย ราวกับว่าเขากำลังคิดถึงปัญหานี้“อีกสามสี่วัน” ถ้าเธอไม่ถาม เขาคงไม่คิดถึงเรื่องนี้เลย “เอ่อ…คุณนอนไม่หลับก็ออกไปเดินเล่นได้นะคะ” เธอกลัวว่าเขาจะเบื่อ “ถ้าคุณคิดว่าออกไปข้างนอกคนเดียวมันน่าเบื่อ ให้ไมค์พาคุณออกไปได้” “คุณคิดว่าผมจะเที่ยวเล่นกับเขาได้เหรอ?” เขายิ้มเยาะแล้วถามกลับว่า “คุณง่วงมากไม่ใช่เหรอ? ผมรบกวนคุณหรือเปล่า?” เธอสูดหายใจเข้า “ฉันง่วงจริง ๆ ค่ะ แต่พอคิดว่าคุณอยู่ข้าง ๆ….” “ให้ผมไปไหม?” เขาไม่อยากรบกวนการพักผ่อนของเธอ “คุณจะไปไหนเหรอ?” เธอพึมพำเสียงเบา “ฉันไม่ได้นอนไม่หลับเพราะคุณอยู่ข้าง ๆ ฉันแค่รู้สึกว่ายังมีความขัดแย้งระหว่างเราสองคนที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข แต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถบอกได้ว่าความขัดแย้งนั้นคืออะไร” “ฉินอันอัน ถ้าคุณมักจะคิดเรื่องที่ไม่มีความสุข คืนนี้คุณไม่ต้องคิดว่าจะหลับเลย” เขาตบไหล่เธอ “คุณหันไปสิ” “ทำอะไรน่ะ?” เธองุนงง แต่ก็ยังหันหลังไปอย่างเชื่อฟัง “คุณไม่ต้องคิดอะไรแล้ว หลับตาแล้วนอนเถอะ” ฝ่ามือใหญ่ของเขาแตะที่หลังส่วนล่างของเธอแล้วกดเบา ๆได้ยินมาว่าหลังจากคลอดลูก ผู้หญิงจะปวดบริเวณนี้เป็นอย่างมาก
Latest chapter
