Share
บทที่ 822
Related chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 823
ฉินอันอันพูดอย่างสงสัยว่า “เขาบอกคุณเหรอคะ? ทำไมเขาไม่บอกฉันล่ะ?” ฟู่สือถิงหยิบแก้วนมขึ้นมาจิบ “เพราะเขาถามเรื่องที่อยู่บ้านเกิดของจื่ออี้กับผมอย่างละเอียด” “อ้อ? ทำไมเขาถึงไปบ้านเกิดของโจวจื่ออี้ล่ะคะ?” ในใจของฉินอันอันมีลางสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้น “ไปสวัสดีปีใหม่ผู้อาวุโสเหรอคะ? หรือว่า…” “เป็นอย่างที่คุณคิด เขาวางแผนจะเปิดเผยความสัมพันธ์ของพวกเขากับพ่อแม่ของจื่ออี้” หลังจากที่ฟู่สือถิงพูดจบ ใบหน้าฉินอันอันก็ดูซับซ้อน“เขาไม่รู้ที่อยู่บ้านเกิดของจื่ออี้ ดังนั้นจื่ออี้ไม่ได้โทรเรียกเขาไปแน่นอน เขาหุนหันพลันแล่นเปิดเผยต่อสาธารณะแบบนี้ จื่ออี้ต้องโกรธแน่” ฉินอันอันอยากโทรหาไมค์ แล้วเรียกเขากลับมา “ผมบอกเรื่องนี้กับคุณ ไม่ใช่เพราะให้คุณยุ่งเกี่ยวเรื่องของพวกเขา” ฟู่สือถิงเงยหน้าขึ้นมองเธอ “ผมอยากบอกคุณว่า คู่รักส่วนใหญ่ล้วนต้องเผชิญกับความยากลำบากต่าง ๆ” “ฉันรู้ค่ะ” ฉินอันอันถอนสายตาจากใบหน้าของเขา “เมื่อคืนคุณไม่ได้บอกว่าคุณอยากสระผมเหรอ? หลังอาหารเช้าฉันจะพาคุณไปที่ร้านตัดผมนะคะ” “ตกลง” “หลังจากที่คุณสระผมแล้ว พวกเราพาเด็ก ๆ ออกไปเที่ยวเล่นกันเถอะค่ะ!” ฉินอันอันพูดอย่างเตรีย
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 824
แน่นอนว่าเธอมีความสุข นี่เป็นเรื่องที่มีความสุขที่สุดหลังจากที่เธอออกจากโรงพยาบาลแต่ในขณะที่มีความสุข ในใจก็เจ็บปวดมากเช่นกันเพราะถังเฉียวเซินไม่คิดหลบเลี่ยงที่จะบอกเหตุผลในการทำเช่นนี้กับเธอเลยแม้แต่น้อย ถังเชี่ยนเป็นเจ้าหญิงที่หยิ่งยโสมาครึ่งชีวิต ตอนนี้พอเสียโฉมแล้วก็เป็นเพียงสิ่งไร้ค่าในสายตาของถังเฉียวเซิน ไม่สิ ไม่ได้ไร้ค่าไปเสียทีเดียว! ถังเฉียวเซินใช้เธอทำให้ฟู่สือถิงอับอายฟู่สือถิงมีสถานะที่น่าเคารพมากขนาดนั้น ถังเฉียวเซินให้เขาแต่งงานกับถังเชี่ยนอย่างเปิดเผย จุดประสงค์เพื่อทำให้ทุกคนได้รู้ว่า ฟู่สือถิงแต่งงานกับผู้หญิงอัปลักษณ์ที่แม้แต่ผู้ชายธรรมดาทั่วไปก็ยังไม่ต้องการ! ถังเชี่ยนเกลียดถังเฉียวเซิน! เกลียดเข้ากระดูกดำ! “ถังเชี่ยน ตอนนี้เธอกลายเป็นหมากในมือของฉันแล้ว ถ้าเธอต้องการชีวิตที่มีเสื้อผ้าดี ๆ ใส่ และอาหารดี ๆ ให้กิน ฉันให้เธอได้ แต่เธอจะต้องเชื่อฟังฉันให้ดี” ถังเฉียวเซินเตือนที่ข้างหูเธอทีละคำว่า “ถ้าเธอกล้าทรยศฉัน ฉันจะฆ่าเธออย่างไม่ปรานีแม้แต่นิดเดียวแน่นอน เพราะใบหน้าของเธอมันน่ารังเกียจจริง ๆ! ถึงฉันจะไม่เห็นเธอ แต่เธอก็จะยังคงมาหลอกหลอนฉันในฝัน”
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 825
ประเทศเอ ในเมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของไมค์ทำให้โจวจื่ออี้ตื่นตระหนกและสับสน ทำตัวไม่ถูกแม้สักนิด! ไมค์ถือของขวัญราคาแพงจำนวนมากและทักทายพ่อและแม่ของโจวจื่ออี้อย่างกระตือรือร้น ผู้อาวุโสทั้งสองก็ต้อนรับเขาอย่างกระตือรือร้นเช่นกันหลังจากที่ทั้งสองฝ่ายทักทายกัน โจวจื่ออี้ขอให้ไมค์รีบจากไปทันที แต่ถูกไมค์ปฏิเสธ “ผู้หญิงที่คุณไปนัดบอดด้วยยังอยู่ที่นี่หรือเปล่า?” ไมค์อ้าปากเมาท์ “ฉวยโอกาสตอนผมไม่อยู่ นัดบอดกับสาว คุณช่างทำได้นะ!” โจวจื่ออี้พูดอย่างเหยียดหยาม “นี่คือเหตุผลที่คุณมาที่นี่งั้นเหรอ? คุณนี่มันไร้สาระสิ้นดี! พวกเราเจอกันครั้งเดียวแล้วก็แยกย้ายกันเลย ผมไม่ได้แอดวีแชทเธอด้วยซ้ำ!” “ใครไร้สาระกันแน่? คุณตั้งใจจะสารภาพกับพ่อแม่คุณเมื่อไหร่? ดูสิว่าคุณขี้ขลาดขนาดไหน! ให้ผมช่วยคุณบอกพวกท่านก็แล้วกัน!” “ให้ตายเถอะ! ผมเคยบอกคุณแล้วไงว่า แม่ของผมเป็นโรคความดันโลหิตสูง!” โจวจื่ออี้ไล่เขาไปไม่ได้ ทำได้เพียงผลักเขาเข้าไปในห้องเท่านั้น “ผมรู้ว่าแม่ของคุณเป็นโรคความดันโลหิตสูง และโรคนี้รักษาให้หายขาดไม่ได้ด้วย หรือว่าคุณคิดจะปิดบังพวกเขาไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ?
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 826
หนึ่งนาทีต่อมา รถจอดฉุกเฉินที่ริมถนนโจวจื่ออี้เปิดประตูแล้วลงจากรถวิ่งห้อตะบึงกลับบ้าน! ไมค์ทุบพวงมาลัยอย่างแรงทันที! เขาไม่อาจขอให้โจวจื่ออี้ละทิ้งครอบครัวของเขาได้ แต่เขาก็ไม่อยากเป็นฝ่ายที่ถูกทิ้งเช่นกัน ในใจของเขารู้สึกเสียใจ และควักโทรศัพท์ออกมา อยากโทรไประบายกับฉินอันอัน ก่อนกดเบอร์โทร จู่ ๆ เขาก็นึกถึงความต่างเรื่องเวลาของประเทศบี เวลานี้ ฉินอันอันคงจะหลับไปแล้วแน่เขาไม่อยากปลุกฉินอันอัน แต่ปลุกฟู่สือถิงได้ไม่เป็นไรเขาส่งข้อความถึงฟู่สือถิง ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ฟู่สือถิงโทรกลับมาหาเขา “อันอันหลับแล้วเหรอ?” ไมค์ถาม “เพิ่งหลับไป เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?” ฟู่สือถิงโทรคุยในห้องน้ำ ถึงจะเป็นแบบนั้น เสียงของเขาก็ยังต่ำมาก “แม่ของจื่ออี้เป็นลมเพราะโกรธผมจนความดันขึ้น” ไมค์สูบบุหรี่และพูดอย่างเศร้า ๆ “ตอนนี้เขาคงโกรธผมแทบตายแล้ว” “เขาน่าจะคุยกับคุณก่อน” “ใช่เลย! แต่เราก็ไม่สามารถเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้ตลอดใช่ไหมล่ะ? แบบนี้มันไม่แฟร์กับผมหรือเปล่า?” ไมค์พ่นควันหนาทึบออกมาแล้วพูดว่า “ตอนนี้เขาไม่รับสายผม แล้วก็ไม่ตอบข้อความผมด้วย เขาหมายความว่ายังไง? อยากเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 827
ในห้องนอนมีโต๊ะทำงาน เดาว่าเธอคงนอนดึกโต๊ะของเธอจัดไว้สะอาดมาก หนังสือและเอกสารต่าง ๆ ถูกวางไว้ในแฟ้ม บนโต๊ะมีแค่คอมพิวเตอร์แล็ปท็อป เขาอยากรู้ว่าช่วงนี้เธอยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอะไร ดังนั้นเขาจึงหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลออกมาจากแฟ้ม บนซองเอกสารเขียนไว้ว่า ‘เอกสารข้อมูล’ เขาเปิดออกอย่างไม่รีบร้อน แล้วหยิบเอกสารด้านในออกมาปึกหนึ่ง “ฟู่สือถิง…” ทันใดนั้นเสียงของฉินอันอันดังขึ้นเบา ๆ จากด้านหลัง “คุณกำลังทำอะไรคะ?” เธอตื่นขึ้นอย่างกะทันหันแล้วเห็นร่างสูงของเขายืนอยู่หน้าโต๊ะราง ๆ เธอนึกว่าตัวเองเห็นภาพลวงตา เลยจ้องมองอยู่พักหนึ่ง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไม่ได้ฝันไป เธอจึงผุดลุกขึ้นนั่งทันที เขารีบวางซองเอกสารกลับเข้าที่ “คุณไม่มีห้องหนังสือแยกไว้ต่างหากเหรอ?” เขารีบปรับอารมณ์แล้วเดินไปหาเธอ “ผมเพิ่งสังเกตว่ามีโต๊ะทำงานที่นี่” ฉินอันอันเอื้อมมือมาขยี้ตา “มีห้องหนังสือค่ะ แต่ว่าฉันชอบอยู่ในห้องนอนมากกว่า ถ้าเหนื่อยก็นอนพักผ่อนได้ทุกเมื่อ” “ผมปลุกคุณหรือเปล่า?” เขาขอโทษแล้วอธิบายว่า “ผมเพิ่งคุยสายกับไมค์ เขาบอกว่าแม่ของจื่ออี้เป็นลม” “ร้ายแรงขนาดนี้เลยเหรอคะ?” ฉินอันอันสูดหายใจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 828
เธออึ้งไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนเขาไม่wfhตอบคำถามเมื่อกี้นี้ของเธอ? เมื่อแขนของเขาเหยียดออกมาเพื่อกอดเธอ แต่เธอผลักออก “ฉันเพิ่งถามว่าคุณทำได้ไหม ทำไมคุณไม่ตอบ? ถ้าคุณทำไม่ได้ก็อย่ากอดฉัน” ข้อเรียกร้องที่เธอยกขึ้นมาไม่ได้เกินไปเลย เพียงแค่ขอให้เขาใช้เวลากับลูกให้มากขึ้นเมื่อมีเวลาว่าง เธอทำได้ ทำไมเขาทำไม่ได้? ถ้าเรื่องง่ายขนาดนี้แล้วเขายังทำไม่ได้ เขอาจไม่ต้องการลูกก็ได้ “ลูกของผม ผมย่อมเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อพวกเขา” เขากอดเอวเธอแน่น “คำถามของคุณ มันทำให้ผมละอายใจ” ได้ยินคำอธิบายของเขา เธอก็ถอนใจโล่งอก “ฟู่สือถิง ต่อจากนี้เวลาฉันถามคุณ ไม่ว่าจะถามเรื่องอะไร คุณต้องตอบฉันนะ” เธอมองหน้าเขาอย่างจริงจัง “คุณไม่ตอบ ฉันจะคิดฟุ้งซ่าน ถ้าเป็นกับคนอื่น ฉันมีเหตุผลมาก แต่กับคุณ ฉันสูญเสียการควบคุมอารมณ์ได้ง่ายมาก” “อื้ม” เขาไม่กล้าสบตาเธอจึงยกมือขึ้นเตรียมปิดไฟ “ฟู่สือถิง คุณมองฉันสิ” สองมือเธอจับหน้าเขาแล้วบังคับให้เขามองเธอ “ทำไมคุณต้องคอยหลบเลี่ยงด้วย? คุณไม่ได้ทำเรื่องน่าละอาย ทำไมคุณไม่กล้ามองฉัน?” จู่ ๆ อุณหภูมิร่างกายของเขาก็สูงขึ้น และการหายใจของเขาก็หนักแน่น “อันอัน ตอน
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 829
“ถึงเขาฟังไม่ออก แต่คุณไม่รู้สึกอายเหรอ?” “ถ้าผมอาย เราจะมีเขาได้ไหมล่ะ?” เขาถามกลับ ทำให้ใบหน้าของเธอ ‘ฉาบ’ ด้วยสีแดงทันที เธอแต่งตัวเสร็จแล้วรีบเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อแปรงฟันล้างหน้า ที่ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง หลีเสี่ยวเถียนกำลังกินขนมและคุยกับรุ่ยลา “พ่อของหนูไม่ต้อนรับป้าหรือเปล่า? พอป้ามา เขาก็ไม่ออกมาเลย” หลีเสี่ยวเถียนพูดแซะ รุ่ยลารีบส่ายหน้า “พ่อของหนูยินดีต้อนรับป้าอยู่แล้วค่ะ เขาจะต้องดูแม่หนูหลับอยู่ในห้องแน่ ๆ ค่ะ!” หลีเสี่ยวเถียน “แม่หนูหลับมีอะไรน่าสนใจขนาดนั้น? เขาไม่กลัวปลุกแม่หนูตื่นเหรอ?” รุ่ยลาใช้มือเล็ก ๆ เกาหัว คิดหาทางแก้ตัวให้พ่อ ตอนนี้เอง ฉินอันอันก็เดินเข้ามา “เสี่ยวเถียน เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่? เมื่อวานฉันเหนื่อยเกินไปก็เลยนอนตื่นสาย” เธอเดินมาหาหลีเสี่ยวเถียนเพื่ออธิบาย “แค่ออกไปดูพลุข้างนอก จะต้องเหนื่อยขนาดนี้เชียวเหรอ?” หลีเสี่ยวเถียนมองเธออย่างสนอกสนใจ “ฟู่สือถิงเป็นอะไร? เขาจงใจหลบหน้าฉันหรือเปล่า?”“เขาบอกว่ากลัวเธอเห็นเขาแล้วจะไม่สบายใจ เลยดูแลลูกอยู่ในห้อง” ฉินอันอันพูดเสียงกระซิบ “ไม่เข้าใจเลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่”“เหอ ๆ ฉันรู้ว่าเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 830
ป้าหงรีบยกแก้วน้ำยื่นให้เขาทันที ฉินอันอันเอื้อมมือไปตบหลังให้เขา “กินช้า ๆ ค่ะ อาหารติดหลอดลมหรือเปล่า?” หลีเสี่ยวเถียนจ้องเขาอย่างสงสัย รู้สึกว่าเขามีอะไรผิดปกติ สัมผัสที่หกของผู้หญิงทำให้เธอเอ่ยถามออกไป “ฟู่สือถิง ฉันรู้สึกว่าคุณกำลังรู้สึกผิด หรือว่าคู่หมั้นของเฮ่อจุ่นจือคนนี้ คุณเป็นคนจับคู่ให้?” หลังจากที่หลีเสี่ยวเถียนถามคำถามนี้ ฉินอันอันก็ดึงมือที่ตบหลังฟู่สือถิงกลับทันที ฟู่สือถิงที่ดื่มน้ำไปได้ครึ่งหนึ่งก็ถูกคำถามนี้บังคับให้หยุดดื่ม เขาฝืนกลืนน้ำลงไปในท้องและปฏิเสธ “เปล่าเลย… ผมไม่รู้จักคู่หมั้นของเขา…” “โอ้! งั้นคุณจะตื่นเต้นทำไม?” หลีเสี่ยวเถียนส่งเสียงฮึดฮัดแล้วมองไปทางฉินอันอัน “ถ้าฟู่สือถิงแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ฉันไม่มีทางสงบสติอารมณ์ได้แน่! ฉันไม่ไปก่อกวนก็ถือว่าให้เกียรติเขาแล้ว!” ฉินอันอันพยักหน้า “ฉันรู้ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถมองดูเฮ่อจุ่นจือแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นเช่นกัน เสี่ยวเถียน ยกโทษให้ฉันเถอะนะ!” “สถานการณ์ของฟู่สือถิงและเฮ่อจุ่นจือนั้นต่างกัน” หลีเสี่ยวเถียนพูดอย่างจริงจัง “ฉันทิ้งเฮ่อจุ่นจือ ดังนั้นเฮ่อจุ่นจือเลยแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น
Latest chapter
