บทที่ 826

หนึ่งนาทีต่อมา รถจอดฉุกเฉินที่ริมถนน

โจวจื่ออี้เปิดประตูแล้วลงจากรถวิ่งห้อตะบึงกลับบ้าน!

ไมค์ทุบพวงมาลัยอย่างแรงทันที!

เขาไม่อาจขอให้โจวจื่ออี้ละทิ้งครอบครัวของเขาได้ แต่เขาก็ไม่อยากเป็นฝ่ายที่ถูกทิ้งเช่นกัน

ในใจของเขารู้สึกเสียใจ และควักโทรศัพท์ออกมา อยากโทรไประบายกับฉินอันอัน

ก่อนกดเบอร์โทร จู่ ๆ เขาก็นึกถึงความต่างเรื่องเวลาของประเทศบี เวลานี้ ฉินอันอันคงจะหลับไปแล้วแน่

เขาไม่อยากปลุกฉินอันอัน แต่ปลุกฟู่สือถิงได้ไม่เป็นไร

เขาส่งข้อความถึงฟู่สือถิง

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ฟู่สือถิงโทรกลับมาหาเขา

“อันอันหลับแล้วเหรอ?” ไมค์ถาม

“เพิ่งหลับไป เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?” ฟู่สือถิงโทรคุยในห้องน้ำ ถึงจะเป็นแบบนั้น เสียงของเขาก็ยังต่ำมาก

“แม่ของจื่ออี้เป็นลมเพราะโกรธผมจนความดันขึ้น” ไมค์สูบบุหรี่และพูดอย่างเศร้า ๆ “ตอนนี้เขาคงโกรธผมแทบตายแล้ว”

“เขาน่าจะคุยกับคุณก่อน”

“ใช่เลย! แต่เราก็ไม่สามารถเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้ตลอดใช่ไหมล่ะ? แบบนี้มันไม่แฟร์กับผมหรือเปล่า?”

ไมค์พ่นควันหนาทึบออกมาแล้วพูดว่า “ตอนนี้เขาไม่รับสายผม แล้วก็ไม่ตอบข้อความผมด้วย เขาหมายความว่ายังไง? อยากเ