Share
บทที่ 482
Related chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 483
ชั่วพริบตาที่มองเห็นเขา เลือดในตัวของเสี่ยวหานเย็นยะเยือกทันที! แม่เคยบอกให้อยู่ห่างจากเขา! เสี่ยวหานก้าวขาเดินจากไป “ฉินจือหาน!” ฟู่สือถิงเห็นว่าเขาหลีกเลี่ยงตนเองราวกับเขาเป็นตัวซวยจึงรีบเรียกเขาทันที เสี่ยวหานชะลอฝีเท้าลง แต่ไม่ได้หยุดเดิน ฟู่สือถิงทำได้เพียงรีบเดินไล่ตามเขาไป“ฉินจือหาน ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่คนเดียว? อิ๋นอิ๋นล่ะ?” เขาขวางทางฉินจือหานเอาไว้ “อย่ามาใกล้ผม!” ฉินจือหานไม่อยากคุยกับเขาแล้วก็ไม่อยากเห็นหน้าเขาด้วย “จำไว้ว่าคุณติดหนี้คำขอของผมอยู่นะ! รับคำขอไปเดี๋ยวนี้เลย อย่าเข้ามาใกล้ผม! อย่าได้เข้ามาใกล้ผมตลอดชีวิต!” ฟู่สือถิงมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่ต่อต้านเขาแล้วรู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจอย่างอธิบายไม่ถูก เขาไม่อยากมีความสัมพันธ์ที่เลวร้ายขนาดนี้กับฉินจือหานเลย! เพราะว่าพวกเขาแตกแยกกัน จึงส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อความสัมพันธ์ของเขากับฉินอันอันถ้าหากตอนนั้นเขาไม่ได้พลั้งมือบีบคอฉินจือหาน ฉินอันอันคงไม่ห้ามเขาเข้าบ้านเธอ “ฉันต้องขอโทษนายด้วย” ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงขยับขึ้นลงและพูดอย่างประนีประนอม “ขอโทษนะ” เสี่ยวหานฟังคำขอโทษของเขาแล้วคิดว่าตัวเองหูฝาดไป
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 484
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉินอันอันก็กลับมาถึงบ้าน เธอรีบร้อนเข้ามาในบ้าน ไม่สนใจแม้แต่จะเปลี่ยนรองเท้า เธอเดินตรงไปหาฟู่สือถิงแล้วถามว่า “เสี่ยวหานล่ะ? ทำไมมีแค่คุณคนเดียว?” ฟู่สือถิงกำลังจะพูดบางอย่าง เธอกลับสังเกตเห็นว่าเสื้อผ้าของเขามีบางอย่างที่ผิดปกติ “เกิดอะไรขึ้นกับเสื้อของคุณ?” เสื้อเชิ้ตของเขายับยู่ยี่ เธอเดินตามส่วนที่ยับย่นนั้นไปจนถึงด้านหลังของเขาและเห็นว่าด้านหลังของเสื้อเชิ้ตถูกกัดจนหลุดขาดออกไปชิ้นหนึ่ง ดูจากส่วนที่บวมช้ำสามารถมองเห็นว่าผิวหนังด้านในมีเลือดหยดออกมา ถึงแม้ว่าเลือดจะแข็งตัวเป็นก้อนแล้ว แต่ก็จินตนการได้ว่ามันต้องเจ็บปวดมาก “เสี่ยวหานกัดคุณใช่ไหมคะ?” เธอเดินมาด้านหน้าแล้วเงยหน้ามองเขา “ผมหาเรื่องเอง” เขาหลีกเลี่ยงด้วยการเปลี่ยนเรื่อง “เขาอยู่ในห้อง” “อื้ม ฉันจะไปดูเขาก่อน คุณรอฉันอยู่ตรงนี้นะคะ” เธอพูดพร้อมกับเดินขึ้นไปยังชั้นบน ไมค์เดินกร่างไปทางด้านหลังฟู่สือถิง หลังจากจ้องมองบาดแผลของเขาดี ๆ แล้ว ก็ถอนใจพร้อมเอ่ยว่า “ฟันพี่หานของผมนี่คมดีจริง ๆ! คุณเหมือนโดนสุนัขกัดเลยนะเนี่ย!” ฟู่สือถิงหันกลับมา มองไมค์ด้วยดวงตาสีดำมืด “ไมค์ ฉินจือหา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 485
“สวมเสื้อได้แล้วค่ะ” เธอพูดอย่างเย็นชาหลังจากทำแผลเสร็จแล้ว เขาสวมเสื้อยืดเสร็จแล้วก็เงยหน้ามองเธอ “ผมถามได้แล้วใช่ไหม?” “คุณอยากถามอะไรล่ะ?” สีหน้าของเธอเย็นชา น้ำเสียงไม่ค่อยดีนัก “เสี่ยวหานไม่ชอบคุณ ต่อไปคุณอย่าแตะต้องเขาอีก ถ้าเจอสถานการณ์แบบวันนี้อีก คุณแค่โทรหาฉันก็พอ” ทันใดนั้นจิตใจของเขาก็ว่างเปล่า มันเป็นความผิดของเขาเองจริง ๆ เขาหยิบเสื้อผ้าสกปรกที่เปลี่ยนออกขึ้นมาแล้วลุกขึ้น เตรียมตัวจากไป เธอรู้สึกกังวลในใจ เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างควบคุมตนเองไม่ได้ “คุณอยากถามอะไรเหรอ?” เขาหันไปมองเธอ “คุณคิดว่าอิ๋นอิ๋นจำเป็นต้องทำการรักษาต่อหรือเปล่า? ผมกลัวว่ารักษาต่อไป มันจะเกิดผลเสียต่อตัวเธอมากกว่าผลการรักษา” เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะถามคำถามนี้ “คุณหมอเจ้าของไข้ของอิ๋นอิ๋นคือเสิ่นอวี๋ไม่ใช่เหรอ?” เมื่อเธอเอ่ยชื่อเสิ่นอวี๋ เหตุผลของเธอเริ่มหลุดลอย “ในเมื่อคุณไปหาเธอและจ่ายค่ารักษาสูงลิบลิ่วไปแล้ว คุณก็แค่เชื่อฟังเธอก็พอ” เขาคิดไม่ถึงว่า คำถามของเขาจะทิ่มแทงจุดที่เจ็บปวดของเธอ “ฉินอันอัน ต่อไปผมจะไม่เอาเรื่องอาการป่วยของอิ๋นอิ๋นมาทำให้คุณลำบากใจอีก”
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 486
วันรุ่งขึ้น เวลาเจ็ดโมงเช้า ที่สตาร์ริเวอร์วิลล่า จู่ ๆ กริ่งประตูบ้านของฉินอันอันก็ดังขึ้น ฉินอันอันสวมชุดนอนออกมาจากห้องเมื่อเดินมาถึงประตูแล้วเห็นใบหน้าของหลีเสี่ยวเถียนในจอ เธอจึงรีบเปิดประตูทันทีหลังจากหลีเสี่ยวเถียนแต่งงานก็ไปฮันนีมูนกับเฮ่อจุ่นจือที่ต่างประเทศ ก่อนหน้านี้เธอบอกฉินอันอันว่าจะไปเที่ยวหนึ่งเดือน แต่ตอนนี้เพิ่งจะผ่านไปแค่ครึ่งเดือน ทำไมพวกเขาถึงกลับมาเร็วนักล่ะ? “อันอัน สุขภาพเธอไม่เป็นอะไรจริง ๆ เหรอ?” หลีเสี่ยวเถียนเดินเข้ามาพร้อมกับถือของขวัญชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ “ไม่เป็นไรจริง ๆ ฉันกลับไปทำงานได้แล้ว” ฉินอันอันหยิบรองเท้าให้เธอ “ทำไมพวกเธอกลับมาเร็วจัง?” หลีเสี่ยวเถียนสีหน้าบูดบึ้ง “เที่ยวไม่สนุกเลยน่ะสิ! เดิมทีพูดไว้ดิบดีว่าช่วงฮันนีมูนจะเป็นช่วงเวลาที่ดี ผลสุดท้ายเขาก็ยังรับสายที่ทำงานอย่างน้อยยี่สิบสายทุกวัน พูดตามตรง ตอนนี้ฉันอยากจะหย่ากับเขาแล้ว” ฉินอันอันเทน้ำอุ่นให้เธอแล้วปลอบใจว่า “เธออย่าหุนหันพลันแล่นสิ ตอนนี้เขาเพิ่งรับช่วงต่อกิจการของที่บ้าน เธอต้องให้เวลาเขาหน่อยนะ” “หึ! ไม่ใช่ว่าฉันไม่ให้เวลาเขา บอกตรง ๆ นะ เพราะความสามารถในการทำงานข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 487
บอดี้การ์ดเอ่ยปาก “ถ้าอย่างนั้นก็ไปหาคุณหมอคนนั้นแล้วเรียกให้ออกมาพบ!” ผู้อำนวยการ “คุณยังจำชื่อหมอคนนั้นได้ใช่ไหม?” บอดี้การ์ด “ผมจะรู้ได้ยังไง?! ตอนนั้นเธอสวมทั้งหมวกทั้งหน้ากาก ผมมองเห็นหน้าเธอไม่ชัดด้วยซ้ำ!” ผู้อำนวยการ “ถ้าอย่างนั้นให้ผมไปถามคุณหมอในแผนกสูตินรีเวชวิทยาทีละคนก่อน ดูว่าพวกเขามีใครจำคุณฉินได้บ้าง” ฟู่สือถิงก้าวเท้าเดินอออกไป ในใจของเขามีคำตอบอยู่แล้ว ฉินอันอันคงไม่ได้ทำแท้งตั้งแต่แรก ฉินจือหานน่าจะเป็นลูกของเขา เพียงแต่รู้ความจริงแล้วจะทำอะไรได้? เขาทำร้ายเสี่ยวหานและเสี่ยวหานไม่มีทางให้อภัยเขา ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนนี้ ฉินอันอันไม่เคยคิดจะบอกเรื่องลูกกับเขา ดังนั้นเธอไม่มีทางช่วยพูดแทนเขา เขาไม่ตำหนิฉินอันอัน ทั้งหมดเป็นความผิดของเขาเอง! ห้าปีก่อน เขาเคยพูดว่า ถ้าเธอตั้งท้องลูกของพวกเขา เขาจะบีบคอเด็กให้ตายด้วยมือของเขาเอง ห้าปีต่อมา เขาเกือบจะบีบคอลูกของพวกเขาจริง ๆ ดวงตาของเขาแดงก่ำ มีน้ำตาเอ่อคลออยู่ในนั้นหลังจากขึ้นรถแล้ว เขาก็เหยียบคันเร่งแล้วขับออกไปด้วยความเร็วสูง เขาขับมาถึงสตาร์ริวเอร์วิลล่าแล้วจอดรถ หลังลงจากรถ เขาก็เดินม
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 488
รุ่ยลาตกใจจนร้องลั่น! หลีเสี่ยวเถียนอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินเข้าไปในบ้าน “รุ่ยลาหนูไม่ต้องกลัวนะ! ป้าจะเรียกรถพยาบาลมาเดี๋ยวนี้แหละ!” หลีเสี่ยวเถียนวางรุ่ยลงลงบนโซฟา จากนั้นก็ค้นโทรศัพท์ในกระเป๋าและกดหมายเลข 120 รุ่ยลาร้องไห้เสียงดังอย่างควบคุมไม่ได้ “พ่อหนูตายแล้วใช่ไหมคะ? ฮือ ๆ ๆ …เขายังไม่รู้ว่าหนูเป็นลูกสาวของเขาเลย! ฮือ ๆ ๆ!” มือข้างหนึ่งของหลีเสี่ยวเถียนโอบกอดรุ่ยลาที่น้ำตาไหลริน ข้างหนึ่งก็ต่อสายโทรศัพท์ หลังจากโทรติด หลีเสี่ยวเถียนก็แจ้งที่อยู่ จากนั้นก็วางสาย “รุ่ยลา หนูรออยู่ในห้องนะ ป้าจะออกไปดู” หลังจากหลีเสี่ยวเถียนอธิบายแล้วก็รีบวิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว ...…ที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง ในตอนเช้าฉินอันอันได้รับสายจากรองอธิการบดีมหาวิทยาลัยปักกิ่งว่าให้พาเสี่ยวหานมาเสี่ยวหานคว้าแชมป์การแข่งขันรายการเด็กแห่งชาติเมื่อวานนี้ เขาไม่ใช่คนที่อายุน้อยที่สุดในบรรดาผู้เข้าแข่งขัน แต่เขาอายุน้อยที่สุดในบรรดาผู้เข้าแข่งขันในรอบชิงชนะเลิศ ที่น่าตกใจกว่านั้น คือเขาชนะในระดับแชมป์ “ถึงแม้ว่าเสี่ยวหานจะกระโดดข้ามเข้ามาในรอบชิงชนะเลิศ แต่จุดประสงค์การจัดการแข่งขันของพวกเร
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 489
มันจะอันตรายขนาดไหน หากเขาไม่ได้เป็นลมล้มลงที่หน้าบ้านเธอแล้วหลีเสี่ยวเถียนมาพบเข้าพอดี? ถึงตอนเย็น เธอลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะตัดสินใจไปที่คฤหาสน์ตระกูลฟู่ “อันอัน ฉันจะขับรถไปส่งเธอ” ไมค์เดินตามเธอออกมาจากบ้าน เธอส่ายหัว “ฉันจะไปหาอิ๋นอิ๋น รีบไปรีบกลับ” ไมค์ “เธอจะเสแสร้งกับฉันทำไม! ถ้าเธอแค่อยากเจออิ๋นอิ๋น โทรหาอิ๋นอิ๋นโดยตรงแล้วนัดเธอออกมาก็ได้ ตอนนี้อิ๋นอิ๋นมีเบอร์โทรศัพท์แล้วนี่” เมื่อเห็นว่าเขาเปิดโปงตัวเธออย่างไร้ความปรานี เธอก็ไม่พูดไร้สาระกับเขาอีก “นายไม่จำเป็นต้องไปส่ง ฉันจะขับรถไปเอง” “ผู้หญิงคนนี้นี่! ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องอยู่นะ! ฉันจะปล่อยให้เธอขับรถออกไปคนเดียวตอนกลางคืนได้ยังไง? ถ้าเกิดเรื่องอะไรกับเธอ คนแรกที่ฟู่สือถิงจะมาเอาเรื่องต้องเป็นฉันอย่างแน่นอน!” ไมค์พยายามต่อสู้ด้วยเหตุผล “เพราะแบบนี้ ฉันเลยจะไปส่งเธอ ฉันจะไม่เข้าไปในบ้านเขากับเธอหรอก” เธอเปิดประตูรถ เข้าไปในที่นั่งคนขับแล้ว จากนั้นก็ปิดประตู เธอลดกระจกลงแล้วพูดกับเขาว่า “ตอนนี้ฟ้ายังไม่มืด นายพาเด็กสองคนออกไปเดินเล่นเถอะ ฉันจะพยายามกลับมาก่อนฟ้ามืด” พูดจบ เธอก็ขับรถออกไป ไมค์เอา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 490
ฉินอันอันมองเห็นป้าจางถอนใจโล่งอก ป้าจางยินดีอย่างมากที่เสิ่นอวี๋มาช่วยรักษาอิ๋นอิ๋น“คุณผู้ชายฟื้นแล้วเหรอ? เขาบอกหรือเปล่าว่าจะกลับมาเมื่อไหร่?” ป้าจางก้าวเท้าไปหาบอดี้การ์ด ก่อนที่บอดี้การ์ดจะเอ่ยปากตอบ เสิ่นอวี๋ถือกล่องยาก้าวเข้ามา “คุณเสิ่นคะ คุณผู้ชายโทรบอกให้คุณมาใช่ไหมคะ?” เสิ่นอวี๋พยักหน้า “เดี๋ยวเขาน่าจะกลับมาแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้อาการของอิ๋นอิ๋นเป็นยังไงบ้าง?” เธอก้าวเท้าเดินมาถึงบันได เมื่อเธอพูดจบ ฝีเท้าของเธอก็ชะงักค้าง ฉินอันอันยืนอยู่ชั้นบน ทั้งสองคนต่างสบสายตากัน เสิ่นอวี๋เข้าควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว ดวงตาทรงนกฟีนิกซ์ของเธอหันไปมองทางป้าจางแล้วเอ่ยถามเสียงเย็นชา “ใครเรียกฉินอันอันมาเหรอคะ?” ป้าจางตอบอย่างลำบากใจ “อันอันมาหาอิ๋นอิ๋นเพราะมีธุระค่ะ” “อ้อ… ฉันคิดว่ามีใครเชิญเธอมาเสียอีก!” เสิ่นอวี๋พูดเยาะเย้ยแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนทีละก้าว เมื่อเธอเดินมาจนเกือบถึงด้านหน้าฉินอันอัน เธอก็พูดเหน็บแนมอีกครั้งว่า “ฉินอันอัน คุณเลิกกับสือถิงไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ? ได้ยินว่าคุณเป็นฝ่ายขอเลิกก่อนด้วย ทุกครั้งที่คุณทำท่าทางดูถูกฟู่สือถิง คุณทำให้ใครดูงั้นเหรอ?
Latest chapter
