Share
บทที่ 401
Related chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 402
เสี้ยววินาทีที่เขาเห็นฉินจือหาน เขานึกว่าตัวเองเข้ามาผิดที่ ทำไมฉินจือหานถึงมาอยู่ที่นี่? เด็กน้อยคนนี้มาได้ยังไง?! เขาพบว่าหลาย ๆ ครั้ง เด็กคนนี้ทำให้เขาประหลาดใจอย่างคาดไม่ถึง! แน่นอนว่า ความประหลาดใจในที่นี้ไม่ได้มีความหมายตามตัวอักษร “ทำไมแม่ของผมถึงได้รับบาดเจ็บ?!” เสี่ยวหานยืนอยู่ข้างเตียง ในดวงตาที่เย็นชากำลังซักไซ้ฟู่สือถิง เขาเห็นบนหน้าผากของแม่มีผ้าก๊อซพันอยู่ แม่ต้องได้รับบาดเจ็บแน่ ๆ ถึงพันไว้แบบนี้ยิ่งไปกว่านั้นเขาเพิ่งตะโกนเรียกแม่ แม่ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลยแม้แต่น้อย เขาสงสัยว่าแม่อาจจะไม่ได้แค่นอนหลับ แต่เป็นหมดสติไป แต่เขาทำอะไรไม่ได้เลย เขาพาแม่ไปไม่ได้ แล้วก็รักษาแม่ไม่ได้ ฟู่สือถิงทำหูหนวกต่อคำถามของเสี่ยวหาน เขาจ้องมองเด็กน้อยตรงหน้า “นายมาได้ยังไง? นอกจากนายแล้ว ยังมีใครมาด้วยอีกบ้าง?” “ผมมาคนเดียว!” เสี่ยวหานไม่ได้เย่อหยิ่งและไม่ได้ถ่อมตัว ความเกลียดชังในดวงตาเพิ่มขึ้นทีละน้อย “คุณทำร้ายแม่ของผม ผมไม่ละเว้นคุณแน่!” ฟู่สือถิงเยาะเย้ยคำขู่ของเขา “นายจะไม่ละเว้นฉันยังไง? อย่าได้คิดว่ากลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของนายมันจะสำเร็จทุกครั้ง!” “ฉิน
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 403
และคนที่กำลังยกเขาขึ้นคือฟู่สือถิง! ฟู่สือถิงกำลังบีบคอเสี่ยวหานอยู่! เธอต้องฝันไปแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นเสี่ยวหานจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอฝันร้ายเช่นนี้ นับตั้งแต่ฟู่สือถิงพูดเมื่อห้าปีก่อนว่าถึงแม้เธอจะคลอดลูกออกมา เขาก็จะบีบคอเด็กจนตาย… เธอก็มักจะฝันร้ายแบบนี้เสมอเธอฝันว่าฟู่สือถิงใช้วิธีการต่าง ๆ ทรมานลูกของพวกเขาจนตาย เช่นเดียวกับภาพตรงหน้าเธอ เธอฝันเห็นมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว! เพียงแค่สิ่งที่แตกต่างจากความฝันคือภาพตรงหน้าสมจริงมากกว่า จากการดิ้นรนที่รุนแรงของเสี่ยวหาน ทำใหกระเป๋านักเรียนบนหลังของเขาร่วงลงพื้นส่งเสียงดัง ‘ปึง’! ฉินอันอันกะพริบตา กลไกในร่างกายบางจุดถูกสัมผัส แล้วเลือดในตัวก็เดือดพล่านขึ้นทันที! นี่ไม่ใช่ความฝัน! ไม่ใช่ความฝัน! “ฟู่สือถิง! คุณปล่อยมือนะ!” เธอกรีดร้อง ร่างกายสั่นสะท้านขณะที่พยายามลุกขึ้นจากเตียง เพราะได้รับบาดเจ็บที่ส่วนขา เธอจึงไม่สามารถลุกขึ้นจากเตียงได้ตามปกติ หลังจากดิ้นรนอยู่ช่วงสั้น ๆ เธอและผ้าห่มก็กลิ้งหล่นลงพื้น! ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยน้ำตาร้อนผ่าว นิ้วมือดึงขากางเกงฟู่สือถิงแน่น เสียงของเธอทั้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 404
ปุ่มกดสีแดงนี้คือปุ่มฉุกเฉินแจ้งตำรวจมันเชื่อมต่อกับไมค์ เมื่อกดปุ่มนี้แล้วมันจะส่งตำแหน่งออกไป ขอเพียงแค่เขากดปุ่มนี้ ไมค์จะแจ้งตำรวจ หากไม่ถูกบบีบบังคับ เขาก็ไม่อยากฉีกหน้าฟู่สือถิง! ทั้งหมดนี้เป็นฟู่สือถิงที่บีบบังคับเอง “เสี่ยวหาน…” ฉินอันอันร้องออกมาอย่างร้อนใจ หังจากที่นอนเหยียดบนเตียงเสี่ยวหานเดินไปที่เตียงทันทีแล้วจับมือของเธอ “แม่ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมอยู่ที่นี่” ฉินอันอันสีหน้ากังวลแล้วพูดกับเขา “เสี่ยวหาน ตอนนี้แม่เคลื่อนไหวไม่สะดวก ไว้หายดีแล้วแม่จะกลับบ้านนะ เดี๋ยวฟู่สือถิงเข้ามา แม่จะขอให้เขาจัดคนขับรถส่งลูกกลับไป… ลูกจะต้องเป็นเด็กดีเชื่อฟังนะ…” เสี่ยวหานขมวดคิ้ว “แม่ แม่ไม่ต้องขอร้องเขา! ผมกับแม่เราจะกลับบ้านด้วยกัน! ผมสัญญากับน้องไว้แล้วว่าจะพาแม่กลับบ้าน!” ฉินอันอัน “ตอนนี้แม่ไม่สะดวก…” เสี่ยวหาน “ผมแจ้งตำรวจแล้วครับ รถตำรวจจะพาพวกเรากลับบ้าน” คิ้วเธอกระตุกทันที สายตามองไปทางด้านหลังเสี่ยวหาน ฟู่สือถิงยืนอยู่ที่ปากประตู! คำพูดของเสี่ยวหานเมื่อกี้นี้ เขาได้ยินแล้ว ฉินอันอันดึงเสี่ยวหานมาไว้ข้างตัวทันที เสี่ยวหานงุนงงกับปฏิกิริยาของแม่ ขณะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 405
สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ คือบทเรียนที่เจ็บปวด! เธอไม่สามารถปล่อยให้ลูกชายของเธอกระทบกระทั่งกับฟู่สือถิงได้อีก “แต่แม่ไม่มีทางได้รับบาดเจ็บโดยไม่มีเหตุผล จะต้องเป็นเพราะเขาแน่…” เสี่ยหานขมวดคิ้วและพูดอย่างคาดเดา “เพราะว่าเมื่อคืนนี้แม่คิดถึงลูกกับน้องสาวมาก ก็เลยวิ่งออกไปคนเดียว… ผลคือไปเจอหมาป่าเข้า…” ฉินอันอันอธิบาย “ลูกกลับไปบอกลุงไมค์กับน้องทีนะลูกว่าแม่สบายดี แม่ไม่อยากให้พวกเขากังวล ตกลงไหม?” เสี่ยวหานพยักหน้าอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “แม่ครับ แม่จะไม่กลับไปกับผมจริง ๆ เหรอ? ลุงตำรวจพาพวกเรากลับบ้านด้วยกันได้นะครับ” “แม่เจ็บขามากเลย รอจนแผลหายดีแล้วแม่ค่อยกลับไปนะ” “อ่อ…แม่ครับ ต่อไปอย่าวิ่งเพ่นพ่านนะครับ ถ้าข้างนอกอันตรายจริง ๆ ก็รออยู่ในบ้านนะครับ พวกราจะหาวิธีมาช่วยแม่เอง” ฉินอันอันพยักหน้าอย่างปลื้มใจ “เสี่ยวหาน ลูกมาหาแม่ แม่ดีใจมากเลย แต่แม่หวังว่าถ้ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก ลูกอย่ามานะ ลูกยังเด็กมาก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น แม่จะต้องเสียใจมาก!” เสี่ยวหานพูดอย่างดื้อรั้น “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับแม่ ผมกับน้องสาวจะทำยังไง? ถ้ามีครั้งหน้าอีก ผมก็จะมาหาแม่” ดวงตาของ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 406
เหตุผลที่เธอถามแบบนี้ ก็เพราะตอนที่เขารัดคอของเสี่ยวหานวันนี้ มันดูน่ากลัวจริง ๆ! เธอรู้สึกกลัวเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เธอไม่ได้ถามว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น เพราะไม่ว่าเสี่ยวหานจะโกรธเขาแค่ไหน เขาก็ไม่ควรทำอะไรเสี่ยวหาน! คนปกติในโลกนี้ใครจะไปเอาจริงเอาจังกับเด็กอายุแค่ห้าขวบ? คำถามของเธอทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ “ยิ่งกว่านั้นอีก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ข่มขืน ฆ่า ลักพาตัว ปล้นสะดม เคยทำมาแล้วทุกอย่าง” ฉินอันอันพูดไม่ออก ดวงตาของเขาล้ำลึกและน้ำเสียงของเขาจริงจัง เธอตกใจและพูดไม่ออก “ฉินอันอัน อย่าทำเหมือนว่าคุณสนใจผม ทั้ง ๆ ที่คุณไม่เคยสนใจในสิ่งที่ผมเคยทำเลย” เขาตั้งใจทิ้งขี้เถ้าลงในที่เขี่ยบุหรี่และพูดเน้นทีละคำ “คุณแค่สนใจแต่เรื่องลูกของคุณสองคน ผมเคยเตือนลูกชายของคุณแล้วว่าอย่ามากวนโมโหผม” “ต่อไปเขาจะไม่ไปกวนโมโหคุณอีก!” ฉินอันอันอดขึ้นเสียงไม่ได้ เขาทิ้งบุหรี่อีกครึ่งหนึ่งในมือลงในที่เขี่ยบุหรี่ ร่างสูงลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปที่เตียง “ฉินอันอัน ผมไม่ได้ติดค้างอะไรคุณ อย่ามาขึ้นเสียงต่อหน้าผม! ผมจะไม่ทน!” เขามองเธอด้วยดวงตาสีแดงดุเดือด ขณะนั้น มีเสียงเค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 407
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็พักรักษาตัวให้หายก่อน ถ้าเขาไม่ส่งเธอกลับภายในหนึ่งสัปดาห์ ฉันจะแจ้งตำรวจอีกครั้ง” ไมค์โกรธ “ฉันรู้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ฉินอันอัน “นายรู้ได้ยังไง?” ไมค์ “โจวจื่ออี้บอกฉันแล้ว เขาไม่เชื่อว่าเจ้านายของเขาเป็นคนเลว เขาจึงไปสืบมาแล้ว” ฉินอันอันยิ้มเจื่อน ๆ ไมค์ “แม่ของเขารู้เรื่องลูกเธอแล้วใช่ไหม?” “อืม” ไมค์ “ฉันว่าแล้วว่ามันจะเป็นแบบนี้ เธอคงไม่ได้บอกเขา เขาเลยเป็นบ้า” “อืม” ไมค์ “เธอนี่มันโง่จริง ๆ! ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองต้องมาทนกับความไม่ยุติธรรมแบบนี้หรอก! ถ้าเธอบอกเขาแล้วไงล่ะ? เขาจะฆ่ารุ่ยลากับเสี่ยวหานจริง ๆ งั้นเหรอ? ฉันไม่เชื่อหรอก! ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะโหดร้ายกับเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองได้! เด็กทั้งสองไม่ได้ติดค้างอะไรเขาเลย!” ฉินอันอัน “แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ฉันไม่อยากเดิมพันอะไรทั้งนั้น” “โอเค งั้นเธอต้องโทรหาฉันอย่างน้อยวันละครั้ง ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจ” ไมค์บอกความต้องการ “ฉันเข้าใจแล้ว” ฉินอันอันรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นมากหลังจากได้คุยโทรศัพท์กับไมค์ สองวันที่ผ่านมาเป็นราวกับฝันร้าย ฝันร้ายอย่างต่อเนื่องที่ไม่มีที่สิ้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 408
เธอรีบเปิดไฟในห้องทันที แสงไฟที่จู่ ๆ สว่างขึ้นทำให้เขาแสบตา เขาโกรธและโมโหมากจึงกระแทกประตูเสียงดังปัง เธอมองเขาด้วยสายตาหวาดกลัว ตาของเขามีสีแดงเนื่องจากเมา หลังจากปิดประตู นิ้วเรียวก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อ เมื่อเธอรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร เธอก็ตกใจมากจนไม่กล้าหายใจ “ฟู่สือถิง! คุณมาผิดห้องแล้ว!” เธอต้องการเรียกสติเขา “นี่คือห้องของฉัน!” เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอแล้วเดินไปที่เตียงด้วยขาอันยาวเหยียด ขณะเดียวกัน เขาก็ถอดเสื้อออกแล้วโยนมันลงไปที่พื้น “ผมไม่ได้เมา” เขาขึ้นไปบนเตียงและจับขาที่บาดเจ็บของเธอไว้แน่น “อย่าขยับขาข้างนี้นะ” เธอพูดไม่ออก ดูเหมือนเขาจะไม่ได้เมาจริง ๆ แต่ในเมื่อเขารู้ว่าเธอได้รับบาดเจ็บ ทำไมเขาถึงยังทรมานเธออีก! จู่ ๆ ริมฝีปากอันอบอุ่นของเขาก็ประกบลงบนลำคอของเธอ เธอได้กลิ่นน้ำหอมฉุนแปลก ๆ ที่ติดอยู่บนตัวของเขา คิ้วเรียวขมวดคิ้วทันที แม่บ้านบอกว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนมีสาวสวยกลุ่มหนึ่งลงมาชั้นล่าง คนเหล่านั้นอยู่ที่นี่สามวัน ยังไม่กลับไป และกลิ่นน้ำหอมแปลก ๆ บนตัวเขา คงถูกหนึ่งในผู้หญิงกลุ่มนั้นตราตรึงบนร่างของเขาแล้ว แม้ว่าเขาจะถอดเสื้อออก แต่
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 409
เธอเอื้อมมือไปใต้หมอนแล้วดึงมีดออกมา! มีเล่มนี้เป็นมีดที่พี่สามมอบให้เธอไว้เพื่อป้องกันตัวตอนที่เธอหนี ตอนที่เธอได้รับการช่วยเหลือจากฟู่สือถิง เธอก็กำมีดเล่มนี้ติดมือมาด้วย เดิมทีฟู่สือถิงต้องการเก็บมีดเล่มนี้นไว้ให้ห่างจากตัวเธอ อาจกลัวว่าเธอจะฆ่าตัวตาย แต่เธอก็ยืนกรานว่าจะเอากลับมา หลังจากเอากลับมาได้ เธอก็เก็บมันไว้ใต้หมอน มีดเล่มนี้ช่วยชีวิตเธอและมีความหมายต่อเธอมาก ดังนั้นเธอจึงนำมันติดตัวไว้ แต่คิดไม่ถึงว่าคืนนี้จะถูกเขาเหยียดหยาม! ศักดิ์ศรีของเธอถูกบดขยี้ สติพังทลายลง ตอนนี้เธอแค่อยากจะตายไปพร้อมกับเขา! ฆ่าเขาแล้ว เธอก็จะฆ่าตัวตาย! เธอเป็นนักศึกษาแพทย์ดีเด่น เธอรู้ว่าแทงยังไงถึงจะทำให้เขาตายได้อย่างรวดเร็ว! เธอจับมีดไว้แน่น ในใจคิดว่าจะตัดหลอดเลือดส่วนไหนของเขาดี สายตาของเธอจับจ้องไปยังใบหน้าของเขา แสงสลัวจากข้างนอกทำให้สามารถมองเห็นโครงร่างใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาได้ไม่ชัดเจน เขากำลังหลับลึก คอของเขาถูกเปิดออกนอกผ้าห่ม ดึงดูดเธอ... มือของเธอที่ถือมีดยกขึ้นอย่างสั่นเทา แค่แทงเพียงครั้งเดียว ภายในครึ่งชั่วโมงเธอก็จะเป็นอิสระแล้ว! ขณะที่มีดกำลั
Latest chapter
