LOGINShare
บทที่ 316
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56
Related chapters
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 317
ฟู่สือถิงกระโดดยืนขึ้นจากเก้าอี้! ‘อิ๋นอิ๋นอยู่โรงพยาบาลงั้นเหรอ?!’ ‘ใครพาเธอไปโรงพยาบาล?’ ‘ทำไมถึงไม่แจ้งให้เขารู้ก่อนทำการผ่าตัด?’ “ใครพาอิ๋นอิ๋นไปโรงพยาบาล? ตอนนี้เธออยู่โรงพยาบาลไหน?!” ฟู่สือถิงจับโทรศัพท์ไว้แน่นแล้วเดินออกจากห้องวงจรปิด! “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ทราบเรื่องแน่ชัด ที่นี่คือโรงพยาบาลตี้ซานค่ะ” เสียงผู้หญิงแปลกหน้าพูดจบก็วางสายโทรศัพท์ทันที ‘โรงพยาบาลตี้ซาน!’ ‘โรงพยาบาลตี้ซานอีกแล้ว!’ ‘เสิ่นอวี๋วางแผนจะทำการผ่าตัดอิ๋นอิ๋นที่โรงพยาบาลกลางนี่!’ ‘แสดงว่าเสิ่นอวี๋รู้มาก่อนแล้วว่าอิ๋นอิ๋นอยู่โรงพยาบาลตี้ซาน ดังนั้นเธอจึงไปที่โรงพยาบาลตี้ซาน’ ‘ใครพาอิ๋นอิ๋นไปโรงพยาบาลตี้ซาน?’ ‘ฉินอันอันเหรอ?’ แต่เมื่อคืนวานเขาไปตามหาเธอที่บ้านแล้ว และอิ๋นอิ๋นก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านของเธอด้วย! แม้ว่าอิ๋นอิ๋นจะค่อนข้างเอาแต่ใจ แต่เธอก็เชื่อฟังเขามาก เป็นไปไม่ได้ที่เมื่อได้ยินเสียงของเขาแล้วจะไม่โต้ตอบ จิตใจของเขาว้าวุ่น! ‘ตอนนี้อย่างอื่นเอาไว้ก่อน’ ‘ตราบใดที่อิ๋นอิ๋นไม่เป็นอะไรก็พอแล้ว’ ……สองชั่วโมงต่อมา ฟู่สือถิงได้เจออิ๋นอิ๋นที่โรงพยาบาลตี้ซานหลังจากผ่าตัดเสร็จ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 318
เขากดโทรหาเธออีกครั้ง! สิ่งที่ตอบสนองต่อเขายังคงเป็นเสียงตอบรับจากระบบฝากข้อความ เขาแทบไม่เชื่อหู! ฉินอันอันกล้าตัดสายเขาได้ยังไง? หรือโทรศัพท์ของเธอปิดเครื่องอยู่? เขาหาเบอร์โทรของไมค์ และกดโทรออก พวกเขาทั้งสองอาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน เป็นหุ้นส่วนในบริษัท และอยู่ด้วยกันเกือบวันละยี่สิบสี่ชั่วโมง เมื่อไมค์เห็นสายเรียกเข้าของฟู่สือถิงก็รู้สึกสับสน ‘เขาโทรมาทำไม?’ ‘พวกเราสนิทกันเหรอ?’ เขาเห็นฉินอันอันนอนอยู่บนเตียงสีขาวขนาดใหญ่จากหางตา... จู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ ไมค์รับโทรศัพท์ และก่อนที่เขาจะได้พูด เสียงของฟู่สือถิงก็ดังขึ้น “ผมขอสายฉินอันอันหน่อย!” ไมค์เต็มไปด้วยคำถาม ‘น้ำเสียงดุขนาดนี้ ไปกินรังแตนมารึไง?’ “ฉินอันอันกำลังหลับอยู่! คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” ไมค์มองใบหน้าที่หลับใหลของฉินอันอันและไม่กล้าเสียงดังใส่ฟู่สือถิง เธอมาถึงเมื่อสามชั่วโมงที่แล้ว ไม่พูดไม่จา และทิ้งตัวหลับไป เดิมทีไมค์ต้องการออกไปก่อน แต่เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้นำอะไรติดตัวไปด้วย เลยทำได้แค่รออยู่ที่นี่เท่านั้น “ปลุกเธอสิ! ผมมีเรื่องจะคุยกับเธอ!” น้ำเสียงของฟู่สือถิงนั้นหนักแน่นและเอา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 319
“ตื่นแล้วเหรอ?” ฟู่สือถิงเหน็บแนม ฉินอันอันนอนลงบนเตียงแล้วใช้นิ้วลูบขมับที่ปวด “คุณโทรมาปลุกฉันเองไม่ใช่เหรอ? โทรหาฉันทำไม?” “ฉินอันอัน เมื่อคืนผมเห็นคุณขับรถออกจากหมู่บ้านตอนสี่ทุ่มครึ่ง ดึกขนาดนั้นคุณออกไปไหน?” เขาถามด้วยความสงสัย เมื่อได้ยิน เธอก็ยกขาขึ้นเตะไมค์ที่ปลายเตียงแล้วขยิบตาให้เขา จากนั้นก็ตอบคำถามของฟู่สือถิง “เมื่อคืนไมค์ออกไปดื่มเหล้าข้างนอกจนเมาหนัก เจ้าของบาร์โทรมาตามให้ฉันออกไปจ่ายค่าเครื่องดื่ม ฉันจึงขับรถไปหาเขา...ใครจะไปรู้ว่าเขาจะเมาปลิ้นขนาดนั้น ฉันกลัวว่าถ้าพาเขากลับบ้านจะทำให้เด็ก ๆ ตื่น ฉันก็เลยหาห้องพักโรงแรมใกล้ ๆ...ทำไมเหรอ? คุณอยากไปดื่มด้วยรึไง? งั้นคราวหน้าให้เขาโทรไปชวนไหม?” ฟู่สือถิงขมวดคิ้ว ทำไมคำตอบของเธอถึงต่างจากที่เขาจินตนาการไว้? “คุณอยากถามอะไรอีกล่ะ?” เธอหาวอย่างเกียจคร้าน “เมื่อคืนนี้ฉันโดนไมค์ตัวดีนี่รั้งไว้ทั้งคืนเลย...ฉันง่วงนอนจะตายอยู่แล้ว ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันวางสายแล้วนะ!” ในขณะที่เธอกำลังจะวางสาย เธอเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้จึงถามว่า “ว่าแต่ คุณหาอิ๋นอิ๋นเจอหรือยัง?” ประโยคสุดท้ายนี้ทำให้ฟู่สือถิงยอมแพ้ คิด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 320
ไมค์ตระหนักได้ว่าตัวเองพูดผิดจึงปิดปากด้วยมือข้างเดียว “นายถูกสอดแนมแล้ว!" ฉินอันอันถอนหายใจ “ไม่แน่นอนเสมอไปหรอก! ช่วงนี้เขาไม่ถามถึงเรื่องซุบซิบของเราเลย” ดวงตาสีเขียวอ่อนของไมค์กลอกไปมา “ฉันไม่โกหกเธอหรอกน่า!” เธอไม่สงสัยความจริงจากคำพูดของเขา “เธอคิดจะช่วยรักษาอิ๋นอิ๋นโดยไม่หวังผลตอบแทนเหรอ? น่าเสียดายออก แทนที่จะเก็บค่ารักษาจากฟู่สือถิง!” ไมค์เปลี่ยนเรื่อง เธอส่ายหน้า “ไม่มีครั้งต่อไปแล้ว ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่ช่วย แต่อาการของเธอรุนแรงขึ้น และความสามารถของฉันมีจำกัด ฉันเดาไม่ออกเลยว่าหลังจากการผ่าตัดครั้งนี้อาการของเธอจะเป็นยังไง แต่คงจะไม่เลวร้ายไปกว่าก่อนการผ่าตัดแน่” “ถ้าฟู่สือถิงไม่รู้เรื่องนี้และยังรักษาเธอต่อไป เธอจะต้องทนทรมานต่อไปใช่ไหม?” ไมค์คร่ำครวญ “แม้ว่าฟู่สือถิงจะเป็นคนเลว แต่อิ๋นอิ๋น…ฉันหมายถึงอิ๋นอิ๋นที่มีไอคิวต่ำ เธอค่อนข้างน่ารักและหน้าตาสะสวยอีกต่างหาก!” เธอไม่โต้แย้งกับคำพูดของไมค์ เธอง่วงนอน ได้แต่กลับไปนอนต่อที่บ้าน ……ที่โรงพยาบาล ฟู่สือถิงยืนมองใบหน้าซีดเซียวอิ๋นอิ๋นอยู่ข้างเตียงในโรงพยาบาล หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นเมื่อเธอตื่น ถ้าเธอจำเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 321
จริง ๆ แล้วฉินอันอันโกหกเขา หรือว่าอิ๋นอิ๋นมีอาการประสาทหลอนหลังการผ่าตัดกันแน่? เขาเปิดโทรศัพท์มือถือแล้วโทรหาเสิ่นอวี๋ บอกให้เธอรีบไปโรงพยาบาล! เมื่อฟังน้ำเสียงกังวลของเขา เสิ่นอวี๋ก็รู้สึกว่ามีลางสังหรณ์ไม่ดี “สือถิง คุณไม่ต้องกังวล เป็นเพราะผลการผ่าตัดของอิ๋นอิ๋นยังมีประสิทธิภาพไม่เต็มที่หรือเปล่าคะ? เธอเพิ่งฟื้นและต้องการเวลาค่อย ๆ ฟื้นตัว” ความวิตกกังวลของฟู่สือถิงคลายลง แต่หลังจากการผ่าตัดครั้งก่อนของอิ๋นอิ๋น เธอไม่มีปฏิกิริยาผิดปกติแบบนี้ หลังจากวางสาย เขาก็กลับมาที่ข้างเตียงผู้ป่วย “อิ๋นอิ๋น เธอเพิ่งผ่าตัดเสร็จ อย่าคิดมากนะ จะได้ไม่ปวดหัว” เขามองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน พร้อมรอยยิ้มบนริมฝีปาก “ฉันรู้สึกได้ว่าเธอดีขึ้นเรื่อย ๆ เลย” “พี่คะ ฉันปวดหัว” อิ๋นอิ๋นสูดหายใจ “เดี๋ยวหมอเสิ่นมา ลองถามดูว่าขอยาแก้ปวดได้ไหม?” “ฉันไม่อยากเจอหมอเสิ่น” อิ๋นอิ๋นหลับตาและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงกลิ้งขึ้นลง “อิ๋นอิ๋น หมอเสิ่นทำการผ่าตัดให้เธอนะ เธอเป็นคนที่รู้จักมารยาทคนหนึ่ง เดี๋ยวหมอเสิ่นมา เธอต้องขอบคุณเธอนะ” “ไม่...” อิ๋นอิ๋นเงยหน้าขึ้นมองเขาและพูดด้วย
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 322
แม้ว่าเสิ่นอวี๋จะทำท่าจริงจังมาก แต่อิ๋นอิ๋นก็ไม่สะทกสะท้าน ความจอมปลอมและความจริงใจสามารถเห็นได้จากสายตาของฝ่ายตรงข้าม อิ๋นอิ๋นรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายประจบพี่ชายของเธอ แต่กลับไม่รู้สึกว่าเธอใส่ใจเขาจริง ๆ “พี่ขอให้ฉันพูดขอบคุณคุณ” อิ๋นอิ๋นโกรธ “แต่ฉันไม่พูดหรอก” เสิ่นอวี๋มองไปที่ป้าหง “รบกวนออกไปสักครู่ก่อนนะคะ ฉันขอคุยกับอิ๋นอิ๋นหน่อย” ป้าหงสับสนเล็กน้อย แต่ตอนนี้เสิ่นอวี๋เป็นผู้มีพระคุณของตระกูลฟู่ เธอจึงไม่กล้าล่วงเกิน หลังจากที่เธอออกไปแล้ว เสิ่นอวี๋ก็พูดว่า “อิ๋นอิ๋น ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงมองฉันเป็นศัตรูมาตลอด หรือใครพูดเรื่องแย่ ๆ เกี่ยวกับฉันให้เธอฟัง? หลังจากที่ฉันกลับประเทศมา ฉันพยายามหาข้อมูลเพื่อวางแผนรักษาเธออยู่ทุกวัน แค่คำว่าขอบคุณคำเดียวเธอพูดไม่ได้เลยเหรอ?” อิ๋นอิ๋นพูดตรงไปตรงมา “ฉันคิดว่าคุณไม่ได้ทำการผ่าตัดให้ฉัน” ไม่อย่างนั้น ทำไมหน้าและเสียงของฉินอันอันถึงติดอยู่ในใจของเธอก่อนการผ่าตัดทุกครั้งล่ะ? ถ้าคนที่เธอเห็นก่อนการผ่าตัดทุกครั้งคือเสิ่นอวี๋ เธอจะไม่ตั้งคำถามเลย จิตใจของเธอไม่ได้ถูกกระทบมากนัก เธอเชื่อสิ่งที่เธอเห็นและได้ยิน “เธอคิดว่าไงล่ะ? ฮ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 323
ฟู่สือถิงฝันร้าย เขาฝันว่าฉินอันอันบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของเขา ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ได้เจอเธออีกเท่านั้น เขายังไม่อาจแม้แต่จะรับสายของเธอด้วยซ้ำ ทั้งสองขาดการติดต่อกันไปตลอดกาล! ความเจ็บปวดบีบรัดในใจราวกับสูญเสียสิ่งล้ำค่าที่สุดไป! เขาเหงื่อออกเยอะมาก ก่อนจะลืมตาขึ้น ดวงตาที่ลึกล้ำถูกปกคลุมไปด้วยละอองน้ำซึ่งมีความเจ็บปวดไม่รู้จบแฝงอยู่ เขาหาโทรศัพท์มือถือและกดหมายเลขของฉินอันอัน ‘ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว’ ‘เธอหลับทั้งวันแล้ว ตอนนี้เธอน่าจะถึงบ้าน และน่าจะยังตื่นอยู่!’ “ขออภัยค่ะ หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาโทรใหม่อีกครั้งค่ะ” เสียงแจ้งเตือนของระบบอัตโนมัติดังก้องอยู่ในหู นิ้วของเขาจับโทรศัพท์แน่นขึ้นทันที ดูเหมือนว่าฝันร้ายจะกลายเป็นจริง! ฉินอันอันบล็อกเขาจริง ๆ! ไม่อย่างนั้น คงไม่โทรหาเธอไม่ติดอยู่แบบนี้ตลอด เพื่อยืนยันว่าการคาดเดาของเขาถูกต้อง เขายกผ้าห่มขึ้นและยกขายาวเหยียดออกจากเตียง เขาใช้โทรศัพท์บ้านโทรหาฉินอันอัน ทุกครั้งที่เขากดปุ่ม หัวใจของเขาก็เจ็บปวด แม้ว่าจะยังไม่ได้รับการยืนยัน แต่เขาก็มีลางสังหรณ์ที่ชัดเจนมาก หลั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 324
ข้างนอกประตูห้องนอนใหญ่ ไมค์และเด็กทั้งสองเอาหูแนบประตูและแอบฟังเสียงข้างใน เสียงตะคอกแหลมคมของฉินอันอันเมื่อสักครู่ดึงดูดความสนใจของพวกเขา สักพักประตูก็เปิดออกโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ไมค์เกือบจะตกไปอยู่ในอ้อมแขนของฉินอันอัน ฉินอันอันมองพวกเขาด้วยสีหน้าตกใจ “พวกเธอกำลังทำอะไรกัน?” “แม่กำลังทะเลาะกับใครอยู่เหรอคะ?” รุ่ยลาเงยหน้าขึ้น ดวงตาโตที่ไร้เดียงสาของเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ทะเลาะกับพ่อจอมวายร้ายอยู่หรือเปล่าคะ?” ไมค์แซว “แม่ของเธอเป็นผู้หญิงแสนดีของทุกคนยกเว้นกับศัตรูและเขา” “อ๋อ พ่อจอมวายร้ายคือศัตรูของแม่” รุ่ยลาเข้าใจแจ่มแจ้ง ฉินอันอันรู้สึกปวดขมับ เธอออกมาจากห้องแล้วเดินลงไปชั้นล่าง “ฉินอันอัน ฉันเก็บอาหารเย็นไว้ให้ อยู่ในครัวแน่ะ!” ไมค์พูดกับร่างผอมเพรียวของเธอ “อืม” “ฉันจะพาลูกสองคนไปอาบน้ำก่อน แล้วค่อยคุยกันหลังจากกินข้าวเสร็จ!” ไมค์พูดต่อ ฉินอันอันจับราวจับบันไดแล้วหันกลับมามองเขาด้วยดวงตารีที่เต็มไปด้วยความสับสน “นายอยากคุยกับฉันเรื่องอะไรล่ะ? พูดมาเลยไม่ได้เหรอ?” ไมค์ไม่มีทางเลือก “เธอลืมที่ฉันบอกเมื่อตอนเที่ยงหรือยัง? ไปกินข้าวก่อน
Latest chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
