เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 192
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 193
เธอลองคิดถึงสาเหตุที่เสี่ยวหานโกรธแล้ว เป็นไปได้ไหมว่าเพราะเธอขอร้องให้เขาพาเธอออกจากโรงเรียน เขาเลยถูกตำหนิ? นอกจากข้อนี้แล้ว เธอคิดถึงสาเหตุอื่นไม่ได้เลย เสี่ยวหานได้ยินคำขอโทษของเธอแล้ว ก็โกรธยิ่งกว่าเดิม! นี่เธอยอมรับว่าความสัมพันธ์ที่ไม่ปกติระหว่างเธอกับฟู่สือถิง เป็นสาเหตุแม่ของเขาหย่ากับพ่อใช่ไหม?!“เลิกตามฉันซักที!” เสี่ยวหานตะโกนใส่เธออย่างไร้ความปราณี “ฉันเกลียดเธอ!” ฝีเท้าของอิ๋นอิ๋นหยุดชะงัก น้ำตาไหลออกมาจากดวงตา ป้าจางเห็นภาพเหตุการณ์นี้แล้วก็รีบเข้ามาประคองอิ๋นอิ๋นนั่งลงบนโซฟา “อิ๋นอิ๋น ไม่ต้องร้องนะคะ ในเมื่อเขาไม่อยากเป็นเพื่อนกับคุณ ถ้าอย่างนั้นคุณเลิกตามเขาเถอะค่ะ” เสี่ยวหานอารมณ์เสียง่ายขนาดนั้น อิ๋นอิ๋นก็เป็นแบบนี้ มีแต่จะทำร้ายหัวใจตัวเองเท่านั้น แต่อิ๋นอิ๋นไม่อยากเสียเสี่ยวหานเพื่อนที่ดีคนนี้ไป ดังนั้นเธอจึงส่ายหัวอย่างรุนแรงทันที ป้าจางใช้สองมือจับศีรษะเธอไว้ทันที เพื่อไม่ให้เธอส่ายหัวอีก “อย่าส่ายหัวค่ะ ระวังจะปวดหัว คุณนั่งตรงนี้นะคะ ดิฉันจะไปถามเสี่ยวหานว่าต้องทำยังไงเขาถึงจะยอมเป็นเพื่อนกับคุณดีไหมคะ?” เช่นนี้แล้วอิ๋นอิ๋นถึงพยักหน้าอย่า
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 194
”คุณคือฉินอันอันใช่ไหมคะ? เสิ่นอวี๋เป็นฝ่ายทักทายฉินอันอันก่อน “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเสิ่นอวี๋” หลังจากที่ฉินอันอันมองดูเธออย่างรวดเร็วแล้วก็พูดโดยไม่สนใจว่า “อืม พวกเราขอตัวกลับก่อน” ฉินอันอันพาเสี่ยวหานออกมาจากตระกูลฟู่ เสิ่นอวี๋มองไปยังทิศทางที่เธอจากไป แล้วเหม่อลอยไปชั่วขณะ ‘เธอยังสาวและสวยกว่าที่คาดไว้’ ‘วันนี้เธอมาหาฟู่สือถิงทำไม?’ ‘แล้วยังพาเด็กชายตัวน้อยมาด้วย…เด็กผู้ชายคนนั้นเป็นลูกของฟู่สือถิงหรือเปล่า?’ ‘เพราะฉะนั้น ที่เธอพาลูกมาที่นี่ เพราะต้องการจะแต่งงานกับฟู่สือถิงอีกครั้งอย่างนั้นหรือ?’คิดถึงตรงนี้ เสิ่นอวี๋รู้สึกขยะแขยงอย่างมาก ฟู่สือถิงจะกลับมาคืนดีกับฉินอันอันเพราะเห็นแก่ลูก ๆ หรือเปล่า? “สือถิง ฉันขอโทษนะคะที่มาโดยไม่บอกล่วงหน้า” เสิ่นอวี๋ชี้ไปที่เค้กบนโต๊ะกาแฟ “เพื่อนของฉันส่งเค้กมาให้ค่ะ ฉันกินคนเดียวไม่ไหว เลยเอามากินด้วยกันกับคุณ” ฟู่สือถิงเหลือบมองเค้ก “สุขสันต์วันเกิด คุณได้รับของขวัญหรือยัง?” เสิ่นอวี๋อึ้งไปชั่วขณะ “บ่ายวันนี้มีคนส่งพัสดุมาให้ฉันจริง ๆ ด้วย ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นคนส่งมา เลยยังไม่ได้เปิด” ฟู่สือถิงพยักหน้า “ผมไม่ชอบกินเค้ก อ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 195
เสี่ยวหานพูด “รุ่ยลาเหมือนแม่” ฉินอันอัน “เสี่ยวหาน เขาเป็นพ่อของพวกลูกจริง ๆ แต่ว่าเขาไม่ชอบเด็ก ดังนั้นพวกลูกไม่ควรไปหาเขาเพื่อทำความรู้จักเขา ถ้าหากเขารู้ว่าพวกลูกคือลูกของเขา แม่ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรกับพวกลูก” เสี่ยวหาน “พวกเราก็ไม่อยากได้พ่อคนนี้” ฉินอันอัน “เสี่ยวหาน แม่รู้ว่าหลังจากที่ลูกกลับมาที่จีน ก็เปลี่ยนแปลงไปมากและก้าวหน้าขึ้นมาด้วย” เสี่ยวหาน “แม่ครับ ผมไม่ได้ป่วย ผมเพียงแค่รู้สึกว่าคนพวกนั้นปัญญาอ่อนและน่าเบื่อมาก” ฉินอันอันพยักหน้า “แม่รู้ ตอนนี้ลูกชอบคนฉลาดอย่างลุงไมค์ แต่ว่ารอจนลูกโตเป็นผู้ใหญ่จริง ๆ ลูกจะค้นพบว่าคนที่ไม่ฉลาดก็มีลักษณะพิเศษเฉพาะตัวเหมือนกัน เราต้องเรียนรู้ที่จะค้นพบข้อดีของผู้อื่น อย่างเช่น ความมีน้ำใจ ความไร้เดียงสา ก็เป็นจุดเด่นที่ดีมากเช่นกัน” ในเวลานี้เสี่ยวหานไม่เห็นด้วยกับคำพูดของแม่ แต่เขาก็ไม่ได้โต้แย้ง บางทีเมื่อเขาโตขึ้นอีกหน่อย เขาจะเข้าใจว่าแม่หมายถึงอะไร ......ช่วงหัวค่ำ เวลาหนึ่งทุ่ม เสิ่นอวี๋กลับมาถึงบ้าน เธอเปิดกล่องพัสดุที่ได้รับในช่วงบ่าย เธอผิดหวังกับของขวัญวันเกิดที่ฟู่สือถิงส่งมาให้ เพราะของขวัญชิ้นนี้ ฟู
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 196
ฉินอันอันแทบจะพ่นชาเขียวที่อยู่ในปากออกมา เธอหยิบทิชชู่ซับมุมปาก “คุณเสิ่น ฉันเป็นคนขอหย่ากับฟู่สือถิงเอง ดังนั้นเรื่องที่คุณได้ครอบครองฟู่สือถิง ถ้าฉันจะเกลียด นั่นเป็นแค่ความเกลียด คุณทั้งสองคนไม่แต่งงานกันเสียเลยล่ะ? ดูสิ คุณสองคนเหมาะสมกันขนาดนี้! กิ่งทองใบหยก ฟ้าดินสรรสร้าง! คุณจะแต่งงานกันเมื่อไหร่ล่ะคะ? ฉันจะได้ใส่ซองให้!” รอยยิ้มที่ไม่เป็นธรรมชาติปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเสิ่นอวี๋ “ที่แท้คุณฉินก็คิดแบบนี้นี่เอง ขอโทษทีค่ะ ฉันคงทำให้คุณผิดหวังซะแล้ว สือถิงกับฉันไม่คิดจะแต่งงานกันหรอก” “ทำไมไม่แต่งงานล่ะ?! คุณไม่อยากแต่ง หรือว่าเขาไม่อยากแต่ง? ถ้าเขาไม่อยากแต่งงาน ให้ฉันช่วยพูดกับเขาให้ไหมคะ?” ฉินอันอันจิบชาเขียวอีกครั้ง เสิ่นอวี๋ “ไม่จำเป็นต้องรบกวนคุณฉินหรอกค่ะ เรื่องระหว่างฉันกับสือถิงปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ จริงสิ คุณฉินเพิ่งบอกว่าฉันหน้าหนากว่ากำแพงเมือง ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าคุณต้องการสื่ออะไร เราเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก ทำไมคุณถึงหักหน้าฉันแบบนี้?” ฉินอันอันเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้วว่าแอ๊บแบ๊วระดับเทพเป็นอย่างไร สีหน้าท่าทางที่น่าสงสารนั้น เห็นแล้วน่าสมเพชจริ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 197
ต้องเสแสร้งว่าตัวเองเป็นเหยื่อขนาดนี้เลยเหรอ?! ฉินอันอันตกตะลึงเมื่อเจอสิ่งที่เธอทำ จู่ ๆ ฉากนองเลือดทุกรูปแบบในละครที่นางเอกกับนางร้ายปะทะกันก็ปรากฏขึ้นในใจ! พนักงานเสิร์ฟรีบวิ่งเข้ามาช่วยพยุงเสิ่นอวี๋ขึ้นจากเก้าอี้ และพาเธอไปทำแผลพุพองทันที ฉินอันอันนั่งอยู่บนเก้าอี้ รู้สึกเหมือนมีหม้อใบใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้า! ตอนนี้เสิ่นอวี๋ได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นเธอจึงมีสิทธิ์พูดได้ ถ้าเธอบอกว่านี่เป็นอุบัติเหตุ เรื่องนี้ก็จะเป็นอุบัติเหตุ ถ้าเธอบอกว่าฉินอันอันจงใจเทน้ำร้อนใส่เธอ ฉินอันอันก็จะเป็นคนที่จงใจเทน้ำร้อนใส่เธอ ฉินอันอันกดกริ่งเรียกบริกรและชำระเงิน ไม่นานหลังจากนั้น ข่าวที่ว่าฉินอันอันเทน้ำร้อนใส่เสิ่นอวี๋จนทำให้มือของเสิ่นอวี๋พุพองก็ไปถึงหูของฟู่สือถิง มือของเสิ่นอวี๋เป็นอวัยวะที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา เพราะเขาต้องการมือของเสิ่นอวี๋มาเพื่อทำการผ่าตัดอิ๋นอิ๋น แต่ตอนนี้ ฉินอันอันเทน้ำร้อนลวกมือของเธอ... “ฉินอันอันไม่มีทางที่จะทำแบบนั้น!” ฟู่สือถิงกล่าว บอดี้การ์ดเปิกกล้องวงจรปิดของร้านอาหารให้ฟู่สือถิงดู กล้องวงจรปิดหันหน้าไปทางฉินอันอัน ดังนั้นเขาจึงมองเห็นชัดเจนว่
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 198
เมื่อได้ยินคำถามของเขา ฉินอันอันก็เจ็บแปลบในใจทันที “แฟนของคุณไปบอกคุณว่าไงบ้างล่ะ?” เธอถาม ฟุ่ซื่อถิงชะงัก เขายังไม่ได้เจอเสิ่นอวี๋ หลังจากฟังคลิปเสียงแล้วเขาก็โกรธมากจึงโทรหาเธอก่อน “ฉินอันอัน ผมกำลังถามคุณอยู่! คุณอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง!” น้ำเสียงของเขาจริงจังขึ้นเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำขู่ของเขา ฉินอันอันก็โกรธทันที “ความจริงก็อยู่ตรงหน้าคุณแล้วไม่ใช่เหรอ? ฉันเป็นคนเทน้ำร้อนลวกมือแฟนสาวของคุณเองแหละ! คุณไปบอกเธอด้วยนะว่าให้อยู่ห่าง ๆ ฉันไว้ เพราะไม่อย่างนั้นรอบหน้าฉันจะสาดน้ำร้อนใส่หน้าเธอแทน!” ฟู่ซื่อถิงเงียบไป “...” ฉินอันอัน “ทำไมคุณไม่พูดล่ะ? ไม่เดือดร้อนแทนแฟนหน่อยเหรอ?” ลูกกระเดือกของฟู่ซื่อถิงกลิ้งขึ้นกลางกัดฟันกรอด “ถ้ามือของคุณเสิ่นโดนน้ำร้อนลวก แล้วใครจะทำการผ่าตัดให้อิ๋นอิ๋นล่ะ? เฮ้อ ชักรู้สึกกังวลแล้วสิ ฟู่สือถิง คุณคงจะไม่แก้แค้นฉันใช่ไหม?” ฉินอันอันกล่าวต่อ “ฉินอันอัน แม้แต่คนโง่ยังฟังออกเลยว่าคุณโกรธ! แต่ถึงคุณจะโกรธ ผมที่ได้ยินก็โกรธเหมือนกัน!” เมื่อฟู่สือถิงได้ยินคำพูดเสียดสี เหน็บแนม เย้ยหยันของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวด “งั้นคุณก็ไม่ต้องโทรมาหาฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 199
ฟู่เย่เฉิน “อันอัน! คุณว่าผมแย่กว่าสุนัขเหรอ!?” ฉินอันอัน “ก็ใช่น่ะสิ! จากที่ฉันรู้จักฉินเขอเข่อมา เธอคงไม่กล้าจ้างวานฆ่า แต่ฉันไม่สนใจคุณสองคน ดังนั้นไม่ว่าคุณจะอยู่หรือตายมันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน แต่ถ้าคุณยังมาวุ่นวายกับฉันอีก ฉันคงต้องจ้างนักสืบเอกชนมาตรวจสอบเรื่องนี้” ฟู่เย่เฉินหน้าเปลี่ยนสี “อันอัน! ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อพบคุณโดยเฉพาะ ผมแค่แวะมา...ต่อไปผมจะไม่รบกวนคุณอีก!” ฉินอันอันคิดไม่ถึงว่าคำพูดพลั้งปากของตัวเองจะเผยให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา เขามีเจตนาไม่ดีต่อฟู่สือถิง แต่กลับไม่กล้าจ้างวานฆ่าในนามของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงทำให้ฉินเขอเข่อเป็นแพะรับบาป หน้าจอโทรศัพท์สว่างขึ้นและมีข้อความเข้ามา ฉินอันอันกดที่ข้อความ มันมาจากหลีเสี่ยวเถียน : ทำไมฟู่สือถึงสุนัขแบบนี้ล่ะ! เขาโทรหาเธอเรื่องผู้หญิงคนนั้นเนี่ยนะ! เขาเสียสติไปแล้วเหรอ? ! เขาไม่รู้เหรอว่าเธอเป็นคนแบบไหน? ! ฟู่เย่เฉินเห็นเธอเล่นโทรศัพท์มือถือ เขาจึงลุกขึ้นและกำลังจะออกไป จากหางตา เขาบังเอิญเห็นภาพพื้นหลังแชทของเธอโดยบังเอิญ ภาพพื้นหลังของการแชทของเธอคือรูปหน้าของเด็กสองคน คนหนึ่งเป็นเด็กผู้ชาย อีกคนหนึ่งเป
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 200
หกโมงเย็น ฉินอันอันขับรถกลับไปที่คฤหาสน์สตาร์ริเวอร์ ประตูเปิดอยู่ รถบีเอ็มดับบิวสีแดงจอดอยู่ในลานบ้าน ฉินอันอันจำรถได้ มันเป็นรถของหลีเสี่ยวเถียน ‘ทำไมจู่ ๆ หลีเสี่ยวเถียนถึงมาที่นี่?’ “ฉินอันอัน!” หลีเสี่ยวเถียนเห็นฉินอันอันกลับมาจึงรีบวิ่งไปหาทันที “ฉันเห็นเด็กที่เธอรับเลี้ยงทั้งสองคนแล้ว! ถ้าฉันไม่ได้ยินว่าเธอรับเลี้ยงเด็ก เธอคงจะเก็บเป็นความลับไปตลอดชีวิตเลยใช่ไหม?” เมื่อได้ยินหลีเสี่ยวเถียนพูด ฉินอันอันก็ไม่กล้าลงจากรถ เธอพบว่าเมื่อไหร่ที่ฟู่สือถิงรู้เรื่องของเธอ ทุกคนก็จะรู้ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหลีเสี่ยวเถียนรู้ความลับของเธอ เธอก็จะต้องบอกเรื่องนี้กับฟู่สือถิงวันใดวันหนึ่งแน่นอน สิ่งเดียวที่จะโทษคือต้องโทษที่เฮ่อจุ่นจือกับหลีเสี่ยวเถียนคบหากัน เธอไม่สามารถเลิกคบกับหลีเสี่ยวเถียนเพียงเพราะเธอคบกับเฮ่อจุ่นจือได้ “เธอนี่มันน่าเบื่อจริง ๆ!” หลีเสี่ยวเถียนเดินไปหาฉินอันอันแล้วดึงเธอออกจากรถ “เธอรับเลี้ยงเด็กสองคนแน่เหรอ? คงจะไม่ใช่ลูกของฟู่สือถิงกับเธอหรอกนะ เธอกำลังปิดบังอะไรอยู่?!” ฉินอันอันเงียบ “...” “จะว่าไป เด็กสองคนที่เธอรับเลี้ยงมาเหมือนเธอกับฟู่สือถ
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
