บทที่ 161

รอยยิ้มกระจ่างปรากฏขึ้นบนใบหน้าเธอทันที

นี่เป็นสิ่งที่คนธรรมดาแสร้งทำไม่ได้

ผู้หญิงคนนี้มีระดับสติปัญญาต่ำกว่ารุ่ยลา

อคติและความเกลียดชังที่ฉินอันอันมีต่อเธอค่อย ๆ จางหายไปทีละนิด

แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนที่ฟู่สือถิงรัก ก็ไม่อาจจะเลี่ยงความจริงได้ว่าเธอเป็นคนที่น่าสงสาร

หลังมื้อเย็น

เสี่ยวหานฉวยโอกาสเดินเข้าไปหาฉินอันอัน

“แม่”

ฉินอันอันมองลูกชายและพูดนิ่ง ๆ “ลูกต้องการจะอธิบายให้แม่ฟังเหรอ?”

เสี่ยวหานพยักหน้า พร้อมแววตาสงสารที่หาได้ยาก “เธอน่าสงสารมาก”

น่าสงสาร

สองคำนี้ทำให้ฉินอันอันหวนคิดถึงคืนที่เธอและฟู่สือถิงเลิกกัน

เธอนั้นใจสลายจนเหมือนจะตายเพราะการมีอยู่ของผู้หญิงคนนี้ที่แทรกระหว่างเธอและฟู่สือถิง

แต่เธอบอกลูกชายเรื่องนี้ไม่ได้

“เธอก็น่าสงสารจริง ๆ” ฉินอันอันเห็นด้วย “แต่หากลูกอยากจะให้แม่ช่วยรักษาเธอ แม่ทำไม่ได้หรอก”

เสี่ยวหานเลิกคิ้ว “ทำไมล่ะ?”

“อาการของเธอต้องอาศัยการผ่าตัดซึ่งต้องมีการพักฟื้น ไม่ว่าจะเป็นการผ่าตัดแบบไหนก็มีความเสี่ยงถึงชีวิตทั้งนั้น หากไม่ได้รับคำยินยอมจากครอบครัว แม่ก็ไม่สามารถทำการผ่าตัดได้” ฉินอันอันอธิบายเหตุผลให้เขาฟัง

แม้ว่าเสี่ยวหานจ