เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 110
ปรับปรุงล่าสุด:
2023-12-24 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 111
“ผมคิดว่าพี่ซื่อถิงไม่ได้โกรธเธอจนไม่อยากเจอหน้าหรอก...ผมถามบอดี้การ์ดของเขาแล้ว บอดี้การ์ดบอกว่าหน้าของเขาถูกกิ่งไม้ข่วน เขาเป็นคนที่รักหน้ายิ่งชีพ เมื่อใบหน้ามีบาดแผล ย่อมไม่อยากพบใคร” “อย่างนี้นี่เอง! ถ้าอย่างนั้น ฉันจะบอกอันอันตอนนี้เลย! ไม่อย่างนั้นเธอคงคิดฟุ้งซ่านไปเองต่าง ๆ นานาแน่!” หลีเสี่ยวเถียนส่งข้อความถึงฉินอันอันเรื่องที่เฮ่อจุนจือพูด ฉินอันอันส่งหน้ายิ้มกลับมา หลีเสี่ยวเถียนยังคงส่งข้อความถึงเธอต่อ : อีกครึ่งเดือนก็ถึงวันเกิดของฟู่ซื่อถิงแล้ว เธอคิดหรือยังว่าจะให้ของขวัญอะไรเขา? ฉินอันอัน : ยังเลย ฉันไม่รู้จะให้อะไรเขาดี หลีเสี่ยวเถียน : อากาศหนาวแบบนี้ เธอก็ถักเสื้อกันหนาวให้เขาสิ! ฉินอันอัน : ถามจริง? สมัยนี้ใครเขาใส่เสื้อกันหนาวถักกันล่ะ? หลีเสี่ยวเถียน : บอกให้ถักก็ถักเถอะ ชายแท้เขาชอบใส่แบบนี้กัน ฉินอันอัน : ปัญหาคือฉันถักไม่เป็นน่ะสิ! หลีเสี่ยวเถียน : คนขายถักจะสอนเธอเอง! ถ้ายังทำไม่เป็นอีกก็ดูวิดีโอในอินเทอร์เน็ตสิ! เธอฉลาดจะตาย เรียนรู้แป๊บเดียวก็ทำได้แล้ว! ฉินอันอัน : ทำไมเธอถึงคะยั้นคะยอจะให้ฉันถักเสื้อกันหนาวให้ได้ล่ะ? หลีเสี่ยวเถียน :
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-24รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 112
“ผมให้ยารักษาโรคซึมเศร้าไปเมื่อเช้านี้ แต่เขาไม่ยอมกิน” หมอขมวดคิ้ว “ถ้าไม่กินก็ไม่หายนะครับ!” แม่เฒ่าฟู่ “พรุ่งนี้ฉันจะลองคุยกับเขาดู” หมอ “ผมได้ยินมาว่าเขาฟังฉินอันอันมากกว่า ถ้าอย่างนั้น...” “ไม่! เธอเป็นคนที่ทำให้ลูกชายของฉันเป็นแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้มีแต่จะนำโชคร้ายมาให้ลูกชายของฉัน!” แม่เฒ่าฟู่พูดด้วยอารมณ์ หมอหยุดแสดงความคิดเห็น เขามีหน้าที่รับผิดชอบเฉพาะสภาพร่างกายของฟู่ซื่อถิงเท่านั้น “ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจจะพูดแทนฉินอันอัน...พรุ่งนี้ค่อยคุยกันดีกว่า! มาดูกันว่าเขาจะเชื่อฟังฉันไหม” แม่เฒ่าฟู่รีบกล่าวประนีประนอม ขอแค่ให้ลูกชายหายดีขึ้นในเร็ววัน อย่างอื่นเธอไม่สนใจแล้ว ...... หลังจากฉินอันอันอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอก็เดินไปดูหิมะที่ข้างนอกหน้าต่าง พื้นดินกลายเป็นสีขาว ค่ำคืนอันมืดมิดสว่างขึ้นเล็กน้อย ในหัวใจเริ่มมีแรงกระตุ้นมากขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมานึกอยากโทรหาฟู่ซื่อถิง อยากได้ยินเสียงของเขา หลังจากคิดอยู่นานเธอก็กลัวว่าเขาจะไม่รับสาย เธอจึงส่งข้อความเสียงถึงเขาแทน แม้ว่าเธอจะไม่ได้ยินเสียงของเขา แต่ก็เป็นการดีกว่าถ้าให้เขาได้ยินเสียงของเธอและให้เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 113
โจวจื่ออี้ “ครับ” หลังจากนั้นไม่นาน กาแฟหนึ่งแก้วก็ถูกนำมาให้ฟู่ซื่อถิง โจวจื่ออี้ออกมาจากออฟฟิศและบังเอิญเจอถังเฉียนพอดี ถังเฉียนไม่ได้แต่งหน้า ใบหน้าของเธอจึงดูซีดเซียวเป็นพิเศษ โจวจื่ออี้เดินไปหาเธอ และลังเลที่จะพูด แต่สุดท้ายเขาก็ไม่พูดออกมา ถังเฉียนเดินเข้าไปในสำนักงานและปิดประตู “ซื่อถิง ฉันขอโทษ” เธอเดินเข้าไปหาเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ทุกอย่างเป็นแผนการของพี่ชายฉัน เขารู้ว่าขาของคุณไม่ดี เขาจึงจงใจหลอกให้คุณขึ้นไปบนภูเขา ภูเขาลูกนั้นสูงชันมาก ปกติเราไม่เคยปีนขึ้นไปบนภูเขาลูกนั้น เขาต้องการจะฆ่าคุณ” ฟู่ซื่อถิงมองไปที่ใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอและเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ฉันรู้แล้ว” “ฉันขอโทษ เขาคงไม่ได้มาขอโทษคุณ เขาหนีไปต่างประเทศแล้ว” ถังเฉียนพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น “ซื่อถิง ได้โปรดปล่อยตระกูลถังไปเถอะ พ่อของฉันอายุมากแล้ว ฉันกลัวว่าเขาจะทนต่อความเปลี่ยนแปลงของตระกูลเราไม่ไหว ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษฉันเลย ฉันยอม” ฟู่ซื่อถิงมองเธออย่างเงียบ ๆ ราวกับว่าเขาเพิ่งเห็นใบหน้าของเธอชัด ๆ เป็นครั้งแรก เมื่อก่อนเธอแต่งหน้าสวยสดและแสดงตัวต่อหน้าเขาในสภาพที่ดีที่สุดเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 114
สายตาของเขาหลอกเซิ่งเป่ยไม่ได้ พวกเขารู้จักกันมาหลายปีแล้ว แต่เซิ่งเป่ยไม่เคยเห็นเขาใส่เสื้อกันหนาวมาก่อน! อย่างไรก็ตาม เสื้อกันหนาวที่ฉินอันอันถักให้เขามีความหมายที่แตกต่างจากเสื้อกันหนาวที่เขาซื้อมา “ซื่อถิง คุณป้าโทรมาหาฉัน บอกว่าหลานชายออกจากโรงพยาบาลแล้วและอยากให้นายกลับไปทานอาหารเย็นที่บ้านเก่า” เซิ่งเป่ยพูด ฟู่ซื่อถิง “เธอบอกฉันด้วยตัวเองก็ได้นี่” เซิ่งเป่ย “คุณป้าเคยทำให้นายโกรธมาก่อนหรือเปล่า? เธอค่อนข้างระวังตัวเวลาคุยกับฉัน ชื่อถิง นายอย่าโกรธคุณป้าเลย ในโลกนี้ก็มีแต่แม่เท่านั้นแหละที่รักลูกตัวเองมากที่สุด...” ฟู่ซื่อถิง “ฉันขอร้องเถอะ หยุดพูดสักที” เซิ่งเป่ยหัวเราะเสียงดัง “หรือจะชวนฉินอันอันกลับไปทานอาหารเย็นด้วยกันเลย?” ฟู่ซื่อถิงฉุกคิด “นายบอกเองไม่ใช่เหรอว่าเธอยุ่งอยู่กับการถักเสื้อกันหนาว?” “ก็ใช่น่ะสิ! เหลือเวลาอีกแค่สัปดาห์เดียว ไม่รู้ว่าเธอถักไปถึงไหนแล้ว” ...... ตกกลางคืน ฟู่ซื่อถิงกลับไปที่บ้านเก่าของเขา แม่เฒ่าฟู่ดีใจมาก ในขณะที่คนอื่น ๆ มีสีหน้ายับยั้งชั่งใจในระดับที่แตกต่างกัน ฟู่ซื่อถิงจ้องไปที่หน้าของฉินเค่อเคอด้วยสายตาเย็นชา เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 115
แต่หนี้การพนันครั้งล่าสุดของฟู่เย่เฉินทำให้ฟู่หานสาหัสมาก “ในเมื่อซื่อถิงให้ งั้นก็รับไว้แล้วกัน!” ภรรยาของฟู่หานกล่าว “ยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องทำตัวเหินห่างกับซื่อถิงมากนักหรอก” ฟู่หานหน้าแดงและรับเช็คไป “ซื่อถิง ต่อไปไม่ต้องให้แล้วนะ” ฟู่ซื่อถิง “ผมอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ” แม่เฒ่าฟู่ลุกขึ้นออกไปส่งเขาด้วยตัวเอง หลังจากที่พวกเขาออกไป ฟู่เย่เฉินก็ขว้างช้อนลงกับพื้น! “พ่อ! ทำไมพ่อถึงรับเงินของเขาล่ะ?!” ฟู่เย่เฉินรู้สึกละอายใจ รับไม่ได้กับความรู้สึกที่ดูเหมือนพวกเขาเป็นขอทาน “คนไม่ได้เรื่องได้ราวอย่างแก! ยังมีหน้ามาพูดอีก! ถ้าแกมีปัญญานักก็ใช้หนี้พนันยี่สิบล้านให้ฉันก่อนสิ!” ฟู่หานตะโกนด้วยความโกรธ แม่ฟู่เข้าข้างสามีในการกล่าวโทษลูกชายครั้งนี้ “เย่เฉิน ถึงอาจะดูถูกเรา แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนเรื่องเงิน! แกรู้ไหมว่าเขาให้มาเท่าไหร่? ห้าล้านเชียวนะ! กำไรต่อปีของบริษัทพ่อแกยังไม่เยอะเท่านี้เลย!” ดวงตาของฟู่เย่เฉินเป็นสีแดง “ตอนนี้ครอบครัวของเรายากจนข้นแค้นขนาดนั้นเลยเหรอครับ?” “แล้วแกคิดว่าไงล่ะ? ลูกค้าของบริษัทเราส่วนใหญ่ให้ความร่วมมือกับเราเพร
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 116
ฟู่ซื่อถิงมองใบหน้าเรียวใสของเธอแล้วพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “ขอบคุณ” เสื้อกันหนาวใส่สบายและอุ่นกว่าที่คิด ฉินอันอันคิดไม่ถึงว่าเขาจะใส่ออกมาได้ดูดีขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสื้อกันหนาวถักมาอย่างดีหรือเพราะว่าคนใส่ดูดีกันแน่ เธอหยิบถุงขึ้นมาและหยิบกล่องออกมาจากข้างใน “นี่ก็เป็นของขวัญของคุณด้วย ฉันกลัวว่าคุณจะไม่ชอบเสื้อกันหนาวตัวนี้ ฉันก็เลยซื้อของขวัญชิ้นเล็ก ๆ มาอีกชิ้น” ฟู่ซื่อถิงมองกล่องในมือของเธอ “ข้างในมีไฟแช็คหนึ่งอัน” เธออธิบายด้วยความประหม่า “ฉันไม่รู้ว่าจะให้อะไรคุณดี ฉันก็เลยซื้ออันนี้มา มันเป็นของใช้ คุณน่าจะได้ใช้มัน แต่คุณต้องสูบบุหรี่ให้น้อยลงนะ เพราะมันไม่ดีต่อสุขภาพ” พูดจบเธอก็ยื่นกล่องใส่มือเขา เขาเปิดกล่องและหยิบไฟแช็คออกมา กดเบา ๆ เปลวไฟก็ลุกขึ้น “ผมไม่ได้ติดบุหรี่” เสียงของเขาทุ้มต่ำและฟุงดูเย้ายวน “ผมจะสูบบุหรี่ก็ต่อเมื่ออารมณ์เสียเท่านั้น” ฉินอันอันยกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ “แต่เมื่อก่อนตอนที่ฉันอาศัยอยู่ที่บ้านของคุณ ฉันก็เห็นคุณสูบบุหรี่เกือบทุกวันนะ” ฟู่ซื่อถิง “เพราะคุณทำให้ผมโกรธทุกวันไงล่ะ” ฉินอันอันพูดไม่ออก "..." “ออกไปสูดอากาศกั
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 117
ฟู่ซื่อถิง “ผมไม่รู้ คุณไม่ต้องสนใจพวกเขาหรอก” ฉินอันอัน “งั้นซื้ออันใหญ่หน่อยดีกว่า! แล้วสิบนิ้วดีไหม?” ฟู่ซื่อถิงพูดกับพนักงาน “สิบนิ้วครับ” พนักงานยิ้มแล้วพูดว่า “ได้ค่ะ พวกคุณกำลังอินเลิฟอยู่หรือคะ? ความสัมพันธ์ดีจริง ๆ” จู่ ๆ ใบหน้าของฉินอันอันก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ฟู่ซื่อถิงมองไปที่ชั้นวางข้าง ๆ “คุณอยากซื้ออย่างอื่นกลับไปด้วยไหม?” ฉินอันอัน “ไม่เอาค่ะ...” “ซื้อสักหน่อยเถอะ! เอากลับไปฝากแม่คุณไง” เมื่อเห็นแก้มของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง ฉินอันอันก็รู้สึกขำในใจ “ได้ค่ะ! ซื้อสักหน่อยก็ดี” …… หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป ฉินอันอันก็เข็นรถเข็นออกมาจากร้านเค้ก ฟู่ซื่อถิงถือเค้กด้วยสีหน้าไม่สบายใจเล็กน้อย โชคดีที่มีคนเดินถนนไม่มากนัก อุณหภูมิอากาศข้างนอกวันนี้อยู่ที่ประมาณห้าองศาเท่านั้น แต่เขารู้สึกเหมือนมีลูกไฟล้อมรอบตัวเขา ซึ่งพอที่จะต้านทานความหนาวเย็นได้ ทั้งสองกลับถึงร้านอาหาร ในห้องรับรองส่วนตัว ทุกคนมาพร้อมหน้ากันหมดแล้ว บรรยากาศที่คึกคักแต่เดิมก็เงียบลงทันที ฟู่ซื่อถิงสวมเสื้อกันหนาวสีขาว บุคลิกของเขาเปลี่ยนไปมากราวกับอายุน้อยลงหลายปี และเขายังถือเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 118
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ลืมตาขึ้นแล้วเป่าเทียน ม่านเปิดออกและมีแสงจากหน้าต่างส่องเข้ามา “ซื่อถิง นายอธิษฐานว่าอะไรเหรอ?” เซิ่งเป่ยถามเขาด้วยรอยยิ้ม ฟู่ซื่อถิงถามกลับ “แล้วนายบอกคำอธิษฐานวันเกิดต่อหน้าทุกคนทุกปีหรือเปล่าล่ะ?” ทุกคนหัวเราะ ฟู่ซื่อถิงหยิบมีดขึ้นมาตัดเค้กชิ้นหนึ่งแล้ววางไว้ตรงหน้าฉินอันอัน “คุณกินชิ้นแรก” ฉินอันอันผลักเค้กไปตรงหน้าเขา “ผมกินไม่เยอะขนาดนั้นหรอก” เขาวางมีดตัดเค้กแล้วหยิบส้อมตักเค้กขึ้นมากัดเล็กน้อย ก่อนจะยื่นเค้กให้เธออีกครั้ง ดูเหมือนหัวใจสีชมพูขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสองและแยกพวกเขาสองคนออกจากคนอื่น ๆ ทุกคนหัวเราะและส่งเสียงเชียร์ “ตอนนี้เราเรียกคุณฉินว่านายหญิงได้หรือยังนะ?” “หรือจะเรียกตอนนี้ดี? ฉันคิดว่าคุณฟู่คงไม่ว่าอะไรหรอก!” “ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณฉินจะไม่ปฏิเสธใช่ไหม?” ...... ใบหน้าของฉินอันอันเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย เธอกระสับกระส่าย แม้แต่ผิวหนังที่คอของเธอก็แดง “พวกนายพอได้แล้ว” ฟู่ซื่อถิงกล่าว “ได้ได้...กินเค้ก! กินเค้ก!” ทุกคนนำเค้กที่เหลือมาแบ่งกันคนละชิ้น หลังจากกินเค้กแล้ว มื้อเที่ยงก็ได้เริ่มต้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
