แชร์

20

ผู้เขียน: yochita-uri
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-06 16:13:40

ยี่สิบนาทีต่อมา... เลโอนาดท์ใส่เสื้อคลุมเดินออกมาจากห้องน้ำ ตรงมายังเตียงนอน ก็เห็นสาวเจ้านอนคลุมโปงอยู่บนเตียง จึงเดินเลี่ยงออกไปยังบาร์เครื่องดื่มด้านนอก จากนั้นก็ถือบรั่นดีกับแก้วเดินเข้าไปยังห้องทำงาน

เขานั่งดื่มอยู่ร่วมสองชั่วโมง มันเป็นสองชั่วโมงที่มีแต่ภาพของเธอจ้องมองเขาผ่านม่านน้ำตา ตอนที่โถมเข้าใส่ มันทำให้เขาเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นในใจ

แต่ขณะเดียวกันก็หงุดหงิดที่เธอกำลังเรียกร้องความสัมพันธ์ที่เขาไม่อาจให้ได้ แม้ว่าเขาอยากจะเก็บเธอเอาไว้เป็นสมบัติส่วนตัวที่มีแค่เขาเท่านั้นที่แตะต้องได้ จึงยื่นตำแหน่งผู้หญิงของเขาให้ แต่เธอกลับไม่ต้องการ ทั้งๆ ที่เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ

‘พระเจ้า! เธอก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ทำไมถึงดื้อนักวะ!'

17: 30 น. เจซีที่ประชุมกลับมาถึง ก็ตรงมารายงานผู้เป็นนายถึงรายละเอียดต่างๆ ของงาน ร่างสูงเดินตรงไปยังห้องนอน เพราะเห็นประตูเปิดทิ้งไว้ พอมองไปบนเตียงก็นึกว่าผู้เป็นนายนอนอยู่ จึงเข้าไปสะกิดเรียก!

“บอสครับ! บอส!”

“...” ไม่มีเสียงตอบรับ เจซีจึงกลั้นใจดึงผ้าห่มออก ก็พบเพียงหมอนหนุนกับหมอนข้างวางเรีย

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   21

    “ไม่! ฉันจะไปกับนาย” โดมินิกบอกอย่างไม่ยอม“ซาเก้! ฉันขอเคลียร์กับเมียแบบส่วนตัวก่อนได้ไหม! ยังไงนายก็จะได้เจอเธอแน่นอน แต่เรื่องที่ดินที่เชียงใหม่ ถ้านายไปช้า อาจจะพลาดโอกาสได้นะเพื่อน!” เลโอนาดท์เตือนสติอีกฝ่ายกลับ“ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจไปกว่าเรื่องที่นายจะเอาเมียหรอก ลีโอ” โดมินิกบอกพร้อมกับยักไหล่อย่างไม่แคร์“ซาเก้ ได้โปรด... ฉันอยากคุยกับเธอก่อน โดยที่ไม่ เอ่อ...”“ก็ได้ๆ นายไปง้อเมีย ส่วนฉันไปดูที่ที่เชียงใหม่พรุ่งนี้ พอใจหรือยัง!” คนที่ตื๊อมานานบอกอย่างรำคาญ เพราะที่ดินที่เชียงใหม่มีคนจ้องจะกว้านซื้อแข่งอยู่สองสามราย“เยี่ยม งั้นฉันไปก่อนนะ!”เลโอนาดท์ออกเดินไปข้างนอก ตรงไปยังลิฟต์ที่ใช้เป็นเส้นทางลับลงไปยังที่เก็บรถส่วนตัว“อืม!” โดมินิกครางตอบในลำคอ ก่อนจะเดินตามไปติดๆ“นี่นายจะตามฉันมาทำไมวะ” คนจะไปตามเมียหันมาถามอย่างมึนงง“ฉันก็จะออกไปข้างนอกไง” โดมินิกตอบกวนๆ ก่อนจะหันไปกดลิฟต์ลงไปยังชั้นล่าง“นายจะไปไหน?” เลโอนาดท์ถามอย่างเริ่มไม่มั่นใจ กลัวว่าอีกฝ่ายจะแอบขับรถตาม“ไปหาผู้หญิงคลายเครียด ผู้ห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06
  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   22

    สองชั่วโมงต่อมา... มะลิฉัตรขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ก็เห็นรถสปอร์ตออดี้สีดำจอดอยู่ เธอรู้สึกใจสั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก‘คงไม่ใช่รถไอ้บ้านั่นหรอกนะ!’ สาวเจ้าส่งสายตามองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง“ว้าว! รถนี่ท่าจะแพงนะพี่ สงสัยจะมีผู้ใจบุญมาบริจาคเงินช่วยแน่ๆ” หนึ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นขณะจ้องมองรถหรูด้วยสายตาแวววาว“สาธุ! ขออย่าให้เป็นอีตาสิงโตเลย” มะลิฉัตรพึมพำ“สิงโตไหนเหรอพี่?” เด็กหนุ่มถามกลับอย่างสงสัย“ไม่มีอะไรหรอก เราเอาของไปเก็บที่ห้องครัวกันเถอะ”“ครับๆ” หนึ่งเอ่ย ก่อนจะเดินตามพี่สาวตรงไปห้องครัว“ว้าว! ของเยอะเลยพี่มะลิ” แนนที่ยืนล้างผักหันมาเอ่ยด้วยสีหน้าดีใจ ที่เห็นของทะเลวางบนโต๊ะเต็มไปหมด“จ้ะ แล้วน้องๆ ไปอาบน้ำกันใช่ไหม” มะลิฉัตรเงยหน้าขึ้นถามน้องสาววัย 9 ขวบ“จ้ะพี่” แนนตอบก่อนจะยกผักที่ล้างเสร็จไปวางให้สะเด็ดน้ำ“มีแขกมาเหรอ” เธอหันไปถามน้องสาว“ใช่จ้ะพี่! ผู้ชายตัวโตๆ ผมยาว หน้าตาดุๆ หน่อย” แนนตอบก่อนจะเดินมาเปิดดูของทะเลบนโต๊ะ“แนน! เดี๋ยวออกไปช่วยพี่หิ้วของ ข้างนอกยังมีอีก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06
  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   23

    “ฮึก! ถ้าฉันกลับไปคุณห้ามทำอะไรฉัน ห้ามเข้าใกล้ ฮึก! ฉันแค่อยากทำงานของฉัน ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงของคุณ” มะลิฉัตรต่อรอง เพราะเธอคงหางานใหม่ที่รายได้ดีแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ถ้าหากอีกฝ่ายรับปากว่าจะไม่ยุ่งกับเธออีก เธอก็ยังอยากจะทำงานที่นั่นเช่นเดิม“มะลิ! เธอเป็นเมียฉันนะ” เลโอนาดท์เอ่ยอย่างไม่เชื่อหูกับคำพูดเมื่อครู่“งั้นฉันก็ไม่กลับ ให้ตายยังไงฉันก็ไม่กลับ ฮึก!” เธอบอกพร้อมกับตั้งท่าจะร้องไห้อีกครั้ง“โอเคๆ งั้นกลับด้วยกันพรุ่งนี้”“ฉันจะกลับเอง คุณกลับไปได้เลย!”“ไม่มีทาง! ฉันมาถึงนี่แล้ว พรุ่งนี้ตอนสายๆ ฉันจะเข้าไปรับเธอกลับพร้อมกัน”“ไม่! ฉันจะนั่งรถกลับเอง!”“โอเค สิบโมงฉันเข้าไปรับนะ เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ”“นี่คุณพูดไม่รู้เรื่องหรือไงฮะ”“เธอต่างหากที่พูดไม่รู้เรื่อง! งั้นกลับกรุงเทพฯ ด้วยกันตอนนี้เลยไหม!”“ไม่! พรุ่งนี้สิบโมงเช้า ฉันจะนั่งรถมาหาคุณที่นี่!”“ถ้าเธอสายเกินห้านาที ฉันจะเข้าไปบอกเรื่องเราให้แม่เธอรู้”“ถ้าคุณทำแบบนั้น...ฉันจะหนีคุณไปให้ไกลเลยคอยดู”“ฉันถนัดเรื่องตามหาคนหาย เธอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06
  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   24

    “ขอบคุณนะคะ”“จริงๆ ฉันมีโครงการจะสร้างที่นี่ใหม่ด้วยละ” เขาหันไปมองใบหน้าจิ้มลิ้มก่อนจะพูดต่อ “ฉันจะให้ทุนกับน้องๆ เธอ และให้งานทำ หลังจากที่พวกเขาเรียนจบ ฉันจะบริจาคเงินให้คุณจันทร์ฉายสิบล้าน ถ้าหากเธอยอมเป็นผู้หญิงของฉัน”“คุณ!” มะลิฉัตรอุทานอย่างไม่เชื่อหูว่าอีกฝ่ายจะกล้าพูดความต้องการออกมาตรงๆ“ฉันรู้ว่ามันฟังดูงี่เง่าและเห็นแก่ตัว เธออาจจะเกลียดฉัน แต่ตอนนี้ฉันไม่มีทางเลือก ฉันแค่อยากให้เธออยู่กับฉันทุกๆ วัน ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบเมื่อตอนสายกับเธออีก” เลโอนาดท์บอกด้วยน้ำเสียงจริงจังมะลิฉัตรนิ่งเงียบไปทันใด คำถามมากมายวิ่งเข้ามาในหัวไม่หยุดหย่อน กับคำพูดที่เหมือนคนเห็นแก่ตัว หรือแค่... คนที่ไม่มีทางเลือก“เธอยังไม่ต้องให้คำตอบฉันวันนี้หรอก ฉันยังอยู่ที่ไทยอีกอาทิตย์หนึ่ง! นั่นแปลว่าเธอมีเวลาคิดทบทวนอีกหนึ่งอาทิตย์”“คุณลีโอคะ ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่างค่ะ เด็กๆ ดีใจกันใหญ่เลย” จันทร์ฉายเอ่ยกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ใกล้ๆ กับบุตรสาวอย่างซาบซึ้ง“ผมยินดีครับ” เลโอนาดท์หันไปยิ้มกว้างให้คนที่ยืนน้ำตาคลออยู่ใกล้ๆ ด้วยความรู้สึกละอายนิดๆ เพราะ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06
  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   25

    “คุณลีโอมาแล้วลูก เอาไว้ค่อยโทร. คุยกันนะ”“ค่ะ” มะลิฉัตรเอ่ยรับพลางหันไปมองคนที่เดินลงมาจากรถอย่างขุ่นเคือง ‘มิน่า! เมื่อคืนแม่ถึงไม่ได้พูดอะไร ที่แท้ก็คุยกับอีตานี่แล้ว’“สวัสดีครับคุณจันทร์ฉาย” เลโอนาดท์ยกมือไหว้หญิงวัยห้าสิบอย่างนอบน้อม“สวัสดีค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ” จันทร์ฉายเอ่ยพร้อมกับยิ้มบางๆ ให้กับชายหนุ่ม“ครับ! ไปขึ้นรถกันเถอะมะลิ” ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมดึงกระเป๋าในมือของสาวเจ้าเอาไปเก็บที่รถ“มะลิไปก่อนนะคะ” มะลิฉัตรเอ่ยก่อนเดินเข้าไปกอดมารดาแล้วเดินตามอีกฝ่ายไปขึ้นรถ“สวัสดีครับ” เลโอนาดท์ยกมือไหว้อีกครั้ง ก่อนจะขับรถพาสาวเจ้ากลับเข้ากรุงเทพฯ เพราะต้องรีบไปเข้าประชุมด่วนรอบบ่าย“มีอะไรจะถามฉันไหม?”“คุณคุยอะไรกับแม่ของฉันเมื่อคืน” เธอยิงคำถามทันที“อ๋อ! นึกว่าเรื่องอะไร?” เขาบอกพลางทำท่าขำๆ“นี่ฉันจริงจังนะ” มะลิฉัตรต่อว่าอย่างเคืองๆ“ฉันก็จริงจังเหมือนกัน ท่านไม่ได้บอกเธอเหรอ?” เขาหันกลับมาถามทันใด“ถ้าบอกแล้วฉันจะถามคุณเหรอ!” เธอบอกด้วยน้ำเสียงตึงๆ“ฉันบอกท่านว่าชอบเธอ” เขาบอกก่อนจะป

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06
  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   26

    “ปล่อยแขนฉันนะ! ไอ้บ้ากาม!” หญิงสาวปัดมือหนาที่กำลังเอื้อมมาจับออกทันใด“เธอน่ะสิบ้ากาม! ฉันจะชวนเธอไปหาอะไรทาน ฉันหิว!” คนที่ถูกทำท่ารังเกียจใส่ บอกด้วยสีหน้าตึงๆ ‘คำก็หื่น สองคำก็บ้ากาม เดี๋ยวก็จับกดบนเตียงทั้งวันทั้งคืนซะหรอก!’“อะ... อ้าว ฉะ... ฉันนึกว่าคุณจะ... จะ...” มะลิฉัตรรู้สึกอายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เมื่อถูกต่อว่า ‘ก็ชอบพูดจาทะลึ่งๆ อยู่ตลอด ใครจะคิดว่าหิวข้าวล่ะ’“จะอะไร?” เลโอนาดท์ถามกลับ พร้อมกับดึงแขนของคนที่เพิ่งออกจากรถเข้ามาชิดตัว“ปล่อยนะ ฉันจะเดินเอง!”“ไม่! เธอกลัวใครจะเห็นเหรอ?”“โอ๊ย! ก็ได้ๆ” มะลิฉัตรบอกอย่างขี้เกียจจะทะเลาะด้วย‘ชอบขัดใจอยู่เรื่อย!’ เลโอนาดท์มองค้อน ก่อนจะบอก“เดี๋ยวไปเปิดห้องก่อนแล้วค่อยสั่งอาหารขึ้นไปทาน”“นี่คุณ!” มะลิฉัตรเรียกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ‘หึ! เปิดห้องทานข้าว! มุกหลอกควายแบบนี้ เอาไปใช้กับคนอื่นเถอะ’“เรียกเบาๆ สิ! เธอจะเสียงดังไปทำไม คนมองกันใหญ่แล้ว” เขาบอกพลางหันไปมองรอบกายอย่างรู้สึกอาย ที่เห็นใครต่อใครพากันหันมามองอย่างสนใจ“คุณทานเสร็จแล้วออกมานะ ฉัน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06
  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   27

    “ร้องสิ! แต่ร้องเพราะกลัวกลับมาต่างหาก” เธอบอกพร้อมกับยักไหล่อย่างไม่แคร์“ฮ่าๆๆ ให้มันแน่เถอะมะลิ” เลโอนาดท์หัวเราะร่า ก่อนจะใช้ส้อมจิ้มเนื้อเซอร์ลอยน์ป้อนคนปากดี“จะบ้าเหรอ ฉันอายนะ” มะลิฉัตรบอกด้วยใบหน้าแดงก่ำที่อีกฝ่ายแสดงอาการหวานเลี่ยนในห้องอาหาร“เชื่อเถอะ! เธอจะอายกว่านี้ ถ้ายังไม่กิน” เลโอนาดท์เริ่มจะหน้าตึงขึ้นมานิดๆ ที่สาวเจ้าทำให้ตนต้องถือส้อมค้างนาน“เฮ้อ...” มะลิฉัตรจำใจอ้าปากรับเนื้อนุ่มๆ จากอีกฝ่ายแต่โดยดี“อร่อยไหม?” เลโอนาดท์ถาม ก่อนจะหั่นสเต๊กต่อ“อะ... อร่อยค่ะ” เธอเอ่ยพลางเหลือบไปมองรอบห้องอาหารอย่างอายๆ“ลองล็อบสเตอร์อบชีสสิ” เลโอนาดท์ตักจ่อริมฝีปากจิ้มลิ้มต่อ เมื่อเห็นเธอกลืนเสร็จ“ขอฉันทานเองได้ไหมคะ”“ทำไม?”“ฉันคิดว่าทุกคนกำลังมองเราอยู่”“อย่าไปสนใจ! เธอมองแค่ฉันคนเดียวก็พอมะลิ”“แต่...”“รู้ไหมว่าในห้องอาหารนี่! ฉันมองไม่เห็นใครอีกเลย นอกจากเธอคนเดียวเท่านั้น!”“บ้า!”“ฉันพูดเรื่องจริง! อ้าปากเร็ว เดี๋ยวชีสจะเย็นซะก่อน”“อื้ม!”“อร่อยไหม?”“อร่อยค่ะ แล้วคุณไม่ทานเหรอ เมื่อกี้บ่นว่าหิวนี่”“ก็รอให้เธอป้อนอยู่น่ะสิ”“ไม่จริง”“จริง! ฉันรอให้เธอป้อนอยู่”“ฉันข

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21
  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   28

    “ฉันจะเรียก ไอ้สิงโตๆๆๆๆ” มะลิฉัตรไม่สนใจ ตะโกนใส่ คนบ้าอำนาจอย่างบ้าคลั่ง“เรียกไป 7 ครั้ง งั้นก็ต้องจูบ 7 ครั้งถึงจะหายกัน” เลโอนาดท์เอ่ยหลังจากที่ยืนนับจำนวนครั้งเสร็จ“จะ... จูบอะไร” คนที่กำลังหอบหันมาถามอย่างงงๆ“ยังจะถามอีก! มารับโทษซะดีๆ” เลโอนาดท์รีบเดินตรงเข้าหา ร่างบางอย่างไม่รอช้า“ไม่! ปล่อยนะ อ๊ะ... อื้ออออ” มะลิฉัตรขยับตัววิ่งไม่ทัน เพราะ อีกฝ่ายคว้าหมับที่แขนแล้วดึงเธอเข้าไปจูบอย่างรวดเร็วเลโอนาดท์ถอนจูบที่เนิ่นนานออก พร้อมกับสบถเสียงดังอย่างหัวเสีย “ให้ตายเถอะ! เลิกดื้อสักวันจะได้ไหม”‘ไอ้คนบ้า!’ มะลิฉัตรอายจนหน้าแดงก่ำ ไม่กล้าหันไปมองรอบๆ“กลับไปนั่งในรถ ก่อนที่ฉันจะลากเธอเข้าไปเปิดห้องในโรงแรม”เลโอนาดท์สั่งเสียงเข้มคนที่กำลังอาย เดินก้มหน้ากลับเข้าไปนั่งในรถอย่างว่าง่าย แต่ก็ไม่วายกระแทกประตูรถใส่เจ้าสิงโตป่า...เถื่อนอย่างเคืองๆเลโอนาดท์มองตาม ก่อนเดินกลับไปประจำที่คนขับ พาสาวเจ้าเดินทางกลับเข้ากรุงเทพฯ สี่สิบนาทีต่อมา... BANGKOK เลโอนาดท์ขับรถลงจากทางด่วน ตรงไปยังบริษัทเพื่อจะเข้าประชุมในช่วงบ่าย มะลิฉัตรนั่งเงียบมาตลอดทาง เพราะอีกฝ่ายโทรศัพท์คุยงานกับคนสนิทโดยเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23

บทล่าสุด

  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   41

    “ผมผู้กำกับฯ คเชนทร์ ศิลากรณ์! ขออนุญาตแจ้งข้อกล่าวหาให้ทราบก่อนนะครับ! คุณเลโอนาดท์ถูกจับกุมในข้อหาขโมยสุนัขตัวนี้ครับ!”“เข้าใจผิดแล้วครับผู้กำกับฯ! ท่านจะขโมยสุนัขตัวนี้ได้ยังไง! ก็ในเมื่อ... มันเป็นสุนัขของท่าน” คงสิทธิ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงขบขัน“ผิดแล้วครับ! สุนัขตัวนี้เป็นของเธอต่างหาก!” คเชนทร์ตอบพร้อมกับยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างขำๆ“งั้นผมขอดูหลักฐานหน่อยสิครับ!” คงสิทธิ์เอ่ยต่อ“เอ่อ...” มะลิฉัตรอึกอัก ลางสังหรณ์บางอย่างทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก!คงสิทธิ์หันมายิ้มบางๆ ให้หญิงสาวที่ยืนข้างๆ ก่อนจะเอ่ยต่อ“สุนัขตัวนี้ชื่อเอล ซิมคาเนียร์ สายพันธุ์พอเมอเรเนียน เกิดเมื่อวันที่ 15 มกราคม 2xxx พ่อชื่อมาร์ค ซิมคาเนียร์ แม่ชื่อโมริ พานาเซีย ถูกโอนสิทธิ์การเป็นเจ้าของให้คุณเลโอนาดท์เมื่อสามวันก่อน นี่ใบรับรองแล้วก็รูปถ่ายทั้งหมดครับ!” ทนายส่งเอกสารพร้อมรูปให้ ผกก. และหญิงสาวดู‘แจ็กพอตแล้วไหมล่ะ!’ มะลิฉัตรขนลุกซู่ไปทั้งตัว เมื่อเห็นหลักฐาน“เอ่อ... คือว่าสุนัขตัวนี้เป็นของหัวหน้าแผนกน่ะค่ะ ขะ... เขาฝากให้มะลิช่วยดูแลค่ะ”“คุณธาริณีใช่ไหมครับ!” คเชนทร์ยิ้มให้สาวสวย ที่ใบหน้าถอด

  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   40

    “ฉันไม่ว่าง! ฮึก!” มะลิฉัตรบอกพลางกลั้นเสียงสะอื้น“ฉันกลับจากเชียงใหม่เพิ่งมาถึงเมื่อครู่! ออกมาเจอฉันที่ร้านกาแฟหน่อยสิ!” เลโอนาดท์บอกด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็บอกว่าไม่ว่างไง ฮึก!” เธอบอกก่อนจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง! เจ้าหมาตัวน้อยหายไปอย่างไร้ร่องรอย ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์ออกไปที่ไหนทั้งนั้น!“ฉันให้เวลาเธอสิบนาที ไม่งั้นฉันจะโยนไอ้ตัวนี้ให้รถชน!” เลโอนาดท์หันกล้องไปหาเจ้าหมาตัวน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆ ให้สาวเจ้าดู พลางกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้จนตัวสั่น! ‘โถๆ ร้องไห้ซะหมดสภาพเลยแม่คุณ!’“สิงโต!” มะลิฉัตรกะพริบตามองลูกหมาตัวน้อยอย่างดีใจ“นี่เธอกล้าเรียกฉันว่าสิงโตอีกงั้นเหรอ? อยากเจอดีเหมือน ครั้งก่อนใช่ไหม!” เลโอนาดท์หน้าตึงขึ้นมาทันใด“ฉันไม่ได้เรียกคุณ!” มะลิฉัตรจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายผ่านหน้าจอมือถืออย่างโมโห เธอสติแตกกับการหาลูกหมาตัวน้อยและร้องไห้อย่างกับคนบ้า! เพราะถูกอีกฝ่ายแกล้ง!โฮ่งๆๆลูกหมาตัวน้อยขานรับพร้อมกับส่ายหางไปมาอย่างดีใจ“โอ้พระเจ้า!!” คนที่เพิ่งจะถึงบางอ้อขนลุกซู่ไปทั้งตัว ค่อยๆ หันกลับไปมองลูกหมาที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยสายตาลุกวาว!“คุณขโมยหมาฉันไปได้ยังไง!” เมดสาวตะโกนถ

  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   39

    “ว่าไงนะเมียจ๋า! อยากให้กลับไปหาเร็วๆ อย่างนั้นเหรอ”“ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะไอ้สิงโตบ้า!” มะลิฉัตรเอ่ยเสร็จก็กดวางสายไปอย่างทนไม่ไหว“วางสายใส่ผัวแบบนี้! พรุ่งนี้เจอดีแน่มะลิ!” เลโอนาดท์คาดโทษสาวเจ้า ก่อนจะเก็บมือถือใส่กระเป๋าเสื้อแล้วตรงกลับเข้าห้องพักของตนเช้าวันต่อมา... หลังจากที่โดมินิกกระชับความสัมพันธ์ทางกายกับพราวดาราไปหลายต่อหลายครั้ง จนสาวเจ้านอนสลบไสลจนถึงเช้าของวันใหม่ตืดดดดด... เสียงสั่นของมือถือที่ดัง ทำให้โดมินิกลืมตาตื่น ควานหามือถือมาเปิดดู ก็เห็นเบอร์ของคนสนิทโทร. เข้า จึงรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วหยิบกุญแจมือที่อยู่ในลิ้นชักออกมา สวมมันที่ข้อมือของหญิงสาวทั้งสองข้าง จากนั้นก็หยิบมือถือแล้วเดินออกไปรับสายคนสนิทที่ด้านนอก“บอสครับ! คุณเลโอนาดท์นั่งเครื่องกลับกรุงเทพฯ ไปแล้วเมื่อ ห้านาทีก่อนครับ” ดีนรีบรายงาน“บ้าฉิบ! ลีโอหนีประชุมอย่างงั้นเหรอ?” โดมินิกกลอกตาอย่างเซ็งๆ ที่รู้ว่าเพื่อนรักแอบขึ้นเครื่องหนีกลับกรุงเทพฯ ก่อนหน้าที่จะเข้าประชุมเพียงไม่กี่นาที“ครับบอส! เอาไงดีครับ ผมก็เพิ่งทราบเหมือนกัน” ดีนบอกอย่างไม่รู้จะทำยังไง เพราะทั้งเลโอนาดท์กับเจ้านายของตนกำลังหลงสาวจนทิ

  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   38

    “กะ... ก็ใช่น่ะสิ ฮือๆๆ คุณจะฆ่าปิดปากฉัน” พราวดาราบอกพลางยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลเอ่อทิ้งลวกๆ“ให้ตายเถอะพราว! ผมจะฆ่าปิดปากเมียของตัวเองทำไมฮะ” คนถูกกล่าวหาถอนใจยาวอย่างเพลียๆ กับความคิดและจินตนาการของสาวตรงหน้า“ฮึก! ฉันไม่ใช่เมียของคุณ ฮือๆๆ”คนที่ถูกยกตำแหน่งเมียให้ร้องไห้เสียงดังกว่าเดิมอีกเท่าตัว อย่างดีใจ เอ๊ย! อย่างเสียใจ“งั้นที่เราทำเมื่อคืนล่ะ เธอจะเรียกมันว่าอะไรฮะ” โดมินิกเลิกคิ้วถามอย่างยียวน“คุณทำคนเดียว! ฉะ... ฉันไม่ได้ทำ!” พราวดาราปฏิเสธเสียงแข็ง“ก็แล้วเธอ... ถึงสวรรค์หรือเปล่าล่ะ?” ชายหนุ่มถามอย่างกวนๆ“ไม่!” พราวดาราหน้าแดงก่ำ ทั้งโกรธทั้งอายที่อีกฝ่ายกล้าเอาเรื่องที่เกิดขึ้นมาถาม“งั้นสาบานมาสิ! ว่าไม่ถึง” โดมินิกท้าด้วยสีหน้าตึงๆ“ทะ... ทำไมฉันต้องสาบานด้วย!” พราวดาราถามเสียงสั่น“พราว! ผมรู้ว่าลึกๆ คุณชอบที่ผมทำ แล้วผมก็ชอบที่จะทำมันซ้ำๆ กับคุณอีกหลายๆ ครั้ง!” เขาบอกราวกับคนที่ถือไพ่เหนือกว่า“มะ... ไม่” เธอบอกเสียงสั่น“งั้นผมขอพิสูจน์อีกครั้ง! ถ้าครั้งนี้คุณไม่ถึง! ผมจะยอมปล่อยคุณไป” โดมินิกต่อรองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์“เดี๋ยวนะ! นี่มันใช่เรื่องที่เราคุยกันอยู่เ

  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   37

    “ตกลงจะบอกไหมคะ อ๊ะ! กรี๊ดดดดดดด” คนที่กำลังถามต่อถึงกับกรีดร้องเสียงหลง เมื่อเห็นอีกฝ่ายโชว์ของผ่านกล้องมือถือให้ดู“นี่ไงสาเหตุที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับทั้งคืนน่ะ” คนหื่นตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำ เพราะเมื่อคืนได้ชัก เอ๊ย! ช่วยตัวเองไปหลายครั้ง แต่พอกลับมาล้มตัวนอนบนเตียง ก็นอนไม่หลับ! เอาแต่คิดถึงหน้าอกโตๆ กับแพนตี้สีแดงของสาวเจ้า“ไอ้คนบ้า! ลามก หน้าไม่อาย!” เธอต่อว่าอย่างทนไม่ไหว“น้อยๆ หน่อยมะลิ! ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอน่ะแหละ” คนหน้าด้านสวนกลับทันควัน“ฉะ... ฉันไปทำอะไรให้” มะลิฉัตรถามอย่างมึนงง“ก็เมื่อคืนเธอยั่วฉันยังไง” เลโอนาดท์บอก“ฉันไม่ได้...”“อย่ามาเถียง! เดี๋ยวส่งหลักฐานให้ดู” เลโอนาดท์เอ่ยก่อนจะกดวางสายไปดื้อๆนาทีต่อมา... ภาพถ่ายจากการแคปหน้าจอบนมือถือ ก็ถูกส่งเข้ามาจำนวนสี่ภาพ มะลิฉัตรเปิดดูถึงกับลุกพรวดจากที่นอนอย่างไม่อยาก จะเชื่อสายตาของตัวเอง“มะ...ไม่จริง ไอ้บ้านั่นแอบแคปรูปตอนคุยกันเหรอเนี่ย” สาวเจ้าถามตัวเองอย่างมึนงง ขณะเลื่อนดูรูปของตัวเองอย่างรับไม่ได้ติ๊ดๆ ติ๊ดๆมะลิฉัตรหน้าชาวาบ รีบกดรับสายของอีกฝ่ายด้วยมือสั่นๆ“เป็นไง ทีนี้รู้หรือยัง?”“ทำไมคุณถึงเลวแบบนี้

  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   36

    พราวดาราสะบัดฝ่ามือลงที่ใบหน้าของอีกฝ่ายทันที ติดๆ กันถึงสองครั้งเพียะ! เพียะ!คนที่หน้าหันตามแรงตบถึงกับชะงักไปสามวินาที ก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่ซึมตรงมุมปากออก แล้วจับสาวเจ้าโยนขึ้นเตียงนอนของตนอย่างไม่ปรานีปราศรัย“อ๊ะ! กรี๊ดดดดด” พราวดารากรีดร้องเสียงดังอย่างตกใจ ที่ตัวของเธอลอยขึ้นราวกับลูกบาสที่ถูกชูตลงห่วง“เธออยากลองดีเองนะพราว” โดมินิกบอกก่อนกระชากเสื้อเชิ้ต ที่ใส่ออกจากตัว แล้วขึ้นไปทาบทับร่างบางบนเตียงอย่างรวดเร็ว“ไม่นะ! อะ...ไม่...อื้อ...” พราวดาราร้องได้เพียงครู่ก็ถูกอีกฝ่ายประกบริมฝีปากบดจูบอย่างดุเดือดเขาถอนจูบที่เนิ่นนานออก ก่อนจะซุกไซ้ที่ซอกคอระหงลงมาจนถึงเนินอกขนาดใหญ่เกินตัว แล้วจัดการปลดบราที่โอบอุ้มดอกบัวงามออกอย่างไม่รอช้า“อ๊ะ! ไม่นะ...อะ...อื้อ...” พราวดาราร้องห้ามเมื่อลิ้นอุ่นๆ ของ อีกฝ่ายดูดกลืนปลายถันของเธอ“อยากให้ฉันรุนแรงกับเธอใช่ไหม!” โดมินิกเตือนคนที่ใช้มือดันใบหน้าของตนออกจากปลายถันสีสดอย่างหงุดหงิด“อย่าทำแบบนี้! ได้โปรด...” พราวดาราพยายามตั้งสติ“อย่าขัดขืนเลยพราว ยังไงคุณต้องเป็นของผมอยู่ดี” โดมินิกบอกพร้อมกับยกมือที่ปัดป้องหน้าอกงามออก“ไม่!

  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   35

    “นี่แกไม่รู้เหรอว่าความรักมันไม่มีข้อยกเว้นโว้ย!” เลโอนาดท์บอกราวกับคนที่รู้จักความรักดี“มีสิ! ก็ฉันนี่ไงข้อยกเว้น ฮ่าๆๆ”“เอาที่สบายใจนะซาเก้”“อยู่แล้ว! ว่าแต่เราทานที่ห้องอาหารข้างล่างนะ ไม่อยากออกไปไหน เบื่อ!” โดมินิกว่าหลังจากที่ลิฟต์ลงมาถึงชั้นล่าง“ก็ทานที่ห้องอาหารน่ะสิ ฉันมีเวลาไม่มาก!” เลโอนาดท์บอกพลางเดินนำออกไปทางห้องอาหาร“ทำไม? จะโทร. หาเมียอีกเหรอ?” โดมินิกเดินตามติดๆ“เออ!” เลโอนาดท์กลอกตา เริ่มจะรำคาญอีกฝ่ายขึ้นมานิดๆโดมินิกทำท่าตกใจกับคำตอบของเพื่อนรัก จึงแกล้งหยอกด้วยการหันไปถามบอดี้การ์ดที่เดินตามหลัง“พระเจ้า! เหลือเชื่อชะมัดเลย พวกนายได้ยินใช่ไหม?”“สนุกเหรอ?” เลโอนาดท์ถามด้วยสีหน้าตึงๆ“สุดๆ เพื่อน ฮ่าๆๆ ” โดมินิกที่มัวแต่หัวเราะ ทำให้ไม่เห็นร่างบางที่เดินถือเค้กตรงมาทางตน และ...“อ๊ะ! ให้ตายสิ! นี่คุณเดินประสาอะไรฮะ โอ๊ย! ชุดฉัน”พราวดารา สิรันยากรณ์ สาวสวยวัย 22 ปี หันไปโวยอย่างไม่พอใจ เพราะขนมเค้กที่ถือมาเตรียมจะเซอร์ไพรส์วันเกิดให้เพื่อนสาวในห้องอาหารของโรงแรม ถูกผู้ชายตัวใหญ่ที่เดินไม่ดูทางชนเข้าอย่างจัง! จนขนมเค้กที่ถือมาแปะเข้าที่หน้าอกของเธอ ก่อนจะลงไ

  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   34

    เลโอนาดท์หันไปพยักหน้ารับ ก่อนจะหันกลับมาบอกสาวเจ้าด้วยสายตาละห้อย“มะลิ! ฉันต้องวางสายก่อนนะ เดี๋ยวช่วงค่ำๆ ฉันจะโทร. ไปใหม่”“ค่ะ” มะลิฉัตรตอบก่อนจะกดวางสายไปอย่างขำๆห้านาทีต่อมา...ขณะที่นอนคิดอะไรไปมาเพลินๆ อยู่นั้น ก็มีสายเรียกเข้าของพิมาลาดังขึ้น เธอยิ้มก่อนจะกดรับ“ว่าไงพิ”“มะลิวันนี้ฉันไม่กลับนะ อยู่ประชุมที่พัทยาต่อพรุ่งนี้อีกวัน เดี๋ยวประชุมเสร็จว่าจะแวะเข้าไปหาแม่กับน้องๆ” พิมาลารีบรายงาน“อ้าว! งั้นคืนนี้ฉันก็นอนคนเดียวน่ะสิ”“นอนๆ ไปเถอะ เมื่อคืนฉันก็นอนคนเดียวนะ” พิมาลาบอกพลางหัวเราะเบาๆ อย่างชอบใจเมื่อนึกไปถึงเรื่องเมื่อคืน“โอเค! ฝากหอมแก้มแม่ด้วยแล้วกัน” มะลิฉัตรกลอกตาอย่างเซ็งๆ ที่ถูกแซว“แหม! รีบเปลี่ยนเรื่องเลยนะคิกๆๆ”“บ้า! เปลี่ยนเรื่องอะไรล่ะ อ๊ะ! หัวหน้าโทร. มาอะ ฉันขอวางสายก่อนนะพิ!” มะลิฉัตรรีบบอกเมื่อเห็นเบอร์ของธาริณีโชว์ขึ้นมาที่หน้าจอ“ใช่หัวหน้าจริงๆ เหรอมะลิ คิกๆๆ”“จริงสิ จะโกหกทำไมล่ะ”“จะพยายามเชื่อนะ คิกๆๆๆ” พิมาลาหัวเราะชอบใจก่อนจะกดวางสายไปมะลิฉัตรถอนหายใจอย่างเพลียๆ ก่อนจะกดรับสายของธาริณี “ค่ะหัวหน้า”“มะลิ! ขึ้นมาที่ห้องของท่านด่วนเลยนะ” ปล

  • รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)   33

    “งั้นมาเล่นที่ห้องทำงานฉันไหมล่ะ มาไหม! เดี๋ยวสั่งขนมรอ”“ไม่ค่ะ!” มะลิฉัตรปฏิเสธอีกครั้ง“มาเถอะนะ! ตั้งแต่เช้าแล้ว ฉันประชุมไม่รู้เรื่องเลย” ปลายสายเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง เหมือนมีอะไรในใจ“ทะ...ทำไมคะ” เธอถามกลับอย่างสงสัย“ก็หัวใจมันอยู่ที่ห้องน่ะสิ!” เลโอนาดท์หยอดน้ำตาลใส่สาวเจ้าทันทีที่ได้โอกาส“บ้า! มีอะไรอีกไหมคะ? เดี๋ยวหัวหน้าจะมาถึงแล้ว” มะลิฉัตรหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันใด กับประโยคหวานเลี่ยนของคนหื่น“อายเหรอ?” เลโอนาดท์ถามยิ้มๆ“มีอะไรจะคุยอีกไหมคะ?” มะลิฉัตรถามพร้อมกับมองใบหน้า คมเข้มแวบหนึ่ง แล้วรีบเบือนหน้าไปมองทางอื่น เพราะอยู่ๆ ภาพของเธอกับเขาที่เร่าร้อนบนเตียงเมื่อคืนกลับมาฉายซ้ำอีกครั้ง“อะไรกันมะลิ จะรีบวางสายไปไหน นี่พอพักเบรกปุ๊บ! ฉันก็รีบโทร. หาเธอเลยนะ” ชายหนุ่มต่อว่าอย่างงอนๆ“คะ... คุณทานข้าวหรือยังคะ?”“ยัง! หน้าฉันมีอะไรติดเหรอ เธอถึงไม่อยากมอง”“ปะ... เปล่าค่ะ ก็แค่...”“แค่อะไร!”“เอ่อ... ฉัน”“บอกมาเดี๋ยวนี้!”“คือ... ฉันอายเรื่อง เอ่อ... เมื่อคืนค่ะ”“ฉันไม่เห็นจะอายเลย! นึกถึงทีไรก็อยากจะทำอีก เมื่อกี้ก็คิดๆ อยู่ว่าจะกลับไปหาเธอ แล้วให้เจซีเข้าประชุมแทน”“บ้า

DMCA.com Protection Status