Share

จูฉางไห่ถูกไล่ออก

Author: 橙花
last update Last Updated: 2025-03-11 17:00:02

หลังจากตระกูลจูถูกไล่ออกจากหมู่บ้าน แม่เฒ่าจูกับจูฉางไห่ตัดสินใจหลบความอับอายโดยไม่ยอมเสียเงินซื้อบ้านใหม่ พวกเขาพากันย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านเช่าเก่า ๆ แห่งหนึ่งในอำเภอ ที่เช่าให้จูไห่เฟิง หลานชายผู้ไร้ประโยชน์

การย้ายบ้านครั้งนี้เต็มไปด้วยความทุกข์ใจ แม่เฒ่าจูที่เคยใช้ชีวิตสุขสบายเริ่มบ่นพึมพำตลอดทาง “เราต้องมาอยู่ในบ้านเช่าโทรม ๆ แบบนี้เพราะใคร? เพราะเจ้าหลินฉางหยูนั่นแหละ! หากเขายอมยกเงินที่ได้จากการขายปลามาให้เราบ้าง คงไม่ลำบากถึงเพียงนี้!”

ส่วนจูฉางไห่ที่พยายามหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบ เดินตามแม่ของตนอย่างเงียบ ๆ แม้ในใจจะรู้ดีว่าเรื่องนี้เป็นผลมาจากการกระทำของเขาเอง

หลังย้ายเข้าไปในบ้านเช่าได้ไม่กี่วัน เถ้าแก่หลิว ผู้ว่าจ้างของจูฉางไห่ได้ยินเรื่องวุ่นวายของตระกูลจู เขารู้สึกว่าการปล่อยให้จูฉางไห่ทำงานต่อไปอาจส่งผลเสียต่อร้านค้า เขาจึงเรียกจูฉางไห่มาต่อว่าพร้อมกับไล่ออกทันที

“จูฉางไห่! ข้าอดทนต่อเจ้ามานานแล้ว เรื่องที่เจ้าแอบนำของในร้านไปขายเอง ข้ารู้แ

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ความแค้นของตระกูลจู

    บรรยากาศในบ้านเช่าคืนนี้ไม่เคร่งเครียดเหมือนที่ผ่านมาอีก พวกเขาได้แต่วาดฝันว่าตนเองจะร่ำรวยเหมือนเถ้าแก่คนอื่น โดยที่ไม่รู้เลยว่าการค้าขายไม่ใช่เรื่องง่ายที่ใครคิดจะทำก็ทำได้ หากไม่รู้วิธีการลงทุนให้น้อยแต่ขายให้มาก อย่างไรร้านค้าก็คงไปไม่รอดแน่แม่เฒ่าจูเองก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องพวกนี้มาก่อน นางเพียงคิดง่าย ๆ ว่าลูกชายของนางมีประสบการณ์ในร้านค้า จึงคิดว่าเขากับหลานชายน่าจะทำกำไรได้อย่างแน่นอนเที่ยงวันต่อมา จูฉางไห่กลับมาบ้านเช่าและบอกให้แม่เขานำเงินมา 45 ตำลึง เขาจะไปซื้อร้านเป็นชื่อของตนเอง ความจริงร้านเล็กๆ นั่นราคา 50 ตำลึง แต่จูฉางไห่ต่อรองกับเจ้าของเดิมจนเขาลดราคาให้ เพราะถึงอย่างไรทำเลร้านนี้ก็ไม่ได้ดีเด่อะไรแม่เฒ่าจูส่งเงินให้ลูกชายไปซื้อร้าน ส่วนเรื่องสินค้าในร้านนางก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เงินอีกมากเพียงใด ถึงแม้จะเสียดายเงินก้อนนี้มากแค่ไหน แต่เมื่อนางนึกถึงความร่ำรวยในอนาคต นางก็กัดฟันจ่ายมันออกไปจนได้จูฉางไห่จัดการเรื่องซื้อร้านเสร็จก่อนเวลาอาหาร

    Last Updated : 2025-03-12
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ตระกูลหลินตอบโต้

    “หากข้าสามารถทำให้เถ้าแก่หลิวเลิกซื้อปลาจากหลินฉางหยูได้ การค้าของมันก็ต้องพังพินาศ! พวกมันจะต้องพบกับความอับจน ความอดอยาก และความทุกข์ทรมานเช่นเดียวกับพวกเรา!”จูฉางไห่คิดอย่างมุ่งร้าย ความพยาบาทครอบงำจิตใจของเขาจนหมดสิ้นเขาจึงเริ่มดำเนินการตามแผน โดยเริ่มจากการปล่อยข่าวลือเสียๆ หายๆ เกี่ยวกับปลาของหลินฉางหยู แพร่กระจายไปทั่วตลาด ราวกับเชื้อไฟที่ลามทุ่ง เขาใช้คำพูดที่ดูเหมือนหวังดี แต่แฝงไปด้วยเจตนาร้าย เพื่อให้ผู้คนหลงเชื่อ“ข้าได้ยินมาว่าปลาของหลินฉางหยูเลี้ยงในบ่อที่ไม่สะอาด ทำให้ปลาเป็นโรค เนื้อปลาจึงมีรสชาติแปลกประหลาด บางคนกินเข้าไปก็ท้องเสีย”จูฉางไห่กระซิบกระซาบกับชาวบ้านในตลาด ทำทีเป็นหวังดี อยากให้ทุกคนระวัง“จริงหรือ? เช่นนั้นเราก็ต้องระวังอย่าซื้อปลาจากเขา”ชาวบ้านตอบด้วยความกังวล เริ่มลังเลที่จะซื้อปลาจากหลินฉางหยูข่าวล

    Last Updated : 2025-03-12
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สั่งจูไห่เฟิงแต่งงาน

    หลังจากที่สองย่าหลาน แม่เฒ่าจูและจูไห่เฟิง พยายามอย่างสุดกำลังที่จะดูแลร้านค้าเล็กๆ นั้น แต่ด้วยความไม่เชี่ยวชาญและขาดประสบการณ์ พวกเขาจึงต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมาย สินค้าขายไม่ออก เงินทุนที่เหลืออยู่น้อยนิดก็ร่อยหรอลงทุกที ดุจดั่งน้ำที่ซึมออกจากโอ่งที่ก้นรั่ว ไร้ทางที่จะเติมเต็มแม่เฒ่าจูเริ่มตระหนักว่าหากปล่อยสถานการณ์เป็นเช่นนี้ต่อไป พวกเขาจะไม่มีเงินเหลือไว้ประทังชีวิต นางจึงตัดสินใจที่จะขายร้านค้า เพื่อรักษาเงินทุนที่เหลือไว้โชคยังดีที่พวกเขาสามารถขายร้านให้กับทางการได้ แม้ราคาจะไม่สูงเท่าที่หวัง แต่ก็ยังได้เงินกลับมาห้าสิบตำลึง ถือเป็นเงินก้อนใหญ่สำหรับพวกเขาในยามนี้แม่เฒ่าจูเก็บเงินก้อนนี้ไว้อย่างดี ดุจดั่งสมบัติล้ำค่าที่ต้องรักษาไว้ นางกำชับจูไห่เฟิงอย่างหนักแน่นไม่ให้แตะต้องเงินก้อนนี้แม้แต่อีแปะเดียว นางกลัวว่าหลานชายจะนำเงินไปเล่นการพนันอีกครั้ง ซึ่งจะเป็นการซ้ำเติมความทุกข์ยากของครอบครัวให้หนักยิ่งกว่าเดิมหลายวันผ่านไป แม่เฒ่าจูครุ่นคิดถึง

    Last Updated : 2025-03-13
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ตระกูลเฉินกล้ำกลืนความอัปยศ

    คุณหนูเฉินเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ยอมพบปะผู้ใด นางตกอยู่ในภาวะหวาดกลัวและเสียใจอย่างสุดซึ้ง ความงดงามที่เคยเปล่งประกายบนใบหน้าบัดนี้กลับเลือนหายไป เหลือเพียงความเศร้าหมองและความหวาดระแวงข่าวลือเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเริ่มแพร่สะพัดไปในหมู่คนรับใช้ในจวน ทำให้เศรษฐีเฉินยิ่งกังวลใจ เขาตระหนักดีว่าหากข่าวนี้แพร่กระจายออกไปภายนอก จะส่งผลเสียต่อชื่อเสียงของตระกูลอย่างร้ายแรงด้วยความรักบุตรีและความกังวลต่อชื่อเสียงของตระกูล เศรษฐีเฉินจึงตัดสินใจที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ และหาทางออกที่ดีที่สุดหลังจากไตร่ตรองอย่างหนัก เศรษฐีเฉินก็ตัดสินใจที่จะให้คุณหนูเฉินแต่งงานกับจูไห่เฟิง แม้เขาจะรู้ว่าจูไห่เฟิงเป็นคนต่ำช้าและมิคู่ควรกับบุตรีของตน แต่เขาเชื่อว่าการแต่งงานครั้งนี้เป็นทางออกที่ดีที่สุดที่จะรักษาเกียรติของตระกูลเมื่อคุณหนูเฉินทราบเรื่อง นางก็ตกใจและเสียใจเป็นอย่างมาก นางไม่ยอมรับการแต่งงานกับคนที่ทำร้ายนาง นางพยายามอ้อนวอนบิดา แต่ก็ไม่เป็นผล

    Last Updated : 2025-03-13
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ช่วยชาวบ้านเก็บเกี่ยว

    เมื่อสายลมเหมันต์แรกพัดโชยมาสัมผัสผืนดินแห่งต้าไห่ เป็นสัญญาณแห่งการสิ้นสุดฤดูเพาะปลูกและเริ่มต้นฤดูเก็บเกี่ยว ท้องทุ่งนาสีทองอร่ามไกลสุดลูกหูลูกตา แปรเปลี่ยนเป็นผืนพรมสีเหลืองอำพัน ดุจดั่งทองคำที่ส่องประกายระยิบระยับยามต้องแสงตะวันชาวบ้านต้าไห่ต่างออกมาช่วยกันเก็บเกี่ยวพืชผลอย่างขะมักเขม้น ทั้งชาย หญิง คนชรา และเด็ก ต่างร่วมแรงร่วมใจกันอย่างแข็งขัน เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ และเสียงเพลงพื้นบ้านดังก้องกังวานไปทั่วท้องทุ่ง สร้างบรรยากาศแห่งความสุข ความอบอุ่น และความสามัคคี ดุจดั่งบทเพลงแห่งชีวิตที่ขับขานถึงความอุดมสมบูรณ์และความร่วมมือร่วมใจภาพของชาวนาที่ก้มหน้าก้มตาเกี่ยวข้าวสาลี เคียวสีเงินวาววับในมือตัดผ่านต้นข้าวอย่างชำนาญ หยาดเหงื่อที่ไหลรินอาบใบหน้ากร้านแดด เป็นเครื่องยืนยันถึงความเหน็ดเหนื่อยและความอุตสาหะของพวกเขาเด็กๆ วิ่งเล่นซุกซนอยู่ตามคันนา เก็บดอกหญ้าและแมลงต่างๆ อย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะคิกคักของพวกเขาสร้างความสดใสให้กับบรรยากาศในท้องทุ่ง

    Last Updated : 2025-03-14
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   พบสวนเกาลัด

    ในวันว่างวันหนึ่ง หลินฉิงอันเกิดความคิดที่จะชวนหลินฉางหยูขึ้นไปเดินเล่นบนเขา นางอยากจะสำรวจพื้นที่ที่พวกเขายังไม่เคยไปถึง และสูดอากาศบริสุทธิ์ของป่าเขา“ท่านพ่อ วันนี้อากาศดี ข้าอยากจะชวนท่านขึ้นเขาไปเดินเล่น ไปดูว่ามีสิ่งใดน่าสนใจบ้าง” หลินฉิงอันเอ่ยชวนบิดาด้วยรอยยิ้ม“เช่นนั้นก็ดี ข้าเองก็อยากจะพักผ่อนบ้าง ไปสูดอากาศบริสุทธิ์บนเขาคงจะดีไม่น้อย” หลินฉางหยูตอบรับคำชวนของลูกสาวสองพ่อลูกจึงเตรียมตัวออกเดินทางขึ้นเขา พวกเขาเดินลัดเลาะไปตามทางเดินเล็กๆ ที่คดเคี้ยวไปตามไหล่เขา ผ่านป่าสนที่เขียวชอุ่มและลำธารน้ำใสที่ไหลริน พวกเขาได้ยินเสียงนกร้องและเสียงแมลงต่างๆ เป็นเสียงเพลงธรรมชาติที่ไพเราะเมื่อเดินลึกเข้าไปในป่า พวกเขาก็ได้พบกับพื้นที่ที่พวกเขาไม่เคยไปถึงมาก่อน ต้นไม้สูงใหญ่ขึ้นอย่างหนาแน่น แสงแดดส่องลงมาเพียงรำไร ทำให้บริเวณนั้นดูร่มรื่นและเย็นสบายและแล้วสายตาของหลินฉิงอันก็เหลือบไปเห็นต้นไม้ชนิดหนึ่ง

    Last Updated : 2025-03-14
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ขึ้นเขาทั้งหมู่บ้าน

    ในวันต่อมา หลังจากที่หลินฉางหยูและหลินฉิงอันส่งปลาให้กับลูกค้าเสร็จ พวกเขาจึงตัดสินใจที่จะไปพบผู้ใหญ่บ้านหลี่ เพื่อเสนอความคิดที่จะช่วยเหลือชาวบ้านในการเก็บเกาลัดและนำไปขายที่อำเภอในช่วงหน้าหนาวพวกเขาเดินทางไปยังบ้านของผู้ใหญ่บ้านหลี่ และได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น“ท่านผู้ใหญ่บ้าน พวกเรามีเรื่องที่จะขอหารือกับท่าน” หลินฉางหยูกล่าว“เชิญว่ามาเถิด ฉางหยู มีเรื่องอันใดหรือ?” ผู้ใหญ่บ้านหลี่ถามด้วยความสนใจหลินฉางหยูจึงเล่าเรื่องการค้นพบสวนเกาลัดบนเขา และความคิดของหลินอ้ายที่จะช่วยเหลือชาวบ้านให้ผู้ใหญ่บ้านหลี่ฟัง“ภรรยาของข้าคิดว่าเราควรจะชวนชาวบ้านขึ้นไปเก็บเกาลัดมารวมกัน แล้วหาตัวแทนนำไปขายที่อำเภอในช่วงหน้าหนาว เพื่อให้ชาวบ้านมีรายได้เสริม” หลินฉางหยูอธิบายผู้ใหญ่บ้านหลี่ฟังเรื่องราวด้วยความตั้งใจ เมื่อได้ยินดังนั้น เขาก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ตระกูลหลินมีน้

    Last Updated : 2025-03-15
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เกาลัดแสนอร่อย

    หลังการสอนคั่วเกาลัดแล้ว เหล่าชาวบ้านกับลูกหลานลองชิมเกาลัดที่เพิ่งทำเสร็จร้อน ๆ พวกเขาพบว่ารสชาติของมันอร่อยยิ่งนัก“โอ้ อร่อยมากจริง ๆ”“ใช่ ๆ ข้าคิดว่าหน้าหนาวนี้เราไม่ต้องอดอยากกันแล้วล่ะ”“ถ้าเอาไปขายในอำเภอเราน่าจะได้กำไรมากมายเลยนะ”“อ่า… เช่นนั้นพวกเราแบ่งหน้าที่กันก่อนเถอะ”ชาวบ้านตื่นเต้นมากที่ผลเกาลัดจะทำเงินให้กับคนในหมู่บ้านได้แน่นอน ผู้ใหญ่บ้านกับครอบครัวหลินต่างยิ้มพอใจที่เห็นชาวบ้านเริ่มแบ่งกลุ่มกันทำงาน“ฉางหยู เจ้าไม่เสียดายรายได้นี้แน่นะ?”“พวกเราไม่เสียดายขอรับ ผู้ใหญ่บ้านโปรดวางใจ”“เฮ้อ หมู่บ้านเราโชคดีจริง ๆ ที่มีพวกเจ้าอยู่ ไม่เช่นนั้นคงยากที่ชาวบ้านจะลืมตาอ้าปากได้ ยิ่งหน้าหนาวที่จะถึงนี้ก็ไม่รู้ว่าจะหนาวมากเพียงใด”

    Last Updated : 2025-03-15

Latest chapter

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สั่งทำหม้อหมูกระทะ

    คืนนั้นหลินฉิงอันใช้เวลาครึ่งค่อนคืนเพื่อเขียนรายการสิ่งของจำเป็น เสบียงอาหารที่จะต้องซื้อในปีนี้ให้พอเพียงกับคนจำนวนมากที่เพิ่มขึ้นในครอบครัว นางคิดด้วยว่าปีที่แล้วนางชวนครอบครัวกินหม้อไฟไปแล้ว ปีนี้นางอยากให้พวกเขาได้ลองกินหมูกระทะดูบ้าง หลินฉิงอันจึงร่างแบบหม้อสำหรับทำหมูกระทะตามความทรงจำในภพก่อนออกมา ด้วยคนจำนวนมากในบ้าน หลินฉิงอันคิดจะสั่งทำหม้อสัก 50 ใบเผื่อเอาไว้ก่อน ส่วนเตานั้นนางก็จะต้องซื้อเพิ่มมาด้วยเพื่อให้พอเพียงสำหรับวางหม้อหมูกระทะที่นางต้องการหลังอาหารเช้าวันต่อมา หลินฉิงอันอ่านรายการสิ่งของจำเป็นต่าง ๆ พร้อมกับเสบียงอาหารจำนวนมากให้หลินอ้ายและหลินฉางหยูฟังเป็นเวลานาน หลินอ้ายและหลินฉางหยูยังบอกรายการสิ่งของเพิ่มเติมสำหรับการนำมาเป็นเสบียงอาหารในปีนี้ด้วย พวกเขาคิดว่าคนจำนวนมากจะต้องได้กินอิ่มนอนหลับในขณะที่อยู่ร่วมกันกับพวกเขาที่หมู่บ้านหลินฉิงอันไม่ได้ปฏิเสธรายการต่าง ๆ ที่พ่อและแม่นางเสนอ หลินฉิงอันทำเพียงแค่เพิ่มรายการต่าง ๆ เข้าไปในกระดาษเท่านั้น“ลูกค

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   หมดหน้าผลไม้

    หลินฉิงอันเดินทางไปขายเก๋ากี้ทั้งหมดที่ร้านขายยาก่อน วันนี้นางได้รับเงินมากถึง 20 ตำลึง จากจำนวนเก๋ากี้ที่ทุกคนช่วยกันเก็บได้เมื่อวานนี้ นางยังบอกเถ้าแก่ด้วยว่าช่วงหน้าหนาวนางคงไม่ได้มาส่งอีก ก่อนที่หลินฉิงอันจะให้ชุนจินพาไปยังร้านขายผลไม้แช่อิ่มเพื่อนำผลไม้แช่อิ่มทั้ง 30 กระสอบไปส่งเมื่อไปถึงหน้าร้านนางก็เห็นมีลูกค้าบ้างประปราย หลินฉิงอันจึงให้ชุนจินขับเกวียนเข้าไปด้านข้างร้านเพื่อลงของแทน หลี่หมิงที่ตาไวเห็นคุณหนูของเขามาถึงจึงบอกกับหวังไห่ทันที หวังไห่จึงปล่อยให้คนอื่น ๆ เฝ้าร้านแทนและนำสมุดบัญชีไปส่งให้หลินฉิงอันตรวจสอบระหว่างที่จ้าวหลงกับชุนจินช่วยกันยกกระสอบผลไม้แช่อิ่มเข้าไปเก็บไว้ในคลังของร้าน หลินฉิงอันก็นั่งตรวจดูบัญชีย้อนหลัง นางพบว่าการค้าถึงแม้จะไม่เฟื่องฟูเท่ากับช่วงแรก ๆ แต่ก็นับว่าได้กำไรไม่น้อยเช่นเคย“พี่ชายหวัง ข้าตรวจสอบเสร็จแล้วเจ้าค่ะ ท่านอย่าลืมลงจำนวนผลไม้แช่อิ่มที่นำมาครั้งนี้อีก 30 กระสอบด้วยนะเจ้าคะ”“ขอรับ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เสนาบดีเซี่ยเดินทางกลับ

    สิบวันต่อมา เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่ที่เตรียมฎีกาต่าง ๆ เพื่อถวายให้กับฮ่องเต้เกี่ยวกับความรู้ทั้งหมดที่พวกเขาได้รับจากหลินฉิงอันเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ไปบอกลาเหิงอันโหวก่อนจะเดินทางกลับในเวลาต่อมาก่อนที่พวกเขาจะกลับไป หลินฉิงอันยังมอบผลไม้แช่อิ่มให้พวกเขานำกลับไปด้วยถึงสิบกระสอบเพื่อกินระหว่างทางและนำไปฝากครอบครัวด้วย ชาวบ้านในหมู่บ้านเองก็นำเกาลัดคั่วที่พวกเขาทำมอบให้ไปไม่น้อยเช่นเดียวกัน เสนาบดีหลี่รู้ว่าพวกชาวบ้านนำสิ่งของเหล่านี้ไปขายในเมืองกันนานแล้ว ท่านจึงมอบเงินให้กับผู้ใหญ่บ้านหลี่นำไปแจกจ่ายให้ชาวบ้านเป็นการตอบแทนเจ้าเมืองเติ้งที่ทราบข่าวว่าเสนาบดีเซี่ยกำลังจะเดินทางกลับก็มาส่งพวกเขาออกจากหมู่บ้านต้าไห่เช่นเดียวกัน เสนาบดีเซี่ยยังกล่าวอีกว่าหากมีเรื่องใดที่ต้องการคำแนะนำจากหลินฉิงอัน เขาจะส่งม้าเร็วมาส่งข่าวให้ถึงหมู่บ้านต้าไห่หลินฉิงอันที่วันนี้แต่งตัวด้วยชุดขุนนางเต็มยศรับปากว่านางจะรอและยังส่งมอบเอกสารเรื่องการปรับปรุงน้ำเพื่อให้เข้าถึงพื้นที่เ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   การปรับปรุงดิน

    สายวันต่อมา หลินฉิงอันนำเอกสารทั้งหมดที่เขียนเอาไว้เมื่อคืนไปให้กับเสนาบดีเซี่ยตรวจสอบดู เนื้อหาภายในอธิบายถึงวิธีการปรับปรุงดินแบบต่าง ๆ ตามลักษณะดินที่เสนาบดีเซี่ยบอกหลินฉิงอันเอาไว้เมื่อวานนี้ โดยนางได้แบ่งเนื้อหาให้แยกออกเป็นส่วน ๆ เพื่อที่จะได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ดินเหนียวนั้นนางให้ข้อแนะนำในการปรับปรุงโดยให้เติมทราย ปุ๋ยคอก ปุ๋ยหมัก หรือเศษใบไม้เพื่อทำให้ดินมีการระบายน้ำได้ดีขึ้น อีกวิธีหนึ่งคือการปลูกพืชหมุนเวียนเช่นพืชตระกูลถั่วสลับกับพืชหลักเพื่อปรับปรุง ซึ่งอาจใช้เวลานานกว่าวิธีการแรกที่นางแนะนำดินทราย หลินฉิงอันแนะนำให้ปรับปรุงดินโดยการเติมดินเหนียว ปุ๋ยหรือเศษใบไม้เพื่อให้ดินมีความหนาแน่นมากขึ้นและอุ้มน้ำได้ รวมถึงการปลูกพืชคลุมดินเพื่อเพิ่มความหนาแน่นของดินทรายได้อีกด้วยดินกรด ให้ปรับปรุงดินโดยการเติมปูนขาวหรือปุ๋ยเพื่อให้ดินมีธาตุอาหารสำหรับพืชผักได้ ซึ่งปูนขาวจะช่วยปรับค่าความเป็นกรดในดินให้ลดลงดินเค็ม ให้ปรับปรุงดินโดยการล้างดินให้สะอา

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ภาระบนบ่าน้อย ๆ

    ช่วงบ่าย หลินฉิงอันปล่อยให้เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่อยู่ในโรงงานผลิตตามที่พวกเขาต้องการ ส่วนนางแยกตัวออกมาและไปยังเรือนพักเพื่อคิดเรื่องที่จะทำอย่างไรให้การเกษตรในแคว้นพัฒนาไปมากกว่านี้หลินฉิงอันนำกระดาษและพู่กันมานั่งเขียนแผนผังการพัฒนาที่ดินในรูปแบบต่างๆ โดยคำนึงถึงลักษณะของดินเป็นหลัก นางอยากให้ชาวบ้านรู้จักใช้ที่ดินให้เป็นประโยชน์มากกว่านี้ เพราะส่วนใหญ่พวกเขายังมีความคิดล้าหลังและไม่คิดที่จะพัฒนาที่ดินรกร้างเพื่อทำการเกษตรเลยแม้แต่นิดเดียวช่วงสายของวันต่อมา หลินฉิงอันพาเสนาบดีเซี่ยและพวกขึ้นเขาไปดูว่าเตาเผาถ่านที่ปล่อยเอาไว้เป็นอย่างไรบ้าง ครั้งนี้ยังคงเป็นหัวหน้าองครักษ์เหลียงกับจ้าวหลงที่เดินทางตามไปด้วย เมื่อพวกเขาไปถึงเตาเผาถ่านก็เห็นว่าควันที่เคยมีมากมายตอนเริ่มเผานั้นหายไปแล้ว เหลือเพียงไอร้อนที่ยังคงแผ่ออกมาตามช่องทางที่ทำเอาไว้สำหรับระบายควันเท่านั้น“ข้าคิดว่าเตาเผาน่าจะได้ที่แล้วเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวให้จ้าวหลงเป็นคนเปิดหน้าเตาเพื่อความปลอดภัยก็แล้วกันนะเจ้าคะ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สอนการทำผลไม้แช่อิ่ม

    กว่าที่คนทั้งหมดจะลงจากเขา ก็เป็นเวลาก่อนอาหารเย็นเกือบหนึ่งชั่วยามแล้ว หลินฉิงอันขอตัวไปเข้าครัวตามที่นางตั้งใจ โดยมีจ้าวหลงสะพายตะกร้าปลาที่จับมาได้จนเต็มตามหลังไปติด ๆ ส่วนเสนาบดีเซี่ยกับคนอื่น ๆ แยกย้ายกันไปเปลี่ยนชุดที่เลอะเทอะออกก่อนจะมานั่งสนทนากับเหิงอันโหวที่ลานหน้าบ้านรอทานอาหารเย็นที่หลินฉิงอันกับบ่าวกำลังทำกันอยู่“พวกเจ้าขึ้นเขาไปเป็นอย่างไรบ้างเล่า”“เรียนท่านโหว วันนี้พวกเราได้ทดลองทำเตาเผาถ่านด้วยตัวเองขอรับ นับว่าการมาครั้งนี้พวกเราได้รับความรู้เพิ่มขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว”“นั่นก็ดีแล้ว แม่หนูฉิงอันของข้ามีความสามารถมากใช่ไหมเล่า พวกเข้าก็เรียนรู้จากนางให้มาก ๆ ต่อไปจะได้นำไปพัฒนาบ้านเมืองช่วยฝ่าบาท”“ขอรับ ท่านโหว” ทั้งห้าตอบรับเสียงดังจนเหิงอันโหวได้แต่ทำตาเขียวใส่“พวกเจ้าจะเสียงดังให้คนอื่นได้ยินหรืออย่างไร ฮึ่ย!”&ldqu

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สอนการเผาถ่าน

    เย็นวันนั้นหลินฉิงอันร่วมโต๊ะกับเสนาบดีเซี่ยและขุนนางทั้งสี่พร้อมกับคนในครอบครัวเช่นเคย ส่วนทหารทั้งหมดที่กำลังสร้างที่พักอยู่ก็ได้รับการดูแลจากบ่าวในเรือนพักฝั่งตรงข้าม ตอนนี้การก่อสร้างคืบหน้าไปอย่างรวดเร็วจนสามารถสร้างเรือนพักไปได้ถึงห้าหลังแล้ว เหลือเรือนพักอีกหนึ่งหลังก็สามารถให้ทุกคนที่มาพักผ่อนกันได้โดยไม่แออัด เพราะเรือนพักหลังหนึ่งสามารถเข้าพักได้ถึงยี่สิบคน ห้องน้ำต่าง ๆ ก็ถูกสร้างขึ้นมาประจำเรือนพักทั้งห้าหลังด้วยเช่นกัน นางต้องขอบคุณการควบคุมการก่อสร้างของนายช่างหวังจึงทำให้การก่อสร้างเป็นไปอย่างรวดเร็ว อีกทั้งทหารที่มายังมีวรยุทธ์สูงส่ง การทำงานที่ชาวบ้านธรรมดาต้องใช้เวลานานจึงแตกต่างจากทหารเหล่านี้ที่สามารถลดเวลาการทำงานได้มากกว่าครึ่งหลังอาหารเย็นสองชั่วยาม เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่ที่ยังคุยกันอยู่ที่ห้องโถงรับแขกเรือนหลักก็ขอตัวลาไปพักผ่อนยังเรือนพักของที่ดินอีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งเครื่องนอนต่าง ๆ ทหารที่มาจำนวนหนึ่งนำเกวียนลาของบ้านหลินไปซื้อมาจากในเมืองไห่ตงก่อนเวลาอาหารเย็นแล้ว อีกทั้งทางร้านยังจัดส่งตามมาให้จนครบจำนวน

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สวนผลไม้

    หลังจากทานอาหารเที่ยงกันเสร็จแล้ว เสนาบดีเซี่ยที่อยากพักที่หมู่บ้านแห่งนี้มากกว่าจะกลับไปพักในเมืองไห่ตง เขาจึงลองสอบถามหลินฉิงอันที่เป็นผู้ตัดสินใจแทนครอบครัวหลินจากที่เขาสังเกตมาตลอดก่อนหน้านี้“หากพวกข้าอยากพักที่นี่ เจ้าจะรังเกียจหรือไม่คุณหนูหลิน”“ท่านเสนาบดีแน่ใจหรือเจ้าคะ บ้านข้าคับแคบ อาจไม่สามารถรองรับคนจำนวนมากที่มาในครั้งนี้ได้น่ะเจ้าค่ะ”“เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้าจะให้ทหารไปตัดไม้บนเขามาสร้างที่พักชั่วคราวเพิ่มเติม เพียงแต่ว่าเจ้าพอจะมีที่ว่างให้พวกเขาสร้างที่พักหรือไม่”“ที่ว่างมีอยู่เจ้าค่ะ หากท่านต้องการเช่นนี้จริง ๆ ก็สามารถสร้างที่พักชั่วคราวในที่ดินฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นโรงงานผลิตผลไม้แช่อิ่มได้เจ้าค่ะ ที่นั่นยังมีพี่ว่าอยู่อีกมาก”“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้ เรื่องอาหารการกิน เดี๋ยวข้าจะให้ทหารไปซื้อวัตถุดิบมาให้พวกเจ้าเอง อย่างไรฝ่าบาทก็มอบเงินจำนวนหนึ่ง

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ครอบครัวนี้น่าสนใจ

    ขบวนของเสนาบดีเซี่ยหยุดลงที่หน้าบ้านตระกูลหลิน เขาลงมาพร้อมกับราชโองการในมือ ส่วนขุนนางอีกสี่คนก็ถือถาดสิ่งของต่าง ๆ สำหรับรับตำแหน่งที่ฮ่องเต้ทรงแต่งตั้งให้หลินฉิงอันเป็นพิเศษเจ้าเมืองเติ้งเห็นดังนั้นก็รีบประกาศเสียงดังให้ทุกคนคุกเข่าเตรียมรับราชโองการที่เสนาบดีเซี่ยกำลังจะประกาศเสนาบดีเซี่ยเดินมายังด้านหน้าขบวนที่ตอนนี้คนในตระกูลหลินกำลังคุกเข่าอยู่พร้อมกับขุนนางทั้งสี่ที่เดินตามหลังมาพร้อมรอยยิ้มบาง“หลินฉิงอัน รับราชโองการ ด้วยพรจากสวรรค์ทำให้แคว้นหมิงได้รับผู้มีความสามารถในการทำผลไม้แช่อิ่มดั่งเจ้า เพื่อให้เจ้าสามารถทำงานช่วยเหลือแคว้นและราษฎรได้อย่างราบรื่น ข้าหมิงอู่ ฮ่องเต้ในรัชกาลปัจจุบัน ขอแต่งตั้งให้หลินฉิงอันเป็นที่ปรึกษาพิเศษกรมเกษตร รั้งตำแหน่งขุนนางขั้นสี่ มีหน้าที่ให้ความรู้เกี่ยวกับการทำผลไม้แช่อิ่มและความรู้อื่น ๆ เพื่อพัฒนาแคว้นสืบไป จบราชโองการ”หลินฉิงอันไม่คิดว่าตนเองจู่ ๆ จะได้รับเกียรติเช่นนี้ นางรีบขานรับราชโองการแ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status