LOGINShare
มารหัวใจ
Last Updated:
2025-04-13 13:01:26“อะแฮ่ม... ท่านแม่” รั่วเฉินกระแอมกระไอ
“อะไรหรือ”
“เรื่องแต่งงานใหม่เพิ่ม... อ่า...”
“ทำไม” ท่านแม่ถามเสียงดัง
“ภรรยาของข้า ฮ่องเต้เป็นผู้ประทานให้ หากจะแต่งงานหาภรรยาอีกหลายคน ต้องได้รับราชโองการจากฮ่องเต้อีกขอรับ” ที่แม่ทัพรั่วตอบออกไปอย่างนั้น เพราะเขาอ่านใจท่านแม่ออก
“เรื่องขออนุญาตจากฮ่องเต้หรือ แม่จะให้พ่อเจ้าจัดการเอง ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”
“ท่านแม่ขอรับ ลูกไม่ได้อยากให้มีปัญหา”
“ปัญหาอะไรอีกเล่า”
“มีภรรยาหลายคนปวดหัวนี่ขอรับ อีกอย่างดูอย่างท่านแม่ ท่านยังไม่ยอมให้ท่านพ่อมีบ้านเล็กบ้านน้อย ใครก็พูดกันว่าท่านพ่อรักท่านแม่มากน่ะขอรับ จนไม่คิดจะมีหญิงอื่นอีก”
ท่านแม่เผลอยิ้ม แต่ประเดี๋ยวเดียวก็ทำหน้าบูดบึ้ง
จ้าวอวี้เจินกลับตีความหมายทุกอย่าง เหมือนว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับตนเอง เพราะที่รั่วฮูหยินเอ่ยเรื่องนี้ ก็เพราะอยากได้จ้าวอวี้เจินมาเป็นสะใภ้อีกคน
“ข้าอยากจะเป็นหญิงหนึ่งเ
Related chapters
ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว สุดจะไหวหวั่น
“แก้ตัวไป ก็ไม่มีประโยชน์ หากเรารักเขา เราก็บอกว่ารักออกไป และก็ไม่เห็นจะยากลำบากเลย ถ้าจะพูดมันออกไป เวลาที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับท่านแม่ทัพ นายหญิงก็เอื้อนเอ่ยคำนี้ออกมาได้นะเจ้าคะ”“เจ้าสอนข้า ทั้ง ๆ ที่เจ้าไม่มีสามี”“แต่ก็เกิดก่อน แก่กว่า ก็เห็นมาเยอะแล้ว”ฟู่หลินหลินยังคงทำหน้ามุ่ยอยู่ดี“เขายังไล่ข้ามานอนพักผ่อนอีกด้วย” ปากก็พูดบ่น“ดื่มน้ำชาก่อนนะเจ้าคะ นายหญิงจะได้เย็นใจ” เจียงอ่าวรีบมารินน้ำชาให้“แต่อย่างไรก็ตาม นายหญิงจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ได้นะเจ้าคะ ถ้าหากแม่นางจ้าวผู้นั้นมาหาและพบกับท่านแม่ทัพบ่อย ๆ เข้า ก็อาจจะเป็นเรื่องเอาได้ ดีไม่ดีจะเป็นแผนการของท่านรั่วฮูหยินก็ได้ที่ท่านอยากจะได้สะใภ้เป็นคนบ้านเดียวกัน”“ถ้าเขาไม่ได้รักข้า ก็ปล่อยให้เขาแต่งงานไปเถอะ” ฟู่หลินหลินมองหน้าเจียงอ่าว แต่ทว่าเจียงอ่าวก็ได้เห็นว่านายหญิงของตนมีน้ำตาคลอหน่วยฟู่หลินหลินยังพูดอีก “เขาก็เห็นข้าเป็นเพียงหญิงบนเตียงที่คอย
Last Updated : 2025-04-14ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว สู้เพื่อเป็นหญิงเดียวในดวงใจ
“แล้วท่านแม่ทัพเป็นอย่างไรหรือ”“ข้าบังเอิญไปส่งด้วย ดูเหมือนท่านแม่ทัพจะมีสีหน้าที่เศร้าสร้อยมาก ๆ ก็คนคบหากันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ต้องจากกันไปไกลก็ต้องออกอาการบ้างแหละ”“ขอบใจเจ้ามากนะ”“อ้าว จะถามกันแค่นี้เองหรือ”“ข้าต้องรีบไปหานายหญิง” เจียงอ่าวเดินออกมาในทันที นางตรงกลับไปที่ห้องพักของนายหญิง ฟู่หลินหลินเมื่อเห็นเจียงอ่าวนางก็ปรี่เข้ามาในทันที“ได้ความไหม”“ได้เจ้าค่ะ” แล้วเจียงอ่าวก็เล่าเรื่องราวที่ได้ยินได้ฟังมาให้กับนายหญิงของตัวเอง ฟู่หลินหลินทำหน้าทำตาอยากรู้เอามาก ๆ ถึงกับจ้องเจียงอ่าวแบบตาไม่กะพริบ“พวกเขาสองคน อาจจะเป็นการรักกัน แต่ยังไม่รู้ใจตัวเองเป็นได้ แล้ววันนี้นางจะกลับมาทำไมอีก ไปจากชีวิตของท่านพี่ตั้งหลายปีแล้ว เฮ้อ… อยู่ ๆ นางก็โผล่เข้ามาในชีวิต และในตอนนี้” ฟู่หลินหลินพูดเหมือนกับคนสิ้นหวัง“ก็บิดาของแม่นางจ้าวถูกฮ่อง
Last Updated : 2025-04-15ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว จะพาข้าไปที่ใดกัน?
เขาเถาซาน เป็นภูเขาที่ค่อนข้างโล่ง หรืออาจจะเป็นเพราะว่าตอนนี้เป็นช่วงฤดูหนาว จึงทำให้ต้นไม้ต่าง ๆ ดูไม่สดใสเท่าที่ควร บนพื้นแทบจะไม่มีหญ้าขึ้นหิมะปรอยลงมาบ้างเล็กน้อย ทำให้ถนนที่เป็นเพียงแค่ร่องทางเดินน้อยนิดนั้นออกจะลื่นและเฉอะแฉะ ผู้ที่จะสัญจรทางนี้ก็ต้องเดินด้วยความระมัดระวังในเวลานี้อากาศที่ค่อนข้างหนาวเย็นทำให้บรรยากาศบนเขาลูกนี้ออกจะน่าขนลุกอยู่บ้าง สายลมฤดูหนาวพัดมาเอื่อย ๆ คนเจ็ดคนบนไหล่เขาเถาซาน กำลังเดินขึ้นเขาไปชมวิว ต่างพูดคุยกันไปอย่างสนุกสนานจุดหมายของพวกเขานั้น คือจะไปให้ถึงจุดชมวิวก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน เพื่อไปสัมผัสบรรยากาศสวยงามของดวงอาทิตย์กลมโตสีสวยก่อนที่จะลาลับขอบฟ้าบนที่นั่นฟู่หลินหลิน ลูกสาวคนกลางของตระกูล เธอมัวแต่ชมธรรมชาติอยู่ จึงเดินรั้งท้ายทุกคน ทุกครั้งที่ออกนอกบ้านมา นางจะเป็นอย่างนี้เสมอ ก็คือเล่นซนและมัวแต่สนใจสิ่งรอบข้าง จนตามคนอื่นเขาไม่ทันฟู่จั๋วเฉิง ลูกชายคนสุดท้องที่ชอบทำตัวมั่งคั่ง เพิ่งจะได้กล้องถ่ายรูปมาใหม่ เป็นกล้องถ่ายรูปฟิล์มขาวดำขนาดใหญ่พอสมควร แต่เขาก็ยังแบกมาด้วย เพื่อที่จะไปถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกดินให้ได้ฟู่เหว่ยกวงและฟู่หวั่นอิ๋น
Last Updated : 2025-03-18ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว พาไปสวรรค์
ฟู่หลินหลินขยับตามแรงโยก และสั่นส่ายดิ้นพล่านเหมือนจะขาดใจ เขาคนนั้นยังส่งเสียงคำรามดังออกมาจากลำคอเพื่อบ่งบอกถึงความสุขสมใจ ทั้งยังคลุกใบหน้าของเขาระรานรุกหนัก ลิ้นเรียวร้อนวนเวียนละเลงป้ายไปตามผิวกายของฟู่หลินหลินเหมือนกำลังกินขนมอร่อย ๆฟู่หลินหลินไม่อาจฝืนแรงปรารถนาที่ปะทุขึ้นมา ยิ่งแท่งใหญ่ยัดกระแทกสุดลึกมาก ส่วนจุดซ่อนเร้นและอ่อนไหวก็เหมือนกับกำลังเต้นระบำนางรับรู้ได้ถึงการตอดแน่นและขมิบอัดท่อนใหญ่ที่ขยับเร่งเร็วระยิบ ใบหน้าสาวร้อนแดงออกผ่าว ๆ ลมหายใจขาดช่วง เหมือนจะขาดลมหายใจตายไปอีกครา“พอเถอะท่าน อ้า ข้าจะไม่ไหวแล้ว อะ อะ อ้าย...” ฟู่หลินหลินหวีดร้องเสียงดัง หลังจากนั้นเหมือนวิญญาณหลุดออกไปจากตัวความรู้สึกเหมือนกับตัวเองถูกเขาจับตัวโยนขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อส่งให้นางขึ้นสวรรค์ จากนั้นก็ร่วงหล่นลงมายังพื้นพสุธาด้านล่างหัวสมองของฟู่หลินหลินโล่งโปร่งเหมือนไม่มีอะไรอยู่ข้างในนั้น แล้วรู้สึกผ่อนคลายเป็นที่สุดชายหนุ่มร่างหนาใหญ่ แผ่นกล้ามเนื้อตรงแผงอกเป็นมัด ๆ ทว่าตอนนี้เขาเองก็สุดจะทานทน เขาได้แต่ขบเม้มกัดฟันกรามแน่น ยกสะบัดสะโพกสอบกระชั้นท่อนใหญ่กระแทกถี่ราวจะให้นางแหลกลาญและแดด
Last Updated : 2025-03-18ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว ไม่จริงใช่ไหม
ฟู่หลินหลินจึงได้หยิบตะเกียง แล้วเดินไปที่ชั้นนั้น นางหยิบยาออกมาสองเม็ดอย่างที่เขาบอก เม็ดยาปั้นแบบง่าย ๆ สีดำ ๆฟู่หลินหลินพิจารณาดูเม็ดยานั้นอย่างถี่ถ้วน นางไม่เคยเห็นเม็ดยาเช่นนี้มาก่อน เนื่องจากโลกที่บ้านในตอนนี้ต่างนิยมกินยาฝรั่งกันหมดแล้ว ยาเม็ดแบบนี้คงมีตั้งแต่สมัยพ่อกับแม่ของนางกระมังนางหันไปหันมาว่าจะถามเขาว่ายานี้ต้องกินอย่างไร แต่พอมาคิดดูแล้ว ก็คงไม่ต่างมั้ง แค่ใส่ปาก แล้วดื่มน้ำตามอีกอย่างฟู่หลินหลินไม่อยากยั่วโทสะเขา ดูแล้วเขาเสียงแข็งมาก จนหัวใจนางสะท้าน หญิงสาวจึงได้ตัดสินใจกินยานั้นเข้าไปสองเม็ดดั่งที่เขาเอ่ยบอก และได้แต่ภาวนาให้กินแล้วหายปวดหัวด้วยเถิดหลังจากนั้นฟู่หลินหลินจึงเดินกลับไปที่เตียง นางจึงปีนขึ้นที่นอนแล้วมุดเข้าใต้ผ้าห่มไป นอนข้างเขาคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีตั้งแต่ลืมตามาแล้วรู้สึกตัวฟู่หลินหลินไม่สามารถหยุดคิดได้ว่าสาเหตุที่ทำให้นางมาที่นี่คืออะไร ตายแล้วเกิดใหม่หรือ แต่ไยไม่เป็นทารก กลับมาเกิดในร่างของคนที่โตแล้ว แถมยัง...ความวิงเวียนทำให้ฟู่หลินหลินต้องหยุดความคิด นางหลับตาลงเนื่องจากง่วงเพราะยาเริ่มออกฤทธิ์ อีกทั้งยังมึนตื้อขึ้นมาดื้อ ๆท
Last Updated : 2025-03-18ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว เรื่องบนเตียง
เขาได้เร่งกระหน่ำกระแทกอัดท่อนบุรุษไปข้างหน้า“อ้าย...” ฟู่หลินหลินหวีดร้องออกมาอีก นางจิกเล็บไปกับที่นอนจนเจ็บนิ้ว เขาอัดโยกกระแทกชนหัวมนแรงสุดแล้วหยุดนิ่งนางรับรู้ได้ถึงความร้อนที่พ่นจากปลายลำใหญ่ฉีดพ่นความสุขของเขาเข้าไปในช่องท้องของนาง ซึ่งมากจนมันเอ่อท่วมล้นออกมาตามร่องรูน้อย ๆ ไหลอาบสองขาเขาก็ทาบทับลงมาฝังแกนหยกในร่องสวาทของนางไม่ผละออก ฟู่หลินหลินได้แต่หายใจหอบระรวยอยู่ใต้ร่างของเขานางผล็อยหลับลงไปด้วยความอ่อนเพลีย อีกทั้งยังมีฤทธิ์ยาที่กินเข้าไปด้วย เขาขยับร่างกายออกรู้สึกสุขจนเต็มอิ่ม และกอดรัดร่างนาง ต่อมาชายหนุ่มได้จัดท่าให้นอนสบายและก่ายกอดนางจนถึงรุ่งเช้าวันต่อมาฟู่หลินหลินขยับกายอย่างปวดร้าวอยู่บนเตียง นางรู้สึกปวดร้าวไปทั่วสรรพางค์ ตอนที่ขยับเปลือกตาเปิดออก จึงรับรู้ได้ถึงแสงที่เจิดจ้าที่ลอดเข้ามาในห้องนั้น‘ฉันอยู่ที่ไหน ที่ไหน’ สถานที่ไม่คุ้นตา‘โอ้... แล้วทำไมปวดเมื่อยไปหมดอย่างนี้นะ’ ขยับตัวอย่างเมื่อยขบ พยายามยันยกศีรษะของตัวเองย้อนไปที่ปัจจุบัน พระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าลงไปทุกที จากที่วางแผนกันไว้ว่าจะเดินไปให้ถึงยอดเขาก่อนพระอาทิตย์ตกดิน กลับกลายเป็นว่า ต้อง
Last Updated : 2025-03-18ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว สับสนในหัวใจ
ฟู่หลินหลินที่มาเข้าร่างใหม่นั้น ก็ตื่นขึ้นมาในอีกวัน ตอนนี้ดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าจนแทบจะอยู่กลางศีรษะอยู่รำมะร่อก็จะให้ทำอย่างไรได้เล่า ในเมื่อบุรุษผู้นั้นเคี่ยวกรำนางอย่างหนักมาตลอดทั้งคืน สามสี่ยกเลยก็ว่าได้ แต่ละยกนั้นเขาก็ใช้เวลานานแสนนาน จนนางแทบไม่ได้นอนขอบตาดำคล้ำไปหมดแล้ว ฟู่หลินหลินปวดเนื้อปวดตัวจนแทบจะขยับร่างกายไปไหนไม่ได้ ‘บุรุษผู้นั้นเป็นใครกัน เป็นสามีของข้าในชาตินี้อย่างนั้นหรือ’ ฟู่หลินหลินพูดคุยกับตนเองพอตั้งสติได้แล้ว ฟู่หลินหลินก็ลุกขึ้นนั่ง ปรากฏว่าบนเรือนร่างของนางไม่มีอาภรณ์เลยแม้แต่ชิ้นเดียว‘นี่เขากระทำอย่างนั้นกับข้าเสร็จแล้ว ก็ไม่คิดที่จะใส่เสื้อผ้าหรือว่าหาอะไรมาคลุมให้ข้าหน่อยหรืออย่างไร เหตุใดจึงได้ปล่อยให้ข้าล่อนจ้อนเพียงนี้ หากมีใครมาเห็นเข้าจะว่าอย่างไรเล่า’ นางคิดก็เกิดความอายฟู่หลินหลินมองสังเกตไปรอบห้อง เมื่อคืนที่นางลุกไปเอายานั้น แสงไฟไม่ค่อยสว่างเท่าใดนัก จึงไม่ได้ดูว่าสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างใดพอได้เห็นเต็มตา การประดับตกแต่งโบร่ำโบราณ แต่ทุกอย่างก็ดูโอ่อ่า‘ที่นี่ก็น่าจะเป็นจวนหรือไม่ก็บ้านของคนมีฐานะกระมัง ห้องนี้มีขนาดใหญ่มาก’ ฟู่หลินหลิ
Last Updated : 2025-03-18ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว เพื่อการมีตัวตน
“อืม... ถ้าเช่นนั้นข้าคิดว่า ข้าก็เหมาะที่จะเป็นชาวจ้าวมากกว่าชาวฉินนะสิ จริงไหม? เพราะข้าไม่อยากจะอยู่ในพิธีรีตอง เอาแบบนี้เจียงอ่าว เราสองคนกลับไปเป็นชาวจ้าว และก็จะได้ทำอะไร ๆ แบบชาวจ้าว”“พูดอย่างนั้นได้อย่างไรเล่าเจ้าคะ นายหญิงเหมือนลืมอะไรไป ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนท่านถูกท่านแม่ทัพจัดการจนสมองจะเพี้ยนไป ในเมื่อนายหญิงแต่งมาอยู่ในครอบครัวของท่านแม่ทัพแล้ว นายหญิงก็นับเป็นชาวฉินไปแล้วเจ้าค่ะ แล้วสถานะตอนนี้ไม่ได้เป็นภรรยาเฉย ๆ แต่ยังถือว่าเป็นเชลยของท่านแม่ทัพด้วย” เจียงอ่าวเล่าความจริง ทำให้ฟู่หลินหลินกระจ่างในหัวใจ‘เชลย’‘โอ้! เหมือนเป็นทาสเป็นเชลยที่จะถูกจับมาทรมาน แล้วเมื่อคืนเขาก็ทรมานข้า’ ฟู่หลินหลินทำตาโตเท่าไข่หงส์เจียงอ่าวที่ไม่ได้สนใจนายหญิง พูดจบแล้วก็เดินไปหยิบอาภรณ์ชุดสีชมพูอ่อนมา แล้วกางออกให้นายหญิงของตนดู“ใส่อาภรณ์ชุดนี้นะเจ้าคะ มันทำมาจากผ้าไหมทออย่างละเอียด และมีปักลายดอกโบตั๋นที่สาบเสื้อตรงนี้ด้วย นายหญิงเคยโปรดปราน”“ชุดนี้น่ะเหรอ” ถามกลับ เพราะดูโดยรวมแล้วเป็นชุดที่เรียบร้อยและอ่อนหวานหยดยิ่งนัก ฟู่หลินหลินรีบส่ายหัว ความชอบของนางคือสีมืดและทึม ๆ“เอ๊ะ! ต้องใส่สิ
Last Updated : 2025-03-19
Latest chapter
ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว สู้เพื่อเป็นหญิงเดียวในดวงใจ
“แล้วท่านแม่ทัพเป็นอย่างไรหรือ”“ข้าบังเอิญไปส่งด้วย ดูเหมือนท่านแม่ทัพจะมีสีหน้าที่เศร้าสร้อยมาก ๆ ก็คนคบหากันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ต้องจากกันไปไกลก็ต้องออกอาการบ้างแหละ”“ขอบใจเจ้ามากนะ”“อ้าว จะถามกันแค่นี้เองหรือ”“ข้าต้องรีบไปหานายหญิง” เจียงอ่าวเดินออกมาในทันที นางตรงกลับไปที่ห้องพักของนายหญิง ฟู่หลินหลินเมื่อเห็นเจียงอ่าวนางก็ปรี่เข้ามาในทันที“ได้ความไหม”“ได้เจ้าค่ะ” แล้วเจียงอ่าวก็เล่าเรื่องราวที่ได้ยินได้ฟังมาให้กับนายหญิงของตัวเอง ฟู่หลินหลินทำหน้าทำตาอยากรู้เอามาก ๆ ถึงกับจ้องเจียงอ่าวแบบตาไม่กะพริบ“พวกเขาสองคน อาจจะเป็นการรักกัน แต่ยังไม่รู้ใจตัวเองเป็นได้ แล้ววันนี้นางจะกลับมาทำไมอีก ไปจากชีวิตของท่านพี่ตั้งหลายปีแล้ว เฮ้อ… อยู่ ๆ นางก็โผล่เข้ามาในชีวิต และในตอนนี้” ฟู่หลินหลินพูดเหมือนกับคนสิ้นหวัง“ก็บิดาของแม่นางจ้าวถูกฮ่อง
ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว สุดจะไหวหวั่น
“แก้ตัวไป ก็ไม่มีประโยชน์ หากเรารักเขา เราก็บอกว่ารักออกไป และก็ไม่เห็นจะยากลำบากเลย ถ้าจะพูดมันออกไป เวลาที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับท่านแม่ทัพ นายหญิงก็เอื้อนเอ่ยคำนี้ออกมาได้นะเจ้าคะ”“เจ้าสอนข้า ทั้ง ๆ ที่เจ้าไม่มีสามี”“แต่ก็เกิดก่อน แก่กว่า ก็เห็นมาเยอะแล้ว”ฟู่หลินหลินยังคงทำหน้ามุ่ยอยู่ดี“เขายังไล่ข้ามานอนพักผ่อนอีกด้วย” ปากก็พูดบ่น“ดื่มน้ำชาก่อนนะเจ้าคะ นายหญิงจะได้เย็นใจ” เจียงอ่าวรีบมารินน้ำชาให้“แต่อย่างไรก็ตาม นายหญิงจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ได้นะเจ้าคะ ถ้าหากแม่นางจ้าวผู้นั้นมาหาและพบกับท่านแม่ทัพบ่อย ๆ เข้า ก็อาจจะเป็นเรื่องเอาได้ ดีไม่ดีจะเป็นแผนการของท่านรั่วฮูหยินก็ได้ที่ท่านอยากจะได้สะใภ้เป็นคนบ้านเดียวกัน”“ถ้าเขาไม่ได้รักข้า ก็ปล่อยให้เขาแต่งงานไปเถอะ” ฟู่หลินหลินมองหน้าเจียงอ่าว แต่ทว่าเจียงอ่าวก็ได้เห็นว่านายหญิงของตนมีน้ำตาคลอหน่วยฟู่หลินหลินยังพูดอีก “เขาก็เห็นข้าเป็นเพียงหญิงบนเตียงที่คอย
ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว มารหัวใจ
“อะแฮ่ม... ท่านแม่” รั่วเฉินกระแอมกระไอ“อะไรหรือ”“เรื่องแต่งงานใหม่เพิ่ม... อ่า...”“ทำไม” ท่านแม่ถามเสียงดัง“ภรรยาของข้า ฮ่องเต้เป็นผู้ประทานให้ หากจะแต่งงานหาภรรยาอีกหลายคน ต้องได้รับราชโองการจากฮ่องเต้อีกขอรับ” ที่แม่ทัพรั่วตอบออกไปอย่างนั้น เพราะเขาอ่านใจท่านแม่ออก“เรื่องขออนุญาตจากฮ่องเต้หรือ แม่จะให้พ่อเจ้าจัดการเอง ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”“ท่านแม่ขอรับ ลูกไม่ได้อยากให้มีปัญหา”“ปัญหาอะไรอีกเล่า”“มีภรรยาหลายคนปวดหัวนี่ขอรับ อีกอย่างดูอย่างท่านแม่ ท่านยังไม่ยอมให้ท่านพ่อมีบ้านเล็กบ้านน้อย ใครก็พูดกันว่าท่านพ่อรักท่านแม่มากน่ะขอรับ จนไม่คิดจะมีหญิงอื่นอีก”ท่านแม่เผลอยิ้ม แต่ประเดี๋ยวเดียวก็ทำหน้าบูดบึ้งจ้าวอวี้เจินกลับตีความหมายทุกอย่าง เหมือนว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับตนเอง เพราะที่รั่วฮูหยินเอ่ยเรื่องนี้ ก็เพราะอยากได้จ้าวอวี้เจินมาเป็นสะใภ้อีกคน“ข้าอยากจะเป็นหญิงหนึ่งเ
ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว รักเอย
ฟู่หลินหลินมีใบหน้าออกสีแดง และรีบเดินเร็วนำหน้าเจียงอ่าวไป“เขินอะไรเล่าเจ้าคะ ข้าพูดเรื่องจริง ข้าอยากเลี้ยงท่านแม่ทัพตัวน้อย ๆ แล้ว”“หยุดล้อข้าได้แล้วน่า” เดินขาแทบขวิด“เจียงอ่าวถึงห้องแล้ว ข้าจะอาบน้ำนะ”“ได้เจ้าค่ะ ข้าจะระดมคนมาทำให้นายหญิงอย่างรวดเร็ว”การเดินทางกลับเป็นระยะเวลาสิบวันนั้น นางไม่ได้ทำความสะอาดร่างกายเลย นอกจากล้างหน้าล้างตาเท่านั้นเมื่อก่อนอยู่เซี่ยงไฮ้อาบน้ำกันค่อนข้างบ่อย ไม่เหมือนกับคนในสมัยนี้ ตอนแรกนางก็ไม่เข้าใจว่า พวกเขาอยู่กันได้อย่างไร ไม่อึดอัด หรือว่ารู้สึกเหม็นกลิ่นกายของตนเองบ้างเลยหรือ แต่เมื่อนางต้องทำเช่นนั้นบ้างก็เลยเข้าใจ ต่อให้อึดอัดเพียงใด เหม็นเพียงใดก็ต้องทนวันต่อมา มีรถม้ามาจอดที่หน้าประตูจวน ฟู่หลินหลินประหลาดใจเล็กน้อย แต่นางก็เพียงแค่คิดว่า น่าจะเป็นคนของทางการที่มาพบสามี หรือไม่ก็เป็นแขกของท่านแม่ก็เป็นได้อีกทั้งเพราะว่าแม่ทัพรั่วเองได้เดินทางไปรบที่เมืองหลูตงตั้งเดือนกว่า ก็น่าจะมีงานให้ต
ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว เขาจะหาเมียรองหรือ?
“พร้อม อื้อ ท่านพี่รั่วอย่าทรมานข้าอีกเลยเจ้าค่ะ”ท่านแม่ทัพจับร่างฟู่หลินหลินให้หันหลังให้ แล้วกดให้นางโก้งโค้ง จากนั้นเขาก็เอาท่อนบุรุษเข้าประชิดกดลงไปในร่องสาวที่มีน้ำหวานเชื่อมหยาดเยิ้มฟู่หลินหลินทำได้แต่เพียงหยัดสะโพก และผ่อนลมหายใจ “อึก อ้า... ท่านพี่... ซี้ด...” ฟู่หลินหลินขยับอ้าปากเปล่งเสียงทรมานแบบสุข ๆ ออกมาเขากระแทกท่อนทวนอันใหญ่เข้าไปในร่องสาวให้ร่องน้อย ๆ นั้นกลืนทวนเนื้อเข้าไปใหม่ ต่อมารั่วเฉินก็เริ่มชักลำแกร่งเข้าออก ๆ เขาเองก็สูดปากด้วยความเสียวสยิวลำแข็งใหญ่ครูดไปกับร่องคับแคบที่แอมอิ่มกินท่อนรักของเขา ทั้งบีบ ทั้งอัด และตอดขมิบ“โอ้... ซี้ด... ดูดแรง” ท่านแม่ทัพแทบแตกพ่าย สวรรค์เกือบล่มปากอ่าวเสียแล้ว“กระแทกเถอะท่านพี่ ข้า อ้า...”จากนั้นแม่ทัพรั่วก็จัดให้ตามคำร้องขอ ฟู่หลินหลินได้แต่เพียงส่งเสียงครางครวญ และแอ่นสะโพกเข้าหาแท่งแกร่งของสามี“อื้อ อ๊า... ซี้ด... อะ อะ อะ...” นางส่ายหัวสะบัดศีรษะไปมา รับรู้ได้ถึงการกระแทกชนผนังภายในที่อ่อนนุ่ม
ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว บทที่ 27 รู้ใจตนเอง
ไม่ทันตั้งตัวทหารแคว้นฉู่หนีตายกันชุลมุนวุ่นวาย และอลหม่าน เสียทั้งขวัญและกำลังใจ แล้วยังธนูไฟที่ถูกยิงมาจากกำแพงเมืองอีกแม่ทัพรั่วที่อยู่บนหลังม้า เขาตะเบ็งห้อขับขี่ม้าตัวใหญ่มุ่งตรงไปยังตำแหน่งที่แม่ทัพหวงอยู่ ทั้งสองพุ่งเข้าโรมรันกัน แม่ทัพรั่วมีฝีมือของเขามากกว่าแม่ทัพหวง ฝีมือฉกาจกว่าแม่ทัพรั่วต่อสู้ด้วยทวน ด้านหนึ่งเป็นมีดดาบ อีกด้านเป็นปลายทวน ในจังหวะที่แสงตะวันสาดเข้าตาของแม่ทัพหวง เพราะแม่ทัพรั่วต้อนม้าของแม่ทัพหวงให้หันหน้าไป พอแม่ทัพหวงลืมตาหมายจะกวัดแกว่งดาบของตัวเองจัดการกับแม่ทัพรั่วรั่วเฉินก็ได้ตวัดปลายทวน โดยหันด้านปลายมีดที่คมตัดฉับศีรษะแม่ทัพหวงลงมาได้ภาพศีรษะของแม่ทัพหวงที่ขาดสะบั้นจากร่างกายของเขา แล้วหล่นร่วงลงไปยังพื้นดินเบื้องล่าง“ไชโย ไชโย”“แม่ทัพรั่วเฉินได้ตัดหัวของแม่ทัพหวงจือเฟยได้แล้ว กองทัพฉินของเราได้รับชัยชนะ”ฝ่ายทหารแคว้นฉู่ถึงกับวางอาวุธลง แล้วทรุดนั่งลงไปกับพื้นดินเพื่อศิโรราบเสียงโห่ร้องของทหารในกองทัพของรั่วเฉิน กองทหารของเมืองหยูตง และประชาชนที่ออกมาช่วยสู้รบ
ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว นำชัยชนะ
“เอาเถอะอย่าไปเกรงกลัวอะไร ข้ามีแผนการดี ๆ อยู่แล้ว ประการแรกพวกเราต้องทำลายขวัญกำลังใจของทหารฉู่เสียก่อน” แม่ทัพรั่วพูดขึ้น“อย่างไรหรือขอรับ” หวังหว่านถามอยู่ ๆ ก็มีเสียงสตรีดังขึ้นมาจากหน้าห้อง“ข้ามีวิธี” ฟู่หลินหลินก้าวเข้ามาในห้อง“ไม่ใช่เรื่องของเจ้านะหลินหลิน” แม่ทัพรั่วปรามฟู่หลินหลินในชาติภพที่แล้ว นางเป็นคนที่ชอบอ่านและศึกษาวิชาความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ อย่างเช่นตำราพิชัยสงครามของซุนวู นางก็อ่านมาแล้วอีกทั้งนางยังเป็นคนที่ฉลาด มีไหวพริบ ดังนั้นเรื่องที่จะเอาความรู้จากตำราพิชัยสงครามมาใช้นั้น หาได้ยากสำหรับนางไม่“ฟังข้าก่อนสิท่านพี่” สีหน้าของฟู่หลินหลิน“เจ้ามีวิธีอะไร เจ้าจงว่ามา” แม่ทัพรั่วไม่อยากจะหักหน้านาง และวันนี้นางก็ได้แสดงความสามารถที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน จัดการกับทหารของแคว้นฉู่ลงได้ ทั้งที่ทหารคนนั้นตัวใหญ่กว่านางหลายเท่า โดยที่ร่างกายของนางไม่มีบาดแผลฟู่หลินหลินยืดตั
ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว วีรบุรุษสงคราม
กองทัพของทัพแคว้นฉู่นำโดยแม่ทัพหวงจือเฟยเดินทัพอย่างเร่งรีบ ระยะทางห้าสิบลี้ อย่างไรก็น่าจะไปถึงก่อนรุ่งสาง เขาอยากจะโจมตีเมืองหลูตงในขณะที่ยังไม่มีแสงสว่าง เพราะถ้าหากพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว จะทำให้อีกฝ่ายตั้งตัวได้แม่ทัพหวงเป็นศัตรูคู่อาฆาตของแม่ทัพรั่วมาตั้งแต่ไหนแต่ไร พวกเขาออกรบเจอกันก็หลายครั้ง แต่ทว่าทุกครั้งแม่ทัพรั่วก็จะเอาชนะไปได้ตลอด หวงจือเฟยจึงผูกใจเจ็บเรื่องนี้เป็นอย่างมากและเมื่อวันนี้หากมีโอกาสในการแก้แค้น เขาถึงกับลั่นวาจาว่า จะเหยียบแม่ทัพรั่วให้จมอยู่ภายใต้บาทาของตนเองให้ได้ ถ้าไม่ได้เป็นอย่างที่เขาได้กล่าวเอาไว้ เขาจะไม่กลับไปสู้หน้าท่านอ๋องเจียงกวงที่เมืองตานหยางอีก“พวกเจ้าเร่งเดินเข้า เราต้องรีบไปถึงก่อนเช้ามืด” แม่ทัพหวงออกคำสั่งเหล่าทหารแคว้นฉู่จากเดิมที่เดินก้าวเท้าฉับ ๆ เร็วอยู่แล้วก็เปลี่ยนเป็นวิ่งเหยาะในทันทีที่เมืองหยูตง ณ เวลานี้ได้มีการรวบรวมทหารได้ครบแล้ว แต่ทว่ากำลังทหารที่มีเพียงห้าพันนายนั้น จะเอาอะไรไปสู้กับข้าศึกที่มีถึงหนึ่งหมื่นนายให้ชนะได
ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว สงคราม
หน้าบริเวณที่คุมขังนักโทษ ด้านหลังจวนว่าการซ่า... น้ำจากในถังสาดไปที่หน้าโจรวางเพลิงที่ถูกจับมา ในเวลานี้เขาถูกมัดไว้ติดกับเสาที่กลางลานเนื้อตัวของโจรผู้นั้นเปียกโชก น้ำเย็น ๆ ที่สาดเข้าหน้าเข้าตา เข้าปากและรูจมูก ทำให้มันลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ“เหตุใดเจ้าจึงต้องวางเพลิงที่จวนของท่านเจ้าเมือง ใครใช้เจ้ามา” แม่ทัพรั่วเปิดการสนทนาก่อนโจรผู้นั้นสะบัดหน้าไปมาเพื่อไล่หยาดน้ำให้พ้นไปจากใบหน้า เพราะมือไม้ของเขาถูกพันธนาการผู้ทำผิดเอาแต่จ้องหน้าของแม่ทัพรั่ว และไม่ยอมตอบคำถาม เพียงแต่ส่งสายตามองผู้ถามอย่างเคียดแค้น“ข้าถามเจ้า เจ้าหูหนวกหรือ จึงทำเป็นไม่ได้ยิน” แม่ทัพรั่วเริ่มโมโห น้ำเสียงของเขาแข็งกร้าวทีเดียว“หึ... ข้าไม่บอกเจ้าหรอก”“เจ้าไม่รู้หรือไงว่าข้าเป็นใคร ระวังเถอะจะไม่มีโอกาสได้พูดอีก”“เจ้าคือแม่ทัพรั่วล่ะสินะ” โจรร้ายพูดแบบไม่เกรงใจในยศถาบรรดาศักดิ์ของรั่วเฉิน จนเขาได้ลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินมาที่ตัวของโจรวางเพลิงท่านแม่ทัพใช้
