เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 618
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 619
สายพระเนตรของฮ่องเต้เฒ่าจับจ้องไปยังใบหน้าของเซียวเฝิง ทรงจำได้ว่าผู้นี้คือจอหงวนฝ่ายบู๊คนปัจจุบันแม้แรกเริ่มตำแหน่งของเขาจะไม่สูง แต่เขาก็ประสบความสำเร็จอย่างมากในช่วงเวลาสั้น ๆ โดยอาศัยความสามารถของตัวเอง และเมื่อไม่นานมานี้ เขาได้นำคนไปช่วยเหลือองค์รัชทายาทและสังหารนักฆ่าไปมากมายมีบุคลิกนิ่งสงบให้ความรู้สึกเหมือนแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ และได้รับการเลื่อนตำแหน่งโดยเย่เสวียนถิงตอนนี้เขาเป็นผู้นำของกองกำลังเล็ก ๆทรงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วตรัสว่า “ได้”เมื่อเสี่ยวเฟิงได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเขาก็มีความประหลาดใจเล็กน้อยแต่หลังจากได้ยินคำพูดของฮ่องเต้เฒ่า ขุนนางทั้งบุ๋นและบู๊ในราชสำนักก็ส่งเสียงเซ็งแซ่ขึ้นมาทันที“ได้อย่างไรกัน หากเราเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีแคว้นอู๋ตะวันตกจะไม่เท่ากับรนหาที่ตายหรือ?”“เหตุใดจู่ ๆ ฝ่าบาททรงตอบรับ!”“เราไม่มีเสบียงและทหารทำสงคราม จะเอาอะไรไปสู้?”การทำสงครามต้องเตรียมอะไรมากมายไม่ว่าจะเป็นเงินเดือนให้กับทหารและเสบียง หรือการรับสมัครทหารและซื้อม้าล่วงหน้า ซึ่งต้องใช้เวลานานพอสมควรนอกจากนี้ห้ามเผยแพร่ข่าวสารออกไป หากมีคนภายนอกทราบนั่นคงจะแย่มากหากพวกเขาไม
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 620
บัดนี้ชายผู้นี้จะกลับเข้าสู่สนามรบอีกครั้งหรือ?ซูชิงอู่รู้ว่าเย่เสวียนถิงกำลังคิดอะไรอยู่ เขาไม่เคยอยากเป็นสัตว์ร้ายที่ถูกขัง แต่อยากเป็นราชสีห์ที่ต่อสู้ในสนามรบ!การนำกองทหารและเหล่าแม่ทัพไปทำลายล้างกองทหารศัตรูเป็นสิ่งที่เขาทำมายาวนานและเขาทำได้ดีมากเทพเจ้าแห่งสงครามผู้สง่างามซึ่งสั่งการกองทัพนับแสนคนจะเอาแต่ถูกกักบริเวณได้อย่างไร...ในฐานะพระชายา ซูชิงอู่จะไม่สนับสนุนเขาได้หรือนางจะไม่ทำให้เขาต้องกังวลกับสิ่งใด!ซูชิงอู่มองไปยังฮ่องเต้เฒ่าแล้วพูดอีกครั้ง “ฝ่าบาท ที่ท่านอ๋องเสวียนขอพระราชทานอนุญาตขอกองกำลังก็เพื่อประโยชน์ของแคว้นหนานเย่เพคะ”ดวงตาของฮ่องเต้เฒ่าขุ่นมัวเล็กน้อย และทรงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ข้าอนุญาตให้เจ้านำกองทหารสองแสนนายไปโจมตีแคว้นอู๋ตะวันตก!”เสียงของพระองค์สงบมาก จากนั้นก็ทรงหยิบพระราชโองการออกมาจากโต๊ะข้าง ๆ และส่งให้ขันทีหนุ่มเป็นผู้เขียนถ่ายทอด“อ๋องเสวียนฟังรับสั่ง!”เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สายตาของเขาจ้องมองไปยังฮ่องเต้เฒ่าเขาก้าวไปข้างหน้าและคุกเข่ารับคำสั่งต่อหน้าทุกคน“ลูกรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ!”เมื่อมีการอ่านพระราชโองการของฮ่องเต้ท
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 621
ช่วงนี้จิตใจของฮ่องเต้เฒ่าไม่ค่อยมั่นคง ในวันปกติดูเหมือนจะสับสนเล็กน้อยแต่ทรงจำสิ่งหนึ่งได้ ซึ่งก็คือการฟังคำพูดของซูชิงอู่ซูชิงอู่พยักหน้าเล็กน้อยพลางเหลือบมองขันทีหนุ่มที่ติดตามฮ่องเต้เฒ่ามาด้วยขันทีหนุ่มก้มหน้าขอตัวจากไปทันทีบริเวณรอบ ๆ ไม่มีใครอยู่ อีกทั้งท้องฟ้าด้านนอกก็มืดครึ้ม ดังนั้นบรรยากาศจึงดูเปลี่ยวเล็กน้อย“ฝ่าบาททรงทำดีมากเพคะ”ทันใดนั้นฮ่องเต้เฒ่าก็หัวเราะ ดูเหมือนจะมีประกายในดวงตาพร่าด้วยความชราของเขา“ข้ารู้ว่าชิงอู่จะไม่ทำร้ายข้า”เมื่อซูชิงอู่ได้ยินฮ่องเต้ตรัสถึงเรื่องนั้น นางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนถูกประชด“ฝ่าบาท โปรดทรงช่วยชิงอู่อีกเรื่องหนึ่ง…”ฮ่องเต้เฒ่าเริ่มจริงจังทันที “พูดมา ไม่ว่าเจ้าพูดอะไรข้าก็ย่อมทำตามอย่างแน่นอน…”ไม่พูดไม่ได้ว่าตั้งแต่ที่ฮ่องเต้เฒ่าประชวรและมีอาการเลอะเลือนก็กลายเป็นคนที่น่ารักขึ้นมาก ทว่าซูชิงอู่ก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เขามีสภาพเช่นนี้แม้ตอนนี้จะทรงแสร้งทำ แต่อีกไม่นานมันก็จะกลายเป็นจริง“ขอทรงออกรับสั่งให้บุตรชายคนโตของตระกูลมู่หรงเข้าเมืองหลวงเพคะ!”ในฐานะผู้บังคับบัญชากองทัพ หากไม่มีเหตุการณ์สำคัญก็ห้ามเข้าเ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 622
ซูชิงอู่ต้องการไปที่ชายแดนกับเขาด้วยอย่างมากแต่ตอนนี้นางมีลูกสามคนแล้ว ในฐานะแม่ นางไม่สามารถทำตัวไร้ความรับผิดชอบได้หลังจากเย่เสวียนถิงจากไป จำต้องใช้เวลาอยู่ที่นั่นอย่างน้อยหนึ่งหรือสองปีถึงจะสามารถกลับมาได้ ซึ่งซูชิงอู่จะต้องคอยเลี้ยงดูลูก ๆ ภายในช่วงเวลานี้ซูชิงอู่พูดเสียงเบา “พี่ใหญ่และพี่รองคอยปกป้องข้าอยู่ในเมืองหลวง ท่านอ๋องไม่จำเป็นต้องห่วงข้ากับลูก ๆ เลย อย่างน้อยที่นี่ก็ยังปลอดภัยกว่าชายแดน ยิ่งไปกว่านั้นหากท่านอ๋องไม่สามารถมีชัยเหนือแคว้นอู๋ตะวันตกได้ ภายภาคหน้าเราต้องถูกโจมตีจากทั้งสองฝ่ายอย่างแน่นอน”นี่ก็เป็นสิ่งที่เย่เสวียนถิงกังวลด้วยเช่นกันต้องมีแผ่นดินอาศัยก่อนถึงจะมีบ้านได้เย่เสวียนถิงพยายามอย่างหนักเพื่อนำกองทหารไปต่อสู้ปกป้องชายแดนของแคว้นหนานเย่ จนทำให้สนามรบเปื้อนเลือด ไม่ใช่เพื่อชื่อเสียงและความโด่งดังไปตลอดทุกยุคทุกสมัยแต่เพื่อคนข้างหลังที่เขาต้องการปกป้องหากแคว้นหนานเย่ล่มสลาย พวกเขาจะกลายเป็นกลุ่มเชลยศึก และจะมีเพียงคนที่คิดน้อยเท่านั้นที่จะสมรู้ร่วมคิดกับศัตรูต่างแคว้นเพื่อจัดการกับแผ่นดินของตนเองเป็นความโง่เขลาที่เกินจะเยียวยาเย่เสวียนถิ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 623
ตอนนี้เมืองหลวงของแคว้นหนานเย่ได้เริ่มเตรียมพร้อมสำหรับการทำสงครามแล้วซูชิงอู่มองดูเวลาเพราะเพิ่งได้รับข่าวมาว่าแม่ทัพมู่หรงใกล้จะมาถึงแล้วนางและเย่เสวียนถิงนั่งอยู่ริมหน้าต่างชั้นสองของโรงน้ำชาใกล้ประตูเมือง จากตรงนี้พวกเขาสามารถมองเห็นแม่ทัพมู่หรงเข้ามาในเมืองหลวงได้เย่ชิวหมิงได้จัดขุนนางใหญ่หลายคนไว้รอต้อนรับพวกเขาที่ประตูเมือง นอกจากนี้ องครักษ์ยังได้ทำการกรุยทางให้มีพื้นที่ขนาดใหญ่ เพื่อเป็นการให้เกียรติแม่ทัพมู่หรงเมื่อเวลาผ่านไป เหงื่อบนหน้าผากของเจ้าหน้าที่ทั้งสองที่เฝ้าประตูก็ผุดออกมา พระอาทิตย์ค่อย ๆ เคลื่อนไปทีละน้อย พวกเขารอตั้งแต่เช้ายันบ่ายซูชิงอู่ทั้งดื่มชาทั้งทานอาหาร จากนั้นนางก็นั่งบนเก้าอี้โดยเชิดคางขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “มาช้ากว่าที่คาดไว้มาก ดูเหมือนว่าบุตรชายคนโตแห่งตระกูลมู่หรงผู้นี้เองก็คงกังวลมากเช่นกัน”เย่เสวียนถิงยิ้มมุมปาก เขาได้จัดเตรียมองครักษ์ไว้ด้านล่างแล้วเพื่อป้องกันไม่ให้มู่หรงฉางฉวนสร้างปัญหาก่อความวุ่นวายในเมืองหลวงแม้ช่วงนี้เขาจะยุ่งพอสมควร แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นการปรับตัว การฝึกทหารและม้าก็ได้รับการจัดการโดยรองแม่ทัพของเขาดัง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 624
เขายกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ตามข้าเข้าเมืองมา!”เหล่าทหารและกองม้าที่อยู่ด้านหลังเตรียมพร้อมที่จะออกเดินในทันที โดยจ้องมองไปที่ประตูเมืองหลวงอย่างดุดันเจ้าหน้าที่ทั้งสองมองหน้ากันและรีบขวางพวกเขาทันที “ท่านแม่ทัพ หากปราศจากคำสั่งของฝ่าบาท กองกำลังใดใดก็ตามที่ท่านพามาไม่สามารถเข้าไปในเมืองหลวงได้ หากท่านฝ่าฝืนคำสั่งนี้ ก็อาจจะ…”ครู่ต่อมา จู่ ๆ เขาก็ควบม้าไปข้างหน้าสองสามก้าว มาหยุดอยู่ตรงหน้าเจ้าหน้าที่ที่เป็นผู้พูด พลางวางหอกในมือให้ตรงกับคอของอีกฝ่าย“จะเกิดอะไรขึ้นหากข้าผู้นี้ฝ่าฝืนคำสั่งรึ?”“ก็…”เจ้าหน้าที่ผู้นั้นตกใจมากจนไม่สามารถพูดประโยคที่สมบูรณ์ได้ในเวลานี้เมื่อเห็นความขี้ขลาดของอีกฝ่าย มู่หรงฉางฉวนก็แค่นเสียงเย็น “เป็นเพียงคนไร้ประโยชน์ แต่กลับกล้ามาขวางทางข้าผู้นี้!”เขากำลังจะออกคำสั่งอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นกลุ่มองครักษ์ที่เย่เสวียนถิงได้เตรียมไว้ล่วงหน้าก็มาขวางทางเขาเอาไว้แม้จะมีคนไม่มากนัก แต่รัศมีของคนเหล่านี้ก็ไม่ได้ดูอ่อนแอซึ่งแตกต่างจากจินตนาการของมู่หรงฉางฉวนที่คิดเกี่ยวกับองครักษ์ที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวงคนเหล่านี้มีพลังกายที่ยอดเยี่ยม ทั้งยังไม่มีความกลั
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 625
สิ่งที่มู่หรงฉางฉวนทำคือความพยายามที่จะก่อกบฏหากไม่แสดงอำนาจบอกให้เขารู้ถึงความร้ายแรง เกรงว่าเขาอาจจะทำให้สถานการณ์ในเมืองหลวงพลิกผันขึ้นมาได้มู่หรงฉางฉวนใบหน้าเปลี่ยนสีเมื่อได้ยินคำยั่วยุของเย่เสวียนถิงเขาได้ยินเกี่ยวกับชื่อเสียงของเย่เสวียนถิงและหวาดกลัวในกิตติศัพท์เทพเจ้าแห่งสงครามเล็กน้อยแต่เมื่อนึกถึงอาการบาดเจ็บที่ขาจนกลายเป็นความพิการของอีกฝ่าย ซึ่งคงจะทำให้อ่อนแอลงกว่าเดิมอย่างแน่นอน นอกจากนี้เย่เสวียนถิงยังได้รับการประคบประหงมในเมืองหลวงมานานแล้วและอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจับดาบอย่างไร...เมื่อคิดได้เช่นนั้น อารมณ์ของเขาก็ค่อย ๆ สงบลง และเขาก็จับหอกไว้มั่นอีกครั้ง “เอาล่ะ ให้ข้าได้สัมผัสกับพลังของท่านอ๋องเสวียนเสียหน่อย!”ยามที่กองทัพต่อสู้กัน แม่ทัพจากทั้งสองฝั่งจะต่อสู้กันเพียงลำพัง และคนอื่น ๆ จะต้องไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวนี่คือการต่อสู้แห่งศักดิ์ศรีของแม่ทัพทั้งสองบรรดาคนที่อยู่ด้านหลังมู่หรงฉางฉวนถอยออกไปเล็กน้อย ส่วนเหล่าองครักษ์ก็ขยับขยายพื้นที่ตรงหน้าประตูเมืองเพื่อให้มีที่เพียงพอสำหรับทั้งสองคนขณะที่เย่เสวียนถิงถือหอกอยู่ในมือ สายตาของเขาเย็นชาและคมปลาบ ไ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 626
เมื่อซูชิงอู่เห็นภาพตรงหน้าก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ “สู้ไม่ได้ก็บอกว่าสู้ไม่ได้สิ จะมากลัวเสียหน้าทำไม”มู่หรงฉางฉวนจะโจมตีอีกครั้ง นี่คือวิธีการเผชิญหน้ากันบนหลังม้า ทุกอย่างขึ้นอยู่กับว่าในช่วงเวลานั้นร่างกายกับม้าจะร่วมมือกันได้ดีเพียงใดหากสามารถร่วมมือกันได้ดี พวกเขาก็จะแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งแรงโจมตีนั้นจะมากกว่าตอนที่ตัวคนยืนอยู่บนพื้นหลายเท่าคราวนี้ไม่มีใครพยายามหลบและสกัดกั้น หอกทั้งสองเข้าโรมรันกันในทันทีเย่เสวียนถิงใช้แรงช่วงเอวกดแขนลงและใช้ประโยชน์จากแรงที่ม้าชนกัน เขาได้ยินเสียงดังเป๊าะ เป็นหอกในมือของมู่หรงฉางฉวนที่หักกระจาย!มันถูกหักออกเป็นสามส่วน!ก่อนที่มู่หรงฉางฉวนจะได้โต้ตอบ เขาก็ถูกเตะเข้าที่หน้าอกและหล่นลงจากหลังม้ามู่หรงฉางฉวนกลิ้งตัวเพื่อลดโอกาสบาดเจ็บ เขากลิ้งตัวอยู่บนพื้นหลายตลบ แต่เมื่อเขาลุกขึ้นปลายหอกก็ถูกกดมาที่คอแล้วเหตุการณ์นั้นตกทำให้รอบข้างอยู่ในความเงียบทันใดนั้น องครักษ์ทุกคนก็ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน“เยี่ยม!”“ท่านอ๋องช่างไร้เทียมทาน!”เสียงกู่ร้องที่ชวนให้หูหนวกเหล่านั้นทำเอามู่หรงฉางฉวนหน้าซีดบรรดาท
บทล่าสุด
