บทที่ 612

นี่คือสุสานของอดีตฮ่องเต้

และการมาถึงที่นี่แสดงว่าทางออกอยู่ไม่ไกล

เย่อวิ๋นถูรู้สึกมีความสุข รอยยิ้มอดไม่ได้ที่จะปรากฏในดวงตา

"เร็ว!"

เขาตะโกน พาคนของเขาสองคนไปที่โลงศพที่อยู่ข้างใน

เขารู้ว่าตอนสร้างสุสานนี้ได้ทิ้งทางลับไว้ ซึ่งอยู่ในโลงศพเเหล่านี้

แค่เปิดฝาโลงและมุดเข้าไป ก็จะสามารถออกไปจากที่นี่ได้

ถึงตอนนั้นเขาก็จะปลอดภัย!

สีหน้าของเย่อวิ๋นถูเปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียด เมื่อเขานึกถึงการตายของอู๋หลาง เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะมีกลไกที่ร้ายกาจเช่นนี้ซ่อนอยู่ในห้องหินลึกสุดนั้นด้วย!

ตราบใดที่แมลงเหล่านั้นสัมผัสกับผู้คน พวกมันก็สามารถเจาะเข้าไปในเนื้อหนัง และปล่อยพิษออกมาได้

พิษนั้นร้ายแรงมากจนไม่มีโอกาสรักษา นับเป็นโชคร้ายของอู๋หลางที่ตกเป็นเป้าหมายทันทีที่เขาเข้าไป

พวกเขาทั้งสามไปยกฝาโลงขึ้นพร้อมกัน เพราะพวกเขาไม่แน่ใจว่าเป็นโลงไหนพวกเขาจึงได้แต่ลองเปิดทีละฝาเท่านั้น

เปิดออกอันหนึ่ง...

ข้างในมีศพที่เน่าเปื่อยมาเป็นเวลานาน เหลือเพียงเสื้อผ้าและผิวหนังที่แห้งเหี่ยว

สององครักษ์กลั้นความรู้สึกคลื่นไส้ไว้ แล้วไปเปิดโลงต่อไป

เนื่องจากเสียเวลาไปเล็กน้อย เย่อวิ๋นถูจึงรู้สึกได้ชัดเจ