Share
บทที่ 610
Related chapter
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 611
“องค์ชาย!”มีคนอยู่ใกล้ ๆ ตะโกนด้วยความหวาดกลัวยอดฝีมืออันดับหนึ่งโยนคบเพลิงไปทันที หมายจะเผาแมลงกู่ที่บินออกมากลิ่นไหม้คลุ้งขึ้นพร้อมเสียงแตกดังในอากาศ ซากแมลงที่ถูกเผาหล่นลงสู่พื้นทุกอาณาบริเวณยอดฝีมือคนนั้นใบหน้าซีดเผือด ดวงตาหนาวเหน็บมองร่างไร้ชีวิตของอู๋หลาง และตะโกนด้วยเสียงเย็นเยียบ "องค์ชายสวรรคตแล้วและไม่มีใครรอดไปได้แน่ หากพวกเจ้าไม่ต้องการให้คนในตระกูลต้องตายตามไปด้วย ก็จงฆ่าพวกมันให้หมด!”เขาชี้ไปที่เย่อวิ๋นถูและคนอื่น ๆ เย่อวิ๋นถูไม่คาดคิดว่าสถานการณ์จะบานปลายมาถึงขั้นนี้ เช่นนั้นเขาจึงถอยกลับไปพร้อมกับคนของเขาอย่างรวดเร็วขณะนั้นไม่ทราบว่าใครจุดระเบิด เสียงตูมดังขึ้น และประตูหินถูกแรงระเบิดเปิดออกทันทีหลายคนที่อยู่ใกล้เคียงไม่สามารถโต้ตอบได้ ถูกรัศมีของการระเบิดกลืนกินไปในพริบตา!เย่อวิ๋นถูรู้สึกเวียนหัวจากแรงระเบิด โชคดีที่เขาอยู่ห่างจากจุดระเบิด จึงได้รับผลกระทบไม่มากนักเมื่อเห็นผู้คนจากแคว้นอู๋ตะวันตกรีบวิ่งเข้าหาพวกเขา เย่อวิ๋นถูก็มีสีหน้าบอกบุญไม่รับและรู้สึกเสียใจอีกหนที่มายังจุดชีพจรมังกรกับองค์ชายใหญ่ของแคว้นอู๋ตะวันตก!โชคร้ายอะไรเช่นนี้!“ไป เร
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 612
นี่คือสุสานของอดีตฮ่องเต้และการมาถึงที่นี่แสดงว่าทางออกอยู่ไม่ไกลเย่อวิ๋นถูรู้สึกมีความสุข รอยยิ้มอดไม่ได้ที่จะปรากฏในดวงตา"เร็ว!"เขาตะโกน พาคนของเขาสองคนไปที่โลงศพที่อยู่ข้างในเขารู้ว่าตอนสร้างสุสานนี้ได้ทิ้งทางลับไว้ ซึ่งอยู่ในโลงศพเเหล่านี้แค่เปิดฝาโลงและมุดเข้าไป ก็จะสามารถออกไปจากที่นี่ได้ถึงตอนนั้นเขาก็จะปลอดภัย!สีหน้าของเย่อวิ๋นถูเปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียด เมื่อเขานึกถึงการตายของอู๋หลาง เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะมีกลไกที่ร้ายกาจเช่นนี้ซ่อนอยู่ในห้องหินลึกสุดนั้นด้วย!ตราบใดที่แมลงเหล่านั้นสัมผัสกับผู้คน พวกมันก็สามารถเจาะเข้าไปในเนื้อหนัง และปล่อยพิษออกมาได้พิษนั้นร้ายแรงมากจนไม่มีโอกาสรักษา นับเป็นโชคร้ายของอู๋หลางที่ตกเป็นเป้าหมายทันทีที่เขาเข้าไปพวกเขาทั้งสามไปยกฝาโลงขึ้นพร้อมกัน เพราะพวกเขาไม่แน่ใจว่าเป็นโลงไหนพวกเขาจึงได้แต่ลองเปิดทีละฝาเท่านั้นเปิดออกอันหนึ่ง...ข้างในมีศพที่เน่าเปื่อยมาเป็นเวลานาน เหลือเพียงเสื้อผ้าและผิวหนังที่แห้งเหี่ยวสององครักษ์กลั้นความรู้สึกคลื่นไส้ไว้ แล้วไปเปิดโลงต่อไปเนื่องจากเสียเวลาไปเล็กน้อย เย่อวิ๋นถูจึงรู้สึกได้ชัดเจ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 613
เย่อวิ๋นถูอยากจะฆ่าซูเชียนหลิงเสียเดี๋ยวนี้!เนื่องจากนางทำให้เขาเสียเวลา ยอดฝีมือจากแคว้นอู๋ตะวันตกจึงตามมาทัน แล้วยกมือฟันเขาด้วยดาบยาวเย่อวิ๋นถูกลิ้งไปกับพื้นในท่าที่น่าอับอาย แล้วรีบวิ่งไปยังอีกด้านหนึ่ง แต่การหลบครั้งนี้แม้จะพ้นการโจมตี ทว่ากลับห่างจากทางออกมากขึ้นคนจากแคว้นอู๋ตะวันตกล้อมรอบเขา ดวงตาของเย่อวิ๋นถูแดงก่ำ“พวกเจ้านี่ช่างกล้าหักหลังกันเสียจริง ก่อนหน้านี้เราตกลงกันไว้แล้ว ข้าก็ร่วมมือกับองค์ชายของพวกเจ้าด้วยใจจริง แล้วพวกเจ้ากลับปฏิบัติต่อพันธมิตรเช่นนี้หรือ?”ยอดฝีมือจากแคว้นอู๋ตะวันตกแสยะยิ้มด้วยสีหน้าเย็นชา "องค์ชายของข้าสวรรคตไปแล้ว ตอนนี้มาพูดเรื่องนี้มัน... สายไปแล้ว!"คนเหล่านั้นลงมืออีกครั้ง รีบพุ่งเข้าหาเย่อวิ๋นถูเย่อวิ๋นถูกัดฟันและถอย แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางถอยไปไหนได้อีกแล้ว เพราะข้างหลังเขาคือกำแพงห้อง...เขากำลังจะต้องตาย!จะต้องตายด้วยน้ำมือของคนพวกนี้...แต่ทันใดนั้น คนที่พุ่งเข้ามาข้างหน้ากลับรู้สึกหมดแรงขึ้นมาในทันทีแม้แต่ยอดฝีมือระดับสูงของแคว้นอู๋ตะวันตกก็ยังรู้สึกว่าเขากำลังสูญเสียความแข็งแกร่งของตัวเองไปดาบยาวหล่นกระทบพื้น ร่างสูงและ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 614
ริมฝีปากของซูเชียนหลิงยังคงสั่นไหว ร่างกายของนางก็สั่นเทาเช่นกัน เมื่อนางเห็นเย่เสวียนถิงเดินเข้ามาทางด้านหลังซูชิงอู่ รูม่านตาของนางก็หดตัวลง“พวกเจ้า...พวกเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”ซูชิงอู่เลิกคิ้วเล็กน้อย "ข้าไม่ได้บอกข่าวเรื่องจุดชีพจรมังกรอยู่ที่นี่หรอกหรือ? เจ้ายังมีหน้ามาถามข้าอีกว่าเหตุใดข้ามาอยู่ที่นี่ได้"คำพูดของนางคล้ายกับกำลังเย้ยหยันซูเชียนหลิงว่าโง่เขลาดวงตาของซูเชียนหลิงเบิกกว้าง ในที่สุดนางก็เข้าใจว่านางตกหลุมพรางของสตรีที่อยู่ตรงหน้ามาตั้งแต่แรกเริ่ม!ที่เรียกว่าความลับนั้น แท้จริงแล้วเป็นคำสั่งประหารของนาง!“ซูชิงอู่เจ้าใจดำอำมหิตยิ่งนัก! เหตุใดเจ้าถึงทำเช่นนี้กับข้า!”ซูเชียนหลิงหายใจติดขัดด้วยความโกรธ จ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาอาฆาตแค้นความโกรธในใจของนางเผาผลาญความกลัวจนหมดสิ้น!หลังจากถูกใช้เป็นเพียงหมากมาตลอดจนในที่สุดก็ลงเอยอย่างน่าเวทนาเช่นนี้ สภาพจิตใจของซูเชียนหลิงจึงแตกสลายไม่มีชิ้นดีเส้นประสาทที่ตึงเครียดนั้นเปรียบเสมือนเชือกที่ขาดผึงลงได้ทุกเมื่อเมื่อเผชิญหน้ากับซูเชียนหลิงซึ่งขยับตัวไม่ได้ ซูชิงอู่ก็ไม่ได้สนใจมากนัก นางหันไปมองทางเย่อวิ๋นถู
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 615
ซูเชียนหลิงไม่กล้าเสียเวลาอีกต่อไป นางขยับขาเดินเข้าไปหาเย่อวิ๋นถูซูชิงอู่มองมองการแสดงตรงหน้า พลางคิดว่ามันช่างน่าขันนักเพื่อที่จะแต่งงานกับซูเชียนหลิง เย่อวิ๋นถูจึงถอนหมั้นกับนางเพื่อที่จะแต่งงานกับเย่อวิ๋นถู ซูเชียนหลิงถึงกับวางแผนให้นางมีมลทินคู่ชายหญิงที่เคยลอบเป็นชู้รักกัน เคยส่งสายตาหวานซึ้งให้กัน บัดนี้กลับต้องหันอาวุธเข้าหากันยิ่งเมื่อนางคิดถึงชีวิตครั้งก่อนที่ทั้งสองคนปรากฏตัวต่อหน้านาง นางก็รู้สึกว่าน่าขันยิ่งขึ้นเท่านั้น!เย่อวิ๋นถูไม่สามารถขยับร่างกายของเขาได้ในเวลานี้ เขาทำได้เพียงเบิกตากว้าง ปล่อยให้คนอื่นสังหารเขาได้ตามใจชอบ“ซูเชียนหลิง ตราบใดที่เจ้าไม่ฆ่าข้า ข้าสามารถให้เจ้ามากมาย ข้าสัญญาจะให้ตำแหน่งพระชายาแก่เจ้า รวมถึงทองคำและอัญมณีมากมายด้วย...”ซูเชียนหลิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ตอนนี้ใบหน้านางบิดเนี้ยว มองเย่อวิ๋นถูด้วยความผิดหวัง“เมือก่อนข้าเชื่อจริง ๆ ว่าท่านจะแต่งงานกับข้าแต่ไม่คิดเลยว่า พอข้าเจอปัญหาท่านกลับหนีไปเร็วกว่าใคร ตอนที่แม่ข้าตาย ท่านไปอยู่ที่ไหน ตอนที่ข้าถูกจับและถูกทรมาน ท่านไปอยู่ไหน?”ดวงตาของซูเชียนหลิงเต็มไปด้วยความเกลียดชัง นางก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 616
สีหน้าท่าทางของเย่ชิวหมิงไม่เปลี่ยนแปลง ตอนนี้เขามีสิ่งที่เขาต้องการและมีคนที่อยากปกป้องแล้ว เช่นนั้นก็ต้องตอบแทนอย่างเหมาะสมยิ่งไปกว่านั้น เขารู้จักกับซูชิงอู่มานานและนางก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวังหากอีกฝ่ายต้องการบัลลังก์ เขาก็ยินดีที่จะมอบให้โดยไม่ลังเลใจแม้แต่น้อยหลังจากพาทุกคนออกจากสุสานหลวงแล้ว เย่ชิวหมิงก็จัดการฝังพระศพของไทเฮาต่อไปราวกับไม่มีอะไรผิดปกตินี่คือภาระหน้าที่หลักของเขาในการมาที่นี่ ต้องทำออกมาให้ดีถึงจะถูกจนกระทั่งสองชั่วยามต่อมา โลงพระศพของไทเฮาที่ถูกฝังลงในสุสานของฮ่องเต้ผู้ล่วงลับก็ถูกปิดผนึกไว้อย่างสมบูรณ์ทางเข้าถูกปิดกั้น นับจากนี้ไป ไทเฮาจะกลายเป็นเพียงฝุ่นผงเมื่อประตูใหญ่สุสานหลวงปิดลงอีกครั้ง ผู้คนกลุ่มหนึ่งก็กลับมาที่พระราชวังหลังจากสวดภาวนาเพื่อไทเฮาเรียบร้อยแล้วและงานพระศพครั้งใหญ่นี้ก็ได้สิ้นสุดลงเย่อวิ๋นถูถูกหมอหลวงที่ติดตามมาด้วยนำตัวไปรักษา ตอนนี้เขายังอยู่ในภาวะหมดสติซูเชียนหลิงถูกจับมัดขังไว้ในกรง นางมีสีหน้าซีดเซียว อีกทั้งยังเกาะขอบกรงและเอาแต่พูดไม่หยุดว่า “ซูชิงอู่เป็นคนสั่งให้ข้าสังหารเขา ข้าไม่ใช่ฆาตกร ซูชิงอู่เป็นคนสั่งให้ข้าสั
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 617
ฮ่องเต้กลอกตาทอดพระเนตรไปยังทูตของแคว้นอู๋ตะวันตกที่อยู่ด้านล่าง“โอ้?”ผู้นำกลุ่มปรมาจารย์แห่งแคว้นอู๋ตะวันตกรีบกล่าวขึ้นทันที “องค์ชายใหญ่ของพวกข้าถูกองค์ชายสามแห่งแคว้นหนานเย่สังหาร พวกท่านต้องให้คำอธิบายถึงจะถูก!”เย่ชิวหมิงหรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเจ้าบุกรุกสถานที่สำคัญอย่างสุสานหลวงของแคว้นเรา ถูกจับได้คาหนังคาเขาเช่นนี้ยังจะมีหน้ามาเถียงข้าง ๆ คู ๆ อีก ช่างน่าขันเสียจริง!”ใบหน้าของชายฉกรรจ์ร่างใหญ่แข็งกระด้างมีท่าทีดุร้าย “หากพวกเราทุกคนตายอยู่ที่นี่ ฮ่องเต้ของพวกเราไม่มีวันปล่อยแคว้นหนานเย่ไปแน่!”เย่ชิวหมิงแค่นเสียงเย็นเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ขนาดพวกเจ้าอยู่ที่นี่ก็ยังคิดที่จะฉวยโอกาสล่วงล้ำแคว้นหนานเย่ให้ได้!”“ไม่ว่าจะพูดอย่างไร องค์ชายของพวกเราก็สิ้นพระชนม์ที่นี่เพราะถูกพวกท่านสังหาร!”คนที่อยู่ข้าง ๆ ตอบกลับมา ใบหน้าของคนเหล่านั้นแสดงสีหน้าของคนที่ยอมตายมากกว่ายอมจำนนเพียงแต่การแสดงออกเช่นนี้ตอนนี้ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ดูน่าขันทว่าเมื่อเปรียบเทียบกับการจัดการความสัมพันธ์ทางการฑูตระหว่างทั้งสองแคว้นแล้ว ความจริงเป็นอย่างไรนั้นไม่สำคัญเลยฮ่องเต้เฒ่าได้ยินอย่างชัดเจนถึ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 618
เย่เสวียนถิงดึงคอเสื้อของชายคนนั้นโดยไม่พูดอะไร จากนั้นก็โยนเขาออกจากพระตำหนักจินหลวน“อ๊าก…”มีเพียงเสียงกรีดร้องและเสียงดังตึง ชายคนนั้นล้มลงกับพื้นด้านนอก เสียงกระดูกหักทำเอาหลายคนพากันหวาดหวั่นการเคลื่อนไหวของเย่เสวียนถิงทำให้บรรดาขุนนางพากันตกตะลึง จากนั้นก็มีคนถามขึ้นมาว่า “ท่านอ๋องเสวียน นี่ท่านทำอะไร!”เย่เสวียนถิงเงยหน้ามองคนอื่น ๆ ด้วยสายตาเย็นชา “โทษฐานดูหมิ่นพระชายา ข้าไม่ดึงลิ้นของเขาออกมาก็ถือว่าดีเพียงใดแล้ว หากครั้งหน้าข้ายังได้ยินใครในหมู่พวกเจ้าพูดจาสามหาวใส่พระชายาอีก ข้าจะตีเรียงตัวเลยคอยดู!”“อ๋องเสวียน ท่าน…”เหล่าขุนนางอดไม่ได้ที่จะกลัวจนหัวหดเมื่อเห็นสายตาดุดันของเย่เสวียนถิงบางคนเงยหน้าขึ้นไปมองฮ่องเต้เฒ่าที่ประทับอยู่ด้านบน แต่กลับพบว่าทรงไม่แยแสและไม่คิดจะตำหนิอ๋องเสวียนแม้แต่น้อยบรรดาขุนนางเฒ่าต่างมองหน้ากันด้วยความสับสน เมื่อคิดได้ว่าแม้แต่มหาราชครูมู่หรงก็ยังอยู่ในกำมือของอ๋องเสวียน ความกล้าหาญที่พวกเขาเพิ่งรวบรวมไว้ก็ถูกเก็บกลับไปทันทีมีคนพูดขึ้นว่า “แม้สิ่งที่พระชายาเสวียนพูดจะเป็นเรื่องจริง แต่ว่า...ในแง่ของอำนาจของแคว้นและความแข็งแกร่งทางก
Latest chapter
