เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 548
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 549
อวิ๋นจื่อวิ่งออกไปเมื่อนางมาถึงตัวเย่เสวียนถิง เสียงของนางก็สั่น "ท่านอ๋องเกิดเรื่องแล้ว รีบไปเรียกหมอตำแยคนนั้นมาเถิดเพคะ..."เย่เสวียนถิงรู้สึกราวกับว่าโลกกำลังหมุนคว้าง ราวกับว่าสายฟ้าฟาดเข้าใส่ร่างกายของเขาแต่ดวงตาของเขายังคงสงบ เขาไม่ได้ถามอะไรแค่พยักหน้าแล้วพูดว่า "ไปพานางมา!"หมอตำแยอยู่ใกล้ ๆ ถูกเจ้าสิบเจ็ดผลักออกมา นางเดินเข้าไปในเรือนอย่างกังวลใจและถูกอวิ๋นจื่อพาเข้าไปข้างในทุกคนข้างนอกเงียบกริบสายตาทุกคนเต็มไปด้วยความกังวล ต่างมองประตูห้อง ไม่กล้าส่งเสียงใด ๆเย่ชิวหมิงขมวดคิ้วเล็กน้อย มีความกังวลใจเล็กน้อยในดวงตาของเขา ประการแรกเขากังวลว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับซูชิงอู่จริง ๆ และประการที่สองหากมีบางอย่างเกิดขึ้นกับนาง นางอาจจะไม่สามารถอยู่รอดได้ ตัวเขาก็จะไม่ได้ยาแก้พิษเกรงว่าอาจไม่รอดเช่นกัน...ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามมีเพียงการที่ซูชิงอู่ดีขึ้นเท่านั้น สถานการณ์ที่ได้เปรียบอย่างยากลำบากนี้ถึงจะมั่นคงได้เขาไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นกับซูชิงอู่คนอื่นก็มีความคิดต่างกันไปแต่ส่วนใหญ่ก็เพียงแค่สนใจดูสถานการณ์เท่านั้นประตูปิดลงราวกับว่าภายในและภายนอกถูกแยกอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 550
“ไม่ใช่หรอก ข้าจะไปเรียกหมอหลวงมา!”นางพาไปที่ห้องที่เตรียมไว้ข้าง ๆ แล้วเรียกหาหมอหลวงซุนทันทีหลังจากที่เย่เสวียนถิงได้รับข่าว เขาก็ทนไม่ไหวบุกเข้ามาทันที“พระชายาอยู่ไหน?”อวิ๋นจื่อกล่าวอย่างรวดเร็ว "พระชายาไม่เป็นไร แค่เสียเลือดมากจนหมดแรงสลบไปเท่านั้นเพคะ"เย่เสวียนถิงลดสายตาลงและมองดูเด็กน้อยในอ้อมแขนของนาง หัวใจเจ็บปวดอย่างรุนแรงเขากำหมัดแน่น ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่นิ้วมือของเขาทิ้งรอยลึกไว้ในฝ่ามือเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกไร้พลังอย่างสิ้นเชิง เขาทำอะไรไม่ได้เลยไม่สามารถช่วยซูซิงอู่ได้แม้แต่น้อยหมอหลวงซุนตรวจสอบการหายใจของทารกอย่างประหม่า พบว่าไม่มีลมหายใจและชีพจร เขาชะงักไปทั้งตัว"นี่...เด็กตายก่อนคลอด...""อะไรนะ?"อวิ๋นจื่อตะโกนด้วยความประหลาดใจ"หมอหลวงซุน ท่านต้องช่วยนาง นางเป็นลูกของพระชายา หากพระชายาตื่นขึ้นมารู้ว่าลูกคนหนึ่งตาย ท่านต้องเสียใจแน่ ๆ!"หมอหลวงซุนรีบหยิบเข็มเงินออกมา และพยายามกระตุ้นจุดจุดชีพจรของทารก แต่จุดชีพจรของทารกยากจะระบุได้แน่ชัดและผิวหนังบอบบางกว่าผู้ใหญ่มากทารกแรกเกิดตัวเล็กเกินไป บอบบางจนเหมือนจะแตกหักได้หากบีบแรง ๆยิ่งไปกว่า
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 551
ทั้งสองพยักหน้าทันที เป็นโอกาสที่หาได้ยากที่จะได้รับคำแนะนำจากหมอตำแยมากประสบการณ์แม้ว่าพวกนางจะทำมาหลายปีแล้วและมีฝีมือมั่นคง แต่ถ้าต้องเจอสถานการณ์แบบวันนี้อีก ก็คงไม่แน่ใจว่าจะจัดการได้หรือไม่ถ้าไม่ใช่เพราะคนผู้นี้ลงมือ ถ้าต้องเจอปัญหาว่าจะเลือกช่วยแม่หรือเด็กจริง ๆ พวกนางคงเลิกทำงานนี้ไปเลยหญิงชรายื่นกระเป๋าของนางให้ทั้งสองเมื่อทั้งสองคนเปิดออกก็ได้กลิ่นหอมพิเศษ ร่างกายโคลงเคลงทันที ชั่วขณะพวกนางจับหน้าผากและรู้สึกวิงเวียนศีรษะก่อนล้มลงกับพื้นเมื่อเห็นเช่นนี้หญิงชราก็จ้องมองไปที่ซูชิงอู่ที่นอนอยู่บนเตียง นางปิดตาแน่น หน้าตาซีดเซียวมาก คิ้วและดวงตาที่สวยงามขมวดอยู่ ดูไม่สบายใจอย่างมากแม้แต่ในยามหลับก็ยังแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาหญิงชราตกใจกลัว ใบหน้าแสดงความกังวลอย่างเห็นได้ชัดนางค้นข้าวของของตน แต่ไม่พบเครื่องมือที่สะดวกในการลงมือแม้แต่ผงยาที่ทำให้สองคนนั้นสลบไปก็เป็นสิ่งที่นางแอบนำเข้ามาอย่างยากลำบาก เพื่อหลบการตรวจค้นของคนในจวนอ๋องการจะได้เข้าใกล้ซูซิงอู่นั้นไม่ง่ายเลยหญิงชราไม่ลังเล รีบก้าวไปข้างหน้า ดวงตาแสดงความหวาดกลัวและไม่สบายใจ วางมือทั้งสองข้างที่คอของ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 552
หญิงชราร้องไห้สะอึกสะอื้นพูดว่า "หม่อมฉันถูกบีบบังคับ มีคนจับลูกชายของหม่อมฉันไป หม่อมฉันไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร แค่ให้กระดาษหนึ่งใบมาและให้หม่อมฉันหาทางฆ่าพระชายาในจวนอ๋องหลังจากเข้ามาได้แล้ว...”“กระดาษนั่นอยู่ไหน?”หญิงชราก้มหัวลง "ถูก...ถูกเผาไปแล้วเพคะ หม่อมฉันไม่กล้าให้ใครรู้ คิดแต่ว่า...คิดแต่ว่าจะใช้ชีวิตของตัวเองแลกกับลูกชาย หม่อมฉันคงจะหนีไม่พ้นเมื่อเรื่องนี้ถูกเปิดโปง หม่อมฉันยอมตายเพื่อเป็นการไถ่โทษ!”นางลุกขึ้นจากพื้นแล้วเอาหัวโขกกับกำแพงข้าง ๆ เย่เสวียนถิงไม่ขยับ ดูหญิงชราคนนั้นชนจนหัวแตกเลือดไหลหญิงชรารู้ว่าเมื่อเรื่องนี้เปิดเผยออกมาตนเองต้องไม่รอด จึงเลือกทำเช่นนี้เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกทรมานอย่างโหดร้าย นางจึงเลือกความตายนี้ เย่เสวียนถิงไม่แปลกใจเลย แต่...นั่นจะทำให้ดวงตาของซูชิงอู่แปดเปื้อนเขากอดซูชิงอู่ ก้มลงจูบเส้นผมที่ยุ่งเหยิงของนาง หน้าผากของนางมีเหงื่อและร่างกายสั่นเล็กน้อยดวงตาของเย่เสวียนถิงแดงก่ำเขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรถึงจะบรรเทาความเจ็บปวดของซูชิงอู่ได้ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือออก แล้ววางลงบนริมฝีปากของซูชิงอู่“อาอู่ เจ้ากัดข้าเถอะ”ซูชิงอู่ตกตะ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 553
พวกเขาเห็นเพียงร่างเล็ก ๆ สั่นเล็กน้อย จากนั้นก็อ้าปากและอาเจียนออกมาอวิ๋นจื่อที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบเช็ดแก้มของหนูน้อยให้สะอาด และเห็นว่าหนูน้อยที่ไม่เคลื่อนไหวก่อนหน้านี้ จมูกขยับเล็กน้อย จากนั้นก็ส่งเสียงหายใจเบา ๆ...ฉากนี้ทำให้หมอหลวงซุนถึงกับตะลึง“เมื่อครู่...เมื่อครู่มันคืออะไร?”เขาหยุดชั่วครู่ มองดูสีหน้าของคนรอบข้าง จึงรู้ว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาถามเรื่องพวกนี้เขารีบพูดว่า "รอดแล้ว ถ้ากินอาหารได้อีก ไม่กี่วันคงไม่มีปัญหาอะไร นี่มัน... นี่มันปาฏิหาริย์จริง ๆ!"เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีทักษะทางการแพทย์ที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้เรียกได้ว่าชุบชีวิตจากความตายเลยทีเดียว!ซูชิงอู่ยกยิ้มมุมริมฝีปากเล็กน้อย แต่ครู่ต่อมาเปลือกตาของนางก็ปิดลงอย่างหนักอึ้งก่อนหน้านี้นางแค่ฝืนทำเป็นเข้มแข็ง และอดทนมาจนถึงตอนนี้และเมื่อหนูน้อยตื่นขึ้นมา หัวใจของนางก็ผ่อนคลาย สายที่ตึงเครียดในหัวของนางก็ขาดสะบั้นลงทันทีเย่เสวียนถิงปวดใจแทบแย่ เขาค่อย ๆ ก้มลงจูบที่หน้าผากของซูชิงอู่“ข้าจะพาพระชายากลับไป คืนนี้เจ้าดูแลเด็กทั้งสามคนด้วย”คนอื่น ๆ เมื่อได้ยินเช่นนั้น ต่างก็มองหน้ากันไปมาจากนั้นมีคนหนึ่
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 554
แต่แล้วในตอนนี้ ขบวนที่คุ้มกันเย่ชิวหมิงกลับพระราชวังกลับหยุดลงอย่างกะทันหัน มีเสียงร้องโหยหวนดังมาจากด้านหน้าการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ทำให้ทุกคนไม่ทันตั้งตัว ขุนนางหลายคนที่ติดตามมาต่างก็ตกใจ“มีมือสังหาร มีมือสังหาร รีบคุ้มกันองค์รัชทายาท!”มีทหารรักษาการณ์ตะโกนเสียงดังมาจากด้านหน้า ทุกคนรีบกลับมาตั้งรับ พยายามจะล้อมรถม้าของเย่ชิวหมิงไว้คราวนี้พวกเขามาอย่างเร่งรีบ เย่ชิวหมิงไม่ได้นำทหารคุ้มกันมามากนัก เขาไม่เคยคิดเลยว่าพวกตนจะพบเจอกับอันตรายใด ๆ ระหว่างทางกลับพระราชวังในความมืดมิดของค่ำคืน จู่ ๆ ลูกศรเย็นเฉียบพุ่งมาหาเขาทันที“ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!”เสียงลูกธนูเจาะทะลุรถม้าดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจู่ ๆ หัวใจของเย่ชิวหมิงก็ตึงเครียด เขาก็ยื่นมือออกไปโดยไม่รู้ตัวเพื่อปกป้องฉีหว่านเอ๋อร์ไว้ในอ้อมแขนฉีหว่านเอ๋อร์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่จากนั้นความตื่นตระหนกในคิ้วของนางก็ค่อย ๆ คลี่คลายลงเสียงลูกธนูทะลุผ่านร่างดังขึ้นข้างหู เย่ชิวหมิงมีเหงื่อไหลออกมาที่หน้าผากเขามองออกไปข้างนอกผ่านช่องม่านในรถ แต่พบว่าในความมืดจำนวนคนของเขาลดน้อยลงเรื่อย ๆ ขณะที่ฝ่ายศัตรูไม่แม้แต่จะเผยหน้าอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 555
เย่ชิวหมิงตกตะลึงเมื่อเห็นเลือดสดไหลออกจากท้องของหญิงสาวข้างกาย เลือดไหลมากจนทำให้มือของเขาเปียกชุ่มดวงตาของเย่ชิวหมิงเบิกกว้างขึ้นในทันที เสียงสั่นด้วยความไม่เชื่อ "หว่านเอ๋อร์?"เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดฉีหว่านเอ๋อร์ถึงได้ใส่ใจเขาขนาดนี้ ถึงขนาดเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องเขาเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งสองเพิ่งแต่งงานกัน และยังแทบไม่มีโอกาสได้เจอกันบ่อยนัก...หัวใจของเย่ชิวหมิงตึงเครียดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนอุ้มฉีหว่านเอ๋อร์ที่กำลังจะล้มลงไว้ในอ้อมแขนของเขาดาบแทงเข้าไปในช่องท้องส่วนล่างของนาง ร่างกายของฉีหว่านเอ๋อร์สั่นเทาด้วยความเจ็บปวด ดวงตาของนางเริ่มพร่ามัวเล็กน้อย“ไปเถอะ...ไม่ต้องห่วงข้า...”นางลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก พยายามผลักเย่ชิวหมิงออกไป...คนสองคนตรงนั้นไล่ตามเขามาและกำลังจะฆ่าเย่ชิวหมิง แต่ทันใดนั้นร่างกายของพวกเขาก็แข็งทื่อ หัวใจเหมือนถูกอะไรบางอย่างแทงทะลุ เลือดสด ๆ ไหลออกมาอย่างไรก็ตามเย่ชิวหมิงดูเหมือนจะมองไม่เห็น เขาคุกเข่าลงบนพื้นอย่างโง่เขลาพลางอุ้มฉีหว่านเอ๋อร์ไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าของเขาซีดราวกับกระดาษทำไมถึง... เป็นเช่นนี้!เย่ชิวหมิงรู้จักตัวเองเป็นอย่างดี แม้ว่าเข
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 556
แม้จะมีองครักษ์อยู่ในเมืองหลวง อีกทั้งเย่เสวียนถิงก็สามารถระดมพลได้ ทว่าผู้มีอำนาจที่แท้จริงยังคงเป็นฮ่องเต้เขาเพียงแค่มารับผิดชอบแทนดังนั้นเย่เสวียนถิงจึงไม่มีสิทธิ์สับเปลี่ยนบุคลากรในกองราชองครักษ์ได้ตามใจและด้วยความที่ในกองราชองครักษ์มีคนจำนวนมาก ก็ย่อมมีสายลับตามมาสายตาของเย่ชิวหมิงเปลี่ยนเป็นเย็นชา เมื่อครุ่นคิดถึงอันตรายเมื่อครู่ เขาก็รู้สึกโกรธไม่น้อย "แม้แต่คนรอบตัวข้าก็ยังมีสายลับแฝงตัวอยู่ น่าทึ่งซะจริง!”เซียวเฝิงไม่มีคำอธิบายใด ๆ สำหรับเรื่องนี้แม้เขาจะเพิ่งเข้าร่วมกองทัพเมื่อไม่นานมานี้ แต่เขาก็ติดตามเย่เสวียนถิงไปจัดการเรื่องต่าง ๆ อยู่ตลอด และตอนนี้เขาก็ได้รับหน้าที่เป็นแม่ทัพแล้วแน่นอนว่าเขาเข้าใจความเป็นไปในเมืองหลวงเป็นอย่างดี“องค์รัชทายาท ในบรรดาองครักษ์เหล่านี้ส่วนมากมาจากตระกูลต่าง ๆ เช่น ตระกูลมู่หรงสายรอง หรือมาจากเส้นสายของขุนนางใหญ่ องครักษ์เหล่านั้นไม่จำเป็นต้องเผชิญกับอันตราย ทั้งยังได้รับเบี้ยรายเดือนเป็นจำนวนมาก ท่านเองก็ทรงรู้ลึกตื้นหนาบางในเรื่องของที่นี่เป็นอย่างดีพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวเฝิง เย่ชิวหมิงก็เข้าใจทันที“เจ้าหมายค
บทล่าสุด
