เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 355
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 356
“ข้ายืนดูอยู่ตรงนี้ก็แล้วกัน ดูจวนอัครเสนาบดีกลายเป็นเถ้าถ่าน”ฮูหยินเฒ่ารู้แล้วว่านางไม่ได้ล้อเล่นนางอ้าปาก ร่างกายของนางเหี่ยวเฉาเหมือนมะเขือยาวที่ถูกน้ำค้างแข็งดวงตาของนางสั่นไหว จู่ ๆ นางก็จำอะไรบางอย่างได้ นางดึงแขนเสื้อของแม่นมอูที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูดว่า “ไป รีบไปเชิญท่านหญิงใหญ่กลับมา!”“เจ้าค่ะ ๆ บ่าวจะรีบไปเดี๋ยวนี้!”ซูชิงอู่เลิกคิ้วเล็กน้อยท่านหญิงใหญ่?หลังจากการเตือนความจำดังกล่าว นางก็นึกถึงคนผู้นั้นขึ้นมาแต่เนื่องจากภาพจำของนางตื้นเขินมาก นางจึงลืมไปว่านางมีท่านอาอยู่อีกทว่าหลังจากที่นางเกิด ท่านอาคนนี้ก็ไม่เคยกลับมาที่จวนอัครเสนาบดีอีกเลย ส่วนนางแต่งงานเข้าตระกูลไหนไปนั้นตนก็ไม่เคยรู้เลยแม้ชาติที่แล้วจวนอัครเสนาบดีจะถูกทำลายไป นางก็ไม่เคยเห็นคนที่เรียกว่าอากลับมาบ้านอีกเลยนางถามอวิ๋นจื่อ “เจ้ารู้หรือไม่ว่าท่านหญิงใหญ่คนนั้นคือใคร?”อวิ๋นจื่อ คิดอยู่นานก่อนจะพูดว่า “หม่อมฉันเองก็รู้ไม่มากนัก ก่อนหน้านี้เคยได้ยินจากคนรับใช้ในจวนว่าบุตรีคนโตของตระกูลซูรุ่นก่อนชื่อซูอวิ๋น นางแต่งงานเข้าไปเป็นอนุภรรยาในตระกูลมั่งคั่งเพคะ”เช่นนี้นี่เอง…หากนางเป็นภรรยาเอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 357
ซูอวิ๋นประคองฮูหยินเฒ่าลุกขึ้นนั่งแล้วหันไปมองซูชิงอู่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ที่กำลังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ใบหน้าทรงเสน่ห์แสดงความโกรธเกรี้ยว “ซูชิงอู่ ดูสิว่าเจ้าทำให้ตระกูลซูตกในอยู่ความน่าสังเวชเพียงใด แม่นมอูเล่าให้ข้าฟังหมดแล้วว่าเจ้าพูดอะไรไว้บ้าง เจ้านี่ช่างไร้เหตุผลจริง ๆ !นอกเหนือจากสถานะและชนชั้นของตระกูลซู ตอนที่ท่านพ่อของข้ายังมีชีวิตอยู่เป็นบุคคลที่ได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้องค์ก่อน การที่แม่ของเจ้าได้แต่งงานเข้ามาเป็นสะใภ้ในตระกูลเราก็ถือว่าเป็นบุญมากแล้วอีกทั้งพี่ใหญ่ก็เป็นถึงอัครเสนาบดี รับอนุเข้ามาแล้วอย่างไร? เป็นเรื่องปกติที่บุรุษจะมีภรรยาหลายคน แม่ของเจ้าไม่ใช่นางฟ้านางสวรรค์เสียหน่อย ตัวเองไม่ได้ใจสามีแล้วยังจะไปโทษคนอื่นอีกรึ?”ซูชิงอู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้นตามที่คาดไว้ ดังคำว่าที่ว่า ‘ดูวัวให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่’ ซูอวิ๋นยังคงพอใจที่ได้เป็นอนุ และถึงกับคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา...ซูชิงอู่มองคู่แม่และลูกผู้แสนโง่เขลาแต่หากตรองดี ๆ ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ ดูเหมือนนางจะเป็นคนเดียวที่เห็นปัญหาจากมุมที่ต่างออกไป“ในเมื่อท่านต้องการให้พูดอย่างมีเหตุผล
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 358
“ไม่เช่นนั้นจะทำไมหรือ? พวกเจ้ามีกันไม่กี่คนจะทำอะไรข้าได้? ไป ลากคอนางมา ข้าอยากจะเห็นนางคุกเข่ารับผิดร้องขอความเมตตา!”ชายสิบกว่าคนรีบพุ่งไปข้างหน้าโดยปราศจากความลังเลดวงตาของอวิ๋นจื่อเบิกกว้างด้วยความกลัว แต่ซูชิงอู่ยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน ไม่แม้แต่จะขมวดคิ้วด้วยซ้ำทันใดนั้นชายฉกรรจ์เหล่านั้นก็พากันกรีดร้องและล้มลงกับพื้น...“โอ๊ย อ๊าก อ๊าก!”คนเหล่านั้นเอามือกุมร่างกายบางส่วนของตัวเอง ขณะนั้นก็มีเหงื่อเย็นไหลหลั่งบนใบหน้าที่กำลังแสดงความเจ็บปวดคนสิบกว่าคนล้มลงกับพื้นในเวลาเดียวกัน ทิ้งความหวาดกลัวไว้บนใบหน้าของซูอวิ๋น นางเบิกตากว้างมองไปที่ซูชิงอู่ซึ่งนั่งอยู่ที่เดิมอย่างไม่ไหวติง น้ำเสียงของนางสั่นเทา“เกิดอะไรขึ้น? เหตุใดพวกเจ้าถึงลงไปกองกับพื้นเช่นนั้น!”ทันใดนั้น เงาดำจำนวนมากก็ลอยมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าซูชิงอู่องค์รักษ์เงาลำดับที่สิบเจ็ดหันกลับมาทำความเคารพ “กระหม่อมมาช่วยช้าเกินไป พระชายาคงจะตกใจมาก!”ซูชิงอู่โบกมือ “จัดการให้ที เอาตามที่นางพูดเลย พานางมาคุกเข่าสำนึกผิดขอโทษข้าให้ได้”“น้อมรับคำสั่งพระชายา!”องค์รักษ์เงาลำดับที่สิบเจ็ดพาคนมาด้วยเพียงสามค
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 359
นางตะโกนอย่างรวดเร็ว “หัวจิ่น ดูสิว่าน้องสาวของเจ้ากำลังทำอะไร?”ซูชิงอู่เลิกคิ้ว ดวงตาของนางจ้องมองร่างทั้งสามที่เดินเข้ามาจากประตูในตอนแรกนางตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็อดหัวเราะไม่ได้ซูหัวจิ่นถูกคนรับใช้ของตระกูลซูเรียกตัวมาอย่างรีบร้อน เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทันทีที่เขาเดินมาถึงข้างนอกก็เห็นควันหนาทึบลอยออกมาจากจวนอัครเสนาบดี เขาจึงเร่งฝีเท้านำคนมาที่นี่เขาพบว่าคนทั้งตระกูลซูต่างมีสีหน้าหม่นหมอง อัครเสนาบดีซูนั่งอยู่ในห้องรับแขกโดยไม่พูดอะไรสักคำ ฮูหยินเฒ่าทรุดตัวอยู่ตรงประตู และมีคนของซูชิงอู่กดท่านอาซูอวิ๋นให้คุกเข่าอยู่บนพื้น ภาพตรงหน้าชวนให้ตกตะลึง ทำเอาเขาประหลาดใจเล็กน้อยนี่มันเรื่องอะไรกัน?“ชิงอู่!”ซูฉางเซิงและซูเชียนหมิงเดินตามเข้ามา คนที่เป็นพี่ห้าก็รีบตะโกนขึ้นคิ้วของซูชิงอู่เลิกขึ้นทันที“พี่ใหญ่ พี่รอง พี่ห้า เหตุใดพวกท่านถึงมาที่นี่?”ซูฉางเซิงเดินไปที่ด้านข้างของซูชิงอู่ สีหน้าของเขานิ่งสงบราวกับสายน้ำที่ใสสะอาด “มีคนส่งข่าวมาบอกพี่ใหญ่ว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับตระกูลซู ข้าก็เลยตามมาดู อืม ดูความคึกคักน่ะ”เขาไม่ได้ปรายตามองซูอวิ๋นด้วยซ้ำ ถึงอย่างไรเขา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 360
“ข้า…”ซูอวิ๋นโกรธจนหน้าแดงก่ำ หน้าอกของนางสั่นอย่างรุนแรงในเวลานั้น ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองเหมือนมีใบมีดพุ่งออกมาสายตาคู่นั้น“เชียนหมิง ฉางเซิง…”ซูอวิ๋นอยากลองดูว่านางสามารถโน้มน้าวคนอื่นได้หรือไม่ถึงอย่างไรพี่น้องเหล่านี้ล้วนมาจากท้องแม่เดียวกัน ขอเพียงหนึ่งในนั้นสามารถต่อต้านซูชิงอู่ได้ นางก็จะไม่เดือดร้อนแต่ผลลัพธ์คือ…ซูเชียนหมิงมองอย่างเอือมระอาในฐานะที่เป็นคนคลั่งน้องสาว แม้จะเชิญฮ่องเต้เสด็จมา เขาก็จะยังคงเข้าข้างน้องสาวของตัวเอง!ไม่ต้องพูดถึงซูฉางเซิง ซูชิงอู่ช่วยชีวิตเขาไว้ อีกทั้งหลายปีมานี้เขาเป็นคนเดียวที่ได้รับการใส่ใจดูแลน้อยที่สุด เขาจึงไม่ได้มีความรู้สึกผูกพันกับตระกูลซูมากนัก“พะ...พวกเจ้ามันเป็นหมาป่าตาขาวตามที่คาดไว้จริง ๆ ตระกูลซูเลี้ยงพวกเจ้ามาอย่างไร้ประโยชน์สินะ ไม่แปลกใจเลยเกิดมาจากท้องของผู้หญิงคนนั้น พวกเจ้ามัน กรี๊ด…”จู่ ๆ ซูอวิ๋นก็กรีดร้องสาเหตุก็คือซูหัวจิ่นเตะนางแม้เขาจะไม่ได้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่เขาเป็นชายร่างใหญ่ ลูกเตะนั้นใช้กำลังไม่มากก็ทำให้ซูอวิ๋นล้มลงกับพื้น“ข้าไม่อนุญาตให้ท่านพูดจาว่าร้ายท่านแม่ ต้องทำให้ท่านสงบ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 361
ซูหัวจิ่นเห็นว่าใบหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าซีดราวกับกระดาษ หายใจไม่สะดวก และเห็นได้ชัดว่านางโกรธมาก เขาจึงตัดสินใจทันที “เชียนหมิง ไปตามหมอมา”แม้ว่าสิ่งที่ซูชิงอู่ทำจะถูกต้องตามหลักการ แต่ฮูหยินผู้เฒ่าก็ยังคงเป็นผู้อาวุโส แม้ว่านางจะทำผิดพลาดมากมาย ก็ไม่ควรทำให้ถึงตายเหตุผลหลักคือเขากังวลว่ามันจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของซูชิงอู่ หากฮูหยินผู้เฒ่าโกรธจนถึงตายไปจริง ๆ ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนจะนินทาว่าร้ายและด่าทอนางอย่างแน่นอนซูหัวจิ่นไม่อาจยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างแน่นอนซูชิงอู่กล่าวว่า "ไม่ต้องลำบากเรียกหมอมาหรอก นางก็แค่โกรธ ตราบใดที่ข้าอยู่ที่นี่ นางจะไม่ตาย"นางเบะปาก แล้วก้าวไปหาฮูหยินผู้เฒ่าทันที แม่นมอูลุกขึ้นยืนและบังฮูหยินผู้เฒ่าไว้ข้างหลัง ราวกับเป็นผู้พิทักษ์"ท่านคิดจะทำอะไร?""ทำอะไรน่ะหรือ?"ซูชิงอู่มองนางด้วยความสับสน "นางเป็นแบบนี้แล้ว เป็นไม้ใกล้ฝั่งเข้าไปทุกที ข้าจะทำอะไรนางได้อีกล่ะ หลีกทาง!"ซูชิงอู่ตวาด ก่อนที่แม่นมอูจะทันได้ลงมือ นางก็ถูกอวิ๋นจื่ออวิ๋นชิงลากออกไปด้านข้างซูชิงอู่หยิบยาออกมาจากสาปเสื้อ แล้วยัดยาเข้าไปในปากของฮูหยินผู้เฒ่าฮูหยินผู้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 362
ซูหัวจิ่นตกตะลึงเล็กน้อยอัครเสนาบดีซูเป็นขุนนางมาหลายทศวรรษแล้ว และเป็นเรื่องยากมากที่จะยอมรับว่าเขาควรออกจากเมืองหลวงแต่วันนี้เขากลับพูดออกมาอย่างง่ายดาย“สิ่งที่น้องสาวเจ้าทำถูกทั้งหมด ทุกอย่างเป็นความผิดของพ่อ ข้าผิดต่อแม่ของพวกเจ้าและผิดต่อตัวพวกเจ้าด้วย ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นความผิดของข้าเอง...”เสียงของเขาแหบแห้งและเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าเหลือคณาเมื่อเห็นว่าเขาหดหู่เพียงใด ซูอวิ๋นก็ตะโกนเสียงดัง "พี่ใหญ่ ท่านกำลังทำอะไร ข้ากลับมาที่เมืองหลวงเพื่อช่วยให้ท่านกลับเข้ารับตำแหน่งโดยเฉพาะ แต่ท่านกลับต้องการออกจากเมืองหลวงเสียเอง แล้วข้าเล่า? ข้าควรทำอย่างไร!"ดวงตาของซูอวิ๋นเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ และร่างกายของนางก็สั่นสะท้านแม้ในที่สุดนางก็มีสถานะเช่นในปัจจุบันและสามารถยืนหยัดในจวนของท่านอ๋องได้ แต่นางยังต้องได้รับการสนับสนุนจากตระกูลซู หากอัครเสนาบดีซูออกจากเมืองหลวงไป อนุคนนี้ก็คงถูกกำหนดให้เป็นอนุไปตลอดชีวิต…นางไม่มีทางยอม!ดวงตาของซูอวิ๋นแดงก่ำ กัดฟันด้วยความโกรธ แผนการทั้งหมดถูกทำลายลงแล้ว!“ข้าเป็นน้องสาวของท่าน ท่านไม่สนใจข้าอีกต่อไปแล้วหรือ?”ซูอู่มองดูนา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 363
“อู่เอ๋อร์...”ฮูหยินผู้เฒ่ายังคงอยากจะแก้ตัว แต่อัครเสนาบดีซูตวาดเสียงดัง "ท่านแม่ ท่านอย่าพูดอะไรอีกเลย!"ฮูหยินผู้เฒ่าเงียบลงทันทีอัครเสนาบดีซูมองไปที่แม่ของเขาและซูอวิ๋นที่อยู่ข้างๆ รู้สึกเวียนหัวอย่างรุนแรง“อีกนัยหนึ่งคือ ท่านใส่ร้ายฟางอี๋ซินและบอกว่านางไม่ได้ท้องกับข้าโดยไม่มีหลักฐานใด ๆ เลย?”ทั่วทั้งห้องโถงถูกความเงียบงันปกคลุมทันใดนั้นซูอวิ๋นก็พูดว่า "พี่ใหญ่ ท่านเป็นถึงอัครเสนาบดี ฟางอี๋ซินเป็นใครกัน ท่านมีภรรยาหลายคนไม่ใช่เรื่องแปลก ทำไมต้องรักษาความบริสุทธิ์เพื่อผู้หญิงคนเดียวด้วย!"อัครเสนาบดีซูพูดอย่างเย็นชา "นั่นคือสิ่งที่ข้าสัญญากับนางตอนที่นางแต่งงานกับข้า!"ซูอวิ๋นไม่เห็นด้วย "สัญญาแล้วจะอย่างไร นางแต่งเข้ามาแล้ว ยังกล้าโต้แย้งกับท่านอีกหรือพี่ใหญ่"เมื่อได้ยินสิ่งที่น้องสาวและมารดาพูด อัครเสนาบดีซูรู้สึกว่าโลกกำลังกลับหัว สองคนนี้นี่จริง ๆ เลย…ไร้ยางอายเสียจริง!ก่อนหน้านี้มันเป็นความผิดของเขา เขาเป็นคนที่ทำให้ฮูหยินของตนผิดหวัง แต่ตอนนี้ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรเขาจะยอมรับไว้เอง“การผิดสัญญาของข้าที่ทำให้อี๋ซินจากข้าไป และทำให้ข้าไม่มีวันได้เจอนางอ
บทล่าสุด
