LOGINShare
บทที่ 318
Related chapters
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 319
ดวงตาของเย่หมิงเยว่เต็มไปด้วยความขุ่นมัวและคับข้องใจเมื่อนางสนมที่ยืนหน้าประตูเห็นท่าทางเช่นนั้นขององค์หญิงสี่ พวกนางก็เริ่มเป็นเดือดเป็นร้อนแทนทันทีพวกนางรีบเดินไปอยู่ข้าง ๆ องค์หญิงสี่พร้อมพูดว่า “พระชายาเสวียน องค์หญิงสี่ทรงมาเยี่ยมก็ด้วยเพราะเป็นห่วงท่าน หากไม่รู้สึกซาบซึ้งก็ไม่เป็นไรหรอก แต่จะเข้าใจความหวังดีขององค์หญิงผิดไปไม่ได้นะเพคะ!”“ความหวังดี?”ซูชิงอู่หรี่ตาลง “อะไรกัน พวกท่านหูไม่ดีหรืออย่างไรถึงได้ไม่เข้าใจสิ่งที่พูด? ข้ากำชับไว้แล้วว่าไม่ให้ผู้ใดมารบกวน แต่พวกท่านก็ยังบุกเข้ามาอีกทั้งยังถามหาเหตุผลเช่นนี้?”“นางกำนัลข้างกายท่านบอกว่าท่านไม่สบายพวกเราถึงได้เข้ามา เหตุใดท่านถึงหยิ่งยโสและไร้เหตุผลได้เพียงนี้!”กลุ่มคนตรงหน้าพูดคุยซุบซิบกันว่าซูชิงอู่ข่มเหงรังแกและไม่ใส่ใจผู้อื่น พวกเขาแสดงความเห็นในแง่ลบออกมามากมายและพยายามปกป้องเย่หมิงเยว่เย่หมิงเยว่เปรียบได้กับดอกไม้สีขาวเล็ก ๆ นางจิตใจดีและใส่ใจผู้อื่นแต่กลับถูกกล่าวหาว่ามีเจตนาไม่ดีน่าเสียดายที่มันคงจะดีหากคำพูดของคนกลุ่มนี้ถูกนำไปใช้จัดการกับผู้อื่น แต่ซูชิงอู่เริ่มจะเบื่อหน่าย เนื่องจากนางคุ้นชินกับสิ่ง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 320
นางเอามือปิดปาก ใบหน้าสดใสที่แต่งแต้มด้วยเครื่องประทินโฉมเต็มไปด้วยความสุข “ฮ่าฮ่า ท่าทางของพี่สี่ตอนนี้เหมือนลูกหมาตกน้ำเลย อะไรกัน วิธีทำตัวน่าสงสารใช้ไม่ได้ผลหรือ ไม่ทราบว่าสมองพวกท่านมีรอยหยักกันบ้างหรือไม่ เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเป็นความผิดของเย่หมิงเยว่ แต่กลับทำตัวหูหนวกตาบอดไม่สนใจ โชคดีที่ที่นี่เป็นวัด หากเป็นที่เรือนพำนักล่ะก็ พวกท่านคงถูกฆ่าตายกันหมดแล้ว!”เมื่อเหล่าสนมเห็นว่าคนผู้นั้นเป็นองค์หญิงห้า พวกนางก็ทำตัวหดเล็กเหมือนนกกระทาทันทีและไม่กล้าที่จะโต้แย้งองค์หญิงห้ามีสายเลือดของราชวงศ์ สถานะของนางไม่มีใครเทียบได้ อีกทั้งยังเป็นองค์หญิงที่ได้รับความโปรดปรานมากที่สุดมารดาผู้ให้กำเนิดของนางเป็นหนึ่งในพระชายาทั้งสี่ และได้รับการสนับสนุนจากท่านตาที่เป็นมหาบัณฑิต ทำให้ไม่มีใครกล้าตำหนิในสิ่งที่นางทำส่งผลให้นางมีนิสัยเย่อหยิ่งและบ้าอำนาจแต่เมื่อซูชิงอู่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากองค์หญิงห้า นางก็เปลี่ยนความคิดที่มีต่อองค์หญิงผู้นี้ไปโดยสิ้นเชิงปรากฎว่าในบรรดาราชนิกุล องค์หญิงห้าดูไม่เอาไหนและมักจะหยิ่งผยอง กลับกลายเป็นองค์หญิงฉลาดที่สุดจู่ ๆ นางก็ชอบบุคลิกที่ตรงไปตรงมาขององค
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 321
คนเหล่านั้นเห็นบรรยากาศที่ใกล้จะปะทุระหว่างองค์หญิงทั้งสองก็อยากจะรีบหนีไปแต่ก่อนที่จะก้าวเท้า เย่หลิงจูก็พูดว่า “ทุกคนหยุด!”ทันทีที่นางเอ่ยปาก ทุกคนก็เหมือนจะตกอยู่ใต้มนต์สะกดนางสนมเหล่านั้นอดไม่ได้ที่จะหน้าซีดคนเหล่านี้ไม่ได้มีสถานะสูงส่ง แม้พวกนางจะออกมาไหว้พระสวดมนต์กับไทเฮาได้ แต่ก็ไม่มีใครมีสถานะสูงกว่าเย่หลิงจู ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าฝ่าฝืนคำสั่งขององค์หญิงห้านางสนมทั้งหมดมองไปที่เย่หลิงจูและพูดด้วยน้ำเสียงประจบประแจง “ไม่ทราบว่าองค์หญิงห้าทรงมีรับสั่งอะไรเพิ่มเติมหรือเพคะ?”เย่หลิงจูยิ้ม พลางหันกลับมามองพวกนางแล้วพูดอย่างเย็นชา “ข้านำของขวัญมาเยี่ยมคนไข้เช่นนี้ แล้วพวกเจ้าจะกลับไปมือเปล่าได้อย่างไร แสดงน้ำใจหน่อยสิ”เป็นคำพูดที่เข้าใจได้อย่างชัดแจ้งไม่มีใครสามารถจากไปโดยไม่ทิ้งของบางสิ่งไว้ได้ซูชิงอู่มองดูท่าทางของเหล่านางสนม จากนั้นก็มองไปที่องค์หญิงห้า และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกได้ถึงรอยยิ้มกว้างในดวงตาของนางในที่สุดชาตินี้นางก็ได้พบมิตรแท้บรรดานางสนมทำสีหน้าไม่สู้ดีพลางเข้าแถวต่อหน้าองค์หญิงห้าทีละคนบางคนก็ถอดกำไลที่มือ บางคนก็ถอดปิ่นปักผมบนศีรษะนางสนมเหล่
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 322
แต่เย่หลิงจูไม่ได้หวาดหวั่น นางยังคงกล่าวคำต่อว่าอย่างไม่เกรงกลัวตั้งแต่เล็กจนโต เย่หมิงเยว่ก็ถูกต่อว่าเช่นนี้เสมอมาเย่หลิงจูเป็นศัตรูตัวฉกาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของนาง“ข้าไม่สามารถให้หยกพกชิ้นนี้แก่เจ้าได้ นี่เป็น…”ก่อนที่นางจะพูดจบ เย่หลิงจูก็ดึงข้อมือของนางออกแล้วดึงหยกพกออกมา“เอามาเถอะ!”บุคลิกของเย่หมิงเยว่เหมือนดอกไม้สีขาวเล็ก ๆ ที่แสนบอบบาง นางไม่สามารถสู้กับเย่หลิงจูเพื่อปกป้องหยกพกได้เย่หลิงจู่ดึงหยกพกไป หลังจากพินิจดูอยู่ครู่หนึ่งนางก็โยนมันไปรวมกับกองเครื่องประดับ พลางเชิดคางขึ้นแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ท่านออกไปได้แล้ว”นางยังคงหยิ่งผยองและแสดงอำนาจที่เหนือกว่า อีกทั้งไม่รู้สึกผิดเลยที่ได้กลั่นแกล้งผู้อื่นใบหน้าของเย่หมิงเยว่เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ หน้าอกของนางสั่นอย่างรุนแรงดวงตาของนางฉายแววมืดดำ จากนั้นนางก็ออกจากกุฏิโดยไม่หันกลับมามองซูชิงอู่เฝ้ามองความน่าตื่นเต้นจากด้านข้าง และรู้สึกสะใจมากเมื่อเห็นท่าทางน่าสงสารที่เหมือนถูกรังแกของเย่หมิงเยว่แน่นอนว่าคนชั่วย่อมต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไปเย่หลิงจูรอให้คนกลุ่มนั้นกลับไป จากนั้นก็เดินมาหาซูชิงอู่นางว
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 323
ซูชิงอู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ความอยากรู้อยากเห็นฉายแววในดวงตาของพวกนางพร้อมกันไม่นานหลังจากที่นางสวมเสื้อคลุมแล้วเดินออกไป นางก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่บนพื้น ทุกคนล้วนมีสภาพเหมือนลูกหมาตกน้ำตอนนี้เป็นฤดูหนาวช่วงหลังปีใหม่พอดีและอากาศก็หนาวเย็นอย่างมากแม้จะออกไปข้างนอกในวันธรรมดาทั่วไปก็ต้องใส่เสื้อด้านในและนอกอย่างละสามชั้นแต่คนเหล่านี้เปียกโชกไปทั้งตัว พวกนางทั้งหมดตัวสั่นและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ดังนั้นจึงมีคนนำเสื้อผ้ามาคลุมให้พวกนางแม้แต่องค์หญิงสี่ก็ไม่รอดซูชิงอู่ที่เห็นเหตุการณ์ก็ประหลาดใจและถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกับพวกนาง?”องค์หญิงห้าอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยรอยยิ้ม “บางทีข้าคงทำให้พระพุทธองค์ขุ่นเคือง สวรรค์จึงได้ลงโทษข้า!”เมื่อองค์หญิงสี่และคนอื่น ๆ ได้ยินเสียงดังกล่าว พวกนางก็เลื่อนสายตามามอง ดวงตาของเย่หมิงเยว่แดงก่ำ ร่างกายของนางสั่นเทา และฟันของนางก็กระทบกันจนส่งเสียงดังกึก ๆนางกำลังจะกลับไปพร้อมกับคนกลุ่มนี้ แต่ไม่นานหลังจากที่นางก้าวออกไป ก็มีคนสาดสิ่งปฏิกูลใส่ไปทั่วร่างมันเป็นน้ำที่มีกลิ่นเหม็น“เป็นพวกเจ้า...ใช่หรือไม่ ต้องเป็น...ฝีมือพวกเจ้าแน่ ๆ !”
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 324
นางพูดอย่างเอาแต่ใจ “ไทเฮาเพคะ หลิงจูเห็นเหตุการณ์ พระชายาแค่ลงโทษคนรับใช้เท่านั้นเอง จะทรงคิดมากไปทำไมเล่าเพคะ? พี่สี่นี่ก็นะ ช่างไม่รู้ความต่างของชนชั้นเอาเสียเลย จะคลายความข้องใจให้บ่าวโดยการโจมตีเจ้านายด้วยกันเองหรือ?”แม้สิ่งที่เย่หลิงจูพูดจะค่อนข้างไม่สมเหตุสมผลเหมือนจะกลั่นแกล้งกัน แต่ก็ดูมีเหตุผลอยู่มากเพราะถึงอย่างไรอำนาจของฮ่องเต้ก็เป็นที่ตั้งสูงสุด ไทเฮาและคนอื่น ๆ เองก็ได้รับผลประโยชน์จากความต่างของชนชั้นด้วยเช่นกัน แล้วพระนางจะมาเสียเวลามาไกล่เกลี่ยแทนบ่าวทำไมแม้ซูชิงอู่จะทำผิดจริง แต่นางก็ลงมือกับคนเป็นบ่าว ก็เหมือนกับตระกูลขุนนางที่แม้จะฆ่าบ่าวไปสักคนสองคนก็ไม่ต้องถูกลงโทษแต่อย่างใด นี่เป็นกฎที่พื้นฐานที่สุดของการเอาชีวิตรอดในโลกใบนี้ดังนั้นสีพระพักตร์ของไทเฮาจึงดีขึ้นทันทีพระนางทอดพระเนตรมองเย่หลิงจู พลางลูบหัวนางด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่เอ็นดู“สิ่งที่หลิงจูพูดนั้นก็ใช่ว่าไม่มีเหตุผล หมิงเยว่ เจ้าเป็นองค์หญิง อย่าทำตัวใกล้ชิดกับบ่าวพวกนี้มากเกินไป”เมื่อฟ้องร้องไม่สำเร็จก็ต้องเป็นฝ่ายถูกตำหนิแทนเย่หมิงเยว่รู้สึกเกลียดชังแทบตาย แต่นางก็ทำอะไรไม่ได้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 325
อวิ๋นจื่อและอวิ๋นชิงหน้าแดงทันทีเมื่อได้ยินดังนั้นร่องรอยทั้งหลายตามเรือนร่างของพระชายา ไม่ต้องมองก็บอกได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นแต่พวกนางทั้งสองไม่ได้คิดเป็นอื่น เพราะด้วยความสามารถของพระชายา หากนางไม่ยินยอมถึงจะใช้เป็นร้อยเป็นพันวิธีก็ไม่สามารถจัดการนางได้“เมื่อคืนนี้พระชายาออกไปกับท่านอ๋อง”อวิ๋นจื่อพูดประโยคบอกเล่าซูชิงอู่ที่นั่งอยู่บนเตียงพยุงตัวเองขึ้น พลางเลิกคิ้วเล็กน้อย “อวิ๋นจื่อฉลาดมาก เจ้ารู้ได้อย่างไร?”อวิ๋นจื่อปิดปากยิ้ม “ก็เพราะว่าท่านอ๋องชอบทิ้งรอยไว้ที่หลังหูของพระชายาเพคะ มะ... แม้แต่หม่อมฉันเองก็คุ้นเคยกับรอยตรงตำแหน่งนั้นแล้วเพคะ”ซูชิงอู่แตะคอตัวเองแล้วพูดว่า “จริงหรือ ข้าไม่รู้มาก่อนเลย”เรียกได้ว่าเป็นรอยจูบที่ดูหวงแหนอย่างยิ่ง และทุกครั้งที่อวิ๋นจื่อเห็นมันนางก็รู้สึกประหลาดใจเพราะดูจากภายนอกแล้วท่านอ๋องดูไม่เหมือนคนที่มีนิสัยเช่นนั้นแต่ใครจะรู้เล่า?คนในจวนรู้อยู่แก่ใจว่าท่านอ๋องมีจุดอ่อนและจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวนั่นคือพระชายาประมาณหนึ่งชั่วยามต่อมา ทุกคนก็ลงจากเขาและขึ้นรถม้ากลับวังแม้ราชครูจะหายตัวไป แต่ไทเฮาก็ยังกลัวพระสนมซูเฟยมากจึงสั่
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 326
แต่เขากลัวว่าซูชิงอู่จะผลักเขาออกไป ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าขยับรถม้าเคลื่อนตัวไปข้างหน้า และทันใดนั้นซูชิงอู่ก็ลืมตาขึ้นมา “ท่านบุกเข้ามาเช่นนี้ มีใครเห็นท่านหรือไม่?”เย่เสวียนถิงตอบ “ไม่ มีคนช่วยปกปิดร่องรอยให้ ข้าจะออกไปตอนที่เราใกล้ถึงเมืองหลวง”ซูชิงอู่เลียริมฝีปากของตัวเอง สายตาเจ้าเล่ห์ปรากฏบนดวงหน้าจะให้นางไม่สบายอยู่คนเดียวได้อย่างไร?“ท่านอ๋องเขยิบมาหน่อยสิ”“หืม?”ซูชิงอู่เชิดคางแล้วพูดข้างหูอีกฝ่าย “ตรงนี้ไม่มีใครเห็นหรอก ให้ข้าจูบท่านเถิด”เย่เสวียนถิงตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ จากนั้นจึงตระหนักได้ว่าการถูกเผาไหม้ด้วยความปรารถนานั้นเป็นอย่างไร……เหล่าองครักษ์ส่งไทเฮาและคนอื่น ๆ กลับถึงวังแล้ว อีกทั้งฮ่องเต้เฒ่าก็ทรงทราบแล้วว่าเมื่อคืนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นนางสนมกลุ่มหนึ่งพากันประคองไปที่ท้องพระโรงและต่างรอการซักถามไม่ขาดไปแม้แต่คนเดียวพระสนมซูเฟยถูกผลักไปด้านหน้า นางมองกลับไปทางซูชิงอู่ด้วยความกังวลนางถูกคุมตัวเพียงคืนเดียว และแม้นางจะตัวคนเดียว แต่กลับไม่ได้ถูกเอารัดเอาเปรียบแต่อย่างใดตอนนี้เจียวกุ้ยเฟยนับนางเป็นคนของตัวเอง ดังนั้นนางจึงสั่งให้คนส่งเครื่องนอน
Latest chapter
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 930
คนขายเนื้อทำสีหน้าหวาดกลัว “คนผู้นี้เลวทรามถึงเพียงนี้เลยรึ?”“เจ้าคอยระวังตัวเอาไว้ก็ไม่เป็นไรแล้ว ทางนั้นตรวจดูเสร็จรึยัง? ไปกันต่อเถิด!”เมื่อกองกำลังทำการค้นหาเสร็จเรียบร้อย คนขายเนื้อก็ยิ้มมุมปากเบา ๆเขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนเหล่านี้จะพบเบาะแสทางตะวันตกของเมืองเร็วถึงเพียงนี้หากเขาไม่ได้เตรียมพร้อมมาก่อนหน้านี้และรีบปลอมตัวโดยไว เขาก็คงจะถูกจับได้ไปแล้วคนขายเนื้อรีบเข้าไปยังพื้นที่ด้านในสุดของร้านเขาเหลือบมองหนอนกู่ที่ซ่อนเอาไว้ในตู้ในหนึ่ง และเมื่อเปิดตู้ใบนั้น ดวงตาของเขาก็ฉายแววน่ากลัวออกมาผ่านมาหลายปี ดูเหมือนโลกภายนอกจะลืมความน่ากลัวของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว เริ่มแรกนั้นพวกเขาได้ครอบครองตำแหน่งระดับสูงของราชวงศ์ในแคว้นต่าง ๆ ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงตำแหน่งในนามแต่มันสามารถแทรกแซงแคว้นนั้น ๆ และพลิกสถานการณ์ได้ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือการแอบเข้าไปในพระราชวังเพื่อช่วยเหลือเจียงเฟยเอ๋อร์หากต้องการเข้าไปในพระราชวังมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาได้ก็ต้องใช้วิธีที่ต่างออกไปบุรุษผู้นั้นออกจากร้านขายเนื้อหมูที่ถูกตรวจค้นเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับปิดประตูร้านแสร้งทำเป็นออกไปทำธุร
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 929
หลังจากซูชิงอู่ส่งชิงอวี่ออกไปก็ยังคงตื่นเต้นอยู่เล็กน้อยซูชิงอู่หาคนมาวาดภาพเหมือนเจ้าอาวาสในปีที่แล้วและส่งต่อให้คนอื่น ๆ เพื่อช่วยกันค้นหา ซึ่งมันก็ผ่านมานานมากแล้ว และมีเพียงชิงอวี่เท่านั้นที่นำข่าวที่ได้รับการยืนยันกลับมาแจ้งนางแม้จะยังไม่ได้เจอคนผู้นั้น แต่ก็หมายความว่านางจะได้รู้ความจริงของการตายของท่านแม่เสียทีหลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ซูชิงอู่ก็ตัดสินใจเดินทางไปทันทีนางอยากไปเจอจิ้งซินผู้นั้นด้วยตนเองและถามเขาว่าเหตุใดตอนนั้นเขาถึงฆ่าท่านแม่ของนาง!คืนเดียวกันนั้นซูชิงอู่ได้พูดคุยเรื่องนี้กับเย่เสวียนถิงเมื่อเย่เสวียนถิงได้รับรู้เรื่องราวก็พยักหน้าเบา ๆ และตัดสินใจอย่างทันทีว่า “ข้าจะส่งคนไปจับเขามาให้เจ้า”ซูชิงอู่ได้ยินอีกฝ่ายตอบง่าย ๆ และห้วนก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงและหัวเราะ“ได้”ตอนนี้มีศิษย์พี่ของเจียงเฟยเอ๋อร์คอยจับตาดูอยู่ในเมืองหลวง ซูชิงอู่จึงไม่สามารถไปหาคนผู้นั้นพร้อมกับชิงอวี่ได้บรรยากาศในเมืองหลวงเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆแม้แต่ฮ่องเต้เช่นเย่ชิวหมิงก็สังเกตเห็นสัญญาณของเหตุการณ์ร้ายแรงบางอย่างที่กำลังจะตามมาเขาเคยได้ยินซูชิงอู่พูดว่าศัตรูที่ซ่อนตัวอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 928
ไป๋เฟิงก้มหัวลงอย่างเชื่อฟัง ราวกับมันได้กลายเป็นแมวตัวใหญ่ไปแล้วซูชิงอู่อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าคงเหนื่อยแย่ วันนี้ทำได้ดีมาก”ในที่สุดก็ได้ใช้ประโยชน์จากไป๋เฟิง สมกับที่เลี้ยงมันมานานไป๋เฟิงยืนขึ้นและอ้าปากหาว ส่วนสิงโตขนทองคำที่อยู่ข้าง ๆ ย่องเข้ามาทางด้านหลังซูชิงอู่ และใช้หัวถูเอวของนางดูเหมือนว่ามันต้องการให้ซูชิงอู่ลูบมันด้วยคนอื่น ๆ มองไปยังซูชิงอู่ที่มีร่างกายบอบบางยืนอยู่ตรงหน้าสัตว์ดุร้ายทั้งสอง พวกเขาทั้งหมดก็พูดไม่ออกอยู่นานนี่มัน...ร้ายกาจเกินไปแล้ว!แม้แต่กลุ่มบุรุษร่างใหญ่เช่นพวกเขาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้สัตว์ดุร้ายทั้งสองแม้แต่ครึ่งก้าว ทว่าซูชิงอู่กลับสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับพวกมันได้อย่างกลมกลืนเหมือนพวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงของนางเมื่อไม่ถูกยุงกัดและกินยาสมุนไพรที่ผสมไว้แล้ว ม้าทุกตัวในสนามฝึกก็สงบลงและกลับสู่ภาวะปกติทันทีที่ซูชิงอู่กลับมาถึงตำหนัก ก็เห็นหรงหย่าวิ่งเข้ามา“พระชายา เมื่อครู่มีคนมาพบท่านและบอกว่ามีเรื่องด่วนต้องรายงาน”“มีเรื่องด่วนอะไรรึ?”หรงหย่าส่ายหัว “ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน ท่านไปดูก่อนเถิด”ซูชิงอู่สั่งให้คนพาผู้ส่งข่าวเข้ามาทันทีนางจ้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 927
เลือดของแมลงวันติดอยู่ที่มือของซูชิงอู่ส่งกลิ่นแปลก ๆ ออกมาเมื่อซูชิงอู่มองชัด ๆ นางก็ได้รู้ว่ามันไม่ใช่แมลงวันแต่เป็น…แมลงมีปีกชนิดหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายแมลงวันปากของแมลงมีความคมมาก สามารถเจาะทะลุขนของสัตว์บางชนิดได้ง่าย ทว่าแมลงมีปีกชนิดนี้ไม่สนใจมนุษย์และจะกัดเฉพาะสัตว์เท่านั้นที่แท้นี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้สัตว์ในเมืองหลวงบ้าคลั่งในช่วงหลายวันนี้!ซูชิงอู่ยังสังเกตเห็นว่ายุงเหล่านี้ถูกพิษและเมื่อพวกมันแพร่พันธุ์ ในไข่ก็มีสารพิษดังกล่าวติดไปด้วยขอเพียงแมลงเหล่านี้ยังกัดสัตว์ต่อไป สารพิษก็จะค่อย ๆ สะสมทีละน้อยสุดท้ายก็ถึงขั้นทำให้เสียสติ!คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มีเจตนาชั่วร้ายหากนางไม่ค้นพบสิ่งนี้ก่อน เกรงว่าม้าศึกทั้งหมดจะต้องตายไปด้วยความบ้าคลั่งอีกทั้งยังไม่อาจทราบสาเหตุได้แน่นอนว่าม้าศึกเป็นส่วนสำคัญในกองทัพ หากทหารม้าเสียม้าไป ก็คงไม่ต่างไปจากคนอ่อนแอไร้ค่า...ซูชิงอู่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว“นำม้าทุกตัวไปไว้ในที่ปิดและหาทางฆ่าแมลงมีปีกเหล่านี้ให้สิ้นเสีย”รองแม่ทัพที่ติดตามนางมารีบจำคำสั่งนี้เอาไว้ทันที“รับทราบพ่ะย่ะค่ะพระชายา!”เขาก็รีบกระจายคำสั่งออก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 926
เมื่อเย่เสวียนถิงได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น “ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบ”ซูชิงอู่ส่ายหัวทันที “ยาพิษนี้คงไม่ได้อยู่ในอาหารสัตว์ อีกทั้งเมื่อมาลองคิดดู สัตว์ป่าจำนวนมากที่อยู่ใกล้เมืองหลวง รวมไปถึงม้าศึกล้วนติดพิษกันหมด มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่ไม่เป็นอะไร นี่เป็นเรื่องที่แปลกมาก และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือไม่มีใครสามารถวางยาพิษม้าศึกในเมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ ”การวิเคราะห์ของซูชิงอู่นั้นสมเหตุสมผลมาก แม้แต่เย่เสวียนถิงเองก็ขมวดคิ้วขึ้นมาหากหาสาเหตุไม่พบก็แก้ปัญหาไม่ได้แม้จะรักษาม้าหนึ่งในนั้นจนหายขาด แต่ก็จะกลับมามีอาการเดิมในอีกไม่ช้าไม่ไกลกันนักก็มีนายทหารระดับสูงนายหนึ่งวิ่งเข้ามาเขาหอบหายใจและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ทำการตรวจสอบเสบียงอาหารแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”“น้ำล่ะ?”“ตรวจสอบน้ำแล้วเช่นกัน ไม่มีร่องรอยของการวางยาพิษเลยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินรายงาน เย่เสวียนถิงก็ขมวดคิ้วหนักกว่าเก่าคราวนี้แย่แล้วสิซูชิงอู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ช่วยทำให้ม้าทุกตัวสงบลงก่อนได้หรือไม่ เดี๋ยวข้าจะเข้าไปดูรางอาหารม้าเอง”“ได้พ่ะย่ะค่ะพระชายา กรุณารอสักครู่ ก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 925
เริ่มแรก เขาสงสัยในเรื่องที่ซูชิงอู่เคยพูดจนเกิดความคิดจินตนาการบางส่วนขึ้นมา เรียกได้ว่าตอนกลางวันก็เอาแต่นึกถึง ตกกลางคืนก็เก็บมาฝันอีกแต่เขาไม่เคยได้ยินซูชิงอู่พูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยจริง ๆเนื่องจากความฝันนั้นมันดูเพ้อเจ้อเกินไป เย่เสวียนถิงจึงไม่พูดออกมา เพราะกลัวว่ามันจะเป็นการเพิ่มภาระให้กับซูชิงอู่อย่างไม่มีเหตุผลหลายวันมานี้ซูชิงอู่อาศัยอยู่กับลูกน้อยทั้งสามของนางเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่นางห่างพวกเขาไปนานเด็ก ๆ ที่เพิ่งจะอายุได้ไม่กี่เดือนแต่กลับต้องห่างจากอ้อมอกของพ่อแม่ นั่นทำให้ซูชิงอู่รู้สึกผิดขึ้นมาดังนั้นนางจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องภายนอกมากนักทันใดนั้นนางก็นึกอะไรออกและถามว่า “เสวียนถิง ช่วงนี้หมาป่าเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?”เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ไม่ได้มีเพียงสัตว์ร้าย แต่ยังกระทบไปถึงม้าศึกด้วย ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงเริ่มไม่เชื่อฟังคำสั่งกัน”“เดี๋ยวข้าจะไปตรวจสอบเรื่องนี้เสียหน่อย”ซูชิงอู่รู้สึกได้โดยไม่รู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้เรื่องจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยและไม่มีผลกระทบกับมนุษย์มากนัก แต่นางก็รู้สึกอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 924
ทันใดนั้นหมอหลวงซุนก็เหมือนจะคิดอะไรออก “เหมือนกับตอนที่พระชายาใช้ดอกไม้ชนิดหนึ่งเพื่อทำให้ม้าพยศคลั่งใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“อืม ทำนองนั้นแหละ”สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่นางพบในเภสัชตำรับ และหากใช้มัน ผลลัพธ์ที่ได้จะน่าทึ่งมากแม้ลงมือไปอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่มีใครจับได้ปรมาจารย์มือวางพิษที่แท้จริงคือผู้ที่วางยาพิษโดยไม่ทิ้งหลักฐานใด ๆ เอาไว้“ขอบพระทัยพระชายาสำหรับคำชี้แนะ หลังจากที่ได้พูดคุยกับท่าน กระหม่อมก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ซูชิงอู่ปิดเภสัชตำรับ “ข้าท่องเภสัชตำรับนี้จนจำขึ้นใจ และเข้าใจเนื้อหาด้านในได้คร่าว ๆ เพียงแต่ยังไม่พบวิธีที่จะไขความลับที่อยู่ในนั้น หวังว่าท่านจะช่วยเรื่องนี้ได้”คราวนี้ ทุกคนเชื่อมั่นในคำพูดของซูชิงอู่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้สนใจ แต่พระชายากลับนำมาใช้งานได้ถึงขั้นนี้ ยังมีอะไรที่ต้องพูดกันอีกหรือ?ตาแก่เช่นพวกเขาที่อาศัยว่าตนอายุมากทำตัวอาวุโสดูถูกผู้อื่นนั้นเทียบเทียมพระชายาไม่ได้เลย!หลังจากที่ซูชิงอู่อธิบายเรื่องนี้จบ นางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและแอบหลบออกมาทางประตูใหญ่นางกลัวว่าคนเหล่านั้นจะถามนางว่านางศึกษาเรียนรู้ทักษะทางการ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 923
หมอหลวงซุนขมวดคิ้วเล็กน้อย“อย่าพูดไร้สาระ นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร? พระชายาไม่จำเป็นต้องโกหกพวกเราเลย โกหกพวกเราไปแล้วนางจะได้ประโยชน์อะไร?”คำพูดนี้ก็ถือว่ามีเหตุผลทุกคนต่างพูดไม่ออกทำได้แค่นั่งเงียบ ๆ แล้วพลิกหน้าอ่านต่อไปพลิกหน้ากระดาษตั้งแต่เช้าจรดค่ำ และอ่านจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นตำราทั้งเล่มถูกอ่านจนจบอย่างรวดเร็ว ทุกคนในสำนักหมอหลวงไม่ได้นอนมาสองวันสองคืน และตอนนี้ทุกคนดูเหนื่อยและมีสีหน้าทรุดโทรมเมื่ออ่านหน้าจนถึงสุดท้าย แม้แต่หมอหลวงซุนก็ตกอยู่ในความเงียบเพราะเภสัชตำรับเล่มนี้บันทึกเฉพาะโรคและวัตถุดิบยาที่ธรรดาทั่วไปมาก ๆ บางส่วนเท่านั้นข้อแตกต่างเพียงหนึ่งเดียวคือผู้อาวุโสเช่นพวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับวัตถุดิบยาหลายประเภทและพัฒนาแนวคิดใหม่ ๆแม้จะไม่ไร้ประโยชน์ แต่ความคาดหวังกับผลลัพธ์ก็แตกต่างกันมากเลยทีเดียวถึงขั้นทำให้พวกเขาขาดความมั่นใจและอดไม่ได้ที่จะคิดว่านี่น่ะหรือคือเภสัชตำรับที่ตระกูลฟางเฝ้าหวงแหนมานานหลายปี?ดวงตาของหมอหลวงซุนเต็มไปด้วยสีแดงก่ำที่เกิดจากการอดนอน“ในเมื่อเภสัชตำรับของตระกูลฟางไร้ประโยชน์ เช่นนั้นพระชายาไปเรียนรู้ทักษะด้านการแพทย์มา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 922
“นี่คือวัตถุดิบยาและปริมาณที่คนผู้นั้นทำการวางยา ที่สำนักหมอหลวงของพวกท่านมีสิ่งนี้อยู่แล้ว หากจะทำยาถอนพิษก็คงไม่ใช่เรื่องยากกระมัง”“ไม่ยากพ่ะย่ะค่ะ ไม่ยาก!”หมอหลวงซุนยิ้มร่าราวกับได้รับสมบัติเขามองซูชิงอู่ที่ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่กลับเก่งกาจกว่าเหล่าคนชราเช่นพวกเขาเมื่อรวมกับเภสัชตำรับของตระกูลฟางที่ซูชิงอู่พูดถึง หมอหลวงเฒ่าก็ดีใจจนเนื้อเต้นหากได้เรียนรู้และกลายเป็นคนที่เก่งกาจเหมือนพระชายา ระดับความรู้ของเขาก็จะเพิ่มขึ้นไปด้วยหรือไม่?แต่หมอหลวงซุนไม่เคยรู้เลยว่าทุกสิ่งที่ซูชิงอู่เรียนรู้ไม่ได้มาจากเภสัชตำรับของตระกูลฟางในเภสัชตำรับเล่มนั้นมีความแตกต่างตรงจุดไหน ตัวซูชิงอู่ในตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำแม้ตอนตายไปในชาติก่อน เภสัชตำรับก็ถูกทำลายและไม่มีใครเห็นความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นจุดเด่นเพียงหนึ่งเดียวของเภสัชตำรับเล่มนั้นคือบันทึกข้อมูลวัตถุดิบยาจำนวนมากที่คนทั่วไปไม่ทราบและสรรพคุณลับบางส่วนบรรดาผู้อาวุโสของสำนักหมอหลวงพากันมาช่วยคิดค้นยาถอนพิษเพื่อที่จะได้อ่านเภสัชตำรับนั้นเร็ว ๆในที่สุดเช้าวันรุ่งขึ้นยาที่สามารถฟื้นฟูสติของสัตว์ร้ายได้ก็ถูกส่งมาให้ฮ่องเต้
