เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 252
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 253
เช้าวันรุ่งขึ้น จวนตระกูลอันกำลังถูกรื้อค้น เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นและผ่านไปอย่างรวดเร็วทำให้ทุกคนไม่ทันระวัง เมื่ออันซู่หลานกลับมาถึงตัวตระกูลอัน นางก็พบเพียงจวนที่ว่างเปล่าและมีตราประทับอยู่ที่ประตูสาวใช้สองคนที่ถูกบังคับให้ออกจากจวนอัครเสนาบดีพร้อมกับอันซู่หลานต่างตะลึงเช่นกันเมื่อเห็นภาพตรงหน้านี้ "นายหญิง ใต้เท้าและคนอื่น ๆ อยู่ที่ใดเจ้าคะ?"เมื่ออันซู่หลานเห็นข้อความใหญ่ ๆ บนตราประทับ ดูเหมือนว่าร่างกายของนางไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ใบหน้านางซีดเผือด ผมบนศีรษะนางก็ยุ่งเหยิง นางดูอ้างว้างเป็นอย่างมากมือและเท้าของนางเย็นเฉียบ ในที่สุดแล้วตอนนี้นางก็เข้าใจแล้วว่านางได้กระทำเรื่องโง่เขลาเช่นใดในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานับตั้งแต่นางแต่งเข้าจวนอัครเสนาบดี ซูหัวจิ่นก็เชื่อฟังนางเป็นอย่างดี เขาไม่เคยดูถูกนางเพียงเพราะนางมาจากตระกูลที่ไม่ทัดเทียมกับเขา เขาให้นางได้มีหน้ามีตาในจวนอัครเสนาบดี เมื่อเขามาเยี่ยมที่จวนตระกูลอันในช่วงวันหยุด เขายังเตรียมของขวัญมากมายเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาใส่ใจนางมากเพียงใดในฐานะภรรยานางใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในตอนแรก นางพยายามอย่างระมัดระวังเพื่อทำให้ซูหัวจิ่น
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 254
เขาเป็นคนตรงไปตรงมาและเป็นนักสู้ แต่น่าเสียดายที่บุตรชายคนโตเพียงคนเดียวของเขาตกจากหลังม้าระหว่างการออกไปเที่ยวในฤดูใบไม้ผลิไม่นานมานี้ ส่งผลให้ร่างกายครึ่งหนึ่งกลายเป็นอัมพาตหลังจากทราบเรื่องนี้แล้วเขาก็โกรธจนแทบเสียสติ…ขณะที่ซูชิงอู่นึกถึงเรื่องนี้ ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งเดินขึ้นมาจากอีกด้านหนึ่งของซูชิงอู่นางหันศีรษะไปมองในทันที ก่อนจะเห็นว่าเป็นองค์หญิงสี่ เย่หมิงเย่วที่ยิ้มให้นาง ก่อนจะเอ่ยว่า “พระชายาเสวียน ข้าขอนั่งตรงนี้ได้หรือไม่?”ซูชิงอู่มองไปที่ใบหน้าที่กระจ่างและละเอียดอ่อนพอ ๆ กับชื่อของอีกฝ่ายและเป็นการยากที่จะเชื่อมโยงใบหน้านั้นกับผู้ที่อยู่เบื้องหลังการโจมตีเด็กอายุสามขวบที่ได้จากการสอบสวนซูชิงอู่จำได้ว่าคนที่ถูกส่งขึ้นรถม้าให้อภิเษกกับแคว้นฉีตะวันออกในชีวิตครั้งก่อนของนางคือองค์หญิงห้าเย่หลิงจูที่ทั้งเย่อหยิ่งและน่ารำคาญแต่ไม่ใช่เย่หมิงเย่ว บุตรีบุญธรรมที่อ่อนโยนราวกับพระจันทร์ภายใต้การเลี้ยงดูของฮองเฮา“พระชายาเสวียน?”น้ำเสียงของเย่หมิงเย่วนั้นอ่อนโยนราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิที่ปะทะใบหน้านาง ทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจเป็นพิเศษนางเรียกสติอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงแผ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 255
เย่หลิงจูนั่งลงฝั่งตรงข้ามของซูชิงอู่อย่างไม่ลังเลแม้ว่าซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงจะเปลี่ยนตำแหน่งที่นั่งกัน แต่ทั้งสองยังคงนั่งอยู่ระหว่างเย่หลิงจูและเย่หมิงเย่วเย่หลิงจูเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ท่าทางของนางแสดงออกถึงความเย่อหยิ่งและป่าเถื่อน มารดาของนางคือ เต๋อเฟยและปู่ของนางเป็นผู้อาวุโสในราชสำนัก ในฐานะองค์หญิงอันเป็นที่รักที่เอ็นดูของฮ่องเต้แล้วนั้น นางก็มีคนหนุนหลังมากเช่นกันนางเม้มริมฝีปากแล้วพูดกับซูชิงอู่ที่อยู่ข้าง ๆ นางว่า "จากนี้ไปเจ้าอย่าได้ใช้เวลาอยู่กับสตรีหน้าซื่อใจคดเช่นนั้นอีก"ใบหน้าของเย่หมิงเย่วยิ่งมืดลงเมื่อนางได้ยินเย่หลิงจูพูดไม่ดีต่อนางลับหลังจู่ ๆ ซูชิงอู่ก็เริ่มสนใจองค์หญิงห้าผู้นี้ “ขอบคุณที่ช่วยชี้แนะเพคะ”เมื่อองค์หญิงห้าได้ยินคำพูดนี้ นางก็เหลือบมองซูชิงอู่ และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าพระชายาเสวียนน่าพึงพอใจในสายตานางแน่นอนว่าใครก็ตามที่ไม่ต้องการข้องเกี่ยวกับเย่หมิงเย่วแล้วนั้นนางล้วนถูกตาต้องใจ ทันใดนั้นก็มีร่างสองร่างเดินเข้ามาที่ประตูอีกครั้ง เย่ชิวหมิงและเย่อวิ๋นถูเดินขึ้นไปหาฮ่องเต้แล้วโค้งคำนับพร้อมกัน“กระหม่อมขอแสดงความเคารพฝ่าบาท”ฮ่องเต้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 256
ไม่มีทางที่จะปฏิเสธได้เลยหากวันนี้ไม่ใช่วันฉลองปีใหม่ เขาคงจะไม่สามารถออกมาจากจวนอ๋องอวิ๋นได้ขาที่บาดเจ็บนั้นแม้พักฟื้นมากกว่าครึ่งเดือนก่อนจะกลับมาเดินได้ แต่การเดินของเขาไม่ค่อยมั่นคงนัก และตอนนี้เขาก็ถูกเย่ชิวหมิงเอาเปรียบและทำให้อับอายโดยใช้ทุกวิธีที่ทำได้แม้เย่อวิ๋นถูจะโกรธมาก แต่เขาก็ต้องยอมทนกล้ำกลืนตอนนี้ตระกูลมู่หรงกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ ในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้หากก้มหัวได้ก็ต้องทำ“เสด็จพี่ใหญ่กล่าวมาเช่นนี้ ทำเอาน้องสามเองก็อยากชมความยิ่งใหญ่ของท่านด้วยเสียแล้ว”เย่ชิวหมิงเลิกคิ้ว “ข้ากับเจ้าก็อยู่ด้วยกันตลอดทั้งปี หากเจ้าอยากจะชมก็มีโอกาสอยู่เสมอ ไม่จำเป็นต้องเป็นที่งานเลี้ยงครอบครัวหรอก น้องสามว่าเช่นนั้นหรือไม่?”สองพี่น้องต่างพากันเรียกร้องความสนใจผู้คนมากมายให้มาชม แต่กลับไม่มีใครกล้าแสดงความคิดเห็นตามใจปากดูท่าว่าหนึ่งในสองคนนี้มีแนวโน้มที่จะได้สืบทอดราชบัลลังก์มากที่สุดส่วนเย่เสวียนถิง เขายังคงเป็นคนพิการในความคิดของทุกคน และอำนาจที่คอยหนุนหลังเขาไม่ได้หยั่งรากลึกเท่ากับของตระกูลเจียวและตระกูลมู่หรงเขาจึงไม่เข้าใกล้เกณฑ์ที่เหมาะสมกับตำแหน่งรัช
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 257
เสือขาวถูกขังไว้ในกรง รูปร่างสูงใหญ่และดุร้ายของมันทำให้ผู้คนในวังหลายคนแตกฮือเหล่าพระชายาต่างมองไปที่เสือขาวอย่างหวาดกลัวและตั้งตารอที่จริงพวกนางส่วนใหญ่จะได้เห็นสัตว์ร้ายชนิดนี้จากระยะไกลเท่านั้น แต่ตอนนี้มันอยู่ใกล้พวกนางมาก จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮ่องเต้“ใช่แล้ว เสือขาวตัวนี้ได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ซึ่งแสดงให้เห็นว่าอ๋องเสวียนได้ทุ่มเทดูแลมันอย่างเต็มที่”เย่เสวียนถิงไม่ได้แสดงสีหน้ากับคำเยินยอของฮ่องเต้ทันใดนั้นสถานการณ์ก็คึกคักขึ้นเนื่องจากการปรากฏตัวของเสือขาว ในขณะนั้นเองไทเฮาก็เดินออกมาจากด้านหลังม่านโดยมีราชครูเฒ่าคอยประคองฮ่องเต้ทรงลุกขึ้นพาบรรดาพระชายาและสนมทำความเคารพในทันที “ลูกขอถวายความเคารพเสด็จแม่พ่ะย่ะค่ะ”ซูชิงอู่ที่ยืนขึ้นทำเคารพอยู่ด้วยมองไปยังคนที่เจอตัวได้ยากเช่นไทเฮาเฒ่าผู้นั้นไทเฮาเฒ่าเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน พระเกศาของพระนางเปลี่ยนเป็นสีเทาสนิทอีกทั้งริ้วรอยบนใบหน้าของพระนางไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไป ทว่านางแต่งตัวอย่างหรูหราและสง่างามอย่างยิ่ง ทำให้ทรงดูอ่อนกว่าวัยไปมากท่า
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 258
โชคดีที่ซูชิงอู่ไม่ได้เพิกเฉยต่อพันธมิตรของตัวเองหลังจากการฝึกฝนในช่วงนี้ เสือขาวก็ไม่ทำร้ายคนตามใจชอบแล้วเย่ชิวหมิงที่ยืนอยู่ต่อหน้าเสือขาว เมื่อเห็นว่ามันไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายเขา เขาจึงรู้สึกโล่งใจคนที่อยู่ข้าง ๆ ยื่นเชือกคล้องคอเสือให้เขาเย่ชิวหมิงใช้มือลูบหัวเสือโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็ลูบอีกครั้ง…จนกระทั่งไป๋เฟิงรู้สึกรำคาญเขาจึงถอนมือออก จากนั้นก็มองไปยังทิศทางของฮ่องเต้เฒ่า หลังพระองค์พยักหน้าให้ เขาก็พลิกตัวขึ้นนั่งบนหลังเสือขณะที่เขานั่งบนหลังของไป๋เฟิง เย่ชิวหมิงก็รู้สึกว่าที่ผ่านมาการที่เขายอมเป็นแพะรับบาปนั้นคุ้มค่าเพียงใด!ชาตินี้เขาได้เป็นหนึ่งในคนที่มีโอกาสขี่หลังเสือด้วย!มีสายตานับไม่ถ้วนจับจ้องมาที่เขา ทันใดนั้นเย่ชิวหมิงก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนอาจกล่าวได้ว่าตลอดชีวิตของเขา เย่ชิวหมิงไม่เคยอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้เลยแม้แต่วันเดียวเมื่อก่อนคนที่มักจะเปล่งประกายตามงานหรือโอกาสต่าง ๆ ก็คือเย่อวิ๋นถูฮ่องเต้เฒ่าทรงยืนขึ้นพร้อมตรัสออกตัวว่า “เอาล่ะทำได้ดีมาก เขาคือลูกของข้าจริง ๆ ท่านลุงเห็นแล้วหรือไม่? เสือขาวตัวนี้หายาก อีกทั้งในหมู่สัตว์ร้ายด้วยกันยังมีน
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 259
ไม่คาดคิดว่าในตอนนี้สัตว์ร้ายจะกล้าร้องคำรามใส่เขาสีหน้าของเย่อวิ๋นถูดูไม่สู้ดีนัก แต่เขาก็ไม่ได้ถอยแม้แต่ก้าวเดียวคนที่อยู่ใกล้ ๆ จับโซ่ที่ล่ามเสือขาวเอาไว้ ทำให้ทุกอย่างอยู่ในระยะที่ปลอดภัยดวงตาของเย่อวิ๋นถูมีแววดุร้าย เขายิ้มมุมปากเขาแอบหันข้างมองไปยังฮ่องเต้เฒ่าที่นั่งอยู่บนสุดฮ่องเต้เฒ่าเชิดคางขึ้นเล็กน้อย ดวงตาของพระองค์เต็มไปด้วยปริศนา จากนั้นจึงทรงพยักหน้าเล็กน้อยทันใดนั้นเย่อวิ๋นถูก็ก้าวไปข้างหน้า คว้าเชือกแล้วพลิกตัวขึ้นบนหลังเสือดวงตาของเสือขาวเบิกกว้าง อีกทั้งยังมีท่าทีต่อต้าน มันถึงกับจะอ้าปากใหญ่ ๆ กัดเย่อวิ๋นถูเมื่อเห็นท่าทางที่ดุร้ายของเสือขาว หลายคนก็ถอนหายใจ“เสือขาวตัวนี้ดุร้ายเสียจริง ขอองค์ชายสามอย่าได้รับบาดเจ็บเลยเถอะ…”“ดูสิดู องค์ชายสามขี่หลังเสือขาว!”มีคนอุทานเพราะเห็นว่าเย่อวิ๋นถูกำลังขี่หลังเสือ ทว่าเสือขาวที่แข็งแรงมีชีวิตชีวากลับตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ในขณะนี้ ราวกับมันกำลังถูกบางอย่างกระตุ้นอย่างรุนแรงเม็ดเหงื่อเย็นไหลออกมาบนหน้าผากของเย่อวิ๋นถู แต่เขาก็ไม่ได้รีบลงมาจากหลังเสือ แต่กลับเงยหน้ามองเย่ชิวหมิงด้วยท่าทียั่วยุเย่อวิ๋นถูเยาะ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 260
เดิมทีทรงคิดว่าเย่ชิวหมิงจะสามารถทำให้พระองค์ภูมิใจได้ แต่ไม่คาดคิดว่าเสือขาวตัวนี้จะเป็นเพียงแมวป่วยที่ถูกเลี้ยงให้เชื่อง ช่างธรรมดาเสียจริงอาจกล่าวได้ว่าการกระทำของเย่อวิ๋นถูดึงความสนพระทัยของฮ่องเต้เฒ่าที่เอนเอียงไปทางองค์ชายใหญ่กลับมาอีกครั้งเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ขาของเขาจะเจ็บมากกว่าเดิมหลังจากอดทนมานาน แต่เพื่องานเลี้ยงในครอบครัวในวันนี้ก็ยังถือว่าคุ้มค่าซูชิงอู่หลุบตาลงซ่อนความโมโหโกรธาทั้งหมดเอาไว้นางกำจอกด้วยแรงเล็กน้อยเพื่อระงับความคิดบ้า ๆ ที่หมุนวนอยู่ในหัวของนางทว่าในขณะนี้ มีมือใหญ่มากุมมือของนาง ฝ่ามือนั้นเต็มไปด้วยอุณหภูมิที่ร้อนจัดทันใดนั้นนางก็เงยหน้าขึ้นไปเห็นดวงตาเหยี่ยวของเย่เสวียนถิงที่หรี่มองมาเล็กน้อย ริมฝีปากบางของเขาขยับเบา ๆ “อาอู่ รอดูไปก่อน”ซูชิงอู่ตกตะลึง นางมองไปยังเย่อวิ๋นถูและเสือขาวอีกครั้งทันใดนั้น เย่อวิ๋นถูก็ถูกเหวี่ยงออกไปอย่างรุนแรงในขณะที่เขากำลังจะลงจากหลังเสือเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตาจนเขาไม่มีเวลาได้ตั้งตัวหลังของเย่อวิ๋นถูกระแทกเสาอย่างแรง จากนั้นเขาก็ร่วงลงมาอย่างหมดสภาพภาพตรงหน้าเริ่มเลือนลาง“โฮก!”ไป๋
บทล่าสุด
