เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 242
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 243
ซูหัวจิ่นคิดไม่ถึงว่าอันซู่หลานจะตอบโต้อย่างรุนแรงถึงเพียงนี้ เขามองนางที่จากไปด้วยสายตาเย็นชาเช่นนี้ก็ดีบางทีเขาอาจจะต้องสงบสติอารมณ์ลงแล้วคิดว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรคืนนั้น อันซู่หลานพาซูเคอกลับไปยังบ้านบิดามารดาของนางจวนตระกูลอันค่อนข้างใหญ่ ภายในจวนมีทั้งคนชราและหนุ่มสาวหลายคนอาศัยอยู่ด้วยกัน เมื่ออันซู่หลานกลับมาถึงจวน นางก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากพี่สะใภ้ใหญ่ของนาง ด้วยคำพูดยกยอปอปั้นเหล่านั้น “โอ้ ทั้งสองผู้นี้คือซู่หลานและลูกของนางเคอเอ๋อร์ไม่ใช่หรือ? เหตุใดพวกเจ้าจึงกลับมาช้านัก? เกิดสิ่งใดขึ้นอย่างนั้นหรือ?”เมื่ออันซู่หลานได้ยินคำพูดปลอบประโลมจากครอบครัวของนาง แววตาแห่งความคับข้องใจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของนาง นางจึงอดไม่ได้ที่จะพรั่งพรูความในใจออกมาหลังจากที่พี่สะใภ้ใหญ่และพี่สะใภ้รองดึงนางไปยังเรือนข้างจวนจนสุดโถงทางเดิน อันซู่หลานก็อุ้มเคอเอ๋อร์แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมด นางไม่อาจสังเกตเห็นความอิจฉาที่ฉายวาบในแววตาของพี่สะใภ้ทั้งสอง พี่สะใภ้ใหญ่ยิ้มให้นางด้วยสายตาอันอ่อนโยนพร้อมกับพูดว่า "ที่แท้เป็นเพราะเรื่องนี้ พระชายาเสวียนผู้น
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 244
ซูชิงอู่โบกมือ นางหรี่ตาลงเล็กน้อยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "อย่าทำเช่นนี้ แม้ว่าตระกูลอันจะเป็นเพียงมดตัวน้อย แต่ท้ายที่สุดแล้วนี่ก็คือครอบครัวของซูเคอ เช่นนั้นจึงไม่อาจลงมือได้"เมื่อองครักษ์เงาที่สิบเจ็ดได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็ระงับเจตนาสังหารภายในใจ ‘พระชายาใจดีเกินไป…’ทว่าครู่ต่อมา นางก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปว่า "เราต้องทำให้พวกเขาลิ้มรสความสิ้นหวังเสียก่อน จากนั้นจึงค่อยลงมือฆ่า!"เงาที่สิบเจ็ดตะลึงงันเย่เสวียนถิงมองดูสีหน้าโกรธแค้นของซูชิงอู่พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "ข้าสามารถสั่งให้สอบสวนตระกูลอันได้ทันที"ซูชิงอู่เหลือบมองเย่เสวียนถิง สีหน้าของนางอ่อนลงจากเดิมมาก "ท่านอ๋องไม่จำเป็นต้องเข้ามาแทรกแซงในเรื่องนี้ พรุ่งนี้ข้าจะไปยังจวนตระกูลอันด้วยตัวเองเพื่อดูว่าคนเหล่านั้นตั้งใจจะทำอะไร!"เย่เสวียนถิงกังวลเล็กน้อย "ข้าจะให้เจ้าสิบเจ็ดไปกับเจ้า"“ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องลงมือลงแรงถึงเพียงนี้ ท่านมีสิ่งสำคัญอย่างอื่นที่ต้องจัดการในช่วงนี้ เช่นนั้นสิบเจ็บควรอยู่เคียงข้างท่านจะดีกว่า”เย่เสวียนถิงยิ้มบาง ๆ อย่างอ่อนโยน ร่องรอยของความมืดปรากฏขึ้นในดวงตาลึกของเข
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 245
ตอนนี้เป็นเดือนที่สิบสองของฤดูหนาว แต่ปีนี้พายุหิมะมาช้า จึงมีเพียงชั้นน้ำแข็งบาง ๆ ที่ก่อตัวบนพื้นผิวสระบัวเด็ก ๆ หลายคนวิ่งไปยังริมสระบัวเพื่อเล่นกัน เด็กทั้งสามจากตระกูลอันก็มายังบริเวณสระบัวพร้อมกับเคอเอ๋อร์เช่นกัน เด็กน้อยไม่อาจรู้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้มกว้าง โดยคิดไปว่าพี่น้องของเขากำลังเล่นกับเขาอยู่ทว่าในขณะที่เขาเข้าใกล้สระบัว จู่ ๆ ก็มีคนผลักเขาจากด้านหลัง แรงกระแทกนั้นทำให้ร่างของเขาโอนเอน จากนั้นเขาจึงผลัดตกลงบนสระน้ำแข็งทันทีตามมาด้วยเสียงแตกร้าว เด็กตัวน้อยซึ่งมีอายุเพียงสามขวบแสดงสีหน้าตื่นตระหนก ร่างกายของเขาครึ่งหนึ่งอยู่ในน้ำแล้ว เขายื่นมือออกไปหาพี่น้องของเขาบนฝั่งอย่างหมดทางดิ้นรน พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาว่า "ท่านพี่ใหญ่ ท่านพี่หญิง ช่วยเคอเอ๋อร์ด้วย ... "ทว่าเด็กทั้งสามจากตระกูลอันกลับมองดูเขาอย่างเฉยเมยบนชายฝั่ง เห็นได้ชัดว่าความอบอุ่นไม่มีเหมือนเช่นเคยอีกต่อไปแล้ว แม้แต่เด็กโตอายุสิบขวบก็ยังมองเขาด้วยสีหน้าบูดบึ้ง อีกฝ่ายมองไปรอบข้าง ก่อนจะจูงมือพี่น้องอีกสองคนให้หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีเด็กตัวน้อยไม่มีความแข
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 246
“ท่านอา~”ซูชิงอู่เลิกคิ้วพร้อมกับเอ่ยว่า "หืม?"ศีรษะสีดำเล็ก ๆ ของเคอเอ๋อร์โผล่ออกมาจากขนสุนัขจิ้งจอก ดวงตาของเขายังคงมีน้ำตาไหลอยู่ "มีคนผลักเคอเอ๋อร์ เคอเอ๋อร์ก็เลยตกลงไป"เด็กตัวน้อยทั้งรู้สึกเสียใจและวิตกกังวล เมื่อเห็นคนที่ไว้ใจได้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะฟ้องทันที ซูชิงอู่พยักหน้า "อารู้แล้ว"นางไม่ได้ถามว่าใครเป็นคนทำ เพราะ...ไม่จำเป็นกลุ่มคนจากตระกูลอันเฝ้าดูซูชิงอู่เดินออกจากฝูงชนโดยมีเคอเอ๋อร์อยู่ในอ้อมแขนของนาง ทว่าใบหน้าของนางก็ยังไม่ได้เป็นที่น่าจดจำของเหล่าสตรีในเมืองหลวง โดยเฉพาะในจวนของขุนนางระดับล่างเหล่านี้ แน่นอนว่ายศของขุนนางระดับห้านับว่าไม่ได้ต้อยต่ำนัก ผู้คนส่วนใหญ่ต่างก็ยังให้ความเคารพ แต่ใครใช้ที่ทำให้ซูชิงอู่เกิดในจวนของอัครเสนาบดีอีกทั้งยังคุ้นเคยแค่กับขุนนางขั้นหนึ่งและขั้นสองเล่า?“เจ้าเป็นใคร เหตุใดจู่ ๆ ถึงบุกเข้ามาในจวนของข้า?!”ใบหน้าของใต้เท้าอันซีดเผือด แต่เขาไม่กล้าที่จะทำให้ผู้คนเหล่านี้ต้องขุ่นเคืองใจซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะไม่ทำเช่นนั้นตั้งแต่แรกเห็น คนอื่นต่างไม่รู้จักซูชิงอู่ ในขณะที่อันซู่หลานกลับจดจำใบหน้านี้ไม่รู้ลืมหลังจากท
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 247
พี่สะใภ้ทั้งสองของซู่หลานตะโกนเสียงดัง พวกนางทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นด้วยขาที่อ่อนแรง พวกนางถูกองครักษ์หยุดไว้รวมทั้งไม่อาจแม้แต่จะแตะต้องลูก ๆ ของตัวเองได้ พวกนางทำได้แต่เพียงเฝ้าดูเด็กทั้งสามตกลงไปในน้ำเท่านั้น น้ำที่เย็นราวกับน้ำแข็งกลืนร่างเด็ก ๆ เหล่านั้นทันที พี่สะใภ้ใหญ่ของตระกูลอันจ้องมองอย่างโกรธเคือง นางพยายามอย่างยิ่งที่จะรีบเร่งไปหาซูชิงอู่“หยุดนะ พวกเขาเป็นเพียงเด็ก พระชายาเสวียน เหตุใดท่านจึงโหดร้ายไร้เมตตาถึงเพียงนี้? แม้แต่กับเด็กท่านก็ไม่อาจปล่อยไป?”เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ซูชิงอู่ก็เลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วมองไปยังพี่สะใภ้ใหญ่อันที่กำลังพูดอยู่ นางยิ้มมุมปาก จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "นี่โหดร้ายงั้นหรือ? เจ้ายังไม่เคยเห็นความโหดร้ายที่แท้จริงเลย"นางโบกมือเบา ๆ ทันใดนั้น องครักษ์ที่อยู่ด้านหลังก็ดึงเด็กทั้งสามที่กลายเป็นไก่ตกน้ำออกจากสระน้ำแข็งทันทีในวันที่อากาศหนาวจัดในเดือนสิบสอง เด็กทั้งสามตัวสั่นด้วยความหนาวเย็นและไม่อาจส่งเสียงใดได้เลยท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาต่างก็เป็นเพียงเด็ก แต่เคอเอ๋อร์นั้นมีอายุเพียงสามปีเท่านั้น หากเขาตกลงไปในสระน้ำแข็งเช่นนี้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 248
ซูชิงอู่เม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "เพราะว่า... ท่านไม่สมควรได้รับสิ่งนั้น!""ท่าน……"หน้าอกของอันซู่หลานกระเพื่อมด้วยความโกรธ ร่างกายของนางสั่นเทา นางกัดฟันแล้วพูดว่า "พระชายา โปรดอย่าได้รังแกผู้อื่นมากเกินไปนัก หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป พระชายาไม่กลัวคนนอกจะบอกว่าท่านใจยักษ์ใจมา..."มีร่องรอยของการคุกคามในระหว่างคำพูดของนาง ซูชิงอู่จึงตะคอกอย่างเย็นชา "ข้าไม่สนสิ่งที่ผู้อื่นพูด แต่หากใครกล้าพูดจาใส่ร้ายข้าลับหลัง ข้าจะฉีกปากมันให้ขาด!"ดวงตาของอันซู่หลานเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ แต่นางกลับไม่อาจทำอะไรกับซูชิงอู่ได้เลย ดวงตาของพี่สะใภ้ใหญ่และพี่สะใภ้รองอันบวมเป่งจากการร้องไห้ เมื่อเห็นลูก ๆ ของพวกนางทนทุกข์ทรมานอย่างนั้น หัวใจของพวกนางก็ราวกับถูกมีดกรีดแทง ซูชิงอู่มองไปที่อันซู่หลานพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ข้ายังเห็นแก่หน้าท่านในฐานะแม่ของเคอเอ๋อร์ เช่นนั้นข้าจะไม่แตะต้องท่าน"นางจ้องมองไปยังสมาชิกที่เหลือของตระกูลอัน ทันใดนั้น นางก็โบกมือ "โบยพวกเขา!"ใต้เท้าอันคิดไม่ถึงว่าซูชิงอู่จะลงมือกะทันหันเช่นนี้ ราชองครักษ์ที่นางพามาด้วย พวกเขาลงมือกับผู้คนในตระกู
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 249
ดวงตาของซู่หลานเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ นางไม่อาจเงยหน้าขึ้นได้เลยหลังจากถูกตำหนิ นางรีบอธิบายว่า "พี่สะใภ้ ท่านพ่อ ข้าไม่รู้ว่าซูชิงอู่เป็นบ้าอะไร จู่ ๆ นางถึงได้พาผู้คนมาที่จวนของเราได้เช่นไร…”“เจ้าไม่รู้งั้นหรือ เห็นได้ชัดว่าลูกชายของเจ้าสบายดี แต่ซูชิงอู่กลับโยนหลานทั้งสามของเจ้าลงในสระบัว นั่นซึ่งเป็นน้ำเย็น หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับพวกเขา ข้าจะไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่นอน!”ซู่หลานทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย เพียงแค่ชั่วพริบตานางก็ตกเป็นเป้าหมายของการโจมตีจากทุกคน ไม่นานมานี้ จู่ ๆ ทุกคนที่พยายามทำให้นางพอใจก็กลายเป็นเช่นนี้ ซึ่งนั่นทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจ อันซู่หลานลดสายตาลงและออกจากจวนตระกูลอันไปพร้อมกับสาวใช้สองสามคน นางต้องหาทางนำคำอธิบายมาให้ได้ “ท่านอ๋อง มีบางอย่างผิดปกติ!”จู่ ๆ องครักษ์เงาที่สิบเจ็ดก็บุกเข้ามาในคุกใต้ดินของฝ่ายสอบสวนในขณะที่เย่เสวียนถิงกำลังนั่งสอบปากคำนักโทษบนบัลลังก์ไม้ลูกแพรที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อเขาได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวเขาก็หรี่ตาลงและเงยหน้าขึ้น"เกิดอะไรขึ้น?"ในห้องขังเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด สายลับแคว้นอู่ตะวันตกหลายคนที่ถูกจับได้ตรงหน้า พวกเขาต่า
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 250
นิสัยของอันซู่หลานจะสร้างปัญหาใหญ่ให้กับตระกูลซูไม่ช้าก็เร็ว ผู้คนในตระกูลอันไม่ต่างอะไรจากปลิงดูดเลือด และวันหนึ่งพวกเขาจะนำหายนะมาสู่ตระกูลซูสิ่งถูกต้องคือแต่งงานกับภรรยาที่มีคุณธรรม อันซู่หลานเป็นพวกหูเบา อีกทั้งใจของนางก็ลำเอียง นางเชื่อฟังทุกสิ่งที่ตระกูลอันพูด ตระกูลซูของนางไม่ต้องการลูกสะใภ้ที่เหมือนหุ่นเชิดเช่นนี้น่าเสียดายสำหรับเคอเอ๋อร์เขายังคงเป็นเด็กน้อยแต่กลับต้องพรากจากอกแม่ไป ซูชิงอู่หรี่ตาลงพร้อมกับพูดว่า "ในเมื่อพี่ใหญ่ตัดสินใจแล้ว ข้าจะไม่พูดอะไรอื่นอีก แต่ว่าเค่อเอ๋อร์..."ซูหัวจิ่นถอนหายใจพลางพูดว่า "นี่ก็เพื่อประโยชน์ของเขาเช่นกัน ข้าไม่ต้องการให้เรื่องเช่นวันนี้เกิดขึ้นอีก!"ซูหัวจิ่นรู้สึกชาหนึบที่ศีรษะอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อนึกถึงภาพลูกชายตัวน้อยของเขาถูกผลักลงไปในสระน้ำแข็ง สิ่งนี้ทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของเขาขาดลง หากนี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเขาจะไม่โต้เถียงกับอันซู่หลาน เพราะพวกเขาทั้งสองก็อยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้ว…ทว่า ครั้งนี้มันทำให้หัวใจของเขาเย็นชาถึงขีดสุดแล้ว!ลูกชายของเขาเกือบถูกใครบางคนฆ่าตาย แต่อันซู่หลานกลับไม่ได้ติดตามเอาผิดคนในตระกู
บทล่าสุด
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 930
คนขายเนื้อทำสีหน้าหวาดกลัว “คนผู้นี้เลวทรามถึงเพียงนี้เลยรึ?”“เจ้าคอยระวังตัวเอาไว้ก็ไม่เป็นไรแล้ว ทางนั้นตรวจดูเสร็จรึยัง? ไปกันต่อเถิด!”เมื่อกองกำลังทำการค้นหาเสร็จเรียบร้อย คนขายเนื้อก็ยิ้มมุมปากเบา ๆเขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนเหล่านี้จะพบเบาะแสทางตะวันตกของเมืองเร็วถึงเพียงนี้หากเขาไม่ได้เตรียมพร้อมมาก่อนหน้านี้และรีบปลอมตัวโดยไว เขาก็คงจะถูกจับได้ไปแล้วคนขายเนื้อรีบเข้าไปยังพื้นที่ด้านในสุดของร้านเขาเหลือบมองหนอนกู่ที่ซ่อนเอาไว้ในตู้ในหนึ่ง และเมื่อเปิดตู้ใบนั้น ดวงตาของเขาก็ฉายแววน่ากลัวออกมาผ่านมาหลายปี ดูเหมือนโลกภายนอกจะลืมความน่ากลัวของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว เริ่มแรกนั้นพวกเขาได้ครอบครองตำแหน่งระดับสูงของราชวงศ์ในแคว้นต่าง ๆ ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงตำแหน่งในนามแต่มันสามารถแทรกแซงแคว้นนั้น ๆ และพลิกสถานการณ์ได้ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือการแอบเข้าไปในพระราชวังเพื่อช่วยเหลือเจียงเฟยเอ๋อร์หากต้องการเข้าไปในพระราชวังมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาได้ก็ต้องใช้วิธีที่ต่างออกไปบุรุษผู้นั้นออกจากร้านขายเนื้อหมูที่ถูกตรวจค้นเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับปิดประตูร้านแสร้งทำเป็นออกไปทำธุร
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 929
หลังจากซูชิงอู่ส่งชิงอวี่ออกไปก็ยังคงตื่นเต้นอยู่เล็กน้อยซูชิงอู่หาคนมาวาดภาพเหมือนเจ้าอาวาสในปีที่แล้วและส่งต่อให้คนอื่น ๆ เพื่อช่วยกันค้นหา ซึ่งมันก็ผ่านมานานมากแล้ว และมีเพียงชิงอวี่เท่านั้นที่นำข่าวที่ได้รับการยืนยันกลับมาแจ้งนางแม้จะยังไม่ได้เจอคนผู้นั้น แต่ก็หมายความว่านางจะได้รู้ความจริงของการตายของท่านแม่เสียทีหลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ซูชิงอู่ก็ตัดสินใจเดินทางไปทันทีนางอยากไปเจอจิ้งซินผู้นั้นด้วยตนเองและถามเขาว่าเหตุใดตอนนั้นเขาถึงฆ่าท่านแม่ของนาง!คืนเดียวกันนั้นซูชิงอู่ได้พูดคุยเรื่องนี้กับเย่เสวียนถิงเมื่อเย่เสวียนถิงได้รับรู้เรื่องราวก็พยักหน้าเบา ๆ และตัดสินใจอย่างทันทีว่า “ข้าจะส่งคนไปจับเขามาให้เจ้า”ซูชิงอู่ได้ยินอีกฝ่ายตอบง่าย ๆ และห้วนก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงและหัวเราะ“ได้”ตอนนี้มีศิษย์พี่ของเจียงเฟยเอ๋อร์คอยจับตาดูอยู่ในเมืองหลวง ซูชิงอู่จึงไม่สามารถไปหาคนผู้นั้นพร้อมกับชิงอวี่ได้บรรยากาศในเมืองหลวงเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆแม้แต่ฮ่องเต้เช่นเย่ชิวหมิงก็สังเกตเห็นสัญญาณของเหตุการณ์ร้ายแรงบางอย่างที่กำลังจะตามมาเขาเคยได้ยินซูชิงอู่พูดว่าศัตรูที่ซ่อนตัวอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 928
ไป๋เฟิงก้มหัวลงอย่างเชื่อฟัง ราวกับมันได้กลายเป็นแมวตัวใหญ่ไปแล้วซูชิงอู่อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าคงเหนื่อยแย่ วันนี้ทำได้ดีมาก”ในที่สุดก็ได้ใช้ประโยชน์จากไป๋เฟิง สมกับที่เลี้ยงมันมานานไป๋เฟิงยืนขึ้นและอ้าปากหาว ส่วนสิงโตขนทองคำที่อยู่ข้าง ๆ ย่องเข้ามาทางด้านหลังซูชิงอู่ และใช้หัวถูเอวของนางดูเหมือนว่ามันต้องการให้ซูชิงอู่ลูบมันด้วยคนอื่น ๆ มองไปยังซูชิงอู่ที่มีร่างกายบอบบางยืนอยู่ตรงหน้าสัตว์ดุร้ายทั้งสอง พวกเขาทั้งหมดก็พูดไม่ออกอยู่นานนี่มัน...ร้ายกาจเกินไปแล้ว!แม้แต่กลุ่มบุรุษร่างใหญ่เช่นพวกเขาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้สัตว์ดุร้ายทั้งสองแม้แต่ครึ่งก้าว ทว่าซูชิงอู่กลับสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับพวกมันได้อย่างกลมกลืนเหมือนพวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงของนางเมื่อไม่ถูกยุงกัดและกินยาสมุนไพรที่ผสมไว้แล้ว ม้าทุกตัวในสนามฝึกก็สงบลงและกลับสู่ภาวะปกติทันทีที่ซูชิงอู่กลับมาถึงตำหนัก ก็เห็นหรงหย่าวิ่งเข้ามา“พระชายา เมื่อครู่มีคนมาพบท่านและบอกว่ามีเรื่องด่วนต้องรายงาน”“มีเรื่องด่วนอะไรรึ?”หรงหย่าส่ายหัว “ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน ท่านไปดูก่อนเถิด”ซูชิงอู่สั่งให้คนพาผู้ส่งข่าวเข้ามาทันทีนางจ้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 927
เลือดของแมลงวันติดอยู่ที่มือของซูชิงอู่ส่งกลิ่นแปลก ๆ ออกมาเมื่อซูชิงอู่มองชัด ๆ นางก็ได้รู้ว่ามันไม่ใช่แมลงวันแต่เป็น…แมลงมีปีกชนิดหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายแมลงวันปากของแมลงมีความคมมาก สามารถเจาะทะลุขนของสัตว์บางชนิดได้ง่าย ทว่าแมลงมีปีกชนิดนี้ไม่สนใจมนุษย์และจะกัดเฉพาะสัตว์เท่านั้นที่แท้นี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้สัตว์ในเมืองหลวงบ้าคลั่งในช่วงหลายวันนี้!ซูชิงอู่ยังสังเกตเห็นว่ายุงเหล่านี้ถูกพิษและเมื่อพวกมันแพร่พันธุ์ ในไข่ก็มีสารพิษดังกล่าวติดไปด้วยขอเพียงแมลงเหล่านี้ยังกัดสัตว์ต่อไป สารพิษก็จะค่อย ๆ สะสมทีละน้อยสุดท้ายก็ถึงขั้นทำให้เสียสติ!คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มีเจตนาชั่วร้ายหากนางไม่ค้นพบสิ่งนี้ก่อน เกรงว่าม้าศึกทั้งหมดจะต้องตายไปด้วยความบ้าคลั่งอีกทั้งยังไม่อาจทราบสาเหตุได้แน่นอนว่าม้าศึกเป็นส่วนสำคัญในกองทัพ หากทหารม้าเสียม้าไป ก็คงไม่ต่างไปจากคนอ่อนแอไร้ค่า...ซูชิงอู่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว“นำม้าทุกตัวไปไว้ในที่ปิดและหาทางฆ่าแมลงมีปีกเหล่านี้ให้สิ้นเสีย”รองแม่ทัพที่ติดตามนางมารีบจำคำสั่งนี้เอาไว้ทันที“รับทราบพ่ะย่ะค่ะพระชายา!”เขาก็รีบกระจายคำสั่งออก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 926
เมื่อเย่เสวียนถิงได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น “ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบ”ซูชิงอู่ส่ายหัวทันที “ยาพิษนี้คงไม่ได้อยู่ในอาหารสัตว์ อีกทั้งเมื่อมาลองคิดดู สัตว์ป่าจำนวนมากที่อยู่ใกล้เมืองหลวง รวมไปถึงม้าศึกล้วนติดพิษกันหมด มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่ไม่เป็นอะไร นี่เป็นเรื่องที่แปลกมาก และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือไม่มีใครสามารถวางยาพิษม้าศึกในเมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ ”การวิเคราะห์ของซูชิงอู่นั้นสมเหตุสมผลมาก แม้แต่เย่เสวียนถิงเองก็ขมวดคิ้วขึ้นมาหากหาสาเหตุไม่พบก็แก้ปัญหาไม่ได้แม้จะรักษาม้าหนึ่งในนั้นจนหายขาด แต่ก็จะกลับมามีอาการเดิมในอีกไม่ช้าไม่ไกลกันนักก็มีนายทหารระดับสูงนายหนึ่งวิ่งเข้ามาเขาหอบหายใจและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ทำการตรวจสอบเสบียงอาหารแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”“น้ำล่ะ?”“ตรวจสอบน้ำแล้วเช่นกัน ไม่มีร่องรอยของการวางยาพิษเลยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินรายงาน เย่เสวียนถิงก็ขมวดคิ้วหนักกว่าเก่าคราวนี้แย่แล้วสิซูชิงอู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ช่วยทำให้ม้าทุกตัวสงบลงก่อนได้หรือไม่ เดี๋ยวข้าจะเข้าไปดูรางอาหารม้าเอง”“ได้พ่ะย่ะค่ะพระชายา กรุณารอสักครู่ ก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 925
เริ่มแรก เขาสงสัยในเรื่องที่ซูชิงอู่เคยพูดจนเกิดความคิดจินตนาการบางส่วนขึ้นมา เรียกได้ว่าตอนกลางวันก็เอาแต่นึกถึง ตกกลางคืนก็เก็บมาฝันอีกแต่เขาไม่เคยได้ยินซูชิงอู่พูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยจริง ๆเนื่องจากความฝันนั้นมันดูเพ้อเจ้อเกินไป เย่เสวียนถิงจึงไม่พูดออกมา เพราะกลัวว่ามันจะเป็นการเพิ่มภาระให้กับซูชิงอู่อย่างไม่มีเหตุผลหลายวันมานี้ซูชิงอู่อาศัยอยู่กับลูกน้อยทั้งสามของนางเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่นางห่างพวกเขาไปนานเด็ก ๆ ที่เพิ่งจะอายุได้ไม่กี่เดือนแต่กลับต้องห่างจากอ้อมอกของพ่อแม่ นั่นทำให้ซูชิงอู่รู้สึกผิดขึ้นมาดังนั้นนางจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องภายนอกมากนักทันใดนั้นนางก็นึกอะไรออกและถามว่า “เสวียนถิง ช่วงนี้หมาป่าเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?”เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ไม่ได้มีเพียงสัตว์ร้าย แต่ยังกระทบไปถึงม้าศึกด้วย ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงเริ่มไม่เชื่อฟังคำสั่งกัน”“เดี๋ยวข้าจะไปตรวจสอบเรื่องนี้เสียหน่อย”ซูชิงอู่รู้สึกได้โดยไม่รู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้เรื่องจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยและไม่มีผลกระทบกับมนุษย์มากนัก แต่นางก็รู้สึกอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 924
ทันใดนั้นหมอหลวงซุนก็เหมือนจะคิดอะไรออก “เหมือนกับตอนที่พระชายาใช้ดอกไม้ชนิดหนึ่งเพื่อทำให้ม้าพยศคลั่งใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“อืม ทำนองนั้นแหละ”สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่นางพบในเภสัชตำรับ และหากใช้มัน ผลลัพธ์ที่ได้จะน่าทึ่งมากแม้ลงมือไปอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่มีใครจับได้ปรมาจารย์มือวางพิษที่แท้จริงคือผู้ที่วางยาพิษโดยไม่ทิ้งหลักฐานใด ๆ เอาไว้“ขอบพระทัยพระชายาสำหรับคำชี้แนะ หลังจากที่ได้พูดคุยกับท่าน กระหม่อมก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ซูชิงอู่ปิดเภสัชตำรับ “ข้าท่องเภสัชตำรับนี้จนจำขึ้นใจ และเข้าใจเนื้อหาด้านในได้คร่าว ๆ เพียงแต่ยังไม่พบวิธีที่จะไขความลับที่อยู่ในนั้น หวังว่าท่านจะช่วยเรื่องนี้ได้”คราวนี้ ทุกคนเชื่อมั่นในคำพูดของซูชิงอู่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้สนใจ แต่พระชายากลับนำมาใช้งานได้ถึงขั้นนี้ ยังมีอะไรที่ต้องพูดกันอีกหรือ?ตาแก่เช่นพวกเขาที่อาศัยว่าตนอายุมากทำตัวอาวุโสดูถูกผู้อื่นนั้นเทียบเทียมพระชายาไม่ได้เลย!หลังจากที่ซูชิงอู่อธิบายเรื่องนี้จบ นางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและแอบหลบออกมาทางประตูใหญ่นางกลัวว่าคนเหล่านั้นจะถามนางว่านางศึกษาเรียนรู้ทักษะทางการ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 923
หมอหลวงซุนขมวดคิ้วเล็กน้อย“อย่าพูดไร้สาระ นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร? พระชายาไม่จำเป็นต้องโกหกพวกเราเลย โกหกพวกเราไปแล้วนางจะได้ประโยชน์อะไร?”คำพูดนี้ก็ถือว่ามีเหตุผลทุกคนต่างพูดไม่ออกทำได้แค่นั่งเงียบ ๆ แล้วพลิกหน้าอ่านต่อไปพลิกหน้ากระดาษตั้งแต่เช้าจรดค่ำ และอ่านจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นตำราทั้งเล่มถูกอ่านจนจบอย่างรวดเร็ว ทุกคนในสำนักหมอหลวงไม่ได้นอนมาสองวันสองคืน และตอนนี้ทุกคนดูเหนื่อยและมีสีหน้าทรุดโทรมเมื่ออ่านหน้าจนถึงสุดท้าย แม้แต่หมอหลวงซุนก็ตกอยู่ในความเงียบเพราะเภสัชตำรับเล่มนี้บันทึกเฉพาะโรคและวัตถุดิบยาที่ธรรดาทั่วไปมาก ๆ บางส่วนเท่านั้นข้อแตกต่างเพียงหนึ่งเดียวคือผู้อาวุโสเช่นพวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับวัตถุดิบยาหลายประเภทและพัฒนาแนวคิดใหม่ ๆแม้จะไม่ไร้ประโยชน์ แต่ความคาดหวังกับผลลัพธ์ก็แตกต่างกันมากเลยทีเดียวถึงขั้นทำให้พวกเขาขาดความมั่นใจและอดไม่ได้ที่จะคิดว่านี่น่ะหรือคือเภสัชตำรับที่ตระกูลฟางเฝ้าหวงแหนมานานหลายปี?ดวงตาของหมอหลวงซุนเต็มไปด้วยสีแดงก่ำที่เกิดจากการอดนอน“ในเมื่อเภสัชตำรับของตระกูลฟางไร้ประโยชน์ เช่นนั้นพระชายาไปเรียนรู้ทักษะด้านการแพทย์มา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 922
“นี่คือวัตถุดิบยาและปริมาณที่คนผู้นั้นทำการวางยา ที่สำนักหมอหลวงของพวกท่านมีสิ่งนี้อยู่แล้ว หากจะทำยาถอนพิษก็คงไม่ใช่เรื่องยากกระมัง”“ไม่ยากพ่ะย่ะค่ะ ไม่ยาก!”หมอหลวงซุนยิ้มร่าราวกับได้รับสมบัติเขามองซูชิงอู่ที่ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่กลับเก่งกาจกว่าเหล่าคนชราเช่นพวกเขาเมื่อรวมกับเภสัชตำรับของตระกูลฟางที่ซูชิงอู่พูดถึง หมอหลวงเฒ่าก็ดีใจจนเนื้อเต้นหากได้เรียนรู้และกลายเป็นคนที่เก่งกาจเหมือนพระชายา ระดับความรู้ของเขาก็จะเพิ่มขึ้นไปด้วยหรือไม่?แต่หมอหลวงซุนไม่เคยรู้เลยว่าทุกสิ่งที่ซูชิงอู่เรียนรู้ไม่ได้มาจากเภสัชตำรับของตระกูลฟางในเภสัชตำรับเล่มนั้นมีความแตกต่างตรงจุดไหน ตัวซูชิงอู่ในตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำแม้ตอนตายไปในชาติก่อน เภสัชตำรับก็ถูกทำลายและไม่มีใครเห็นความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นจุดเด่นเพียงหนึ่งเดียวของเภสัชตำรับเล่มนั้นคือบันทึกข้อมูลวัตถุดิบยาจำนวนมากที่คนทั่วไปไม่ทราบและสรรพคุณลับบางส่วนบรรดาผู้อาวุโสของสำนักหมอหลวงพากันมาช่วยคิดค้นยาถอนพิษเพื่อที่จะได้อ่านเภสัชตำรับนั้นเร็ว ๆในที่สุดเช้าวันรุ่งขึ้นยาที่สามารถฟื้นฟูสติของสัตว์ร้ายได้ก็ถูกส่งมาให้ฮ่องเต้
