บทที่ 246

“ท่านอา~”

ซูชิงอู่เลิกคิ้วพร้อมกับเอ่ยว่า "หืม?"

ศีรษะสีดำเล็ก ๆ ของเคอเอ๋อร์โผล่ออกมาจากขนสุนัขจิ้งจอก ดวงตาของเขายังคงมีน้ำตาไหลอยู่ "มีคนผลักเคอเอ๋อร์ เคอเอ๋อร์ก็เลยตกลงไป"

เด็กตัวน้อยทั้งรู้สึกเสียใจและวิตกกังวล เมื่อเห็นคนที่ไว้ใจได้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะฟ้องทันที

ซูชิงอู่พยักหน้า "อารู้แล้ว"

นางไม่ได้ถามว่าใครเป็นคนทำ เพราะ...ไม่จำเป็น

กลุ่มคนจากตระกูลอันเฝ้าดูซูชิงอู่เดินออกจากฝูงชนโดยมีเคอเอ๋อร์อยู่ในอ้อมแขนของนาง ทว่าใบหน้าของนางก็ยังไม่ได้เป็นที่น่าจดจำของเหล่าสตรีในเมืองหลวง

โดยเฉพาะในจวนของขุนนางระดับล่างเหล่านี้

แน่นอนว่ายศของขุนนางระดับห้านับว่าไม่ได้ต้อยต่ำนัก ผู้คนส่วนใหญ่ต่างก็ยังให้ความเคารพ แต่ใครใช้ที่ทำให้ซูชิงอู่เกิดในจวนของอัครเสนาบดีอีกทั้งยังคุ้นเคยแค่กับขุนนางขั้นหนึ่งและขั้นสองเล่า?

“เจ้าเป็นใคร เหตุใดจู่ ๆ ถึงบุกเข้ามาในจวนของข้า?!”

ใบหน้าของใต้เท้าอันซีดเผือด แต่เขาไม่กล้าที่จะทำให้ผู้คนเหล่านี้ต้องขุ่นเคืองใจซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะไม่ทำเช่นนั้นตั้งแต่แรกเห็น

คนอื่นต่างไม่รู้จักซูชิงอู่ ในขณะที่อันซู่หลานกลับจดจำใบหน้านี้ไม่รู้ลืม

หลังจากท