บทที่ 243

ซูหัวจิ่นคิดไม่ถึงว่าอันซู่หลานจะตอบโต้อย่างรุนแรงถึงเพียงนี้ เขามองนางที่จากไปด้วยสายตาเย็นชา

เช่นนี้ก็ดีบางทีเขาอาจจะต้องสงบสติอารมณ์ลงแล้วคิดว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร

คืนนั้น อันซู่หลานพาซูเคอกลับไปยังบ้านบิดามารดาของนาง

จวนตระกูลอันค่อนข้างใหญ่ ภายในจวนมีทั้งคนชราและหนุ่มสาวหลายคนอาศัยอยู่ด้วยกัน

เมื่ออันซู่หลานกลับมาถึงจวน นางก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากพี่สะใภ้ใหญ่ของนาง ด้วยคำพูดยกยอปอปั้นเหล่านั้น

“โอ้ ทั้งสองผู้นี้คือซู่หลานและลูกของนางเคอเอ๋อร์ไม่ใช่หรือ? เหตุใดพวกเจ้าจึงกลับมาช้านัก? เกิดสิ่งใดขึ้นอย่างนั้นหรือ?”

เมื่ออันซู่หลานได้ยินคำพูดปลอบประโลมจากครอบครัวของนาง แววตาแห่งความคับข้องใจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของนาง นางจึงอดไม่ได้ที่จะพรั่งพรูความในใจออกมา

หลังจากที่พี่สะใภ้ใหญ่และพี่สะใภ้รองดึงนางไปยังเรือนข้างจวนจนสุดโถงทางเดิน อันซู่หลานก็อุ้ม

เคอเอ๋อร์แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมด

นางไม่อาจสังเกตเห็นความอิจฉาที่ฉายวาบในแววตาของพี่สะใภ้ทั้งสอง

พี่สะใภ้ใหญ่ยิ้มให้นางด้วยสายตาอันอ่อนโยนพร้อมกับพูดว่า "ที่แท้เป็นเพราะเรื่องนี้ พระชายาเสวียนผู้น