Share
บทที่ 226
Related chapter
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 227
ซูชิงอู่พูดทีละคำ “เพราะว่าแม่นมหลินเป็นคนของฮูหยินผู้เฒ่ามาตั้งแต่แรก ใช่หรือไม่เล่า” ฮูหยินผู้เฒ่าซูดูไม่พอใจ “ข้าควรเริ่มอธิบายเรื่องนี้จากตรงไหน?” ซูชิงอู่ไม่สนใจคำแก้ตัวเจ้าเล่ห์ของฮูหยินผู้เฒ่า เสียงของนางเย็นชาราวกับน้ำแข็ง “ท่านรู้ทุกสิ่งที่หลิงซื่อทำ แต่ท่านเมินและแสร้งทำเป็นไม่เห็น ไม่เพียงแต่ท่านไม่พูดอะไรเพื่อช่วยเท่านั้น ท่านยังช่วยหลิงซื่อจัดการข้าด้วย ฮูหยินผู้เฒ่า ข้ามิรู้ว่าข้าทำสิ่งใดให้ท่านมิพอใจตั้งแต่เมื่อใด ทำให้ท่านลำเอียงเสียจนแม้แต่หลานสาวของท่านเองก็มิปล่อยไป!” นางพูดอย่างไม่ไว้หน้า ทำให้สีหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าซูเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน นางมองไปที่ซูชิงอู่แล้วพูดว่า “นั่นเป็นการตัดสินใจของแม่นมหลิน เกี่ยวอันใดกับข้ากัน?”ซูชิงอู่หัวเราะเยาะ “ย่อมสำคัญสิ ข้าสอบปากคำแม่นมหลินเป็นการส่วนตัวแล้ว นางบอกว่าท่านเกลียดแม่ของข้าเพราะบางสิ่งและพยายามฆ่านางหลายครั้ง แม้แต่ข่าวลือของนางกับคนผู้นั้นก็เป็นท่านจงใจแพร่ออกไป…” “ไร้สาระนัก ข้ากับแม่เจ้าจะมีบาดหมางกันด้วยเรื่องอันใด? แม่นมหลินอยากหาทางรอดคนเดียวจึงเสี้ยมความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากั
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 228
อวิ๋นชิงเช็ดเก้าอี้ย้ายไปให้ซูชิงอู่นั่ง และยืนอยู่ข้างหลังนางอย่างเชื่อฟัง ซูชิงอู่มองไปที่ซูเชียนหลิง หลังจากถูกขังอยู่ในห้องนี้มาหลายวัน และได้อยู่กับแม่นมหลินอสรพิษ คาดไม่ถึงเลยว่านางจะยังมีจิตใจดีอยู่ เมื่อนึกย้อนกลับไปชาติที่แล้ว นางร้องขอความเมตตาอย่างสิ้นหวังก่อนจะสิ้นใจ ทว่าซูเชียนหลิงไม่ใช่สตรีที่จะอ่อนข้อให้ง่าย ๆ ซูชิงอู่ยกมุมปากขึ้น นางพอใจกับผลลัพธ์มาก หากแค่ทำให้อีกฝ่ายสติแตก เช่นนั้นจะไปสนุกอะไรกันเล่า... แววตาของซูชิงอู่ทำให้ขนลุกไปทั่วทั้งร่างกาย ดวงตาของซูเชียนหลิงเบิกกว้าง ความกลัวในใจของนางค่อย ๆ ดำดิ่งลงไป ต่อหน้าซูชิงอู่นางรู้สึกเหมือนกลายเป็นหุ่นเชิด และลูกแกะที่รอการเชือด ในขณะที่อีกฝ่ายครุ่นคิดอย่างใจเย็นว่าจะปรุงเนื้อชิ้นนั้นอย่างไรดี... ทันใดนั้นซูชิงอู่ก็พูดออกมา และประโยคแรกที่นางพูดนั้น “แม่ของเจ้าตายแล้ว ข้าฆ่านางเอง” เมื่อซูเชียนหลิงได้ยิน ม่านตาของนางก็หดตัวลง “เจ้าฆ่าแม่ของข้า เจ้าฆ่าแม่ของข้า ข้าจะฆ่าเจ้า!”นางพยุงร่างกายที่อ่อนแอขึ้นจากพื้นโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น พลันพุ่งเข้าไปหาซูชิง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 229
นางให้องค์หญิงผู้มีเกียรติแห่งแคว้นซีอู๋ตะวันตกไปรับลูกค้าในซ่องที่โสมมที่สุด หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป สงสัยนักว่าฮ่องเต้แห่งซีอู๋ตะวันตกจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด เมื่อซูชิงอู่คิดเช่นนี้ ดวงตาของนางก็ฉายแววยิ้มอย่างล้ำลึก นางแอบย้ายซูเชียนหลิงออกไปอย่างเงียบ ๆ ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องนี้ แม้แต่คนรับใช้ในจวนก็ยังมาส่งข้าวที่เหมือนข้าวหมูที่นี่ตรงเวลาและในปริมาณที่เหมาะสมทุกวัน ซูชิงอู่จะกลับมาที่วังหลวงเพื่อติดตามซูเฟยในเวลากลางคืน ส่วนระหว่างวันนางต้องคิดหาวิธีทำเงินดังนั้นจึงยุ่งมาก เพราะยังไงนางมีภาระหนี้สินจำนวนมหาศาลถึงสองแสนห้าหมื่นตำลึงเงิน แม้ว่าอวิ๋นจื่อจะแนะนำให้นางนำเงินออกจากจวนไปจ่ายคืน แต่ซูชิงอู่ก็ไม่เห็นด้วย นางต้องการซื้อของกำนัลให้ผู้อื่น หากนางใช้เงินของท่านอ๋อง เช่นนั้นนางคงอับอายมาก... ทว่านางไม่กังวัลว่าจะหาเงินมาจ่ายไม่ได้ อีกไม่นานโอกาสในการหาเงินจะมาหานางเอง นางจึงไม่รีบร้อน ในชั่วพริบตา พิธีศพวันที่เจ็ดขององค์ชายหกก็ดำเนินไปได้ด้วยดีการตายขององค์ชายเป็นเพียงระลอกคลื่นในทะเลสาบอันเงียบสงบ ไม่ได้ดึงดูดควา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 230
คำพูดเช่นนี้มิเข้าหูฮ่องเต้เท่าไรนัก จึงหรี่ตาลงแล้วพูดว่า “ไม่มีอันใด ข้ามาเยี่ยมหาสนมที่รักของข้ามิได้หรือไร?” เมื่อได้ยินว่าสนมที่รักของข้า ซูเฟยก็ขนลุกไปทั่วร่าง แต่นางยังควบคุมอาการไว้มิแสดงออกไป “ล้อเล่นแล้วเพคะ ฝ่าบาท พระองค์เสด็จมาได้ทุกเมื่อที่ต้องการเพคะ…” ซูเฟยพูดไม่เก่งและนางเป็นคนซื่อ ๆ และไม่เป็นที่โปรดปรานในอดีต นางไม่มีพระโอรส การอยู่ในตำแหน่งที่สูงของนางมิได้กระทบผู้ใด นางจึงมีนิสัยเย็นชาและห่างเหินเช่นนี้ ฮ่องเต้สังเกตการแสดงออกของซูเฟย รู้สึกว่านางไม่สนใจเขาเลย เขาจึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “หรงเอ๋อร์ ข้าละเลยเจ้าในอดีต แต่จากนี้ไปข้าจะมาเยี่ยมเจ้ามากขึ้น…” มือของซูเฟยที่กำลังรินชาอยุ่นั้นพลันสั่นขึ้นมา จากนั้นน้ำชาในกาน้ำชาก็เทล้นออกมาเลอะฮ่องเต้... สีหน้าของซูเฟยเปลี่ยนไปฉับพลัน นางรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วพูดด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “ฝ่าบาท หม่อมฉันมิได้ตั้งใจ หม่อมฉันจะช่วยเช็ดให้เพคะ!” นางหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเสื้อคลุมมังกรของฮ่องเต้ แต่ฮ่องเต้พลันจับข้อมือของนางไว้อากาศค่อนข้างหนาว แม้ดวงอาทิตย์จะส่องแสงเจิดจ้าเห
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 231
ฮ่องเต้ “...” ซูชิงอู่กล่าวต่อ “เป็นการดีกว่าหากงดเบี้ยหวัดเป็นเวลาห้าปีและพักงานสามปีเพคะ” ดวงตาของฮ่องเต้ฉายแววประหลาดใจ แม้ว่าฮ่องเต้จะไม่ได้ปลดอัครเสนาบดีซูออกจากตำแหน่งอย่างเป็นทางการ แต่การสั่งพักงานหนึ่งปีถือเป็นการลงโทษที่ทำให้เขาสูญเสียอำนาจ ท้ายที่สุดแล้ว สถานการณ์ในท้องพระโรงนั้นสามารถเปลี่ยนแปลงได้ในพริบตา หากพลาดการพิจารณาฎีกาไปสองสามวัน ทุกอย่างก็อาจจะเปลี่ยนแปลงไปแล้ว ไม่ต้องพูดถึงอัครเสนาบดีซูที่ดำรงตำแหน่งสูง ความสัมพันธ์และอำนาจในมือของเขาถือเป็นอันดับหนึ่งในเมืองหลวง การถูกพักงานก็เทียบเท่ากับฮ่องเต้ละทิ้งเขาไปแล้ว การจากไปนั้นง่าย แต่การกลับมา… ช่างยากนัก ฮ่องเต้ปิดปากกระแอม “แม่นางน้อยชิงอู่ เจ้าจริงจังรึ?” ซูชิงอู่ยิ้ม “เพคะ ท่านพ่อของหม่อมฉันมักจะพูดเสมอว่าสุขภาพแย่ลง จะดีกว่าหากให้เขาดูแลตัวเองที่บ้านเพคะ” นางหรี่ตาลงเล็กน้อยพลางเป็นประกาย ซูชิงอู่มีเหตุผลที่พูดเช่นนั้น นี่ไม่ใช่การทรยศต่อพ่อของตนตระกูลซูเป็นอัครเสนาบดีของแคว้นหนานเย่มาหลายชั่วอายุคน ตำแหน่งที่อัครเสนาบดีซูยืนหยัดอยู่ได้ทุกวันน
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 232
ตั้งแต่เกิดเหตุกับองค์ชายหก นางก็ไม่มีความคิดใดเกี่ยวกับฮ่องเต้อีกเลย “พี่หญิงซูเฟยอย่าได้กังวลเพคะ ท่านช่วยหม่อมฉันมากแล้ว ปล่อยเรื่องงานเลี้ยงในวังให้หม่อมฉันจัดการเถิดเพคะ” ซูเฟยพยักหน้าเบา ๆ นางมองไปที่ซูชิงอู่ และคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฮุ่ยเฟยอยู่กับข้าคืนนี้ ชิงอู่ เจ้ากลับไปที่จวนแล้วดูว่าท่านอ๋องเสด็จกลับมาหรือยังเถิด ฝ่าบาททรงมอบหมายเรื่องอันตรายให้เขา ตัวข้ารู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไร” “เพคะ” ซูชิงอู่ไม่ปฏิเสธและกลับไปที่จวนในคืนนั้น ดึกมากแล้ว ซูชิงอู่ยังไม่ได้เข้านอน นางนั่งบนหลังคาพลางมองดูดวงเดือนดาราบนท้องฟ้า ชื่นชมดวงจันทร์อันงดงามอย่างแท้จริง จู่ ๆ ก็มีเสียงอยู่นอกประตูจวน นางหรี่ตาและมองไป หลังจากนั้นไม่นานก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่ประตูลานหลัก บุรุษที่อยู่ด้านล่างสวมอาภรณ์สีเข้ม รูปร่างเพรียว สูงและผอม ดูเหมือนเขาจะสังเกตเห็นใครบางคนบนหลังคา เย่เสวียนถิงหยุดเดินและเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาหันมาสบกัน ซูชิงอู่เห็นความประหลาดใจในสีหน้าของเย่เสวียนถิงได้อย่างชัดเจนผ่านแสงจันทร์กระจ่างเขาทะยานขึ้นไปหาซูชิงอู่โดยไม่ลังเล และถอดอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 233
ซูชิงอู่รู้สึกมีความสุขหลังจากยืนยันแล้ว... คืนนั้นนางสะลึมสะลือมากจนไม่รู้ว่าตนหลับไปเมื่อใด ดูเหมือนนางกำลังนอนอยู่บนคลื่นลูกใหญ่ในผืนทะเล... หลังจากที่ร่างกายของนางได้รับการทำความสะอาดอย่างทั่วถึงและสบายมาก ซูชิงอู่ก็หลับตาลงและหลับไป นางไม่รู้เลยว่าบุรุษท่าทางใจดีที่อยู่ข้าง ๆ กำลังจ้องมองใบหน้าของนางอย่างอ่อนโยนพลางกอดรัดนางแนบแน่นยิ่งขึ้น เย่เสวียนถิงเก็บเสื้อผ้าแล้วเดินออกไปนอกประตู มีเงาดำทอดลงมาจากหลังคา “ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ” ท่าทีอ่อนโยนแต่เดิมก็กลายเป็นเย็นชาในทันใด ราวกับน้ำแข็งที่ไร้ไออุ่น เย่เสวียนถิงยืนเอามือไพล่หลัง ร่างเพรียวบางสูงสง่าภายใต้ดวงเดือน แสงจันทราสาดส่องสะท้อนเงาบนใบหน้า “อิ่งอี้ องค์รักษ์เงาลำดับที่หนึ่ง ช่วงนี้พระชายาพบเจออันตรายอันใดหรือไม่?” อิ่งอี้กล่าวว่า “กราบทูลท่านอ๋อง พระชายาสบายดีพ่ะย่ะค่ะ ไม่กี่วันก่อน พระชายาส่งคุณหนูซูไปรับแขกที่อั้นเซียง กระหม่อมยังพบว่ามีคนลอบเข้ามาใกล้จวนอ๋อง แต่จวนอ๋องมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา จึงมิสามารถเข้ามาได้พ่ะย่ะค่ะ” แทบไม่ต้องคิด เขารู้ว่าคนเหล่านั้นต้องเป็นกลุ่มเดียวกับ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 234
เย่เสวียนถิงไม่ได้ดูกลัวเลย “ไม่สำคัญ ไม่มีผู้ใดกล้า” “เพคะ” แม้ว่าซูชิงอู่จะกังวลเล็กน้อย แต่นางไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ เนื่องจากเย่เสวียนถิงพูดเช่นนั้นก็แล้วมันก็จะไม่เป็นไรแน่นอน นางสั่งให้อวิ๋นจื่อและอวิ๋นชิงจัดการดูแลองค์ชายหกให้ดี พยายามไม่ให้คนรับใช้รู้ว่ามีคนที่มีสถานะพิเศษอยู่ในจวน ซูชิงอู่ดูเวลา จากนั้นก็เก็บข้าวของ และวางแผนจะไปหาพี่ชายใหญ่ของนาง วันนี้เป็นปีใหม่และพี่น้องส่วนใหญ่จะใช้เวลาช่วงเย็นที่บ้านของพี่ชายใหญ่ ดังนั้นในช่วงบ่ายเย่เสวียนถิงจึงจัดเวลาเพื่อติดตามซูชิงอู่ไปยังจวนเจ้ากรมของซูหัวจิ่นโดยเฉพาะ ตามที่คาดไว้ วันนี้พี่ชายทั้งสามของตระกูลซูอยู่ที่นี่ เมื่อเห็นซูชิงอู่มาถึง ใบหน้าของพวกเขามีความสุขอย่างเห็นได้ชัด ซูเชียนหมิงอดไม่ได้ที่จะเข้าไปหาซูชิงอู่แล้วยื่นมือออกแล้วลูบหน้าของนาง “น้องหก ไฉนเจ้ามาช้านักเล่า!” ซูชิงอู่หันไปมองเย่เสวียนถิง “ไม่ช้าปานนั้นกระมัง ท่านอ๋องทรงงานยุ่งมาก แต่พระองค์ก็ตั้งใจหาเวลามากับข้าโดยเฉพาะ” เมื่อซูเชียนหมิงได้ยินเช่นนี้ เขาเห็นการแสดงออกของเย่เสวียนถิง สีหน้าของเขาจริงจังขึ
Latest chapter
