บทที่ 205

มหาราชครูมู่หรงมีบุตรชายทั้งหมดสองคน

บัดนี้ที่เย่เสวียนถิงเหยียบย่ำหนึ่งในนั้นจนแหลกสลาย ความเกลียดชังนี้บอกได้เลยว่าคงอยู่ร่วมใต้หล้าเดียวกันไม่ได้แล้ว

ทว่าสำหรับสองฝ่ายที่ถือเป็นศัตรูกันแต่เดิม เหตุการณ์เช่นนี้ก็มีได้ใหญ่อะไร

ดังนั้นเย่เสวียนถิงจึงดูสงบ

ทั้งฮองเฮาและมหาราชครูที่กำลังคร่ำครวญทำให้ฮ่องเต้ถึงกับปวดหัว

เขาจึงต้องรีบจัดการกับเรื่องนี้อย่างหลีกเลี่ยงมิได้ รู้สึกสับสนอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเอ่ยถามว่า “ชิงอู่ เหตุใดจึงมาที่นี่ด้วยเล่า?”

ดวงตาของซูซิงอู่เป็นสีแดงก่ำ นางเงยหน้าขึ้นมองฮ่องเต้ด้วยท่าทีโศกเศร้า

ทันใดนั้นนางก็คุกเข่าลงบนพื้นและสะอื้น “เรื่องนี้เป็นเพราะชิงอู่เพคะ ขอฝ่าบาททรงโปรดอย่าได้ตำหนิท่านอ๋องเลยเพคะ!”

เย่เสวียนถิงเองก็คุกเข่าลงข้าง ๆ ซูชิงอู่ และอธิบายทุกอย่างโดยละเอียด

“เช่นนั้นตัวลูกจึงโกรธมาก จึงให้คนทุบตีคุณชายมู่หรง ไหนเลยจะรู้ว่าคุณชายมู่หรงจะบอบบางถึงเพียงนี้จนทำลายส่วนนั้นของเขาไปโดยมิได้ตั้งใจ”

ดวงตาของมหาราชครูมู่หรงโกรธมากจนแทบจะเปลี่ยนเป็นเขียว

“ท่านอ๋องเสวียนตรัสเรื่องไร้สาระแล้ว หมาย