ตอนที่สอง ไป่เหลียนฮวา

ตอนที่สอง

ไป่เหลียนฮวา

บัวลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว

ที่นี่ที่ไหน ทำไมดูแปลกๆ

เธอมองไปรอบห้องอย่างไม่เข้าใจ

จะว่าเป็นโรงพยาบาลก็ไม่คล้าย หรือว่าไอ้ผู้ชายพวกนั้นจะจับตัวเธอมาขังไว้ที่ไหนสักแห่ง

แล้วเพื่อนคนนั้นล่ะ ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้างนะ

“คุณหนูสามฟื้นแล้ว” เสียงใสใสเสียงหนึ่งดังเข้ามาก่อนที่จะมีผู้หญิงวัยประมาณ30กว่าพุ่งเข้ามาจับมือเธอเอาไว้แล้วพูดจาแปลกๆ

“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกเช่นไรบอกแม่มาได้”

แม่...แม่เหรอ ถึงบัวจะแทบไม่ได้เจอหน้าแม่ แต่ก็พอจำเค้าหน้าได้ว่าไม่ใช่หน้าตาแบบนี้แน่

“ฮวาเอ๋อร์ เจ้าอย่าทำให้แม่ตกใจ เหตุใดเจ้ามองแม่เช่นนี้” ผู้หญิงคนที่เรียกตัวเองว่าแม่ยังคงลูบหน้าลูบตัวบุตรสาวไม่ยอมหยุด

ถึงตอนนี้บัวก็รู้สึกปวดหัวแทบจะระเบิด

นี่มันอะไรกัน ที่นี่ที่ไหน ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ใครคือฮวาเอ๋อร์

โอ๊ย!...ปวดหัวมาก ใครก็ได้ช่วยฉันที

เธอหลับไปด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง กว่าจะตื่นขึ้นมาอีกทีก็เมื่อทั่วบริเวณมืดจนมองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

เธอพยายามตั้งสติคิดทบทวนด้วยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่

ทำไมเธอถึงกลายเป็นฮวาเอ๋อร์อะไรนี่ไปได้

เมื่อลองสัมผัสเนื้อตัวของตัวเองก็ต้องตกใจอีกครั้ง

ทำไมเธอตัวเล็กกว่าเดิม เอวก็เล็กกว่า แขนขาก็เรียวเล็กกว่า

แต่ทรวงอก อืม...ส่วนนี้ต้องยอมรับว่าใหญ่กว่า

แม้บัวจะถือว่ามีรูปร่างดีเพราะต้องดูแลตัวเองอยู่เสมอแต่ด้วยพื้นฐานเดิมซึ่งมีส่วนสูงถึง170ซม. จึงมีสัดส่วนซึ่งสมดุลกับส่วนสูง ไม่ได้ตัวเล็กอ้อนแอ้นอย่างเช่นหญิงสาวนามไป่เหลียนฮวานางนี้

เมื่อสาวใช้อาหนิงเข้ามาดูแลในยามเช้า บัวจึงได้มีโอกาสตะล่อมถามจนได้ความมาว่า

ฮวาเอ๋อร์ หรือไป่เหลียนฮวา เป็นบุตรสาวคนที่สามของขุนนางสกุลไป่ บิดาของนางมีภรรยาสามคน เหตุที่ต้องมีมากก็ด้วยทุกคนคลอดเพียงบุตรีออกมา เขาจึงเพียรพยายามให้มีบุตรชายออกมาสักคนให้ได้

มารดาของไป่เหลียนฮวาเป็นภรรยาคนที่สอง ผู้คนต่างเรียกนางว่าอนุจาง หรือจางซื่อ

ส่วนภรรยาเอกคนแรกคือหลิวซื่อ นางมีบุตรสาวซึ่งหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราอยู่สองนาง อายุไล่เลี่ยกัน คือคุณหนูใหญ่ ไป่หลันฮวาและคุณหนูรอง ไป่เหม่ยฮวา

ส่วนอนุคนสุดท้ายคืออนุหลี่ หรือหลี่ซื่อ มีบุตรสาวอีกคนซึ่งก็คือคุณหนูสี่ ไป่อิงฮวา

ส่วนที่นี่ สถานที่ซึ่งไป่เหลียนฮวากำลังนอนป่วยอยู่ก็คือหอเริงรมย์อันดับหนึ่งของเมืองชิงอัน สถานที่อันเต็มไปด้วยหญิงสาวผู้ให้ความสุขแก่ชายหนุ่มมากหน้าหลายตา

ความจริงนางเป็นถึงคุณหนูสามจึงควรจะได้อยู่ดีมีสุขอยู่ที่จวนสกุลไป่ แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง ทหารจำนวนมากกรูกันเข้าไปจับกุมขุนนางสกุลไป่ด้วยข้อหายักยอกเงินภาษี โดยโทษทัณฑ์ของการยักยอกก็คือประหารชีวิต ริบทรัพย์สมบัติทั้งหมด ส่วนสตรีในสกุลก็โดนจับมาอยู่ในหอเริงรมย์แห่งนี้ไม่ว่าสาวหรือสูงวัย

เฮ้อ...ทำไมโชคร้ายมาตื่นในร่างนี้ได้นะ

อุตส่าห์วิ่งหนีจนโดนรถชน แทนที่จะฟื้นมาเป็นคุณหนูสบายๆกับเขาบ้าง กลับต้องมาอยู่ที่หอเริงรมย์แห่งนี้

บัวคิดว่านี่น่าจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ให้ร่างนี้เสียใจมากจนสิ้นใจ แต่เธอเองก็ยังหาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไมเธอจึงฟื้นตื่นขึ้นมาในร่างของสาวน้อยไป่เหลียนฮวาคนนี้

ทำไมถึงเรียกว่าสาวน้อยหน่ะหรือ ก็เพราะนางมีอายุเพียง16หนาวเท่านั้น ยังอยู่ในวัยแรกแย้มสวยสดงดงาม น้อยกว่าร่างเดิมของบัวถึง5ปี

สาวใช้อาหนิงเล่าว่า ความจริงไป่เหลียนฮวามีคู่หมั้นอยู่แล้วซึ่งตกลงกันไว้ว่าจะเข้าพิธีแต่งงานในปลายปีนี้ แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ชายหนุ่มแซ่เฉาคนนั้นกลับไม่ไยดีคู่หมั้นสาวแม้แต่น้อย แม้เมื่อนางจะรีบวิ่งไปหาเขาทันทีที่รู้ข่าวเรื่องบิดา

อดีตคู่หมั้นหนุ่มของนางไม่แม้แต่จะออกมาพบหน้า เขาส่งคนรับใช้มาบอกถอนหมั้นอย่างใจดำ มารดาของนางตามไปพบนางร้องไห้จนหมดสติอยู่หน้าประตูจวนของคู่หมั้นหนุ่มจึงต้องเป็นฝ่ายพานางกลับมาเองอย่างน่าสงสาร นั่นน่าจะเป็นอีกสาเหตุหนึ่งอันส่งผลให้ไป่เหลียนฮวาเสียใจจนตรอมตรม