เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่9 เจ้าคิดทำสิ่งใด!
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-06 06:22:30“ท่านแม่ทัพ สายแล้วนะเจ้าคะ”
ในที่สุดเสี่ยวเตี๋ยก็นำตัวเองขึ้นบนแท่นประหาร ฉีอิงลอบยิ้มอยู่กับอกของสามี เสียงงัวเงียเหมือนลูกแมวของนาง เป็นการบอกแก่สามีว่าต้องลงดาบเสียที
“บังอาจ! เจ้ากล้าดีเยี่ยงไร จึงเข้ามาในห้องนี้โดยที่ไม่ได้รับอนุญาต เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นผู้ใดกันเสี่ยวเตี๋ย เพียงบ่าวไยหาญกล้าทำเช่นนี้กัน”
ตึก! เสี่ยวเตี๋ยรีบคุกเข่าลงในทันที พร้อมเสียงสะอื้นไห้ปานใจจะขาด ทว่าฉีอิงยังคงนอนหลับตานิ่ง ขยับตัวเพียงเล็กน้อย ยิ่งเป็นการเพิ่มโทสะให้แก่ชายหนุ่ม
“ท่านแม่ทัพ เสี่ยวเตี๋ยเพียงเป็นห่วงท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ” เสี่ยวเตี๋ยละล้ำละลักพูดด้วยน้ำเสียงปนสะอื้น
“ไม่ผิดที่บ่าวจะห่วงใยในตัวนาย แต่เจ้ากลับมิเป็นเช่นนั้น ฮูหยินของข้าคือนายของเจ้า แต่เจ้ากลับบังอาจรบกวนยามหลับของนาง ทั้งยังรุกล้ำเข้ามาในเวลาส่วนของนายเช่นนี้ เจ้าลองบอกข้ามาสิ ว่ามันเหมาะสมหรือไม่”
เสี่ยวเตี๋ยถึงกับหนาวสะท้านไปทั้งกาย นางรู้ชะตาตนเองแล้วในตอนนี้ ว่าอย่างไรเสียก็คงถูกลงทัณฑ์จากแม่ทัพหนุ่มอย่างแน่นอน นับตั้งแต่เข้ามาอยู่ในจวนแห่งนี้ นางมิเคยเห็นท่านแม่ทัพ เอ่ยวาจามีโทสะถึงเพียงนี้สักครั้ง
“ฮูหยิน ชะ...”
“ออกไป!”
สาวใช้ยังมิทันเอ่ยได้จบประโยค เพียงเรียกหานายหญิง ก็ถูกแม่ทัพหนุ่มไล่ในทันที แม้จะมีม่านบางสีขาวขวางกั้นคนบนเตียงอยู่ นางก็รู้ได้เป็นอย่างดี
ว่าสองร่างที่กำลังแนบชิดนั้น ไร้ซึ่งอาภรณ์ปกปิดกาย ความคลั่งแค้นภายในใจลุกโซน ทว่านางมิอาจทำสิ่งใดได้ นอกจากรีบลนลานออกจากห้องไป
เพียงก้าวพ้นประตูออกมา หญิงสาวก็ต้องพบกับสายตาดูแคลนของพ่อบ้านชรากับเสี่ยวเจี้ยน
“เจ้าคิดจะทำสิ่งใดกันแน่ เสี่ยวเตี๋ย”
พ่อบ้านชราเอ่ยถามสาวใช้ของฮูหยิน เขารู้มาตลอดว่า เพราะสิ่งใดที่ทำให้ชีวิตการแต่งงานของผู้เป็นนาย ไม่ลงเอยเสียที ส่วนหนึ่งคืออดีตของท่านแม่ทัพ กับอีกสิ่งคือถูกขัดขวางอยู่เนือง ๆ
วันนี้เห็นทีชะตาของเสี่ยวเตี๋ยคงหมดลงแล้ว เพราะตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา เขาเห็นในสิ่งที่เปลี่ยนไปของฮูหยิน ชัดเจนยิ่งนัก
“ข้ามิได้ทำสิ่งใดเจ้าค่ะ” เสี่ยวเตี๋ยรีบปฏิเสธในทันที พร้อมส่งแววตาน่าสงสาร เพื่อขอความเห็นใจจากคนทั้งสอง
“แล้วเจ้าเข้าไปในห้องของฮูหยินด้วยเหตุใด ในเมื่อฮูหยินมิได้เรียกใช้เจ้าแม้แต่น้อย”
พ่อบ้านชราเอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สายตาที่มองสาวใช้ของนายหญิง ไร้ซึ่งความเห็นใจใด ๆ ทว่าเขารู้สึกรังเกียจเสียมากกว่า
“ข้า...เอ่อ...ข้าไปดูฮูหยินในยามเช้า เช่นทุกวันเท่านั้นเจ้าค่ะ”
เสี่ยวเตี๋ยยังคงหาข้อแก้ตัว แม้จะรู้ว่าคนตรงหน้า มิได้คิดเช่นที่นางเอ่ย แต่จะให้พูดออกมาได้อย่างไร ว่านางหึงหวงในตัวท่านแม่ทัพ หากทำเช่นนั้น เท่ากับนางหันคมดาบเข้าเฉือดคอตนเอง
“ข้าว่าเจ้ารอฟังผลของความทะเยอทะยาน ในสิ่งที่เจ้ามิควรอาจเอื้อมจะดีกว่าเสี่ยวเตี๋ย”
พ่อบ้านชรา หันไปหาเสี่ยวเจี้ยน ก่อนจะพยักหน้าให้แก่หญิงสาว ทั้งคู่จากไปโดยทิ้งคำพูดให้เสี่ยวเตี๋ยได้คิด หากจะโทษผู้ใดก็ควรเป็นตัวของนางเอง ที่ใฝ่สูงจนนำภัยมาสู่ตน
ระหว่างสาวใช้และภรรยา มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าแม่ทัพหนุ่มจะเลือกผู้ใด จะรักกันหรือไม่นั้น มิสำคัญเท่าฐานะที่มีมาแต่เดิม หากเป็นบุรุษบ้านอื่น อาจมิใช่เรื่องยาก ที่จะก้าวขึ้นมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียงหรืออนุ แต่มิใช่กับท่านแม่ทัพจ้านซือถงผู้นี้
จะเดินหมากต้องดูคู่ต่อสู้ มิใช่คิดเพียงว่าตนเองเก่งกาจ แล้วจะคว้าชัยมาไว้ในมืออย่างง่ายดาย น่าเสียดายแทนสาวใช้ผู้นี้นัก มีนายดีแต่มิรู้คุณ เมื่อล้ำเส้นก็ย่อมต้องถูกกำจัด
ฮูหยินในท่านแม่ทัพนั้น มิใช่สตรีไร้หัวอ่อนเช่นในอดีตแล้ว นางมิต้องลงดาบด้วยมือ แต่ผลักมือของคนที่เหนือกว่าลงดาบแทนเสีย
ยามสายของวันนั้น ข่าวการสั่งขายสาวใช้ของฮูหยินในท่านแม่ทัพจ้านซือถง กระจายไปทั้งในและนอกจวน โดยมีคำสั่งห้ามมิให้เสี่ยวเตี๋ย เข้าใกล้ฮูหยิน แม้แต่คำเอ่ยลาก็ไม่ให้กล่าว คำสั่งของท่านแม่ทัพ ทำให้ทุกคนต่างมองฮูหยินเสียใหม่แล้วในตอนนี้
ฉีอิง ยังคงนั่งอ้อยอิ่งอยู่บนเตียง ซึ่งนางได้ร่วมกินมื้อเช้ากับสามี ก่อนที่เขาจะสั่งให้นางกลับขึ้นเตียง เพื่อนอนพักผ่อนต่อ โดยก่อนจะไปทำงาน แม่ทัพหนุ่มยังส่งมื้อของหวานตบท้ายให้แก่นาง จนล้าไปทั้งกาย เหมือนเขาตั้งใจวางยานาง มิให้ออกไปนอกห้องได้เลยนั่นเอง
เมื่อคิดตรงนี้ ใบหน้างามก็พลันเห่อร้อนขึ้นมาอีกครั้ง มิว่าจะเมื่อคืนหรืออีกครั้งหลังมื้อเช้า มันทำให้เลือดในกายสูบฉีด จนร้อนฉ่าไปทั้งร่าง
นับตั้งแต่วันที่นางพบเขาอยู่กับหลิวหลิง นางก็เริ่มแผนการยั่วประสาทสามี ซึ่งมันจะได้ผลกับบางคนเท่านั้น ซึ่งแม่ทัพจ้านซือถงนั้น คือความเสี่ยงที่นางต้องลองดู
นางมองเมินเขาเสมอยามพบหน้า นางไม่เฉียดใกล้ในยามที่เขาสนใจ แรก ๆ เขาคงแค่แปลกใจ ทว่าพอนานไปเขาเริ่มจับผิด จนเทียวมาหานางแทบทุกวัน แม้จะยังไม่มีเรื่องระหว่างสามีภรรยาเกิดขึ้น แต่ใจบุรุษที่ถูกมองข้าม จากที่เคยได้รับการใส่ใจมาตลอด
บทที่เกี่ยวข้อง
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่10 ท่านมิได้ไร้ใจ
ก็มิต่างกับว่าเขากำลังจะสูญเสีย จึงต้องรีบไขว่คว้าเอาไว้กับตัว ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมานั้น นางให้ความสนใจกับทุกคน ยกเว้นเขาที่นางไม่เคยสนใจเลย ซึ่งมันมิต่างจากการเติมเชื้อไฟในใจของสามี ทว่านางไม่เคยคิดเลยว่า เมื่อคืนที่ผ่านมา เขาจะตัดสินใจร่วมทำเรื่องระหว่าสามีภรรยา อาจด้วยเพราะฤทธิ์สุรา ที่เขาและนางดื่มไปด้วยสำหรับนางแล้ว เรื่องเช่นสักวันมันจะต้องเกิด หากเล่นตัวมากจนเกินไป ก็จะดูไม่งามเอาได้ ยั่วยวนมากไปเหมือนเจ้าของร่าง ก็จะเป็นสิ่งที่ไม่น่าค้นหา นางแค่ใช้หลักจิตวิทยาจากชีวิตเก่า มาลองปรับใช้กับสามีหัวแข็งก็เท่านั้นเอง ‘ท่านมิได้ไร้ใจ ทว่าท่านไร้รักต่างหากสามีข้า’ นางสืบเรื่องของเขาอยู่นาน กว่าจะรู้ว่าแท้จริงแล้ว จ้านซือถงใช่ว่าจะไม่มีหัวใจ เขามีความรักอันมั่นคงต่อสตรีนางหนึ่งทว่าฝ่ายหญิงกลับเลือกสามีที่ทำให้ตนเองสูงส่ง มากกว่าจะเลือกเพียงบุตรชายคนรอง ที่เวลานั้นเป็นเพียงทหารตำแหน่งเล็ก ๆ ในกองทัพ ความเจ็บปวดหล่อหลอมเขา ให้กลายเป็นคนที่ไม่เคยรักใครเลย ในสายตาของผู้คนหญิงสาวคนนั้น นางรู้ดีว่าเป็นผู้ใด และมันควรถึงเวลาปลดปล่อยสามีของนาง จากความเจ็บปวดเสียที ‘
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-07ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่11 รบกวน
กึ๊ก! ทว่าประตูห้องหาได้เปิดออกไม่ ซึ่งดูเหมือนว่าด้านในจะลงดานประตูเอาไว้ หญิงสาวสูดหายใจแรง ๆ เพื่อข่มกลั้นความไม่พอใจเอาไว้ ก่อนจะใช้กำปั้นทุบลงที่ประตูห้องนอนหลายทีแม่ทัพหนุ่ม ที่กำลังนวดเฟ้นร่างกายให้แก่ภรรยา ที่นอนคว่ำหน้าหลับตาพริ้มอย่างสบายอารมณ์ ชายหนุ่มถึงกับใบหน้าทะมึนตึงขึ้นในทันที เมื่อถูกรบกวนเป็นครั้งที่สองภายในวันเดียว“ใคร! มีเรื่องอันใด ไยกล้ารบกวนเวลาพักผ่อนของข้า”เสียงที่แฝงไปด้วยโทสะของชายหนุ่ม ทำให้คนด้านหน้าประตูถึงกับหนาวสะท้าน หลิวหลิงไม่เคยเห็น หรือได้ยินน้ำเสียงเช่นนี้ จากชายหนุ่มสักครั้งเลยในชีวิต“น้องรอง เป็นข้าเองหลิวหลิง”หลิวหลิงเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยอย่างมีจริต นางรู้ใจชายหนุ่มดี ว่าหากนางทำเสียง เหมือนตกใจหรือกำลังหวาดกลัว ชายหนุ่มต้องรีบที่จะเข้ามาปลอบโยนอย่างแน่นอน‘ข้ากับเจ้ามันต่างกันฉีอิง เจ้าก็แค่มอบกายปรนเปรอเขา ส่วนข้ามิต้องทำสิ่งใด ก็อยู่ในใจของเขา’“พี่สะใภ้ ไยมิให้บ่าวไพร่มาแจ้งก่อน แล้วเหตุใดจึงมาเรือนของฮูหยินข้า โดยทำตัวไร้มารยาทเช่นนี้”หลิวหลิงถึงกับใบหน้าซีดเผือก มือบางกำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือด ไยชายหนุ่มจึงได้ตำหนินางรุนแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-07ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่12 ประคองกอด
“ท่านพี่อิ่มหรือยังเจ้าคะ” ฉีอิง เอ่ยถามสามีด้วยน้ำเสียงฉอเลาะ“หึ ๆ เจ้าทำให้แขกของเรารอนานแล้วนะ” แม่ทัพหนุ่มหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอ่ยถึงสิ่งรบกวนที่เวลาของทั้งคู่“ห่วงนางมาก ก็ไปสิเจ้าค่ะ”ฉีอิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด เมื่อสามีเอ่ยถึงหญิงสาว ที่มาเยือน โดยไม่มีการนัดหมายล่วงหน้า ทั้งยังพยายามที่จะบุกเข้ามาในห้องของนาง“ที่ใดกัน นางมิได้สำคัญเท่าปากท้องของภรรยาพี่เสียหน่อย นางมาเองรอได้ก็รอ รอมิได้ก็แล้วแต่นาง เจ้าเหนื่อยหรือไม่ พักเสียหน่อยดีไหม”“ข้าเหนียวตัวเจ้าค่ะ”สิ้นคำพูดของภรรยา แม่ทัพหนุ่มได้พลิกกายมาอยู่ด้านบนแทน ก่อนจะถอดถอนแท่งหยกออกจากายนาง ชายหนุ่มขยับลงจากเตียง ก่อนจะหันกลับมาช้อนอุ้มร่างอ่อนระทวยขึ้นสู่วงแขน เท้าหนาก้าวตรงไปยังส่วนที่เป็นห้องอาบน้ำจ้านซือถงวางภรรยาลงในอ่างน้ำขนาดใหญ่ ก่อนจะก้าวตามลงไป เพื่อช่วยถูกกายให้แก่นาง สองสามีภรรยาช่วยกันอาบน้ำอย่างอ้อยอิ่ง โดยไม่ได้ใส่ใจถึงคนที่มารอพวกเขาอยู่ฉีอิงยกยิ้มน้อย ๆ หลังจากทาชาดสีหวานลงบนเรียวปากงาม นางไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าใด ๆ เลย หลี่ฉีอิงมีความงดงาม โดยไม่ต้องแต่งแต้มใดเพิ่มเติมให้มากมาย เพียงชาดสีอ่อนก็ข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-08ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่13 ฉีอิง
“พี่สะใภ้ โปรดระวังคำพูดด้วย ข้าและท่านมิได้มีอันใดต่อกัน ที่ต้องใช้คำว่าหมางเมิน”แม่ทัพหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ บ่งบอกถึงความหนักแน่นในคำพูดยิ่งนักฉีอิงในตอนนี้ ไม่ได้แสร้งบีบน้ำตา หรือทำท่าทางหวาดกลัว ทว่าหญิงสาวกลับยืดตัวตรง ด้วยท่าทางของนางพญา ก็ในเมื่อนี่คือบ้านของนาง สามีก็ของนาง เหตุใดต้องเกรงกลัวคนนอกเช่นพี่สะใภ้ ที่อยากได้สามีของนางเป็นชู้รักด้วยเล่าสายตาของฉีอิง ทำให้หลิวหลิงพุ่งเข้าอีกฝ่าย ด้วยความโกรธกริ้ว นางอ่านสายตาเย้ยหยันของฉีอิงได้เป็นอย่างดี หมับ! ฟึ่บ! แม่ทัพหนุ่มคว้าจับข้อมือบางของหลิวหลิงได้ทันก่อนจะถึงตัวภรรยา และได้สะบัดหญิงสาวออกห่างตัว ประหนึ่งของร้อนที่ไม่ควรจับต้องจ้านหลี่พุ่งเข้ารับตัวหลิวหลิงเอาไว้ได้ทัน หากเขาเป็นน้องชายในตอนนี้ คงไม่ใจดีทำเพียงแค่สะบัดออกเช่นนี้เป็นแน่ หลิวหลิงขืนกายออกจากอ้อมแขนสามี หญิงสาวเหมือนกำลังสติหลุดแล้วนั่นเองฉีอิงไม่ได้แสดงท่าทีใด ๆ หญิงสาวทำเพียงนั่งสงบนิ่ง มองพี่สะใภ้คนงาม ที่กำลังฟูมฟายต่อหน้าทุกคน ‘ถึงเวลาที่จะจัดให้ทุกอย่าง อยู่ในตำแหน่งที่ควรจะเป็น’“จำไว้ฉีอิง เจ้าได้เพียงร่างกายของเขาเท่านั้น แต่ใจของเขาเจ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-08ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่14 มีแค่นาง
“อ่ะ ๆ อย่าเพิ่งร้อนตัว ฟังข้าให้จบก่อน ในอดีตนั้นเราทุกคนก็ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว เรื่องของความรักใคร่ชอบพอ มันก็เหมือนการละเล่นตามช่วงวัย แต่ในวันนี้เราต่างเติบโตมีครอบครัว ท่านเองก็มีบุตรแล้ว ยังคิดไม่ได้อีกหรือ ว่าใครกันแน่ ที่ท่านควรใส่ใจและดูแล การที่ท่านมาโว้ยวาย กรีดร้องเสมือนคนวิปลาสถึงในจวนข้า ทั้งยังมารื้อฟื้นวามรักครั้งในอดีตขึ้นมา เพื่อสร้างความอัปยศให้แก่ตนเอง ไยท่านหาญกล้าจะทำมัน เพียงแค่กลัวจะเสียหมาก ที่ท่านเคยเขี่ยทิ้งไปเมื่อในอดีตเล่า”ซือถง ก้าวเข้าโอบร่างภรรยาแนบอกแกร่ง มือหนาลูบเบา ๆ ยังต้นแขนบอบบาง เพื่อเป็นการปลอบประโลม ความรู้สึกผิดที่เขาได้กระทำต่อนาง เวลานี้เขาพร้อมที่จะน้อมรับการตัดสินจากนางแล้วเช่นกัน“เจ้า...คือ...ท่านพี่”หลิวหลิง เหมือนจะเริ่มคิดได้ ว่าเวลานี้นางอยู่ในฐานะอะไร สิ่งที่นางพูดและกระทำออกไปนั้น มีผลต่อชีวิตของนางเป็นอย่างมาก ยิ่งเห็นสิ่งที่แม่ทัพหนุ่มทำอยู่ในตอนนี้ ซึ่งเมื่อครั้งที่คบหากับนาง เขามิเคยแม้แต่จะจับมือของนางด้วยซ้ำไป ทุกอย่างคือการให้เกียรตินาง“กลับกันเถอะ”จ้านหลี่ ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไร้ความรู้สึกใด ๆ หลิวหลิง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-09ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่15 อยากเปิดหูเปิด
“ข้าไปด้วยนะเจ้าคะ ข้ารู้ว่าท่านพี่คงมิชอบใจ แต่ข้าอยากที่จะไปเปิดหูเปิดตาบ้างก็เท่านั้น”ฉีอิง เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ซึ่งเรื่องการเดินทางของสามีนั้น นางได้รู้ก่อนที่เขาจะมาถึง โดยน้องชายสามีเป็นผู้เล่าเรื่องราวให้ฟัง และอีกหลายต่อหลายเรื่อง ที่นางไม่คิดจะนำมาใส่ใจ เพราะมันไร้สาระสำหรับนาง“หึ ๆ พี่ก็ตั้งใจเอาไว้เช่นนั้น ว่าจะพาเจ้าไปด้วย”แม่ทัพหนุ่มหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอ่ยตอบคนในอ้อมแขนเบา ๆ พร้อมใช้มือหนาเชยคางเล็กน่ารักนั้น ให้เงยหน้าสบตากับเขา“ดียิ่งนักเจ้าค่ะ”ฉีอิง หยิบขนมป้อนให้แก่สามีอย่างเอาใจ นางยังไม่เคยไปไกลจากตลาดเมืองหลวงเลยสักครั้ง นางเคยอ่านในนิยาย ว่าแม่ทัพต้องอยู่ชายแดน ทว่าสามีของนางกลับต้องประจำการที่เมืองหลวงครั้งนี้จึงเป็นโอกาส ที่จะได้ชื่นชมบ้านเมืองในยุคอดีตเสียที ใช่ว่าจะมิรู้ว่าการเดินทางนั้น มันอันตรายยิ่งนัก ด้วยมาจากต่างยุค ฉีอิงเองใช่จะไม่แปลกใจที่สามีของนาง คิดจะพานางไปด้วยตั้งแต่แรก ย่อมต้องมีเหตุผลที่อะไรสักอย่างแน่นอนทว่าหญิงสาวยังคงเงียบ ไร้ซึ่งคำถาม ในเมื่อเขามิเอ่ย สิ่งที่นางต้องทำคือระวังตัวให้มากขึ้น“เช่นนั้นข้าจะนำสาวใช้จากจวน เพื่อไปช่วย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-09ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่16 อย่าดื่ม
และที่สำคัญ มีคนในที่กำลังคิดทำลายเขาอีกด้วยเช่นกัน ภรรยาจึงเป็นเป้าหมายแรกของคนเหล่านั้น เขาจึงยอมที่จะเสี่ยง พานางเดินทางมาด้วย ซึ่งนับว่านางฉลาดมากทีเดียว ที่เอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากบิดาและพี่ชายของนางผู้คุ้มกันทั้งสามนั้น คือยอดฝีมือ ที่ภักดีต่อสกุลหลี่ หากเกิดสิ่งที่ไม่คาดฝันใด ๆ ขึ้น เขาขอแค่นางปลอดภัย เท่านั้นก็มากพอแล้วสำหรับเขาในเวลานี้การเดินตลอดหลายวัน ไม่ได้สร้างความเหน็ดเหนื่อย ให้แก่ฉีอิงเลยแม้แต่น้อย ผิดกับสาวใช้ของซือเถา ดูเหมือนนางแทบจะหายใจได้ไม่เต็มปอดเอาเสียเลยฉีอิง นั่งอยู่ข้างสามี ในขณะที่คณะหยุดพักกลางวัน หญิงสาวยกยิ้มน้อย ๆ กับท่าทางของอี้หลิว ดูเหมือนสาวใช้ผู้นั้น จะทนกับความเหน็ดเหนื่อย กับงานที่ต้องรับผิดชอบได้ไม่ดีนัก 'เมื่อเจ้าตั้งใจจะใช้การเดินทางนี้กำจัดข้า ข้าก็พร้อมสนองต่อความต้องการของเจ้า'“ท่านพี่ ตรงนั้นมีดอกไม้ด้วยเจ้าค่ะ”ฉีอิงเอ่ยชี้ชวนสามี เมื่อเวลานี้นางต้องการความเป็นส่วนตัว มิใช่เรื่องอื่นใด ทว่านางได้รับสัญญาณบางอย่างจากคนข้างกาย นางจึงต้องหาหนทางพาตนเองและสามี ออกห่างจากทุกคนในคณะ“ไปสิ! พี่จะพาเจ้าไปดู” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยตอบรับอย่างเอาใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่17 หญิงสาวทั้งสอง
ค่ายทหารชายแดนตะวันออก แม่ทัพหนุ่มจ้านซือถง ได้ทำการส่งมอบเสบียงให้แก่ แม่ทัพประจำการ ก่อนจะขอตัวพาภรรยา ไปพักที่อยู่ใกล้ตัวเมือง จ้านซือถง พยายามที่จะไม่แสดงออก ถึงความกังวลทางสีหน้าให้ภรรยารับรู้ ทว่ามีหรือคนเช่นฉีอิงจะไม่รู้ หญิงสาวลูบเบา ๆ ที่ท่อนแขนของสามี เป็นการปลอบประโลม นางรู้แล้วว่าชายหนุ่มข้างกาย หาได้ต้องการทำร้ายนางไม่ ทว่านางคือภาระ อันหนักอึ้งสำหรับเขาต่างหากในตอนนี้ “อย่ากังวลใจไปท่านพี่ ข้าดูแลตัวเองได้” “เจ้าอย่าปลอบใจพี่เลย อย่างไรเสีย เรื่องนี้ต้องมีเบื้องหลัง” “คนเราเกิดมาก็แค่ตาย หากคิดมากไปในตอนนี้ จะหาความสุขในเวลาที่เหลืออยู่ ได้อย่างไรเล่าเจ้าคะ” “แต่...” คำพูดของชายหนุ่มจำต้องหยุดลง เมื่อนิ้วเรียวงามได้ยกขึ้นปิดปากเขาเอาไว้ ใบหน้างามส่ายไปมาเล็กน้อย ก่อนที่ฉีอิงจะชี้ชวนสามีดูสิ่งของที่วางขายมากมาย ทุกอย่างผ่านไปเร็ว จนเรียกได้ว่าพริบตาเลยทีเดียว แม่ทัพหนุ่มถูกเชื้อเชิญจากท่านเจ้าเมือง ให้ไปร่วมล่าสัตว์ ทำให้ฉีอิงต้องอยู่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10
บทล่าสุด
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่103 ขับพิษ
“องค์ชายอย่าทรงเป็นกังวลไปเลยเพคะ จ้าวหยางจะปลอดภัย”“ท่านหมอรีบมาดูหลานชายข้าเร็วเข้า เรื่องนี้ข้าต้องได้คำตอบก่อนรุ่งสาง”“เชิญองค์ชายทางด้านนี้พ่ะย่ะค่ะ”เสวี่ยจ้าน ต้องการที่จะคุยกับองค์ชายต่างแคว้นเพียงลำพัง ทั้งสองหายไปยังอีกห้อง ซึ่งอยู่ถัดไปพระชายาในองค์รัชทายาท ขยับไปยืนข้างกับแม่ทัพสาว นางเองก็รักในตัวจ้าวหยางมิแพ้ผู้ใด ถึงขนาดคิดเอาไว้ ว่าจะทรงยกพระธิดาองค์โต ให้เป็นภรรยาของจ้าวหยางในอนาคตเซียวเถาบีบเบา ๆ ยังมือของหญิงสาวผู้เป็นสหายรัก ก่อนจะเอ่ยปลอบโยนพระชายาเบา ๆ ท่านหมอประจำจวนอ๋องเหลียวมองไปยังมารดาของเด็กชาย ก่อนจะหันกลับมาจัดการรักษาคุณชายน้อยต่างแคว้นต่อองครักษ์คนสนิทของท่านอ๋องเก้า ได้บอกกับเขาขณะเดินทางมายังเรือนนี้ ว่าต่อให้ยมบาล ต้องการลมหายใจของคุณชายจ้าวหยาง ก็ให้ช่วงชิงกลับมาให้จงได้ มิเช่นนั้นจะทำให้ปีศาจร้ายพิโรธ ไม่บอกเขาก็รู้ว่าหมายถึงผู้ใดเวลาผ่านไปกว่าหนึ่งก้านธูป การรักษาได้เสร็จสิ้นลง จ้าวหยางหลับไปด้วยฤทธิ์ของยา พิษถูกขับออกจนหมด ทำให้ทุกคนรู้สึกโล่งใจ เป็นจังหวะเดียวกับที่องค์ชายแห่งเว่ย และท่านอ๋องเก้า กลับเข้ามาภายในห้อง“ท่านหมอ ทุกอย่างเรียบร
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่102 เหมือนเจ้ารู้
ฟริ้ว! ฉึก! ลูกธนูปักยังเสาศาลา แทนที่จะเป็นเป้าหมาย ซึ่งตอนนี้ทั้งคู่ได้หยุดสิ่งที่กำลังทำ เพื่อเตรียมการรับมือ ผู้บุกรุกยามค่ำคืน“หาญกล้าบุกรุกจวนข้า สงสัยคงอยากที่จะเร่งไปยมโลกกระมัง”อ๋องหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เรื่องมีคนลอบทำร้ายเขาหาได้ใส่ใจไม่ แต่พวกมันกลับมาในเวลา ที่เขากำลังจะช่วงชิงหัวใจของหญิงสาว นี่ต่างหากที่ทำให้เขาขุ่นเคืองเป็นที่สุดคืนนี้เขาสั่งให้องครักษ์ มิให้เข้ามารบกวนเวลาส่วนตัว ไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็มิต้องการให้ผู้ใดมานั่งมอง เรื่องระหว่างเขากับมารดาของบุตรชายเป็นอันขาดเซียวเถาปลดสายคาดเอวออก เพื่อใช้เป็นอาวุธ เพียงครู่เดียวห่าธนูได้พุ่งเข้าหาคนทั้งสอง ทั้งคู่ได้สลับกันปัดป้อง มิให้ลูกธนูถูกกายได้ เมื่อทุกอย่างหยุดลง บุรุษชุดดำกว่าสิบชีวิต ได้ปรากฏตัวขึ้นล้อมรอบทั้งคู่เอาไว้“ท่านอ๋องเก้า ชะตามิน่าสิ้นสุดเพียงเท่านี้เลย หากท่านอ๋องไม่ทรงอยู่ร่วมกับนาง ก็คงมิต้องจบชีวิตเช่นนี้” หนึ่งในชายชุดดำเอ่ยขึ้น เรื่องนี้เป็นเหตุสุดวิสัยอย่างแท้จริง ผู้ใดจะคิดว่า ท่านอ๋องเก้า จะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับแม่ทัพต่างแคว้นเช่นนี้“หึ ๆ เข้ามาในบ้านข้า ยังกล้าปากดีอยู่อีก
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่101 คำครหา
“แต่หากเรื่องเช่นนี้เกิดกับหญิงสาวคนอื่น เด็กอาจมิโชคดีเช่นนี้”“สิ่งที่อยากจะหยั่งถึง คือใจของคน ท่านอ๋องอย่าได้ยกย่องหม่อมฉันนักเลยเพคะ ท่านอ๋องจะรู้ได้อย่างไร ว่าคราแรกที่หม่อมฉันรู้ว่าตั้งครรภ์ หม่อมฉันยินดีหรือเสียใจ”“ข้ารู้ดีว่าเจ้าเสียใจ แต่เจ้าก็รักลูกในครรภ์มากกว่าคำครหา”“ดูเหมือนท่านอ๋องจะรู้เรื่องนี้ดีนะเพคะ”“ข้ามีนิท่านเรื่องหนึ่ง จะเล่าให้เจ้าฟัง”“เวลาของค่ำคืนนี้อีกยาวนาน หม่อมฉันยินดีที่จะฟังเพคะ”เรื่องราวต่าง ๆ ถูกถ่ายทอดออกมาทีละน้อย อ๋องหนุ่มหวนนึกถึง วันที่เขาเพิ่งกลับจากชายแดน เนื้อตัวนั้นมิได้ดูสง่าอันใด เพื่อสืบเรื่องราวบางอย่าง ทำให้เขาจำต้องปลอมตัวเป็นเพียงนักเดินทางทว่าสิ่งที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น เมื่อเขาต้องการหญิงคณิกามาปลดปล่อย ความเป็นบุรุษ ร่างบอบบางที่ดูเหมือนจะหมดสติ และถูกวางยาปลุกกำหนัดถูกนำมาส่งให้ถึงห้อง เขาคิดเพียงว่าเจ้าของหอนางโลม ต้องการสร้างความตื่นเต้นให้แก่เขา จึงได้ทำเช่นนี้ ทว่าเมื่อเขารับรู้ถึงความบริสุทธิ์ของนาง จึงได้คิดที่จะเลี้ยงดูนางเป็นอนุแต่เมื่อเขากลับมาจากทำธุระ หญิงสาวบนเตียงได้หายไปแล้ว มีเพียงหยกของนาง ที่ถูกลืมเอาไว้
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่100 เจ้าจำเรื่องใดได้บ้าง
ภายในห้องหนังสือ จวนแม่ทัพกู้หมิง สองสามีภรรยา นั่งประจันหน้ากัน ด้วยความเคร่งเครียด ทุกคำถาม เสมือนน้ำที่เทลงพื้นก็มิปาน เมื่อผู้เป็นภรรยาหาได้ตอบคำถามนั้น แม้แต่ครึ่งคำถงซือเหยา ยังคงใช้ความนิ่งเงียบ สยบทุกคำถามของสามี ด้วยหลายคำถามนั้น มันมิต่างจากคมมีดที่ปักลงสู่กลางใจนาง“สรุป...เจ้ามิคิด ตอบคำถามข้าเลยเช่นนั้นรึ”“ท่านพี่ สิ่งที่ท่านถามมา ข้าไม่ทราบเรื่องเลยแม้แต่น้อยเจ้าค่ะ”“แล้วสิ่งที่เจ้าพูด ตอนอยู่ในสนามประลองมันหมายว่าอย่างไรเล่า”“ข้าแค่พูดไป ตามที่ผู้คนเล่าลือกันเท่านั้นเจ้าค่ะ”“เรื่องเล่าลือเช่นนั้นรึ แม่ทัพจ้าวเป็นคนแคว้นเว่ย จะมีข่าวเช่นนั้นมาเกิดที่ฉินได้อย่างไรกัน”“ท่านพี่พูดเหมือนข้า เป็นผู้ที่ทำเรื่องเช่นนั้น ข้าเป็นภรรยาของท่านนะเจ้าคะ จะลดตัวไปทำเรื่องต่ำช้าเช่นนั้นได้อย่างไรกัน”“ก็ขอให้มันจริง เพราะเท่าที่ข้ารู้มา เรื่องต่ำช้ากว่านี้ คนเช่นเจ้าก็เคยทำมันมาแล้ว ข้านิ่งเฉยมาตลอด เพราะคิดว่าเจ้าจะปรับปรุงตัว”“ท่านพี่ หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ”“กลับไปเถอะ แล้วทบทวนสิ่งที่เจ้าทำ และคิดให้มากว่านี้ เจ้าจะมีความสุขเช่นที่ผ่านมา หรือให้ทุกอย่างแตกแยก”“ฮึ! เพราะมั
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่99 บุตรชาย
เซียวเถาเลิกคิ้วสูง เป็นเชิงถามชายหนุ่ม ที่กำลังยืนหายใจประหนึ่งม้าศึก ที่ผ่านการวิ่งมาอย่างสุดกำลัง ก่อนจะคลี่ยิ้มน้อย ๆ กับท่าทางของท่านอ๋องหนุ่ม“ไม่เลยขอรับท่านแม่ หากมิได้ท่านแม่ช่วยไว้ จ้าวหยางคงลำบากกว่านี้”“หึ ๆ แม่มิได้ทำอันใดเลย แค่เบื่อท่าทางอวดดีของลูกนกในกรงทอง ก็เท่านั้นเอง”“ข้าเกือบจะลงมือจริง ๆ เสียแล้ว”“แค่เรื่องขำขัน อย่าได้ใส่ใจ”การสนทนาของสองแม่ลูก ทำให้อ๋องหนุ่มถึงกับลอบกลืนน้ำลาย จ้าวหยางเติบโตขึ้น ย่อมต้องเป็นคนที่น่ากลัว กว่าที่ผู้ใดจะคาดคิดเป็นแน่ ดูแล้วเซียวเหยาผู้นี้ มิใช่เพียงสตรีที่เก่งทางด้านการต่อสู้เพียงอย่างเดียวสินะ จะมีใครบ้าดีเดือดขนาดทำเช่นนางได้ไหนจะเจ้าลูกชายตัวดี ที่ดูจะเข้าขากับผู้เป็นแม่ เสียจนเขากลายเป็นเพียงลาโง่ไปในทันที“ไปกันเถอะ ยืนตรงนี้นาน เกรงจะทำให้คุณชายน้อยผู้นั้น อกแตกตาย”เซียวเถาเอ่ยขึ้น ในขณะที่ถงซือเหยา กำลังเดินผ่าน เพื่อไปจัดเตรียมสิ่งของนำบุตรชายกลับจวน“เจ้าหมายความว่าอย่างไร”ถงซือเหยาถามขึ้น ด้วยน้ำเสียงกรุ่นโทสะ นิ้วเรียวสั่นระริก ชี้ไปยังแม่ทัพต่างแคว้น“เป็นคุณหนูสูงศักดิ์ ทั้งยังเป็นถึงภรรยาแม่ทัพ แต่ไร้มารยาทที
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่98 สองแม่ลูก
“หึ ๆ แม่มิได้ต้องการให้เจ้าลำพองตน จงถ่อมตัวให้มาก แต่อย่ายินยอมให้ผู้ใด มาช่วงชิงลมหายใจของเราไปได้เช่นกัน”“ลูกจะจดจำไว้ขอรับ”สองแม่ลูกเปลี่ยนบทสนทนา เมื่อท่านอ๋องต่างแคว้น เดินเข้ามาหา พร้อมขนมในมือ ชายหนุ่มนั่งลงอีกด้านของจ้าวหยาง“ขนมกลีบเหมยกุ้ยป่า เป็นของที่ท่านย่าจะ...เอ่อ หมายถึงท่านแม่ของข้า ชอบทำให้กินยามเหนื่อยล้าจากการฝึก ข้าอยากให้เจ้าได้ลิ้มลองสักหน่อย”จ้าวหยางหันกลับไปหาผู้เป็นแม่ ก่อนจะได้รับคำอนุญาต เด็กชายจึงรับขนมในจาน มากินอย่างช้า ๆ ทำให้เสวี่ยจ้านยิ้มกว้าง ด้วยความยินดีชายหนุ่มอยากตบปากตนเองยิ่งนัก ที่รีบร้อนจนเกินไป เกือบจะเอ่ยว่ามารดาของเขา คือย่าของจ้าวหยางเสียแล้วเสนาบดีถง หรี่ตามองภาพนั้นด้วยความรู้สึกอัดแน่น เขาไม่อยากที่จะคิดเลยว่า ทั้งสามคนนั้นคือครอบครัว บุตรสาวที่หายตัวไปนับสิบปี หลานชายผู้มีใบหน้าถอดแบบบุรุษสูงศักดิ์ กับท่านอ๋องผู้เป็นดั่งปีศาจร้ายในยามสงคราม ‘เป็นไปมิได้’เขาจำได้ดี ว่าบุตรสาวคนโตนั้น พึงใจในตัวของกู้หมิงมากเพียงใด ไม่มีทางที่นางจะไปผู้สัมพันธ์กับท่านอ๋องเก้าได้ ทั้งคู่มิเคยพบเจอกันสักครั้ง แล้วไยจะเป็นท่านอ๋องเล่า ที่เป็นบิดาขอ
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่97 ผู้กำชัย
ทางด้านเซียวเหยา หาได้ใส่ใจกับสายตาแตกตื่นของผู้คนไม่ การที่นางให้บุตรชายใช้ม้าของตนเอง เพราะรู้อยู่แล้วว่าม้าของจ้าวหยาง ถูกวางยา เมื่อออกวิ่งเกินขีดจำกัดเมื่อใด ก็จะเกิดอันตรายต่อบุตรชายของนาง และนี่เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่สายลับ ของคนเหล่านั้นไม่เคยรู้มาก่อน ว่านางฝึกฝนจ้าวหยาง ด้วยม้าคู่ใจของตนเองมาโดยตลอด“ไยเจ้าดูมิห่วงใยเขาเลย”เสวี่ยจ้าน เอ่ยถามคนข้างกาย ด้วยน้ำเสียงมิใคร่พอใจเท่าใดนัก หากเกิดสิ่งมิคาดฝันขึ้น จะทำเช่นไร ‘สตรีวิปลาสผู้นี้ คิดจะอวดเบ่งไปเพื่อสิ่งใดกัน’“ท่านอ๋อง หม่อมฉันคือมารดา คือผู้ที่คลอดเขาออกมาด้วยตนเอง ย่อมรู้จักเขาดีกว่าผู้ใด ในเมื่อมีคนคิดสกปรก หม่อมฉันก็แค่ทำให้คนเหล่านั้นผิดหวัง หาได้ทำอันใดผิดไม่เพคะ”เซียวเถาตอบท่านอ๋องเก้า ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ จนบางครั้งชายหนุ่มเองก็รู้สึกขัดเคืองใจอยู่ไม่น้อย กับท่าทีไร้อารมณ์ของหญิงสาวข้างกาย“เจ้าหมายความว่าอย่างไร” เสวี่ยจ้าน ขมวดคิ้วจนเป็นปม เมื่อได้ยินในสิ่งที่เขา ไม่คิดว่าจะมีผู้ใดหาญกล้าทำเช่นนี้“ท่านอ๋องมิได้ขลาดเขลา ย่อมเข้าใจมันได้ไม่ยาก มิเห็นต้องให้หม่อมฉันอธิบายมากความเลยนะเพคะ”อ๋องหนุ่มมองไปยัง ม้าสอง
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่96 การแข่งขัน
“ลูกจะมิทำอันใด หากว่าเขายังมิก้าวล้ำจนเกินไป”จ้าวหยาง กล่าวด้วยน้ำเสียงเนิบช้า อีกทั้งรอยยิ้มละมุนยังมิจางหายจากใบหน้า เซียวเถาคลี่ยิ้มน้อย ๆ แค่มองตานางก็รับรู้ถึงสิ่งที่บุตรชายคิด การเลี้ยงดูของนางนั้น แตกต่างจากมารดาอื่นอยู่มาก แต่ทุกสิ่งที่นางได้กระทำก็เพื่อจ้าวหยางทั้งสิ้นเซียวเถา บีบไหล่บุตรชายหนัก ๆ เพื่อเป็นการให้กำลังใจ ก่อนจะหมุนกายเดินกลับไปยังที่นั่งของตน โดยมิได้รั้งรอเพื่อส่งจ้าวหยางขึ้นหลังม้า ซึ่งทหารของนางกำลังจูงอาชาสีดำสนิท ตรงมายังบุตรชายของนาง ทุกการกระทำนั้น ในทุกสายตาที่มองมาต่างรู้สึกสงสารจ้าวหยางยิ่งนัก ที่มารดานั้นหาได้ใส่ใจในตัวเด็กชายไม่ ซึ่งแตกต่างจากแม่ทัพกู้หมิง ที่ยังคงแนะนำการขี่ม้า เพื่อช่วงชิงธงให้แก่บุตรชายอย่างเคร่งเครียด“ไยแม่ทัพจ้าว จึงดูมิใส่ใจบุตรชายเอาเสียเลยเล่า” ฮ่องเต้ชราเอ่ยขึ้น เมื่อมองเห็นสิ่งที่เซียวเถาแสดงออกต่อจ้าวหยาง“นางรักบุตรชายมากต่างหากเล่าพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”องค์รัชทายาทแห่งเว่ยเอ่ยขึ้นบ้าง พร้อมทั้งมองไปยังจ้าวหยาง ที่กำลังทำการสำรวจความพร้อมของอาชาคู่กายของผู้เป้นมารดา“อย่างไรที่ว่ารักมาก”“ทูลฝ่าบาท หากจะทรงสังเกตจ้าวหยา
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่95 แม่ทัพกู้
สวนดอกไม้หน้าเรือนรับรอง เสวี่ยจ้านหยุดมองไปยังร่างบาง ที่ยังอยู่ในชุดงานเลี้ยง“อะ...แฮ่ม” ชายหนุ่มแสร้งกระแอมเล็กน้อย เพื่อให้อีกฝ่ายรู้ตัว ซึ่งเขามั่นใจว่านางรับรู้ถึงการมีอยู่ของเขา นับตั้งแต่ก้าวผ่านประตูทางเข้าเรือนมาแล้ว“ท่านอ๋องมีเรื่องใด ให้หม่อมฉันรับใช้หรือไม่เพคะ”หญิงสาวเอ่ยถามขึ้น พร้อมหมุนกายกลับมาเผชิญหน้ากับผู้มาเยือน“มิได้ ข้าเอาน้ำแกงมาให้ก็เท่านั้น พอดีข้าเห็นเจ้าดื่มหนักอยู่พอสมควร เกรงจะมิสร่างเมาในยามเช้า เลยเอามาให้”ชายหนุ่มรีบยกตะกร้าใส่น้ำแกง ที่เขาได้ให้องครักษ์สั่งห้องครัว จัดเตรียมไว้รอท่า ก่อนที่ทุกคนจะกลับจากวังหลวง“ท่านอ๋อง มิเห็นต้องลำบากมาด้วยตนเองเลยนะเพคะ”“ข้าไม่เคยรู้สึกเช่นนั้นเลย มาเถอะประเดี๋ยวจะเย็นซะก่อน”ชายหนุ่มก้าวตรงไปยังศาลาภายในสวน ก่อนจะจัดแจงนำน้ำแกงออกมาจากตะกร้า ทุกการกระทำของชายหนุ่มนั้น ดูนิ่มนวลและใส่ใจต่อสิ่งที่อยู่ในมือยิ่งนักเซียวเถาเดินตามมาเงียบ ๆ เมื่ออีกฝ่ายมีน้ำใจ จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม นางก็มิสมควรทำลายน้ำใจนี้ลง สุราเพียงเท่านี้ไม่อาจทำให้นางเป็นอันใดได้เลย“ท่านอ๋อง ดื่มด้วยกันเถอะเพคะ น้ำแกงนี่หม่อมฉันกินคนเดียวไม่ห
