แชร์

บทที่ 435

ผู้เขียน: จูน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
กุ้ยไท่เฟยยิ้มเย้ยหยัน "ความหมายของฮูหยินผู้เฒ่าก็คือ ข้าพูดให้หวงไท่โฮ่วมีพระราชเสาวนีย์ลงมาไม่ได้เองเช่นนั้นหรอกหรือ? นางคงมีพระราชเสาวนีย์ลงมาแล้ว ถ้าสร้างความเชื่อมั่นให้นาง เรื่องนี้ไม่ช้าก็เร็ว"

ฮูหยินผู้เฒ่ายิ้มประชดประชัน "กุ้ยไท่เฟยเข้าใจผิดแล้ว หม่อมฉันไม่ได้หมายความเช่นนั้น หม่อมฉันเองก็รีบเหมือนกัน เห็นได้ว่าหว่านเอ๋อโตแล้วไม่ใช่เด็กอีกต่อไป แม้ว่าฮองเฮาจะมีพระราชเสาวนีย์ลงมา แต่หวงไท่โฮ่วไม่เคยแสดงท่าทีใดเลย ก็ทำให้ไม่สามารถกำหนดวันอภิเษกได้ มีเพียงแต่สัญญาว่าจะอภิเษกแต่ไร้วี่แววของวันอภิเษก จึงเกิดความกังวลใจอย่างเลี่ยงไม่ได้เพคะ"

กุ้ยไท่เฟยกล่าว "ได้ ข้ารับปากเจ้า ในวันที่ข่าวแพร่ออกไป จะเป็นวันที่หวงไท่โฮ่วมีพระราชเสาวนีย์ลงมา"

ฮูหยินผู้เฒ่ากล่าว "เพคะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หม่อมฉันจะรอฟังข่าวจากท่านอย่างใจเย็น"

พูดจบก็ลุกขึ้นคำนับแล้วขอตัวกลับไป

ออกมาจากร้านจู้เสียนแล้ว ป้าชุ่ยยู่กล่าวถาม "ฮูหยินผู้เฒ่า ท่านคิดว่าคำพูดของกุ้ยไท่เฟยเชื่อถือได้หรือไม่เจ้าคะ?"

ฮูหยินผู้เฒ่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง "น่าเชื่อถือหรือไม่ก็ตาม เรื่องนี้ก็ต้องรีบจัดการ วันนี้มหาเสนาบดีไปที่ไหน? ถ้าเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 436

    อย่างน้อยตอนนี้ก็มีเพื่อนอยู่ ในยุคปัจจุบันนั้น นางไม่เคยจะคาดคิดว่าจะสามารถมีเพื่อนได้เมื่อกลับไปยังเรือนเซี่ยจื่อหย่วน ไม่พบว่าเสี่ยวซุนและกุ้ยหยวนออกมาคอยต้อนรับ จื่ออันจึงส่งเสียงร้องตะโกนจึงได้พบตาวเหล่าต้าออกมาจากห้องหนังสือ “คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว?”จื่ออันวางกล่องยาลง “ใช่แล้ว เสี่ยวซุนเล่า? ให้นางชงชาเข้ามาให้องค์หญิงและคุณหนูเฉิน”“เสี่ยวซุนและกุ้ยหยวนออกไปแล้ว ยังไม่กลับมาขอรับ” ตาวเหล่าต้าเอ่ยออกมา“ออกไปแล้ว? ไปที่ใดกัน?” จื่ออันนั่งลง สัมผัสได้ถึงเหงื่อของตน ถึงแม้ว่าจะเป็นตอนเย็นแล้ว แต่แสงอาทิตย์ด้านนอกยังคงแรงอยู่ ร้อนเป็นอย่างมาก“บอกเอาไว้ว่าจะออกไปจัดการธุระขอรับ เป็นคำสั่งของป้าหลานยู่” ตาวเหล่าต้าเอ่ยออกมาจื่ออันลุกขึ้นยืนในทันที “หลานยู่เป็นคนออกคำสั่งให้พวกเขาออกไปจัดการธุระ? ในจวนนั้นไม่มีคนแล้วหรืออย่างไร? ทำไมถึงต้องให้พวกเขาไป?”“ไม่ทราบขอรับ ข้าไม่ได้เห็นเหตุการณ์ เป็นเสี่ยวซุนที่กลับมาแจ้ง นำกุ้ยหยวนออกไปด้วยกัน” ตาวเหล่าต้าพบว่าสีหน้าของจื่ออันค่อย ๆ เปลี่ยนไป ก็รู้สึกกังวลขึ้นมา “นี่ก็เป็นเวลาสองชั่วยามเข้าไปแล้ว ยังไม่กลับมากันอีก มิใช่ว่าจะเกิดเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 437

    ตาวเหล่าต้านั้นไม่เข้าใจในกฎเกณฑ์ เมื่อเข้ามายังในลานก็ส่งเสียงร้องตะโกนออกมา “ป้าหลานยู่ คุณหนูใหญ่เชิญท่านไปพบสักครั้งหนึ่ง”มีสาวใช้คนหนึ่งรีบเร่งก้าวออกมา ถลึงตาใส่ออกมาอย่างโมโห แล้วกล่าวว่า “เจ้าเป็นบ่าวรับใช้ของเรือนไหนกัน? กล้าส่งเสียงดังร้องเรียกอยู่ในเรือนของฮูหยินผู้เฒ่า? มีศีรษะกี่หัวกันที่เพียงพอให้กุด? รีบกลับไปเดี๋ยวนี้ อย่าได้มารบกวนฮูหยินผู้เฒ่า”ตาวเหล่าต้าเหลือบมองไปทางสาวใช้ แล้วจึงเอ่ยออกมา “ข้าเป็นคนของเซี่ยจื่อหย่วน คุณหนูใหญ่ให้ข้ามาเชิญป้าหลานยู่ไป”ในเรือนนั้นฮูหยินผู้เฒ่าและป้าหลานยู่ตั้งแต่ต้นก็ได้ยินคำพูดของตาวเหล่าต้า ฮูหยินผู้เฒ่าเงยหน้าขึ้นมองไปทางป้าหลานยู่ “ดูท่าแล้วพวกเจ้าต่างก็คิดว่าข้าใช้ชีวิตอย่างสงบราบรื่นเกินไป ในช่วงระยะเวลาเช่นนี้ เจ้าไปยั่วยุนางทำไมกัน?"ชุ่ยยู่เองก็เอ่ยออกมาว่า “หลานยู่ ข้าบอกเจ้าตั้งแต่ต้นแล้ว ช่วงนี้อย่าได้ไปยั่วยุทางนั้น เจ้าก็ไม่ยอมฟังข้า”ป้าหลานยู่เอ่ยแบ่งรับแบ่งสู้ “ไม่ใช่เพียงแค่บ่าวรับใช้หรือ? ไม่มีอะไรให้ควรค่าแก่การตื่นตระหนกกล่าวโทษ? ฮูหยินผู้เฒ่าวางใจได้ นางเพียงแต่แสร้งแสดงท่าที คงจะมิกล้าก่อเรื่องเพียงเพื

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 438

    ป้าชุ่ยยู่หยุดคำพูดลง นางเองก็พอจะรู้ว่าหลานยู่นั้นทำเกินกฎเกณฑ์ไป แต่ว่านางคิดว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะปล่อยตามใจนางเพียงแค่ฮูหยินผู้เฒ่าให้ความโปรดปรานกับนาง ทำให้นางเลอะเลือนไป จนหลงลืมสถานะของตนเรื่องของหลานยู่นั้น ปล่อยให้นางได้รับบทเรียนเป็นอุทาหรณ์ อันที่จริงแล้ว นางเองก็ค่อนข้างได้ใจจนหลงลืมไป จนไม่รู้ถึงสถานะของตนหลานยู่หลังจากที่โดนตาวเหล่าต้าลากออกไปแล้วนั้น​ ยังคงส่งเสียงกรีดร้องเอะอะโวยวาย​ ตาวเหล่าต้าเริ่มจะโมโห​ เอ่ยข่มขู่ออกมาเสียงดัง “หากว่าเจ้ายังคงส่งเสียงเอะอะแล้วล่ะก็ ​ข้าจะตีเจ้าให้ฟันร่วงเสีย!”หลานยู่คิดว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะสั่งให้คนตามมา​ ดังนั้นจึงไม่ได้แสดงความกลัวออกมา​ เอ่ยด้วยความโมโห​ “เจ้ากล้าหรือ? เจ้าหากว่ากล้าแตะต้องข้าแม้เพียงเส้นผม​ ฮูหยินผู้เฒ่า​ไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่​ เจ้าสุนัขรับใช้​ เจ้าสิ่งของที่มีมารดาคลอดออกมาแต่ไม่มีมารดาคอยเลี้ยงดู​ ถึงกลับกล้ามาหาเรื่องรังแกถึงบนหัวข้า”ตาวเหล่าต้านั้นมีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง​ หากว่าสร้างความรำคาญให้แก่เขาแล้ว ทุบตีลงไปเป็นพอ อีกทั้งเขาพูดออกมาส่วนใหญ่แล้วมักจะลงมือทำตาม เมื่อได้ย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 439

    ช่างไม่รู้จักเคารพเชื่อฟังเสียจริงนี่คงจะหมายถึงจื่ออัน แต่ว่าจื่ออันไม่ได้สนใจที่จะมาอ้อมค้อมกับนาง หมุนกายลุกไปยังทางเดินทอดยาวนั้น เอ่ยสั่งเสียงเย็นกับตาวเหล่าต้า “นำนางแขวนขึ้นไป ให้ขาทั้งสองยกขึ้นห่างจากพื้น นางพูดออกมาเมื่อไหร่ เมื่อนั้นก็ให้วางนางลง”เรื่องมัดคนแบบนี้เป็นเรื่องที่ตาวเหล่าต้าถนัดมากที่สุด ก่อนที่จะมายังเมืองหลวงนั้น เขาเพื่อที่จะดูแลปากท้องแล้วนั้นเคยไปทำงานฆ่าหมูมาก่อนเขานำมือทั้งสองข้างของหลานยู่นั้นผูกเข้าด้วยกัน ทำเป็นปมยาว ๆ แล้วจึงลากนางปีนขึ้นไปบนต้นไม้แขวนเอาไว้หลานยู่ตกใจจนร้องเสียงดังออกมา แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะข่มขู่จื่ออัน “คุณหนูใหญ่ ฮูหยินผู้เฒ่าหากรู้ว่าท่านทำกับข้าเยี่ยงนี้จะต้องไม่ปล่อยท่านไปแน่”จื่ออันทำเป็นไม่ได้ยิน นั่งลงใต้ต้นไม้นั้นกับมู่หรงจ้วงจ้วง และเฉินหลิวหลิ่ว ทั้งสามคนได้ดื่มชาด้วยกันทั้งสามคนอารมณ์ล้วนแล้วแต่ไม่ดีนัก จ้วงจ้วงเดิมนั้นกอดความหวังเอาไว้มากเพียงใด คิดว่าพวกเขานั้นเพียงแค่ไม่รู้ว่าไปที่ใดหยานยู่ถึงแม้ว่าจะไม่ยอมรับว่าได้ลงมือกับพวกเขา แต่ว่าจากสีหน้าและคำพูดสามารถฟังออก พวกเขาทั้งสองจะต้องโดนนางจับตัวไปจื่ออันโก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 440

    เพียงแต่หลังจากนั้นเกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย ทำให้องค์รัชทายาทและนางมีภาพจำที่เลวร้ายลง ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นเพราะเซี่ยจื่ออันนางเกลียดเซี่ยจื่ออันเป็นอย่างมากจริง ๆ“ใช่แล้ว องค์รัชทายาทแน่นอนว่าจะต้องชอบพอเจ้า แต่ว่าเซี่ยหว่านเอ๋อ ความชอบพอของผู้ชายนั้นเป็นเพียงแค่ชั่วครั้งชั่วคราว มีเพียงแค่ตนเองเท่านั้นที่จะทำให้ตนมีเกียรติยศและความร่ำรวยไปได้ตลอดการ แม่ในตอนนั้นก็เป็นเพราะว่าเชื่อใจท่านพ่อของเจ้ามากเกินไป คิดว่าเขาตลอดชีวิตนี้จะดีต่อข้า ดังนั้นจึงได้ปล่อยให้หยวนซื่อมีชีวิตอยู่ หากว่ารู้ได้ตั้งแต่ต้น ข้าคงจะกำจัดหยวนซื่อและเซี่ยจื่ออันทิ้งไป ตั้งแต่ตอนที่แต่งเข้ามายังจวนมหาเสนาบดีในปีที่สองนั้น”ฮูหยินหลิงหลงเอ่ยออกมา แววตาปรากฏความโกรธเกลียดขุ่นเคืองขึ้นมา นางเสียใจจริง ๆ ที่ไม่ได้จัดการตั้งแต่ต้นนางพบว่าเซี่ยหว่านเอ๋อจู่ๆก็ไม่อยากที่จะฟังความคิดเห็นของนางต่อ ถอนหายใจออกมาเบาๆ “ไปเถอะ ไปช่วยหลานยู่กลับมา อย่าได้ทำให้ฮูหยินผู้เฒ่ามีข้อขุ่นเคืองกับเจ้า”เซี่ยหว่านเอ๋อทำได้เพียงลุกขึ้นยืน นางรู้ว่าในตอนนี้นั้นมิอาจล่วงเกินฮูหยินผู้เฒ่าได้นางเดินไปได้สองก้าว ก็หันกลับมามองฮูหยิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 441

    ตาวเหล่าต้าได้ฟังคำพูดนางที่ยังคงหยิ่งผยองอยู่ หยิบกริชขึ้นมามองยังจื่ออัน “คุณหนูใหญ่ เชิญท่านเอ่ยสั่งมาได้เลยขอรับ!”จื่ออันค่อย ๆ นั่งลงอย่างช้า ๆ พลางเอ่ย “เสี่ยวตาว​ เริ่มจากในหน้าของนาง ค่อย ๆ กรีดลงไป จนกว่านางจะพูดออกมา”ทาสรับใช้ต่างอยู่ด้านนอกคอยมองดูกันอยู่ หลานยู่ก่อนหน้านั้นภายในจวน ค่อนข้างจะมีหน้ามีตาอยู่บ้าง เริ่มตั้งแต่ที่พ่อบ้านเซี่ยฉวนถูกเผาไหม้จนตายนั้น ทาสรับใช้ในจวนล้วนเป็นนางที่คอยดูแลจัดการถึงแม้ว่าจะเอ่ยว่านางนั้นเย่อหยิ่งแล้วก็บ้าอำนาจ กระทำการโดยพลการ แต่ว่าเพราะนางนั้นเป็นคนของเรือนฮูหยินผู้เฒ่า ใครก็ไม่กล้าที่จะล่วงเกิน ต่อให้มีความโมโหโกรธเกรี้ยวก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยออกมาสักประโยค มาตอนนี้นางโดนทุบตีจนเจ็บช้ำไปทั้งกาย ทุกคนในใจต่างก็กู่ร้องดีใจกันทั่วหน้าหลานยู่และเซี่ยฉวนมีวิธีกระทำเรื่องต่าง ๆ นั้นไม่เหมือนกัน เซี่ยฉวนเองก็ไม่ใช่สิ่งของบางอย่าง แต่เขาเข้าใจที่จะปฎิบัติต่อทาสรับใช้อย่างเมตตา ดังนั้นต่อให้ทาสรับใช้จะรู้ว่าจิตใจของเขาโหดร้าย แต่กับเขานั้นก็ไม่ได้มีเรื่องร้องเรียนใดความทุกข์ทรมานของหลานยู่นั้น ทำให้ผู้คนในใจล้วนยินดีแต่ว่าเมื่อได้ฟังจ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 442

    หลานยู่ร้องไห้พลางเอ่ยออกมา “เสี่ยวซุนอยู่ที่โรงเหล้าเดือนค้างฟ้า ส่วนกุ้ยหยวนนั้น ตอนนี้คงจะอยู่ในป่านอกเมือง”“โรงเหล้าเดือนค้างฟ้า?” เฉินหลิวหลิ่วกระโดดเข้ามา พุ่งเข้าไปตบลงไปบนใบหน้าของหลานยู่อย่างแรงทั้งสองข้าง “นั่นมันหอโคมเขียว เจ้าบ่าวรับใช้เฒ่าผู้นี้ เพียงแค่ว่าข้าไม่ต้องการเอาชีวิตเจ้า เจ้าถึงกับกล้าทำเยี่ยงนี้ต่อเสี่ยวซุนหรือ?” หลังจากที่ตบลงไปเสร็จแล้วนั้น ก็เตะออกไปอีกครั้งเฉินหลิวหลิ่วเดิมนั้นก็เป็นผู้ที่มีศิลปะการต่อสู้ ลูกเตะนี้ก็ใช้พลังที่มีไปมาก เตะเข้าไปยังหน้าท้องของหลานยู่ หลานยู่นั้นหายใจออกมาไม่ได้ สลบลงไปในที่สุดมู่หรงจ้วงจ้วงเองทั่วทั้งใบหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธ แต่ว่าในตอนนี้ช่วยคนสำคัญที่สุด เร่งรีบสั่งคนของนางไปยังป่าด้านนอกเมืองหากุ้ยหยวนในทันที ส่วนโรงเหล้าเดือนค้างฟ้า นางคงต้องไปด้วยตนเองสักครา“จื่ออันทางด้านของโรงเหล้าเดือนค้างฟ้า เจ้าไปด้วยกันกับข้าเถิด” มู่หรงจ้วงจ้วงเอ่ยออกมาจื่ออันมองดูอารมณ์ของนาง ก็รู้ได้ว่าโรงเหล้าเดือนค้างฟ้านั้นเป็นสถานที่มั่วสุมกัน แม้แต่องค์หญิงใหญ่ในตอนนี้ก็กลัวกังวลเยี่ยงนี้ก่อนที่จะออกไปนั้น จื่ออันได้เอ่ยสำทับ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่​ 443

    ฮูหยินผู้เฒ่า​เอ่ย​เสียง​เข้ม​ “หุบปากซะ​ แล้วก็ไสหัวออกไป​ คนของทางด้านเซี่ยจื่อหย่วน​ เจ้าในขณะนี้คนเดียวก็ไม่อาจแตะต้องได้​ เจ้าในตอนนี้สนใจเพียงแต่ดูแลรอยแผลบนใบหน้าให้ดีก็พอ รอแต่งให้กับองค์รัชทายาท​อย่างเดียวก็พอ​ ส่วนเรื่องอื่นนั้น​ แม้แต่เรื่องเดียวก็อย่าได้เข้ามายุ่ง”เซี่ยหว่านเอ๋อโมโหจนน้ำตาไหลออกมา​ แต่เป็นเพราะฮูหยินผู้เฒ่า​กำลัง​โกรธ​ จึง​ไม่​กล้าที่จะโต้แย้ง ทำได้เพียงจากไปอย่างโกรธเคืองหลานยู่นั้นเดิมยังคงหวังว่าฮูหยินผู้เฒ่า​จะให้ความเป็นธรรมแก่นาง​ ตอนนี้เมื่อพบว่าฮูหยิน​ผู้เฒ่า​เอ่ย​ออกมาเยี่ยงนี้​ เกรงว่าคงจะไม่ไปหาเซี่ย​จื่อ​อัน​แล้วนางในใจทั้งโกรธทั้ง​ตกใจ​ อีกทั้งวันนี้ยังถูกทุบตีทำร้าย​ เรื่องนี้หากว่าปล่อยไปแบบนี้​ ต่อไปนางในจวนนี้จะมีที่ยืนอีกหรือ? เมื่อคิดจนถึงจุดนี้​ ความโกรธเกลียดในใจนางก็ยิ่งเพิ่มขึ้น​ ดูแล้ว​หากจะระบายความโกรธในครั้งนี้​ คงจะต้องไปหาคุณ​หนู​รองเสียแล้วฮูหยินผู้เฒ่า​รู้สึก​เหนื่อยล้าจึงเอื้อมมือออกไป​ ให้ป้าชุ่ยยู่ประคองนางออกไปเมื่อกลับมายังในห้องเพื่อรอท่านหมอเข้ามา​ หลานยู่เอ่ยด้วยความโศกเศร้า​ “ฮูหยินผู้เฒ่า​ทำไมถึงได้เกรงกล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29

บทล่าสุด

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1168

    ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1167

    นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1166

    ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1165

    หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1164

    เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1163

    มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1162

    ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1161

    อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1160

    ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว

DMCA.com Protection Status