บทที่ 437

ตาวเหล่าต้านั้นไม่เข้าใจในกฎเกณฑ์ เมื่อเข้ามายังในลานก็ส่งเสียงร้องตะโกนออกมา “ป้าหลานยู่ คุณหนูใหญ่เชิญท่านไปพบสักครั้งหนึ่ง”

มีสาวใช้คนหนึ่งรีบเร่งก้าวออกมา ถลึงตาใส่ออกมาอย่างโมโห แล้วกล่าวว่า “เจ้าเป็นบ่าวรับใช้ของเรือนไหนกัน? กล้าส่งเสียงดังร้องเรียกอยู่ในเรือนของฮูหยินผู้เฒ่า? มีศีรษะกี่หัวกันที่เพียงพอให้กุด? รีบกลับไปเดี๋ยวนี้ อย่าได้มารบกวนฮูหยินผู้เฒ่า”

ตาวเหล่าต้าเหลือบมองไปทางสาวใช้ แล้วจึงเอ่ยออกมา “ข้าเป็นคนของเซี่ยจื่อหย่วน คุณหนูใหญ่ให้ข้ามาเชิญป้าหลานยู่ไป”

ในเรือนนั้นฮูหยินผู้เฒ่าและป้าหลานยู่ตั้งแต่ต้นก็ได้ยินคำพูดของตาวเหล่าต้า ฮูหยินผู้เฒ่าเงยหน้าขึ้นมองไปทางป้าหลานยู่ “ดูท่าแล้วพวกเจ้าต่างก็คิดว่าข้าใช้ชีวิตอย่างสงบราบรื่นเกินไป ในช่วงระยะเวลาเช่นนี้ เจ้าไปยั่วยุนางทำไมกัน?"

ชุ่ยยู่เองก็เอ่ยออกมาว่า “หลานยู่ ข้าบอกเจ้าตั้งแต่ต้นแล้ว ช่วงนี้อย่าได้ไปยั่วยุทางนั้น เจ้าก็ไม่ยอมฟังข้า”

ป้าหลานยู่เอ่ยแบ่งรับแบ่งสู้ “ไม่ใช่เพียงแค่บ่าวรับใช้หรือ? ไม่มีอะไรให้ควรค่าแก่การตื่นตระหนกกล่าวโทษ? ฮูหยินผู้เฒ่าวางใจได้ นางเพียงแต่แสร้งแสดงท่าที คงจะมิกล้าก่อเรื่องเพียงเพื