แชร์

บทที่ 854

หลิงอวี๋วิ่งเข้าไปก็เห็นเด็กในชุดสีชมพูนอนจมกองเลือดอยู่

ใบหน้าครึ่งหนึ่งของนางหันหน้ามาทางหลิงอวี๋พอดี หลิงอวี๋จำได้ว่านางคือท่านหญิงจ่างหนิง

หัวหน้าของหญิงชุดดำคนนั้น กำลังถือกริชไล่ตามหลิงซวนอยู่

ส่วนหลิงซวนก็อุ้มเด็กชายตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนแล้ววิ่งไปตรงหน้าต่างที่หลิงอวี๋ปีนออกไปเมื่อครู่นี้

“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”

เด็กชายกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนก และพยายามดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของหลิงซวนอย่างบ้าคลั่ง

“ปล่อยพวกเขาไป!”

หลิงอวี๋เห็นเช่นนั้นก็ตะโกนอย่างกังวล

“ปล่อยพวกเขาไป แล้วข้าจะบอกที่ซ่อนที่แท้จริงของตำราการแพทย์กับเจ้า!”

“ว่ากระไรนะ? เจ้ากล้าโกหกข้าหรือ!” หัวหน้าตะคอกด้วยความโกรธ

“อยากให้ข้าปล่อยพวกนางไปหรือ? ฝันไปเถอะ! เจ้าฆ่าเหล่าเอ้อร์กับเหล่าซานไปแล้ว ข้าจะฆ่าเจ้า!”

นางตะคอกแล้วพุ่งไปหาหลิงอวี๋อย่างดุร้าย หลิงอวี๋จึงหันหลังวิ่งหนีไป

“หลิงซวน เจ้าพาเขาหนีไปเร็วเข้า! รีบกลับไป…”

หลิงอวี๋เตือนแล้ววิ่งไปที่ป่าไผ่

นางอยากจะล่อหัวหน้าออกไป แล้วให้โอกาสเด็กกับหลิงซวนหนีเอาตัวรอด!

เมื่อหัวหน้าเห็นก็ยิ้มอย่างเย็นชา จากนั้นก็ยกมือขึ้นปาลูกดอกออกไปเข้าที่น่องของหลิงอวี๋

หลิงอว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (2)
goodnovel comment avatar
Piyapatta Samungkun
ฉรตะวันออกเหิมเกิมไม่เห็นหัวเราชวงค์ฉีตะวันตกทำยังกะบรรดาราชวงค์เป็นแค่ชาวบ้านอยากฆ่าตอนไหนก็ฆ่าลงมือกระทั่งกับองค์หญิงเพราะไส้ศึกเยอะเต็มเมืองฉีตะวันตกพวกเขาจึงไม่เกรงกลัวอะไรแม้แต่ฮ่องเต้ก็ไม่อยู่ในสายตาถ้าปราบปรามนักคนพวกนี้
goodnovel comment avatar
Mook Ratree
สมมติว่าถ้าเต้รู้ว่าพระชายาเส้าคือทำร้ายคนอื่น เต้จะจัดการยังไง
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status