เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 663
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 664
เมื่อหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนรีบไปที่วังหลวง ก็มีคนหลายคนอยู่ในห้องทรงอักษรแล้วหลี่ว์เซียง จ้าวหุย ท่านอ๋องเฉิง องค์ชายคังและองค์ชายเว่ย รวมถึงฉินซานและเผยอวี้ต่างก็มาด้วยหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนโค้งคำนับจักรพรรดิอู่อัน“โรคระบาดขนาดใหญ่เกิดขึ้นที่ชายแดน ข้าอยากจะส่งคนไปช่วยหยุดยั้งโรคระบาด หลิงอวี๋ เจ้ามีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม เจ้าพาหมอสักสองสามคนไปช่วยด้วยก็ดี!”เซียวหลินเทียนสะดุ้ง แม้เขาจะเดาได้ระหว่างทางมาที่นี่ว่า ที่เสด็จพ่อเรียกหลิงอวี๋เข้าวังเพราะโรคระบาด แต่เขาไม่คาดคิดว่าเสด็จพ่อจะส่งหลิงอวี๋ไปที่แนวหน้าโต้ง ๆ เช่นนี้หลิงอวี๋เติบโตขึ้นมาในเมืองหลวงตั้งแต่นางยังเป็นเด็กและไม่เคยเดินทางไกลเลย นางจะสามารถทนต่อความยากลำบากระหว่างทางได้หรือ?เซียวหลินเทียนกำลังจะออกตัวว่าเขาจะไปกับหลิงอวี๋เมื่อเห็นองค์ชายคังมองมาอย่างเย็นชา เซียวหลินเทียนก็รู้ได้ทันทีว่า นี่ต้องเป็นความคิดขององค์ชายคังแน่นอนเขาจึงใจเย็นลงเพื่อจะดูว่าองค์ชายคังจะเสนอความคิดที่ไม่เข้าท่าอะไรออกมาอีกแต่มิคาดว่าจะเป็นองค์ชายเว่ยที่เอ่ยขึ้นก่อน เขารายงานบางอย่างที่แปลก ๆ ออกมา“เสด็จพ่อ หากพระช
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 665
ก่อนที่จักรพรรดิจะได้ตรัสอะไร เซียวหลินเทียนก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก“เสด็จพ่อ ลูกขอพระราชทานอนุญาตโปรดส่งลูกไปหยุดยั้งโรคระบาดและปกป้องชายแดนด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”“แม้ร่างกายของลูกจะไม่แข็งแรงนัก ขอเพียงเสด็จพ่อมิรังเกียจ ลูกก็ยินดีที่จะแบ่งเบาความกังวลเสด็จพ่อในทันทีพ่ะย่ะค่ะ!”เซียวหลินเทียนเข้าใจแล้วว่าคนเหล่านี้คาดหวังให้เขาตายยิ่งไปกว่านั้น เซียวหลินเทียนก็ไม่สบายใจหากหลิงอวี๋ถูกสั่งให้ไปคนเดียว!แทนที่จะถูกบังคับให้ไปสู้ออกตัวขอรับสั่งด้วยตัวเองเพื่อให้ได้ชื่อเสียงที่ดีจะดีกว่าเดิมเซียวหลินเทียนมิใช่คนที่ชอบพูดอะไรที่สวยหรู อันเจ๋อเคยพูดกับเขาหลายครั้งเพราะเรื่องนี้“เจ้าแค่ก้มหน้าตอบรับทำสิ่งต่าง ๆ แต่ทุกครั้งที่ทำอะไรไปเจ้าก็มักจะโดนขโมยความดีความชอบไปหมด!”“อาเทียน พวกเรารู้ว่าเจ้าเป็นคนซื่อตรง แต่บางครั้งเจ้าก็ทำตัวอวดดีบ้างก็ได้! เวลาที่เจ้าทำสิ่งดี ๆ ก็ควรจะให้ผู้อื่นรู้เสียบ้าง! อย่างน้อยเสด็จพ่อของเจ้าก็ควรรู้เรื่องนี้!”เดิมเซียวหลินเทียนเคยมิเห็นด้วยกับเรื่องนี้ แต่ช่วงนี้เขาเห็นจ้าวเจินเจินและองค์ชายคังประสบปัญหาร้ายแรงหลายครั้ง แต่กลับขอละเว้นโทษได้ด้วยเพราะความ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 666
“ได้สิ!”หลิงอวี๋พยักหน้าและเห็นว่าเซียวหลินเทียนยังมีเรื่องต้องจัดการ เขาจึงพาหลิงซวนกลับไปก่อนระหว่างทาง หลิงอวี๋หันรถม้าไปยังภัตตาคารจี๋เสียง และไปหาเกิ่งเสี่ยวหาวครั้งนี้ไม่รู้ว่าวัตถุดิบทางยาในสถาบันแพทย์หลวงจะเพียงพอหรือไม่ หลิงอวี๋เขียนใบเทียบยาและขอให้เกิ่งเสี่ยวหาวรวบรวมยาให้นางตามใบเทียบยาเกิ่งเสี่ยวหาวได้รับเงินที่เขาถูกโกงกลับมาและรู้สึกอารมณ์ดีขึ้น เมื่อได้ยินหลิงอวี๋ขอให้ช่วยเรื่องยา เขาก็ตบหน้าอกตนเองแล้วพูดว่า“ท่านพี่ หาได้ต้องกังวลไม่ ข้าจะไปหาซื้อตัวยาเหล่านี้มาให้ท่านโดยเร็วที่สุด! การเดินทางของท่านในครั้งนี้นับว่าอันตรายมาก เช่นนั้นโปรดรักษาตัวด้วย!”“ข้าจะพึงระวังไว้!”หลิงอวี๋มอบหมายทิศทางการผลิตของโรงงานยาให้กับเกิ่งเสี่ยวหาว และกล่าวว่า“ตระกูลจ้าวถูกฉ้อโกงเงินเป็นจำนวนมาก แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีหลักฐานที่จะเอาผิดเจ้า แต่เจ้าต้องระวังมิให้พวกเขาแก้แค้นเจ้าทีหลังได้!”“เสี่ยวห่าว เจ้ายังมิได้ตกแต่งหอริมธาราเลยหรือ?”เกิ่งเสี่ยวหาวพูดด้วยความโกรธ “จ้าวเฉียงฮี๋วเสแสร้งได้ค่อนข้างดี แต่ข้ามิชอบคนแบบเขาเลยจริง ๆ!”หลิงอวี๋ใจสั่นและพูดว่า “เรากำลังจะไปชายแด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 667
วันนี้เนื่องจากตำหนักอ๋องอี้ไม่จำเป็นต้องทำอาหารเย็น เหล่าคนรับใช้ได้แต่คิดว่านี่เป็นความฝัน ในตอนที่พวกเขาเข้าไปในรถม้าที่เซียวหลินเทียนเตรียมไว้!ในชีวิตนี้ พวกเขาไม่เคยเห็นเจ้านายคนใดเชิญคนรับใช้ไปร้านอาหารเพื่อทานอาหารเย็นมาก่อน!อีกทั้งภัตตาคารจี๋เสียงสุดหรูเป็นที่ที่พวกเขามิอาจฝันถึง!“การแต่งกายเช่นนี้ของพวกเรา จะไม่ทำให้พระชายาต้องอับอายแน่หรือ?!”นางรับใช้พูดอย่างไม่สบายใจหมิ่นกูกำลังนั่งอยู่ในรถม้ากับนาง เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาจึงมองดูเสื้อผ้าของนางแล้วยิ้ม“ไม่มีอะไรให้ต้องอับอาย! เจ้าลืมคำพูดของพระชายาไปแล้วหรือ นางบอกว่าตราบใดที่เสื้อผ้าสะอาด ก็ไม่สำคัญว่าจะสูงต่ำเพียงใด!”“เจ้ามิเห็นหรือว่าพระชายายามอยู่ในตำหนักสมถะเพียงใด? บางครั้งนางก็สวมผ้าหยาบเหมือนเรา นางว่าเสื้อผ้าเหล่านี้ทนทานต่อสิ่งสกปรกได้เป็นอย่างดี!”คนรับใช้ได้ยินเช่นนี้ก็โล่งใจเมื่อทุกคนมาถึงหอริมธาราและเห็นการตกแต่งที่หรูหราของร้านอาหาร พวกเขาก็มิกล้าที่จะเข้าไป“มัวยืนทำอะไรอยู่? เข้ามาเร็วเข้า! อาหารมาแล้ว ปล่อยให้เย็นจะชืดหมด!”หลิงอวี๋และหลิงซวนมาถึงก่อนเวลาและยืนอยู่ที่ประตูเพื่อทักทายแขก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 668
เผยอวี้เงี่ยหูฟังต่อไป พยายามคาดการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจะได้เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของหลิงอวี๋ให้เซียวหลินเทียนได้เห็น“เหตุใดพระชายาจึงดุเจ้า?”คนบนโต๊ะถามอย่างสงสัยนางรับใช้ตัวน้อยพูดอย่างเมินเฉย “คราวที่แล้วข้ามิสบายแล้วมิได้ไปหาหมอ ข้าเกือบเป็นลมอยู่ในสวน... พระชายาจึงตีข้า ทั้งยังดุด่าข้าด้วย!”“นางบอกว่า เส้นผมและผิวหนังของร่างกายเป็นสมบัติของพ่อแม่ เมื่อเจ็บไข้ก็ควรไปหาหมอให้ทันเวลา หากยังชักช้า มีแต่จะทำให้อาการทรุดหนัก!”“นางดุที่ข้ามิดูแลตัวเอง นางว่าผู้ใดจะเสียใจที่สุดหากข้าทำร้ายตัวเองเช่นนั้น”นางรับใช้ตัวน้อยหัวเราะคิกคักและพูดว่า “ข้าถูกนางดุจนร้องไห้... เดิมที่มีเพียงพ่อแม่ของข้าที่จะสนใจว่าข้าจะเป็นหรือตาย!”“ถึงแม้พระชายาจะดุด่าข้าอย่างรุนแรง แต่ข้ารู้ว่านางทำเพื่อตัวข้าเอง!”“ต่อมา พระชายาก็บอกให้ข้ากลับไปพัก อีกทั้งยังมอบใบเทียบยาให้แก่ข้าด้วย นางขอให้พี่หญิงสุ่ยหลิงจัดเตรียมยาและมอบให้ข้าอีก! นอกจากนี้ยังมิหักเบี้ยหวัดของข้าอีกด้วย!”“พระชายากล่าวว่า ตราบใดที่ทุกคนในตำหนักป่วยก็สามารถลาป่วยได้ และจะไม่มีการหักเงินรายเดือนเว้นแต่จะแกล้งป่วยเท่านั้น!”คน
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 669
เซียวหลินเทียนเป็นคนฉลาด และเขาก็เดาความตั้งใจของหลิงอวี๋ได้ในความคิดต่อมา เขาคิดอยู่พักหนึ่งว่าเกิ่งเสี่ยวหาวเป็นคนดีในระหว่างเหตุการณ์ภัยพิบัตินี้ เกิ่งเสี่ยวหาวยังได้ส่งเกวียนข้าวและยารักษาโรคไปหลายเกวียนคนชอบธรรมเช่นนี้ดีกว่าพวกฝักใฝ่ผลประโยชน์อย่างตระกูลจ้าวมาก เขาจะปล่อยให้เกิ่งเสี่ยวหาวทนทุกข์ทรมานได้อย่างไร!“เสี่ยวหาว เจ้าต้องใช้เงินในการตกแต่งที่นี่มากน้อยเพียงใด? ข้าจะให้เจ้ายืม!”เซียวหลินเทียนแสดงจุดยืนของเขาทันที “หากเจ้ากลัวว่าจะไม่มีเงินจ่าย ข้าจะเป็นผู้ถือหุ้นในภัตตาคารของเจ้าเอง!”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ อันเจ๋อก็พูดว่า “หากเป็นเช่นนั้นก็นับข้าเข้าไปด้วยสิ! ข้าจะเป็นหุ้นส่วน! มาดูเถอะว่าภัตตาคารที่ข้ากับอ๋องอี้เป็นหุ้นส่วน ผู้ใดมันจะกล้าสร้างปัญหาให้เจ้าอีก?!”เผยอวี้เข้าใจในสิ่งที่เซียวหลินเทียนหมายความทันทีที่เขาได้ยินและพูดอย่างรวดเร็วว่า“เช่นนั้นข้าก็จะซื้อหุ้นด้วย! เกิ่งเสี่ยวหาว หุ้นของข้ามิต้องการเงินปันผล ต่อไปนี้เมื่อครอบครัวของข้ามากินข้าว เจ้าเพียงมิให้พวกเขาต้องจ่ายก็พอ!”“สุภาพบุรุษทั้งสาม… ขอบพระคุณมากขอรับ!”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เกิ่งเสี่ยวหาวก็ดีใ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 670
เมื่อหลิงอวี๋บอกลาอดีตเสนาบดีและมาที่ลานจวนของป้าสะใภ้ใหญ่เพื่อบอกลา นางเห็นป้าสะใภ้ใหญ่กำลังเก็บข้าวของของตนกล่องเล็กใหญ่กองทั่วทั้งเรือนหลิงอวี๋ถามด้วยความแปลกใจ “ท่านป้า ท่านทำอันใดอยู่หรือ?”หลิงหว่านได้ยินเรื่องนี้ในจวน นางจึงออกมากระซิบ “ท่านพี่หลิงหลิง ท่านปู่อนุญาตให้เราย้ายออกแล้ว!”“ในตอนที่ข้าพาเสี่ยวเยี่ยนจื่อกลับมา หวางซือ แม่เลี้ยงของท่านเอาแต่ด่าทอข้า นางบอกว่าข้าไร้ยางอาย ทั้งยังดุด่าท่านแม่ข้าว่าตามใจข้าจนเสียคน!”“เมื่อเรื่องถึงหูท่านปู่ ท่านปู่จึงขอให้ท่านแม่พาข้าออกไป! ทั้งยังให้เงินแม่ข้าด้วย!”“มิต้องห่วงนะเจ้าคะ เรามิได้ย้ายไปไหนไกล เพียงแค่ย้ายไปที่ถนนด้านหลังจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนเท่านั้น! เราสามารถกลับมาดูแลท่านปู่ได้ตลอดเวลา!”“เดิมทีท่านปู่ของข้าซื้อบ้านให้ท่านพี่ แต่เขาบอกว่าท่านพี่ยังมิต้องใช้ที่นั่น เช่นนั้นจึงให้เราไปอยู่ที่นั่นก่อน! แล้วจึงจะซื้อหลังใหม่ให้ท่านในภายหลัง!”หลิงอวี๋พยักหน้า เห็นว่าควรย้ายออกไปจะดีกว่า เพื่อที่ป้าสะใภ้ใหญ่ของนางและหลิงหว่านจะได้ไม่ถูกหวางซือโขกสับราวกับคนรับใช้หากเป็นขุนนางใต้เท้าก็ว่าไป แต่เสี่ยวเยี่ยนจื่อนั้นไร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 671
องค์หญิงหกเซียวทงมิได้ถือว่าการเดินทางครั้งนี้เป็นการเดินทางที่อันตราย!จุดประสงค์ของนางนั้นง่ายมาก มีเพียงสองประการเท่านั้นประการแรก ใช้การเดินทางนี้เพื่อบ่มเพาะความรู้สึกกับฉินซานประการที่สอง เพิ่มปัญหาให้กับหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนเซียวทงถูกท่านอ๋องเฉิงเฆี่ยนตีไปแล้วห้าครั้ง แม้ว่าจะไม่ได้รุนแรงถึงชีวิต แต่เจ็บปวดมากจนนางต้องนอนอยู่บนเตียงเป็นเวลาสองวันกว่าจะลุกจากเตียงได้นางไม่เคยถูกทุบตีแบบนี้เลยทั้งชีวิต สิ่งที่ทำให้นางยิ่งโกรธก็คือการถูกทุบตีเยี่ยงนี้… มันขายหน้าไปถึงบ้านท่านยายด้วย!หากแค้นนี้มิได้ล้างแค้น เซียวทงจะกล้ำกลืนฝืนทนได้เยี่ยงไร!ดังนั้น เมื่อรู้ว่าฉินชานจะพาเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ไปที่ชายแดน เซียวทงจึงรู้สึกประทับใจนางไม่สามารถฆ่าหลิงอวี๋ในเมืองหลวงได้ ก็ตามไปก่อกวน ทำให้หลิงอวี๋รักษาผู้ป่วยดี ๆ ไม่ได้ แล้วทำงานที่เสด็จพ่อมอบหมายให้ไม่สำเร็จถึงเวลานั้น ตนเองไม่ต้องลงมือเอง เสด็จพ่อก็จะต้องฆ่านางเป็นแน่!เซียวทงคิดแล้วไปอ้อนขอเสด็จพ่อให้ตนเองตามเซียวหลินเทียนไป หลังจากพูดจาหว่านล้อมอยู่เป็นเวลานานในที่สุดก็ได้รับความยินยอมจากเสด็จพ่อแล้วเซียวทงพา
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2206
รองแม่ทัพจางยังคงกล่าวพลางยิ้มแย้ม “ท่านหญิงฉางเล่อมามิถูกจังหวะ วันนี้ฮองเฮาพร้อมด้วยท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นพาคุณชายน้อยทั้งหลายเสด็จไปชมดอกไม้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์พ่ะย่ะค่ะ!”ว่ากระไรนะ?หลงเพ่ยเพ่ยนิ่งอึ้งไป ท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นล้วนเป็นธิดาของเจ้าแห่งทะเล และเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลงเพ่ยเพ่ยด้วยเหตุใดพวกนางถึงมิไปชมดอกไม้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เล่า แต่กลับเลือกไปชมดอกไม้ในตอนที่ตนต้องการความช่วยเหลือจากเสด็จย่าพอดีนี่น่ะหรือ?“ไปนานเท่าใดแล้ว?”หลงเพ่ยเพ่ยสงสัยว่านี่เป็นการจัดฉากโดยเจตนาของชายาเจ้าแห่งทะเล“สองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วขอรับ!”รองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้มหลงเพ่ยเพ่ยอยากจะชกหน้ายิ้ม ๆ ของรองแม่ทัพจางเสียสักหมัด เหตุใดนางมองรอยยิ้มของรองแม่ทัพจางแล้วเหมือนกำลังสมน้ำหน้าตนอยู่เลยเล่า“เจ้ามิได้หลอกข้าใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยถามเสียงเย็นรองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้ม “ท่านหญิงฉางเล่อพูดเล่นแล้ว ไหนเลยข้าน้อยจะกล้าหลอกท่านหญิง! หากมิเชื่อท่านลองถามใครดูก็ได้ว่าที่ข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”“หากท่านหญิงมีธุระด่วนจร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2205
หลิงอวี๋ฟังแล้วก็อดอมยิ้มมิได้ เซียวหลินเทียนใช้คนตระกูลเก๋อมาจัดการชายาเจ้าแห่งทะเล กลอุบายนี้ช่างเด็ดขาดนักรถม้ามาถึงจวนเจ้าแห่งทะเล เมื่อหลิงอวี๋ลงจากรถก็มองไปยังคฤหาสน์หลังใหม่ที่กำลังก่อสร้างอีกครั้ง กำแพงล้อมรอบสร้างเสร็จแล้ว ดูจากขนาดแล้วใหญ่โตมากจริง ๆนางอดสงสัยมิได้ ข้างในมีเรือนบุหงาแบบเดียวกับตำหนักอ๋องอี้ของตนอย่างที่เถาจื่อบอกจริงหรือ?นางอยากเข้าไปดู อยากเห็นเหลือเกินว่าบ้านในอดีตของตนเป็นอย่างไร!“คุณหนูสิง เชิญ!”พ่อบ้านเว่ยเห็นหลิงอวี๋มองคฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามก็ร้องเรียกอย่างมิอดทนหลิงอวี๋หันกลับมา เห็นประตูใหญ่หนาทึบของจวนเจ้าแห่งทะเลเปิดอ้าอยู่ ข้างในลานเรือนซับซ้อนลึกล้ำ มองสุดตามิเห็นปลายทางนี่คือที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายโดยแท้!หลิงอวี๋ลอบสูดหายใจลึก ๆ แล้วเดินเข้าไป“ปัง!”ประตูใหญ่หนาทึบปิดลงด้านหลังนางหลิงอวี๋มิได้หันกลับไปมอง เพราะนั่นจะดูมิสง่างามนางรอให้พ่อบ้านเว่ยนำทางอยู่ข้างหน้า เพื่อหลีกเลี่ยงการเดินผิดทางแล้วถูกพ่อบ้านเว่ยหาเรื่องผิดพลาดมาตำหนิขณะเดียวกัน หลงเพ่ยเพ่ยก็ได้พาเย่หรงมุ่งหน้าไปยังวังหลวงแล้ว“อุบายนี้ของชายาเจ้าแห่งทะเลช่างร้า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2204
จวนเจ้าแห่งทะเลตั้งอยู่ในย่านคหบดีและสูงศักดิ์ของเมืองหลวงแดนเทพ อันที่จริงอยู่ห่างจากคฤหาสน์อู่เพียงมิกี่ช่วงถนนเท่านั้นรถม้าวิ่งไปตามทางเรื่อย ๆ เถาจื่อพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงกระซิบข้างหูหลิงอวี๋เบา ๆ“คุณหนู อีกประเดี๋ยวท่านจะเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ที่กำลังสร้างอยู่ตรงข้ามจวนเจ้าแห่งทะเล ที่นั่นฝ่าบาททรงสร้างให้ท่านเจ้าค่ะ!”“คราแรกที่พวกเรามาตามหาท่านในเมืองหลวงแดนเทพนั้นมิรู้ว่าจะต้องเสียเวลานานเท่าใด ฝ่าบาทจึงทรงให้สือหรงซื้อคฤหาสน์แถวนี้ไว้ล่วงหน้าแล้วรื้อสร้างใหม่ทั้งหมด!”“ฝ่าบาทตรัสว่า เจ้าแห่งทะเลคือบิดาของท่าน ในเมื่อเขามิยอมรับท่าน ฝ่าบาทก็จะทำให้เขาเห็นว่า ใช่ว่าท่านไม่มีบ้านเสียหน่อย แม้จวนเจ้าแห่งทะเลไม่มีที่ให้ท่าน ฝ่าบาทก็จะสร้างจวนหลังที่ใหญ่กว่าจวนเจ้าแห่งทะเลให้!”“คุณหนู ข้างในมีเรือนหลังหนึ่ง สร้างตามแบบเรือนบุหงาที่ตำหนักอ๋องอี้ในฉินตะวันตกของท่านไม่มีผิดเพี้ยน หากท่านได้เห็นจะต้องชอบอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ!”ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยได้ยินเผยอวี้พูดถึงคฤหาสน์หลังใหม่ที่พวกเขาสร้างแล้ว ตอนนั้นยังรู้สึกแปลกใจว่าเซียวหลินเทียนคิดจะอยู่เมืองหลวงแดนเทพเป็นการถาวรหรืออย่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2203
วิธีนี้ของหลิงอวี๋เป็นวิธีเดียวที่จะช่วยนางได้ในยามนี้ ด้วยเซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ ก็ยังคิดหาวิธีที่ดีกว่านี้มิออกเย่หรงกล่าวขึ้นทันที “ข้าจะไปหาหลงเพ่ยเพ่ย บอกนางมิต้องมาแล้ว ให้เข้าวังไปทูลขอเข้าเฝ้าฮองเฮาได้เลย!”“พี่หญิงหลิงหลิง ท่านต้องยื้อจนกว่าพวกเราจะมาช่วยท่านให้ได้นะ!”พูดจบ เย่หรงก็รีบร้อนออกไปเก๋อเฟิ่งฉิงมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาซับซ้อน นางหวังให้หลิงอวี๋เข้าจวนเจ้าแห่งทะเลไปแล้วออกมามิได้แต่เรื่องนี้ก็พัวพันถึงความเป็นความตายของเซียวหลินเทียน นางมิอยากให้เซียวหลินเทียนต้องเกิดเรื่อง!ช่างขัดแย้งในใจเสียจริง!“อาอวี๋ เจ้าไปก่อนเถอะ... วางใจได้ ต่อให้ต้องก่อความวุ่นวายครั้งใหญ่ในเมืองหลวงแดนเทพ ข้าก็จะพาเจ้ากลับบ้านให้ได้!”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างหนักแน่นเขายังมีแผ่นป้ายไม้ที่ขันทีโม่ให้มา สามารถใช้ขอความช่วยเหลือจากแม่ทัพฝ่ายซ้ายได้ เซียวหลินเทียนตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะใช้แผ่นป้ายไม้นี้ช่วยหลิงอวี๋ขันทีโม่เคยบอกว่า เพียงอาศัยแผ่นป้ายไม้นี้ ก็สามารถทำให้แม่ทัพฝ่ายซ้ายช่วยตนทำเรื่องหนึ่งเรื่องได้หากแม่ทัพฝ่ายซ้ายสามารถช่วยคนได้เพียงคนเดียว เช่นนั้นเขาก็ยอมตายเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2202
เผยอวี้และคนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างจนปัญญา นึกว่ามหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลกลับไปแล้วพวกตนจะรอดพ้นจากครั้งนี้ไปได้ คาดมิถึงว่าชายาเจ้าแห่งทะเลจะใช้ไม้นี้อีกภายนอกดูเหมือนเป็นการเชิญ แต่จริง ๆ แล้วจะปฏิเสธมิไปได้หรือ?เซียวหลินเทียนสามารถแสร้งป่วยได้ แต่หลิงอวี๋เพิ่งจะปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าแห่งทะเลไปเมื่อครู่ ตอนนี้ย่อมมิอาจใช้การแสร้งป่วยมาหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว“บอกไปว่าคุณหนูสิงกำลังรักษาอาการป่วยให้ข้าอยู่ เดี๋ยวค่อยไป!”ในสถานการณ์กะทันหันเช่นนี้เซียวหลินเทียนทำได้เพียงถ่วงเวลาไปก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธี“เผยอวี้ เจ้าส่งคนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยกับเจ้าแห่งทิศใต้ ให้หลงเพ่ยเพ่ยไปเป็นเพื่อนอาอวี๋!”เป็นเรื่องความเป็นความตายของหลิงอวี๋ เผยอวี้รีบให้คนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยทันทีหลิงอวี๋นิ่งเงียบ นั่งคิดอยู่ข้าง ๆเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดีกลับคืนมา ในเวลานั้นชายาเจ้าแห่งทะเลสามารถลงมืออำมหิตกับหลานฮุ่ยจวนที่กำลังตั้งครรภ์ได้ครั้งนี้นางส่งพ่อบ้านมาเชิญตนไปจวนเจ้าแห่งทะเล พูดไปพูดมาก็เพื่อหยกหล้าสุขาวดีบนตัวนางนั่นเองส่วนการที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาได้นั้นต้องใช้วิธีสลายโลหิตละลายกระดูก หรือว่าช
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2201
หลิงอวี๋เดินกลับเข้ามา และบังเอิญได้ยินคำพูดของเย่ซงเฉิงเข้าพอดี“พวกเราต้องเตรียมรับมือสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด หากหวงฝู่หลินกลับไปแล้ว มิสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ ถึงกาลนั้นใครจะมารับมือการแก้แค้นของฝูไห่ต่อตระกูลหลงและตระกูลอื่น ๆ อีกหลายตระกูลเล่า?”เจ้าแห่งทิศใต้มองไปยังเย่หรง และกล่าวเสียงเข้ม “เลี่ยวหงเสีย มารดาของเย่หรงอาจจะรู้วิธี!”“ปรมาจารย์เย่ ก่อนหน้านี้ข้าอยากจะพบเลี่ยวหงเสียเพื่อสอบถามสถานการณ์จึงไปที่คุกน้ำมา แต่ข้ากลับมิสามารถพบนางได้!”“คำกล่าวของท่านมีน้ำหนักเมื่ออยู่ต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อ บางทีท่านอาจจะสามารถทูลขอเสด็จพ่อให้ทรงอนุญาตท่านเข้าพบเลี่ยวหงเสียได้!”เย่ซงเฉิงขมวดคิ้ว “เจ้าแห่งทิศใต้ก็มิสามารถพบเลี่ยวหงเสียได้เช่นกันหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้พยักหน้า “แม่ทัพหลี่ผู้เฝ้าประตูบอกว่า นอกเสียจากจะมีพระราชโองการของมหาเทพ มิฉะนั้นก็มิอนุญาตให้ข้าพบเลี่ยวหงเสีย!”เย่ซงเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องนี้ข้าน้อยเคยทูลต่อเสด็จพ่อของท่านแล้ว เสด็จพ่อของท่านมิทรงยินยอม ความนับหน้าถือตาของตาเฒ่าผู้นี้ใช้มิได้ผลต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อของท่านแล้ว!”ทุกคนต่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2200
หวงฝู่หลินมิรู้จักคนทั้งสองนี้เลย คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ตอนนั้นนอกจากพวกท่านกับตระกูลเฉียวแล้ว ก็มีคนของตระกูลจงเจิ้งที่เข้าไปในภูเขาหิมะ ข้ามิเห็นคนทั้งสองที่ท่านพูดถึงในภูเขาหิมะ!”“บางทีปี้ซงอาจจะเคยเห็น เดี๋ยวลองเรียกเขามาถามดู!”เผยอวี้จึงไปเรียกปี้ซงมาอีกครั้งปี้ซงอุ้มหวงฝู่หมิงจูเข้ามา หลิงอวี๋ก็รับนางมาอุ้มไว้เซียวหลินเทียนมองหวงฝู่หมิงจูกอดคอหลิงอวี๋ด้วยท่าทางสนิทสนม ในใจรู้สึกซับซ้อนอย่างบอกมิถูกหวงฝู่หลินเล่าคำถามให้ปี้ซงฟังอีกครั้งปี้ซงคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ชายชราผู้นั้นข้าพอจำได้ราง ๆ ตอนนั้นเขาเดินวนเวียนอยู่ในภูเขาหิมะอยู่หลายวัน ต่อมาก็จากไป ข้าคิดว่าเขาไม่มีอันตรายอะไรจึงมิได้ใส่ใจ!”“ส่วนแม่นมอู ข้าไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนางเลย มิเคยเห็นนางในภูเขาหิมะ!”เก๋อเฟิ่งฉิงยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ตลอด ได้ยินดังนั้นก็กล่าวว่า “อันที่จริงตอนนั้นที่ภูเขาหิมะ นอกจากพวกเราแล้ว น่าจะยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่ง”“ข้าก็มาพบพวกนางหลังจากลงจากเขาแล้ว ตอนนั้นยังคิดว่าพวกนางแค่ผ่านทางมา แต่พอลองคิดดูตอนนี้ พวกนางต้องเคยไปภูเขาหิมะแน่นอน แม่นมอูน่าจะถูกพวกนางพาตัวไป!”“พวกเข
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2199
เมื่อฟังคำพูดของเย่ซงเฉิงจบ หลิงอวี๋ หลงเพ่ยเพ่ยและเผยอวี้ก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกัน“เจ้าสำนักซิงหลัวเป็นสตรี! หรือว่านางคือตงกู่อวี้ที่กลับชาติมาเกิด?”หวงฝู่หลินก็นึกขึ้นได้ ตอนที่ทุกคนรุมล้อมโจมตีเจ้าสำนักซิงหลัว เผยอวี้ใช้กระบี่เดียวตัดเชือกรัดผมที่มัดผมของเจ้าสำนักซิงหลัวขาดตอนนั้นผมสลวยของนางสยายลงมาบดบังดวงตาของนางทุกคนมัวแต่ยุ่งอยู่กับการรับมือ จึงมิทันได้คิดให้ลึกซึ้งเมื่อเย่ซงเฉิงพูดเช่นนี้ ทุกคนจึงได้นึกถึงสภาพการณ์ในยามนั้นขึ้นมา“ตงกู่อวี้กลับชาติมาเกิดจริง ๆ หรือ?”ในฐานะลูกหลานตระกูลหลง เจ้าแห่งทิศใต้จะมิรู้ได้อย่างไรว่าในใต้หล้านี้มีวิชาลับเช่นนี้อยู่จริง ทันใดนั้นก็ตกใจจนเหงื่อเย็นไหลซึมหลงจิ้งและหลงเพ่ยเพ่ยก็ตกใจเช่นกัน วรยุทธ์ของสตรีนางนั้นสูงส่งกว่ามหาปราชญ์เสียอีก แต่ก่อนหน้านี้พวกเขามิเคยรู้มาก่อนเลยว่าสำนักซิงหลัวยังมียอดฝีมือเช่นนี้อยู่“ท่านพ่อ ยามนั้นเจ้าวังหวงฝู่พร้อมด้วยท่านเซียวและพวกเราช่วยกันรุมล้อมโจมตีนางก็ยังมิสามารถสังหารนางได้ ลูกดูจากวรยุทธ์ของนางแล้ว เกรงว่าจะมีเพียงท่านอาเจ้าแห่งทะเลเท่านั้นที่พอจะต่อกรกับนางได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวด้วย
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2198
หลงจิ้งยังคงยากที่จะเชื่อ “คำพูดของตระกูลเหล่านั้นก็มิได้ผลหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้ส่ายหน้าอย่างหดหู่ “เสด็จปู่ของเจ้าตรัสว่าจะตรวจสอบให้ จึงส่งเจ้าแห่งทะเลไปตรวจสอบ แต่ผลที่ได้จากเจ้าแห่งทะเลก็มิสามารถสรุปอะไรได้เลย หรือกระทั่ง...”กระทั่งเจ้าแห่งทะเลอาจจะใช้ขี้ผึ้งหอม ควบคุมบุตรหลานของตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือตนเอง!เซียวหลินเทียน หลงจิ้งและหลิงอวี๋ต่างก็เข้าใจความหมายที่เจ้าแห่งทิศใต้ยังพูดมิจบใจของหลงจิ้งพลันหล่นวูบ เช่นนั้นเรื่องที่ตนไปเผาขี้ผึ้งหอมก็เท่ากับมิได้ช่วยใครเลย กลับยิ่งทำให้อำนาจของเจ้าแห่งทะเลเพิ่มทวีคูณขึ้นงั้นหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวอย่างมิยอม “หรือว่าหัวหน้าตระกูลใหญ่เหล่านั้นล้วนเลอะเลือนไปแล้ว? ไยจึงปล่อยให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลควบคุมชะตากรรมของพวกเขาเช่นนี้?”เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว มิน่าแปลกใจที่เมื่อครู่เจ้าแห่งทะเลยอมถอยกลับไปง่าย ๆ ที่แท้ก็มีแผนการเช่นนี้เองก่อนที่จะควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือ เจ้าแห่งทะเลย่อมมิอาจแตกหักกับเจ้าแห่งทิศใต้ได้ในยามนี้แต่เมื่อใดที่เขาควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือได้แล้ว เจ้าแห่งทะเลย่อมมิปล่อยเจ้าแห่งทิศใต
