“ข้ากำลังช่วยเจ้าสมมุติฐานว่าอาจเกิดอันใดขึ้น…”หลิงอวี๋กล่าวอย่างใจเย็น “ข้าขอถามเจ้า หากเจ้าแย้งข้าชนะเจ้าก็ไปฟ้อง! แต่หากมิชนะเจ้าก็ต้องเชื่อฟังข้า!”“ถึงท่านถาม! ข้าก็มิเชื่อว่าบนแผ่นดินนี้จักไร้ซึ่งความยุติธรรม!”เกิ่งเสี่ยวหาวกล่าวเคืองขุ่น“ดี สมมติว่าข้าคือเถ้าแก่เซี่ย แล้วเจ้าว่าข้าสมคบคิดกับจ้าวเฉียงฮั๋ว…”“เช่นนั้นข้าจักบอกว่า เจ้าบังคับข้าขายหอริมธาราให้เจ้า พอข้ามิขายเจ้าจึงมีใจโกรธแค้น แล้วใส่ไคล้ข้า!”“เกิ่งเสี่ยวหาว เจ้าจักแก้ตัวเช่นไร?”เกิ่งเสี่ยวหาวตะลึงตาค้างกะทันหัน ความคิดของเขามิซับซ้อน แถมยังมิเคยประสบเรื่องไร้สัจจะเช่นนี้มาก่อน!“เสี่ยวหาว… นี่ยังง่ายนัก… หากจ้าวเฉียงฮั๋วหมายคิดร้ายกับเจ้าจริง ๆ อาจอ้างว่าเจ้าปลอมแปลงโฉนดที่ดินกับหนังสือทางการ…”เมื่อหลิงอวี๋พูดถึงจุดนี้ หัวใจก็สั่นสะท้านพลางถาม “หนังสือราชการล่ะ? เจ้าเมืองซุนได้อ่านหนังสือราชการหรือยัง? หนังสือเป็นของจริงหรือไม่?”เกิ่งเสี่ยวหาวตอบเคียดแค้น “เจ้าเมืองซุนเอาหนังสือราชการไปแล้ว เขาอ้างว่าเป็นของปลอม! เกรงว่าหากอยู่ในมือข้าข้าจักนำไปหลอกคนอื่น จึงยึดไปแล้ว!”หลิงอวี๋มองค้อนใส่เกิ่งเสี่ย
หลิงอวี๋ตะลึงกับวาจาของเกิ่งเสี่ยวหาว คิดไม่ถึงว่าเบื้องลึกเบื้องหลังที่เซียวหลินเทียนถูกลอบกัดจะเป็นเช่นนี้!เหตุเซียวหลินเทียนปกป้องจ้าวเจินเจินนั้น หลิงอวี๋กระจ่างรู้อย่างไรเสียครานั้นพวกเขาก็เป็นคู่รักที่รักกันลึกซึ้ง!ด้วยวาจาเช่นนี้ ความกังวลของเกิ่งเสี่ยวหาวก็ดูสมเหตุสมผล!ตนกับเกิ่งเสี่ยวหาวหมายชำระลูกผู้พี่ของจ้าวเจินเจิน ผู้ใดจะรู้ว่าเซียวหลินเทียนจะใจอ่อนแอบส่งข่าวให้จ้าวเจินเจินหรือเปล่า?“ท่านพี่ ท่านรีบพูด ท่านคิดหาทางใดได้?”“เราเสียเงินไปมากปานนี้ จะปล่อยให้ตระกูลจ้าวได้ไปเปล่า ๆ มิได้!”เกิ่งเสี่ยวหาวถามอย่างรีบเร่งหลิงอวี๋เลิกขบคิด พลันกล่าว “คดีนี้มิต้องไปฟ้องร้อง! สถานการณ์ปัจจุบันมิเข้าข้างเจ้า!”“แม้พวกเราไปหาหลักฐาน แต่จ้าวเฉียงฮั๋วฉลาดนัก ถึงเราหาพบเขาก็คิดวิธีไว้แล้วเป็นแน่!”“ไม่แน่จ้าวเฉียงฮั๋วอาจเตรียมทางหนีทีไล่ไว้แล้วด้วย เพียงรอแค่เจ้าก้าวไปติดกับเอง!”เมื่อเกิ่งเสี่ยวหาวได้ฟังก็ร้อนใจ “ท่านพี่ หากไม่ฟ้อง เช่นนั้นเราจักเอาเงินพวกนั้นกลับมาอย่างไร! นั่นคือเงินสี่แสนที่เสียไปเปล่า ๆ เราต้องใช้เวลานานตั้งเท่าใดถึงคืนกำไรได้กัน!”“มิได้ ข้าจักปล
ครั้นกลับถึงตำหนักอ๋องอี้หลิงอวี๋ยังคงกังวลเรื่องของเกิ่งเสี่ยวหาวนางรู้สึกว่านี่อาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นการสมรู้ร่วมคิด!หากตระกูลจ้าวจะเล่นงานเกิ่งเสี่ยวหาว เป้าหมายต้องไม่ใช่แค่เงินสามแสนของเกิ่งเสี่ยวหาวเป็นแน่หากเรื่องนี้มิได้มุ่งเป้าเพียงเกิ่งเสี่ยวหาว แต่ยังมุ่งมาที่ตนด้วย เช่นนั้นนางต้องเตรียมตัวให้พร้อม!ก่อนหน้าองค์ชายรองมิได้ป้องกันตน ทว่าอนุภรรยาของเขาตอนนี้คือกวนอิ่งกวนอิ่งคือคนประเภทไร้ขีดกำจัด ไร้ขอบเขตศีลธรรม ไม่ว่าเรื่องอันใดก็ล้วนกระทำได้!แต่ท่านลุงกับหมอหลวงจางก็มีความแค้นต่อตนเหมือนกัน เมื่อคนกลุ่มนี้รวมตัวกันจะเกิดเรื่องดีขึ้นหรือไร?!ณ เรือนริมวารี เซียวหลินเทียนก็กำลังหารือเรื่องนี้กับจ้าวซวนเช่นกันถึงแม้เกิ่งเสี่ยวหาวจะมิยินยอมให้ตนช่วยเหลือ แต่เซียวหลินเทียนก็ปล่อยเลยตามเลยต่อสถานการณ์นี้มิได้!อย่าว่าแต่หนี้ความรู้สึก เขาก็ต้องคืนหลิงอวี๋!เมื่อมุ่งเป้ายังจ้าวเฉียงฮั๋วกับองค์ชายรองคัง เซียวหลินเทียนก็มิอาจชะล่าใจได้ยังมีอีกจุดที่เซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋คิดเหมือนกันกวนอิ่งเข้าตำหนักองค์ชายคังแล้ว สตรีผู้นี้ใจดำอำมหิต และนางทำเรื่องประเภทนั้
เซียวหลินเทียนมิได้บอกความสงสัยของตัวเองที่มีต่อสองพี่น้องชิวเฮ่ากับจ้าวซวนและลู่หนานเขาคิดว่าลู่หนานมีนิสัยตรงไปตรงมา หากรู้ว่าสงสัยชิวเฮ่า อาจถูกชิวเฮ่าปะเหลาะเอาได้!และชิวเฮ่าก็ช่วยหลู่ชิ่ง จ้าวซวนเลยตายใจต่อชิวเฮ่าไปเสียแล้ว แม้หาหลักฐานมิพบ และพิสูจน์ความน่าสงสัยของสองพี่น้องชิวเฮ่ามิได้ก็ตามทีเซียวหลินเทียนกลัวจ้าวซวนใจร้อนจนเผยความลับต่อหน้าชิวเฮ่าดังนั้น คราวนี้เซียวหลินเทียนจึงให้แค่คนของอิ๋นฮู๋แอบสืบเท่านั้น ต่อหน้าเหล่าองครักษ์ในตำหนัก เซียวหลินเทียนมิได้แสดงความสงสัยใด ๆ ต่อชิวเฮ่าเลยเซียวหลินเทียนพลิกอ่านเอกสารอย่างสงบเยือกเย็น เขาพลางทำเครื่องหมายลับในเอกสารเหล่านั้นเพียงพลิกเดียวก็พลันรู้การเคลื่อนไหวของชิวเหวินซวงบนเอกสาร!เรื่องที่เซียวหลินเทียนเข้าเป็นกรมโยธาธิการ เอกสารมากมายบนโต๊ะล้วนเป็นแผนที่เมืองหลวงคราก่อนหลิงอวี๋เคยพูดถึงการช่วยชลประทานที่นาของราษฎร เซียวหลินเทียนจึงหาแผนที่ที่เกี่ยวกับการทดน้ำเข้านาจำนวนมากมาศึกษาในแผนที่เหล่านี้มีอ่างเก็บน้ำ และแม่น้ำสายสำคัญแต่ละสายเมื่อเซียวหลินเทียนเห็นก็รู้ทันทีว่าชิวเหวินซวงแก้ไขที่อ่างเก็บน้ำ โดยเน้นแ
“ระยะนี้แช่ยาสมุนไพรผลเป็นเช่นไรบ้างเพคะ?”หลิงอวี๋มาเพื่อรักษาขา สายตานางเปลี่ยนจากมองหน้าเซียวหลินเทียนเป็นขาของเขาแทน พลันถามอย่างเป็นธรรมชาติ“ดีขึ้นมากแล้ว! นับวันขายิ่งมีกำลังขึ้น!”ทว่าเซียวหลินเทียนกลับเกร็ง ๆ เล็กน้อย อย่างไรเสียเมื่อก่อนตนก็ทำกิริยาแย่ ๆ ต่อหลิงอวี๋ บัดนี้ต้องการนางจึงยังรู้สึกอึดอัดอยู่เล็กน้อย“หม่อมฉันขอตรวจท่านสักหน่อย!”หลิงอวี๋นั่งยอง ๆ กำลังจะแตะขาของเซียวหลินเทียน ทันใดนั้นก็นึกถึงเหตุการณ์ที่เขาเลี่ยงจะสัมผัสตนในคราก่อนนางลุกขึ้นพลางหยิบแหนบยาว แล้วขอให้เซียวหลินเทียนพับกางเกงตัวเองขึ้นเซียวหลินเทียนลืมเรื่องที่ตัวเองรังเกียจการสัมผัสของหลิงอวี๋ในคราก่อนหมดสิ้น พลางพับขากางเองขึ้นอย่างว่าง่ายหลิงอวี๋เคาะหัวเข่าเขาพลางตรวจสักพัก พบว่าขาทั้งสองข้างของเซียวหลินเทียนมีกำลังมากกว่าตอนตรวจครั้งก่อนจริง ๆ“หม่อมฉันจักเปลี่ยนเทียบโอสถใหม่ให้ท่าน นี่เป็นโอสถเสวย ต่อไปจะแช่พระบาทในยาสมุนไพรในยามราตรี ควบคู่กับเสวยพระโอสถไปด้วย จากนั้นค่อยเริ่มฟื้นตัวเพคะ!”หลิงอวี๋สอนวิธีฟื้นตัวให้เซียวหลินเทียน นั่นคือการออกกำลังกายห้ามเกินครึ่งชั่วยามในทุกวัน โด
วันรุ่งขึ้น หลิงอวี๋เป็นห่วงเรื่องเกิ่งเสี่ยวหาว จึงตื่นตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อพาหลิงซวนกับเถาจื่อไปโรงเหยียนหลิงนางให้เถาจื่อส่งข่าวถึงเกิ่งเสี่ยวหาว โดยขอให้เกิ่งเสี่ยวหาวมาพบตนที่โรงเหยียนหลิงเกิ่งเสี่ยวหาวรุดมายามอาหารกลางวันหลิงอวี๋เห็นเขาเข้าประตูด้วยสีหน้ามืดครึ้ม พลันถาม “สืบพบหรือไม่?”“ขอรับ มันเป็นแผนของคนแซ่ผัง! เขาเป็นหนอนบ่อนไส้แทรกซึมอยู่ข้างกายข้า!”เกิ่งเสี่ยวหาวพูดอย่างขุ่นเคือง “เขาแค่เห็นเงินกำไรของข้าก็อิจฉาตาร้อนไปพึ่งพิงตระกูลจ้าวแล้ว!”ท่านผัง?หลิงอวี๋นึกถึงครั้งแรกที่ตนพบหน้าเกิ่งเสี่ยวหาวที่ภัตตาคารจี๋เสียง ตอนนั้นเพราะตนจ่ายค่าข้าวไม่ไหว ท่านผังผู้นี้จึงอยากลากตนไปประจานข้างถนน!“เจ้ามิได้ทำอันใดเขาใช่หรือไม่?” หลิงอวี๋ถาม“หามิได้ เมื่อคืนข้าแค่สืบให้แน่ชัดและคุยกับท่านพ่อ ท่านพ่อบอกให้ข้าอย่าหุนหันพลันแล่น!”“ท่านพ่อข้ากล่าวว่าท่านผังกล้าแว้งกัดข้า ต้องมีแผนสองอีกเป็นแน่! พวกเราต้องจัดการเขา และจำต้องแม่นยำทุกการโจมตี เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่มีโอกาสพลิกสถานการณ์!”เกิ่งเสี่ยวหาวเอ่ยอย่างเคียดแค้นหลิงอวี๋ยิ้มตอบ “พ่อเจ้ามีประสบการณ์กว่าเจ้านัก!
“เหอะ ๆ!”เกิ่งเสี่ยวหาวรู้สึกว่าน่าขบขันนัก สาเหตุที่ก่อความวุ่นวายก็แค่เพื่อสูตรยารักษาแผล!เถ้าแก่เซียวผู้นี้ช่างบ้าบิ่นยิ่งนัก!เขาร่วมเปิดโรงงานยากับหลิงอวี๋ เทียบยาที่หลิงอวี๋เสนอ กำไรล้วนแบ่งกับตนห้าส่วน!เถ้าแก่เซียวมิออกอะไรเลยยังโลภมากต้องการกำไรแปดส่วน!เขาคิดว่าตนโง่หรือไร?“เถ้าแก่เซียวจอมตลบตะแลงที่ใดกัน พอกันที พวกมันคิดว่าข้าโง่งั้นรึ?”เกิ่งเสี่ยวหาวยังข่มความโกรธที่โดนจ้าวเฉียงฮั๋วหลอกสี่แสน เมื่อได้ยินสิ่งนี้ก็พลันระเบิด“ข้ามิย้าย ดูสิว่าคนหมู่บ้านหลี่ของพวกเจ้าจักกล้าพังโรงงานของข้าหรือไม่!”หลี่ต้าหนิวเอ่ยด้วยจิตใจร้อนรุ่ม “ท่านเกิ่ง แม่นางหลิง ข้าคิดว่าพวกท่านย้ายเถิดขอรับ!”“ข้าได้ยินว่าเถ้าแก่ผู้นั้นพากองทัพหลวงมาด้วย และผู้นำคือแม่ทัพฉินแห่งกองทัพหลวงขอรับ!”แม่ทัพฉิน?คนแซ่ฉินที่เป็นแม่ทัพที่หลิงอวี๋รู้จักก็มีเพียงฉินซาน!ในความประทับใจของหลิงอวี๋ ฉินซานคือคนที่เที่ยงธรรมยิ่ง เขาจะกระทำเรื่องช่วยคนชั่วทำผิดได้เยี่ยงไร?หรือมีเงื่อนงำบางอย่างภายใน?อีกอย่าง นอกจากคนในราชวงศ์ยังจะมีผู้ใดได้อีกที่ให้ฉินซานไปด้วยได้ ทั้งยังแซ่เซียว!เพียงแต่ว่า เถ
เซียวหลินเทียนผงะไปครู่หนึ่ง พลันมองทางจ้าวซวนจ้าวซวนขบคิดแล้วกล่าวว่า “พระชายาอ๋องอี้ บางทีหลี่ต้าหนิวอาจเข้าใจผิด! คนแซ่เซียวมิใช่องค์ชายแน่ อาจเป็นองค์หญิงก็ได้ขอรับ!”“ข้าได้ยินว่าช่วงนี้ฉินซานกับองค์หญิงหกเดินแนบชิดกันนัก… ก่อนหน้านี้ก็เคยถามเรื่องอภิเษกขององค์หญิงหก ไทเฮาก็ทรงเร่งเร้าฮองเฮาให้แสวงเลือกคนที่เหมาะสมกับองค์หญิงหกขอรับ!”“ไทเฮาอาจจะคิดว่าฉินซานก็ไม่เลว จึงให้โอกาสทั้งสองสร้างความสัมพันธ์ขอรับ!”“สองวันก่อน ฉินซานก็ออกไปจุดธูปบูชาเป็นเพื่อนองค์หญิงหกขอรับ…”หลิงอวี๋ตะลึงตาค้างเมื่อได้ยิน และคำอธิบายของจ้าวซวนก็ดูสมเหตุสมผลองค์หญิงหกเซียวทงออกไปจุดธูปบูชา บางทีอาจเป็นหญิงแต่งชาย ฉะนั้นคนในหมู่บ้านหลี่จึงเข้าใจผิดคิดว่าเป็นพวกลักเพศ!“ข้ามิได้เป็นศัตรูคู่แค้นกับองค์หญิงหก เหตุใดพระนางถึงหมายหัวข้าเช่นนี้?”หลิงอวี๋ส่ายศีรษะ “มิใช่บังเอิญแน่นอน! มีที่ไหนพระนางเสด็จออกจากวังครั้งแรกแล้วถูกใจโรงงานยาของข้าพอดิบพอดี! ยังใช้อำนาจระรานจักเอาเทียบยากับโรงงานยาของข้า!”หลิงอวี๋ลืมเรื่องที่เซียวทงบงการนางกำนัลมิให้จัดที่นั่งของตนในงานฉลองพระราชสมภพครั้งก่อนไปนานแล้ว