เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1470
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1471
หลิงเสียงกังสูญเสียความทรงจำในอดีตไปแล้วจึงมิได้สนใจเรื่องตำแหน่งและรางวัลใด ๆแต่เฝิงฉินนั้นสนใจ ตลอดการเดินทางมา นางได้เห็นเมืองที่อยู่โดยรอบเมืองหลวงต่างเจริญรุ่งเรืองกว่าสิงหยาง นางจึงยิ่งเพ้อฝันถึงเมืองหลวงหากหลิงเสียงกังได้กลับคืนสู่ตำแหน่งการงาน เช่นนั้นตนก็จะเป็นฮูหยินแม่ทัพแม้ว่าจะเป็นภรรยาที่แต่งเข้ามา แต่นั่นก็เป็นฮูหยินเช่นกัน!ยิ่งไปกว่านั้น เฝิงฉินมิได้รู้สึกว่านางซุนภรรยาคนเดิมของหลิงเสียงกังจะเป็นคู่ต่อสู้ของตนได้นางเยาว์วัยกว่านางซุน งดงามกว่านางซุน ทั้งยังรู้วิธีเอาอกเอาใจบุรุษยิ่งกว่านางซุนด้วยนางมิเชื่อว่าหลิงเสียงกังจะหนีไปจากเงื้อมมือของตนได้หลิงหว่านมิอยากพบคนท่าทางเย้ายวนเช่นเฝิงฉิน ดังนั้นเมื่อแยกตัวจากกลุ่มใหญ่จึงลากหลิงเสียงกังเดินไปด้านข้างพลางเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา“ข้าให้แม่ทัพเผยส่งจดหมายไปที่บ้านแล้ว ท่านปู่กับท่านแม่รู้แล้วว่าท่านยังมีชีวิตอยู่!”“แต่มิรู้ว่าท่านมีภรรยาใหม่แล้ว!”“คำแนะนำของข้าก็คือ เมื่อท่านเข้าเมืองแล้วก็พานางกับลูกไปอยู่ที่โรงเตี๊ยมก่อนชั่วคราว รอให้กลับไปคุยกับท่านแม่ข้าที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนให้ชัดเจนก่อนแล้วค่อยมารับนา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1472
หลังจากที่นางซุนแม่ของหลิงหว่านได้รับจดหมายที่เผยอวี้ส่งมาก็ดีใจมากกับข่าวที่คาดมิถึงนี้ สามีของตนยังมีชีวิตอยู่ นี่เป็นเรื่องน่ายินดียิ่งแต่กระทั่งเห็นว่าหลิงเสียงกังแต่งงานใหม่แล้ว และนางเฝิงภรรยาใหม่ก็ตั้งครรภ์สองเดือนแล้ว จิตใจของนางก็จมดิ่งลงนางมิแน่ใจว่าตนควรจะดีใจหรือกังวลดีตอนนั้นที่หลิงเสียงเซิงแต่งงานหวางซือเข้ามา หลานฮุ่ยจวนแม่ของหลิงอวี๋ก็ถูกหวางซือทำให้ตายไปอย่างช้า ๆหลิงเสียงเซิงโปรดปรานหวางซือมากกว่าหลานฮุ่ยจวน สิ่งเหล่านี้นางซุนได้เห็นมากับตาหลายปีมานี้นางรู้สึกดีใจมาโดยตลอดว่าสามีของตนเป็นคนเปิดเผยซื่อตรง มิได้หลงใหลในอนุจนละเลยภรรยาดังเช่นหลิงเสียงเซิง ไหนเลยจะคิดว่าตอนนี้หลิงเสียงกังจะมีบ้านเล็กบ้านน้อยเช่นกันท่านอดีตเสนาบดีมิยี่หร่ะ เขารู้ว่าพบหลิงเสียงกังก็พอใจแล้ว ไหนเลยจะสนใจว่าหลิงเสียงกังมีภรรยาอีกคนหรือไม่ตั้งแต่กลับมาหลิงเสียงเซิงก็มิได้มีโอกาสไปพบหลิงอวี๋เพื่อร้องขอหน้าที่การงาน ในใจจึงเต็มไปด้วยความโกรธที่มีต่อท่านอดีตเสนาบดีตอนนี้เมื่อได้ยินว่าหลิงเสียงกังยังมีชีวิตอยู่ หลิงเสียงเซิงก็รู้สึกมิสบายใจนักหากหลิงเสียงกังตายอยู่ด้านนอก หลังจาก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1473
“กู่ซุ่ย ข้ารู้ว่าเจ้าหวังดีต่อข้า แต่ข้าก็เป็นเช่นนี้ มิต้องการพึ่งการแต่งหน้าทาปากมาดึงดูดเขาหรอก!”นางซุนเอ่ยเสียงเรียบ “วันเวลาผ่านพ้นไปในแต่ละวัน ความงดงามมิใช่สิ่งที่คนอายุเช่นข้าควรจะทำแล้ว!”“เขาสามารถรับความเรียบง่ายเช่นนี้ของข้าได้ เช่นนั้นเขาจึงจะเป็นสามีของข้า!”“หากมิอาจยอมรับได้ ต่อให้ข้าจะแต่งอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์!”กู่ซุ่ยฟังแล้วก็รู้สึกเศร้าใจ แต่คำพูดของนางซุนก็เป็นเหตุเป็นผลเช่นกันแต่กู่ซุ่ยก็ยังมิยอมแพ้ นางยืนกรานจะให้นางซุนทาปากบาง ๆ ทั้งยังเอ่ยแนะนำ “พี่สะใภ้ สิ่งที่ท่านพูดมานั้นมีเหตุผล แต่นั่นเป็นสมัยก่อน!”“ตอนนี้กับเมื่อก่อนต่างกัน หากท่านอยากตามสามีของท่านกลับมาก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลง!”“ท่านดูเถิด เมื่อทาปากไปเช่นนี้ มิได้เห็นชัดเจนนักแต่ทำให้ท่านดูดีขึ้นมาทันที!”“พี่สะใภ้ ตัวเราเองยังมองว่าสวยเลยใช่หรือไม่? ดังนั้นท่านก็ถือเสียว่ามิใช่การทำเพื่อเขาแต่ทำเพื่อตัวท่านเอง! เราเอาจแพ้คนอื่นได้ แต่เรามิอาจสูญเสียจิตวิญญาณได้!”กู่ซุ่ยเอ่ยให้กำลังใจ “แต่งตัวงดงาม ผู้อื่นมองแล้วสบายตา ตนมองเองก็อารมณ์ดี!”นางซุนมองตนเองในกระจก ดูดีจริง ๆ จากนั้นก็มองกู่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1474
แต่จนสุดท้ายหลิงหว่านก็มิได้โวยวายออกไป เพราะท่านแม่ห้ามปรามไว้แต่เรื่องราวเหล่านี้ นางรับใช้ที่กลับไปรายงานหลิงอวี๋ได้แจกแจงรายละเอียดให้หลิงอวี๋ฟังอย่างละเอียดหลังจากที่หลิงอวี๋ซักถามแล้วหลิงอวี๋ฟังเรื่องเหล่านั้นแล้วก็รู้สึกหนักอึ้งหากหลิงเสียงกังไม่มีวันนึกเรื่องในอดีตได้ เช่นนั้นป้าสะใภ้ใหญ่กับหลิงหว่านก็จะต้องได้รับความคับข้องใจเช่นนี้นี่มันมิยุติธรรมกับป้าสะใภ้ใหญ่!ก้อนเลือดที่อยู่ในสมองของหลิงเสียงกังควรต้องหาเวลาช่วยเอาออกมาให้เขา หลิงอวี๋ตัดสินใจว่า วันหลังจะออกจากวังไปเกลี้ยกล่อมหลิงเสียงกังให้ตกลงผ่าตัดเมื่อคิดแล้วก็ทำเลย วันรุ่งขึ้นหลิงอวี๋จึงจัดการเรื่องในวังให้เรียบร้อย และจะพาหลิงซวนกับสุ่ยหลิงออกจากวังไปด้วยกันแต่เพิ่งจะไปได้เพียงครึ่งทางก็มีนางกำนัลของไท่เฟยเส้าคนหนึ่งมาตาม“ฮองเฮาเพคะ ไท่เฟยเส้าของพวกเราอยากเชิญท่านไปพูดคุยเพคะ!”นางกำนัลเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาหลิงอวี๋ขมวดคิ้วหลิงซวนจึงเอ่ยอย่างมิเกรงใจ “ไท่เฟยเส้าอยากจะเชิญฮองเฮาไปพูดคุยก็ควรจะส่งคนมาแจ้งก่อนเสียหน่อย ตอนนี้ฮองเฮาของเรามีธุระจะต้องออกไปทำ รอกลับมาแล้วค่อยว่ากันเถิด!”นางกำนัลคุกเข่า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1475
หากไม่มีเรื่องอันใดหลิงซวนไม่มีทางส่งสัญญาณให้ตนเช่นนี้แน่!หลิงอวี๋ใจเต้นรัว ตอนนี้นางยังมิรู้ว่าเซียวหลินเทียนมีทัศนคติอย่างไรต่อการคัดเลือกสนมนางโกรธเคืองขึ้นมาทันที บางทีอาจจะตกหลุมพรางของไท่เฟยเส้าเข้าแล้วนางจึงมิได้พูดอะไรไท่เฟยเส้าคิดว่าหลิงอวี๋มิเต็มใจจึงตำหนิในทันที “ฮองเฮาคงมิได้มิเต็มใจคัดเลือกสนมให้องค์จักรพรรดิหรอกกระมัง?”“ฮองเฮา เป็นสตรีจะหึงหวงมิได้ ในฐานะมารดาของแคว้น ท่านจะต้องใจกว้าง!”“องค์จักรพรรดิมีสนมมากมายเป็นเรื่องปกติ คงมิอาจเฝ้ารอท่านอยู่เพียงผู้เดียวได้กระมัง!”“จริงสิ พูดถึงเรื่องนี้ กุ้ยเหรินทั้งสองนั้นล้วนมิเคยได้ปรนนิบัติองค์จักรพรรดิ! ข้าได้ยินมาว่า ที่ตำหนักอ๋องอี้นั่นเป็นเพราะท่านหึงหวงจึงมิยอมให้พวกนางเข้าใกล้องค์จักรพรรดิ!”“ฮองเฮา แม้ว่าตอนนี้ท่านจะเป็นฮองเฮาผู้สูงศักดิ์ ทว่าหากยังเอาแต่ใจเช่นนี้ ทางราชสำนักฝ่ายในก็มีอำนาจที่จะปลดท่านออกนะ!”หลิงอวี๋เห็นว่ายิ่งพูดไท่เฟยเส้าก็ยิ่งพูดลื่นขึ้น นางก็ฟังต่อมิไหวแล้วไท่เฟยเส้าผู้นี้ อยู่ในวังมิอยู่อย่างสงบเสงี่ยม ทั้งยังส่งเก๋อเทียนซือมาลอบสังหารตนอีก!ตอนนี้ก็ยังมายุ่งวุ่นวายกับตน นางคิดว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1476
กระทั่งออกจากตำหนักโซ่วอัน หลิงซวนก็เล่าเรื่องที่เซียวหลินเทียนค้านข้อเสนอในการคัดเลือกสนมในราชสำนักให้หลิงอวี๋ฟังหลิงอวี๋จึงได้รู้ว่าตนเกือบจะเข้าใจเซียวหลินเทียนผิดไปแล้วแต่หลิงอวี๋ก็มิได้สบายใจเพราะเรื่องนี้ เรื่องเช่นนี้มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองเซียวหลินเทียนจะปฏิเสธไปได้อีกนานเท่าใดกันเชียว!“ผู้ใดไปนินทาเรื่องเกี่ยวกับกุ้ยเหรินทั้งสองต่อหน้าไท่เฟยเส้า?”หลิงอวี๋เอ่ยปากถามออกไปอู๋จื่อผิงกับสวีเนี่ยนจือคือคนที่ฮองเฮาเว่ยประทานให้เซียวหลินเทียนก่อนหน้านี้ ครานี้เมื่อเซียวหลินเทียนเป็นจักรพรรดิ ทั้งสองจึงได้รับแต่งตั้งเป็นกุ้ยเหรินและพาเข้าวังมาด้วยเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ล้วนใช้สองคนนี้เป็นเกราะป้องกันแต่ตอนนี้เซียวหลินเทียนมีสตรีอยู่เพียงมิกี่คน หากตนมิได้ปรนนิบัติ กุ้ยเหรินทั้งสองมิได้ปรนนิบัติ เมื่อเวลาล่วงเลยยาวนานไปจะทำให้ผู้คนวิพากษ์วิจารณ์เอาได้และที่ร้ายแรงก็อาจจะถึงกับสงสัยว่า เซียวหลินเทียนไร้สมรรถภาพทางเพศหรือไม่ ซึ่งสิ่งนี้จะเป็นการโจมตีที่รุนแรงมากต่อการเป็นจักรพรรดิของเซียวหลินเทียนหลิงอวี๋ในฐานะฮองเฮามิอาจมิใส่ใจในเรื่องนี้ได้“มิรู้ว่าเป็นผู้ใ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1477
หลิงอวี๋มิได้มีความรู้สึกลึกซึ้งถึงความเป็นพ่อลูกกับหลิงเสียงเซิง ทุกคราที่พบหลิงเสียงเซิงก็จะนึกถึงภาพน่าสลดที่หลานฮุ่ยจวนถูกขังและแท้งลูก จึงให้ความเคารพต่อเขามิได้จริง ๆ“ท่านพ่อ ท่านออกไปก่อนเถิด ข้ามีธุระจะหารือกับท่านอดีตเสนาบดีจริง ๆ!”หลิงอวี๋พูดยังมิทันขาดคำ หลิงเสียงกังกับเฝิงฉินก็มาทั้งคู่หลิงหว่านเห็นหลิงเสียงกังประคองเฝิงฉินมาอย่างระมัดระวังก็แอบกลอกตาใส่ ทำอ่อนแอให้ใครดูกัน!“ฮองเฮา!”เฝิงฉินลากหลิงเสียงกังให้คุกเข่าลงคำนับหลิงอวี๋ตามหลักแล้วหลิงอวี๋จะมิรับการคำนับของคนในครอบครัวแต่ภาพที่เฝิงฉินทำตัวอ่อนแอให้หลิงเสียงกังประคองเมื่อครู่ก็อยู่ในสายตาของหลิงอวี๋เช่นกัน นางจึงรับการคำนับของทั้งสองคนอย่างสงบแล้วให้ทั้งสองลุกขึ้นหลิงเสียงเซิงเห็นว่าพวกหลิงเสียงกังมาแล้วก็รีรอมิยอมไปนางกังวลว่าหลิงอวี๋จะเลื่อนตำแหน่งให้หลิงเสียงกังอย่างเงียบ ๆ จึงอยู่ดูก่อนหลิงอวี๋เห็นท่าทางของเฝิงฉินมิน่าจะออกไป จึงพูดถึงเรื่องที่หลิงเสียงกังมีก้อนเลือดอยู่ในสมองและบอกวิธีการรักษาของตนให้ท่านอดีตเสนาบดีและนางซุนฟังเสียเลยทันทีที่นางซุนได้ยินก็ตกใจมาก ผ่าหัวเพื่อเอาก้อนเลือดออก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1478
ยามนี้หลิงอวี๋มิอยากไว้หน้าผู้อาวุโสเช่นหลิงเสียงกังแล้ว นางรู้ว่าป้าสะใภ้ใหญ่เพียบพร้อมด้วยคุณธรรม แม้ว่าจะได้รับความอยุติธรรมก็ทำได้เพียงอดกลั้นเอาไว้แต่เรื่องอะไรเล่า?ป้าสะใภ้ใหญ่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูลูกให้หลิงเสียงกัง เมื่อหลิงเสียงกังออกไปรบก็ดูแลพ่อแม่แทนเขาสิ่งที่ผ่านไปในแต่ละวันนี้มิลึกซึ้งยิ่งกว่าที่เฝิงฉินมีบุญคุณต่อหลิงเสียงกังหรือ?“หลิงเสียงกัง ดูสตรีที่อยู่ตรงหน้าท่านผู้นี้ เมื่ออายุสิบห้าถึงวัยปักปิ่นก็แต่งงานเข้ามาในจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนเป็นภรรยาของท่าน เลี้ยงดูลูกแทนท่าน ดูแลพ่อแม่แทนท่าน!“ท่านได้รับบาดเจ็บกลับมาก็เป็นนางที่ดูแลท่าน! ยามท่านป่วยก็เป็นนางก็คอยดูแลอยู่ข้างเตียงท่าน!”หลิงอวี๋ตำหนิ “ท่านดูเถิดว่าตอนนี้นางอายุเท่าใดแล้ว?”“นางแต่งงานกับท่านมายี่สิบกว่าปี ดูแลท่านมายี่สิบกว่าปี อยู่ข้างกายตลอดทุกวันทุกคืนมาเก้าพันกว่าวัน เทียบมิได้กับเฝิงฉินที่เพิ่งจะดูแลท่านมาหนึ่งปีครึ่งมิกี่ร้อยวันเลยหรือ?”“การที่ท่านลืมนางมิใช่ข้ออ้างที่ท่านจะทรยศนาง! และมิใช่เหตุผลที่ท่านจะทำลายความดีที่นางมีต่อท่านได้ตามใจ!”หลิงอวี๋เอ่ยอย่างขุ่นเคือง “ตอนที่ท่านนอนอยู่ข้า
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2206
รองแม่ทัพจางยังคงกล่าวพลางยิ้มแย้ม “ท่านหญิงฉางเล่อมามิถูกจังหวะ วันนี้ฮองเฮาพร้อมด้วยท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นพาคุณชายน้อยทั้งหลายเสด็จไปชมดอกไม้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์พ่ะย่ะค่ะ!”ว่ากระไรนะ?หลงเพ่ยเพ่ยนิ่งอึ้งไป ท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นล้วนเป็นธิดาของเจ้าแห่งทะเล และเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลงเพ่ยเพ่ยด้วยเหตุใดพวกนางถึงมิไปชมดอกไม้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เล่า แต่กลับเลือกไปชมดอกไม้ในตอนที่ตนต้องการความช่วยเหลือจากเสด็จย่าพอดีนี่น่ะหรือ?“ไปนานเท่าใดแล้ว?”หลงเพ่ยเพ่ยสงสัยว่านี่เป็นการจัดฉากโดยเจตนาของชายาเจ้าแห่งทะเล“สองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วขอรับ!”รองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้มหลงเพ่ยเพ่ยอยากจะชกหน้ายิ้ม ๆ ของรองแม่ทัพจางเสียสักหมัด เหตุใดนางมองรอยยิ้มของรองแม่ทัพจางแล้วเหมือนกำลังสมน้ำหน้าตนอยู่เลยเล่า“เจ้ามิได้หลอกข้าใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยถามเสียงเย็นรองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้ม “ท่านหญิงฉางเล่อพูดเล่นแล้ว ไหนเลยข้าน้อยจะกล้าหลอกท่านหญิง! หากมิเชื่อท่านลองถามใครดูก็ได้ว่าที่ข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”“หากท่านหญิงมีธุระด่วนจร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2205
หลิงอวี๋ฟังแล้วก็อดอมยิ้มมิได้ เซียวหลินเทียนใช้คนตระกูลเก๋อมาจัดการชายาเจ้าแห่งทะเล กลอุบายนี้ช่างเด็ดขาดนักรถม้ามาถึงจวนเจ้าแห่งทะเล เมื่อหลิงอวี๋ลงจากรถก็มองไปยังคฤหาสน์หลังใหม่ที่กำลังก่อสร้างอีกครั้ง กำแพงล้อมรอบสร้างเสร็จแล้ว ดูจากขนาดแล้วใหญ่โตมากจริง ๆนางอดสงสัยมิได้ ข้างในมีเรือนบุหงาแบบเดียวกับตำหนักอ๋องอี้ของตนอย่างที่เถาจื่อบอกจริงหรือ?นางอยากเข้าไปดู อยากเห็นเหลือเกินว่าบ้านในอดีตของตนเป็นอย่างไร!“คุณหนูสิง เชิญ!”พ่อบ้านเว่ยเห็นหลิงอวี๋มองคฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามก็ร้องเรียกอย่างมิอดทนหลิงอวี๋หันกลับมา เห็นประตูใหญ่หนาทึบของจวนเจ้าแห่งทะเลเปิดอ้าอยู่ ข้างในลานเรือนซับซ้อนลึกล้ำ มองสุดตามิเห็นปลายทางนี่คือที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายโดยแท้!หลิงอวี๋ลอบสูดหายใจลึก ๆ แล้วเดินเข้าไป“ปัง!”ประตูใหญ่หนาทึบปิดลงด้านหลังนางหลิงอวี๋มิได้หันกลับไปมอง เพราะนั่นจะดูมิสง่างามนางรอให้พ่อบ้านเว่ยนำทางอยู่ข้างหน้า เพื่อหลีกเลี่ยงการเดินผิดทางแล้วถูกพ่อบ้านเว่ยหาเรื่องผิดพลาดมาตำหนิขณะเดียวกัน หลงเพ่ยเพ่ยก็ได้พาเย่หรงมุ่งหน้าไปยังวังหลวงแล้ว“อุบายนี้ของชายาเจ้าแห่งทะเลช่างร้า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2204
จวนเจ้าแห่งทะเลตั้งอยู่ในย่านคหบดีและสูงศักดิ์ของเมืองหลวงแดนเทพ อันที่จริงอยู่ห่างจากคฤหาสน์อู่เพียงมิกี่ช่วงถนนเท่านั้นรถม้าวิ่งไปตามทางเรื่อย ๆ เถาจื่อพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงกระซิบข้างหูหลิงอวี๋เบา ๆ“คุณหนู อีกประเดี๋ยวท่านจะเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ที่กำลังสร้างอยู่ตรงข้ามจวนเจ้าแห่งทะเล ที่นั่นฝ่าบาททรงสร้างให้ท่านเจ้าค่ะ!”“คราแรกที่พวกเรามาตามหาท่านในเมืองหลวงแดนเทพนั้นมิรู้ว่าจะต้องเสียเวลานานเท่าใด ฝ่าบาทจึงทรงให้สือหรงซื้อคฤหาสน์แถวนี้ไว้ล่วงหน้าแล้วรื้อสร้างใหม่ทั้งหมด!”“ฝ่าบาทตรัสว่า เจ้าแห่งทะเลคือบิดาของท่าน ในเมื่อเขามิยอมรับท่าน ฝ่าบาทก็จะทำให้เขาเห็นว่า ใช่ว่าท่านไม่มีบ้านเสียหน่อย แม้จวนเจ้าแห่งทะเลไม่มีที่ให้ท่าน ฝ่าบาทก็จะสร้างจวนหลังที่ใหญ่กว่าจวนเจ้าแห่งทะเลให้!”“คุณหนู ข้างในมีเรือนหลังหนึ่ง สร้างตามแบบเรือนบุหงาที่ตำหนักอ๋องอี้ในฉินตะวันตกของท่านไม่มีผิดเพี้ยน หากท่านได้เห็นจะต้องชอบอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ!”ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยได้ยินเผยอวี้พูดถึงคฤหาสน์หลังใหม่ที่พวกเขาสร้างแล้ว ตอนนั้นยังรู้สึกแปลกใจว่าเซียวหลินเทียนคิดจะอยู่เมืองหลวงแดนเทพเป็นการถาวรหรืออย่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2203
วิธีนี้ของหลิงอวี๋เป็นวิธีเดียวที่จะช่วยนางได้ในยามนี้ ด้วยเซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ ก็ยังคิดหาวิธีที่ดีกว่านี้มิออกเย่หรงกล่าวขึ้นทันที “ข้าจะไปหาหลงเพ่ยเพ่ย บอกนางมิต้องมาแล้ว ให้เข้าวังไปทูลขอเข้าเฝ้าฮองเฮาได้เลย!”“พี่หญิงหลิงหลิง ท่านต้องยื้อจนกว่าพวกเราจะมาช่วยท่านให้ได้นะ!”พูดจบ เย่หรงก็รีบร้อนออกไปเก๋อเฟิ่งฉิงมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาซับซ้อน นางหวังให้หลิงอวี๋เข้าจวนเจ้าแห่งทะเลไปแล้วออกมามิได้แต่เรื่องนี้ก็พัวพันถึงความเป็นความตายของเซียวหลินเทียน นางมิอยากให้เซียวหลินเทียนต้องเกิดเรื่อง!ช่างขัดแย้งในใจเสียจริง!“อาอวี๋ เจ้าไปก่อนเถอะ... วางใจได้ ต่อให้ต้องก่อความวุ่นวายครั้งใหญ่ในเมืองหลวงแดนเทพ ข้าก็จะพาเจ้ากลับบ้านให้ได้!”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างหนักแน่นเขายังมีแผ่นป้ายไม้ที่ขันทีโม่ให้มา สามารถใช้ขอความช่วยเหลือจากแม่ทัพฝ่ายซ้ายได้ เซียวหลินเทียนตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะใช้แผ่นป้ายไม้นี้ช่วยหลิงอวี๋ขันทีโม่เคยบอกว่า เพียงอาศัยแผ่นป้ายไม้นี้ ก็สามารถทำให้แม่ทัพฝ่ายซ้ายช่วยตนทำเรื่องหนึ่งเรื่องได้หากแม่ทัพฝ่ายซ้ายสามารถช่วยคนได้เพียงคนเดียว เช่นนั้นเขาก็ยอมตายเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2202
เผยอวี้และคนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างจนปัญญา นึกว่ามหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลกลับไปแล้วพวกตนจะรอดพ้นจากครั้งนี้ไปได้ คาดมิถึงว่าชายาเจ้าแห่งทะเลจะใช้ไม้นี้อีกภายนอกดูเหมือนเป็นการเชิญ แต่จริง ๆ แล้วจะปฏิเสธมิไปได้หรือ?เซียวหลินเทียนสามารถแสร้งป่วยได้ แต่หลิงอวี๋เพิ่งจะปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าแห่งทะเลไปเมื่อครู่ ตอนนี้ย่อมมิอาจใช้การแสร้งป่วยมาหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว“บอกไปว่าคุณหนูสิงกำลังรักษาอาการป่วยให้ข้าอยู่ เดี๋ยวค่อยไป!”ในสถานการณ์กะทันหันเช่นนี้เซียวหลินเทียนทำได้เพียงถ่วงเวลาไปก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธี“เผยอวี้ เจ้าส่งคนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยกับเจ้าแห่งทิศใต้ ให้หลงเพ่ยเพ่ยไปเป็นเพื่อนอาอวี๋!”เป็นเรื่องความเป็นความตายของหลิงอวี๋ เผยอวี้รีบให้คนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยทันทีหลิงอวี๋นิ่งเงียบ นั่งคิดอยู่ข้าง ๆเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดีกลับคืนมา ในเวลานั้นชายาเจ้าแห่งทะเลสามารถลงมืออำมหิตกับหลานฮุ่ยจวนที่กำลังตั้งครรภ์ได้ครั้งนี้นางส่งพ่อบ้านมาเชิญตนไปจวนเจ้าแห่งทะเล พูดไปพูดมาก็เพื่อหยกหล้าสุขาวดีบนตัวนางนั่นเองส่วนการที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาได้นั้นต้องใช้วิธีสลายโลหิตละลายกระดูก หรือว่าช
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2201
หลิงอวี๋เดินกลับเข้ามา และบังเอิญได้ยินคำพูดของเย่ซงเฉิงเข้าพอดี“พวกเราต้องเตรียมรับมือสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด หากหวงฝู่หลินกลับไปแล้ว มิสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ ถึงกาลนั้นใครจะมารับมือการแก้แค้นของฝูไห่ต่อตระกูลหลงและตระกูลอื่น ๆ อีกหลายตระกูลเล่า?”เจ้าแห่งทิศใต้มองไปยังเย่หรง และกล่าวเสียงเข้ม “เลี่ยวหงเสีย มารดาของเย่หรงอาจจะรู้วิธี!”“ปรมาจารย์เย่ ก่อนหน้านี้ข้าอยากจะพบเลี่ยวหงเสียเพื่อสอบถามสถานการณ์จึงไปที่คุกน้ำมา แต่ข้ากลับมิสามารถพบนางได้!”“คำกล่าวของท่านมีน้ำหนักเมื่ออยู่ต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อ บางทีท่านอาจจะสามารถทูลขอเสด็จพ่อให้ทรงอนุญาตท่านเข้าพบเลี่ยวหงเสียได้!”เย่ซงเฉิงขมวดคิ้ว “เจ้าแห่งทิศใต้ก็มิสามารถพบเลี่ยวหงเสียได้เช่นกันหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้พยักหน้า “แม่ทัพหลี่ผู้เฝ้าประตูบอกว่า นอกเสียจากจะมีพระราชโองการของมหาเทพ มิฉะนั้นก็มิอนุญาตให้ข้าพบเลี่ยวหงเสีย!”เย่ซงเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องนี้ข้าน้อยเคยทูลต่อเสด็จพ่อของท่านแล้ว เสด็จพ่อของท่านมิทรงยินยอม ความนับหน้าถือตาของตาเฒ่าผู้นี้ใช้มิได้ผลต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อของท่านแล้ว!”ทุกคนต่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2200
หวงฝู่หลินมิรู้จักคนทั้งสองนี้เลย คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ตอนนั้นนอกจากพวกท่านกับตระกูลเฉียวแล้ว ก็มีคนของตระกูลจงเจิ้งที่เข้าไปในภูเขาหิมะ ข้ามิเห็นคนทั้งสองที่ท่านพูดถึงในภูเขาหิมะ!”“บางทีปี้ซงอาจจะเคยเห็น เดี๋ยวลองเรียกเขามาถามดู!”เผยอวี้จึงไปเรียกปี้ซงมาอีกครั้งปี้ซงอุ้มหวงฝู่หมิงจูเข้ามา หลิงอวี๋ก็รับนางมาอุ้มไว้เซียวหลินเทียนมองหวงฝู่หมิงจูกอดคอหลิงอวี๋ด้วยท่าทางสนิทสนม ในใจรู้สึกซับซ้อนอย่างบอกมิถูกหวงฝู่หลินเล่าคำถามให้ปี้ซงฟังอีกครั้งปี้ซงคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ชายชราผู้นั้นข้าพอจำได้ราง ๆ ตอนนั้นเขาเดินวนเวียนอยู่ในภูเขาหิมะอยู่หลายวัน ต่อมาก็จากไป ข้าคิดว่าเขาไม่มีอันตรายอะไรจึงมิได้ใส่ใจ!”“ส่วนแม่นมอู ข้าไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนางเลย มิเคยเห็นนางในภูเขาหิมะ!”เก๋อเฟิ่งฉิงยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ตลอด ได้ยินดังนั้นก็กล่าวว่า “อันที่จริงตอนนั้นที่ภูเขาหิมะ นอกจากพวกเราแล้ว น่าจะยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่ง”“ข้าก็มาพบพวกนางหลังจากลงจากเขาแล้ว ตอนนั้นยังคิดว่าพวกนางแค่ผ่านทางมา แต่พอลองคิดดูตอนนี้ พวกนางต้องเคยไปภูเขาหิมะแน่นอน แม่นมอูน่าจะถูกพวกนางพาตัวไป!”“พวกเข
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2199
เมื่อฟังคำพูดของเย่ซงเฉิงจบ หลิงอวี๋ หลงเพ่ยเพ่ยและเผยอวี้ก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกัน“เจ้าสำนักซิงหลัวเป็นสตรี! หรือว่านางคือตงกู่อวี้ที่กลับชาติมาเกิด?”หวงฝู่หลินก็นึกขึ้นได้ ตอนที่ทุกคนรุมล้อมโจมตีเจ้าสำนักซิงหลัว เผยอวี้ใช้กระบี่เดียวตัดเชือกรัดผมที่มัดผมของเจ้าสำนักซิงหลัวขาดตอนนั้นผมสลวยของนางสยายลงมาบดบังดวงตาของนางทุกคนมัวแต่ยุ่งอยู่กับการรับมือ จึงมิทันได้คิดให้ลึกซึ้งเมื่อเย่ซงเฉิงพูดเช่นนี้ ทุกคนจึงได้นึกถึงสภาพการณ์ในยามนั้นขึ้นมา“ตงกู่อวี้กลับชาติมาเกิดจริง ๆ หรือ?”ในฐานะลูกหลานตระกูลหลง เจ้าแห่งทิศใต้จะมิรู้ได้อย่างไรว่าในใต้หล้านี้มีวิชาลับเช่นนี้อยู่จริง ทันใดนั้นก็ตกใจจนเหงื่อเย็นไหลซึมหลงจิ้งและหลงเพ่ยเพ่ยก็ตกใจเช่นกัน วรยุทธ์ของสตรีนางนั้นสูงส่งกว่ามหาปราชญ์เสียอีก แต่ก่อนหน้านี้พวกเขามิเคยรู้มาก่อนเลยว่าสำนักซิงหลัวยังมียอดฝีมือเช่นนี้อยู่“ท่านพ่อ ยามนั้นเจ้าวังหวงฝู่พร้อมด้วยท่านเซียวและพวกเราช่วยกันรุมล้อมโจมตีนางก็ยังมิสามารถสังหารนางได้ ลูกดูจากวรยุทธ์ของนางแล้ว เกรงว่าจะมีเพียงท่านอาเจ้าแห่งทะเลเท่านั้นที่พอจะต่อกรกับนางได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวด้วย
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2198
หลงจิ้งยังคงยากที่จะเชื่อ “คำพูดของตระกูลเหล่านั้นก็มิได้ผลหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้ส่ายหน้าอย่างหดหู่ “เสด็จปู่ของเจ้าตรัสว่าจะตรวจสอบให้ จึงส่งเจ้าแห่งทะเลไปตรวจสอบ แต่ผลที่ได้จากเจ้าแห่งทะเลก็มิสามารถสรุปอะไรได้เลย หรือกระทั่ง...”กระทั่งเจ้าแห่งทะเลอาจจะใช้ขี้ผึ้งหอม ควบคุมบุตรหลานของตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือตนเอง!เซียวหลินเทียน หลงจิ้งและหลิงอวี๋ต่างก็เข้าใจความหมายที่เจ้าแห่งทิศใต้ยังพูดมิจบใจของหลงจิ้งพลันหล่นวูบ เช่นนั้นเรื่องที่ตนไปเผาขี้ผึ้งหอมก็เท่ากับมิได้ช่วยใครเลย กลับยิ่งทำให้อำนาจของเจ้าแห่งทะเลเพิ่มทวีคูณขึ้นงั้นหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวอย่างมิยอม “หรือว่าหัวหน้าตระกูลใหญ่เหล่านั้นล้วนเลอะเลือนไปแล้ว? ไยจึงปล่อยให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลควบคุมชะตากรรมของพวกเขาเช่นนี้?”เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว มิน่าแปลกใจที่เมื่อครู่เจ้าแห่งทะเลยอมถอยกลับไปง่าย ๆ ที่แท้ก็มีแผนการเช่นนี้เองก่อนที่จะควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือ เจ้าแห่งทะเลย่อมมิอาจแตกหักกับเจ้าแห่งทิศใต้ได้ในยามนี้แต่เมื่อใดที่เขาควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือได้แล้ว เจ้าแห่งทะเลย่อมมิปล่อยเจ้าแห่งทิศใต
