บทที่ 1456

“คนที่อยู่ในกระโจมของอันเจ๋อก็คือท่านลุงใหญ่หรือ?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างสงสัย

“ท่านเจอเขาแล้วหรือ?”

หลิงหว่านตาเป็นประกาย “พี่หญิงหลิงหลิง เขาคือท่านพ่อของข้าจริง ๆ ใช่หรือไม่!”

“มิได้เห็นหน้า...”

หลิงอวี๋ประหลาดใจ “เจ้ามิแน่ใจหรือ?”

มีที่ไหนที่ลูกสาวจำพ่อตนเองมิได้?

หลิงหว่านแววตาเศร้าไปทันที “ข้ามั่นใจว่าเขาคือท่านพ่อของข้า แต่เขาจำข้ามิได้… เขามิรู้จักข้าแล้ว!”

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

หลิงอวี๋นั่งลงบนเสื่อฟางพลางเอ่ยถาม “เหตุใดเขาจึงมิรู้จักเจ้า?”

หลิงหว่านยิ้มอย่างขมขื่น “จากที่พี่อันกับพี่เผยรู้ พวกเขาบอกว่าความทรงจำในอดีตของท่านพ่อข้าหายไปหมดแล้ว เขาเป็นขอทานมาอยู่ที่เจิ้งโจว! ไม่มีผู้ใดรู้ว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้นกับเขา!”

“อีกทั้ง… อีกทั้ง ท่านพ่อถูกสตรีผู้หนึ่งชื่อว่าเฝิงฉินรับมาอยู่ด้วยและพวกเขาก็แต่งงานกันแล้ว เฝิงฉินบอกว่าตั้งครรภ์ได้สองเดือนกว่าแล้ว!”

ว่ากระไรนะ?

หลิงอวี๋เบิกตาโตอย่างตกใจ

หลิงหว่านจิกผมตนเองอย่างหงุดหงิด “พี่หญิงหลิงหลิง ข้าสับสนมาก ข้าหวังให้เขาเป็นท่านพ่อข้าแต่ข้าก็หวังว่าเขาจะมิใช่!”

“เมื่อก่อนท่านพ่อไม่มีอนุภรรยา ท่านแม่เป็นฮูหยินเพีย